quote:
Stel dat het niet lekker loopt in je leven: overlijdensgevallen, problemen op het werk, zelf grieperig en je relatie staat op beïndigen. Dan is een festival met camping hét recept voor je.
Mij overkwam het, in 1997. Ik zag het even allemaal niet meer zitten en op aanraden van wat vrienden die zeiden dat ik er een weekend tussenuit moest, kwam ik op Lowlands terecht. Festivals kende ik wel, maar een weekend lang, mét camping... dat was nieuw voor mij.
En dan kom je daar in de polder aan. Een komplete prettig gestoorde mensenmassa voor die hoofdentree, van allerlei stromingen. Punker, metallers, alto's, skinheads, hippies... mijn god: waar was ik in terecht gekomen? En dan die wietlucht... sterk!!! Eenmaal door de hoofdentree (die eruitzag als de marmottenbak van Fred Oster) heengewurmd, vliegt iedereen alle kanten op. Natuurlijk neem je als nieuweling veel en veel te veel bagage mee en dat voel je wel na al die uren reizen en wachten.
Voorzichtig en nog wat wereldvreemd zocht ik achterin een hoek van een camping - zo ver mogelijk van alles en iedereen - een bescheiden plekje voor mijn veel te grote tent. De mate van relaxtheid waarin de overige bezoekers om mij heen verkeerden, verbaasde mij enorm. Het leek wel of iedereen elkaar al jaren kende; misschien stond ik per ongeluk wel op de verkeerde plek. Maar niemand heeft een vaste plek en binnen een half uurtje had ik al kennisgemaakt met mijn buren en nieuwe vrienden voor het weekend. Een uur later wist ik al dat ik volgend jaar weer zou gaan.
Inmiddels ga ik voor de 12e keer. Ik sla geen jaar meer over. Wat is er in die jaren met mij gebeurd?
Ik heb kennisgemaakt met diverse (zelfgemaakte) drank en drugs en ze gedeeld, ik heb échte vrienden gemaakt voor het leven, ik heb mijn eerste en tweede tattooage er laten zetten, ik heb er geneukt als een konijn, ik heb 2 relaties gekregen en er weer 2 verloren, ik heb mijn vrouw erdoor leren kennen, onze dochter is naar de Juliet tent vernoemd, in mijn arbeidsovereenkomst staat zwart op wit dat ik altijd vrij ben met Lowlands, heb een totaal andere kijk op de wereld en op geluk, ben heel wat relaxter geworden in het dagelijks leven, en beheer mede zo'n 12 fansites over Lowlands. Oja, en dan nog ruim honderdvijftig onvergetelijke concerten, optredens van voordracht, kunst en comedy. Mijn culturele honger wordt elk jaar groter. Lowlandsjunkies: ze bestaan.
Dieptepunten? Ja, die zijn gelukkig op één hand te tellen. Maar de hoogtepunten, de orgasmes van plezier, die zijn haast ontelbaar. Púúr plezier, oneindig feesten, het gebeurt op 125 hectare Zuiderzeebodem. Een jongen zó stoned die met een rubberkip aan een touw over alle campings loopt en vraagt of je zijn kip wil schoppen omdat hij stout is geweest. Een onbekende aantrekkelijke meid die op zoek is naar een slaapplek omdat ze geen tent heeft meegenomen. Wildvreemden die spontaan op een biertje trakteren omdat het feest is. Studenten die een joint ronddelen en gewoon lekker een praatje houden over muziek of de maatschappij. Een groepje wat in opperste stemming xtc-twister speelt en al lachtend over elkaar heenvalt. Iemand in het donker die met een waterzak verborgen onder zijn jas, net doet of hij over zijn nek gaat zodat de EHBO in rap tempo komt aangerend om hem te helpen. De campingbrandjes op de maandagmorgen. Vuilnisvoetbal met volle dichtgeknoopte vuilniszakken tot ze openspringen. De zee aan afval overal. Twee jongens die voorover vallen in de plas van een omgevallen plaskruis. Actief meeschreeuwen, roepen en klappen met een film in de Echo. Flirten, knuffelen en zoenen met totaal onbekenden. Oneindig wachten in een rij en tikkertje spelen.
Lowlands is progressief en alternatief. Een vrijstaat. Een massa mensen met een groot sociaal gevoel en een gezamenlijk doel: feesten. Als iemand je bekertje op het gras omstoot en dan sorry zegt om vervolgens spontaan een nieuw drankje voor je te halen. Als iemand in een rolstoel vastzit in de modder en er 12 man komen aanrennen om die persoon te helpen. Vreemden begeleiden naar de EHBO met blaren of een verzwichting. Niet duwen en dringen, maar netjes wachten waar dat nodig is. De verkleedpartijen, sinds het begin zijn er holenmensen in berenvellen met opblaasknotsen gesignaleerd, monniken met pijen, de Schotse kilt met natuurlijk niets eronder, alles komt aan je voorbij omdat de meeste vaste bezoekers zelf ook theater maken.
En dan de magie: de wisselwerking tussen artiest en publiek. De Lowlander staat bekend als zeer kritisch als het gaat om optredens. De cd en het t-shirt kopen is niet genoeg. Nee, de artiest moet de kloten van zijn lijf spelen om te presteren. Het publiek moet opgezweept worden en de artiest wordt bedankt met de vele zakjes wiet die op het podium worden gegooid. Het gesprek met de massa tussen de nummers of voordracht door geeft die meerwaarde en maakt de optredens zo onvergetelijk.Nieuwe muziek en acts 'ontdekken' is het algemene grootgoed van Lowlands. Werelds eersteklas eten en drinken hoort daarbij. Kunst, cultuur, dans, theater, comedy, strips, film, muziek: dát is de stad die Lowlands heet voor een weekend. Steeds vernieuwend, soms provocerend, laat het de bezoekers op maandag weer los in de wereld.
Moe, schor en vuil, een overdosis aan cultuur, nieuwe vrienden voor het leven en een andere kijk op de maatschappij. Lowlands doet iets met je. Óf je pakt op vridagavond je spullen en gaat gestresst naar huis om nooit meer terug te komen, óf je blijft met een onuitwisbare glimlach tot maandagmorgen rondlopen en je tot de conclusie komt dat je ook verslaafd bent geworden... verslaafd aan Lowlands.
Dit vind ik toch wel een leuke samenvatting voor Lowlands. Niet door mij geschreven, maar gevonden op Last.fm.