Ha die fokkers,
Ik ben al jaren een sporadische meelezer, maar heb nu toch maar een accountje gebouwd. Voorheen weinig constructiefs te posten, nu eigenlijk nog steeds niet, maar ik had wel een vraag. Dus bij dezen:
*TL;DR'tje staat onderaan*
Mijn ouders komen allebei uit een zeer christelijk nest, waar ze voor mijn geboorte al afstand van hebben genomen. Ik ben wel tot m'n 13e naar de kerk gesleept (PKN), maar daar waren zeer zeker geen zwarte kousen praktijken. Nu ben ik absoluut geen christen, maar ik ben wel behalve een paar leuke vriendschapjes ook een relatief sterk religieus besef rijker geworden daar. Al vrij jong (jaartje of 11?) heb ik mijn persoonlijke zoektochtje gestart. De christelijke kerk werd 'm niet, dat was snel duidelijk, maar op een of andere manier trok het Jodendom mij daarentegen enorm. Even voorgelegd bij mijn ouders, wat thuiskomen van de koude kermis was: je kon geen jood worden, je moest er een zíjn. Jammer maar prima; jaren lang laten rusten.
Nu speelt het echter alweer een tijdje in mijn leven. Niet alleen het religieuze aspect van het Jodendom trekt mij bijzonder aan, het complete plaatje doet het eigenlijk meer. De mensen, muziek, kunst, schrift, alles. Ik voel me soms gewoon een Joodse ziel. Ik wéét dat er geen Joods bloed in mij zit, maar soms kan ik dat gewoon bijna niet geloven. Ik ervaar bijna een craving naar Joods zijn. Lastig, gezien de strenge regels rondom Joods 'worden'.
Nu zou ik dat er zeer zeker wel voor over hebben, als ik daarmee geen volmondig 'ja' tegen YHWH zou moeten zeggen. Ik kán geen ja zeggen, want ik voel geen absolute ja. Naarmate de jaren zijn verstreken en mijn kennis over het Jodendom is gegroeid (studie religiewetenschappen), ben ik steeds meer achter gekomen dat ik gewoon niet geschikt ben voor het volgen van een volwaardige religie. Geloven; mogelijk. Religie aanhangen: niet mogelijk.
Wat wel is gebleven, is de enorme drang naar Joods zijn. Vreemd, maar in extreme mate aanwezig in mijn (dagelijks) leven. Ik voel me hier een beetje eenzaam in, omdat ik op internet er weinig over kan vinden en ik op weinig begrip van vrienden etc reken. Verder is het advies vaak: stap het traject gewoon in, maar dat is voor mij geen optie, omdat het een heftig proces is waar de oprechtheid van de potentiële Jood wordt getest. En die is niet oprecht genoeg dus, waar ik absoluut niet om wil liegen.
TL;DR: Ik wil extreem graag Joods worden/zijn, maar dat is eigenlijk niet om puur 'zuivere' redenen (100% om het Joods zíjn, slechts 70% van de religie). Ik heb absoluut geen Joods bloed in mij en voel me dus een beetje eenzaam als semi Joodse ziel. Herkent iemand dit?
Overigens ben ik begonnen aan de 7 pagina's discussie, maar door de onwaarschijnlijkheid dit onderwerp tegen te komen, ben ik al snel gestopt. Als het wel is besproken, dan hoor ik het graag!
Mijn dank is groot.