Bewust kinderloos, in de 30 en nu?

Check wel wie van je vrienden ongewenst kinderloos is, voor je een uitnodiging stuurt......
En kennelijk heb je geen vrienden, als ze afvallen omdat ze kinderen krijgen.

Nou, m'n vrienden zijn gelukkig nog niet aan de kinderen, dus dat scheelt. Ik merk het wel in m'n omgeving, op m'n werk met name. Ik vraag me wel af hoe het over een paar jaar zal zijn, als m'n vrienden misschien wel kinderen hebben.

quote:

Op maandag 2 maart 2009 20:51 schreef krakkemieke het volgende:
Check wel wie van je vrienden ongewenst kinderloos is, voor je een uitnodiging stuurt......
En kennelijk heb je geen vrienden, als ze afvallen omdat ze kinderen krijgen.

Dat laatste vind ik een beetje een rare opmerking. Waarom zou het feit dat mensen veranderen en later misschien wel uit elkaar groeien betekenen dat je nu geen vrienden bent? Als je het zo bekijkt, hebben heel veel mensen bar weinig vrienden.

Herkenbaar... hoewel ik het juist wel leuk vind, die blije gezinnetjes. Het zijn mijn vrienden en ik vind het leuk om ze blij en gelukkig te zien. Van mij hoeft het niet en ik zie vrienden die er wel voor gekozen hebben een stuk minder, maar kinderen kosten nou eenmaal veel tijd en zijn het belangrijkste in je leven (schijnt het), dus het is ze vergeven

quote:

Op maandag 2 maart 2009 20:56 schreef Babbelzz het volgende:
ik heb wel degelijk vrienden, alleen merk ik dat er nu met een flink aantal een andere fase is aangebroken. We hebben op dit moment simpelweg andere interesses... dat is het meer...

Het krijgen van een kind verandert je leven en daar stel je je leven dan ook op in. Vier avonden per week stappen, dat gaat niet meer door he.
Maar het is een beetje kort door de bocht om te beweren dat er dan nergens anders meer over gepraat kan worden dan over luiers en bevallingen dan ligt het wel een beetje aan het soort vrienden die je hebt.

Ik vind trouwens dat je nogal fel bent over echofoto's van buik/kut, terwijl het een foto is van een ongeboren kind. Dat ziet er misschien wat prielerig uit, maar zelf toon je geen inlevingsvermogen naar die vrienden toe.

Neem geen kinderen en leef lekker. Zo voel je het en dat is okay. Maar heb er dan ook vrede mee dat een ander iets anders besluit en daar zijn/haar leven op aan wil passen.

Wat is de zin van het leven als je je niet voortplant? Doel van het leven is voortbestaan van de soort.

quote:

Op maandag 2 maart 2009 21:46 schreef Babbelzz het volgende:


Ik toon wel degelijk inleveingsvermogen, maar de vraag is wel: waar houdt t op? Ik hoef eigenlijks niet alles te weten over regeldagen, kraamtranen, inknippen etc

Erm... dit staat wel een beetje haaks op elkaar, hoor. Je hebt inlevingsvermogen, maar je hoeft blijkbaar niet te weten waar jouw 'vrienden' op dat moment mee bezig zijn.

Dat ze het (want dat argument hoor ik vaker) alleen maar over 'de kinderen' kunnen hebben en niet over jouw 'dingen' zegt dan weer meer over hen. Waar ik vooral over val is dat 'tegenbeweging'. Is dat nodig? Mensen krijgen kinderen, anderen weer niet. Nou en? Ik heb een nieuwe hobby, ik ben helemaal wild van punniken tegenwoordig (nee, niet echt ), daar kan ik bij jou dus niets over kwijt?

Waarom zo moeilijk doen?

quote:

Op maandag 2 maart 2009 21:46 schreef Babbelzz het volgende:

[..]

och, ik heb t niet eens over stappen gehad, dat heb ik en mijn vrienden nooit op die manier gedaan. Hooguit wat concertjes en festivalletjes...en dat gaat soms zelfs ook nog als er kinderen zijn hoor...

En ja, ik vind het raar dat mensen echo-fotos op bv Hyves plaatsen....

Ik toon wel degelijk inleveingsvermogen, maar de vraag is wel: waar houdt t op? Ik hoef eigenlijks niet alles te weten over regeldagen, kraamtranen, inknippen etc

We leven ook lekker... en Als andere mensen een ander leven wensen: prima, maar dat betekent ongevraagd wel iets voor de mensen die kinderloos of een kindervrij leven in gedachten hebben....dus vandaar een mail aan mijn vrienden, om 1 x per jaar bv een weekend met BK'ers te hebben....

Je kunt het, denk ik, een beetje vergelijken met die fase dat vriendinnen vriendjes kregen en dan ineens nooit meer iets konden ondernemen en niets meer van zich lieten horen totdat het uitging.

Kan me ook voorstellen dat je geen trek hebt in verhalen over inknippen en kraamdagen. Eigenlijk ook onbegrijpelijk dat iemand dat tot in de details aan je gaat zitten vertellen. Daar heb ik me in ieder geval niet schuldig aan gemaakt. Altijd een beetje in de gaten houden of je gesprekspartner het wel leuk vindt.

Maar dit babygeouwehoer gaat over hoor. Kijk anders eens voor de grap in OUD. Allemaal babyverhalen, peuterverhalen en dan ineens is het af en hoor je over al die wondertjes helemaal niks meer behalve wanneer ze last hebben van autisme of adhd.

Je moet er doorheen, maar het duurt niet eeuwig. .

Een grote ellende met die kinderen, totdat ze je verzorgen als je oud en versleten bent. Iemand om op terug te vallen zodat je niet in een 3e rangs verzorgingstehuis gaat belanden. Tot die tijd kosten ze geld, veel aandacht en een hoop kopzorgen. Ben niet bepaald een kinderliefhebber, enige reden waarom ik ze zou nemen is een zekerheid als IK ouder word en dat is niet bepaald een juiste reden omdat het puur en alleen egoistisch is.

quote:

Op maandag 2 maart 2009 21:48 schreef teknomist het volgende:
Wat is de zin van het leven als je je niet voortplant? Doel van het leven is voortbestaan van de soort.

Alsof dat nodig is met de huidige baby boom ? Open eens een willekeurige hyves site en je komt de baby's massaal tegen. Loop eens op straat en de kinderwagens rijden om de have klap over je tenen. Voortbestaan van de soort is niet bepaald in gevaar, denk eerder dat het een groter gevaar is dat er teveel van onze soort op deze aarde gaan rondhuppelen.

quote:

Op maandag 2 maart 2009 21:52 schreef Five_Horizons het volgende:

[..]


Waarom zo moeilijk doen?

Omdat het niet meer over hun vrienden gaat maar over het kind wat op komst is.

quote:

Op maandag 2 maart 2009 22:05 schreef CasB het volgende:

[..]

Omdat het niet meer over hun vrienden gaat maar over het kind wat op komst is.

Ja, en? Dat is toch ook waar veel mee bezig zijn? Als het álleen dát is, zegt dat (zoals ik al zei) weer wat over die vrienden. Dan zie ik het probleem nog steeds niet bij de kinderen liggen, maar bij de betreffende vrienden.

In mijn vriendenkring valt het nog mee maar ik vrees voor de tijd dat ze allemaal gaan bevallen. Nu wordt er vooral getrouwd. Dat vind ik nog wel kunnen. Het hele kindergebeuren is zo'n overstemmend thema, het gaat er continu over.

Het enige leuke is wanneer ze (de peuters) een beetje cognitief bezig gaan, dat is interessant om te zien, maar meer dan een academische interesse ervoor heb ik niet

Nou is het vaak wel zo dat je als toehoorder 't ook maar braaf aanhoort omdat het niet echt sociaal is om erover te gaan zeiken.. dus het is ook wel begrijpelijk dat ze dan iets te lang en enthousiast doortetteren. Ach ja, het zij ze gegund.

Ik vraag me alleen af of ik ooit wel de stap zal maken naar die fase Mocht het me onverwachts overkomen dan zal ik vast wel okay vaderen maar ik zie me ook dan toch echt niet met babyfoto's op m'n werk desktop ( ) en verhalen overal te koop lopen.

quote:

Op maandag 2 maart 2009 22:07 schreef Five_Horizons het volgende:

[..]

Ja, en? Dat is toch ook waar veel mee bezig zijn? Als het álleen dát is, zegt dat (zoals ik al zei) weer wat over die vrienden. Dan zie ik het probleem nog steeds niet bij de kinderen liggen, maar bij de betreffende vrienden.

Dat bedoeld hij dus ook denk ik Een kind zul je echt niet horen opscheppen over hun ouders van..." Kijk mij eens schattige of leuke ouders gekregen hebben". Een kind post geen ouders op zijn baby hyves site. Een kind kiest niet om geboren te worden terwijl ouders wel kiezen en dus bewust trots zijn op hun prestatie. Het zijn ALTIJD de ouders die pronken en uren lang doorpraten over hun trots.

Denk dat je dus echt een vreemde gedachtengang moet hebben om het probleem bij kinderen te leggen als vrienden praten over kinderen ( tenzij je een Godsgruwelijke hekel aan kinderen hebt maar dan nog)

quote:

Op maandag 2 maart 2009 22:13 schreef eleusis het volgende:
maar ik zie me ook dan toch echt niet met babyfoto's op m'n werk desktop ( ) en verhalen overal te koop lopen.

Ik ben al wat jaartjes vader van inmiddels drie kinderen, maar hier krijg ik ook wel stekels van. In [OUD] zie ik dat ook weleens. Van die gasten die ineens he-le-maal om zijn en meehuilen met de wolven door te zeggen dat 'dit het mooiste is dat ze óóóóit hebben meegemaakt'. Papa-dagen (jeukwoord) op de 'zaak' bedingen.

Kinderen zijn mooi hoor, prachtig om te zien dat ook zij echte individuen zijn, maar overdrijf alsjeblieft niet zo....

Ik leef mee met mn vrienden, ook als ze dingen doen die mij niet boeien

Ik ken een paar van die stelletjes en ik zie ze per jaar achteruit hulpeloos wegglijden, omdat het kind ineens op nummer 1 staat.
Misschien dat een kind op latere leeftijd loont, als een soort oudedagsvoorziening ofzo, maar ik herken absoluut geen drive om kinderen te willen of zelfs te moeten hebben om mijn leven te verrijken. Het wordt dan ook allerminst gewaardeerd als bezoekers een kind meenemen.

quote:

Op maandag 2 maart 2009 21:22 schreef Flurry het volgende:
Herkenbaar... hoewel ik het juist wel leuk vind, die blije gezinnetjes. Het zijn mijn vrienden en ik vind het leuk om ze blij en gelukkig te zien. Van mij hoeft het niet en ik zie vrienden die er wel voor gekozen hebben een stuk minder, maar kinderen kosten nou eenmaal veel tijd en zijn het belangrijkste in je leven (schijnt het), dus het is ze vergeven

Wat een verademing ben jij!

quote:

Op maandag 2 maart 2009 22:33 schreef Aoristus het volgende:
Ik ken een paar van die stelletjes en ik zie ze per jaar achteruit hulpeloos wegglijden, omdat het kind ineens op nummer 1 staat.
Misschien dat een kind op latere leeftijd loont, als een soort oudedagsvoorziening ofzo, maar ik herken absoluut geen drive om kinderen te willen of zelfs te moeten hebben om mijn leven te verrijken. Het wordt dan ook allerminst gewaardeerd als bezoekers een kind meenemen.

jij moet echt geen kinderen nemen

!

Vind het begrijpelijk dat als je een kind krijgt, dat dan het centrum van je wereld wordt. Is nou eenmaal zo. Maar dan nog kan die verandering pijnlijk zijn voor vrienden van die nieuwe ouders, en dat is een beetje waar het hier om gaat, niet?
Ik zie hetzelfde ook gebeuren over een paar jaar - vriendinnen van mij zijn nu al enorm broeds, terwijl ik redelijk anti-koters ben. Ik zie er niet naar uit.

Een heel weekend om bewust kinderloos te vieren hebben we in Huize Klonk niet nodig, ik heb niets tegen kids, sterker nog we zijn suikeroom en tante. Maar ik heb mijn bewust kinderloos hoera momentjes als ik op zaterdag of zondag heerlijk uit kan slapen en je dan later hoort van vrienden dat de kinderen zo hebben liggen etteren bij hun

Ik heb er totaal geen last van Zo heb je een vriendin en zo heeft die een man en hop een kind er bij. Leuk toch! Maar dan heb ik geloof ik ook geen vrienden wiens belevingswereld enkel en alleen op de nieuwe aardbewoner is gericht. Als je op visite bent dan gaat er ook tijd zitten in de kleine, logisch, die hoort er nu ook bij.

Ik denk dat je gewoon helemaal niet van kinderen moet houden om het echt als storend te ervaren. En om nou mijn 'kinderloosheid' te bejubelen, ach, ik ben niet anders gewend

quote:

Op maandag 2 maart 2009 20:47 schreef Babbelzz het volgende:
Ik merk samen met wat bekenden in mijn omgeving, dat 'wij' tot het uitstervende soort gaan behoren.
Sociale levens, die we eerst als prettig konden ervaren worden bruut verstoord door uitbreiding. Uitbreiding die lang van tevoren al besproken dient te worden, alle klachten en kwalen gedeeld, echos'worden vol trots geshowd (ik vind het raar een foto laten zien van een inwendige kut/buik), dan de plannen over opvang, de kamerinrichting. Niets mag het de kleine spruit(en) ontbreken en er wordt honderduit over gekletst. Dan de bevalling; we mogen aanhoren hoe vreselijk het was (ja, hallo! je wil het toch zelf???), hoe de knip verliep, de scheur, de keizersnee, en dan het ge OOOOO en ge AHHH... het is de liefste baby van de hele wereld, en vooral ook altijd de kanpste (NOT!!!)....

Ik blijf met wat vrienden achter op eilandjes die ons zorgeloze leventje symboliseren, en ons sociaal leven is ineens niet meer wat het was....

Bijzondere gewaarwording, bijkans iedereen hupt naar andere fasen en wij leven ons leven...Heerlijk!

Maar toch, bekruipt me een gevoel, dat er een tegenbeweging moet komen...een jaarlijks terugkerend weekend met BK'ers...ff geen gezeur en gezever over kinderen, ff heerlijk relaxed een weekend weg met gelijk gestemden! Ik ga vast een datum prikken en de inschrijving openen...want vrienden van vrienden zijn ook welkom (er is tenslotte ineens voldoende ruimte in ons sociaal leventje)...

Herkennen jullie dit ook? Hoe gaan jullie er mee om?

Vind je niet dat jij er een vééls te groot probleem van maakt? Hoe zou het komen dat ik nooit last heb van gezeur van vrienden/familie? Vind je het tof om je "anders" te voelen? Misery loves company.

Voor de rest kom je erg onsympathiek over, en dan heeft NIKS te maken met wel of geen kinderen willen hebben.

Nou Babbelzz,

Ben het helemaal met je eens, ik vergelijk het ook wel eens met praten over het geloof.
En onsympathiek, nee hoor, eerder een verademing.

"Vrienden" die achter mn rug om er zo over denken (kortgezegd kinderen zijn een last) ben ik liever kwijt dan rijk... dus mij zou je geen uitnodiging hoeven te sturen.

ik begrijp TS wel

je zult ze niet afbekken zeggen dat ze op moeten tyften met hun kindergeouwehoer, omdat het je vrienden zijn dit heun gelukkig maakt en bezig houdt...

maar als het gros van je vrienden ineens dit soort gedrag gaat vertonen, terwijl je er zelf NIETS mee hebt, kan ik me voorstellen dat je wel eens een avondje uit / etentje / middagje wilt, gezellig weg met mensen, die NIET alleen over hun baarsels praten

Mensen snappen ook niet wat ik zo leuk aan motorrijden vind, maar vinden het wel leuk als ik er enthousiast over vertel, net als dat ik best geinteresseerd naar de borduursels van die oudtante zou kunnen kijken, of het pingpongen van mijn zwager. Zijn ding, zijn plezier, daar kan je best over meepraten en gemeend enthousiast op reageren, maar even ZONDER geouwehoer over kinderen, dat is dan ook wel eens fijn

ik vind het een goed idee

ik heb het wel eens meegemaakt, dat je gewoon even zit te praten op de bank en dat er dan zo'n kind ergerlijk staat te schreeuwen vanuit zo'n kinderkooi om aandacht, dat je op een gegeven moment vraagt of dat kind niet even naar boven gebracht kan worden zodat je op een normale manier een gesprek kan voeren. Je wordt wat warrig, bijna schaapachtig aangekeken alsof je iets ernstig blasfemisch hebt gezegd

Geen wonder dat die kinderen op straat altijd zo schreeuwen. Ze hebben nooit geleerd hoe ze zich moeten gedragen.

positieve eraan is dat je maar 1 ding hoeft te doen: ouder worden, dan gaat het vanzelf weer redelijk over.
nu eindelijk begin ik zelf de fase van het vragen stellen wanneer ik aan kids begin te ontgroeien, ik ben bijna 38 en mensen beginnen nu eindelijk in te zien dat het echt echt niet gaat gebeuren en dat ik echt echt wel zeker weet dat ik geen kids wil.

om mijn heen enkele mensen wel met kids maar het hangt er helemaal van af hoe zij er zelf mee omgaan.
beste vrienden hebben 2 kinderen en leven gewoon normaal, zijn het met ons eens dat een kind in je leven komt maar niet je hele leven overneemt en je jezelf dan maar onderschikt moet plaatsen, zo leven zij ook en daarom kan ik daar prima mee omgaan, ze hebben ook een leven buiten het ouderschap.

daarentegen zijn er ook enkele stellen waar de vriendschap inderdaad is opgeheven, niet bewust, niet dat ik niet met vrienden om wil gaan zodra ze kinderen krijgen, maar wel omdat zij hun leven volledig in het teken plaatsen van die kinderen en op 1 of andere manier vergeten dat ze niet alleen een vader of moeder zijn maar ook een vrouw, een man, een partner, een vriendin.
natuurlijk zijn kinderen belangrijk en een ingrijpende wijziging in het leven van ouders, (met name verse ouders) maar als het goed is hadden ze al een leven voor die kids kwamen en hebben ze dat ook tijdens.
als mensen alleen nog maar bestaan bij de gratie van hun ouderschap krijgt de vriendschap een deuk en dan past het gewoon niet meer.
enkele van mijn vriendschappen zijn dus gewoon doodgebloed na hun ouderschap en nee, daar kan ik niet mee zitten.

ik vind het soms wel eens zielig voor mijn moeder dat 3/4e van haar tijd bestaat uit het regelen en op stand houden van het gezin. Eten koken wassen etc.

Kinderen zijn fantastisch maar dan na hun 8e jaar. Die beginperiode kan me gestolen worden. Hoewel ik geen idee heb hoe ik daarover denk als het zover is.

quote:

Op maandag 2 maart 2009 21:46 schreef Babbelzz het volgende:

Ik toon wel degelijk inleveingsvermogen, maar de vraag is wel: waar houdt t op? Ik hoef eigenlijks niet alles te weten over regeldagen, kraamtranen, inknippen etc

Heb je ze dat ook wel eens gewoon heel eerlijk gezegd? Dat je het leuk vindt voor ze (of niet) maar dat jij er verder niet de details van hoeft te weten? Ik betwijfel het namelijk ten zeerste. Hoezeer ouders ook over hun (as) kroost door kunnen gaan, als een vriend (want dat ben je ten slotte) dat zou zeggen lijkt het me dat zij daar echt wel rekening mee houden.

quote:

We leven ook lekker... en Als andere mensen een ander leven wensen: prima, maar dat betekent ongevraagd wel iets voor de mensen die kinderloos of een kindervrij leven in gedachten hebben....dus vandaar een mail aan mijn vrienden, om 1 x per jaar bv een weekend met BK'ers te hebben....en hier de oproep aan FOKKERS hoe zij er mee omgaan.
Ik , en nog wat mensen in mijn omgeving, moeten er behoorlijk aan wennen!

Het is wat... ongevraagd nog wel. Hadden ze het even moeten overleggen met je dan? En wat nou als die mensen gaan verhuizen? Trek je dat evt. wel?

Niet zo heel moeilijk doen hoor. Lekker je weekendje weg gaan doen met je BK'ers.
Heb je trouwens al eens aan de mensen die wel kinderen hebben voorgesteld om een weekend weg te gaan zonder kinderen en zonder het over de kinderen te hebben? Als je dat een beetje normaal doet heb je een zeer goeie kans dat ze nog ja zeggen ook! Zij vinden jou namelijk hoogstwaarschijnlijk wel aardig genoeg om een beetje moeite voor je te doen.

quote:

Op maandag 2 maart 2009 21:54 schreef Stali het volgende:


Maar dit babygeouwehoer gaat over hoor. Kijk anders eens voor de grap in OUD. Allemaal babyverhalen, peuterverhalen en dan ineens is het af en hoor je over al die wondertjes helemaal niks meer behalve wanneer ze last hebben van autisme of adhd.

Je moet er doorheen, maar het duurt niet eeuwig. .

quote:

Op maandag 2 maart 2009 21:52 schreef Five_Horizons het volgende:

[..]

Erm... dit staat wel een beetje haaks op elkaar, hoor. Je hebt inlevingsvermogen, maar je hoeft blijkbaar niet te weten waar jouw 'vrienden' op dat moment mee bezig zijn.

Dat vind ik wel wat kort door de bocht; ik vind echt dat ik moet kunnen aangeven dat ik niet alle gruwelijke fysieke details hoef aan te horen. Alle symptomen van borstontstekingen, de precieze locatie van de hechtingen... Brrr.

Overigens: ik ben ook een BK'er, maar ik heb niet de problemen die TS heeft, geloof ik. Ik vind het weleens jammer dat er minder mogelijkheden zijn om spontaan iets te doen, maar aan de andere kant: het is zo leuk om jouw goede vrienden ineens in de rol van ouders te zien En hoe kun je nou geen interesse hebben in dat wat voor hen zo bijzonder is: een stukje van hen?

Sowieso: het is niet zo dat mijn vrienden nergens anders meer over praten Nou ja, misschien de eerste drie maanden.

quote:

Op maandag 2 maart 2009 21:48 schreef teknomist het volgende:
Wat is de zin van het leven als je je niet voortplant? Doel van het leven is voortbestaan van de soort.

Niet mijn doel. Ook niet mijn hobby om continue over iemands avonturen met luiers te praten.

Ik neem gewoon regelmatig nieuwe (kinderloze) vrienden, bevalt prima.

quote:

Op dinsdag 3 maart 2009 06:12 schreef Klonk het volgende:
Een heel weekend om bewust kinderloos te vieren hebben we in Huize Klonk niet nodig, ik heb niets tegen kids, sterker nog we zijn suikeroom en tante. Maar ik heb mijn bewust kinderloos hoera momentjes als ik op zaterdag of zondag heerlijk uit kan slapen en je dan later hoort van vrienden dat de kinderen zo hebben liggen etteren bij hun

en dat hebben wij dus ook.. dat soort dingen die heel normaal zijn maar veranderen als je kinderen krijgt (muv een stel die 2 kinderen hebben die vanaf het begin ook al uitslapen ).. uitslapen en doen wat je wilt wanneer je het wilt... dat zijn onze momentjes waarvan we denken Lekker!