Na alles te hebben geprobeerd en na 18 jaar van haar te hebben gehouden, kan het nu echt niet langer. Vanmiddag om vier uur laten we Sanne inslapen. Tenzij de dierenarts nog een of ander wondermiddel uit de mouw schudt, maar die kans lijkt me vrij klein.
Ze was al een tijdje doof en dement als een deur, we werden er knettergek van. Uitlaten was een drama, ze liep de hele avond te ijsberen en botste overal tegenaan. Maar ze kon nog goed lopen en afgelopen herfst heb ik bij mooi weer nog een paar keer ruim een uur met haar gewandeld. Dan fleurde ze helemaal op. Maar de afgelopen weken haalde ze het eind van de straat nog maar net. Ook dronk ze ontzettend veel.
De afgelopen drie weken pieste ze 's avonds of 's nachts wel eens in de keuken. Maar ze liep nog goed, we vonden het moeilijk om een lichamelijk gezonde hond in te laten slapen omdat ze in huis plaste. De grenzen werden steeds verlegd. We konden gewoon geen afscheid nemen. Afgelopen zaterdag heeft ze nog de hele dag lopen ijsberen. Toen iedereen naar bed ging, was ze nog aan de wandel.
Zondag kon ze niet meer lopen. Meestal fleurde ze buiten weer op en trok ze je vervolgens onderuit, nu lieten we haar in de tuin piesen en moesten we haar achterlijf soms vasthouden omdat ze anders omviel. Vannacht heeft ze zichzelf ondergepiest en gepoept terwijl ze anders heel zindelijk was. Ze kan niet meer.
Vanmiddag om vier uur is de afspraak en ik tel de minuten af, twijfel nog of ik mee zal gaan. Ik wil wel, maar kan het niet. Maar ze verdient het.
[ Bericht 0% gewijzigd door CherryLips op 24-02-2009 09:19:48 ]