intense verdriet

quote:

Op donderdag 19 februari 2009 16:45 schreef truth_hurts het volgende:

[..]

Nee we hebben geen contact meer met elkaar. Ik heb gewoon teveel verzwegen/gelogen tegen hem over mijn situatie. Maar helemaal in detail wil ik niet hierop in gaan,sorry.
Ik moet accepteren dat hij geen relatie meer wilt, anders had hij toch wel contact opgenomen met mij. Maar ik snap dat hij dit niet doet, want hij is boos en wellicht haat hij me ook.
Ik heb er wel aangedacht om hem een brief te schrijven met heel mijn verhaal, maar als ik eraan begin dan voelt het als afscheid en raak ik weer helemaal overstuur.

Heel duidelijk, bedankt voor je uitleg! Mijn advies: accepteer het inderdaad (zoals je zelf al aangaf) en die brief zal alleen maar extra herinneringen cq. verdriet in je losmaken en dat is nou juist wat je niet wil Bovendien, als jij een brief schrijft waarop hij vervolgens niet reageert zal je je alleen maar rot voelen over dat je jezelf zo hebt verloren in al die emoties en je helemaal blootgaf, je zal (denk ik) vinden dat je te ver bent gegaan zonder doel en zal wellicht (dat zou ik in ieder geval) willen dat je meer de eer aan jezelf had gehouden..

Concentreer je op de dingen die je WEL leuk vindt en waar je energie van krijgt en hou je gewoon lekker daar mee bezig.. Tuurlijk zullen je gedachten afdwalen, maar dat zal steeds minder worden succes ermee!

quote:

Op donderdag 19 februari 2009 17:01 schreef Nijns het volgende:

[..]

Heel duidelijk, bedankt voor je uitleg! Mijn advies: accepteer het inderdaad (zoals je zelf al aangaf) en die brief zal alleen maar extra herinneringen cq. verdriet in je losmaken en dat is nou juist wat je niet wil Bovendien, als jij een brief schrijft waarop hij vervolgens niet reageert zal je je alleen maar rot voelen over dat je jezelf zo hebt verloren in al die emoties en je helemaal blootgaf, je zal (denk ik) vinden dat je te ver bent gegaan zonder doel en zal wellicht (dat zou ik in ieder geval) willen dat je meer de eer aan jezelf had gehouden..

Concentreer je op de dingen die je WEL leuk vindt en waar je energie van krijgt en hou je gewoon lekker daar mee bezig.. Tuurlijk zullen je gedachten afdwalen, maar dat zal steeds minder worden succes ermee!

Jezelf blootgeven lijkt mij niet erg, tenzij het een foto betreft die op internet verzeild raakt.
Maar zeggen wat je voelt en vind en vond aan iemand waar je heel erg gek op bent dat is juist goed.
En eer/prestige/reputatie hebben niets met liefde te maken, dingen doen die je wel leuk vindt komen beter tot hun recht als je voor jezelf alles hebt gedaan om iets recht te zetten of het nou lukt of niet.
Anders blijf je jezelf misschien kwellen met de vraag: wat als ik nu wel die brief had geschreven, stel dat hij dan enz....
Maar goed ik ben hier niet gewenst zoals zij dat bij haar exvriendje niet is

[ Bericht 4% gewijzigd door het-ero op 19-02-2009 17:20:11 ]

quote:

Op donderdag 19 februari 2009 17:01 schreef Nijns het volgende:

[..]

Heel duidelijk, bedankt voor je uitleg! Mijn advies: accepteer het inderdaad (zoals je zelf al aangaf) en die brief zal alleen maar extra herinneringen cq. verdriet in je losmaken en dat is nou juist wat je niet wil Bovendien, als jij een brief schrijft waarop hij vervolgens niet reageert zal je je alleen maar rot voelen over dat je jezelf zo hebt verloren in al die emoties en je helemaal blootgaf, je zal (denk ik) vinden dat je te ver bent gegaan zonder doel en zal wellicht (dat zou ik in ieder geval) willen dat je meer de eer aan jezelf had gehouden..

Concentreer je op de dingen die je WEL leuk vindt en waar je energie van krijgt en hou je gewoon lekker daar mee bezig.. Tuurlijk zullen je gedachten afdwalen, maar dat zal steeds minder worden succes ermee!

Hier ben ik het niet helemaal mee eens. Ik snap het punt wel, maar het kan ook zo zijn dat juist door alle emoties even los te maken en een gok te wagen er beter mee om te gaan is. De reden waarom je het nu niet doet is dat je aannames maakt over hoe hij denkt erover, bang bent voor eventueel geen reactie, maar dat weet je helemaal niet!! Je weet ook niet hoe je je gaat voelen als je dat toch doet. Het is allemaal erg nadenkerig en gissen over 'wat als'.

Ik weet ook niet of het mogelijk is 'het gewoon te accepteren' als ik lees hoe ze er nu over schrijft, bijv. de brief niet willen schrijven omdat het voelt als afscheid, dan is het eerder niet durven dan accepteren.

Wat je dan ook doet, het is een rotsituatie en het is best dapper hoe je ermee omgaat vind ik.

quote:

Op donderdag 19 februari 2009 16:32 schreef truth_hurts het volgende:
owja nu heb je het in opdracht van geschreven. hmmm je verhaal wordt steeds minder geloofwaardig, maar gaat geen discussie hierover.Ik zou het fijn vinden als je liever gewoon niet meer reageert.

naar mijn weten is dit een openbaar forum
dus iedereen mag zeggen wat die wil.

succes.
denk dat je gewoon maar moet doen wat jezelf wilt
duidelijk he!

quote:

Op donderdag 19 februari 2009 17:26 schreef Olle. het volgende:

[..]

naar mijn weten is dit een openbaar forum
dus iedereen mag zeggen wat die wil.

succes.
denk dat je gewoon maar moet doen wat jezelf wilt
duidelijk he!

Ach hoog van de toren blazen doe je als je voelt dat je geraakt en dat niet wil weten (truth hurts enzo) wordt (soort protectionisme cq afscherming --> het niet tot je laten komen van derden lees anderen; vaak buitenlandse goederen ), in haar geval kwam dit door beide ouders, die roet in het eten gooide en de relatie de nek om wilde draaien?), neerkijken op anderen door zelfhaat, apatisch gedrag en grote mate van zelfingenomenheid (het niet willen weten dat je zo bent), maar wat ik mooi vindt is dat ze aan zichzelf werkt. Maar tegen iemand zeggen dat ie liever niet meer reageert dat is hoog van de toren bazen, en eigenlijk neerkijken op anderen,zelfde als het vloed wordt tegen de zee zeggen: hey --> terug jij...
Maar als ik haar was zou ik die brief schrijven.

[ Bericht 1% gewijzigd door het-ero op 19-02-2009 18:00:03 ]

quote:

Op donderdag 19 februari 2009 17:31 schreef het-ero het volgende:

[..]

Ach hoog van de toren blazen doe je als je voelt dat je geraakt en dat niet wil weten (truth hurts enzo) wordt (soort protectionisme cq afscherming --> het niet tot je laten komen van derden lees anderen; vaak buitenlandse goederen ), in haar geval kwam dit door beide ouders, die roet in het eten gooide en de relatie de nek om wilde draaien?), neerkijken op anderen door zelfhaat, apatisch gedrag en grote mate van zelfingenomenheid (het niet willen weten dat je zo bent), maar wat ik mooi vindt is dat ze aan zichzelf werkt. Maar tegen iemand zeggen dat ie liever niet meer reageert dat is hoog van de toren bazen, en eigenlijk neerkijken op anderen,zelfde als het vloed wordt tegen de zee zeggen: hey --> terug jij...
Maar als ik haar was zou ik die brief schrijven.

Jij vroeg wel als eerste om te pm-en. Ms is het gewoon simpel en heeft ze geen zin in jouw bemoeienissen.

quote:

Op donderdag 19 februari 2009 18:09 schreef AlexanderDeGrote het volgende:

[..]

Jij vroeg wel als eerste om te pm-en. Ms is het gewoon simpel en heeft ze geen zin in jouw bemoeienissen.

Nee dat doe ik ook niet meer via PM.Ik vroeg haar iets in de trend van ASL enzo.
Ik bemoei me niet meer als dat ik mijn mening geef over de openings posts en de posts die daaruit voort komen. verder zeg ik wat ik wil en waar ik wil.

_{But I'll take my time anywhere
I'm free to speak my mind anywhere
And I'll never mind anywhere}

quote:

Op woensdag 18 februari 2009 22:44 schreef Koploperkopper het volgende:
Tijd heelt alle wonden.

Niet alle wonden, maar liefdeswonden wel. Mensen zijn vervangbaar.

quote:

Op donderdag 19 februari 2009 18:12 schreef Registratiedienst het volgende:

[..]

Niet alle wonden, maar liefdeswonden wel. Mensen zijn vervangbaar.

Niet alle mensen, als je een familie lid bv verliest dan zijn die onvervangbaar, die laten een gat achter; soms zelfs een trauma als je het niet kan verwerken, en dat kan je ook weer gaan opvullen met liefdes en als dat niet mag lukken of slagen door nog meer omstandigheden, dan is je laten gebruiken (door familie of buurmannen die bv het beste met je voorhebben maar ondertussen jou in je macht hebben)bv een vulmiddel
Mensen worden vaak behandelt als dingen, dat is wat anders.

quote:

Op donderdag 19 februari 2009 18:22 schreef het-ero het volgende:

[..]

Niet alle mensen, als je een familie lid bv verliest dan zijn die onvervangbaar, die laten een gat achter; soms zelfs een trauma als je het niet kan verwerken, en dat kan je ook weer gaan opvullen met liefdes en als dat niet mag lukken of slagen door nog meer omstandigheden, dan is je laten gebruiken (door familie of buurmannen die bv het beste met je voorhebben maar ondertussen jou in je macht hebben)bv een vulmiddel
Mensen worden vaak behandelt als dingen, dat is wat anders.

Mijn reactie was inderdaad erg kortzichtig. Ik neem het terug.

quote:

Op donderdag 19 februari 2009 18:26 schreef truth_hurts het volgende:

[..]

Pardon???? dit vind ik wel hele erge dingen die je in je mail hebt gezet. Blaas ik hoog van de toren??
Jij stuurt mij tig berichten PM dat ik je ex ben en ik heb meerdere malen en ook hier openbaar gezegd dat ik dat niet ben. Ik wil gewon dat je hiermee kapt omdat ik jou helemaal niet ken! is dat zo raar???? Jij laat een psychische analyse op mij af, maar naar mijn mening kan je dat beter op jezelf doen, want dit noem ik echt gewoon obsessief! Ik ben je ex niet! Ik ken je niet! Dus ga mij niet vergelijken met jouw situatie. tuurlijk mag en kan je dingen herkennen, maar jij spreekt voor mij en ik kan voor mijzelf heel goed spreken.
waarom moet je mij hebben met je ex-obsessie! Ik ben 23 jaar, jij bent 35 jaar, mij ex was jongen dan mij! dus ik kan nooit je ex zijn. Je moet echt beseffen dat ik je gedrag niet leuk vind! In je mails zeg je dat je zelf schrijft en hier beweer je dat die 'vriendin' het schrijft, sorry hoor je mag heus reageren maar laat mij gewoon OK? ga niet zeuren over dat ik in de war ben, want jij bent degene die rare stunts uithaalt hier.

_{Sorry niet kwaad worden hoor maar:
Het lijkt net alsof je twee geizchten hebt, twee kanten .
Een die vraagt om hulp om het grote verlies van de zg liefde van je leven te vergeten, en een die als er hulp geboden wordt waarin meer uitleg gevraagd word weg rent en /of geen duidelijkheid biedt, niet meer als cultuur en ouders/familie reputatie enz oftewel ouders/leiders die niet willen dat jullie een relatie hebben,} maar goed here we go:
Nee dat was mijn vriendje die is 35 ik niet hij is jonger als ik ben.
Maar ben je nu klaar met spuien en je op mij afreageren?
Oke.
Hij dacht even dat je een ex vriendin was zoals ook iemand dat dacht in de eerste post. Vandaar dat hij ervan uitging, nogmaals sorry, enne een psychoanalyse?
Omdat ik denk dat je niet kan bepalen wie hier niet en wel mag posten, trek het je niet zo aan dan schatje, maar scroll eroverheen

Enne ik zeg niet dat je gek bent, helemaal niet, je bent gewoon nog steeds gek op iemand die jou niet meer wil?
Dus gek ben je maar dan anders

[ Bericht 1% gewijzigd door het-ero op 19-02-2009 19:33:49 ]

Ik zou hast willen zeggen draai lekker wat harde metallica: nothing else mathers en ga ervoor!
Ik snap dat je je rot voelt door over die jongen te praten die je niet uit je hoofd kan krijgen, en hier een topic opent en dan soms dingenin een verkeerd daglicht ziet, zo zag mijn vriend dat ook per ongeluk.
Voor jou en als je er niet van houdt niet aanklikken het betreft metal.

quote:

Op donderdag 19 februari 2009 08:30 schreef truth_hurts het volgende:

[..]

Ik woon in Nederland.
Ik heb mijn hele leven vaak dingen alleen gedaan en praten hierover met vrienden doe ik ook wel, maar zij kunnen niet begrijpen hoe dit voor mij voelt. Voor hun is het vaak: joh ga met hem en boeien wat je familie ervan denkt. Maar voor mij is mijn familie ook belangrijk en k zou nooit afstand van hun kunnen nemen.
Hoe fout het ook klinkt, maar huilen doe ik nooit bij andere mensen. Ik verbloem mijn pijn door altijd maar een lach op te zetten en de clown uit te hangen.

Oh is dat het? Jouw familie bepaalt wat jij met je leven moet doen? En met wie jij je leven moet delen? Ik geef je vrienden wel gelijk trouwens. Het is jouw leven en het is lullig dat je familie het er niet mee eens is, maar daar zou ik me niet teveel door laten leiden.

quote:

Op donderdag 19 februari 2009 11:08 schreef truth_hurts het volgende:
Ik ben idd verschrikkelijk verliefd, maar ik weet ook heel goed dat ik het zelf allemaal heb verpest. Ik had niet het lef om voor hem te gaan of hem direct de waarheid te vertellen: over dat ik in een cultuur zit die hem niet zal accepteren, ik schaamde mij voor alles en hierin was ik niet eerlijk. Voor hem was vrijheid in alles gewoon heel normaal, voor mij dus totaal niet! Ik heb zoveel smoesjes moeten bedenken om ergens onderuit te komen, terwijl ik dat niet wilde! Het liefst ging ik elke dag naar hem toe en zou ik hem constant in mijn armen houden. Maarja hoe vertel je iemand dat je constant over je schouders moet kijken, dat je angst heb wanneer je een stap neemt dat iemand erachter komt, dat je vrij wilt zijn maar dit niet kon doordat ik er midden in zit. Voor hem was het simpel: ik moest het huis uit. Maar als je zo opgesloten zit binnen een cultuur kan je je niet zomaar loskoppelen. Ik besef mij heel goed dat ik dit op den duur wel moet gaan doen, maar om het zo in een keer te doen dat kan ik gewoon niet. Ondanks alle kut regels en het verstikte gevoel hou ik zielsveel van mijn familie!

En toch is ineens de beste manier. Stukje bij beetje gaat immers niet. En over wat voor cultuur hebben we het hier?

quote:

Op donderdag 19 februari 2009 18:58 schreef RealZeus het volgende:

[..]

En toch is ineens de beste manier. Stukje bij beetje gaat immers niet. En over wat voor cultuur hebben we het hier?

Het blijft een wazige cultuur, iets waar ze niet op in gaat of wil gaan, er wordt meerder malen naar gevraagd, maar dat ontwijkt ze categorisch lijkt het. Ik lees mee om te kijken of dit nog naar buiten komt, zal ze dat zeggen of niet?

[ Bericht 8% gewijzigd door het-ero op 19-02-2009 19:37:31 ]

quote:

Op donderdag 19 februari 2009 18:22 schreef het-ero het volgende:

[..]

Niet alle mensen, als je een familie lid bv verliest dan zijn die onvervangbaar, die laten een gat achter; soms zelfs een trauma als je het niet kan verwerken, en dat kan je ook weer gaan opvullen met liefdes en als dat niet mag lukken of slagen door nog meer omstandigheden, dan is je laten gebruiken (door familie of buurmannen die bv het beste met je voorhebben maar ondertussen jou in je macht hebben)bv een vulmiddel
Mensen worden vaak behandelt als dingen, dat is wat anders.

mijn grootste angst sinds ik klein ben is mijn ouders verliezen.
dat is eind zomer dus gebeurd met mijn moeder.
ik mis der maar ze is ook nog bij me.
kon het leven weer oppikken en de had een doel, hoop en toekomst en beloftes.

maar sinds de breuk met mijn vriendin ben ik dus compleet uit het veld geslagen, verdriet, onmacht en alles is erger en langer dan bij mijn moeder. heel bizar maar het een kon ik accepteren maar het ander niet.
liefdesverdriet is voor sommige mensen gewoon extreem, ook een van de redenen dat ik 5 jaar bewust vrijgezel ben gebleven...

maar ontopic, voor echte liefde moet je tot het eind van de wereld gaan, alles doen, zodat je later nooit spijt kunt hebben.

quote:

Op donderdag 19 februari 2009 19:34 schreef thestoryofus2009 het volgende:

[..]

mijn grootste angst sinds ik klein ben is mijn ouders verliezen.
dat is eind zomer dus gebeurd met mijn moeder.
ik mis der maar ze is ook nog bij me.
kon het leven weer oppikken en de had een doel, hoop en toekomst en beloftes.

maar sinds de breuk met mijn vriendin ben ik dus compleet uit het veld geslagen, verdriet, onmacht en alles is erger en langer dan bij mijn moeder. heel bizar maar het een kon ik accepteren maar het ander niet.
liefdesverdriet is voor sommige mensen gewoon extreem, ook een van de redenen dat ik 5 jaar bewust vrijgezel ben gebleven...

maar ontopic, voor echte liefde moet je tot het eind van de wereld gaan, alles doen, zodat je later nooit spijt kunt hebben.

Ik begrijp dat je inmiddels het leven weer hebt opgepikt na het verlies van je moeder laatste zomer (gecondoleert), knap!
Vooral als je 5 jaar lang verdriet hebt gehad en in onmacht hebt gezeten door de breuk met je vriendin en dan te bedenken dat je moeder daarna ook nog kwam te overlijden, zeer knap dat je je er zo overheen hebt gezet en nu weer vrolijk bent en niet zo neerslachtig door de breuk.
Misschien dat jij beter truth_hurts kan adviseren, mij lukt het niet .
Sommige mensen adviseren anderen met iets waarvan ze zelf last hebben, maar willen dat niet inzien, apathie in optima forma .
Maar soort zoekt soort en kan elkaar altijd helpen, heel fijn dat er zulke sub-fora bestaan op Fok!

[ Bericht 3% gewijzigd door het-ero op 19-02-2009 19:55:37 ]

quote:

Op donderdag 19 februari 2009 19:42 schreef truth_hurts het volgende:

[..]

Maar iemand verliezen door dood of in de liefde gaat allebei over rouwen! Je moet doorgaan met leven zonder dat diegen nog zo close bij je is. Liefdesverdriet is een van de ergste dingen wel die er zijn. Tuurlijk bestaat er super veel erge dingen, maar dit gaat echt door je ziel. Ik heb veel dingen meegemaakt maar liefdesverdriet is een ding waar ik gewoon moeilijk overheen kom. en zeker als het een geweldige vent is.
maar heb jij na 5 jaar dan nog extreem verdriet? of heb je het wel een plek kunnen geven.

heb 2 speciale exen.
ik heb altijd al van nature een behoorlijke angst voor mensen, bindingsangst, etc.
ontmoette 9 jaar geleden een meisje waar het mee klikte. 2 jaar een relatie maar oa door mijn bindingsangst liep dat verkeerd af. heb daarna alles geprobeerd maar was te laat.
ik leerde toen op een heel toevallige manier een meisje kennen waar ik 5 jaar lang contact mee heb gehad.
dat meisje was/is net als mij erg gevoelig en ondanks dat ik een extreme periode doormaakte bleef ze in mij geloven.
de eerste 2 jaar na mijn eerste ex heb ik geen vrouw aangeraakt, was compleet gesloopt. in de jaren erna veranderde ik aan de buitenkant. extreem veel zuipen en 1-night-stands.
het meisje kreeg een vriend maar ze bleef met me communiceren. en op een gegeven moment ging die relatie uit en kregen wij wat. dankzij haar verloor ik dus die angsten en alles ging goed, perfect.
alleen de dood van mijn moeder heeft zoveel stress veroorzaakt waar we allebei verkeerd mee omgingen.
relatie ging kapot en dat kan ik nu zeker nog geen plek geven, of dat ooit komt weet ik niet.

het belangrijkste is dat je nooit moet opgeven als je echt van iemand houdt.
ik weet niet wat er tussen jou en hem is voorgevallen maar het lijkt mij dat hij niet exact weet hoe jij je hebt gevoeld, wat er speelde en waarom je zo deed.

als je echt van hem houdt dan moet je voor jezelf beslissen of je ook de grote stap wil nemen en achter je laten wat je hebt. schrijf hem dan een brief waarin je alles op schrijft en als hij je nog een keer wil spreken of zien dat je er klaar voor bent.

mijn ex heeft nu ook dingen gedaan waar een normaal mens keihard van zou weglopen, me gekwetst.
maar als ze mij zou schrijven, eerlijk zijn en bereid om verder te gaan waar we gebleven waren dan zou ik het nog een kans geven ook al zou iedereen het in mijn omgeving afraden..

edit er zijn dus 2 exen bij mij, een van 7 jaar geleden wat me 2 tot 5 jaar heeft gekost en mijn huidige ex waar het nu 5 weken mee uit is, mijn moeder overleed eind deze zomer.
en er bovenop ben ik zeker nog niet
bij mij en ons zat het lot ff tegen, daar kun je weinig aan doen maar in het geval van de ts misschien wel, dan zou het doodzonde zijn als je het er niet op zou wagen

Als TS nou maar een beetje zoals haar kon zijn;

ik ga vreemd

Dan had ze het niet zo moeilijk, maar dat zou dan twee gezichten opleveren...

Had je maar geen hoer moeten zijn TS

quote:

Op donderdag 19 februari 2009 20:24 schreef UnderTheWingsOfLove het volgende:
Had je maar geen hoer moeten zijn TS

Ze houdt ook van liefde en vrijheid dat dan weer wel. Net zoals die vrouw in ik ga vreemd

wat heb je dan gedaan waarom hij zo boos/teleurgesteld is?
kan me het moeilijk voorstellen, neem aan dat je niet bent vreemd gegaan.

vroeg hij of je van hem hield en voor hem wou gaan waarna jij ontkende van hem te houden?
ja een brief schrijven is moeilijk, ben al een maand bezig en het is extreem zwaar.
of het tussen mij en mijn ex ooit goed komt betwijfel ik, wil haar alleen mijn kant van het verhaal vertellen want ze heeft niet echt gesnapt wat ik heb doorgemaakt.
kon haar ook niet alles vertellen omdat ik haar wou beschermen.

quote:

Op donderdag 19 februari 2009 19:32 schreef truth_hurts het volgende:

[..]

en hoe zou je dit dan voor je zien?

Gewoon doen wat jij wilt, Stukje bij beetje kan volgens mij niet.

Kijk, voor mij is het lastig voor te stellen. Ik kan mij niet voorstellen dat je als ouders je eigen dochter de deur wijst en verstoot.

En , maar dat kun jij niet helpen, ik kan me kwaad maken op mensen die een moslim-mentaliteit uit 1950 hanteren. Zelfs in de meeste moslimlanden zijn ze al toleranter. Dit is Nederland 2009 en daar gaat het nou eenmaal anders.

Kijk, je kunt proberen je familie dat duidelijk te maken maar ik maak uit jouw posts op dat ze niet al te veel naar hun dochter zullen luisteren.

quote:

Op donderdag 19 februari 2009 20:36 schreef truth_hurts het volgende:

[..]

Nee ik ben inderdaad niet vreemdgegaan. Nee ik heb hem altijd verteld hoeveel ik van hem hou. Ik zou dit nooit kunnen ontkennen. wat er precies is gebeurd wil ik voor mij houden. Maar het komt er op neer dat hij wellicht nu een ander beeld van mij heeft, terwijl dit feitelijk wel klopt, maar ik zo int echt niet ben.
Soms zijn we mensen te beschermend naar de mensen toe die we ontzettend liefhebben, terwijl dit eigenlijk niet zou moeten

dus jij bent verliefd op hem, hij op jou en jij bedenkt en doet jezelf voor als iemand anders zodat hij teleurgesteld is in iemand die je niet bent
en nu ben jij ongelukkig en hij.

en wat wil je nu doen... in je eentje verder met de kans dat je terugvalt terwijl je misschien de perfecte relatie bewust om zeep helpt...
waarom niet nu er voor gaan samen met hem...
hij heeft jou ws ook heel erg lief en zou alles voor je doen en dan beslis je voor hem dat hij dat niet kan?

als je wat aan je situatie wil doen geef hem dan ook de kans om de beslissing voor zichzelf te maken of hij je erbij wil helpen en samen met je wil zijn.
stel je voor dat je elkaar over 10 jaar weer tegenkomt en realiseerd dat het de domste fout van jullie leven was..

quote:

Op donderdag 19 februari 2009 20:49 schreef truth_hurts het volgende:

[..]

maar als het zo is zoals jij zegt, dan had hij toch wel contact met mij opgenomen om verhaal te halen? Ik check me foon elke dag om te kijken of hij gebeld of gesmst heeft.

Dus je bent zoals je zegt elke dag met hem bezig,heb je hem al eens gebeld bv? of een sms gestuurd, je verwacht dat immers wèl van hem of inieder geval hoop je daarop anders kijk je niet op je foon.
Het lijkt me dat je gewoon of moet bellen of smsen en als je geen reactie krijgt, dan een brief sturen, tenminste als jij nog echt wil, dan zal blijken of hij nog echt wil. Ik hoop het zó voor je

quote:

Op donderdag 19 februari 2009 20:49 schreef truth_hurts het volgende:

[..]

maar als het zo is zoals jij zegt, dan had hij toch wel contact met mij opgenomen om verhaal te halen? Ik check me foon elke dag om te kijken of hij gebeld of gesmst heeft.

hij had met een prachtig lief meisje waar hij helemaal gek op was.
dan blijkt dat ze over iets gelogen heeft en zich voor heeft gedaan als iemand anders.
dan wil hij misschien geen contact meer en raad ook zijn omgeving het af.

en dat terwijl jij altijd jezelf was maar op het laatst je anders hebt voorgedaan.

als je wat wil zul je ws zelf contact met hem moeten opnemen, je hebt niks meer te verliezen...

oeps

[ Bericht 79% gewijzigd door het-ero op 19-02-2009 21:19:37 ]

quote:

Op donderdag 19 februari 2009 21:12 schreef het-ero het volgende:
Bij de bipolaire stoornis wisselt de stemming sterk tussen twee extremen: heel erg uitgelaten of juist heel erg neerslachtig.

Volgens mij post je in het verkeerde topic.

quote:

Op donderdag 19 februari 2009 21:17 schreef RealZeus het volgende:

[..]

Volgens mij post je in het verkeerde topic.

Shit ja

quote:

Op donderdag 19 februari 2009 21:18 schreef truth_hurts het volgende:

[..]

en dan zou je ook moeten weten dat dit gaat over een langere termijn. Doe eerst ajb goed onderzoek voordat je met termen gaat smijten.

Nee sorry, was niet voor dit topic bedoelt deze term.

Bipolaire zielen: Tot voor kort was deze term nog onbekend en werd vaak ook aangeduid als tweelingziel. De hierboven beschreven ervaringen komen eveneens voor bij bipolaire zielen, alleen is er hierbij vaak sprake van duwen en trekken. Er is oneindig veel liefde voor die ander, maar ze doen elkaar ook pijn doordat ze niet in staat zijn om elkaar werkelijk volledig te accepteren. Nu zou het kunnen zijn dat dit ook gewoon tweelingzielen zijn, waarbij alleen het ego enorm in de weg zit. Er is in dit geval ook veel meer werk te verrichten aan het zelf om met elkaar om te kunnen blijven gaan. Evenals tweelingzielen houden bipolaire zielen enorm veel van elkaar, al lijkt het voor de buitenwereld soms onbegrijpelijk waarom je om wil blijven gaan met iemand die je zoveel pijn doet.


Bron

[ Bericht 24% gewijzigd door het-ero op 19-02-2009 21:28:55 ]

quote:

Op donderdag 19 februari 2009 20:56 schreef het-ero het volgende:

[..]

Dus je bent zoals je zegt elke dag met hem bezig,heb je hem al eens gebeld bv? of een sms gestuurd, je verwacht dat immers wèl van hem of inieder geval hoop je daarop anders kijk je niet op je foon.
Het lijkt me dat je gewoon of moet bellen of smsen en als je geen reactie krijgt, dan een brief sturen, tenminste als jij nog echt wil, dan zal blijken of hij nog echt wil. Ik hoop het zó voor je

Gadverdamme wat ben jij een eng en gluiperig persoontje... Een koude rilling van walging gaat door mij heen als ik jouw mierzoete en quasi-oprechte "kwaliteit posts" lees.

OT. Life's a bitch. Je kunt heel lang vechten voor familie, cultuur en liefde maar op een gegeven moment moet je een keuze maken. Mijn vriendin zat in een vergelijkbare situatie en heeft voor haarzelf, en mij, gekozen. Dit had inderdaad tot gevolg dat ze een deel van haar familie en de gemeenschap verloor. Een keuze die elke dag pijn doet maar minder pijnlijk is dan het alternatief. Wat voor jou de juiste keuze is weet je alleen zelf.

Succes.

quote:

Op donderdag 19 februari 2009 21:23 schreef D1 het volgende:

[..]

Gadverdamme wat ben jij een eng en gluiperig persoontje... Een koude rilling van walging gaat door mij heen als ik jouw mierzoete en quasi-oprechte "kwaliteit posts" lees.

OT. Life's a bitch. Je kunt heel lang vechten voor familie, cultuur en liefde maar op een gegeven moment moet je een keuze maken. Mijn vriendin zat in een vergelijkbare situatie en heeft voor haarzelf, en mij, gekozen. Dit had inderdaad tot gevolg dat ze een deel van haar familie en de gemeenschap verloor. Een keuze die elke dag pijn doet maar minder pijnlijk is dan het alternatief. Wat voor jou de juiste keuze is weet je alleen zelf.

Succes.

excuses als je dat zo leest, maar is niet zo bedoelt

Open en eerlijk met elkaar praten. Dat wil ook weleens helpen.

quote:

Op donderdag 19 februari 2009 21:50 schreef Tyler..Durden het volgende:
Open en eerlijk met elkaar praten. Dat wil ook weleens helpen.

Als je leest heeft hij dat gedaan, zij niet, en daarom verdriet alom.

quote:

Op donderdag 19 februari 2009 21:53 schreef truth_hurts het volgende:

[..]

Ik weet heel goed wat mij te doen staat. En ik begin eindelijk ook te realiseren wat IK wil. Daarmee ga ik nu aan de slag. Dat is een ding wat ik hem sowieso verschuldigd ben. En misschien als ik dit durf zal ik toch contact opnemen met hem , maar dan zou ik dat via een brief doen. Ik ben geen prater, maar meer een schrijver. Hij heeft recht om alles te weten en dan zou ik de keuze aan hem laten. Mijn deur voor hem zal altijd open staan.
Ik vind het super dat jullie met mij meedenken en mij steunen hierin. thnx, dit betekend ontzettend veel voor mij

In eerste instantie vroeg je om hulp of advies omdat je die jongen niet uit je gedachten kreeg wat voor afleiding je ook zocht, hopelijk is dat een stuk minder de aankomende dagen, wie weet als je die brief hebt geschreven dat je er minder last van hebt, dat het op die manier beter te verteren is.

Er is bijna niets sterker dan een cultuur, zeer zeker als religie en de bijbehorende overtuigingen en gedragingen een basic rol spelen, bijna altijd is dat levenslang.

Liefdesverdriet en het beheersen van dat verdriet doe je niet zomaar even door aan andere dingen te denken, even wat anders te gaan doen, even je zinnen verzetten etc.
Integendeel, het versterkt alleen maar je verdriet, er komt gewoon weer een moment dat je huidige gedachte -lees emotie- terugkomt.

Deze affaire (sorry voor het woord) zal nu al een levenslange plek hebben en daar is niets mis mee.
Het enige wat je kunt doen is fysiek actief worden, temeer daar je een denker bent. Denkers worden overigens erg snel depressief.
Mijn tip is, ga -bijna- dagelijks bewegen, lopen, hardlopen, sporten en meer. Geest en lichaam zijn met elkaar verbonden, op deze manier werk je aan een ontkoppeling.
Liefdesverdriet moet een plek krijgen, geen oplossing. Realistisch is dat na plm 1 jaar alles ook zijn plek heeft gekregen en je er aanvaardbaar mee leeft.
Lukt dat niet, ga naar een therapeut (geen Riagg) anders loopt het echt mis, zowel geestelijke alswel fysiek.