beslag op roerende zaken bij kamerbewoning

de belastingdeurwaarder heeft beslag gelegd op mijn huisraad. ik huur het huis, en om kosten te delen heb ik twee onderhuurders in huis. met hun heb ik ook een huurcontract opgesteld. hoe hou ik nou de deurwaarder uit hun kamers, moet ik aantonen dat zij daar wonen/cq dat dat mijn spullen niet zijn, hoe gaat dit in de praktijk.

ik heb hier op www.wetten.nl (een zeer trage website trouwens) daar niets over kunnen vinden...

ik weet wel dat volgens de wet een 'ambachtsman' zijn 'gereedschappen' niet ontnomen mogen worden (beslag gelegd op worden dus). Nu ben ik programmeur, is mijn PC dan ook uitgelosten van beslag? maak ik daar kans op?

dus mijn vragen zijn eigenlijk: hoe zit het met de andere kamers? en hoe kan ik mijn PC uit het beslag houden op basis van artikel 447,

quote:

Artikel 447
Geen beslag op roerende zaken mag, uit welken hoofde ook, gedaan worden:

1°. op het nodige bed en beddegoed van de geëxecuteerde en de inwonende leden van zijn gezin en op de kleren, waarmee zij gekleed en gedekt zijn;

2°. op de gereedschappen van ambachtslieden en werklieden, tot hun persoonlijk bedrijf behorende;

3°. op de in het huis voorhanden zijnde voorraad van spijs en drank, dienende tot de behoefte van het huisgezin, gedurende een maand;

en artikel 448

quote:

Artikel 448
1. Evenmin kan beslag worden gelegd op de boeken die de geëxecuteerde nodig heeft voor zijn beroep, en op de werktuigen en gereedschappen, dienend tot enig onderwijs of de beoefening van kunsten en wetenschappen, telkens tot een bij algemene maatregel van bestuur vast te stellen bedrag en te zijner keuze.

Ik begrijp dus dat er een maximumbedrag/waarde aan de boeken, werktuigen of gereedschappen zit die ik mag behouden? weet iemand hoe hier in de praktijk mee omgegaan wordt.

alvast bedankt,

pierre

Nee mensen, ik moest er wel even om lachen, maar ik en PC zijn nog steeds gelukkig samen, maar voor hoe lang nog?

Bedankt voor de reacties, ik heb ze naast die van het Juridisch Loket gelegd en die komen tot een soortgelijke conclusie : dwz: zij zeggen als ik een eigen bedrijf had, zouden ze geen beslag mogen leggen op de PC (eenmanszaak of niet), maar ik wil toch even terugkomen op artikel 448,

Artikel 448
1. Evenmin kan beslag worden gelegd op de boeken die de geëxecuteerde nodig heeft voor zijn beroep, en op de werktuigen en gereedschappen, dienend tot enig onderwijs of de beoefening van kunsten en wetenschappen, telkens tot een bij algemene maatregel van bestuur vast te stellen bedrag en te zijner keuze.

Ik lees hier dus letterlijk dat
werktuigen en gereedschappen dienend tot enig onderwijs, of de beoefening van kunsten en wetenschappen niet in beslag mogen worden genomen tot een bepaald bedrag (en ik mag dan kiezen tot dat bedrag wat ik wil houden).

lees ik dit goed, staat hier een 'of' of staat hier een bijzonder juridische 'of' en lees ik het verkeerd. ik lees toch dat dit artikel over boeken, werktuigen en gereedschappen gaat die gaan over
- nodig zijn voor het uitoefenen van het beroep
- of die dienen tot enig onderwijs
- beoefening van de kunsten
- beoefening van de wetenschappen
beperkt tot een bepaald bedrag, (welke Algemene maatregel bestuur daar bij hoort kan ik niet vinden)

Mijn vraag dan aan jullie juridisch onderlegden...

hoe wordt dit artikel in de praktijk geinterpreteerd?

bij voorbaat dank,

pierre

quote:

Als ik het goed heb mogen ze geen beslag leggen op je koelkast / fornhuis etc.
dit omdat het net als je bed, kleding en eten tot je eerste levenbehoeften behoord

dit vind ik nergens terug in wetteksten? waarop baseer je dat?

na wat meer onderzoek in uitspraken kwam ik de volgende uitspraak tegen LJN: AZ1031

quote:

Verzet tegen een dwangbevel. Eiser stelt dat de Ontvanger in strijd handelt met het beslagverbod in artikel 447 aanhef en onder 2 Rv. De rechtbank volgt dit betoog niet. De Ontvanger vordert in reconventie dat aan eiser de schorsende werking van zijn verzet dient te worden ontzegd. Ook dit volgt de rechtbank niet.

gaat hier om een man met wao uitkering en koeriersbedrijf, wil z'n auto uit het beslag halen, zonder auto geen koeriersbedrijf.

in de beslissing van de rechtbank in deze uitspraak kom ik het volgende tegen

quote:

"...De enkele mogelijkheid dat de executie als neveneffect kan hebben dat [K.] zijn bedrijf zal moeten beeindigen maakt de voorgenomen executie niet onrechtmatig. Ook de omstandigheid dat de opbrengst (vele malen) lager zou zijn dan de vordering van de Ontvanger leidt niet tot een ander oordeel.
Dit is uiteraard anders indien zou moeten worden geoordeeld dat het object van de beslaglegging een “gereedschap van ambachtslieden en werklieden, tot hun persoonlijk bedrijf behorende” als bedoeld in artikel 447 sub 2 Burgerlijke Rechtsvordering (Rv) is. In dat geval zou genoemd artikel een beslagverbod met zich meebrengen. De rechtbank zal voorbijgaan aan de vraag of [K.] een ambacht- of werkman danwel een auto een gereedschap in de zin van genoemd artikel is. De rechtbank stelt voorop dat de uitzonderingen die in de art. 447 onder 2e, 4e en 5e en 448 eerste lid Rv worden gemaakt op de hoofdregel dat alle goederen van de schuldenaar blootstaan aan verhaal door zijn schuldeisers, in onderling verband moeten worden gelezen. Blijkens hun bewoordingen strekken zij ertoe te voorkomen, kort gezegd, dat de schuldenaar door dit verhaal onbeperkt ook in zijn eerste materiele en immateri?le levensbehoeften of de middelen om deze te verwerven kan worden getroffen. Deze achtergrond volgt ook uit latere ontwikkelingen op het gebied van beperkingen ter zake van verhaal door schuldeisers, met name de gedachte die haar uiteindelijke vorm heeft gekregen in de Wet van 13 dec. 1990, Stb. 605, waarbij de art. 475b-475g Rv zijn ingevoegd, die ervan uitgaan dat degene die zijn noodzakelijke uitgaven uit periodieke inkomsten moet bekostigen wel een zekere bescherming behoeft, maar slechts in dier voege dat hij, voor de lopende kosten van het bestaan nog juist genoeg in handen moet krijgen, ook al ligt er beslag op dit inkomen'' (memorie van toelichting betreffende deze wet, Bijl. Hand. II, 1982-1983, 17 897, nr. 3, p. 9).
In het licht van de door [K.] zelf aangegeven ultieme mogelijkheid van het verkrijgen van een uitkering heeft [K.] en bezien tegen de hiervoor beschreven achtergrond van de restrictief uit te leggen uitzondering, heeft [K.] zijn standpunt dat hij onder die uitzondering zou vallen onvoldoende onderbouwd.
..."

quote:

…De enkele mogelijkheid dat de executie als neveneffect kan hebben dat [K.] zijn bedrijf zal moeten beeindigen maakt de voorgenomen executie niet onrechtmatig…

De voortzetting van het bedrijf is dus niet volgens de rechtbank wat artikel 447 ‘beschermt’, het artikel zal
“…in onderling verband moeten worden gelezen. Blijkens hun bewoordingen strekken zij ertoe te voorkomen, kort gezegd, dat de schuldenaar door dit verhaal onbeperkt ook in zijn eerste materiele en immateriele levensbehoeften of de middelen om deze te verwerven kan worden getroffen…”
Vervolgens
“...Deze achtergrond volgt ook uit latere ontwikkelingen op het gebied van beperkingen ter zake van verhaal door schuldeisers, met name de gedachte die haar uiteindelijke vorm heeft gekregen in de Wet van 13 dec. 1990, Stb. 605, waarbij de art. 475b-475g Rv zijn ingevoegd…”
Deze artikelen 475b-475g gaan over de beslagvrije voet, en vormen dus eigenlijk de hedendaagse bescherming van “…de eerste materiele en immateriele levensbehoeften…”.
Aangezien de schuldenaar …

quote:

“…zelf aangegeven ultieme mogelijkheid van het verkrijgen van een uitkering heeft...”

Ergo, met het Vrij te laten bedrag en de beslagvrije voet vervalt de toepassing van artikel 447 en 448 en deze artikelen strict in de zin van de eerste levensbehoeften moeten worden gelezen en niet in de zin van de mogelijkheden van de schuldenaar iets te doen, bedrijf, beroep etc.
Als je een uitkering hebt, hoef je dus niet te werken, wordt hier impliciet gezegd (ook even kort door de bocht).
BODEMBESLAG
Met betrekking tot het bodembeslag kom ik via uitspraak http://jure.nl/bg8706 LJN BG8706, Rechtbank Zwolle, 149867 / KG ZA 08-473 waarin een echtgenote haar spullen uit een bodembeslag probeert te halen (met success) dat hierbij de leidraad invordering 2008 gevolgd wordt (http://www.vng.nl/Documenten/Extranet/Belastingen/Leidraad-Invordering-2008.rtf) , waarbij het bodembeslag en samenlevingsvormen er vijf situaties waarin in de regel geen sprake is van een terughoudend beleid met betrekking tot het bezit van een ander…

quote:

– Zaken die door de derde onder enige titel ter beschikking zijn gesteld aan de belastingschuldige, terwijl daarnaast tussen de derde en de belastingschuldige een overeenkomst is gesloten waarin een afnameverplichting of afnamebeding ten behoeve van de derde is opgenomen.
– Zaken die toebehoren aan de in gezinsverband levende echtgenoot van de belastingschuldige. [Dit geldt uitsluitend voor die zaken die in beslag zijn genomen voor de invordering van belastingschulden die materieel tijdens het huwelijk zijn ontstaan.
Ook voor andere samenlevingsverbanden moet het terughoudende standpunt niet worden toegepast. Naarmate een zodanig samenlevingsverband – gelet op de continuïteit van de samenleving en de wijze van presentatie naar buiten – overeenkomsten vertoont met het gezinsverband van echtgenoten, tendeert het beleid voor samenlevingsvormen naar dat voor echtgenoten.
– Zaken waarbij in het kader van samenspanning tussen de belastingschuldige en de derde de juridische eigendomssituatie is gefingeerd om verhaal te bemoeilijken.
– Zaken die door de derde onder enige titel ter beschikking zijn gesteld, terwijl zodanige afspraken zijn gemaakt tussen de belastingschuldige en de derde dat de belastingschuldige – hoewel hij formeel zelfstandig ondernemer is en hij daardoor risico’s draagt – in feite de vrije beschikkingsmacht over zijn bedrijf en de beslissingsbevoegdheid die normaliter bij het ondernemerschap past, geheel of ten dele mist. Dit komt omdat hij dit – in een van de situatie afhankelijke mate – feitelijk moet overlaten aan die derde, zonder wie de bedrijfsvoering (of een deel daarvan) zoals die plaatsvindt, niet denkbaar is.
– Zaken die zijn vervreemd in het kader van de uitoefening van een pandrecht of een ander tot zekerheid strekkend recht (mede) met het oogmerk deze zaken aan verhaal door de ontvanger te onttrekken.

[quote’]“…overeenkomsten vertoont met het gezinsverband van echtgenoten, tendeert het beleid voor samenlevingsvormen naar dat voor echtgenoten…”[/quote]
Hier valt kamerbewoning dus niet onder, tenminste als je niet elke week een orgie organiseert en apart eet o.i.d.

Is er een jurist die zijn licht hierover kan laten schijnen?

Alvast maar sparen voor een nieuwe pc…

quote:

Op woensdag 4 maart 2009 10:10 schreef vamperotica het volgende:

[..]

Schuld moet binnen een termijn van, ik geloof 24 maanden terug betaald zijn dacht ik. Dus als je een hoog bedrag aan schuld hebt, wil het maandbeddrag wat je terug moet betalen nog best hoog worden

uit de Leidraad Invordering 2008 ( het beleid over het toepassingsgebied van de Invorderingswet 1990 )

quote:

25.5.1. Duur betalingsregeling particulieren

De ontvanger verleent de belastingschuldige uitstel van betaling voor een periode van ten hoogste twaalf maanden, te rekenen vanaf de datum waarop de ontvanger de betalingsregeling bij beschikking toestaat.

Slechts als er volgens de ontvanger bijzondere omstandigheden zijn, kan hij de belastingschuldige een langere termijn gunnen dan twaalf maanden.

12 maanden is dus het uigangspunt...

ook een interessant dokument http://www.vng.nl/Documen(...)tingdeurwaarders.pdf de werkwijze in detail van de belastingdeurwaarder...

huisgenoten zijn geinformeerd, maar het hoeft waarschijnlijk niet zover te komen want volgens de Leidraad Invordering 2008, (link in vorig bericht)

quote:

22.1. Werkingssfeer en reikwijdte bodemrecht
... Onder bodem wordt verstaan het perceel of het gedeelte van een perceel dat bij de belastingschuldige – voor welk doel dan ook – in gebruik is en waarover hij onafhankelijk van anderen de – feitelijke – beschikking heeft....

Bij kamerbewoning strekt zelfs bij bodembeslag, toch de zwaarste vorm van beslag, dat je feitelijke beschikking heeft over de ruimte(n). Die heb ik niet, want de deur is op slot en er woont iemand anders.

er is echter wel 22.1

quote:

Bovendien kan er sprake zijn van een gemeenschappelijke bodem als een perceel bij meer dan één natuurlijke en/of rechtspersoon in gebruik is.

De gang is dus geen 'veilig'gebied.