F&F Flora & Fauna
Beesten in het nieuws, vragen over roerende en onroerende organismen, foto's en al het andere met betrekking op de levende have: hier kun je het kwijt...
Saartje hoort al ruim een half jaar bij mijn huishouden, nadat ze in erbarmelijke conditie uit Polen is gekomen. Ze was een zwerfhondje als zovelen, maar werd van straat geplukt. Helaas hield haar misére daarmee niet op... Zij kwam terecht bij een sadist, die honden opving voor het geld, waarna hij er (om de kooien weer leeg te krijgen) onder het genot van een bak bier zijn vechthonden op los liet. Gelukkig waren er enkele Poolse dames die zich het lot van al deze hondjes aantrokken. Zij wachtten geduldig tot de dronkenlap bewusteloos lag, en namen de schade op. Niet te bevatten wat zij daar aangetroffen moeten hebben. Met wat eten en aandacht hielden zij er voor de honden de moed in. Intussen zochten zij contact met de dierenbescherming en de Duitse stichting Niemandshunde E.v. van waar onmiddelijk actie werd ondernomen. Helaas is het voor veel honden te laat geweest, en voor even zovelen, waaronder Saartje, op het randje. De dierenbescherming moet door vele regels natuurlijk een tijdrovende procedure aanhouden. Gelukkig wilde Niemandshunde daar niet op wachten en zij hebben, in samenwerking met deze Poolse vrouwen, zo veel mogelijk honden uit de hel gehaald, telkens als de asielhouder bedwelmd was. Voor deze dieren was dan al een (tijdelijk) pleeggezin gevonden. Zo ook voor Saartje, te weten ondergetekende.
Intussen hebben we nog wat hindernissen moeten nemen die haar weer onzeker hebben gemaakt, een huisgenoot met issues en een verhuizing die nogal hals over kop plaats moest vinden. Ze verblijft vandaag nog in een kennel maar vanmiddag gaan we er dan echt aan geloven: Wij verhuizen gedrieën (Saartje, Herman en ik) naar onze schitterende 19e-eeuwse woning en kunnen daar in alle rust (ik ben sinds vandaag werkloos wat mij in deze niet beter uit had kunnen komen) verder gaan werken aan Saartjes herstel.
Werkelijk álle tips voor de verhuizing zijn welkom! Er zijn vast dingen waar ik nog niet aan heb gedacht. De tuin is veilig, een mand staat klaar op een warm plekje, de geur van het vrouwtje door middel van een oude trui in haar bench, geen bezoek gepland, en ik wil de eerste nachten bij haar in de woonkamer slapen. Lekker eten in huis gehaald en Rescue Remedy in de aanslag.
Ik hoop dat men het leuk vindt mee te lezen en te denken over Saar. Van mijn kant zal er zo vaak mogelijk een update komen en natuurlijk foto's!
En jawel, ik kan en wil mijn eigen nickname weer in gebruik nemen, voor degenen die me nog kennen, ik heb Fok en iedereen die daarbij hoort stiekem toch gemist.
.
quote van mij uit het honden centraal topic met foto'squote:Zo angstig had ik ze nog nooit meegemaakt (en ik heb wel wat ervaring met sukkelaartjes). De eerste dagen wilde ze niet eens naar binnen, niet eten of drinken, en richtte voor zichzelf een schuilplaats in de tuin in, lekker veilig onder een dikke struik. Met de ene dag grote en de andere dag heel kleine stapjes ging ze gelukkig wel vooruit, en inmiddels is er met haar samen te leven, wij hebben een verstandhouding, ze doet haar behoefte buiten, of op de krant in de keuken, komt netjes binnen als ik roep, of om te eten, trekt haar lip niet meer op naar de andere hondjes in huis, en sloopt enkel nog dingen als ze gefrustreerd raakt door het vuurwerk buiten. Als ik met haar praat wordt de uitdrukking in haar ogen zachter en ze is toch erg nieuwsgierig naar haar nieuwe bestaan, ik zie aan haar dat ze me wel wil vertrouwen maar al haar slechte ervaringen weerhouden haar daarvan.
Inmiddels is ze hier enkele maanden. Het doet me ongelofelijke deugd te zien hoe ze al is gegroeid. Maar het doet me verdriet dat ze zich nog steeds niet wil aan laten raken (heel soms mag ik haar neus aaien, tot haar eigen grote schrik).
Intussen hebben we nog wat hindernissen moeten nemen die haar weer onzeker hebben gemaakt, een huisgenoot met issues en een verhuizing die nogal hals over kop plaats moest vinden. Ze verblijft vandaag nog in een kennel maar vanmiddag gaan we er dan echt aan geloven: Wij verhuizen gedrieën (Saartje, Herman en ik) naar onze schitterende 19e-eeuwse woning en kunnen daar in alle rust (ik ben sinds vandaag werkloos wat mij in deze niet beter uit had kunnen komen) verder gaan werken aan Saartjes herstel.
Werkelijk álle tips voor de verhuizing zijn welkom! Er zijn vast dingen waar ik nog niet aan heb gedacht. De tuin is veilig, een mand staat klaar op een warm plekje, de geur van het vrouwtje door middel van een oude trui in haar bench, geen bezoek gepland, en ik wil de eerste nachten bij haar in de woonkamer slapen. Lekker eten in huis gehaald en Rescue Remedy in de aanslag.
Ik hoop dat men het leuk vindt mee te lezen en te denken over Saar. Van mijn kant zal er zo vaak mogelijk een update komen en natuurlijk foto's!
En jawel, ik kan en wil mijn eigen nickname weer in gebruik nemen, voor degenen die me nog kennen, ik heb Fok en iedereen die daarbij hoort stiekem toch gemist.
.
power to the people
Ze ziet er echt heel lief uit 
, zonde dat zo'n leuk beestje zulke verschrikkelijke dingen heeft moeten meemaken 
, zonde dat zo'n leuk beestje zulke verschrikkelijke dingen heeft moeten meemaken
quote:Op maandag 2 februari 2009 09:44 schreef beestjuh het volgende:
Zij kwam terecht bij een sadist, die honden opving voor het geld, waarna hij er (om de kooien weer leeg te krijgen) onder het genot van een bak bier zijn vechthonden op los liet.
jaa, daar is Saartje goed dat je een eigen topic hebt nu, ben benieuwd naar de vorderingen!
goed dat je een eigen topic hebt nu, ben benieuwd naar de vorderingen!
[b]Op zaterdag 31 december 2011 16:16 schreef Socios het volgende:[/b] Kusje voor jou. :) :@ :*
Ik dacht al, nog een zielig Saartje? 
tvp dus even
tvp dus even
I liked it. I was good at it. It made me feel alive.
quote:Helaas hield haar misére daarmee niet op... Zij kwam terecht bij een sadist, die honden opving voor het geld, waarna hij er (om de kooien weer leeg te krijgen) onder het genot van een bak bier zijn vechthonden op los liet.
Hoogste boom. 
Huilen dan.
Wat een ontzettend mooie foto
Ben geinteresseerd in dierengedragstherapie, dus ik wil graag meelezen hoe dit gaat
Ben geinteresseerd in dierengedragstherapie, dus ik wil graag meelezen hoe dit gaat
vreselijk zo'n monster.
zal een lange weg worden voor deze hond weer een beetje rust en vertrouwen in de mens heeft en vraag mij ook af of dat ooit helemaal zal lukken, maar jullie zijn in ieder geval samen op de goede weg.
misschien inderdaad in combi met een dierengedragstherapeut?
zal een lange weg worden voor deze hond weer een beetje rust en vertrouwen in de mens heeft en vraag mij ook af of dat ooit helemaal zal lukken, maar jullie zijn in ieder geval samen op de goede weg.
misschien inderdaad in combi met een dierengedragstherapeut?
Perfect paranoia is perfect awareness. Yes, I am a misfit.
beestjuh
Als er iemand is die haar kan helpen....
Als er iemand is die haar kan helpen....
JoOlz: "So much good shit in senesta's head, I call it Ideahhrea."
Dank voor de lieve reacties, ze is echt een schat om te zien he? Met haar mooie lange benen en lieve snoet heeft ze mij ook moeiteloos om haar pootje gewonden en dat lijkt ze wel te beseffen. 
De verhuizing is boven verwachting goed gegaan! Ze snuffelt al heel nieuwsgierig door 'haar' keuken, loopt zelfs al graag de tuin in, dapper ondanks het steile trapje en het vele verkeer wat er langs raast en ze eet prima! We hebben nog wel wat onenigheid over waar ze nu mag plassen, want ze vindt de hal (de enige plek op de begane grond waar vloerbedekking ligt) een stuk aanlokkelijker dan haar krant in de keuken.
Ze houdt me wel heel goed in de smiezen, en daar ben ik blij om, ik heb haar interesse! Als ik in de woonkamer zit kijkt ze vanuit de gang om het hoekje, ben ik boven dan staat ze onderaan de trap naar me te zoeken en momenteel ligt ze in de gang te soezen zodat ik geen moment uit haar zicht ben.
Deze week laat ik een Bach Bloesem therapie voor haar samenstellen en ga ik ook op zoek naar een goede therapeut. Maar waar haal ik die vandaan?
Als Saar eenmaal gewend is komt er waarschijnlijk ook een lief vriendinnetje voor haar. Het liefst zou ik zien dat ze zich zoveel mogelijk aan mij hecht, maar aan de andere kant zie ik dat ze zich ontzettend optrekt aan een ander teefje en dat ze daar dingen van leert die ze van mij nog niet aanneemt, zoals een voorzichtige poging tot spelen, en lekker samen slapen en kroelen. Ik twijfel er nog wel een beetje over dus ik kijk nog een tijdje aan hoe het gaat.
De verhuizing is boven verwachting goed gegaan! Ze snuffelt al heel nieuwsgierig door 'haar' keuken, loopt zelfs al graag de tuin in, dapper ondanks het steile trapje en het vele verkeer wat er langs raast en ze eet prima! We hebben nog wel wat onenigheid over waar ze nu mag plassen, want ze vindt de hal (de enige plek op de begane grond waar vloerbedekking ligt) een stuk aanlokkelijker dan haar krant in de keuken.
Ze houdt me wel heel goed in de smiezen, en daar ben ik blij om, ik heb haar interesse! Als ik in de woonkamer zit kijkt ze vanuit de gang om het hoekje, ben ik boven dan staat ze onderaan de trap naar me te zoeken en momenteel ligt ze in de gang te soezen zodat ik geen moment uit haar zicht ben.
Deze week laat ik een Bach Bloesem therapie voor haar samenstellen en ga ik ook op zoek naar een goede therapeut. Maar waar haal ik die vandaan?
Als Saar eenmaal gewend is komt er waarschijnlijk ook een lief vriendinnetje voor haar. Het liefst zou ik zien dat ze zich zoveel mogelijk aan mij hecht, maar aan de andere kant zie ik dat ze zich ontzettend optrekt aan een ander teefje en dat ze daar dingen van leert die ze van mij nog niet aanneemt, zoals een voorzichtige poging tot spelen, en lekker samen slapen en kroelen. Ik twijfel er nog wel een beetje over dus ik kijk nog een tijdje aan hoe het gaat.
power to the people
Onder andere van Alphaquote:Op dinsdag 3 februari 2009 10:59 schreef beestjuh het volgende:
Deze week laat ik een Bach Bloesem therapie voor haar samenstellen en ga ik ook op zoek naar een goede therapeut. Maar waar haal ik die vandaan?
Edit: Ben nu niet thuis, zal ´t later vandaag even aanvullen
Het eerste waar ik aan moest denken was: kalmerende signalen. Zeker een angstige hond kan enorm last hebben van miscommunicatie. Iets waar wij mensen erg goed in zijn als het op honden aankomt. Probeer bijvoorbeeld in de bieb het boek van Turid Rugaas hierover te lezen. Door dit boek te lezen krijg je op zijn minst inzicht in hondentaal en kan je zien wanneer ze zich onzeker voelt. Verder kan je het op die momenten ook toepassen als ondersteuning om te laten zien dat jij wel rustig bent, de boel probeert te kalmeren en er eigenlijk niet zo veel aan de hand is. En door te communiceren in een taal die zij van nature (hopelijk nog) begrijpt gaat zij zich zekerder voelen.
Verder geen druk tijdens eventuele training / oefenen en let dus heel goed op de signalen (zie boven dus) die de hond je geeft. Ze moet niks, ze mag. Dus houd het kort. Zorg er ook voor dat ze succesvol is, al is het maar iets heel simpels en kleins. Geef haar bijvoorbeeld een wc-rol, in het begin heel licht dichtgevouwen, met wat snoepjes er in. Zo moet ze gaan nadenken en krijgt ze ook geestelijke stimulans. En als het goed is, is ze ook succesvol want ze krijgt wat lekkers en kan je haar vertellen hoe trots je op haar bent dat ze dat bereikt heeft. Het lekkers kan ook in een bak met bijvoorbeeld tennisballen. Weer moet ze iets doen en nadenken met een beloning als gevolg. Wel weer in de gaten houden hoe haar reactie is. Is deze terughoudend kan je het altijd makkelijker maken (minder ballen, kleinere ballen, wc-rol aan 1 kant dicht, etc).
Speuren is trouwens ook goed voor het zelfvertrouwen. Iedere hond heeft een neus en een klein spoortje zorgt weer voor voldoening en beloning. Het helpt een hond ook voor het omgaan met de omgeving: ze zijn druk bezig met zoeken, hebben ondertussen toch wel door dat die "boze" buitenwereld er is maar kiezen er vaak toch voor om het leuks voorrang te geven. Zo heb ik mijn hond op die manier, en tot op zekere hoogte, kunnen leren dat het helemaal niet erg is dat er af en toe vreemde honden rondliepen. Haar zelfvertrouwen was toegenomen door het speuren en succesvol zijn en ze had geleerd dat ze ook andere dingen kon doen in de nabijheid van, voor haar gevoel althans, vreemde en bedreigende honden.
Blijf daarnaast ook zelf rustig. Ik weet, er wordt heel veel getraind met de "blije-hiep-hiep-hoera" methode maar dit verhoogt wel het stress-niveau bij honden. En een wel gemeend "goed zo" met troste blik, recht uit je hart, komt net zo goed aan als dat "gegil". Een stress-piek duurt ongeveer 2 dagen eer deze is afgebouwd en honden leren zo verdomd slecht als ze heen en weer stuiteren.
Een stap verder zou TTouch, en dan in het begin alleen het grondwerk aangezien ze moeite heeft met aanraken (ze kan wel aangelijnd?), kunnen zijn maar daar komt wel erg veel bij kijken. Maar goed, het helpt wel bij honden tot rust te krijgen en weer zelfvertrouwen te krijgen. Als je er zelf eenmaal ook een beetje handigheid in hebt is het ook heel goed voor de onderlinge band.
Of een extra hond erbij wat toevoegt weet ik niet. Jij hoopt dat ze zich kan optrekken een ander maar dan moet je wel een hond treffen die dat in zich heeft natuurlijk. Het lijkt mij eigenlijk beter om gewoon haar eerst een hele, hele tijd de rust te gunnen in haar nieuwe omgeving. Ik heb begrepen dat het soms wel een jaar kan duren voor een hond echt gewend is aan een nieuwe situatie. Ga lekker met haar wandelen en doe leuke dingen samen (spreek ook af met de honden die haar wel bij de hand nemen, dat is natuurlijk ook erg goed) en krijg een band. Mocht ze zich naar verloop van tijd op haar gemak voelen dan kan je altijd kijken naar "gezinsuitbreiding".
En natuurlijk veeeeeeeeeeeeel geduld, maar ik vermoed dat dat wel goed zit. Succes!
Verder geen druk tijdens eventuele training / oefenen en let dus heel goed op de signalen (zie boven dus) die de hond je geeft. Ze moet niks, ze mag. Dus houd het kort. Zorg er ook voor dat ze succesvol is, al is het maar iets heel simpels en kleins. Geef haar bijvoorbeeld een wc-rol, in het begin heel licht dichtgevouwen, met wat snoepjes er in. Zo moet ze gaan nadenken en krijgt ze ook geestelijke stimulans. En als het goed is, is ze ook succesvol want ze krijgt wat lekkers en kan je haar vertellen hoe trots je op haar bent dat ze dat bereikt heeft. Het lekkers kan ook in een bak met bijvoorbeeld tennisballen. Weer moet ze iets doen en nadenken met een beloning als gevolg. Wel weer in de gaten houden hoe haar reactie is. Is deze terughoudend kan je het altijd makkelijker maken (minder ballen, kleinere ballen, wc-rol aan 1 kant dicht, etc).
Speuren is trouwens ook goed voor het zelfvertrouwen. Iedere hond heeft een neus en een klein spoortje zorgt weer voor voldoening en beloning. Het helpt een hond ook voor het omgaan met de omgeving: ze zijn druk bezig met zoeken, hebben ondertussen toch wel door dat die "boze" buitenwereld er is maar kiezen er vaak toch voor om het leuks voorrang te geven. Zo heb ik mijn hond op die manier, en tot op zekere hoogte, kunnen leren dat het helemaal niet erg is dat er af en toe vreemde honden rondliepen. Haar zelfvertrouwen was toegenomen door het speuren en succesvol zijn en ze had geleerd dat ze ook andere dingen kon doen in de nabijheid van, voor haar gevoel althans, vreemde en bedreigende honden.
Blijf daarnaast ook zelf rustig. Ik weet, er wordt heel veel getraind met de "blije-hiep-hiep-hoera" methode maar dit verhoogt wel het stress-niveau bij honden. En een wel gemeend "goed zo" met troste blik, recht uit je hart, komt net zo goed aan als dat "gegil". Een stress-piek duurt ongeveer 2 dagen eer deze is afgebouwd en honden leren zo verdomd slecht als ze heen en weer stuiteren.
Een stap verder zou TTouch, en dan in het begin alleen het grondwerk aangezien ze moeite heeft met aanraken (ze kan wel aangelijnd?), kunnen zijn maar daar komt wel erg veel bij kijken. Maar goed, het helpt wel bij honden tot rust te krijgen en weer zelfvertrouwen te krijgen. Als je er zelf eenmaal ook een beetje handigheid in hebt is het ook heel goed voor de onderlinge band.
Of een extra hond erbij wat toevoegt weet ik niet. Jij hoopt dat ze zich kan optrekken een ander maar dan moet je wel een hond treffen die dat in zich heeft natuurlijk. Het lijkt mij eigenlijk beter om gewoon haar eerst een hele, hele tijd de rust te gunnen in haar nieuwe omgeving. Ik heb begrepen dat het soms wel een jaar kan duren voor een hond echt gewend is aan een nieuwe situatie. Ga lekker met haar wandelen en doe leuke dingen samen (spreek ook af met de honden die haar wel bij de hand nemen, dat is natuurlijk ook erg goed) en krijg een band. Mocht ze zich naar verloop van tijd op haar gemak voelen dan kan je altijd kijken naar "gezinsuitbreiding".
En natuurlijk veeeeeeeeeeeeel geduld, maar ik vermoed dat dat wel goed zit. Succes!
Wees niet bang langzaam te gaan, wees alleen bang stil te staan.
-
Er is meer in het leven dan het tempo opvoeren.
-
Er is meer in het leven dan het tempo opvoeren.
Goede post 
Ik zou ook zeker binnenkort nog geen 2e hond erbij zetten
Ik zou ook zeker binnenkort nog geen 2e hond erbij zetten
I liked it. I was good at it. It made me feel alive.
Beest!
Tvp. tof man dat je dit hondje hebt genomen
Hoe gaat het nu met de riem? Wil ze al aan de riem/ketting?
Tvp. tof man dat je dit hondje hebt genomen
Hoe gaat het nu met de riem? Wil ze al aan de riem/ketting?
-||||-----||||- Iron and me, we're meant to be -||||-----||||-
Ik ben het grotendeels eens met P_B. 
Ik heb een hond met een vergelijkbare achtergrond (d.w.z. mishandeld, moeite met vertrouwen e.d.) en het is lastig om een manier van omgang te vinden die werkt voor jou en je hond.
Toen Anoek hier kwam was ze panisch in de auto, durfde ze het huis ook niet in, schrok zich kapot van de TV etc. Hetzelfde verhaal als bij jullie dus.
Wat hier werkte is grotendeels de oude vertrouwde adviezen over honden opvoeden los te laten. Die adviezen zijn gericht op normale honden maar een hond met een traumatisch verleden is geen normale hond en de standaard aanpak werkt dus waarschijnlijk ook niet. Die hiep-hiep-hoera manier zorgde hier ook alleen maar voor extra onrust en het standaard advies bij angst om een hond te negeren zodat hij kan zien dat er niets aan de hand is werkt leuk bij honden die onnodig bang zijn maar een hond met zo'n verleden heeft wel degelijk reden om angstig te zijn voor mannen, voor andere honden of wat haar pijnpunt dan ook is. En ik vind dat je dat niet moet negeren maar dat je die angst moet wegnemen door te laten zien dat jij er als baas bent, dat je haar beschermt en dat jij haar nooit iets aan zult doen.
Het is een beetje als met kinderen. Niet ruziën bij de hond, niet met deuren smijten uit boosheid, niet tegen de hond schreeuwen uit frustratie omdat hij niet luistert maar zoek uit waarom hij niet luistert, let op je hond en haal haar uit situaties waar ze angstig voor is als je die situaties aan ziet komen, leer haar lichaamstaal en signalen kennen en dwing haar niet in situaties waar ze angstig voor is.
Is ze bang voor mannen met een bierbuik, een zware stem, een bril en een pet? Dan houd je haar weg bij mannen met een dikke buik, een zware stem een bril en een pet.
En als die man toevallig je schoonvader is die je niet kunt ontwijken dan zorg je dat jij ten allen tijde tussen hem en je hond staat, dat hij de hond met rust laat als ze in haar mand ligt, dat hij haar geen commando's gaat geven en dat hij die lelijke pet af zet als hij bij jullie is.
-edit- Bij ons was het overigens inderdaad zo dat zij heel veel leerde en overnam van onze andere hond. Tegenwoordig kijkt ze bij haar klassieke moeilijke momenten eerst naar Bikkel wat hij doet of ze zorgt dat hij eerst gaat kijken en als dat OK is dan durft zij ook wel te gaan kijken. (Het is een uitgekookt kreng.
) Ik ben er van overtuigt dat zij er zonder Bikkel veel langer over had gedaan om de hond te worden die ze nu is. Maar wij hadden Bikkel al toen zij kwam, andersom zou ik het inderdaad ook niet snel doen. Ik denk toch dat zij eerst een soort van basisvertrouwen moet hebben in jullie voor je hier een andere hond bij voegt. Vergeet niet dat zij zich niet alleen op kan trekken aan die andere hond maar dat ze die andere hond ook met zich mee naar beneden kan trekken. En dan heb je twee probleemhonden en ben je nog verder van huis.
[ Bericht 16% gewijzigd door MinderMutsig op 03-02-2009 19:23:41 ]
Ik heb een hond met een vergelijkbare achtergrond (d.w.z. mishandeld, moeite met vertrouwen e.d.) en het is lastig om een manier van omgang te vinden die werkt voor jou en je hond.
Toen Anoek hier kwam was ze panisch in de auto, durfde ze het huis ook niet in, schrok zich kapot van de TV etc. Hetzelfde verhaal als bij jullie dus.
Wat hier werkte is grotendeels de oude vertrouwde adviezen over honden opvoeden los te laten. Die adviezen zijn gericht op normale honden maar een hond met een traumatisch verleden is geen normale hond en de standaard aanpak werkt dus waarschijnlijk ook niet. Die hiep-hiep-hoera manier zorgde hier ook alleen maar voor extra onrust en het standaard advies bij angst om een hond te negeren zodat hij kan zien dat er niets aan de hand is werkt leuk bij honden die onnodig bang zijn maar een hond met zo'n verleden heeft wel degelijk reden om angstig te zijn voor mannen, voor andere honden of wat haar pijnpunt dan ook is. En ik vind dat je dat niet moet negeren maar dat je die angst moet wegnemen door te laten zien dat jij er als baas bent, dat je haar beschermt en dat jij haar nooit iets aan zult doen.
Het is een beetje als met kinderen.
Niet ruziën bij de hond, niet met deuren smijten uit boosheid, niet tegen de hond schreeuwen uit frustratie omdat hij niet luistert maar zoek uit waarom hij niet luistert, let op je hond en haal haar uit situaties waar ze angstig voor is als je die situaties aan ziet komen, leer haar lichaamstaal en signalen kennen en dwing haar niet in situaties waar ze angstig voor is. Is ze bang voor mannen met een bierbuik, een zware stem, een bril en een pet? Dan houd je haar weg bij mannen met een dikke buik, een zware stem een bril en een pet.
En als die man toevallig je schoonvader is die je niet kunt ontwijken dan zorg je dat jij ten allen tijde tussen hem en je hond staat, dat hij de hond met rust laat als ze in haar mand ligt, dat hij haar geen commando's gaat geven en dat hij die lelijke pet af zet als hij bij jullie is.
-edit- Bij ons was het overigens inderdaad zo dat zij heel veel leerde en overnam van onze andere hond. Tegenwoordig kijkt ze bij haar klassieke moeilijke momenten eerst naar Bikkel wat hij doet of ze zorgt dat hij eerst gaat kijken en als dat OK is dan durft zij ook wel te gaan kijken. (Het is een uitgekookt kreng.
) Ik ben er van overtuigt dat zij er zonder Bikkel veel langer over had gedaan om de hond te worden die ze nu is. Maar wij hadden Bikkel al toen zij kwam, andersom zou ik het inderdaad ook niet snel doen. Ik denk toch dat zij eerst een soort van basisvertrouwen moet hebben in jullie voor je hier een andere hond bij voegt. Vergeet niet dat zij zich niet alleen op kan trekken aan die andere hond maar dat ze die andere hond ook met zich mee naar beneden kan trekken. En dan heb je twee probleemhonden en ben je nog verder van huis.[ Bericht 16% gewijzigd door MinderMutsig op 03-02-2009 19:23:41 ]
There is no love sincerer than the love of food.
Ik word er letterlijk misselijk van als ik er aan denk wat die arme drommels hebben moeten meemaken daar, bij die sadist. Echt om te kotsen en te janken.
Wat fijn dat Saartje in elk geval een goed huisje heeft gevonden, ik hoop dat ze met veel liefde en geduld (en daarvoor zit ze bij jou goed) toch weer wat plezier in het leven gaat krijgen.
Wat fijn dat Saartje in elk geval een goed huisje heeft gevonden, ik hoop dat ze met veel liefde en geduld (en daarvoor zit ze bij jou goed) toch weer wat plezier in het leven gaat krijgen.
IT'S GREYSIE IT'S PARTY
het moet me trouwens even van het hart hoe geweldig ik je vind beest! Je zo inzetten voor beestjes (met name honden) die het niet best hadden. Ik noem een alf o.a. Ik kan niet genoeg benadrukken hoeveel je voor zulke beestjes doet. Ik vind het écht geweldig.
Je bent mijn heldin beestjuh
Je bent mijn heldin beestjuh
-||||-----||||- Iron and me, we're meant to be -||||-----||||-
quote:
het moet me trouwens even van het hart hoe geweldig ik je vind beest! Je zo inzetten voor beestjes (met name honden) die het niet best hadden. Ik noem een alf o.a. Ik kan niet genoeg benadrukken hoeveel je voor zulke beestjes doet. Ik vind het écht geweldig.
Je bent mijn heldin beestjuh
What she said
I liked it. I was good at it. It made me feel alive.
Ik ben weer online 
Ze is nog heel schuw, maar zó nieuwsgierig! Dan loop ik de keuken in (op slofjes, rustig aan in haar domein) en als ik haar richting in loop smeert ze 'm, maar als ik met mijn rug naar haar toe sta komt ze gelijk aan me staan snuffelen. Ik blijf wel zachtjes tegen haar praten maar als ik haar aankijk deinst ze terug. Ook als ik op de wc zit met de deur op een kier komt ze heel dichtbij, met m'n broek op mijn enkels ben ik kennelijk weinig bedreiging voor haar dus misschien moet ik die tactiek aanhouden
Fijn om te lezen dat er zoveel leuke tips zijn gepost, daar kan ik echt wat mee, zeker die spelletjes die ze kan doen zonder direct met mij te maken te hebben. Ik merk dat ze zich al meer op haar gemak voelt en een manier zoekt om haar energie kwijt te kunnen. Ze vindt een riem aan krijgen doodeng en ik wil haar daar zeker niet mee traumatiseren, maar ze loopt wel steeds mee naar de poort en lijkt graag naar buiten te willen dus probeer haar toch een beetje uit haar tent te lokken.
Haar zachtjes aanraken aan haar neus of oren is al niet zo'n probleem meer maar ze vindt het zo eng om zich vast te laten pakken. Eigenlijk denk ik dat ze gewoon bang is om kwetsbaar te zijn want zolang ze zich niet laat aanraken kan ook niemand haar pijn doen? Dus ze heeft nog niet helemaal door dat ze niet bang voor me hoeft te zijn, maar ik merk dat het enorm scheelt dat de sfeer nu goed is in huis. Mijn humeur is erg van invloed op haar, mooi om te zien nu ik goed in mijn vel zit, als ik door het huis dans en zing of leuke dingen die ik meemaak aan haar vertel wordt ze vrolijk en enthousiast en vergeet ze soms bijna haar angst
Met Herman samen gaat het ook steeds beter, maar Herman heeft ook nooit veel rekening hoeven houden met zo'n angstig dier en ik zie dat hij daarin toch heeft geleerd. Veel respect voor haar ligplaats en eet en drinkbak, hij daagt haar niet uit en doet niet meer jaloers als ik haar aandacht geef.
Leuke foto's had ik ook nog maar kabeltje van de camera is zoek. Deze is van de nazomer.
PS. Jullie zijn ook liev
Ze is nog heel schuw, maar zó nieuwsgierig! Dan loop ik de keuken in (op slofjes, rustig aan in haar domein) en als ik haar richting in loop smeert ze 'm, maar als ik met mijn rug naar haar toe sta komt ze gelijk aan me staan snuffelen. Ik blijf wel zachtjes tegen haar praten maar als ik haar aankijk deinst ze terug. Ook als ik op de wc zit met de deur op een kier komt ze heel dichtbij, met m'n broek op mijn enkels ben ik kennelijk weinig bedreiging voor haar dus misschien moet ik die tactiek aanhouden
Fijn om te lezen dat er zoveel leuke tips zijn gepost, daar kan ik echt wat mee, zeker die spelletjes die ze kan doen zonder direct met mij te maken te hebben. Ik merk dat ze zich al meer op haar gemak voelt en een manier zoekt om haar energie kwijt te kunnen. Ze vindt een riem aan krijgen doodeng en ik wil haar daar zeker niet mee traumatiseren, maar ze loopt wel steeds mee naar de poort en lijkt graag naar buiten te willen dus probeer haar toch een beetje uit haar tent te lokken.
Haar zachtjes aanraken aan haar neus of oren is al niet zo'n probleem meer maar ze vindt het zo eng om zich vast te laten pakken. Eigenlijk denk ik dat ze gewoon bang is om kwetsbaar te zijn want zolang ze zich niet laat aanraken kan ook niemand haar pijn doen? Dus ze heeft nog niet helemaal door dat ze niet bang voor me hoeft te zijn, maar ik merk dat het enorm scheelt dat de sfeer nu goed is in huis. Mijn humeur is erg van invloed op haar, mooi om te zien nu ik goed in mijn vel zit, als ik door het huis dans en zing of leuke dingen die ik meemaak aan haar vertel wordt ze vrolijk en enthousiast en vergeet ze soms bijna haar angst
Met Herman samen gaat het ook steeds beter, maar Herman heeft ook nooit veel rekening hoeven houden met zo'n angstig dier en ik zie dat hij daarin toch heeft geleerd. Veel respect voor haar ligplaats en eet en drinkbak, hij daagt haar niet uit en doet niet meer jaloers als ik haar aandacht geef.
Leuke foto's had ik ook nog maar kabeltje van de camera is zoek. Deze is van de nazomer.
PS. Jullie zijn ook liev
power to the people
|
|
