Heel herkenbaar topic. Mijn verhaal is als volgt.
Ik heb een relatie gehad van ruim 7 jaar tijd. In het being was het dikke mik, allebei hartstikke verliefd op 7 elkaar, sex zo'n beetje elke dag dat we elkaar konden zien. Sex was ook redelijk afwisselend, verschillende standjes, nieuwe dingen proberen, massages vooraf etc etc. Na verloop van tijd ging de spanning er een beetje van af, maar dit bleef letterlijk bergafwaarts gaan. Niet alleen kwantiteit maar ook kwaliteit nam af.
Ik kaartte dit best vaak aan, en de ene keer werd er begripvol gereageerd (alleen veranderde er niks) en de andere keer werd er gezegd dat het mijn probleem was en dat zij het wel best vond zo. Op gegeven moment bereikten we een punt waarop we misschien 1x sex hadden per twee weken, soms zelfs langere tussenpozen. Ik had er zelf ook geen zin meer in op een gegeven moment. Mezelf aftrekken onder de douche was nog spannender dan de sex die we nog hadden. Ze wilde altijd maar hetzelfde; zij wilde bovenop en meer niet, geen andere standjes of locaties. Ook moest het altijd van mij komen; als ik niks probeerde, of geen poging deed haar opgewonden te krijgen dan hadden we simpelweg ook geen sex. Ze was overigens ook een beetje vreemd (naar mijn mening), ze beweerde nooit gemasturbeerd te hebben bijvoorbeeld. Ik heb het haar ook in 7 jaar tijd, nooit zien doen. Ze bleek gewoon weinig tot geen intresse in sex te hebben, en ik kon daar simpelweg geen vrede mee hebben.
Dit heeft naar mijn mening onze relatie ook teniet gedaan. Uiteindelijk zijn we uit elkaar gegaan.
Nu heb ik een meisje gevonden waarbij ons sexleven simpelweg perfectie is. We voelen precies goed aan wat de ander lekker en leuk vind, vinden het allebei interessant en gewoon lekker. Zij wilt meestal zelfs meer sex dan ik om zou vragen, en waarom niet? We kunnen allebei sexuele handelingen verrichten, de ander klaar laten komen zonder dat de druk er is dat de ander ook klaar _moet_ komen. We kunnen uitgebreid over sex praten, wat we lekker vinden, suggesties doen, etc etc. Dit is iets wat ik altijd heel erg gemist heb in mijn vorige relatie. Ik ben er dan ook blij om dat het stukgelopen is, en heb alleen spijt dat ik het niet eerder geaccepteerd heb dat zij simpelweg niet de ware was.
Sorry voor the wall of text, moraal van het verhaal is: na langdurige incompatibiliteit met sex, als je niet tevreden bent, ga op zoek naar een ander. Auto, huis, geld, rekeningen, huisdieren, vrienden familie - niet aan denken. Dat is allemaal bijzaak en kan opgelost worden. Ik heb het meegemaakt, het is ff rot regelwerk allemaal, maar wanneer het allemaal achter de rug is, en je ontmoet de ECHTE ware, ga je er geen moment spijt van hebben.