Het grote kleine babietjes topic deel 180

quote:

Op maandag 16 maart 2009 16:36 schreef Dakota het volgende:
was een soortement van grapje
we zijn nou niet een echt ' normaal ' gezinnetje

wat noemen ze normaal
wij zijn ook niet bepaald normaal gezin.
als ik kijk hoe wij leven zullen mensen ons echt gek vinden

Popples vertel!

Stella en ik zijn juist een héél normaal gezinnetje ... met z'n tweetjes .

quote:

Op maandag 16 maart 2009 16:36 schreef Dakota het volgende:
was een soortement van grapje
we zijn nou niet een echt ' normaal ' gezinnetje

Boeiend
Ik ben 1 van de eerste keren in huilen uitgebarsten toen ze vroeg hoe de BV ging (had net 4 nachten niet geslapen) ik sta wrs als labiel mensch in de computer
En normaal ben ik best stabiel en juist heel vrolijk

laat maar

Ik bedoelde het dus echt als grapje ze schreef weinig op maakte wel wat aantekeningen maar verder was het volgens mij gewoon interesse

ze vond het fascinerend zo met de kanker en de internaten.

quote:

Op maandag 16 maart 2009 16:51 schreef Dakota het volgende:
Ik bedoelde het dus echt als grapje ze schreef weinig op maakte wel wat aantekeningen maar verder was het volgens mij gewoon interesse

ze vond het fascinerend zo met de kanker en de internaten.

Ik vind jouw verhaal ook wel interessant inderdaad Ook interessant als in: je hebt een boeiend leven gehad interessant

quote:

Op maandag 16 maart 2009 16:40 schreef Guuzewuus het volgende:
Popples vertel!

Stella en ik zijn juist een héél normaal gezinnetje ... met z'n tweetjes .

uhm gewoon wij hoeven geen koophuis en 2 autos voor de deur enzo.
wij zijn gewoon te vreden met wat we hebben. alle meubels komen oa van marktplaats en vlooienmarkten.
tja dat boeit ons niet, maar anderen schijnbaar wel want er word flink over ons geroddeld.
ik heb een ongeluk gehad waardoor ik niet kan werken en veel dingen niet kan en dat is iets wat het cb hier in de gaten houd volgens mij zodat de kids niet achter lopen ofzo. want elke keer word ik uitgehoord.
maarja ze lopen juist voor en het verwonderd mij ook dat ik ondanks alle pijn enzo juist wel voor de kids kan zorgen.

Het CB wil inderdaad wel weten wat voor een vlees ze in de kuip hebben.
Bij mij vroegen ze tussen alle "normale" vragen (over Odin en de bevalling) door of ik een gelukkige jeugd heb gehad

quote:

Op maandag 16 maart 2009 19:46 schreef juttertje het volgende:
Het CB wil inderdaad wel weten wat voor een vlees ze in de kuip hebben.
Bij mij vroegen ze tussen alle "normale" vragen (over Odin en de bevalling) door of ik een gelukkige jeugd heb gehad

omg wat is dat voor vraag. ik zou denk ik gillend gek worden.
die van mij vragen steeds ook dingen die ze niets aangaan en bemoeien maar. maar mama weet ze af te wimpelen

ik krijg altijd de opmerking dat ik alleen voor het prikken kom. achja lekker boeiend het gaat mij ook alleen maar voor het prikken

Zo gek is het toch niet dat ze dat soort dingen vragen? Zij zijn wel een van de eerste instanties die jonge kinderen zien. Als zij al vroeg bepaalde dingen signaleren of in de gaten houden, indien nodig, lijkt mij dat juist goed.

Er zijn nu eenmaal bepaalde factoren die als risicofactor bekend zijn, kan geen kwaad om daar wat aandacht aan te schenken, toch?

Ik heb er in ieder geval geen problemen mee, want die zijn er ook niet.

Wij kregen na de geboorte een enquete over of je tegen de opvoeding op zag en of je je geaccepteerd voelt door je familie. Dat was een of ander project dat Sterk ouderschap of zoiets heet. Verder nooit vragen over onszelf gehad bij het CB. Mijn man ging vroeger trouwens spelen bij de zoon van de arts van het CB, die hadden veel Lego Maar geloof niet dat ze hem herkende.

quote:

Op maandag 16 maart 2009 20:00 schreef Igraine het volgende:
Zo gek is het toch niet dat ze dat soort dingen vragen? Zij zijn wel een van de eerste instanties die jonge kinderen zien. Als zij al vroeg bepaalde dingen signaleren of in de gaten houden, indien nodig, lijkt mij dat juist goed.

Er zijn nu eenmaal bepaalde factoren die als risicofactor bekend zijn, kan geen kwaad om daar wat aandacht aan te schenken, toch?

Ik heb er in ieder geval geen problemen mee, want die zijn er ook niet.

ja dat snap ik wel maar soms zoeken ze het ook echt verkeerd hoor. maar om nou te vragen of je een gelukkige jeugd hebt gehad vind ik dus wel een beetje raar.

ik heb ook geen super leuke jeugd gehad heeft dat iets te maken met de opvoeding en ontwikkeling van mijn kids? ik vind van niet.

ik ken een gezin waar ik langs woonde. nou daar hebben ze na 12 jaar eindelijk eens de 2 oudste kids uit huis gehaald. wat voor zin heeft dat? niks want die kids zijn al getekend voor hun leven(15 en 13)
de buurt is 8 jaar bezig geweest omdat de kids geslagen werden en geschreeuwd en als slaafje gebruikt werden. waarom constateren ze zoiets niet eerder?

quote:

Op maandag 16 maart 2009 20:14 schreef Popples het volgende:

[..]

ja dat snap ik wel maar soms zoeken ze het ook echt verkeerd hoor. maar om nou te vragen of je een gelukkige jeugd hebt gehad vind ik dus wel een beetje raar.

ik heb ook geen super leuke jeugd gehad heeft dat iets te maken met de opvoeding en ontwikkeling van mijn kids? ik vind van niet.

ik ken een gezin waar ik langs woonde. nou daar hebben ze na 12 jaar eindelijk eens de 2 oudste kids uit huis gehaald. wat voor zin heeft dat? niks want die kids zijn al getekend voor hun leven(15 en 13)
de buurt is 8 jaar bezig geweest omdat de kids geslagen werden en geschreeuwd en als slaafje gebruikt werden. waarom constateren ze zoiets niet eerder?

Nee, dat hoeft helemaal niet zo te zijn, maar het kan wel. Ik zie het dagelijks in mijn werk, vaak is het een voortzettend patroon van hoe mensen met hun kinderen omgaan.

quote:

Op maandag 16 maart 2009 16:47 schreef freecell het volgende:

[..]

Boeiend
Ik ben 1 van de eerste keren in huilen uitgebarsten toen ze vroeg hoe de BV ging (had net 4 nachten niet geslapen) ik sta wrs als labiel mensch in de computer
En normaal ben ik best stabiel en juist heel vrolijk

Ik ben ook de tweede keer in huilen uitgebarsten omdat ik zo moe was van de gebroken nachten. Maar wij hebben een hele lieve en prettige cb-arts. Ik vertelde over mijn slaapprobleem tijdens de zwangerschap (in combinatie met de gebroken nachten toen door de borstvoeding) en ze vroeg aan me of ze het mocht noteren. Heel netjes, vind ik.

Ze zei ook de eerste keer tegen Stella: "Jij bent een heel gewenst meisje". Toen had ze meteen mijn vertrouwen, voor de volle 100%.

En ik ben ook niet tegen vragen aan de ouders, proberen de situatie in kaart te brengen lijkt me goed juist. Stel dat er wat is of gebeurt, dan is het toch veel makkelijker te plaatsen allemaal en waarschijnlijk kan er dan ook beter en sneller geholpen worden.

ja oke je krijgt thuis dingen mee die je denkt dat het normaal is. maar toch vind ik dat er bij sommige mensen te ver gezocht word.

ik vertel het cb echt niet alles. gaat ze ook niks aan.
tja ik ben streng opgevoed en mijn kids dadelijk ook. natuurlijk niet zo erg als ik maar wel de regels die wij normaal vinden. zoals optijd naar bed, dank je wel zeggen, opstaan voor ouderen. ik mocht toen ik 12 was nog niet uit de straat kijk dat vind ik dan weer overdreven of om 19 uur naar bed.

Dat is je goed recht, je hebt recht op privacy. En als je bang bent voor hoe dingen geïnterpreteerd worden (en dat zal inderdaad heus wel regelmatig verkeerd gebeuren of te snel of op vooroordelen berusten of iets dergelijks), dan is het misschien slimmer om dingen niet te delen. Denk ik ook.

Maar ik denk dat een cb-arts niet zomaar iemand is, en bij de mijne heb ik zeker niet de indruk dat ze onzuiver met mijn gegevens om zou gaan.

Ik vind het opzich ook wel goed dat ze risico's in kaart willen brengen, maar de vraag kwam bij mij toen wel heel raar en onverwacht. Ook vroeg ze of mijn vriend een gelukkige jeugd heeft gehad. Vond ik raar dat ik daar uitspraken over moest doen, maar toch maar gezegd dat hij dat volgens mij wel had

Overigens vond ik de bedoeling van de vraag wel zo obvious dat ik gelogen zou hebben als ik geen gelukkige jeugd gehad zou hebben. In dat opzicht kunnen ze het beter wat vager vragen ("Kan je iets over je eigen jeugd vertellen")

Heb je een gelukkige jeugd gehad, vind ik ook wel een beetje een stomme vraag hoor. Inderdaad, een open vraag is veel prettiger en laat meer ruimte om te nuanceren. Zelf heb ik zo'n vraag trouwens nooit gekregen.

quote:

Op maandag 16 maart 2009 20:06 schreef Estrys het volgende:
Wij kregen na de geboorte een enquete over of je tegen de opvoeding op zag en of je je geaccepteerd voelt door je familie. Dat was een of ander project dat Sterk ouderschap of zoiets heet. Verder nooit vragen over onszelf gehad bij het CB. Mijn man ging vroeger trouwens spelen bij de zoon van de arts van het CB, die hadden veel Lego Maar geloof niet dat ze hem herkende.

die hebben we ook gehad! nooit meer wat van gehoord. ik had mijn dossier van de huisarts hier (ivm verhuizen) en die had wel PPD? genoteerd (vind je het gek. ik zat daar jankend van de pijn met die ontstekingen waarvan de verloskundigen riepen "beetje uitslag"). bij ons kwam na 10 dagen wel de wvk uitgebreid op bezoek, met allerlei vragen. maar die vond ons juist erg leuk bezig zo

ik vond het niet vervelend hoor. die lui zijn er voor ons tenslotte, dan moeten ze wel weten wat er speelt.

quote:

Op maandag 16 maart 2009 20:36 schreef simmu het volgende:

[..]

die hebben we ook gehad! nooit meer wat van gehoord. ik had mijn dossier van de huisarts hier (ivm verhuizen) en die had wel PPD? genoteerd (vind je het gek. ik zat daar jankend van de pijn met die ontstekingen waarvan de verloskundigen riepen "beetje uitslag"). bij ons kwam na 10 dagen wel de wvk uitgebreid op bezoek, met allerlei vragen. maar die vond ons juist erg leuk bezig zo

ik vond het niet vervelend hoor. die lui zijn er voor ons tenslotte, dan moeten ze wel weten wat er speelt.

Bij onze zeiden ze dat je er alleen iets van zou horen als het verontrustend was of zo.

quote:

Op maandag 16 maart 2009 20:31 schreef Guuzewuus het volgende:
Dat is je goed recht, je hebt recht op privacy. En als je bang bent voor hoe dingen geïnterpreteerd worden (en dat zal inderdaad heus wel regelmatig verkeerd gebeuren of te snel of op vooroordelen berusten of iets dergelijks), dan is het misschien slimmer om dingen niet te delen. Denk ik ook.

Maar ik denk dat een cb-arts niet zomaar iemand is, en bij de mijne heb ik zeker niet de indruk dat ze onzuiver met mijn gegevens om zou gaan.

dat vind ikdus ook.

hier bij het cb kun je echt geen hele verhalen vertellen in 5 min. hier zoeken ze echt overal wat achter maar dan bij de verkeerde.
hier naast mij woont iemand die kei erg schreeuwt (heel het dorp kan haar horen).
vorig jaar wilde haar oudste bij mij in de kinderwagen kijken nou ze begon me toch aan het kind zijn arm te trekken en te schreeuwen.
vandaag begon ze ook weer ik kwam met mijn oudste van despeeltuin hier achter af en moet daar dus langs en ze begon me toch te schreeuwen mijn oudste stond echt met wijde ogen en open mond te luisteren en wijzend vingertje van oh hoor wat ze dus schreeuwde.
3 uur in de nacht het kind in de badkamer smijten. en dat vinden ze wel allemaal normaal

Dakota; wij zijn meteen heel eerlijk geweest; en verbaasd me dat we daar gewoon niks meer over horen verder. Maargoed; ik heb ook aangegeven dat als ikzelf vind dat het ergens mis gaat of ik het niet lekker vind gaan ik ook graag hulp inschakel (ik heb wel angst gehad eerder voor verzorging van vooral ook een dochter gezien eigen trauma's; maar heb daar jaren geleden ook al hulp voor gehad/gevraagd, ik wilde dat eerst opgelost hebben voor ik uberhaupt moeder zou worden).

Ondanks dat ik ook veel negatieve geluiden lees over cb, en ondanks het feit dat er bij mijn moeder (terecht) 3 kinderen weg zijn gehaald mede door cb; heb ik me bewust heel bloot gegeven; als ik niks verkeerd doe hoef ik ook niets te vrezen, en als het wel ergens mis gaat zou ik daar graag hulp bij willen.
Maargoed, ik heb ook al de nodige hulp vooraf gezocht voor ik uberhaupt toegaf aan onze kinderwens, juist om herhaling van de geschiedenis en mijn eigen jeugd te voorkomen.

Maargoed; hier geeft het ook wel een dubbel gevoel mee; alsof je toch met andere ogen bekeken wordt; maar hier blijkt dat gelukkig in de praktijk (200%) mee te vallen.

En fijn dat het zo goed met d'r gaat en ze lekker doorgroeit en de prikjes ook nog zijn meegevallen!

Ik ben zo trots op mijn lieve Seb. Hij is zo lief hier in het hotel Wij kunnen gewoon lekker gaan eten om zeven uur terwijl hij slaapt en overdag gaat hij lekker in de kinderwagen mee naar boven in het restaurant op de piste en slaapt hij ook gewoon lekker. Hij begint meer te brabbelen en is vaak vrolijk. Heerlijk.