R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
quote:Op vrijdag 23 januari 2009 12:04 schreef Nicolaas_Copernicaars het volgende:
[..]
Hehehehehehehehe, ik moest lachen... Zulk woordgebruik in een autistentopic...
Oh, ik heb een (halve) diagnose PDD-NOS. Is het gebruikelijk dat daar WAJONG aan wordt toegekend?
misschien dat hier iets tussenstaat?
http://www.autismeinfocentrum.nl/fetch_faqs_cat.html?mnu=tmain100:shome&s=0&l=nl&t=1199746206&queryname=usr_cat_faq&oid=17339874&full=0
-edit- ff volle link kopieeeren dus
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
Ok... Er staat overal "vanaf arbeidsongeschiktheidsverklaring" oid. Maar wanneer is dat? En ik weet zelf 99% zeker dat ik een schroef los heb in dat departement, maar daar gaat het UWV natuurlijk niet mee akkoord... Het traject van het GGZ duurt ook al jaren, dus als ik daarop moet wachten...quote:Op vrijdag 23 januari 2009 12:13 schreef Re het volgende:
[..]
misschien dat hier iets tussenstaat?
http://www.autismeinfocentrum.nl/fetch_faqs_cat.html?mnu=tmain100:shome&s=0&l=nl&t=1199746206&queryname=usr_cat_faq&oid=17339874&full=0
-edit- ff volle link kopieeeren dus
Ik heb met nieuwe mensen ook meestal geen klik hoor, maar ik probeer te leren hoe ik toch een goed gevoel kan overhouden aan een gesprek en leuk kan omgaan met mensen als ik merk dat die klik er eigenlijk niet is. Als ik alleen zou omgaan met mensen waarbij ik die magische klik voel, zou ik een uiterst beperkt sociaal leven hebben (en dat was dus ook het geval).quote:Op donderdag 22 januari 2009 22:21 schreef Maeghan het volgende:
Tja, met nieuwe mensen is er vaak geen klik. Tenminste, ik moet vaak wennen aan mensen. Nieuwe collega's vind ik altijd stom, bijvoorbeeld. Als ik ze eenmaal ken waait dat wel over.
Ik ben geen misantroop, maar ik begin dus meestal vanuit een positie van onverschilligheid en dat is ook geen lekkere uitgangspositie om mensen te leren kennen.
Dat is wel heel fijn inderdaad. Als jij even niets te zeggen hebt, babbelt je vorige gesprekspartner wel even verder met iemand anders. Maar op den duur voel ik me daar ook niet goed bij, omdat ik me buitengesloten ga voelen als het te lang duurt. En dan probeer ik weer op mijn oude vertrouwde botte en onbeleefde manier een gaatje in het gesprek te vinden waar ik kan instappen. Ik vind leuk lopende groepsgesprekken echt geweldig, maar ik heb nog te weinig verstand van de dynamiek en de sociale regeltjes van zo'n gesprek om me er altijd goed bij te voelen. En soms gaat het echt heel erg mis.quote:Juist als je met z'n tweeen bent, kun je het niet even aan een ander over laten. En hoe meer mensen ik om me heen heb, hoe meer keuze aan onderwerpen en hoe makkelijker ik iets vind. Want ik reageer overal op - gelukkig ben ik een flapuit en ik voel nooit de behoefte me af te vragen of ik wel iets weet over het onderwerp waar ik over praat, dus dat scheelt =P
Ik ben ook een flapuit die overal wel iets over te zeggen heeft
Maar als jij pas wanneer Pasen en Pinksteren samenvallen een afspraak maakt met een tandarts die ermee om kunt gaan dat jij fysiek ten onder gaat aan de angst, blijf je wel erg lang zitten.quote:Op vrijdag 23 januari 2009 02:57 schreef Perico het volgende:
[..]
Jawel hoor, en die drempels zijn er ook niet zozeer vanwege dat contact, want da's hartstikke leuk. Tis gewoon dat door dat kleine hoekje uit de tand zeg maar ook het zelfvertrouwen dat nodig is om eropuit te gaan weg is. Samen met wat andere dingetjes die nog spelen ben ik dan snel geneigd om te denken: effe blijven zitten waar ik zit.
Ik weet hoe het werkt en daarom zeg ik er wat over. Pas na ruim een jaar ging ik eens een huisarts opzoeken in mijn huidige woonplaats. Ik ben nu al minstens twee jaar niet naar de tandarts geweest, omdat ik daar speciaal voor naar Gorinchem moet en misschien bij mijn ouders moet overnachten. Ik moet binnenkort naar Groningen, omdat mijn lenzen versleten zijn, maar ik ben benieuwd hoe lang het gaat duren voordat ik een afspraak maak. In principe ga ik met alle liefde naar de huisarts, tandarts of opticien, maar het feit dat het wat moeite kost en je er toch al niet zo'n zin in hebt, maakt het makkelijk om uit te stellen.
En het is eveneens een heel gedoe om een huisarts/tandarts/opticien in je eigen woonplaats te vinden zodat je van dit probleem geen last meer hebt..
quote:Maar wil ook best zelf reizen hoor! Ik heb een NS-Voordelurenkaart, 40% korting, ook voor 3 medepassagiers.
Ik heb daar niet zo'n last van. Ik heb wel eens dat ik ergens heel erg naartoe leef en als het dan voorbij en afgelopen is, voel ik een enorme leegte en besef ik dat mijn hersenen alles zodanig gepland hebben dat het leven net zo goed op dat moment had kunnen eindigen. Ik heb dan gewoon echt totaal niet nagedacht over wat ik ga doen als dat ene supertoffe voorbij isquote:Ben wel zelf iemand, die me lang ergens op moet instellen. Mijn zus vindt het bijvoorbeeld heel leuk om met de familie naar een pretpark te gaan, maar ik heb het dan nodig om al we-ken vantevoren die film al in mijn hoofd af te spelen, hoe dat zal gaan.
Ik vind het dan best moeilijk om de draad weer op te pakken en iets nieuws te vinden om naartoe te leven.quote:Tuurlijk, meeten met lotgenoten lijkt me op zich leuk!
Even een opmerking van te voren: ik gebruik vaak 'je' in een onbepaalde zin, maar ook wel eens 'je' als persoonlijk (en dan richt ik me soms tot Green1 en niet tot Maeghan ) en ik begrijp als het soms moeilijk is te bepalen welke ik bedoel. Ik vind het erg lastig dat het Nederlands daar niet twee aparte woorden voor heeft. ) hele zinnige dingen over weet te zeggen. Toch even een kanttekening hier: mijn ervaring is dat mensen misschien zeggen "maar jij bent toch niet sociaal?" maar het enige wat ze daarmee willen uitdrukken is verwondering. Dat ze je geen kans geven om te groeien als mens en te doen wat jij wil, dat maak jij ervan in je hoofd. Maar of zij nou de deur dicht doen of dat je dat zelf doet, maakt niet uit. Hij zal weer open moeten en dat moet je zelf doen.
" zei de gymlerares. Hier komt de misantroop in jou naar boven.
) en ik begrijp als het soms moeilijk is te bepalen welke ik bedoel. Ik vind het erg lastig dat het Nederlands daar niet twee aparte woorden voor heeft.Ik vind het wel tof hoe je zijn post uit een heel andere hoek benadert dan ik en er (ookquote:Op vrijdag 23 januari 2009 11:40 schreef Maeghan het volgende:
Je mag het een raar verhaal vinden, maar ik begrijp prima wat je bedoelt. Mensen hebben inderdaad de neiging om bij alles waarvan zij denken dat het niet bij je past, te proberen je terug in je hokje te stoppen. "Ja maar jij houdt toch niet van sociaal?" *Mensen pakken Green1 beet, stoppen hem in z'n hokje en doen de deur dicht* En zie dan de moed maar weer te vinden om die deur weer open te doen en weer weg te lopen.
) hele zinnige dingen over weet te zeggen. Toch even een kanttekening hier: mijn ervaring is dat mensen misschien zeggen "maar jij bent toch niet sociaal?" maar het enige wat ze daarmee willen uitdrukken is verwondering. Dat ze je geen kans geven om te groeien als mens en te doen wat jij wil, dat maak jij ervan in je hoofd. Maar of zij nou de deur dicht doen of dat je dat zelf doet, maakt niet uit. Hij zal weer open moeten en dat moet je zelf doen.Aan de ene kant herken ik wat je zegt op Fok. Ik zie dat mensen jouw reacties vaak een stuk negatiever interpreteren dan hoe jij het had bedoeld. Maar ik denk wel dat het klopt dat jij wat negatiever in het leven staat dan je lezers. Je bent in feite een misantroop en je zegt dat je het leven af en toe niet ziet zitten. Vind je het gek dat anderen die negatieve vibe oppakken? Daar hoef je je verder niet zo druk om te maken, want dat ben jij en als jij positiever in het leven wil staan, ben jij degene die dat beslist en doet en niemand anders. Verder vind ik je realisme vaak heel verfrissend.quote:Ik ervaar dat zelf ook vaak bij mensen die mij niet heel goed kennen, maar een bepaald beeld van mij hebben. Ook online. Dan zeg ik iets en dan beginnen ze over hoe negatief ik altijd reageer, terwijl ik gewoon een hele normale reactie geef en zij in hun hoofd hebben dat ik altijd negatief ben, dus bedoel ik dat ook negatief volgens hun, waarmee ze hun eigen beeld van mij weer bevestigen. En zo kom ik nooit van die reputatie af, terwijl ik echt niet negen jaar dezelfde persoon ben gebleven.
En dat is de clou. Wat mensen van je denken hoort volslagen oninteressant te zijn. Het is jouw leven.quote:Maar goed, mijn ervaring is dan ook dat de mensen die dat doen, meestal mensen zijn die je eigenlijk maar vaag kennen. Ik begrijp wel dat het dan alsnog vervelend is, maar op zich zijn het geen mensen die er toe doen (of die er voor jou toe zouden moeten doen). Overigens doen ze dat bij iedereen en niet alleen bij jou, misschien helpt dat.
Dat is zeker waar. Ik weet nog dat ik een keer heel enthousiast was over het kapsel van de gymlerares. Ik zei tegen haar "maar het maakt niet uit hoe je het laat knippen of in welke kleur je het verft, het staat je toch wel goed." De gymlerares en een klasgenote stonden me in volle verbazing aan te staren. "Dankjewel Els...quote:Maar het is in deze maatschappij wel een beetje zo dat je dat soort dingen niet mag zeggen. Het is meer geaccepteerd om negatief op mensen te reageren dan om ze een compliment te geven, zeker wanneer dat inhoudelijk is, dus iets anders dan 'leuke zonnebril'. Het zit volgens mij gewoon in mensen om altijd eerst negatief te reageren en als je al positief reageert, dan moet je er iets achteraan zeggen om het een beetje af te zwakken.
" zei de gymlerares.Dit is waar, denk ik. Maar hier laat je merken dat je voor bepaalde menselijke eigenschappen veel minachting voelt..quote:Volgens mij is dat ook gewoon onzekerheid van die mensen zelf. Als je namelijk goed in je vel zit en zelf gelukkig bent, voel je denk ik ook niet de behoefte om constant andere mensen te bekritiseren. Dat die mensen jou in een bepaald hokje stoppen is alleen maar een manier van hun om de wereld in begrijpelijke termen te structureren, zodat ze zich zelfverzekerd voelen. Als jij iets anders doet dan ze verwachten, moeten ze hun wereldbeeld bijstellen en dat vinden ze eng.
Hier komt de misantroop in jou naar boven.
Het is heel tricky. Ik denk dat er weinig over te zeggen valt als leek. NLD moet haast bijna dezelfde oorzaken moet hebben als autisme omdat die twee zoveel raakvlakken hebben. Het zit officieel ook in het autistisch spectrum, of niet, childintime?quote:Op vrijdag 23 januari 2009 11:59 schreef dutch-mamma het volgende:
[..]
Hij heeft problemen met rekenen, loopt achter met een aantal andere dingen (laat leren fietsen, al 5 jaar bezig voor zwemdiploma A)... Maar qua taal is hij wel heel erg goed.
Ik was laat met praten, laat met zwemmen en laat met fietsen en ik ben heel goed in taal. Maar ik heb absoluut geen leerstoornis. Geloof ik....
Belangrijker is de vraag: denk jij dat je het nodig hebt? Ben jij door een onoverkomelijk probleem dat veroorzaakt wordt door je PDD-NOS permanent niet in staat om te werken? Als je namelijk wel zou kunnen werken, vind ik dat je gewoon door moet bijten en geen uitkering moet gaan trekken. Je kunt niet op je luie gat gaan zitten en denken dat je door je labeltje automatisch verzekerd bent van financiële hulp.quote:Op vrijdag 23 januari 2009 12:47 schreef Nicolaas_Copernicaars het volgende:
[..]
Ok... Er staat overal "vanaf arbeidsongeschiktheidsverklaring" oid. Maar wanneer is dat? En ik weet zelf 99% zeker dat ik een schroef los heb in dat departement, maar daar gaat het UWV natuurlijk niet mee akkoord... Het traject van het GGZ duurt ook al jaren, dus als ik daarop moet wachten...
Ik herken dingen in de gegoogelde informatie, maar ik wil dit toch eerst met de begeleider bespreken voor ik conclusies ga trekken.quote:Op vrijdag 23 januari 2009 14:25 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Het is heel tricky. Ik denk dat er weinig over te zeggen valt als leek. NLD moet haast bijna dezelfde oorzaken moet hebben als autisme omdat die twee zoveel raakvlakken hebben. Het zit officieel ook in het autistisch spectrum, of niet, childintime?
Ik was laat met praten, laat met zwemmen en laat met fietsen en ik ben heel goed in taal. Maar ik heb absoluut geen leerstoornis. Geloof ik....
Het heeft raakvlakken, het overlapt elkaar ook, denk ik.
Never explain; your friends do not need it and your enemies will not believe you anyway. (Elbert Hubbard, US author, 1856 - 1915)
Ik kan ook een strop maken en die om mijn nek doen en mezelf verhangen, dan zou ik het niet meer nodig hebben. Dat zou pas doorbijten zijn he...quote:Op vrijdag 23 januari 2009 14:28 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Belangrijker is de vraag: denk jij dat je het nodig hebt? Ben jij door een onoverkomelijk probleem dat veroorzaakt wordt door je PDD-NOS permanent niet in staat om te werken? Als je namelijk wel zou kunnen werken, vind ik dat je gewoon door moet bijten en geen uitkering moet gaan trekken. Je kunt niet op je luie gat gaan zitten en denken dat je door je labeltje automatisch verzekerd bent van financiële hulp.
Ik vind vanalles, maar uiteindelijk ben ik afhankelijk van wat anderen vinden. En dan gaat het ook over wat ik wel of niet kan. Wanneer mag je vinden dat je iets niet kan?
Juist niet. Zelfmoord is het opgeven.quote:Op vrijdag 23 januari 2009 14:57 schreef Nicolaas_Copernicaars het volgende:
[..]
Ik kan ook een strop maken en die om mijn nek doen en mezelf verhangen, dan zou ik het niet meer nodig hebben. Dat zou pas doorbijten zijn he...
Misschien zou je iets meer willen vertellen over de hulpverlening en de malle molen die je tot nu toe hebt meegemaakt? En wat kan jij niet volgens jou? Waar heb je moeite mee?quote:Ik vind vanalles, maar uiteindelijk ben ik afhankelijk van wat anderen vinden. En dan gaat het ook over wat ik wel of niet kan. Wanneer mag je vinden dat je iets niet kan?
Dat overleg pleeg ik wel met een behandelaar. Het gaat er nu om of het zonder meer een optie is en wanneer je werkelijk die diagnose hebt. Als het GGZ dat vindt of als het UWV dat vindt? En wanneer vindt het GGZ/UWV definitief dat je beschadigd bent en in zodanige mate dat je recht hebt op inkomensondersteuning?quote:Op vrijdag 23 januari 2009 15:27 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Juist niet. Zelfmoord is het opgeven.
[..]
Misschien zou je iets meer willen vertellen over de hulpverlening en de malle molen die je tot nu toe hebt meegemaakt? En wat kan jij niet volgens jou? Waar heb je moeite mee?
Disclaimer: ik houd even geen rekening met de perceptie van mijn lezers op dit moment, maar ik ben onder gelijkgestemden, dus jullie begrijpen vast wel dat ik niet de bedoeling heb om bot over te komen.
Misschien is het raadzaam om als mensen elkaar gaan meeten even te gaan kijken wat ieders voorkeuren zijn. Dit is immers het autisme topic, dus meeten gaat voor niemand (behalve misschien de niet-autisten) vanzelf. Re, dutch-mamma, childintime, (en andere niet-autisten die belangstelling hebben) wat mij betreft doen jullie lekker ook mee met de meets 
En jullie hebben vast ook je eigen voorkeuren. Als we een lijstje hebben, kunnen we kijken hoe dat op elkaar af kunnen stemmen.
Vragen:
1 Waar woon je? Als je dat niet wil zeggen, geef dan aan in welke regio van het land zodat mensen een beetje een idee hebben waar je zit.
2 Ga je liever reizen of meet je het liefst in je eigen woonplaats?
3 Waar wil je meeten? Bij jou thuis, een neutrale plek, bij iemand anders, etc.
4 Wat zou je graag willen doen tijdens de meet? Wil je iets leuks gaan doen? (geef dan even een suggestie) Wil je ergens een hapje eten of juist niet? Wil je samen koffie/thee drinken?
5 Met hoeveel mensen voel jij je het prettigst?
6 Zou je iemand die jij kent mee willen nemen?
Mijn eigen antwoorden:
1 Ik woon in Rotterdam.
2 Ik meet het liefst bij mij thuis of ergens in Utrecht, maar het maakt me niet zoveel uit.
3 Zoals ik zei, wat mij betreft staat mijn huis open en ik denk dat ThE_ED (mijn vriend) ook wel akkoord gaat. Verder heb ik niet echt plekken waar ik absoluut niet zou willen zijn, maar over het algemeen geldt dat hoe minder drukte, hoe beter.
4 Ik zou het liefst ergens wat gaan drinken Ik heb het meeste met een pub of een kroeg waar je elkaar nog duidelijk kunt verstaan en het niet al te druk is.
5 Ik voel me het prettigst met in totaal twee of drie mensen, maar meer kan ook. Vanaf zes man wordt het mij teveel.
6 Ik neem eventueel ThE_ED mee
Disclaimer: Ik denk dat het alvast belangrijk is om te stellen dat iedereen weg mag zodra hij/zij er behoefte aan heeft. En ja, dat mag ook na een kwartier als je denkt dat het niks wordt.
[ Bericht 2% gewijzigd door Black_Tulip op 23-01-2009 15:48:00 ]
En jullie hebben vast ook je eigen voorkeuren. Als we een lijstje hebben, kunnen we kijken hoe dat op elkaar af kunnen stemmen.Vragen:
1 Waar woon je? Als je dat niet wil zeggen, geef dan aan in welke regio van het land zodat mensen een beetje een idee hebben waar je zit.
2 Ga je liever reizen of meet je het liefst in je eigen woonplaats?
3 Waar wil je meeten? Bij jou thuis, een neutrale plek, bij iemand anders, etc.
4 Wat zou je graag willen doen tijdens de meet? Wil je iets leuks gaan doen? (geef dan even een suggestie) Wil je ergens een hapje eten of juist niet? Wil je samen koffie/thee drinken?
5 Met hoeveel mensen voel jij je het prettigst?
6 Zou je iemand die jij kent mee willen nemen?
Mijn eigen antwoorden:
1 Ik woon in Rotterdam.
2 Ik meet het liefst bij mij thuis of ergens in Utrecht, maar het maakt me niet zoveel uit.
3 Zoals ik zei, wat mij betreft staat mijn huis open en ik denk dat ThE_ED (mijn vriend) ook wel akkoord gaat. Verder heb ik niet echt plekken waar ik absoluut niet zou willen zijn, maar over het algemeen geldt dat hoe minder drukte, hoe beter.
4 Ik zou het liefst ergens wat gaan drinken
Ik heb het meeste met een pub of een kroeg waar je elkaar nog duidelijk kunt verstaan en het niet al te druk is.5 Ik voel me het prettigst met in totaal twee of drie mensen, maar meer kan ook. Vanaf zes man wordt het mij teveel.
6 Ik neem eventueel ThE_ED mee
Disclaimer: Ik denk dat het alvast belangrijk is om te stellen dat iedereen weg mag zodra hij/zij er behoefte aan heeft. En ja, dat mag ook na een kwartier als je denkt dat het niks wordt.
[ Bericht 2% gewijzigd door Black_Tulip op 23-01-2009 15:48:00 ]
Dat is goed. Maar weet dat als je toch iets op je hart hebt, je hier mensen kunt vinden die naar je willen luisteren.quote:Op vrijdag 23 januari 2009 15:31 schreef Nicolaas_Copernicaars het volgende:
[..]
Dat overleg pleeg ik wel met een behandelaar.
Naar mijn weten heb je de diagnose op het moment dat een psycholoog/psychiater de diagnose stelt.quote:Het gaat er nu om of het zonder meer een optie is en wanneer je werkelijk die diagnose hebt. Als het GGZ dat vindt of als het UWV dat vindt?
Geen idee.quote:En wanneer vindt het GGZ/UWV definitief dat je beschadigd bent en in zodanige mate dat je recht hebt op inkomensondersteuning?
Ik had moeten werken vandaag, maar onderweg kreeg ik een telefoontje. "Ik heb vervelend nieuws voor je: je trein is opgeheven." 
Echt een puinzooi, de NS. Ik heb tot nu toe nog geen enkele dag gehad dat ik geen vertraging had. En nu dit weer. Maar goed, ik klaag niet. Kan ik langer luieren 
Echt een puinzooi, de NS. Ik heb tot nu toe nog geen enkele dag gehad dat ik geen vertraging had. En nu dit weer. Maar goed, ik klaag niet. Kan ik langer luieren
Misschien kan ik kort vertellen hoe het met mij is gelopen, en heb je er wat aan. Ik ging in maart 2004 voor het eerst naar een psycholoog omdat ik enorm was afgebrand in een evaluatie als bedrijfsjournalist.quote:Op vrijdag 23 januari 2009 15:31 schreef Nicolaas_Copernicaars het volgende:
Dat overleg pleeg ik wel met een behandelaar. Het gaat er nu om of het zonder meer een optie is en wanneer je werkelijk die diagnose hebt. Als het GGZ dat vindt of als het UWV dat vindt? En wanneer vindt het GGZ/UWV definitief dat je beschadigd bent en in zodanige mate dat je recht hebt op inkomensondersteuning?
Mijn moeder betaalde de sessies (a 70 euro), omdat de nood acuut was, en ik niet in de GGZ molen wilde. De man was vriendelijk en bekwaam. In mei waren de sessies afgelopen en had hij al eerder de diagnose Asperger gesteld.
Hierna ben ik naar een psychiater in de buurt gedaan (ook door moeder betaald), voor een second opinion. Zij deed het onderzoek grondig over (duurt ook weer enkele weken), en trok dezelfde conclusie en schreef een rapport. Toen was het juli. Het had ook sneller gekund, maar ik wilde liever de financiële last wat spreiden.
Hierna heb ik een UWV keuring aangevraagd, die ook weer 6 weken op zich liet wachten, maar ik stond sterk met het rapport. In november kreeg ik de eerste keer WAJONG; ik was 80 - 100% arbeidsongeschikt bevonden.
Dus wil je sneller een WAJONG uitkering, is het misschien een idee om te investeren in een zestal sessies met een psycholoog of psychiater bijvoorbeeld, is mijn inschatting.
Even een update over mijn situatie trouwens.
Met werk lijkt alles langzamerhand op rolletjes te lopen. De presentatie op woensdag ging heel erg goed. Mijn tentamen op donderdag een stuk minder. Het wordt in ieder geval geen hoog cijfer meer, maar misschien nog een voldoende. Worst case scenario is: tentamen onvoldoende -> eindcijfer onvoldoende. Als ik minimaal een 4 heb gehaald, mag ik het tentamen herkansen en dan gaat alles nog goed komen denk ik
Ik heb aan de bel getrokken bij mijn contactpersoon aan de universiteit en die heeft gelijk ingegrepen. Ik heb voor 1 paper twee weken uitstel gekregen en voor de ander minstens een week (ik moet de exacte datum nog te horen krijgen). Ik heb het uitzendbureau ingelicht dat ik een persoonlijk gesprek wil hebben over "een handicap die ik altijd heb verzwegen op mijn werk". Ik heb maandag een afspraak met het uitzendbureau en met de huisarts. Op dinsdag heb ik een afspraak met de studieadviseur.
Met werk lijkt alles langzamerhand op rolletjes te lopen. De presentatie op woensdag ging heel erg goed. Mijn tentamen op donderdag een stuk minder. Het wordt in ieder geval geen hoog cijfer meer, maar misschien nog een voldoende. Worst case scenario is: tentamen onvoldoende -> eindcijfer onvoldoende. Als ik minimaal een 4 heb gehaald, mag ik het tentamen herkansen en dan gaat alles nog goed komen denk ik
Ik heb aan de bel getrokken bij mijn contactpersoon aan de universiteit en die heeft gelijk ingegrepen. Ik heb voor 1 paper twee weken uitstel gekregen en voor de ander minstens een week (ik moet de exacte datum nog te horen krijgen). Ik heb het uitzendbureau ingelicht dat ik een persoonlijk gesprek wil hebben over "een handicap die ik altijd heb verzwegen op mijn werk". Ik heb maandag een afspraak met het uitzendbureau en met de huisarts. Op dinsdag heb ik een afspraak met de studieadviseur.
quote:Op vrijdag 23 januari 2009 15:41 schreef Black_Tulip het volgende:
Vragen (met daarachter de antwoorden van Perico):
1 Waar woon je? Heerlen, Zuid-Limburg... 2,5 uur van Amsterdam vandaan, 2 uur van Utrecht, 1 uur van Eindhoven, 5 uur van Groningen.
2 Ga je liever reizen of meet je het liefst in je eigen woonplaats? Het liefst in mijn regio (Maastricht kan ook bijvoorbeeld). Maar reizen wijs ik niet af.
3 Waar wil je meeten? Bij jou thuis, een neutrale plek, bij iemand anders, etc. Mijn woonruimte is goed uitgerust om mensen te ontvangen, met veel daglicht. Maar een neutrale plek is ook goed, als anderen dat prettiger vinden.
4 Wat zou je graag willen doen tijdens de meet? Wil je iets leuks gaan doen? (geef dan even een suggestie) Wil je ergens een hapje eten of juist niet? Wil je samen koffie/thee drinken? Dit is denkelijk voor iedereen verschillend. Sommige mensen worden nerveus als ze de hele tijd op een plek zitten en doen liever iets om het ijs te breken, anderen weer niet.
Ik ben zelf een goede natuurgids, en ken alle mooie en markante plekken in de regio, en al wandelend is er ook genoeg gespreksstof, dat dient zich dan sneller aan, leert de ervaring. En je kunt altijd weer naast iemand anders lopen als je dat wilt en voor eten en drinken kan gezorgd worden onderweg. Maar ik drink ook graag iets op een terras e.d.
5 Met hoeveel mensen voel jij je het prettigst? Van 2 tot 5 mensen. Maar meer mag ook.
6 Zou je iemand die jij kent mee willen nemen? Nee, op het moment niet.
Tijd is niet zo van belang voor mij, dus ik loop gewoon de molen van het GGZ door. Het is alleen dat zij me steeds zeggen dat ik niet zomaar op een papier kan krijgen "Je hebt dit en dit" en dat stoort mij een beetje, want hoe moet ik dan in godsnaam voor een UWV duidelijk krijgen dat mij iets mankeert. Van de buitenkant kun je eigenlijk ook niets zien, ik kan mij ontzettend goed en snel aanpassen en inschattingen maken over sociale wenselijkheid etc, maar dit vergt behoorlijk wat energie en dus kan ik die schijn niet 24 uur per dag, 7 dagen per week volhouden. De norm van inkomen waarop alle prijzen (huur, voedsel, vervoer, noem het maar op) zijn gebaseerd is die van iemand die 36 uur per week werkt. Zo'n 36 urige werkweek houd ik misschien 3 weken vol, daarna is bij mij gewoon alle energie op en ga ik aan mijn betaald verlof zitten. In een jaar is het voor mij onmogelijk om 3 maanden full-time te werken, maar hoe bewijs ik dat... Door het grandioos fout te laten gaan? Door werkelijk een strop om te knopen en te hangen? Daarmee bewijs ik het misschien, maar dat bewijs heeft dan (voor mij) geen nut meer, ik heb immers geen uitkering meer nodig.quote:Op vrijdag 23 januari 2009 15:52 schreef Perico het volgende:
[..]
Misschien kan ik kort vertellen hoe het met mij is gelopen, en heb je er wat aan. Ik ging in maart 2004 voor het eerst naar een psycholoog omdat ik enorm was afgebrand in een evaluatie als bedrijfsjournalist.
Mijn moeder betaalde de sessies (a 70 euro), omdat de nood acuut was, en ik niet in de GGZ molen wilde. De man was vriendelijk en bekwaam. In mei waren de sessies afgelopen en had hij al eerder de diagnose Asperger gesteld.
Hierna ben ik naar een psychiater in de buurt gedaan (ook door moeder betaald), voor een second opinion. Zij deed het onderzoek grondig over (duurt ook weer enkele weken), en trok dezelfde conclusie en schreef een rapport. Toen was het juli. Het had ook sneller gekund, maar ik wilde liever de financiële last wat spreiden.
Hierna heb ik een UWV keuring aangevraagd, die ook weer 6 weken op zich liet wachten, maar ik stond sterk met het rapport. In november kreeg ik de eerste keer WAJONG; ik was 80 - 100% arbeidsongeschikt bevonden.
Dus wil je sneller een WAJONG uitkering, is het misschien een idee om te investeren in een zestal sessies met een psycholoog of psychiater bijvoorbeeld, is mijn inschatting.
Tot nu toe ben ik heel creatief geweest met het kunnen leven met de inkomensnormen die heersen en alles wat daarbij komt kijken, maar nu begint het spannend te worden, de overheid legt de lat steeds hoger en de maatschappij gaat daar gewoon in mee.
Er zijn ook steeds van die berichten als "Aanmeldingen voor WAJONG met ...% toegenomen" die dan de indruk wekken dat het komt door gemakzucht van mensen. Maar nergens lees ik terug dat die vrijemarkteconomie de mensen in het nauw drijft. Degene die het niet aan kan is lui etc. In werkelijk iedere vacature wordt van je verwacht dat je goed kunt samenwerken of goede sociale vaardigheden hebt, baantjes waarbij dat niet nodig was verdwijnen langzaam, want twee weten altijd meer dan een. Is althans de opvatting van de meerderheid.
In elk geval bedankt voor je post. Het geeft mij veel meer inzicht in de hele procedure.
Dat ik hier mijn gal kan spuwen of mijn hart kan luchten weet ik wel hoor, maar het helpt mij niet als daar geen concrete veranderingen uit komen. Ik moet immers efficient omgaan met mijn energie gezien de hordes op mijn pad.
Zoals ik het hoor, is tijd wel van belang, omdat je bang bent op een gegeven moment niet genoeg geld meer te hebben om een fatsoenlijk leven te leiden. Met de krappere economie heb je daar zeker reden voor.quote:Op vrijdag 23 januari 2009 16:24 schreef Nicolaas_Copernicaars het volgende:
Tijd is niet zo van belang voor mij, dus ik loop gewoon de molen van het GGZ door.
Waarom zou dat niet kunnen en waarom neem jij er genoegen mee dat zij zeggen dat het niet kan? Het is toch van de zotte dat ze impliceren dat je geen psychologisch rapport mee zou kunnen krijgen wat je mee zou kunnen nemen naar het UWV? Ik zou je als tip meegeven om met man en macht te zoeken naar een psycholoog/psychiater die je hiermee wél kan helpen. Ik vind het echt waardeloos dat het GGZ je niet wat meer hulp biedt bij jouw worstelingen met het UWV.quote:Het is alleen dat zij me steeds zeggen dat ik niet zomaar op een papier kan krijgen "Je hebt dit en dit" en dat stoort mij een beetje, want hoe moet ik dan in godsnaam voor een UWV duidelijk krijgen dat mij iets mankeert.
Mij lukt het tot nu toe redelijk goed, maar ik kan me voorstellen dat het moeilijker wordt naarmate je ouder wordt en dat het toch te zwaar wordt voor iemand met autisme die zich ogenschijnlijk goed lijkt te redden.quote:Van de buitenkant kun je eigenlijk ook niets zien, ik kan mij ontzettend goed en snel aanpassen en inschattingen maken over sociale wenselijkheid etc, maar dit vergt behoorlijk wat energie en dus kan ik die schijn niet 24 uur per dag, 7 dagen per week volhouden.
Dat bewijs je door een helder en overtuigend rapport te laten schrijven door een deskundige. Heb je iemand van het GGZ al verteld wat je hier nu neerzet?quote:De norm van inkomen waarop alle prijzen (huur, voedsel, vervoer, noem het maar op) zijn gebaseerd is die van iemand die 36 uur per week werkt. Zo'n 36 urige werkweek houd ik misschien 3 weken vol, daarna is bij mij gewoon alle energie op en ga ik aan mijn betaald verlof zitten. In een jaar is het voor mij onmogelijk om 3 maanden full-time te werken, maar hoe bewijs ik dat... Door het grandioos fout te laten gaan?
True.quote:Tot nu toe ben ik heel creatief geweest met het kunnen leven met de inkomensnormen die heersen en alles wat daarbij komt kijken, maar nu begint het spannend te worden, de overheid legt de lat steeds hoger en de maatschappij gaat daar gewoon in mee.
Ik ben het niet helemaal met je eens. Ik ben van mening dat er voor 99% van alle mensen (dus inclusief die met autisme) een baantje moet zijn waarbij werken wél leefbaar is. Maar ja, probeer die maar te vinden.quote:Er zijn ook steeds van die berichten als "Aanmeldingen voor WAJONG met ...% toegenomen" die dan de indruk wekken dat het komt door gemakzucht van mensen. Maar nergens lees ik terug dat die vrijemarkteconomie de mensen in het nauw drijft. Degene die het niet aan kan is lui etc. In werkelijk iedere vacature wordt van je verwacht dat je goed kunt samenwerken of goede sociale vaardigheden hebt, baantjes waarbij dat niet nodig was verdwijnen langzaam, want twee weten altijd meer dan een. Is althans de opvatting van de meerderheid.
Ook heb je te maken met de "ach gossie wat erg, we helpen je wel
" mentaliteit. In Nederland is er voor alles wel een sociaal vangnet. Het is heel menselijk om daarvan te gaan profiteren. Zoals je wel doorhad is dat ook waar ik je aanvankelijk van verdacht. Maar goed, als jij écht niet kan werken betekent dat niet dat er geen mensen zijn die een labeltje waarmee ze een uitkering kunnen krijgen erg makkelijk vinden.Ik post hier onder andere om alles op een rijtje te krijgen en om te verwerken wat er op mijn pad komt. Dat scheelt energie.quote:Dat ik hier mijn gal kan spuwen of mijn hart kan luchten weet ik wel hoor, maar het helpt mij niet als daar geen concrete veranderingen uit komen. Ik moet immers efficient omgaan met mijn energie gezien de hordes op mijn pad.
8 april heb ik een intakegesprek met een psychiater in opleiding... ik had liever een ervarener iemand
Children of the night. What music they make.
die zijn juist lekker vers, moderner en vol goede moed johquote:Op vrijdag 23 januari 2009 17:11 schreef DeHovenier het volgende:
8 april heb ik een intakegesprek met een psychiater in opleiding... ik had liever een ervarener iemand
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
Ik moet zeggen dat ik niet veel merk van die krapte, maar mijn hele leven is ingesteld op efficient zijn. Zo ook met financien. Het is zelfs zo dat ik op dit moment een inkomen heb dat beneden het bestaansminimum zit. Ondanks dat heb ik nog steeds mijn eigen luxe.quote:Op vrijdag 23 januari 2009 16:38 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Zoals ik het hoor, is tijd wel van belang, omdat je bang bent op een gegeven moment niet genoeg geld meer te hebben om een fatsoenlijk leven te leiden. Met de krappere economie heb je daar zeker reden voor.
Het GGZ heeft hier en daar steken laten vallen, maar het GGZ is het uiteindelijk niet schuld dat ik tegen problemen op loop. Daar kan ik ook geen schuldige voor aanwijzen. Zo'n rapport was een tijd geleden niet mogelijk, maar door steken die zijn laten vallen, zit ik bij een behandelaar voor ADD en wordt naar PDD-NOS pas sinds kort gekeken.quote:[..]
Waarom zou dat niet kunnen en waarom neem jij er genoegen mee dat zij zeggen dat het niet kan? Het is toch van de zotte dat ze impliceren dat je geen psychologisch rapport mee zou kunnen krijgen wat je mee zou kunnen nemen naar het UWV? Ik zou je als tip meegeven om met man en macht te zoeken naar een psycholoog/psychiater die je hiermee wél kan helpen. Ik vind het echt waardeloos dat het GGZ je niet wat meer hulp biedt bij jouw worstelingen met het UWV.
Wellicht ook gedeeltelijk mijn "eigen schuld", omdat ik mij strikt aan de procedure/structuur houd. Eerst het probleem met concentratie oplossen, daarna kijken naar problemen bij de sociale ontwikkeling. Ik geef dus informatie die te maken heeft met concentratiestoornissen, maar niet met sociale problematiek. Als ik aangaf bij een psycholoog dat ik zelf dacht dat het met autisme te maken had, kreeg ik de vraag:
"Heb je vrienden?"
"Ja."
"Waarom zijn dat je vrienden?"
"Omdat het klikt met die personen."
"Ja dan ben je geen autist, want die kunnen dat niet zo zeggen. Die zeggen 'omdat we dezelfde postzegels verzamelen' of iets dergelijks"
Uiteraard is dat zeer onzorgvuldig van die psycholoog, maar ik ken mezelf en heb geleerd om niet meteen iemands woorden de grond in te boren maar ze een kans te geven. In dit geval bleek ik toch gelijk te hebben, want recentelijk heb ik dit voorval bij een psychiater (niet zo'n kwakzalverige psycholoog) neergelegd en die vond die situatie zeer opmerkelijk en ging met mij ervoor zorgen dat ik opnieuw bekeken werd.
Het grote probleem is ook dat ik het lange tijd heb gered zonder steun en dat in een gesprek lijkt alsof ik een sociale duizendpoot ben. Ook mijn ervaringen op het gebied met dames is echt verre van sociaal beperkt te noemen, om het maar even netjes en gecensureerd uit te drukken: het aantal bedpartners is bovengemiddeld. Als ik nu kom met verhalen over het niet kunnen, word ik van alle kanten vreemd bekeken en denken mensen dat ik dat verzin om aan een uitkering te komen.quote:[..]
Mij lukt het tot nu toe redelijk goed, maar ik kan me voorstellen dat het moeilijker wordt naarmate je ouder wordt en dat het toch te zwaar wordt voor iemand met autisme die zich ogenschijnlijk goed lijkt te redden.
Misschien ben ik daar te laat duidelijk in geweest, maar het is moeilijk om je eigen gedrag te analyseren als je niet weet hoe het 'normaal' is. Zo'n gewaarwording en uiteenzetting heeft tijd nodig en die neem ik ook liever. Anders krijg ik het niet in bewoordingen gegoten die voor een normale te begrijpen is. Alles moet ik vertalen met in het achterhoofd de gedachte dat, wat ik normaal vind, niet meteen normaal is voor een ander.quote:[..]
Dat bewijs je door een helder en overtuigend rapport te laten schrijven door een deskundige. Heb je iemand van het GGZ al verteld wat je hier nu neerzet?
Dat ik sociale mankementen had wist ik eigenlijk niet, ik dacht dat het normaal was.
Het is een groter maatschappelijk probleem. Baantjes worden steeds meer gespitst op een bepaald soort mensenras. Klinkt zwaar, maar met zo'n overdreven illustratie krijg ik het makkelijker uitgelegd. Een ras dat volgzaam is en dat makkelijker zonder verdere uitleg aanneemt WAAROM iets is. Het andere ras controleert die massa en verdient daar zijn geld mee of sterft omdat ze niet kunnen rondkomen.quote:[..]
True.
[..]
Ik ben het niet helemaal met je eens. Ik ben van mening dat er voor 99% van alle mensen (dus inclusief die met autisme) een baantje moet zijn waarbij werken wél leefbaar is. Maar ja, probeer die maar te vinden.
Uiteindelijk is het veel beter om die dingen minder moeilijk te maken. Anders krijg je toch op de een of andere manier een gedeelte van de bevolking dat op zijn eigen manier een inkomen gaat vergaren. Vaak levert dat problemen op die veel meer geld kosten dan een paar uitkeringen meer of minder.quote:Ook heb je te maken met de "ach gossie wat erg, we helpen je wel
Ik post het merendeel bij mijn behandelaar. Maar het is inderdaad makkelijk om, voordat je naar de behandelaar gaat, op een rijtje te zetten waar je het over wil hebben en in welke volgorde je dat gaat doen om het begrijpelijk te houden voor hem/haar. De een gebruikt daar een forum voor, de ander een stuk papier. Ik gebruik liever papier, omdat ik daar niemand hoef te overtuigen en dat overtuigen gaat ten koste van de kern.quote:[..]
Ik post hier onder andere om alles op een rijtje te krijgen en om te verwerken wat er op mijn pad komt. Dat scheelt energie.
Het lijkt mij inderdaad handiger om een keer ergens op een rustige plek af te spreken om kennis te maken. Daar is een concert inderdaad niet geschikt voor. Gewoon een kopje koffie drinken in de stad bijvoorbeeld is inderdaad beter dan een concert. Gewoon in een rustige omgeving met elkaar praten. Eigenlijk is dat wel iets wat ik wil. Met iemand praten die al wat meer ervaring heeft met dat hele circus rond de diagnose stellen enzo. En misschien heb jij nog handig tips voor mij.quote:Op donderdag 22 januari 2009 21:33 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Ik ga niet heel vaak naar concerten eigenlijk en ik vind een concert helemaal geen geschikte gelegenheid voor een eerste ontmoeting.
Heb jij bezwaar om op een wat rustigere plek af te spreken of vind je dat ook wel ok? Wat mij betreft hoeft mijn vriend niet mee, maar als je liever met zijn drieën bent in plaats van met zijn tweeën kan ik vragen of hij mee wil..
Wat ik eigenlijk bedoelde is dat als jij en je vriend naar een concert toe gaan dat het mij dan gezellig lijkt om samen te gaan of daar af te spreken. Dit staat los van het feit dat jouw oproep om mensen uit topic te ontmoeten. Ik deed dit voorstel namelijk omdat ik weet dat jij ook van metal houdt.
En waarom ik jouw vriend erbij betrok is om uit te sluiten dat jij een verkeerde indruk van mijn bedoeling krijgt.
Misschien had ik dat wat onhandig neergezet.
14 SHADES OF GREY
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Interessant. Ik ben juist precies het tegenovergestelde. Ik ga heel luxe om met mijn geld én tijd.quote:Op vrijdag 23 januari 2009 17:29 schreef Nicolaas_Copernicaars het volgende:
Ik moet zeggen dat ik niet veel merk van die krapte, maar mijn hele leven is ingesteld op efficient zijn. Zo ook met financien. Het is zelfs zo dat ik op dit moment een inkomen heb dat beneden het bestaansminimum zit. Ondanks dat heb ik nog steeds mijn eigen luxe.
Hopelijk komt daar wat uit rollen dan.quote:Het GGZ heeft hier en daar steken laten vallen, maar het GGZ is het uiteindelijk niet schuld dat ik tegen problemen op loop. Daar kan ik ook geen schuldige voor aanwijzen. Zo'n rapport was een tijd geleden niet mogelijk, maar door steken die zijn laten vallen, zit ik bij een behandelaar voor ADD en wordt naar PDD-NOS pas sinds kort gekeken.
quote:Wellicht ook gedeeltelijk mijn "eigen schuld", omdat ik mij strikt aan de procedure/structuur houd. Eerst het probleem met concentratie oplossen, daarna kijken naar problemen bij de sociale ontwikkeling. Ik geef dus informatie die te maken heeft met concentratiestoornissen, maar niet met sociale problematiek. Als ik aangaf bij een psycholoog dat ik zelf dacht dat het met autisme te maken had, kreeg ik de vraag:
"Heb je vrienden?"
"Ja."
"Waarom zijn dat je vrienden?"
"Omdat het klikt met die personen."
"Ja dan ben je geen autist, want die kunnen dat niet zo zeggen. Die zeggen 'omdat we dezelfde postzegels verzamelen' of iets dergelijks"
Die snapt het niet inderdaad Wat voor concentratieproblemen heb je en is de behandeling daarin wel effectief geweest, d.w.z. heb je nu minder last van concentratieproblemen?quote:Uiteraard is dat zeer onzorgvuldig van die psycholoog, maar ik ken mezelf en heb geleerd om niet meteen iemands woorden de grond in te boren maar ze een kans te geven. In dit geval bleek ik toch gelijk te hebben, want recentelijk heb ik dit voorval bij een psychiater (niet zo'n kwakzalverige psycholoog) neergelegd en die vond die situatie zeer opmerkelijk en ging met mij ervoor zorgen dat ik opnieuw bekeken werd.
Herkenbaar. Mijn studiegenoten keken me een beetje vreemd aan toen ik zei dat ik uitstel had gekregen voor het inleveren van mijn papers. Alsof ze denken "wij hebben het ook razend druk, wie ben jij om uitstel te krijgen? En het gaat toch juist goed met je?" Ik ga me bijna schamen dat ik gedurfd heb het te vragen. Maar als ik een ding heb geleerd, is het wel dat wat ik denk dat andere mensen over mij denken vaak niet klopt..quote:Het grote probleem is ook dat ik het lange tijd heb gered zonder steun en dat in een gesprek lijkt alsof ik een sociale duizendpoot ben. Ook mijn ervaringen op het gebied met dames is echt verre van sociaal beperkt te noemen, om het maar even netjes en gecensureerd uit te drukken: het aantal bedpartners is bovengemiddeld. Als ik nu kom met verhalen over het niet kunnen, word ik van alle kanten vreemd bekeken en denken mensen dat ik dat verzin om aan een uitkering te komen.
Laat ik zeggen dat zolang je psycholoog en andere voor jou belangrijke personen je serieus nemen, het niet uitmaakt als andere mensen denken dat je het allemaal verzint.
Dat is waar. Ik worstel met hetzelfde probleem.quote:Misschien ben ik daar te laat duidelijk in geweest, maar het is moeilijk om je eigen gedrag te analyseren als je niet weet hoe het 'normaal' is. Zo'n gewaarwording en uiteenzetting heeft tijd nodig en die neem ik ook liever. Anders krijg ik het niet in bewoordingen gegoten die voor een normale te begrijpen is. Alles moet ik vertalen met in het achterhoofd de gedachte dat, wat ik normaal vind, niet meteen normaal is voor een ander.
Dat ik mankementen had, was al heel vroeg duidelijk. Hoe was jouw jeugd als ik vragen mag?quote:Dat ik sociale mankementen had wist ik eigenlijk niet, ik dacht dat het normaal was.
Misschien een beetje te simplistisch dit, maar ik denk dat het wel nut heeft om er in deze bewoordingen naar te kijken. Ik ben verder ook maar een leek, dus ik weet hier niets over. Mijn vriend studeert sociologie; misschien zou hij wel iets zinnigs kunnen zeggen..quote:Het is een groter maatschappelijk probleem. Baantjes worden steeds meer gespitst op een bepaald soort mensenras. Klinkt zwaar, maar met zo'n overdreven illustratie krijg ik het makkelijker uitgelegd. Een ras dat volgzaam is en dat makkelijker zonder verdere uitleg aanneemt WAAROM iets is. Het andere ras controleert die massa en verdient daar zijn geld mee of sterft omdat ze niet kunnen rondkomen.
Je doelt op criminaliteit? Natuurlijk is criminaliteit een groot probleem, maar het lijkt me een beetje kort door de bocht om te stellen dat dit komt door allerlei mensen die om de een of andere reden niet in staat zijn om normaal werk te doen. Mijns inziens wordt criminaliteit veroorzaakt door mensen die morele mankementen hebben en niet zozeer concentratieproblemen of een gebrek aan stressbestendigheid.quote:Uiteindelijk is het veel beter om die dingen minder moeilijk te maken. Anders krijg je toch op de een of andere manier een gedeelte van de bevolking dat op zijn eigen manier een inkomen gaat vergaren. Vaak levert dat problemen op die veel meer geld kosten dan een paar uitkeringen meer of minder.
Je hoeft niemand te overtuigen hoor, alleen je verhaal doen is genoeg. En papier levert geen feedbackquote:Ik post het merendeel bij mijn behandelaar. Maar het is inderdaad makkelijk om, voordat je naar de behandelaar gaat, op een rijtje te zetten waar je het over wil hebben en in welke volgorde je dat gaat doen om het begrijpelijk te houden voor hem/haar. De een gebruikt daar een forum voor, de ander een stuk papier. Ik gebruik liever papier, omdat ik daar niemand hoef te overtuigen en dat overtuigen gaat ten koste van de kern.
Bij mij staat dit in het rapport, ik neem aan dat dat bij jou dus ook zo zal zijn. Zo niet, gewoon vragen of het er in gezet kan wordenquote:Op vrijdag 23 januari 2009 16:24 schreef Nicolaas_Copernicaars het volgende:
[..]
Tijd is niet zo van belang voor mij, dus ik loop gewoon de molen van het GGZ door. Het is alleen dat zij me steeds zeggen dat ik niet zomaar op een papier kan krijgen "Je hebt dit en dit" en dat stoort mij een beetje, want hoe moet ik dan in godsnaam voor een UWV duidelijk krijgen dat mij iets mankeert. Van de buitenkant kun je eigenlijk ook niets zien, ik kan mij ontzettend goed en snel aanpassen en inschattingen maken over sociale wenselijkheid etc, maar dit vergt behoorlijk wat energie en dus kan ik die schijn niet 24 uur per dag, 7 dagen per week volhouden. De norm van inkomen waarop alle prijzen (huur, voedsel, vervoer, noem het maar op) zijn gebaseerd is die van iemand die 36 uur per week werkt. Zo'n 36 urige werkweek houd ik misschien 3 weken vol, daarna is bij mij gewoon alle energie op en ga ik aan mijn betaald verlof zitten. In een jaar is het voor mij onmogelijk om 3 maanden full-time te werken, maar hoe bewijs ik dat... Door het grandioos fout te laten gaan? Door werkelijk een strop om te knopen en te hangen? Daarmee bewijs ik het misschien, maar dat bewijs heeft dan (voor mij) geen nut meer, ik heb immers geen uitkering meer nodig.
Tot nu toe ben ik heel creatief geweest met het kunnen leven met de inkomensnormen die heersen en alles wat daarbij komt kijken, maar nu begint het spannend te worden, de overheid legt de lat steeds hoger en de maatschappij gaat daar gewoon in mee.
Er zijn ook steeds van die berichten als "Aanmeldingen voor WAJONG met ...% toegenomen" die dan de indruk wekken dat het komt door gemakzucht van mensen. Maar nergens lees ik terug dat die vrijemarkteconomie de mensen in het nauw drijft. Degene die het niet aan kan is lui etc. In werkelijk iedere vacature wordt van je verwacht dat je goed kunt samenwerken of goede sociale vaardigheden hebt, baantjes waarbij dat niet nodig was verdwijnen langzaam, want twee weten altijd meer dan een. Is althans de opvatting van de meerderheid.
In elk geval bedankt voor je post. Het geeft mij veel meer inzicht in de hele procedure.
Dat ik hier mijn gal kan spuwen of mijn hart kan luchten weet ik wel hoor, maar het helpt mij niet als daar geen concrete veranderingen uit komen. Ik moet immers efficient omgaan met mijn energie gezien de hordes op mijn pad.
Overigens kan het diagnosetraject gemakkelijk langer dan een jaar duren, heb je die tijd?
Wat betreft maatschappij etc heb je grotendeels gelijk.
Alleen schiet je er niet zo veel mee op.
Beetje: gelijk hebben maar het niet krijgen. Dat ligt niet aan jou, maar aan alle mensen die de maatschappij vormen. Als iedereen zich gek laat maken (en dat is echt heel gemakkelijk), zullen ze ook gek gaan doen. Daar zitten we nu dus in. Niet dat het vroeger altijd beter was, maar wel anders, minder gek. En ik ben bang dat er niet snel een einde aan zal komen (voor zover je van een normale maatschappij kan spreken en nastreven)
[ Bericht 0% gewijzigd door Stupendous76 op 23-01-2009 18:00:48 ]
Repent, Pray, Forgive
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
