Het ultieme doel is geluk. Alle andere doelen stel je om geluk te bereiken. Wanneer je verlicht bent zie je in dat je altijd gelukkig kunt zijn dus doelen stellen is idd niet meer nodig. Dit betekent niet dat je een stinkende werkloze parasiet wordt. Je bent gelukkig, daardoor vrolijk en positief, ziet in hoe mooi de wereld is en vanuit die plek ga je genieten van het leven. Je gaat werk doen dat je leuk vindt en waarin je jezelf kwijt kunt. Je bent gelukkig, vrolijk, energiek en daardoor automatisch ondernemend. Dat is zoals ik het ervaar.quote:Op maandag 23 maart 2009 22:35 schreef Metalfreak het volgende:
[..]
Ja, daarom is het boek eigenlijk een beetje tegenstrijdig. Het geeft aan dat je geen doelen moet stellen, maar je leest het boek niet zomaar, maar eigenlijk met het doel om je beter te gaan voelen, om je gedachten onder controle te krijgen. Dat vind ik eigenlijk een bepaalde tegenstrijdigheid. Je wilt iets bereiken, maar om dat te bereiken moet je het niet meer willen.
Wat is het dan dat je wilt bereiken en waarom wil je dit bereiken?quote:Op dinsdag 24 maart 2009 00:03 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
Dat is wel een scherpe, ik herken me hier ook in. Ik heb snel faalangst en het gevoel 'dat het me toch niet gaat lukken'. Dus als ik een doel stel zet ik het goed neer en ga ik er echt voor.
De tegenstrijdigheid van het willen bereiken en het niet willen is erg aanwezig.
Me beter voelen, de kracht van het 'nu' ervaren enz.quote:Op woensdag 25 maart 2009 01:29 schreef Probably_on_pcp het volgende:
[..]
Wat is het dan dat je wilt bereiken en waarom wil je dit bereiken?
Interessant is het zeker, ik weet niet of je het boek net uit hebt. maar misschien is het handig (?) als je het eerst even een maandje latrusten, dan kun je wennen aan de dingen/ideëen die je hebt gelezen. Ik heb zelf het idee dat de dingen (die ik zou kunnen betrekken op het boek, ik zie het verband nogsteeds niet helemaal) vanzelf vielen hier.quote:Op donderdag 26 maart 2009 18:42 schreef NouMooiNiet het volgende:
Ik volg het topic nog steeds met interesse.
Heb t boek uit, maar ga het nog een keer lezen totdat bij mij `t kwartje` ook valt, dus het inzicht waar PCP het over heeft..
Ik merk wel dat ik minder aan t piekeren ben en me bewust ben als mn gedachten de ´negatieve kant´ op willen gaan. Dat is alvast een begin lijkt me..
Heel erg interessant allemaal!!!
Hier ben ik het me eens, ik ben al meer dan 3 maanden bezig en wou het eerst ook 'te graag'. Geduld is een schone zaak. Helaas. Het is niet voor niets een kwestie van rustquote:Op vrijdag 27 maart 2009 09:40 schreef elcastel het volgende:
Misschien moet je het dus eerst eens de tijd geven om te kijken of de info zijn eigen weg vindt. Zo niet, pak je het boek weer op, misschien wil je te graag en dan denk ik dat een tweede keer lezen in zo'n kort tijdsbestek niet veel nut heeft. Overigens mijn idee erover hoor, doe vooral wat je zelf het best lijkt.
Ik heb er ook last van ja. Ik heb "het" nog niet gezien.quote:Op vrijdag 27 maart 2009 20:53 schreef IceBeach het volgende:
Ik heb het boek inmiddels gelezen, maar ik vond het heel lastig om er door heen te komen. Ook heb ik het idee dat nog niet alles helemaal tot me is doorgedrongen... Meer mensen last van?
Hopelijk is voor het mij ooit ook mogelijk om in het 'nu' te leven i.p.v. het nu en de toekomst te willen ontvluchten.
Ik ben 27. Ik ben hiermee begonnen toen ik ongeveer 22 was, misschien iets jonger.quote:Op vrijdag 27 maart 2009 22:58 schreef jollieboer1 het volgende:
Ik vraag me toch af, wat voelen diegene nou concreet die 'het' wel voelen zeg maar....?
Zijn jullie allemaal 30-ers trouwens? Gisteren zat ik toevallig ff naar zooooo 30 te kijken, een 1-malig live programma. Was wel grappig op zich.
Dertigers schijnen enorme moeilijke beslissers te zijn en dat nekt ze.
Het zou kunnen zijn dat ik hoogbegaafd ben maar godzijdank heb ik me daar allang van weten los te maken. Echt intelligente mensen zijn niet bang om fouten te maken en weten hun hoogbegaafdheid een plek te geven. Ik heb een tijd op het hiq.nl forum gezeten en daar werd ik zo moe van al die koppige mensen die zo overtuigd zijn van hun eigen gelijkquote:Toch zou het fijn zijn, als je als mens soms meer rust kon vinden. Ik snap mezelf bijv. ook soms niet.
Nu speelt er bij mij ook hoogbegaafdheid mee, wat soms lastig is.
Zo belangrijk is die mening van andere mensen niet hoor. Zo gauw je doorhebt dat je van jezelf gelukkig kunt zijn en dat je anderen niet nodig hebt om je geluk te vinden dan kun je al veel relaxter met mensen omgaan.quote:Maar het zou heerlijk zijn, om die vrijheid te voelen, waar men het over heeft. Ik denk dat je er best wel wat dingen voor op moet offeren én het gevaar loopt dat je anderen onbedoeld tegen het hoofd stoot, omdat je je eigen leven in de hand neemt. Dat waardeert niet iedereen (lijkt me).
En daar kon je wel eens gezeik om krijgen dan. Met andere woorden, als mensen je niet snappen, dat je ze kwijt raakt.
Misschien moet je Radical Honesty eens lezen Zo lang je eerlijk bent in je mening en niet in je oordeel zullen mensen over het algemeen heel relaxed reageren op je eerlijkheid. Een mening heb je wanneer je weet dat het MAAR jouw mening is en dat veel waarheid subjectief is. Je mening is dan niet bedreigend. Een oordeel is wel dreigend omdat een oordeel in jouw ogen de laatste waarheid is mbt datgene wat je zegt. Een oordeel is dus wel bedreigend en geloof mij, onbewust reageren mensen heel anders op een mening en een oordeel.quote:Voor mezelf denk ik wel eens, werd ik maar eens wat makkelijker en losser. Ik heb ook personeel waar ik soms wel van denk, stelletje heikneuters, hufters. Maar dan blijf ik altijd beleefd en probeer het correct op te lossen, terwijl ik eigenlijk denk, je bent geen knip voor je neus waard.
Hoe laat je dat dan tactvol doch duidelijk merken he. Brutaal ben ik nooit, maar ik weet wel dat ik gezag uit kan stralen en kan geven, doch voor mijn gevoel dringt het vaak niet door. En dan word ik uiteindelijk boos op mezelf.
Mooiquote:Op vrijdag 27 maart 2009 23:44 schreef DaneV het volgende:
Nou, ik heb vanochtend een stuk gelezen en ik heb er echt een heel goed gevoel over!
Toen ik vanmiddag naar huis reed, leek het heel even of ik het helemaal begreep. Ik voelde me echt intens gelukkig en ik zat een gewoon hardop te lachen in mijn auto omdat ik zo van het moment genoot.
Nu voel ik me weer redelijk "normaal" en kan ik ook niet goed zo goed begrijpen waarom ik me vanmiddag nou zo voelde, maar ik hoop dat ik met wat oefening en leesmateriaal (ben nog niet halverwege) het klaar ga krijgen om dit gevoel staks "eigen" te maken.
Ik ben 31. Maar ben al heel lang 'zoekende', omdat ik me altijd al anders heb gevoeld dan anderen.quote:Op vrijdag 27 maart 2009 22:58 schreef jollieboer1 het volgende:
Ik vraag me toch af, wat voelen diegene nou concreet die 'het' wel voelen zeg maar....?
Zijn jullie allemaal 30-ers trouwens? Gisteren zat ik toevallig ff naar zooooo 30 te kijken, een 1-malig live programma. Was wel grappig op zich.
Dertigers schijnen enorme moeilijke beslissers te zijn en dat nekt ze.
Als je zelf in een veranderingsproces zit, zijn er inderdaad mensen die dat niet 'accepteren'. Deze mensen willen je in je oude patroon houden (al dan niet bewust). Ik heb veel 'vrienden' hierdoor verloren.quote:Maar het zou heerlijk zijn, om die vrijheid te voelen, waar men het over heeft. Ik denk dat je er best wel wat dingen voor op moet offeren én het gevaar loopt dat je anderen onbedoeld tegen het hoofd stoot, omdat je je eigen leven in de hand neemt. Dat waardeert niet iedereen (lijkt me).
En daar kon je wel eens gezeik om krijgen dan. Met andere woorden, als mensen je niet snappen, dat je ze kwijt raakt.
Ik snap ook niet dat mensen elkaar zo weinig vrijheid geven soms en zoveel veroordelen. Dat kan heel benauwend zijn, voor degene die ze veroordelen. En dat vind ik persoonlijk zwaar irritant.
Ik denk uiteindelijk wel, maar je hebt pas rust in je kop als je alles wat erin zit hebt verwerkt. Ik zie het boek dan ook niet als leidraad om het denken te stoppen, maar meer het organiseren van je gedachten, dingen waar je over piekert 'raken' je tot een bepaald punt. Het helpt met relativeren, je wordt geen ander mens opeens.quote:Op zondag 29 maart 2009 11:36 schreef anne_Chris het volgende:
Meer mensen met slaapproblemen die er baat bij hebben?
Ow, dat herken ik ook wel. Ik ben overigens 26, maar ik begrijp dat probleem van die 30-ers in dat programma wel. Je moet tegenwoordig zoveel belangrijke keuzes maken in je leven en steeds blijf je je afvragen of je wel de goeie keuze hebt gemaakt. In de kracht van het nu word je eigenlijk geleerd dat welke keuze je ook maakt, dat altijd de goeie is, je weet immers niet wat er met die andere keuze zou zijn gebeurd, je maakt je daar alleen een (vaak veel te rooskleurige) voorstelling van in je gedachten. Maar ik heb inderdaad ook wel eens het idee alsof ik de enige ben in mijn omgeving die met dat soort problemen zit. (alhoewel mijn vader ook wel een beetje hetzelfde heeft, alleen heb ik het met hem nooit over zo'n dingen)quote:Op zaterdag 28 maart 2009 08:21 schreef NouMooiNiet het volgende:
[..]
Ik ben 31. Maar ben al heel lang 'zoekende', omdat ik me altijd al anders heb gevoeld dan anderen.
Uiteindelijk draait ALLES wat je doet in je hele leven om jezelf. Zelfs als je iets voor anderen doet, doe je het indirect ook voor jezelf. Maar ik zou het wel heel moeilijk vinden om vrienden te moeten laten vallen, dat zou me ook denk ik wel tegenhouden om te veranderen. Eenzaamheid zit ik al helemaal niet op te wachten, alhoewel ik dat nu al wel eens ervaar. Maar bij een bepaalde vriend heb ik dat inderdaad wel heel erg dat we langzaam uit elkaar groeien, hij ontloopt nog steeds elke verantwoordelijkheid in zijn leven en volwassenheid lijkt nog ver weg te zijn voor hem. Maar toch ga ik er nog veel mee om en ik zou zo iemand ook niet zomaar kwijt willen raken.quote:[..]
Als je zelf in een veranderingsproces zit, zijn er inderdaad mensen die dat niet 'accepteren'. Deze mensen willen je in je oude patroon houden (al dan niet bewust). Ik heb veel 'vrienden' hierdoor verloren.
Soms passen deze mensen dan niet meer bij je 'nieuwe ik'. Je groeit uit elkaar.
Het is dus de kunst (voor mij nu) om dicht bij mezelf te blijven, grenzen aan te geven en te kiezen voor mezelf. Dat is heel moeilijk als je dat nooit gewend bent geweest. Het is ook erg eenzaam omdat ik nog geen mensen heb gevonden (live ) die ook in zo'n fase zitten. Aan de andere kant voelt het ook als een nieuw begin, een schone lei..
Hmmm, maar met relativeren heb ik dus totaal geen probleem. Dat houdt me ook wel op de been en daardoor zie ik ook zeker de leuke kanten van het leven en zo Slaapproblemen heb ik overigens niet meer zoveel, dat had ik rond mijn 20e veel meer. Heb wel last van RSI, en ik heb wel eens het idee dat dat wel eens uiteindelijk van stress (en dan niet zozeer op mijn werk) afkomstig kan zijn... Oftewel door de chaos in mijn hoofd ga ik spieren onbewust aanspannen, resultaat: veel pijn. Een half jaar fysiotherapie heeft niets opgeleverd.quote:Op zondag 29 maart 2009 11:47 schreef elcastel het volgende:
[..]
Ik denk uiteindelijk wel, maar je hebt pas rust in je kop als je alles wat erin zit hebt verwerkt. Ik zie het boek dan ook niet als leidraad om het denken te stoppen, maar meer het organiseren van je gedachten, dingen waar je over piekert 'raken' je tot een bepaald punt. Het helpt met relativeren, je wordt geen ander mens opeens.
Probeer dan eens te achterhalen of je wel elk aspect overdenkt ? Laat je niet ergens wat dingen liggen omdat ze je even niet uitkomen of omdat je ze weglegt als niet relevant ?quote:Op zondag 29 maart 2009 12:53 schreef Metalfreak het volgende:
Hmmm, maar met relativeren heb ik dus totaal geen probleem. Dat houdt me ook wel op de been en daardoor zie ik ook zeker de leuke kanten van het leven en zo Slaapproblemen heb ik overigens niet meer zoveel, dat had ik rond mijn 20e veel meer. Heb wel last van RSI, en ik heb wel eens het idee dat dat wel eens uiteindelijk van stress (en dan niet zozeer op mijn werk) afkomstig kan zijn... Oftewel door de chaos in mijn hoofd ga ik spieren onbewust aanspannen, resultaat: veel pijn. Een half jaar fysiotherapie heeft niets opgeleverd.
TVP = TerugVindPost, oftewel, dan staat hij in je "My Active Topics"quote:Op zondag 29 maart 2009 22:34 schreef jollieboer1 het volgende:
misschien een rare vraag, maar wat betekent 'tvp'...?
en dan gelijk ook maar wtf, wat ik ook wel eens lees. (ben een beetje een forumdummy)
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |