Hoe verschillende generaties de kredietcrisis ervaren

Leuk topic .

Zelf merk ik er nog niet zo gek veel van. Ben in 2007 afgestudeerd van m'n tweede studie heb nu m'n tweede 'echte' baan. Vorig jaar een appartementje gekocht. Dus vooralsnog zit ik in een goede positie waardoor ik er vooral op vooruit ga.
Maar voor het eerst zie ik inderdaad wel vrienden en bekenden die hun baan verliezen buiten hun directe schuld om of waarvan de baan niet echt zeker meer is. Ben dus heel benieuwd hoe het zich gaat ontwikkelen al denk ik er zelf niet direct heel veel nadeel van te gaan ondervinden.

Ik merk er ook niet zo veel van, en zie de hele crisis meer als een enorme correctie op het onbeperkte lenen van geld wat er eigenlijk niet is...

quote:

Op zondag 1 februari 2009 12:16 schreef RemcoDelft het volgende:
Ik merk er ook niet zo veel van, en zie de hele crisis meer als een enorme correctie op het onbeperkte lenen van geld wat er eigenlijk niet is...

Zo zie ik het ook.

quote:

Op zondag 1 februari 2009 12:26 schreef LXIV het volgende:

[..]

Zo zie ik het ook.

maar..het is er nog wel!

Alleen opgeslurpt door staten..

quote:

Op zondag 1 februari 2009 12:36 schreef JoeThePlumber het volgende:

[..]

maar..het is er nog wel!

Alleen opgeslurpt door staten..

Het geld waarmee bijvoorbeeld al die hypotheken afgesloten zijn is gewoon bedacht geld. Zoveel geld kan er ook helemaal niet zijn, want dan zou iedere Nederlander naast een hypotheek ook nog een spaartegoed van vele tonnen moeten hebben.

Het probleem is juist geweest dat een enorme schuld met de lage rente, hoge inflatie en vooral de HRA zo ontzettend gemakkelijk te financieren was. Je hoefde echt niet zoveel te verdienen om toch drie ton schuld op je te nemen. Terwijl wanneer je gaat kijken hoe lang zoiemand zou moeten werken om dat bedrag daadwerkelijk te vergaren het welhaast onmogelijk is.

Ik weet niet eens hoe mijn generatie heet (geboren in 1984) nintendogeneratie, patatgeneratie, achterbankgeneratie heb ik weleens gehoord. Denk dat de meeste van mijn generatiegenoten zorgeloos zijn opgegroeid in voorspoed, ik ben lange tijd ook absoluut niet bang geweest voor de toekomst. Nu wel, op diverse vlakken waaronder deze crisis. Concreet is er nu in mijn leven nog niet zoveel aan de hand mbt de crisis maar dat stelt me echt niet gerust.

Ik ben 23 en heb nog nooit sociale onrust meegemaakt, de crisis laat zien dat niet alles vanzelfsprekend is. Bijvoorbeeld de stijging van de huizenprijs, die daalt nu voor 't eerst in m'n leven. Concreet laat ik me niet door beïnvloeden, zolang je je baan houdt is er (nog) weinig aan de hand .

quote:

Op zondag 1 februari 2009 12:26 schreef LXIV het volgende:

[..]

Zo zie ik het ook.

De crisis heeft nu wel invloed op tastbare zaken, zoals bijvoorbeeld banen e.d.

quote:

Op zondag 1 februari 2009 12:55 schreef Halcon het volgende:

[..]

De crisis heeft nu wel invloed op tastbare zaken, zoals bijvoorbeeld banen e.d.

Maar vooralsnog heel beperkt. In ieder geval voor de generatiegenoten die ik ken. Een aantal zijn gedwongen naar een andere baan op zoek gegaan. Maar dat zijn dan vooral de types die toch al erg baanhopten.

quote:

Op zondag 1 februari 2009 12:55 schreef Halcon het volgende:

[..]

De crisis heeft nu wel invloed op tastbare zaken, zoals bijvoorbeeld banen e.d.

Precies, en ik hou mijn hart vast voor wat er nog gaat komen. Ik laat me dus echt niet meer geruststellen door "deskundigen" die bij NOVA, Pauw & Witteman of waar dan ook aanschuiven om te vertellen dat we er nog goed voorstaan. Het zal allemaal best maar jullie zagen de crisis niet aankomen (op een uitzondering na) en ook jullie hebben geen enkel idee waar dit heengaat. En even voor de goede orde, ik ben niet zo iemand die hoopt op grote onrust in de samenleving. Dus ik ben alleen maar blij als straks blijkt dat ik onnodig druk heb lopen maken.

Ach...

Put a smile on your face and the world will smile back...

quote:

Op zondag 1 februari 2009 13:02 schreef Zero2Nine het volgende:

[..]

Precies, en ik hou mijn hart vast voor wat er nog gaat komen. Ik laat me dus echt niet meer geruststellen door "deskundigen" die bij NOVA, Pauw & Witteman of waar dan ook aanschuiven om te vertellen dat we er nog goed voorstaan. Het zal allemaal best maar jullie zagen de crisis niet aankomen (op een uitzondering na) en ook jullie hebben geen enkel idee waar dit heengaat. En even voor de goede orde, ik ben niet zo iemand die hoopt op grote onrust in de samenleving. Dus ik ben alleen maar blij als straks blijkt dat ik onnodig druk heb lopen maken.

Van welke generatie ben je? Of zit dat doemdenken in elke generatie ?

Ik ben hier een column over aan 't schrijven. Over hoe ik ben geboren op een keerpunt in de geschiedenis (1989), en hoe in mijn hele leven mateloos kapitalisme, vercommercialisering, privatisering (in '89 bijv. de PTT), de EU, Amerika en popcultuur overheerst hebben.

Nu gaat dat allemaal enorm veranderen. Eigenlijk zag 'onze generatie' (1980-nu, zeg maar FOK!) het met 9/11 al een nasty turn nemen - iets wat wij niet gewend waren, maar de ouderen met WO2, Indië, Korea, Vietnam, etc. allang meegemaakt hadden.

Ik moet zeggen: nadat ik ons land aan de EU verkocht heb zien worden, de zorg en het onderwijs down the drain, de belastingen, corruptie, overheidsmacht en -surveillance omhoog en nu dus de beurzen, huizenprijzen, het BBP, de werkgelegenheid in een rechte lijn omlaag, en dat alles onder de bezielende leiding van Balkiebalk en Bushiebush - ik zal blíj zijn als ik weer eens in een miljoenenmars kan meelopen. Good ole days.

quote:

Op zondag 1 februari 2009 13:11 schreef du_ke het volgende:

[..]

Van welke generatie ben je? Of zit dat doemdenken in elke generatie ?

geboren in hetzelfde jaar als de titel van een boek van George Orwell

Maar om even op dat doemdenken in te gaan, het is meer door een veranderend wereldbeeld, juist doordat mijn generatie denk ik, zoals superworm ook zegt, in eerste instantie juist in ongekende voorspoed is opgegroeid.

Zie wel om mij heen mensen ontslagen worden, bonussen werden niet uitgedeeld, leaseauto's die beloofd waren gaan niet door, baan zoeken is iets lastiger.

Nergens last van nergens bang voor. Sowieso is er in mijn sector werk zat ( webontwikkeling ) en ik ben door de vele prutsbaantjes en vrijwilligers werk erachter gekomen dat je altijd wel aan werk kan komen of in ieder geval aan geld

quote:

Op zondag 1 februari 2009 13:15 schreef Zero2Nine het volgende:

[..]

geboren in hetzelfde jaar als de titel van een boek van George Orwell

Maar om even op dat doemdenken in te gaan, het is meer door een veranderend wereldbeeld, juist doordat mijn generatie denk ik, zoals superworm ook zegt, in eerste instantie juist in ongekende voorspoed is opgegroeid.

Ik ben van 3 jaar eerder dus voor het gemak dezelfde generatie. En ik heb er vertrouwen in dat die voorspoed voorlopig nog wel aanhoudt. Er is nu sprake van een stevige correctie maar de meeste van mijn, veelal hoog opgeleide, generatiegenoten hoeft dat geen probleem te zijn.

_{Mooie herstart van mijn topic.}

42 en weet wat een crisis is....
Heb de Dot-com crisis overleefd, met een hypotheek.
In de periode 2001-2003 heb ik onder 4 constructies bij hetzelfde bedrijf gewerkt.

Uitgeleend (via een derde partij).

Uitgeleend (via het moeder bedrijf).

In dienst genomen

Na een jaar uit dienst gegaan (crisis) en hierna nog een tijdje freelancer geweest (bij weer hetzelfde bedrijf)

Bijzonder lastige periode ...ben toen wat anders gaan doen.

Via wat flexwerk... van aansturing van uitzendkrachten (planning). Geef ik nu leiding over een complete afdeling (en over afdelingsgrenzen heen). Deze keer non-IT.
De downfall na 2003 is nu mijn troefkaart in 2009 (non cyclisch bedrijf). En ik heb het gevoel dat ik deze keer spot on ben (of beter ik ben aan het overwinteren gelet op mijn CV).

En ja, creatief ben ik zeker (was ik toen al...). Maar deze crisis is erger dan dot-com maar ik heb op tijd een schuilkelder gevonden en daarin geïnvesteerd.

Ik ben van '86. Het duurt nog minimaal anderhalf jaar voor ik afgestudeerd ben, dus de crisis raakt mij voorlopig niet. Ik heb geen eigen huis, geen baan die ik kan verliezen en zolang de inflatie niet de spuigaten uitloopt ook nog wat spaarcentjes waarmee ik kan kopen wat ik nodig heb.

In mijn situatie, waarbij ik heb vanaf de zijlijn kan beschouwen, is het natuurlijk ook waanzinnig interessant om de wereld te zien veranderen. Ik denk dat mijn generatie de wereld in hoog tempo ziet veranderen. Eerst met 9/11, de war on terror, de politieke moorden in Nederland en nu de ineenstorting van de huizenmarkt, de dood van het neo-liberalisme, de dood van het postmodernisme (denk ik). Over dertig, veertig jaar zullen we denk ik terugkijken op dit decennium als een keerpunt in de geschiedenis, maar nu hebben we eigenlijk geen idee wat ons te wachten staat. Maar ik ben niet bang voor grote rampen ofzo...

je klinkt wazig in je post DH

quote:

Op zondag 1 februari 2009 16:42 schreef du_ke het volgende:
je klinkt wazig in je post DH

Ghe..... ik ben wazig.
De boodschap is duidelijk. Durf te ondernemen. Durf dingen te zien... en daarop te anticiperen.

quote:

Op zondag 1 februari 2009 12:40 schreef Zero2Nine het volgende:
Ik weet niet eens hoe mijn generatie heet (geboren in 1984) nintendogeneratie, patatgeneratie, achterbankgeneratie heb ik weleens gehoord. Denk dat de meeste van mijn generatiegenoten zorgeloos zijn opgegroeid in voorspoed, ik ben lange tijd ook absoluut niet bang geweest voor de toekomst. Nu wel, op diverse vlakken waaronder deze crisis. Concreet is er nu in mijn leven nog niet zoveel aan de hand mbt de crisis maar dat stelt me echt niet gerust.

Dit plus dat ik nog niet erge zorgen heb want heb nog 1,5 jaar te gaan met mijn studie en ben er laatst weer stevig op voorruit gegaan laatst net als mijn (hoog) opgeleide vrienden.

En je kunt altijd het leger nog in

[ Bericht 9% gewijzigd door icecreamfarmer_NL op 01-02-2009 17:29:40 ]

quote:

Op zondag 1 februari 2009 16:41 schreef Schadenfreude het volgende:
Ik ben van '86. Het duurt nog minimaal anderhalf jaar voor ik afgestudeerd ben, dus de crisis raakt mij voorlopig niet. Ik heb geen eigen huis, geen baan die ik kan verliezen en zolang de inflatie niet de spuigaten uitloopt ook nog wat spaarcentjes waarmee ik kan kopen wat ik nodig heb.

In mijn situatie, waarbij ik heb vanaf de zijlijn kan beschouwen, is het natuurlijk ook waanzinnig interessant om de wereld te zien veranderen. Ik denk dat mijn generatie de wereld in hoog tempo ziet veranderen. Eerst met 9/11, de war on terror, de politieke moorden in Nederland en nu de ineenstorting van de huizenmarkt, de dood van het neo-liberalisme, de dood van het postmodernisme (denk ik). Over dertig, veertig jaar zullen we denk ik terugkijken op dit decennium als een keerpunt in de geschiedenis, maar nu hebben we eigenlijk geen idee wat ons te wachten staat. Maar ik ben niet bang voor grote rampen ofzo...

mee eens precies mijn ding behalve dat ik werk heb met een contract voor onbepaalde tijd