Tystnaden (The Silence) (1963, Zw, Ingmar Bergman)![]()
Twee vrouwen, waarvan eentje erg ziek is, en een jongentje verblijven tijdens een oorlog voor een tijdje in een hotel in het buitenland. Als de niet-zieke vrouw erop uit gaat op mannenjacht onstaat er steeds meer spanning.
Deze film doet zijn naam een eer aan. Er wordt weinig gepraat in de film. Als dat al gebeurt, is dat voornamelijk in een onbekende taal, die de hoofdrolspelers niet verstaan. (en dus ook niet ondertiteld is).
De stukjes met het jongentje als hij door het hotel dwaalt, voelen een beetje surrealistisch aan. Terwijl de stukje met de moeder op pad voelt als een nouvelle vague poging van Bergman. Daardoor kreeg ik erg het idee dat Bergman in deze film vooral aan het experimenteren was met andere stijlen.
Beide actrices, (Ingrid Thulin en Gunnel Lindblom) zien er zeer verleidelijk uit. Ze acteren bovendien erg sterk. Ook het jongentje deed het goed.
Maar wat de film nou precies met religie te maken had en wat daarmee de connectie was met de andere films uit de Kamer-trilogie kon ik er niet uit halen. Maar ondanks dat kon ik er nog steeds van genieten. Als was het alleen maar om de altijd prachtige cinematografie van Nykvist.
cijfer: 8
Body of Lies (2008, VS, Ridley Scott)![]()
Degelijke spionage thriller van meneer Ridley Scott. Dat Leonardo meer dan een pretty boy is, is nu al vaak genoeg gezegd. Russel Crowe was aardig in een voor hem a-typische bijrol.
cijfer: 7.5
Hong gao liang (Red Sorghum) (1987, Ch, Yimou Zhang) ![]()
Het debuut van Yimou Zhang laat zien dat we hier met een zeer talentvolle, veel belovende regisseur te maken hebben. Natuurlijk is dat ook een beetje makkelijk achteraf praten, aangezien we nu weten wat voor prachtigs Zhang hierna allemaal gaat maken. Ik heb nu heel het oeuvre gezien van hem en ik moet zeggen dat ik deze tot zijn allerbeste vind behoren.
Ook een jonge Gong Li debuteert ongelofelijk sterk in deze film.
cijfer: 9
Boku no kanojo wa saibôgu (Cyborg Girl) (2008, ZK, Jae-young Kwak)![]()
De nieuwste film van de man achter o.a. My Sassy Girl en Windstruck. Dat was de enige kennis, die ik had toen ik de film inging. De film begon veel belovend. De eenzame, nerderige protagonist viert in zijn eentje zijn verjaardag als opeens een abnormaal gedragend meisje bij hem aan tafel aanschuift. Daarop volgt een leuke romantische avond vol spontaniteit. Het deed me erg denken aan My Sassy Girl, soms misschien iets te.
Maar toen het plot zich begon te ontwikkelen, zakte de film steeds verder in. In het kort: zij is een cyborg, door hem gemaakt in de toekomst, die terug reist naar het nu om hem te redden. Hij moet haar leren menselijk te worden.
Natuurlijk gebeuren er allemaal dingen om hun heen waarbij haar cyborg krachten goed van pas komt, zoals het onvermijdelijke reden van een kind voor een vrachtwagen. Zo vervalt de film steeds meer in cliché's. De romantische magie állà MSG was steeds verder te zoeken. Waar ik in het begin nog meeleefde, kon het me allemaal weinig meer boeien in het tweede uur. Gelukkig was de cyborg wel ongelovelijk cute de hele tijd.
cijfer: 5.5