R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Interessant. Ik hoop dat het wat wordt die cursus. Sterkte.quote:Op zondag 25 januari 2009 13:57 schreef Juup© het volgende:
Komende maand start de eerste van (voor zover ik begrepen heb) 3 cursussen mbt de opleiding Ervaringsdeskundige waar ik aan deel ga nemen.
De eerste 2 vinden plaats via of bij het GGZ en de laatste vindt plaats op of wordt gegeven in samenwerking met de Fontys Hogeschool op HBO niveau. En als ik al die cursussen/opleidingen heb gedaan, dan ben ik officieel hulpverlener/ervaringsdeskundige in mijn ervaringsgebied (autisme bij mensen met een normaal verstandelijk vermogen, en een normaal tot hooq iq).
Het zal soms zeker confronterend voor mij zijn, maar ik heb de afgelopen maanden al gemerkt dat ik het fijn vind om juist zulke mensen (net als ik zelf) te ondersteunen en te begeleiden. Tevens leer ik er ook veel van want ik krijg ook feedback van die mensen en dat maakt het juist allemaal zo mooi.
Om alleen al deel te kunnen/mogen nemen aan die opleiding moet ik "stevig in mijn schoenen staan" (en ja dit is een uitdrukking en dat bedoel ik niet letterlijk), ik heb een lang intakegesprek gehad met een hulpverleenster c.q. therapeute c.q. cursusleidster, om zo te kunnen zien of ik (weer een uitdrukking) "uit het juiste hout gesneden ben".
Ik heb de afgelopen 2 jaar zo enorm veel geleerd mede dankzij mijn vrouw en het volgen van cursussen en veel lezen e.d., dat ik genoeg kennis heb om daar op verder te bouwen, en dat ga ik dus ook doen.
Hopelijk bevalt het mij en is het niet te zwaar. De tijd zal het leren.
14 SHADES OF GREY
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
En nu mijn 14e en laatste post in korte tijd 
:
Gisteren heb ik weer gewerkt en het ging weer bar slecht, al leek het eerst een leuk dagje te worden, omdat ik tussen Rotterdam en Brussel veel omzet maakte en er veel dingen stukken beter gingen dan eerst (het automatisme van handelingen, hoofdrekenen en de juiste hoeveelheid wisselgeld teruggeven en met beleid over de drempels heen rijden). Toen ik weer in Rotterdam was, ging het mis. Ik kreeg extra producten mee en ik schoot helemaal in de stress, omdat het de eerste keer was dat ik dat alleen moest doen en ik weer overal over moest nadenken. En het hielp niet echt dat de rem van mijn trolley niet werkte waardoor het stomme ding alle kanten op vloog
Oh ja, en er gebeurde nog iets raars bij Roosendaal waar ik aan het eind van mijn werkdag veel problemen mee kreeg. Ik heb het zelf niet gezien, maar er was een man die met geweld weigerde om van de trein af te gaan. Die is toen met net zo grof geweld door een conducteur van de trein af geschopt. Ze hadden de spoorwegpolitie gebeld, maar die kwam niet opdagen. De conducteur die de man van de trein af had gekregen vroeg mij vervolgens om aan alle mensen die het hadden meegemaakt, gratis consumpties te verstrekken en hij gaf mij daar bonnen voor. Die bonnen zijn zogenaamd 1.50 waard en conducteurs kunnen daar koffie en thee mee krijgen, maar eigenlijk niks anders. Er waren op het moment dat ik daar kwam 5 tot 10 mensen en je raadt het al: *mind goes blank* en ik wist me absoluut geen raad met de situatie. En die mensen vroegen echt niet alleen om koffie en thee
Ik wilde gaan bij houden hoeveel consumpties ik uitdeelde en hoeveel dat was in bonnen, maar ik zag daar geen kans toe. Ik zei tegen de conducteur dat ik bezorgd was dat ik teveel of te weinig bonnen kreeg. Hij gaf mij nog meer bonnen en zei dat ik het teveel mocht houden. Wat later wilde ik hem nog wat bonnen teruggeven, maar dat weigerde hij. Hij zei "je hebt 14 bonnen gekregen en er zaten 14 mensen op dat balkon." 14!? Maar ik heb echt niet aan 14 mensen eten en drinken gegeven! Toen begon hij lichtelijk geïrriteerd te raken. "Ik telde 14 mensen. En houd die bonnen nou maar..." Ok.... 
Ik had de leiding nog gebeld om te vragen wat ik moest doen met de situatie en zij hadden ook gezegd dat ik de bonnen mocht houden. Vooruit dan maar.
Maar goed. Na de bijlevering op Rotterdam was ik er echt even helemaal klaar mee. Het liefst had ik gewild dat ik mijn bewustzijn gewoon een paar minuten kon uitschakelen (knock out gaan lijkt me helemaal niet zo'n slecht idee af en toe). Rotterdam - Amsterdam was zwaar. Amsterdam - Rotterdam ging weer een stuk beter. En toen begon de misere pas echt
Als je zo'n dienst hebt afgerond, moet je eerst nog alles natellen en een hoop formulieren invullen voordat je eindelijk eens naar huis kan. Ook dat had ik nog geen enkele keer alleen gedaan. En mijn kas bleek niet te kloppen
En nadat we dachten alle narigheid met de bonnen te hebben opgelost, kwam er nog een rol capuccino uit mijn trolley tevoorschijn waarvan ik had aangenomen dat mijn collega die er allang al uit had gehaald 
En ik had mijn target gehaald 
Maar met zoveel bullshit was dat een schrale troost. Ik bleek ook nog andere dingen niet te weten die ik bij had moeten houden. Ondertussen zag ik mijn leider steeds bezorgder kijken en vroeg ik me af of hij het nog langer aan kan zien. Uiteindelijk was ik zo ver dat ik de formulieren kon invullen, maar dat kon ik duidelijk niet zonder hulp. En dan helpt het niet als de collega die je moet helpen met je begint te geinen. "Moet er alleen geld in de sealbag?" "Oh, je mag er alles in stoppen hoor: dit formulier, dat formulier, je pen.. je mag er zelfs de nietmachine instoppen als je dat wil." Godverdomme, klootzak, beantwoord mijn vragen eens normaal en HELP me!
En zodra het erop leek dat ik alles klaar had, gingen de beide mensen die er op dat moment bij waren ineens weg! Maar ik moest mijn formulieren en dergelijke nog inleveren en weet ik veel waar die dingen horen te liggen. Uiteindelijk vond ik stapels met ingevulde formulieren en heb ik de mijne daar maar op gelegd en ik ben weggegaan. Maar je wil niet geloven hoe woest ik was over alles.
Vooral die conducteur, daar kan ik me zo kwaad over maken. De regel is dat conducteurs met bonnen alleen koffie en thee krijgen, maar het gebruik is dat er niet moeilijk wordt gedaan over andere consumpties. Conducteurs weten dat en die vragen ook om dingen die ze eigenlijk niet mogen. Maar dan krijg je dus problemen met de kas. Ik 'mag' de leiding niet vertellen dat geen railcateringmedewerker zich nog aan die regel houdt, maar ik kan conducteurs ook moeilijk zeggen dat ze maar genoegen moeten nemen met koffie en thee En wat doe je met iemand die sterk en bot genoeg is om een reiziger de trein af te krijgen..?
Oh ja, nog iets: ik word helemaal platgebeld door mijn werk, meestal met de vraag of ik zin heb om op een bepaalde dag te komen werken. Nee, dat wil ik niet, anders had ik dat allang al opgegeven. Maar sinds het telefoontje met het bericht dat ik volgens mijn rooster een uur eerder op mijn werk moest zijn, raak ik van ieder telefoontje van mijn werk achterdochtig. Het is inmiddels zo erg dat ik me gisternacht herhaaldelijk inbeeldde dat ik mijn eigen telefoon of die van mijn vriend af hoorde gaan.
:Gisteren heb ik weer gewerkt en het ging weer bar slecht, al leek het eerst een leuk dagje te worden, omdat ik tussen Rotterdam en Brussel veel omzet maakte en er veel dingen stukken beter gingen dan eerst (het automatisme van handelingen, hoofdrekenen en de juiste hoeveelheid wisselgeld teruggeven en met beleid over de drempels heen rijden). Toen ik weer in Rotterdam was, ging het mis. Ik kreeg extra producten mee en ik schoot helemaal in de stress, omdat het de eerste keer was dat ik dat alleen moest doen en ik weer overal over moest nadenken. En het hielp niet echt dat de rem van mijn trolley niet werkte waardoor het stomme ding alle kanten op vloog
Oh ja, en er gebeurde nog iets raars bij Roosendaal waar ik aan het eind van mijn werkdag veel problemen mee kreeg. Ik heb het zelf niet gezien, maar er was een man die met geweld weigerde om van de trein af te gaan. Die is toen met net zo grof geweld door een conducteur van de trein af geschopt. Ze hadden de spoorwegpolitie gebeld, maar die kwam niet opdagen. De conducteur die de man van de trein af had gekregen vroeg mij vervolgens om aan alle mensen die het hadden meegemaakt, gratis consumpties te verstrekken en hij gaf mij daar bonnen voor. Die bonnen zijn zogenaamd 1.50 waard en conducteurs kunnen daar koffie en thee mee krijgen, maar eigenlijk niks anders. Er waren op het moment dat ik daar kwam 5 tot 10 mensen en je raadt het al: *mind goes blank* en ik wist me absoluut geen raad met de situatie. En die mensen vroegen echt niet alleen om koffie en thee
Ik wilde gaan bij houden hoeveel consumpties ik uitdeelde en hoeveel dat was in bonnen, maar ik zag daar geen kans toe. Ik zei tegen de conducteur dat ik bezorgd was dat ik teveel of te weinig bonnen kreeg. Hij gaf mij nog meer bonnen en zei dat ik het teveel mocht houden. Wat later wilde ik hem nog wat bonnen teruggeven, maar dat weigerde hij. Hij zei "je hebt 14 bonnen gekregen en er zaten 14 mensen op dat balkon." 14!? Maar ik heb echt niet aan 14 mensen eten en drinken gegeven! Toen begon hij lichtelijk geïrriteerd te raken. "Ik telde 14 mensen. En houd die bonnen nou maar..." Ok.... Ik had de leiding nog gebeld om te vragen wat ik moest doen met de situatie en zij hadden ook gezegd dat ik de bonnen mocht houden. Vooruit dan maar.Maar goed. Na de bijlevering op Rotterdam was ik er echt even helemaal klaar mee. Het liefst had ik gewild dat ik mijn bewustzijn gewoon een paar minuten kon uitschakelen (knock out gaan lijkt me helemaal niet zo'n slecht idee af en toe). Rotterdam - Amsterdam was zwaar. Amsterdam - Rotterdam ging weer een stuk beter. En toen begon de misere pas echt
Als je zo'n dienst hebt afgerond, moet je eerst nog alles natellen en een hoop formulieren invullen voordat je eindelijk eens naar huis kan. Ook dat had ik nog geen enkele keer alleen gedaan. En mijn kas bleek niet te kloppen
En nadat we dachten alle narigheid met de bonnen te hebben opgelost, kwam er nog een rol capuccino uit mijn trolley tevoorschijn waarvan ik had aangenomen dat mijn collega die er allang al uit had gehaald En ik had mijn target gehaald Maar met zoveel bullshit was dat een schrale troost. Ik bleek ook nog andere dingen niet te weten die ik bij had moeten houden. Ondertussen zag ik mijn leider steeds bezorgder kijken en vroeg ik me af of hij het nog langer aan kan zien. Uiteindelijk was ik zo ver dat ik de formulieren kon invullen, maar dat kon ik duidelijk niet zonder hulp. En dan helpt het niet als de collega die je moet helpen met je begint te geinen. "Moet er alleen geld in de sealbag?" "Oh, je mag er alles in stoppen hoor: dit formulier, dat formulier, je pen.. je mag er zelfs de nietmachine instoppen als je dat wil." Godverdomme, klootzak, beantwoord mijn vragen eens normaal en HELP me! En zodra het erop leek dat ik alles klaar had, gingen de beide mensen die er op dat moment bij waren ineens weg! Maar ik moest mijn formulieren en dergelijke nog inleveren en weet ik veel waar die dingen horen te liggen. Uiteindelijk vond ik stapels met ingevulde formulieren en heb ik de mijne daar maar op gelegd en ik ben weggegaan. Maar je wil niet geloven hoe woest ik was over alles.
Vooral die conducteur, daar kan ik me zo kwaad over maken. De regel is dat conducteurs met bonnen alleen koffie en thee krijgen, maar het gebruik is dat er niet moeilijk wordt gedaan over andere consumpties. Conducteurs weten dat en die vragen ook om dingen die ze eigenlijk niet mogen. Maar dan krijg je dus problemen met de kas. Ik 'mag' de leiding niet vertellen dat geen railcateringmedewerker zich nog aan die regel houdt, maar ik kan conducteurs ook moeilijk zeggen dat ze maar genoegen moeten nemen met koffie en thee
En wat doe je met iemand die sterk en bot genoeg is om een reiziger de trein af te krijgen..?Oh ja, nog iets: ik word helemaal platgebeld door mijn werk, meestal met de vraag of ik zin heb om op een bepaalde dag te komen werken. Nee, dat wil ik niet, anders had ik dat allang al opgegeven. Maar sinds het telefoontje met het bericht dat ik volgens mijn rooster een uur eerder op mijn werk moest zijn, raak ik van ieder telefoontje van mijn werk achterdochtig. Het is inmiddels zo erg dat ik me gisternacht herhaaldelijk inbeeldde dat ik mijn eigen telefoon of die van mijn vriend af hoorde gaan.
Doe ikquote:Op zondag 25 januari 2009 14:00 schreef Re het volgende:
Ik ben erg benieuwd naar je ervaringen Juup, keep us posted
quote:Op zondag 25 januari 2009 14:01 schreef DuchessX het volgende:
* DuchessX is ontzettend trots op Juup©
Ik doe dat nog te weinig, maar af en toe, gewoon even zorgen dat niemand me ziet, ogen dicht en alles proberen los te laten (denken aan leuke dingen, mooie muziek, of gewoon aan niets) Het werkt wel een beetje, maar meestal, bang om gezien te worden, stop ik na een paar tellen terwijl zo'n mini-break met een minuut of wat pas effect heeft.quote:Op zondag 25 januari 2009 14:07 schreef Black_Tulip het volgende:
En nu mijn 14e en laatste post in korte tijd
Gisteren heb ik weer gewerkt en het ging weer bar slecht, al leek het eerst een leuk dagje te worden, omdat ik tussen Rotterdam en Brussel veel omzet maakte en er veel dingen stukken beter gingen dan eerst (het automatisme van handelingen, hoofdrekenen en de juiste hoeveelheid wisselgeld teruggeven en met beleid over de drempels heen rijden). Toen ik weer in Rotterdam was, ging het mis. Ik kreeg extra producten mee en ik schoot helemaal in de stress, omdat het de eerste keer was dat ik dat alleen moest doen en ik weer overal over moest nadenken. En het hielp niet echt dat de rem van mijn trolley niet werkte waardoor het stomme ding alle kanten op vloog
Oh ja, en er gebeurde nog iets raars bij Roosendaal waar ik aan het eind van mijn werkdag veel problemen mee kreeg. Ik heb het zelf niet gezien, maar er was een man die met geweld weigerde om van de trein af te gaan. Die is toen met net zo grof geweld door een conducteur van de trein af geschopt. Ze hadden de spoorwegpolitie gebeld, maar die kwam niet opdagen. De conducteur die de man van de trein af had gekregen vroeg mij vervolgens om aan alle mensen die het hadden meegemaakt, gratis consumpties te verstrekken en hij gaf mij daar bonnen voor. Die bonnen zijn zogenaamd 1.50 waard en conducteurs kunnen daar koffie en thee mee krijgen, maar eigenlijk niks anders. Er waren op het moment dat ik daar kwam 5 tot 10 mensen en je raadt het al: *mind goes blank* en ik wist me absoluut geen raad met de situatie. En die mensen vroegen echt niet alleen om koffie en thee
Maar goed. Na de bijlevering op Rotterdam was ik er echt even helemaal klaar mee. Het liefst had ik gewild dat ik mijn bewustzijn gewoon een paar minuten kon uitschakelen (knock out gaan lijkt me helemaal niet zo'n slecht idee af en toe). Rotterdam - Amsterdam was zwaar. Amsterdam - Rotterdam ging weer een stuk beter. En toen begon de misere pas echt
Klinkt erg bekend: mensen doen van alles en nog wat en jij komt daar bij en er wordt verwacht 'dat jij exact hetzelfde kan', zonder enige uitleg en zonder enige hulp. En dan vraag je dat en dan blijkt dat ze het zelf vaak ook niet weten maar 'gewoon maar wat doen'.quote:[...]
Als je echt geen andere werktijden wil, bedenk een goede smoes, bijvoorbeeld dat je door je studie geen andere tijden kan doen.
Repent, Pray, Forgive
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Ik had al iets in mijn hoofd, maar daar wacht ik ook even mee. Ik wil het niet overhaasten.quote:Op zondag 25 januari 2009 13:36 schreef tijnbrein het volgende:
[..]
Is het misschien een idee om alvast een plaat te bepalen voor de meet?
Wel wil ik nog een keer zeggen dat het dus NIET mijn bedoeling is om een eenmalige meeting te organiseren waarbij iedereen die belangstelling heeft aanwezig is. Ik wil meerdere kleine meetings organiseren waarbij steeds een maximaal aantal mensen (bijvoorbeeld vijf) aanwezig is. Ik was dus eigenlijk ook niet van plan bij alle meetings aanwezig te zijn, tenzij mensen het op prijs stellen als ik bij meetings de 'leider' ben.
Ik hoef ook niet bij elke meeting te zijn. Ik heb ook nog een leven naast Fok!quote:Op zondag 25 januari 2009 14:21 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Ik had al iets in mijn hoofd, maar daar wacht ik ook even mee. Ik wil het niet overhaasten.
Wel wil ik nog een keer zeggen dat het dus NIET mijn bedoeling is om een eenmalige meeting te organiseren waarbij iedereen die belangstelling heeft aanwezig is. Ik wil meerdere kleine meetings organiseren waarbij steeds een maximaal aantal mensen (bijvoorbeeld vijf) aanwezig is. Ik was dus eigenlijk ook niet van plan bij alle meetings aanwezig te zijn, tenzij mensen het op prijs stellen als ik bij meetings de 'leider' ben.
Maar af en toe een meeting lijkt me leuk.
14 SHADES OF GREY
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Dat klinkt heel goedquote:Op zondag 25 januari 2009 13:57 schreef Juup© het volgende:
Verhaal over ervaringsdeskundige worden
Wat ga je precies doen als ervaringsdeskundige? Wanneer komen mensen bij jou terecht? Verdien je er geld mee?
Als ik pauze heb, is de trein leeg, dus hoef ik me niet druk te maken over wat anderen ervan vinden dat ik met mijn ogen dicht zit. Maar ik vind het erg moeilijk om tot rust te komen als ik eenmaal zo geagiteerd of doodmoe ben. Ogen dicht doen en alles los laten is gewoon niet genoeg. Ik zou graag op zo'n moment mijn bed in willen duiken in het donker, maar ik kan de zon niet uitzetten en mijn bed gaat niet mee op de treinquote:Op zondag 25 januari 2009 14:18 schreef Stupendous76 het volgende:
Ik doe dat nog te weinig, maar af en toe, gewoon even zorgen dat niemand me ziet, ogen dicht en alles proberen los te laten (denken aan leuke dingen, mooie muziek, of gewoon aan niets) Het werkt wel een beetje, maar meestal, bang om gezien te worden, stop ik na een paar tellen terwijl zo'n mini-break met een minuut of wat pas effect heeft.
Gelukkig voelde ik me na even zitten en een kop thee drinken iets beter...
Dat inderdaad. Ten eerste heb ik veel moeite met dingen voor de eerste keer doen en ten tweede ben ik zo perfectionistisch dat ik laat blijken dat ik er moeite mee heb. Dat andere mensen de kantjes ervan af lopen, dat moeten ze zelf weten. Ik wil het gewoon goed doen.quote:Klinkt erg bekend: mensen doen van alles en nog wat en jij komt daar bij en er wordt verwacht 'dat jij exact hetzelfde kan', zonder enige uitleg en zonder enige hulp. En dan vraag je dat en dan blijkt dat ze het zelf vaak ook niet weten maar 'gewoon maar wat doen'.
Het is niet zo'n ramp om extra diensten af te wijzen. Daar hebben ze wel begrip voor. Ik zou alleen eigenlijk willen dat ze me gewoon niet meer bellen om extra diensten. Eveneens zou ik vanaf nu alleen Rotterdam - Brussel willen werken, omdat ik vrees dat ik een hele dienst (dus met de bijlevering en Amsterdam erbij) gewoon niet trek en dat ik niet ga leren om daar tegen te kunnen. Maar ik ben bang dat als ik deze beperkingen aangeef bij mijn leiding, dat mijn ontslag zou kunnen betekenen. Voorlopig houd ik maar even mijn mond en kijk ik hoe het verder gaat... Misschien gaan de volgende keer wel die dingen goed die gisteren zo gruwelijk fout gingen.quote:Als je echt geen andere werktijden wil, bedenk een goede smoes, bijvoorbeeld dat je door je studie geen andere tijden kan doen.
"e:Op zondag 25 januari 2009 14:45 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
ben ik zo perfectionistisch dat ik laat blijken dat ik er moeite mee heb.
[..]
quote:Misschien gaan de volgende keer wel die dingen goed die gisteren zo gruwelijk fout gingen.
Repent, Pray, Forgive
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Ik ga b.v. mensen begeleiden die b.v. net hun diagnose hebben en hulp nodig hebben om een overzicht te krijgen in hun problematiek. Ook zal ik waarschijnlijk mee gaan helpen om cursussen te begeleiden en geven mbt autisme.quote:Op zondag 25 januari 2009 14:31 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Dat klinkt heel goed
Maar dat staat nog niet allemaal vast, eerst de opleiding maar eens zien te volbrengen. En ja in principe is et dan een betaalde baan, maar ik zal geen volle dagen kunnen werken dus zal er wat met het UWV geregeld moeten worden. Maar dat is pas over een lange tijd, en dat zie ik dan wel weer.
Misschien doe je het niet slecht, maar omdat je alles perfect wil doen is het in jouw ogen nooit goed genoeg. Incidenten gebeuren toch wel, maar hoeven een goed verloop niet de weg te staan.quote:
Repent, Pray, Forgive
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Hoe gaar het uwv daarmee om? Loop je geen risico dat uwv je daarop gaat afschatten bij een herbeoordeling?quote:Op zondag 25 januari 2009 15:57 schreef Juup© het volgende:
[..]
Ik ga b.v. mensen begeleiden die b.v. net hun diagnose hebben en hulp nodig hebben om een overzicht te krijgen in hun problematiek. Ook zal ik waarschijnlijk mee gaan helpen om cursussen te begeleiden en geven mbt autisme.
Maar dat staat nog niet allemaal vast, eerst de opleiding maar eens zien te volbrengen. En ja in principe is et dan een betaalde baan, maar ik zal geen volle dagen kunnen werken dus zal er wat met het UWV geregeld moeten worden. Maar dat is pas over een lange tijd, en dat zie ik dan wel weer.
Die kans is idd aanwezig, en daar zal over onderhandeld moeten worden. Feit is wel dat ik nooit hele dagen zal kunnen gaan werken omdat ik dat niet aan kan. Maar eerst de opleiding, en dan zie ik wel verder.quote:Op zondag 25 januari 2009 17:06 schreef EchtGaaf het volgende:
[..]
Hoe gaar het uwv daarmee om? Loop je geen risico dat uwv je daarop gaat afschatten bij een herbeoordeling?
Knap, dat je het aan durft. Het lijkt mij heel zwaar werk, want je wordt voortdurend geconfronteerd met je eigen handicap. Ik zou het beslist niet aankunnen, laat staan volhouden.quote:Op zondag 25 januari 2009 17:08 schreef Juup© het volgende:
[..]
Die kans is idd aanwezig, en daar zal over onderhandeld moeten worden. Feit is wel dat ik nooit hele dagen zal kunnen gaan werken omdat ik dat niet aan kan. Maar eerst de opleiding, en dan zie ik wel verder.
Het is maar hoe je er tegen aan kijkt. Ik zal zeer zeker geconfronteerd worden met mijn handicap, maar ik probeer er iets van te leren en het zo om te draaien naar een positieve ervaring. Zo ben ik de laatste 2 jaar al bezig, en met vallen en opstaan leer ik telkens weer wat bij en daar geniet ik van (van het leren, niet van het vallenquote:Op zondag 25 januari 2009 17:14 schreef EchtGaaf het volgende:
[..]
Knap, dat je het aan durft. Het lijkt mij heel zwaar werk, want je wordt voortdurend geconfronteerd met je eigen handicap. Ik zou het beslist niet aankunnen, laat staan volhouden.
).Of ik het vol kan houden weet ik pas als ik het geprobeerd heb, en zover is het nog niet. Eerst de opleiding beginnen en afmaken.
Pure domheid van mij.quote:Op zondag 25 januari 2009 12:58 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Geeft niet hoor. Het overkomt me wel vaker
Maar wat ik dan wel graag zou willen weten: Waarom dacht je dat ik van het mannelijke geslacht ben?
Net zoals bedrijven en instellingen die soms nog wel eens hardnekking hun reclamepost adresseren aan "DE HEER" D-M, of iemand die een bedrijf belt en zegt "ik zoek de directeur, is HIJ aanwezig"?
Never explain; your friends do not need it and your enemies will not believe you anyway. (Elbert Hubbard, US author, 1856 - 1915)
Allebei in 2007. Met oudste was ik al 10 jaar bezig om geholpen te worden door De Instanties.quote:Op zondag 25 januari 2009 13:06 schreef Black_Tulip het volgende:
(...)Hoe lang is het geleden dat ze de diagnose kregen?
Toen het muntje eindelijk viel in 2007, en men ontdekte dat het toch niet aan mij als moeder lag, besloot men jongste ook maar meteen te testen...
Never explain; your friends do not need it and your enemies will not believe you anyway. (Elbert Hubbard, US author, 1856 - 1915)
Veel succesquote:Op zondag 25 januari 2009 15:57 schreef Juup© het volgende:
[..]
Ik ga b.v. mensen begeleiden die b.v. net hun diagnose hebben en hulp nodig hebben om een overzicht te krijgen in hun problematiek. Ook zal ik waarschijnlijk mee gaan helpen om cursussen te begeleiden en geven mbt autisme.
Maar dat staat nog niet allemaal vast, eerst de opleiding maar eens zien te volbrengen. En ja in principe is et dan een betaalde baan, maar ik zal geen volle dagen kunnen werken dus zal er wat met het UWV geregeld moeten worden. Maar dat is pas over een lange tijd, en dat zie ik dan wel weer.
Dat is zeker waar en dat is me ook meerdere keren gezegd. Iedereen klungelt de eerste maanden en daar hoef je je niet druk om te maken, maar dat doe ik wel. En doordat ik me er druk om maak, merken anderen hoeveel moeite ik ermee heb. Dat is dus voor 1 collega een reden geweest om te zeggen dat ik niet spoor en dat ik dit nooit aan zal kunnen.quote:Op zondag 25 januari 2009 16:34 schreef Stupendous76 het volgende:
[..]
Misschien doe je het niet slecht, maar omdat je alles perfect wil doen is het in jouw ogen nooit goed genoeg. Incidenten gebeuren toch wel, maar hoeven een goed verloop niet de weg te staan.
Ik zal echt moeten leren om al mijn negatieve gedachtes over mijn functioneren voor me te houden, omdat ik anders mijn baan kwijt raak omdat mensen het met me eens zijn dat ik het niet kan. Maar ik ben zo gewend geraakt om te zeggen wat ik denk en voel...
Nog behoorlijk recent dus. Dat verklaart waarom je jongste zoon nog in de ontkenningsfase zit.quote:Op zondag 25 januari 2009 18:38 schreef dutch-mamma het volgende:
[..]
Allebei in 2007. Met oudste was ik al 10 jaar bezig om geholpen te worden door De Instanties.
Toen het muntje eindelijk viel in 2007, en men ontdekte dat het toch niet aan mij als moeder lag, besloot men jongste ook maar meteen te testen...
Hoe gaat de oudste om met de diagnose?
Het is bij mij niet 'wat negatief denken' maar het compleet en tot verder dan de grond afbrandenquote:Op zondag 25 januari 2009 18:49 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Dat is zeker waar en dat is me ook meerdere keren gezegd. Iedereen klungelt de eerste maanden en daar hoef je je niet druk om te maken, maar dat doe ik wel. En doordat ik me er druk om maak, merken anderen hoeveel moeite ik ermee heb. Dat is dus voor 1 collega een reden geweest om te zeggen dat ik niet spoor en dat ik dit nooit aan zal kunnen.
Ik zal echt moeten leren om al mijn negatieve gedachtes over mijn functioneren voor me te houden, omdat ik anders mijn baan kwijt raak omdat mensen het met me eens zijn dat ik het niet kan. Maar ik ben zo gewend geraakt om te zeggen wat ik denk en voel...
Gelukkig(...) zeg ik daar nooit wat over, anders kan ik elke baan wel vergeten, maar het kost zo ontzettend veel moeite om jezelf telkens weer moed in te praten, nadat je die zelf volledig hebt afgebroken.
Repent, Pray, Forgive
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Echt knap, nogmaals. Het is eenvoudiger om over een lichamelijke handicap te delen met anderen dan over PDD.quote:Op zondag 25 januari 2009 17:18 schreef Juup© het volgende:
[..]
Het is maar hoe je er tegen aan kijkt. Ik zal zeer zeker geconfronteerd worden met mijn handicap, maar ik probeer er iets van te leren en het zo om te draaien naar een positieve ervaring. Zo ben ik de laatste 2 jaar al bezig, en met vallen en opstaan leer ik telkens weer wat bij en daar geniet ik van (van het leren, niet van het vallen
Of ik het vol kan houden weet ik pas als ik het geprobeerd heb, en zover is het nog niet. Eerst de opleiding beginnen en afmaken.
Dat doe ik ook wel eens inderdaad. De ergste gedachten spreek ik niet uit, maar al rondlopend roepen "ik word helemaal gek" is ook niet heel handigquote:Op zondag 25 januari 2009 19:04 schreef Stupendous76 het volgende:
[..]
Het is bij mij niet 'wat negatief denken' maar het compleet en tot verder dan de grond afbranden
Op een gegeven moment vroeg een collega half schertsend "was je dat niet al dan?" Heel grappig Dat kan best moeilijk zijn inderdaad.quote:Gelukkig(...) zeg ik daar nooit wat over, anders kan ik elke baan wel vergeten, maar het kost zo ontzettend veel moeite om jezelf telkens weer moed in te praten, nadat je die zelf volledig hebt afgebroken.
