F&F Flora & Fauna
Beesten in het nieuws, vragen over roerende en onroerende organismen, foto's en al het andere met betrekking op de levende have: hier kun je het kwijt...
Beestjuh 
En :
En :
Helemaal eynsquote:Op dinsdag 3 februari 2009 19:46 schreef Greys het volgende:
Ik word er letterlijk misselijk van als ik er aan denk wat die arme drommels hebben moeten meemaken daar, bij die sadist. Echt om te kotsen en te janken.
Wat fijn dat Saartje in elk geval een goed huisje heeft gevonden, ik hoop dat ze met veel liefde en geduld (en daarvoor zit ze bij jou goed) toch weer wat plezier in het leven gaat krijgen.
Ik heb nog elk moment van de dag zin om naar Polen af te reizen en mijn verhaal te halen bij die griezelquote:Op dinsdag 3 februari 2009 19:46 schreef Greys het volgende:
Ik word er letterlijk misselijk van als ik er aan denk wat die arme drommels hebben moeten meemaken daar, bij die sadist. Echt om te kotsen en te janken.
Wat fijn dat Saartje in elk geval een goed huisje heeft gevonden, ik hoop dat ze met veel liefde en geduld (en daarvoor zit ze bij jou goed) toch weer wat plezier in het leven gaat krijgen.
Ik besef me terdege dat Saartje nooit zo vertrouwd als de meeste hondjes zal worden. Echter in mijn pogingen haar vertrouwen te winnen maakt ze al dingen mee die ze anders wellicht nooit meer had gekend, lekker gevarieerd eten op vaste tijden, een warme slaapplek, het gevoel geliefd te zijn ondanks dat ze eens wat uitspookt, per ongeluk kwispelen als het vrouwtje na een lange dag thuis komt, die hele simpele basale dingen maken het voor mij al de moeite waard. En van daaruit kijk ik wel hoe ver ze durft te gaan, no pressure
Overigens met vele andere hondjes die uit het asiel komen gaat het inmiddels ontzettend goed, de hondjes die in Nederland en Duitsland zijn herplaatst zijn allemaal fijn terecht gekomen.
Ze is alweer krantzindelijk btw, dat vind ik heel knap na een week in een nieuw huis waar nog veel gewerkt wordt. Poepen doet ze graag buiten en ze houdt het al een paar nachten helemaal droog.
power to the people
Geen voorzichtig kwispeltje meer bij thuiskomst, ik werd echt enthousiast tegemoet gesprongen zojuist!
power to the people
Plaatjes please? En n dikke knuffel voor jullie alledrie, in wat voor vorm dan ook. Dag lieve Saar! Een voorzichtige lage kwispel van parapono.
quote:Op zondag 15 februari 2009 10:04 schreef beestjuh het volgende:
Geen voorzichtig kwispeltje meer bij thuiskomst, ik werd echt enthousiast tegemoet gesprongen zojuist!
wat goed
I liked it. I was good at it. It made me feel alive.
Saartjequote:Op zondag 15 februari 2009 10:04 schreef beestjuh het volgende:
Geen voorzichtig kwispeltje meer bij thuiskomst, ik werd echt enthousiast tegemoet gesprongen zojuist!
Heel tijdje niet meer gefokt. Nu weer es een beetje in F&F rondneuzen en zie dat beestjuh nog steeds haar reddingswerk doet
Het enige wat ik zeker weet, is dat ik niets zeker weet...denk ik.
TVP. Wat een mooie hond is Saartje zeg . Dat ze maar zoveel vertrouwen mag terugwinnen dat haar leven ontspannen en relaxed wordt.
En beestjuh is een heldin!
. Dat ze maar zoveel vertrouwen mag terugwinnen dat haar leven ontspannen en relaxed wordt. En beestjuh is een heldin!
Fat bikers bounce better.
I'm not confused brother! I just took picture of my face, is defo not my confused face!
I'm not confused brother! I just took picture of my face, is defo not my confused face!
beestjuh, wat ben jij toch een schatje
Als ik ooit nog eens hond word, mag ik dan bij jou wonen?
Als ik ooit nog eens hond word, mag ik dan bij jou wonen?
Muil houwe of ik sjoel d'r eentje in!
ElisaB, al werd je een ontheemde Indische olifant, dan nog 
Ik ben een beetje stil van al jullie lieve berichtjes!
Saartje voelt dat ook wel aan. De eerste maanden dat ze bij me was had ik het idee dat ik de enige was die er vertrouwen in had, zelfs met de vrouwen van de stichting heb ik lang gepraat toen bleek hoe getraumatiseerd ze was, die twijfelden ook hardop aan haar kansen. Eerlijk gezegd kwamen er ook wel eens barstjes in mijn vertrouwen, maar inmiddels ben ik onverdeeld trots en blij dat ik het heb gedaan. Nu branden vriendinnen kaarsjes voor mijn hondje en wordt er hier op het forum met haar meegeleefd en gejuicht, de mensen die haar al afgeschreven hadden staan met hun mond vol tanden en ik weet zeker dat dit alles eraan bijdraagt dat ze nu zo snel vooruit gaat.
Het verschil zit 'm inmiddels in de rust die ze heeft. Ze weet een beetje wat er van haar verwacht wordt in het nieuwe huis, in de nieuwe gezinssamenstelling, en begint zich daardoor echt zekerder te voelen. Ze durft diep te slapen in de gang, loopt heel relaxed vlak langs me heen (zolang ik me niet op haar focus), is meer op haar gemak met eten, loopt soms zomaar ontspannen kwispelend rond en wordt socialer naar Herman toe.
P_B en MinderMutsig hebben idd gelijk dat de 'hiep-hiep-hoera'-methode niet werkt. Op een welgemeend woord van prijzen reageert ze zoveel beter! Echter mensen die hier langs komen onderschatten haar angst nog wel eens, of willen het gewoon niet snappen. Daarin moet ik echt harder worden want ze gaan al snel te ver, dus er worden keiharde regels opgesteld in Saartjes keuken: Geen piepstemmetjes of overdreven blij gedrag, niet met de handen in de buurt van de bench, mannen sowieso niet bij de bench in de buurt, rustig lopen en niet stampvoeten in de keuken, maar er zijn ook dingen die ze wel kunnen doen. Zo komt ze de meeste mensen die aan de deur komen toch even begroeten, kan geen kwaad als ze haar in de hal even een snoepje geven. Verder moeten ze haar toch echt zoveel mogelijk met rust laten...
Het kabeltje van mijn camera heb ik gevonden dus wordt vervolgd met foto's.
Ik ben een beetje stil van al jullie lieve berichtjes!
Saartje voelt dat ook wel aan. De eerste maanden dat ze bij me was had ik het idee dat ik de enige was die er vertrouwen in had, zelfs met de vrouwen van de stichting heb ik lang gepraat toen bleek hoe getraumatiseerd ze was, die twijfelden ook hardop aan haar kansen. Eerlijk gezegd kwamen er ook wel eens barstjes in mijn vertrouwen, maar inmiddels ben ik onverdeeld trots en blij dat ik het heb gedaan. Nu branden vriendinnen kaarsjes voor mijn hondje en wordt er hier op het forum met haar meegeleefd en gejuicht, de mensen die haar al afgeschreven hadden staan met hun mond vol tanden en ik weet zeker dat dit alles eraan bijdraagt dat ze nu zo snel vooruit gaat.
Het verschil zit 'm inmiddels in de rust die ze heeft. Ze weet een beetje wat er van haar verwacht wordt in het nieuwe huis, in de nieuwe gezinssamenstelling, en begint zich daardoor echt zekerder te voelen. Ze durft diep te slapen in de gang, loopt heel relaxed vlak langs me heen (zolang ik me niet op haar focus), is meer op haar gemak met eten, loopt soms zomaar ontspannen kwispelend rond en wordt socialer naar Herman toe.
P_B en MinderMutsig hebben idd gelijk dat de 'hiep-hiep-hoera'-methode niet werkt. Op een welgemeend woord van prijzen reageert ze zoveel beter! Echter mensen die hier langs komen onderschatten haar angst nog wel eens, of willen het gewoon niet snappen. Daarin moet ik echt harder worden want ze gaan al snel te ver, dus er worden keiharde regels opgesteld in Saartjes keuken: Geen piepstemmetjes of overdreven blij gedrag, niet met de handen in de buurt van de bench, mannen sowieso niet bij de bench in de buurt, rustig lopen en niet stampvoeten in de keuken, maar er zijn ook dingen die ze wel kunnen doen. Zo komt ze de meeste mensen die aan de deur komen toch even begroeten, kan geen kwaad als ze haar in de hal even een snoepje geven. Verder moeten ze haar toch echt zoveel mogelijk met rust laten...
Het kabeltje van mijn camera heb ik gevonden dus wordt vervolgd met foto's.
power to the people
Wat een ontzettend mooi koppie heeft Saartje! En wat vreselijk goed dat je dit doet zeg!
En wat vreselijk goed dat je dit doet zeg!
En ze leefde nog lang en... Nou gewoon met ups en downs.
ik heb nog een extra ""voor het geval dat"" cameraatje liggen compleet met snoertjes ev. laat ons (eik gewoon mij) meekijken hoe liefde en vertrouwen Saartje weer heel laten worden, beestjuh je hebt voor en met Saartje alles in huis... ik stuur je graag gereedschap om t vast te leggen, pm me maar even. Xxx parapono
Woei, mag je de keuken wel uitbouwenquote:Op vrijdag 6 maart 2009 11:11 schreef beestjuh het volgende:
ElisaB, al werd je een ontheemde Indische olifant, dan nog
Saartje had het volgens mij niet beter kunnen treffen. Wat een hele hoop geduld en liefde wel niet kunnen doen. Ik heb bewondering voor jullie. Voor Saartje en voor jou!quote:KNIP
Het kabeltje van mijn camera heb ik gevonden dus wordt vervolgd met foto's.
Go Saartje, Go Saartje
Ow, en de foto's mogen komen hoor
Muil houwe of ik sjoel d'r eentje in!
Een dikkequote:Op zondag 8 maart 2009 22:56 schreef parapono het volgende:
ik heb nog een extra ""voor het geval dat"" cameraatje liggen compleet met snoertjes ev. laat ons (eik gewoon mij) meekijken hoe liefde en vertrouwen Saartje weer heel laten worden, beestjuh je hebt voor en met Saartje alles in huis... ik stuur je graag gereedschap om t vast te leggen, pm me maar even. Xxx parapono
voor jou!
Muil houwe of ik sjoel d'r eentje in!
quote:Op zondag 8 maart 2009 23:12 schreef ElisaB het volgende:
[..]
Een dikke
Het waren een paar heftige weken! Where do I start....
Saartje was nogal eens slecht op haar gemak als ze in de keuken moest blijven. Ik had besloten dat het een veilige plek voor haar was en probeerde haar zich thuis te laten voelen en de boel zo rustig mogelijk te houden. Echter al een paar keer heeft ze de hele keuken verbouwd terwijl ik lag te slapen. Zoals kastjes openbreken en alles eruit halen en aan stukken scheuren, en ze heeft mijn 125 jaar oude deurstijlen nogal wat schade toegebracht. De signalen waren duidelijk maar ik kon Saartje op de een of andere manier niet verstaan, dus ik heb een reader ingeschakeld die naar aanleiding van haar foto gevoelens en gedachten overbracht. Saar wil helemaal niet in de keuken zijn, duidelijk eigenlijk. Het stomme is, dat ze dat de eerste dag dat we hier woonden eigenlijk al zei tegen me, door in de kast onder de trap te gaan liggen, en als ik in de woonkamer zit ligt ze tegen de onderste traptree aan, dus de hal is gewoon haar plekje. Dom van mij, Saartje is echt een gevoelshondje en ik moet meer op mijn intuïtie vertrouwen en écht naar háár luisteren en niet naar wat ík verstandig voor haar vind. Gelukkig was dit een absoluut keerpunt!
Meteen na die reading heb ik de trapkast vrijgemaakt en er een deken en bak water neergezet. De deur naar de keuken staat open en ze kan ook de trap op en dus op de overloop scharrelen. Ik heb mijn angst, dat ze de hal net zo toe zou takelen als de keuken, naast me neer moeten leggen (moeizaam), en het is maar goed dat ik dat gedaan heb. Terwijl ik op stond te ruimen in de hal, keek Saartje me zowaar verbaasd aan. Verhip, ze begrijpt me eindelijk, kon ik in haar ogen lezen. Sindsdien is er in huis niks meer gesloopt! Als ik ga slapen, laat ik mijn slaapkamerdeur open en af en toe word ik wakker omdat ze even boven komt kijken of ik er nog ben, en dan is het goed.
Dat is nog niet alles. Er is een nieuw hondje bijgekomen, in de eerste instantie op proef, een lief shih tzu dametje. Ontzettend vriendelijk en knuffelig hondje. De eerste dag al, begon ze meteen met Herman te spelen, en Saartje zag dat allemaal van een afstandje gebeuren. Verwonderd blaffend omdat het er toch wel leuk uitzag. Inmiddels (kleine week later) doet Saar kwispelende pogingen om een spelletje met de nieuweling te starten, helaas komt het nog niet altijd duidelijk over op de andere hondjes, maar ook daar is dus een beginnetje gemaakt! Shih tzu Nina blijft dus.
Afgelopen week heb ik Saartje ook voor het eerst kunnen aaien, geen voorzichtig neusje, maar een echte aai, zo over haar flank, per ongeluk, maar ze reageerde er niet paniekerig op. Voelde enorm goed! Ze is echt heerlijk zacht.
Wel een praktisch probleem wat ik deze week met de dierenarts ga bespreken, maar ook hier even wil voorleggen. Ik ben namelijk als de dood dat ze nu ziek wordt. Ze zou heel moeilijk te behandelen zijn want de dierenarts kan haar hart niet beluisteren of haar maag voelen. Zelfs een inenting wordt lastig, en dat moet over een paar maanden alweer! Zijn er bijvoorbeeld goede middelen om haar weerstand te verhogen, of hebben jullie bepaald krachtvoer waar je goede ervaringen mee hebt? Ontwormen kun je met een pilletje doen, is voor inentingen ook zo'n alternatief?
Saartje was nogal eens slecht op haar gemak als ze in de keuken moest blijven. Ik had besloten dat het een veilige plek voor haar was en probeerde haar zich thuis te laten voelen en de boel zo rustig mogelijk te houden. Echter al een paar keer heeft ze de hele keuken verbouwd terwijl ik lag te slapen. Zoals kastjes openbreken en alles eruit halen en aan stukken scheuren, en ze heeft mijn 125 jaar oude deurstijlen nogal wat schade toegebracht. De signalen waren duidelijk maar ik kon Saartje op de een of andere manier niet verstaan, dus ik heb een reader ingeschakeld die naar aanleiding van haar foto gevoelens en gedachten overbracht. Saar wil helemaal niet in de keuken zijn, duidelijk eigenlijk. Het stomme is, dat ze dat de eerste dag dat we hier woonden eigenlijk al zei tegen me, door in de kast onder de trap te gaan liggen, en als ik in de woonkamer zit ligt ze tegen de onderste traptree aan, dus de hal is gewoon haar plekje. Dom van mij, Saartje is echt een gevoelshondje en ik moet meer op mijn intuïtie vertrouwen en écht naar háár luisteren en niet naar wat ík verstandig voor haar vind. Gelukkig was dit een absoluut keerpunt!
Meteen na die reading heb ik de trapkast vrijgemaakt en er een deken en bak water neergezet. De deur naar de keuken staat open en ze kan ook de trap op en dus op de overloop scharrelen. Ik heb mijn angst, dat ze de hal net zo toe zou takelen als de keuken, naast me neer moeten leggen (moeizaam), en het is maar goed dat ik dat gedaan heb. Terwijl ik op stond te ruimen in de hal, keek Saartje me zowaar verbaasd aan. Verhip, ze begrijpt me eindelijk, kon ik in haar ogen lezen. Sindsdien is er in huis niks meer gesloopt! Als ik ga slapen, laat ik mijn slaapkamerdeur open en af en toe word ik wakker omdat ze even boven komt kijken of ik er nog ben, en dan is het goed.
Dat is nog niet alles. Er is een nieuw hondje bijgekomen, in de eerste instantie op proef, een lief shih tzu dametje. Ontzettend vriendelijk en knuffelig hondje. De eerste dag al, begon ze meteen met Herman te spelen, en Saartje zag dat allemaal van een afstandje gebeuren. Verwonderd blaffend omdat het er toch wel leuk uitzag. Inmiddels (kleine week later) doet Saar kwispelende pogingen om een spelletje met de nieuweling te starten, helaas komt het nog niet altijd duidelijk over op de andere hondjes, maar ook daar is dus een beginnetje gemaakt! Shih tzu Nina blijft dus.
Afgelopen week heb ik Saartje ook voor het eerst kunnen aaien, geen voorzichtig neusje, maar een echte aai, zo over haar flank, per ongeluk, maar ze reageerde er niet paniekerig op. Voelde enorm goed! Ze is echt heerlijk zacht.
Wel een praktisch probleem wat ik deze week met de dierenarts ga bespreken, maar ook hier even wil voorleggen. Ik ben namelijk als de dood dat ze nu ziek wordt. Ze zou heel moeilijk te behandelen zijn want de dierenarts kan haar hart niet beluisteren of haar maag voelen. Zelfs een inenting wordt lastig, en dat moet over een paar maanden alweer! Zijn er bijvoorbeeld goede middelen om haar weerstand te verhogen, of hebben jullie bepaald krachtvoer waar je goede ervaringen mee hebt? Ontwormen kun je met een pilletje doen, is voor inentingen ook zo'n alternatief?
power to the people
beestjuh, maak je niet teveel zorgen! De relatieve rust en de veiligheid zijn voor Saartje vást een stuk gezonder dan de periode hiervoor. Het moet een sterk hondje zijn, anders had ze het loodje al gelegd.
Een beetje een dierenarts bdenkt er wel wat op!
Een beetje een dierenarts bdenkt er wel wat op!
Muil houwe of ik sjoel d'r eentje in!
Inenten hoeft tegenwoordig toch niet persé meer elk jaar ?quote:Zelfs een inenting wordt lastig, en dat moet over een paar maanden alweer!
Ga fietsen jij !! ikke niet hoor..
Dat is dus inderdaad grote fout nummer 1. Gelukkig dat je nu daar anders over bent gaan denken en het oplost vanuit de optiek van de hond! Dat je alleen een reader nodig hebt om er achter te komen dat ze het niet leuk vindt in de keuken vind ik dan wel vrij apart. Begrijp me niet verkeerd, ik ben ook niet "vies" van lekker alternatief (TTouch, homeopathie, acupunctuur), maar de signalen dat ze daar niet op haar gemak was leken me nogal duidelijk.quote:Op zondag 29 maart 2009 19:42 schreef beestjuh het volgende:
Het waren een paar heftige weken! Where do I start....
Saartje was nogal eens slecht op haar gemak als ze in de keuken moest blijven. Ik had besloten dat het een veilige plek voor haar was en probeerde haar zich thuis te laten voelen en de boel zo rustig mogelijk te houden. Echter al een paar keer heeft ze de hele keuken verbouwd terwijl ik lag te slapen. Zoals kastjes openbreken en alles eruit halen en aan stukken scheuren, en ze heeft mijn 125 jaar oude deurstijlen nogal wat schade toegebracht. De signalen waren duidelijk maar ik kon Saartje op de een of andere manier niet verstaan, dus ik heb een reader ingeschakeld die naar aanleiding van haar foto gevoelens en gedachten overbracht. Saar wil helemaal niet in de keuken zijn, duidelijk eigenlijk. Het stomme is, dat ze dat de eerste dag dat we hier woonden eigenlijk al zei tegen me, door in de kast onder de trap te gaan liggen, en als ik in de woonkamer zit ligt ze tegen de onderste traptree aan, dus de hal is gewoon haar plekje. Dom van mij, Saartje is echt een gevoelshondje en ik moet meer op mijn intuïtie vertrouwen en écht naar háár luisteren en niet naar wat ík verstandig voor haar vind. Gelukkig was dit een absoluut keerpunt!
Ze blafte dus echt niet omdat ze het er leuk vond uitzien hoor. Een hond blaft als de spanning te groot wordt en dus de situatie niet aan kan. Een uiterste uitlaatklep voor emoties zeg maar. In dit geval vond ze het hoogstwaarschijnlijk veels te druk alleen wist ze niet hoe ze het voor zichzelf moest oplossen (kalmerende signalen of gewoon zelf weglopen). Was het binnen in huis? If so, dan was het voor Saartje nog spannender. Ze vind in huis zijn immers ook al spannend (zie haar gedrag en af en toe slopen) en als er dan ook nog eens 2 wervelwindjes heeeeeeel druk gaan doen wordt het voor haar gewoon echt teveel.quote:Dat is nog niet alles. Er is een nieuw hondje bijgekomen, in de eerste instantie op proef, een lief shih tzu dametje. Ontzettend vriendelijk en knuffelig hondje. De eerste dag al, begon ze meteen met Herman te spelen, en Saartje zag dat allemaal van een afstandje gebeuren. Verwonderd blaffend omdat het er toch wel leuk uitzag.
Om spelletjes te starten gebruiken honden vaak de speelboog. Kwispelen is 1 van de communicatiemiddelen die een hond hopelijk heeft om 2 te dingen toen. De eerste is om, tijdens bijvoorbeeld een ontmoeting, aan de ander te laten zien dat hij / zij geen kwaad in de zin heeft. De ander dus te kalmeren / gerust te stellen of rust in een drukke situatie te brengen (bijvoorbeeld 2 spelende honden of ruziënden baasjes). De tweede is om zichzelf te kalmeren en de spanning die een hond op dat moment ervaart een andere uitlaatklep te geven. Kalmerende signalen werken altijd 2 kanten op: voor de hond zelf en voor de "tegenpartij".quote:Inmiddels (kleine week later) doet Saar kwispelende pogingen om een spelletje met de nieuweling te starten, helaas komt het nog niet altijd duidelijk over op de andere hondjes, maar ook daar is dus een beginnetje gemaakt! Shih tzu Nina blijft dus.
Wat je dus ziet is dat ze eerst het helemaal niet aan kan en gaat blaffen maar inmiddels is het schijnbaar al minder heftig zodat de adrenaline niet zover door haar lijf spuit en dat ze in staat is om te het te houden bij kalmerende signalen (kwispelen) en niet bij afstands-vergrotende signalen (blaffen). Neemt niet weg dat ze het wel erg spannend vind dat er 2 honden in haar nabijheid spelen.
Het is in ieder geval interessant om haar gedrag hierbij in de gaten te houden. Het kan namelijk ook zijn dat ze zich wil opwerpen als stabiele volwassen hond. Diep in haar hart wil ze dan "ingrijpen" met kalmerende signalen en zeggen: rustig jongens. Maar door haar geschiedenis en eigen gemoedstoestand is ze misschien (nog) niet in staat om dat opvoedkundige gedrag te laten zien.
Als ze wat zelfverzekerder zou worden zou het zo maar kunnen zijn dat ze op een gegeven moment tussen beide hondjes in zou komen en juist het spel beëindigen. Niet omdat ze nou zo flauw wil doen maar omdat het allemaal te druk in huis wordt. Een goede "opvoedhond" kalmeert actief (splitsen) tijdens spel van anderen (vaak puppy's / pubers) veel eerder dan dat wij mensen denken: nu worden ze toch wel te druk. En vanuit te druk spel ontstaan dikwijls conflicten.
Kans bestaat trouwens dat de andere hondjes wel doorhebben dat Saartje kwispelt en waarom ze dat doet alleen dat jij dat niet ziet. Hondentaal is namelijk erg subtiel en als iemand die het een beetje doorheeft kalmerende signalen ziet, dan is de kans erg groot dat ze er in de afgelopen minuten ook al waren maar te klein en subtiel om door ons opgemerkt te worden.
Of, in het ongunstige geval, zijn de andere honden niet communicatief vaardig en snappen ze het niet. En dan zou het wel eens erg frustrerend kunnen worden voor Saartje. Zij probeert rust te krijgen en te communiceren maar krijgt geen reactie waardoor zij weer extra onzeker wordt. Bedenk maar eens hoe vervelend het kan zijn als je in een ander land bent en de taal niet begrijpt...en zij de jouwe niet.
Net als in mijn eerste stuk blijf ik er wel bij dat het niet echt verstandig is om haar bloot te stellen aan nog meer prikkels, in dit geval een extra hond. Ze heeft het er duidelijk moeilijk mee (blaffen, valt het sloop-gedrag samen met de komst van de nieuweling?). Naar aanleiding van wat je schrijft dan, 100% zeker weet je het pas zeker als iemand die echt gespecialiseerd is hierin komt observeren. Het kan zijn dat ze het snel oppikt en accepteert, het kan zijn dat het haar frustratie oplevert. Dat is koffiedik kijken.
Het zou in ieder geval erg raadzaam zijn om je dus te verdiepen in de kalmerende signalen. Kijken wat de reactie is van Saartje op bepaalde gebeurtenissen maar ook de reactie van de andere honden.
Dat zijn natuurlijk de momenten om te koesteren! Niet zelf gaan uitproberen maar laat haar maar komen. Zij bepaalt.quote:Afgelopen week heb ik Saartje ook voor het eerst kunnen aaien, geen voorzichtig neusje, maar een echte aai, zo over haar flank, per ongeluk, maar ze reageerde er niet paniekerig op. Voelde enorm goed! Ze is echt heerlijk zacht.
Geen idee. Zal eens vragen aan iemand. Misschien bestaat zoiets, misschien heeft zij tips om fysiek contact wat makkelijker te maken.quote:Wel een praktisch probleem wat ik deze week met de dierenarts ga bespreken, maar ook hier even wil voorleggen. Ik ben namelijk als de dood dat ze nu ziek wordt. Ze zou heel moeilijk te behandelen zijn want de dierenarts kan haar hart niet beluisteren of haar maag voelen. Zelfs een inenting wordt lastig, en dat moet over een paar maanden alweer! Zijn er bijvoorbeeld goede middelen om haar weerstand te verhogen, of hebben jullie bepaald krachtvoer waar je goede ervaringen mee hebt? Ontwormen kun je met een pilletje doen, is voor inentingen ook zo'n alternatief?
Wees niet bang langzaam te gaan, wees alleen bang stil te staan.
-
Er is meer in het leven dan het tempo opvoeren.
-
Er is meer in het leven dan het tempo opvoeren.
Ik zag mezelf altijd als een redelijk intuïtief persoon, echter een jaar samenwonen met iemand die je psychisch sloopt is nogal funest voor zulke gevoelens, merk ik nu ik sinds een paar maandjes weer op mezelf woon. Soms heb ik ff een duwtje nodig in de goede richting, en die reader vertelde me ook vooral dingen die ik diep van binnen al wel wist, maar in Saar's geval ben ik niet te trots om hulp te vragen. Dat was echt wel confronterend, tranen met tuiten omdat ik zo blind en rationeel was, maar het heeft me duidelijk geholpen en doen inzien dat ik ook niet moet vergeten keihard aan mezelf te werken, op mijn eerste ingevingen te vertrouwen, en soms gewoon het diepe in duiken 'omdat het gewoon goed voelt'. Saartje zei ook dat ze echt wel weet dat ik van alles op haar projecteer en dat ik net zo goed aan mijn vertrouwensissues moet blijven werken als zij.quote:Op zondag 29 maart 2009 21:49 schreef P_B het volgende:
Dat is dus inderdaad grote fout nummer 1. Gelukkig dat je nu daar anders over bent gaan denken en het oplost vanuit de optiek van de hond! Dat je alleen een reader nodig hebt om er achter te komen dat ze het niet leuk vindt in de keuken vind ik dan wel vrij apart. Begrijp me niet verkeerd, ik ben ook niet "vies" van lekker alternatief (TTouch, homeopathie, acupunctuur), maar de signalen dat ze daar niet op haar gemak was leken me nogal duidelijk.
Ik verdiep me sowieso meer in honden lichaamstaal, want dat is natuurlijk de enige taal die ze goed beheerst. De speelboog zoals je het noemt had ze dus nog niet eerder gedaan en ik heb al een aantal klungelige pogingen daartoe gezien!quote:Om spelletjes te starten gebruiken honden vaak de speelboog. Kwispelen is 1 van de communicatiemiddelen die een hond hopelijk heeft om 2 te dingen toen. De eerste is om, tijdens bijvoorbeeld een ontmoeting, aan de ander te laten zien dat hij / zij geen kwaad in de zin heeft. De ander dus te kalmeren / gerust te stellen of rust in een drukke situatie te brengen (bijvoorbeeld 2 spelende honden of ruziënden baasjes). De tweede is om zichzelf te kalmeren en de spanning die een hond op dat moment ervaart een andere uitlaatklep te geven. Kalmerende signalen werken altijd 2 kanten op: voor de hond zelf en voor de "tegenpartij".
Wat oneerbiedig geknip in je post maar het was ook zo'n lap tekstquote:Het is in ieder geval interessant om haar gedrag hierbij in de gaten te houden. Het kan namelijk ook zijn dat ze zich wil opwerpen als stabiele volwassen hond. Diep in haar hart wil ze dan "ingrijpen" met kalmerende signalen en zeggen: rustig jongens. Maar door haar geschiedenis en eigen gemoedstoestand is ze misschien (nog) niet in staat om dat opvoedkundige gedrag te laten zien.
Als ze wat zelfverzekerder zou worden zou het zo maar kunnen zijn dat ze op een gegeven moment tussen beide hondjes in zou komen en juist het spel beëindigen. Niet omdat ze nou zo flauw wil doen maar omdat het allemaal te druk in huis wordt. Een goede "opvoedhond" kalmeert actief (splitsen) tijdens spel van anderen (vaak puppy's / pubers) veel eerder dan dat wij mensen denken: nu worden ze toch wel te druk. En vanuit te druk spel ontstaan dikwijls conflicten.
Kans bestaat trouwens dat de andere hondjes wel doorhebben dat Saartje kwispelt en waarom ze dat doet alleen dat jij dat niet ziet. Hondentaal is namelijk erg subtiel en als iemand die het een beetje doorheeft kalmerende signalen ziet, dan is de kans erg groot dat ze er in de afgelopen minuten ook al waren maar te klein en subtiel om door ons opgemerkt te worden.
Of, in het ongunstige geval, zijn de andere honden niet communicatief vaardig en snappen ze het niet. En dan zou het wel eens erg frustrerend kunnen worden voor Saartje. Zij probeert rust te krijgen en te communiceren maar krijgt geen reactie waardoor zij weer extra onzeker wordt. Bedenk maar eens hoe vervelend het kan zijn als je in een ander land bent en de taal niet begrijpt...en zij de jouwe niet.
Net als in mijn eerste stuk blijf ik er wel bij dat het niet echt verstandig is om haar bloot te stellen aan nog meer prikkels, in dit geval een extra hond. Ze heeft het er duidelijk moeilijk mee (blaffen, valt het sloop-gedrag samen met de komst van de nieuweling?). Naar aanleiding van wat je schrijft dan, 100% zeker weet je het pas zeker als iemand die echt gespecialiseerd is hierin komt observeren. Het kan zijn dat ze het snel oppikt en accepteert, het kan zijn dat het haar frustratie oplevert. Dat is koffiedik kijken.
Al je kritieken worden op prijs gesteld!Het slopen was vóór Nina erbij kwam op het ergst. Sinds Nina er is, maar ook sinds ik haar meer vrijheid gaf, is er niks noemenswaardigs meer gesneuveld. Behalve dat lijkt de rangorde ook wel duidelijk. De kleintjes zijn namelijk heel kalm als ze bij Saar in de buurt zijn, niet op een onderdanige manier, maar gewoon, gemoedelijk. En idd beide kalm kwispelend. Behalve rond etenstijd, dan krioelt het allemaal blij door elkaar, ook dan is er geen nijd of onbegrip te bemerken. Wat dat betreft blijken ze toch redelijk open te staan voor Saar d'r subtiele signalen, allicht een stuk beter dan ik op het moment.
Ik weet dat het vast niet het slimste idee van mij was om er een ander hondje bij te nemen, aan de andere kant voelt het wel alsof mijn gezinnetje nu helemaal compleet is, de afgelopen dagen waren heel relaxed met veel kleine en grote stappen in de goede richting. Met verschillende hondenpsychologen heb ik inmiddels een eerste contact gehad maar het is zo moeilijk om de juiste te kiezen...
Vanochtend kwam Saartje vragend mijn slaapkamer opzoeken... Ik vond het nog wat vroeg maar ben toch met haar mee naar beneden gegaan, goed idee geweest want ze wilde gewoon even de tuin in om te poepen!
power to the people
Het gaat ontegenzeglijk fantastisch met Saar. 
Zoals ik al schreef is ze aan het ontdekken hoe ze moet spelen. Hier komt Nina goed van pas want die is niet bang aangelegd en stond op een gegeven moment zelfs aan Saartjes oren te trekken om haar te enthousiasmeren. Ze zijn echt lief samen.
Saartje loopt me al een tijdje overal achterna, zo ook de trap op naar mijn slaapkamer, of als ik maar even mijn tanden ga poetsen of wat dan ook, ik hoor gelijk getrippel achter me. Had dus al een paar dekens boven gelegd op strategische plaatsen omdat ik graag heb dat ze alledrie bij me slapen, en sinds drie nachten slaapt ze daadwerkelijk naast mijn bed. Alhoewel, slapen... Ze ploft neer, doet een dutje tot iedereen slaapt en gaat dan nog even kijken of ze nog kattenkwaad uit kan halen, waarna ze onschuldig weer naast me komt liggen.
Dat blijft er dus wel inzitten, oude gewoonte natuurlijk: Ze probeert overal eten vandaan te halen. Vuilnisbakken keilt ze om, ze scheurt elke plastic zak open die ze tegenkomt. Kastjes wrikt ze met grof geweld open als ze iets eetbaars ruikt. Laatst had ik de deur van de wc niet goed afgesloten en had ze zelfs dat vuilnisbakje binnenste buiten gekeerd. Dat is niet erg (wel vies, maar niet erg) want ze zorgt er wel voor dat ik veel beter opruim en bewuster met de veiligheid van mijn hondjes bezig ben, ik wil natuurlijk niet dat ze iets ziekmakends binnen krijgen.
Wat het ziek worden betreft, ik heb het met twee dierenartsen besproken en mocht ze ziek worden kan er gewoon een visite afgelegd worden. Afhankelijk van haar conditie op dat moment zouden ze haar zelfs met een pijltje kunnen verdoven om het niet traumatisch te laten worden. Echter wat iemand eerder al zei, Sara is inderdaad ijzersterk! Ik heb nog geen kuchje of niesje van haar gehoord. Door haar gewroet in vuilnis zal ze echt wel wat binnen gekregen hebben wat niet gezond is en door mijn vergeetachtigheid heeft ze al eens het één en ander aan mensenvoedsel opgeschrokt maar ze blijft kerngezond.
Haar aaien blijft moeilijk maar ze schrikt niet meer als ze bijvoorbeeld mijn been raakt in het voorbijgaan. Sowieso is ze niet bang meer voor mij, maar het is zo'n fragiele band die we hebben, dat ik mijn handen voorlopig nog thuis hou.
Ze was laatst wel buiten de poort gekomen doordat het slot kapot was... Een beetje overdonderd kwam ze toch weer snel de tuin in gelopen.
Eerste foto die ik van Saartje heb gemaakt:
Inmiddels een iets vrolijker hondje:
Als ik in de tuin ga zitten is ze er altijd bij, ze ligt graag uren in het zonnetje:
Ik ga snel weer updaten maar moet echt met mijn andere zorgenkind aan de slag.
'Twiet'
Zoals ik al schreef is ze aan het ontdekken hoe ze moet spelen. Hier komt Nina goed van pas want die is niet bang aangelegd en stond op een gegeven moment zelfs aan Saartjes oren te trekken om haar te enthousiasmeren. Ze zijn echt lief samen.
Saartje loopt me al een tijdje overal achterna, zo ook de trap op naar mijn slaapkamer, of als ik maar even mijn tanden ga poetsen of wat dan ook, ik hoor gelijk getrippel achter me. Had dus al een paar dekens boven gelegd op strategische plaatsen omdat ik graag heb dat ze alledrie bij me slapen, en sinds drie nachten slaapt ze daadwerkelijk naast mijn bed. Alhoewel, slapen... Ze ploft neer, doet een dutje tot iedereen slaapt en gaat dan nog even kijken of ze nog kattenkwaad uit kan halen, waarna ze onschuldig weer naast me komt liggen.
Dat blijft er dus wel inzitten, oude gewoonte natuurlijk: Ze probeert overal eten vandaan te halen. Vuilnisbakken keilt ze om, ze scheurt elke plastic zak open die ze tegenkomt. Kastjes wrikt ze met grof geweld open als ze iets eetbaars ruikt. Laatst had ik de deur van de wc niet goed afgesloten en had ze zelfs dat vuilnisbakje binnenste buiten gekeerd. Dat is niet erg (wel vies, maar niet erg) want ze zorgt er wel voor dat ik veel beter opruim en bewuster met de veiligheid van mijn hondjes bezig ben, ik wil natuurlijk niet dat ze iets ziekmakends binnen krijgen.
Wat het ziek worden betreft, ik heb het met twee dierenartsen besproken en mocht ze ziek worden kan er gewoon een visite afgelegd worden. Afhankelijk van haar conditie op dat moment zouden ze haar zelfs met een pijltje kunnen verdoven om het niet traumatisch te laten worden. Echter wat iemand eerder al zei, Sara is inderdaad ijzersterk! Ik heb nog geen kuchje of niesje van haar gehoord. Door haar gewroet in vuilnis zal ze echt wel wat binnen gekregen hebben wat niet gezond is en door mijn vergeetachtigheid heeft ze al eens het één en ander aan mensenvoedsel opgeschrokt maar ze blijft kerngezond.
Haar aaien blijft moeilijk maar ze schrikt niet meer als ze bijvoorbeeld mijn been raakt in het voorbijgaan. Sowieso is ze niet bang meer voor mij, maar het is zo'n fragiele band die we hebben, dat ik mijn handen voorlopig nog thuis hou.
Ze was laatst wel buiten de poort gekomen doordat het slot kapot was... Een beetje overdonderd kwam ze toch weer snel de tuin in gelopen.
Eerste foto die ik van Saartje heb gemaakt:
Inmiddels een iets vrolijker hondje:
Als ik in de tuin ga zitten is ze er altijd bij, ze ligt graag uren in het zonnetje:
Ik ga snel weer updaten maar moet echt met mijn andere zorgenkind aan de slag.
'Twiet'
power to the people
|
|
