Hoe verschillende generaties de kredietcrisis ervaren

quote:

Op zondag 1 februari 2009 16:41 schreef Schadenfreude het volgende:
Ik ben van '86. Het duurt nog minimaal anderhalf jaar voor ik afgestudeerd ben, dus de crisis raakt mij voorlopig niet. Ik heb geen eigen huis, geen baan die ik kan verliezen en zolang de inflatie niet de spuigaten uitloopt ook nog wat spaarcentjes waarmee ik kan kopen wat ik nodig heb.

In mijn situatie, waarbij ik heb vanaf de zijlijn kan beschouwen, is het natuurlijk ook waanzinnig interessant om de wereld te zien veranderen. Ik denk dat mijn generatie de wereld in hoog tempo ziet veranderen. Eerst met 9/11, de war on terror, de politieke moorden in Nederland en nu de ineenstorting van de huizenmarkt, de dood van het neo-liberalisme, de dood van het postmodernisme (denk ik). Over dertig, veertig jaar zullen we denk ik terugkijken op dit decennium als een keerpunt in de geschiedenis, maar nu hebben we eigenlijk geen idee wat ons te wachten staat. Maar ik ben niet bang voor grote rampen ofzo...

Dat idee heb ik ook, precies dingen die gebeurde in een periode dat ik net een beejte interesse in politiek begon te ontwikkelen. Tijdens paars was het eigenlijk heel saai op politiek gebied. Denk ook dat er vanaf mijn geboorte tot aan de moord op Fortuyn (tot mijn 17e) weinig schokkends in Nederland heeft plaatsgevonden. Misschien vergeet ik nu wat dingen die ik niet echt bewust heb meegemaakt maar er schiet me echt even niets te binnen. Natuurlijk was er Srebrenica, waardoor paars2 is omgevallen, en het (voor de zoveelste keer) exploderen van de Balkan maar dat was toch ver van ons bed.

quote:

Op zondag 1 februari 2009 17:17 schreef icecreamfarmer_NL het volgende:

[..]

Dit plus dat ik nog niet erge zorgen heb want heb nog 1,5 jaar te gaan met mijn studie en ben er laatst weer stevig op voorruit gegaan laatst net als mijn (hoog) opgeleide vrienden.

En je kunt altijd het leger nog in

In mijn omgeving valt het ook wel mee. Er is nog maar 1 iemand die vast werkt (die is al wélL netjes afgestudeerd ) en de rest heeft bijbaantjes, meestal in de IT. Er is nog niemand ontslagen maar diegene met de fulltime baan die heeft wel mensen op zijn afdeling er uit zien vliegen, dus dan komt het ook dicht bij. Ik heb bij hetzelfde bedrijf ook een bijbaantje maar ik krijg een laag loon en heb een 0-uurcontract dus druk niet zo zwaar op de balans.

Ik werd in 1983 heel vaderlijk toegesproken door de plaatselijke rabo-beambte toen ik een hypotheek van 120.000 gulden wilde. Of ik wel wist waar ik aan begon enzo.
Uiteindelijk toch gekregen......

quote:

Op zondag 1 februari 2009 17:49 schreef Zero2Nine het volgende:

[..]

In mijn omgeving valt het ook wel mee. Er is nog maar 1 iemand die vast werkt (die is al wélL netjes afgestudeerd ) en de rest heeft bijbaantjes, meestal in de IT. Er is nog niemand ontslagen maar diegene met de fulltime baan die heeft wel mensen op zijn afdeling er uit zien vliegen, dus dan komt het ook dicht bij. Ik heb bij hetzelfde bedrijf ook een bijbaantje maar ik krijg een laag loon en heb een 0-uurcontract dus druk niet zo zwaar op de balans.

Hier zoeken ze nog steeds mensen en dat is retail

quote:

Op zondag 1 februari 2009 17:46 schreef Zero2Nine het volgende:

[..]

Dat idee heb ik ook, precies dingen die gebeurde in een periode dat ik net een beejte interesse in politiek begon te ontwikkelen. Tijdens paars was het eigenlijk heel saai op politiek gebied. Denk ook dat er vanaf mijn geboorte tot aan de moord op Fortuyn (tot mijn 17e) weinig schokkends in Nederland heeft plaatsgevonden. Misschien vergeet ik nu wat dingen die ik niet echt bewust heb meegemaakt maar er schiet me echt even niets te binnen. Natuurlijk was er Srebrenica, waardoor paars2 is omgevallen, en het (voor de zoveelste keer) exploderen van de Balkan maar dat was toch ver van ons bed.

Ja, de jaren negentig waren heel zorgeloos volgens mij. Economie ging goed, we hadden een liberale regering was en alles ging z'n gangetje. En toen ik 15 was vlogen er ineens twee vliegtuigen in twee torens en sindsdien is er een constante onrust en lijken grote gebeurtenissen elkaar steeds sneller op te volgen.

1978. Toen ik 21 was werd ik er kort na m'n studie tijdens de dotcom crisis vrij onverwacht uitgekegeld en heb ik wat woelige jaren doorgemaakt. Maar hey, dat heb ik ook overleefd, dit gaat ook wel goedkomen.

Eigenlijk kan ik me best voorstellen dat ik er financieel op achteruit zal gaan; niemand is imuun voor een stevige crisis, maar dat zal dan waarschijnlijk wel tijdelijk zijn en ondanks m'n huidige luxe leventje weet ik dat ik met weinig geld ook goed rond kan komen en gelukkig zal zijn.

quote:

Op zondag 1 februari 2009 20:04 schreef Schadenfreude het volgende:

[..]

Ja, de jaren negentig waren heel zorgeloos volgens mij. Economie ging goed, we hadden een liberale regering was en alles ging z'n gangetje. En toen ik 15 was vlogen er ineens twee vliegtuigen in twee torens en sindsdien is er een constante onrust en lijken grote gebeurtenissen elkaar steeds sneller op te volgen.

Idd, dat vat het wel mooi samen.

Hier eentje uit begin 1980. Lang gestudeerd, dus de dotcom ellende ging volledig aan mij voorbij. Nu ongeveer 3 jaar aan het werk en ik zit nu erg zeker en met een goed salaris. Eigenlijk weinig om me zorgen over te maken. Ik werk in de financiele industrie, dus had eigenlijk al drie jaar geleden, toen ik begon, geaccepteerd dat ik met de cycle moet leven. Dus niet te hard van stapel lopen in de goede jaren en gewoon accepteren dat het minder is in de slechte.

Ben van 1970., dat is volgens mij het eind van Generation X\Baby bust generation

Heb de crisis van begin jaren 80 wel meegemaakt, maar mijn vader heeft een anti-cyclisch beroep.
Het ging dus heel goed met zijn bedrijf en in begin jaren 80 kochten "we" ons eerste huis.
In 1987 zat ik nog op school
Begin jaren 90 had ik een afgeronde HBO studie en hoewel eind jaren 80, ten ik begon, werd gezegd dat iedereen heel snel een baan zou vinden viel dat erg tegen.
Dat had ik al in de gaten tijdens mijn stage\afstuderen dus heb ik er nog 3 jaar uni aangeplakt.
Het was nog steeds slecht, in de chemie, maar de IT was booming. Dus kwam ik daar terecht.
Vanaf 1997 werkte ik in de IT.
De dotcom bust van 2001 heeft voor mij persoonlijk geen gevolgen gehad, anders dan geen salaris verhoging. Maar bij mijn werkgever is wel 10% van het personeel ontslagen.
In de vestiging Groningen tenminste. Bij de 'buren' van CMG vielen veel meer ontslagen.
Een niet erg plezierige periode, maar de ontslagen collega's waar ik nog contact mee had zijn allemaal wel weer redelijk snel aan een baan gekomen.

Sinds een paar maanden ben ik overgestapt naar een ander bedrijf. Nu werk ik op een IT afdeling van een nuts bedrijf.
Met een jaar contract, dus dat is wel een risico.
Aan de andere kant stond deze vacature bijna 1 jaar open en bestaan mijn kamergenoten voor de helft uit externen. Zolang ik normaal functioneer zit dat dus wel goed denk ik. De kennis die ik heb is vrij schaars

Ik maak me nog niet zoveel zorgen. Probeer niet al te veel geld uit geven en mijn financiële buffer weer een beetje op te bouwen. Die was na het kopen van mijn huis bijna verdwenen.
Aan de andere kant heb ik wel net een auto gekocht, maar wel 1 met een prijs aan de onderkant van mijn budget
Het is de eerste auto die echt van mij is. Hiervoor altijd lease gereden.

Ik merk er helemaal niks van, sterker nog ik heb het nog nooit zo goed gehad. Afgelopen jaar een vastcontract gekregen en een flinke loonsverhoging.

quote:

Op zondag 1 februari 2009 11:29 schreef Doc het volgende:
Zelf ben ik van de No future generation. en bij deze kredietcrisis komen er wat herinneringen boven: werkloosheid, armoede, sociale onrust. Dat het helemaal niet zeker was dat je een baan kreeg na je studie etc. Bij mij heeft het wel altijd een houding gegeven dat ik de welvaart die we afgelopen jaren hadden niet " for granted" nam.


Hebben andere generatie-genoten dat gevoel ook?

Herkenbaar.

Ik behoor tot de generatie die van 1980-86 op de middelbare school zat. Vooral dat eerste stuk van de jaren '80 was doom en gloom (in elk geval in mijn herinnering). Je had de koude oorlog die intensiveerde, hoge inflatie (wel gewoon 8,5% rente op je junior Blauw spaarrekening ), krakersrellen, steeds verder oplopende werkloosheid (Lubbers zou opstappen als het miljoen bereikt zou worden).

De hele stemming was eigenlijk negatief, wat ook werd weerspiegeld in liedjes zoals





http://www.youtube.com/watch?gl=NL&hl=nl&v=R71m3I6O9-Q





Voor mijzelf was het altijd een schrikbeeld om werkloos te worden en het heeft mij zeker beinvloed in studiekeuze en dergelijke. Nu scheelt het ook dat mijn pa als kind nog echt honger heeft geleden in de Hongerwinter in Den Haag, dus dat vertaalde zich ook naar een opvoeding die tamelijk sober was in materiele zin (al woonden we wel in een mooi huis, zij het dan met 9 mensen). Ik heb ook meegekregen dat schulden maken evil was en afgezien van een paar honderd euri rood staan in mijn studententijd heb ikzelf nooit schulden gehad en mijn ouders ook niet (afgezien van de hypotheek).

Natuurlijk is de welvaart vooral in de jaren '90 enorm toegenomen en vooral in de tweede helft van de jaren '90 kon het allemaal niet op. Ik heb me eigenlijk altijd verbaasd over hoe latere generaties dit allemaal maar normaal vonden en ook dat krediet om onzin dingen te kopen zoals televisies allemaal maar normaal werd.

Midden jaren '90 werd het ook opeens heel normaal om over geld te praten (wat vroeger not done was). Op feestjes werd er opgeschept over hoeveel je huis nu waard was en wat je had verdiend met aandelen. Zelf was ik altijd al geinteresseerd in financiele markten en zodra ik inkomen had begon ik met beleggen. Vrienden en collegas vonden dat allemaal maar riskant. Maar zo rond 1997 begon heel Nederland opeens massaal te beleggen en rond 2000 was het domweg angstaanjagend: al die saaie conservatieve collegas hadden plotseling hun spaarpot geplunderd en hadden de meest obscure internet aandelen gekocht. Zelf had ik de aandelenmarkt in de zomer van 1997 al grotendeels verlaten, vanwege de veel te hoge waarderingen.

De crash van 2000-2003 kwam dus ook volkomen verwacht, zij het dan een stuk later dan ik voor mogelijk had gehouden. Eigenlijk had ik toen de afrekening verwacht die we nu zien, maar er werd een nieuwe bubble opgeblazen.

Nu lijkt dan eindelijk dat de excessen van de jaren '90 en '00 worden weggewerkt, huizen en aandelen weer naar reeele niveaus gaan. Ik ben er alleen maar blij om. Voor jonge mensen is het goed nieuws, want over een aantal jaren kunnen zij weer voor een normale prijs een huis kopen en het wordt weer mogelijk om te beleggen in aandelen, nadat de aandelenmarkt zo'n 15 jaar lang veel te duur was.

Ik ben van dezelfde generatie als Selang. Met uitzondering van groen-roze Doe-Maar buttons kan ik me eigenlijk weinig herinneren van crisis. Op zaterdag gingen we auto's wassen of aardbeien plukken, daar was altijd wel vraag naar. En daar kochten we dan diskettes van voor de commodore 64.

quote:

Op woensdag 4 maart 2009 17:58 schreef LXIV het volgende:
Ik ben van dezelfde generatie als Selang. Met uitzondering van groen-roze Doe-Maar buttons kan ik me eigenlijk weinig herinneren van crisis. Op zaterdag gingen we auto's wassen of aardbeien plukken, daar was altijd wel vraag naar. En daar kochten we dan diskettes van voor de commodore 64.

Ik herinner me nog de goudbubble van 1980!
Mensen gingen hun gouden sieraden verpatsen want dat was opeens veel geld waard.

Wat me ook nog goed bijstaat is de enorme politieke polarisatie die er was. De conservatieve PvdA en andere linksen die vasthielden aan het oude verkwisten van de jaren '70 en het (toen) vooruitstrevende CDA en VVD die probeerden om het beleid om te buigen. Dat ging hard tegen hard. Het was toen ondenkbaar dat PvdA en VVD nog eens samen in een paars kabinet zouden gaan zitten!

Bezuinigingen in het onderwijs. Mijn school heeft 2 weken (!) compleet gestaakt als protest! Twee weken thuisblijven dus! Was wel ideaal, want in die twee weken heb ik mezelf BASIC programmeren geleerd op een TI-99/4A . Dat was in november 1982. Dat weet ik nog precies want Breznjev werd toen begraven en dat was live op TV.

En de Thatcher jaren in Engeland, rellen met stakende mijnwerkers, etc.

Damm, mijn generatie is echt saai. Ik kreeg echt niks meer van de grote wereld, alles ging toch wel langzaam door lijkt het wel. Tot de middelbare school in ieder geval en daarna werd alles langzaam steeds maar weer beter in aanloop naar de IT bubble. Toen die knapte was het wel grappig om te zien hoe "dure" vriendjes opeens met hun ouders moesten verhuizen van de villa in de duinen naar iets in het dorp. Papa was immers de briljant investeerder die heel handig een tweede hypotheek had weten te krijgen voor een pakketje Worldonline aandelen.

Maar goed, toen ging ik studeren en had ik toch nergens last van. Ik kon mezelf altijd goed bedruipen en ben geboren met twee handige handjes, dus had met een baantje en wat stufi een luxe-leventje. Na afstuderen lekker naar Londen gegaan om bij een bank te werken, kon allemaal weer niet op. En toen net voor de bubbel barstte uitgestapt en elders gaan werken, meer aan de investeringskant.

Nog te jong om echt klappen gehad te hebben, denk ik. Ook nu kan de downturn me eigenlijk nauwelijk raken. Ik heb tenslotte geen gezin, geen huis, geen schulden en verdien meer dan ik ooit verdiend heb. Zelfs al valt mijn baan weg, dan zijn mijn vooruitzichten niet hopeloos en kan ik ook een paar jaar in Thailand op het strand gaan liggen.

Ik bereid me voor op de volgende downturn, als er wellicht mensen van mij afhankelijk zijn (hoewel de huidige vriendin nu meer verdiend dan ik... ).

Ik ben geboren in 1970.

De meeste crisisen zijn bij mij voorbij getrokken zonder dat ik er personlijk iets van merkte.

Ik verbaasde me er wel over dat er premie a en b huizen met gebouwd werden. Dat er dus voor sommige huizen subidies verstrekt werden. Daar hebben ze nu de koopsusbidie voor uitgevonden.

Als middelbare school de middenschool gehad. Dat was een soort test school om te kijken of een wat bredere opleiding bij een middelbare school ook kon werken. Hilarisch onze mentor zei de eerste les al noem me bij de voornaam ik heet vester. Muziekles daar gehad van Ge reinders.
In de "fok"volksmond zou het nu een links bolwerk genoemd worden.

In ieder geval die school afgesloten na 4 jaar op een mavo-d niveau, daarna 2 jaar havo gedaan, en vervolgens WTB op de HTS.

Toen ik in okt 1993 uit dienst kwam heb ik alleen wel 1 jaar kabeltjes aan elkaar zitten te solderen omdat er in de WTB hoek geen werk te vinden was.

Nu werk ik in een hopelijk niet voor deze crisis gevoelige sector. We maken vormen voor de chocolade industrie, chocolade is een goedkoop luxe product wat toch wel gegeten blijft worden, zolang de marketing afdelingen bij de nestle's en kraft groep maar blijven geloven dat ze nieuwe modellen moeten hebben

Ik ben zelf van 1974. Opgegroeid met: Doe maar, met vrienden lekker sleutelen aan je brommer op je 16e. Ik had een Honda MB.
We hadden thuis als een van de eerste een Personal Computers : een Sinclair ZX spectrum:


Daarna verder op de commodore 64. illegaal bandjes kopieren voor games of programma's
Toen waren dit soort dingen voor een kleine groep. Tegenwoordig zijn er bijna geen mensen meer zonder PC.
Begin jaren 90 begon ik als elektromonteur in de bouw. In de jaren daarna heb ik me opgewerkt als Autocad-tekenaar en later E-technicus. Ik kreeg toen ook veel kansen vanwege de economische groeiperiode.
Rond 2001 mijn eerste huis gekocht wat ik in 2008 (op de top van de markt) weer heb verkocht. Uiteindelijk kwam het neer op een waardestijging van 40%. Nu zit ik heel voordelig in een sociale huurwoning in een leuke buurt in het centrum van een grote stad.
In al die tijd nooit zonder werk gezeten en alleen maar meer gaan verdienen. In de beschreven periode heb ik nooit stilgestaan bij een crisis of recessie. Wel heb ik geprofiteerd van de groei in de jaren 90.
Nu werk ik bij een woningbouwvereniging. Op zich ben ik blij om in deze tijden bij een bedrijf te werken wat niet afhankelijk is van opdrachten.
Alleen is wel te hopen dat de economie zich snel hersteld. Ik ervaar het namelijk als een bepaalde vrijheid om overal aan de slag te kunnen waar je wilt.
Daarnaast is het vrij kortzichtig om alleen naar je eigen situatie te kijken. Als de wereld om je heen het slechter krijgt ga je dat hoe dan ook merken!
Daarnaast hou ik de rente en huizenprijzen in de gaten want de komende tijd zie ik als een mooie kans om te profiteren van een dalende (lage) koopsom in combinatie met een lage rente. De hypotheekrente moet dan wel nog verder dalen.
Die situatie zal vervolgens niet al te lang duren voordat een van beide factoren gaat wijzigen.

[ Bericht 0% gewijzigd door ozzyat105 op 04-03-2009 19:58:42 ]

Ik ben van '75, en heb altijd in normale luxe geleefd, nooit gestreeft naar rijkdom, nooit arm geweest.
Voor mij heeft het geen enkel effect, omdat ik geld vrij onbelangrijk vind en me niet bezig hou met investeren, of zelfverrijkking.
Ik ben verzekerd, heb een goede pensioensregeling, spaar soms een beetje, geef soms alles ook weer uit.
Mensen die geld hebben en er nog steeds constant mee bezig zijn, meer willen, zijn zacht gezegd niet mijn mensen. (nog nooit zo genuanceerd geweest als dit overigens.. )

Mensen die te weinig hebben, daar baal ik wel van, zeker als ze werken of de mogelijkheid niet krijgen om te kunnen werken, al willen ze wel. Ook kinderen die in relatieve armoede opgroeien buiten hun schuld om in dit land erger ik me aan.

Ik heb het niet voor het kiezen, voor mij verandert er geen flikker, maar als er iets zou moeten gebeuren, is het grote egocentrische zelfverrijkers aanpakken, omdat ze gebrek aan sociaal gevoel hebben.
Ik zie het nog wel eens gebeuren ook.
Zal alleen nog heel lang duren...

Ik kom uit 81 en in mijn jeugd nooit bewust iets meegekregen van economische problemen terwijl mijn ouders wel een aantal keren in de rats hebben gezeten om hun werk. In de jaren 90 groeiden de bomen tot in de hemel en je moest 'iets' in de ICT gaan doen want dan reed je zeker een Mercedes. Niet zo mijn ding en toen ik in 2003 mijn ir. kreeg was in Zuid-Limboland met geen mogelijkheid fatsoenlijk werk te vinden. Toen maar verhuisd en een andere studie gedaan (was toch nog jong) en werk nu al drie jaar.

Ik voorzie niet veel problemen want ik doe specialistisch advieswerk in de zorg. Deze hele shit is volkomen terecht en wat dat betreft vind ik het niet erg om een stapje terug te doen mocht het zover komen. Tekenend was dat toen mijn vriendin en ik ongeveer een jaar geleden voor een hypotheek gingen kijken voor een huis van rond de 2 ton de adviseur ons voor gek verklaarde (we verdienen samen bijna een ton bruto en hebben spaargeld). Toen dacht ik: we zijn gek met z'n allen, het gaat alleen nog maar om geld, niet om wat je er mee wilt of wat nodig is, nee puur het bedrag. Waanzin. We huren nu nog steeds trouwens.

Het cynische vind ik wel dat als we hier bovenop komen je zeker weet dat het uiteindelijk toch grandioos fout gaat want het systeem is door en door verrot.

quote:

Op woensdag 4 maart 2009 20:21 schreef juliotheman het volgende:
Ik kom uit 81 en in mijn jeugd nooit bewust iets meegekregen van economische problemen terwijl mijn ouders wel een aantal keren in de rats hebben gezeten om hun werk. In de jaren 90 groeiden de bomen tot in de hemel en je moest 'iets' in de ICT gaan doen want dan reed je zeker een Mercedes. Niet zo mijn ding en toen ik in 2003 mijn ir. kreeg was in Zuid-Limboland met geen mogelijkheid fatsoenlijk werk te vinden. Toen maar verhuisd en een andere studie gedaan (was toch nog jong) en werk nu al drie jaar.

Ik voorzie niet veel problemen want ik doe specialistisch advieswerk in de zorg. Deze hele shit is volkomen terecht en wat dat betreft vind ik het niet erg om een stapje terug te doen mocht het zover komen. Tekenend was dat toen mijn vriendin en ik ongeveer een jaar geleden voor een hypotheek gingen kijken voor een huis van rond de 2 ton de adviseur ons voor gek verklaarde (we verdienen samen bijna een ton bruto en hebben spaargeld). Toen dacht ik: we zijn gek met z'n allen, het gaat alleen nog maar om geld, niet om wat je er mee wilt of wat nodig is, nee puur het bedrag. Waanzin. We huren nu nog steeds trouwens.

Het cynische vind ik wel dat als we hier bovenop komen je zeker weet dat het uiteindelijk toch grandioos fout gaat want het systeem is door en door verrot.

Wat fijn dat er nog echt mensen bestaan met een gezond perspectief.

aardige invalshoek, tvp, en later een uitgebreide(re) post hopelijk

Mensen die de vorige economische neergang, in de jaren 80 meegemaakt hebben, zullen dit gebeuren nog enigzins kunnen nuanceren.

En ik zeg enigzins, want ik heb die jaren meegemaakt, en het lijkt er nu beduidend erger voor te staan.

De generaties die na de reaganomics zijn geboren/zijn opgegroeid, voor hun zal het heel interresant zijn ja. Die hebben feitelijk geleeft in decennia van opgang, maken nu voor het eerst een neergang mee.

Een beetje de generatie bij wie 'MSN'en' een werkwoord is, die een mobiele telefoon als een vanzelfsprekendheid beschouwd.

Goeie topic wel

Deze generatie gaat gigantisch op z'n bek vallen, dat is het leuke hieraan. We zijn zo fucking afhankelijk geworden van ipods en plasma schermen, dat we gewoon niet meer zonder kunnen. Deze economische crash is dus gewoon een flinke correctie als het gaat om de doorgedraaide hebzucht die tegenwoordig heerst.

1972.
Heb dus de staart van de ellende van de jaren 80 nog net mee gekregen als scholier. Voor mijn gevoel was de sfeer in die tijd een stuk grimmiger dan het nu is. Polarisatie links-rechts was enorm, werkeloosheid was echt een wijdverspreid probleem, en er reden zelfs tanks rond in a'dam tijdens de krakers rellen.
Ook veel mensen die het niet breed hadden, maar toch, echte armoede? Nee, ik herinner me niet dat er toen iets als een voedsel-bank bestond of nodig was?

Daarna kwamen de halleluja jaren. Ben in 1998 in de IT begonnen en heb dus in het begin een paar jaar complete waanzin mogen aanschouwen. Alles mocht, alles kon, en het ging maar door. Na de crash rond 2003 had ik de hoop dat het ergste wel voorbij was, maar heb in de loop der jaren een nieuwe bubble zien ontstaan, alleen dit keer niet beperkt tot een specifieke afgebakende sector. En de impact van het ploffen van deze zal dus een stuk groter zijn m.i.

Ik vrees dat als deze crisis echt doorzet de sociale gevolgen erger zullen zijn dan in de jaren 80. Het sociale vangnet wat toen nog bestond (lees redelijk comfortabele uitkeringen) is inmiddels gedecimeerd en de gevolgen voor mensen die in dat circus terecht komen zullen qua levenstandaard heftiger zijn dan in die jaren.

En voor mijzelf? Ach. Ik heb geen gezin te onderhouden. Bovendien is mij al een schuurtje met moestuin toegezegd bij vrienden mocht de nood echt toeslaan dus ik overleef het vast wel denk ik ;-) Maar in dezelfde relatieve luxe als nu? Geen idee..

quote:

Op woensdag 4 maart 2009 21:24 schreef ExTec het volgende:
Een beetje de generatie bij wie 'MSN'en' een werkwoord is, die een mobiele telefoon als een vanzelfsprekendheid beschouwd.

Ik weet precies wat je bedoelt. Mijn neef onlangs begon me uit te lachen omdat ik een Pretium aansluiting had genomen om geld te besparen. Hij weigert om zelfs maar na te denken over zijn mobiel. En maar klagen dat hij niet met me kan sms'en of een twit kan sturen of zoiets. Ik heb het gevoel dat deze generatie veel klets, de hele tijd maar door. Wie werkt er nog echt?

quote:

Op woensdag 4 maart 2009 22:44 schreef altijdmot het volgende:
Wie werkt er nog echt?

Goede vraag trouwens, want ik hoor functiebeschrijvingen van mensen, en ze kunnen het me 10 keer uitleggen, maar ik snap daarna nog steeds niet wat ze daadwerkelijk uitvoeren, behalve een beetje mijnenvegen op de pc op werk en mailen naar collega's.
Kunnen dat soort lui niet het eerst op straat komen?
Als het dan toch moet...