Ik had totaal niet verwacht (ooit) het stokje toegespeeld te krijgen en had er daardoor ook niet over nagedacht of ik dat zou willen... Maar ik was aangenaam verrast dat ik het stokje toegestoken kreeg, dus hier komt een (klein) kijkje in mijn leven.
Mijn naam is Eline, 32 jaar geleden geboren in Enschede. Opgegroeid in een gezin met 4 meiden, waarvan ik nummer 2 ben. Ik heb een leuke jeugd gehad, had een fijne klas op de basisschool.
Ook het VWO heb ik zonder noemenswaardige problemen doorlopen.
Na mijn examen heb ik HBO-bedrijfseconomie gedaan. We zaten in de klas met 6 meiden en 24 jongens. De eerste jaren gingen vrij moeiteloos, maar in mijn 3e jaar had ik teveel nevenactiviteiten. Er ging vooral veel tijd zitten in het plannen van onze bruiloft, hierdoor kon ik pas een half jaar later op stage. Daarachteraan kwam het afstuderen en toen ik dat klaar had moest ik nog 2 vakken halen voor een diploma. Het heeft me 2 jaar extra studiejaren gekost om die vakken te halen, ook doordat ik ondertussen andere prioriteiten had, namelijk man en kind (vooral in de laatste ging veel tijd zitten

).
Na de geboorte van Daan ben ik gestopt met werken (bijbaantje in een winkel) en sindsdien heb ik geen betaalde baan meer gehad.
Toen ik 18 jaar was, wilde ik een zekere jongen iets beter leren kennen. Ik kende hem van een vriendengroep (via de kerk) die vrijwel elke zondagsavond bijelkaar kwam en waar ik sinds mijn 16e/17e ook regelmatig kwam. Doordat de groep voornamelijk uit jongens bestond, was elk meisje interessant. Helaas voor hen, vond ik dat vrij hopeloos... behalve 1. Hij was wel echt aardig, niet opdringerig

, snapte mijn humor en moest er nog om lachen ook! Toen ik dat merkte hadden we 2 weken later verkering. Hij had daar al een jaar op gewacht...
Ik kende hem eigenlijk al heel erg lang, hij heeft op dezelfde basisschool gezeten (bij mijn zus in de klas, ik zat bij zijn zusje in de klas), gingen naar dezelfde kerk, naar dezelfde VO-school, maar gingen nooit met elkaar om, totdat we dezelfde vriendengroep hadden. Bijna 2 jaar later zijn we verloofd en anderhalf jaar later getrouwd. Sindsdien woon ik niet meer bij mijn ouders, maar bij mijn man.
Wegens zijn werk zijn we 8 maanden later naar Oosterbeek (bij Arnhem) verhuisd. Daar hebben we 3 jaar met veel plezier gewoond, maar omdat we op een bovenwoning zaten, zonder balkon of terras, zijn we toen Daan ruim 1 jaar was naar Arnhem verhuisd en dat bevalt ons ook erg goed. We wonen hier nu bijna 7 jaar.
Wat ik erg graag doe is zingen en daarom zit ik op een koor. We zingen muziek van Mozart, Bach, Rheinberger, Rutter en nog veel meer. Voornamelijk christelijke muziek ('t is dan ook een christelijk koor) en dat geeft voor mij ook gelijk een extra dimensie aan mijn geloof. Zo hebben we vorig jaar een passie uitgevoerd (Olivet to Calvary van Maunder) en doordat we daar maanden mee bezig zijn geweest, gingen Goede Vrijdag en Pasen nog meer voor me leven. Erg bijzonder.
Ondertussen zit ik ook in het bestuur, op de een of andere manier kom ik altijd in besturen terecht... erg actief ben ik daar nog niet.
Verder heb ik jaren op turnen gezeten en dat had ik juist weer opgepakt voordat ik zwanger werd van Marlien. Door de zwangerschap ben ik weer gestopt en nu moet ik weer de moed (en tijd en energie) vinden om weer mee te doen. 't Is niet echt een sport voor 30-ers, ik zat bij de leeftijdsgroep 16 jaar en ouder en was veruit de oudste (hoewel ze dat niet eens allemaal door hadden!) 't Is wel heerlijk om weer aan de ringen te zwaaien, aan de brug te hangen en salto's te springen, dus ik denk dat ik over een poosje wel weer ga.
Ook lees ik graag en veel. Ik lees de krant, de Donald Duck, enkele topics op Fok!, kinderboeken die mijn kinderen lezen, informatie over vanalles wat me op dat moment bezighoudt (dat was een poosje terug over hoogbegaafdheid, daarover straks meer). Maar boeken lees ik ook erg graag. Ik zit sinds kort ook bij een leesclub met een aantal vrouwen bij ons uit de kerk. Erg leuk dat je op die manier ook boeken leest die je anders over het hoofd zou zien. Een aanrader: Het leven van Pi van Yann Martel.
Momenteel ben ik bezig in Het lot van de familie Meijer van Charles Lewinsky, na het halve boek gelezen te hebben, vind ik het eindelijk interessant... weet nog niet of het een aanrader is...
Het laatste boek wat ik gelezen heb vind ik geen aanrader, ik heb het gelezen voor de leesclub en er waren er meer niet zo enthousiast: Gebroken wit van Marianne Witvliet. Ik vond het een nogal deprimerend boek met gekunstelde zinnen.
Films kunnen mij momenteel niet zo boeien. Maar films die ik regelmatig gezien heb zijn: Pulp Fiction, StarWars, James Bond, The Matrix, Men in Black en nog een paar meer.
Gerechten waarvoor je me 's nachts wakker zou kunnen maken... ik eet wel graag, maar zou niet een bepaald gerecht weten waarvoor je me 's nachts wakker zou kunnen maken, niet iets met aardappels, graag iets met veel vlees. Ik denk dat het dan al snel goed is

.
Uitspraken blijven me helaas niet zo lang bij. Mijn neefje (6 jr.) had laatst wel een leuke: “Nee ik wil geen uitvinder
worden later. Dat
ben ik al!”
De vraag van F_H:
Omdat ik te weinig in de topics lees, vroeg ik me af hoe het bij jullie loopt qua hoogbegaafdheid. Een lastige vraag. Mijn eerste reactie: Het loopt, gewoon zoals het loopt, hoogbegaafd of niet

.
Een aantal jaar geleden waren hoogbegaafde mensen iets waar ik weinig mee te maken had. Wel interessant, een beetje wereldvreemd, geleerd, verstrooid. Zulke mensen kende ik niet zoveel.
Ik had trouwens wel eens iets gelezen over hoogbegaafde mensen die vastgelopen waren op school en daar herkende ik mijn man (toen nog vriend) eigenlijk wel in. Ik heb dat wel voorgelegd aan mijn (toekomstige) schoonouders, maar die wuifden dat min of meer weg.
Zoals sommigen hier wel weten, kwamen mijn vermoedens van hoogbegaafdheid van Daan pas toen hij begon te lezen (nog geen 4 jaar oud), maar achteraf hadden we het eerder kunnen weten/vermoeden. Vanaf toen heb ik me verdiept in hoogbegaafdheid en kwam daar veel herkenbare dingen tegen. Hierdoor is het beeld van hoogbegaafden behoorlijk (positief!) bijgesteld.
Momenteel gaat het hier wel goed. Daan krijgt voldoende uitdaging op school, mijn man heeft een uitdagende/afwisselende baan waar hij met veel plezier mee bezig is. Hij werkt 4 dagen in de week thuis en dat bevalt ook erg goed. Of de andere kinderen ook hoogbegaafd zijn, weten we niet, maar is (op dit moment) voor ons ook niet belangrijk, zo lang ze lekker in hun vel zitten, maakt dat niet uit.
Daarnaast ben ik eigenlijk wel benieuwd waar je username vandaan komt. Toen ik zo'n 7 jaar geleden op fok! kwam (voornamelijk op de frontpage) viel mij op hoe ongenuanceerd er gereageerd werd. Meestal zitten er meerdere kanten aan een zaak en is het niet allemaal zwart of wit. Als het zwart en wit is, wordt het grijs, zodoende kwam ik op deze username.
En nu nog even nadenken aan wie ik het stokje doorgeef...