het was een konijntje.quote:Op zaterdag 17 januari 2009 19:06 schreef Greys het volgende:
Wat was het voor huisdier TS? (Gewoon nieuwsgierigheid, het antwoord van je vraag hangt daar verder niet van af natuurlijk). Ik geloof ook niet dat ik er snel overheen zou zijn, je wordt toch dagelijks geconfronteerd met het gemis als je thuiskomt e.d.
ja genoeg mooie foto's.quote:Op zaterdag 17 januari 2009 19:24 schreef Greys het volgende:
As jullie er niet aan toe zijn, dan zéker niet doen.
Heb je een mooie foto van jullie konijntje? Vast wel, domme vraag
Misschien een mooi idee om een foto op linnen te laten afdrukken en op een mooi plekje op te hangen? Daar krijg je je huisdier helaas niet mee terug, maar zo blijft hij/zij toch op een mooie manier in jullie huis 'aanwezig'.
En net zoveel tijd nemen als jij wilt hoor, voordat je eventueel aan een ander dier begint.
Krijg je wel een beetje begrip in je omgeving? Of vinden ze het gek dat je 'zo lang' om een konijn treurt?
soms zou ik willen dat ik er ook zo " makkelijk" over zou kunnen denken.quote:Op zaterdag 17 januari 2009 23:26 schreef Casparovvv het volgende:
Onze konijnen vielen deze week zowat van het balkon af (het hok stond per ongeluk precies onder een lager deel van de railing, ze sprongen zo via het dak van hun hok op de rand van het balkon om aan de mezenbollen te knagen), maar ik denk niet dat ik er lang om zal rouwen. Bottom line is dat het maar een konijn is, hoe grappig die beestjes wel niet zijn en hoeveel plezier we er wel niet aan beleven. Ben nou eenmaal niet zo sentimenteel
jeetje zeg, weinig keren dat ik kippenvel krijg.quote:Op dinsdag 20 januari 2009 21:16 schreef WRH het volgende:
zit er nog midden in.
op 18 december 1 van mijn katjes thuis moeten laten inslapen en heb soms nog een spontane huilbui.
diezelfde dag hebben we hem naar het dierencrematorium gebracht, daar afscheid genomen en de volgende middag opgehaald.
hij staat nu in een doosje in de vensterbank te wachten tot we (hopelijk eind van het jaar) de tuin gaan aanleggen en dan begraven we hem onder zijn eigen nieuwe boompje.
komt een laantje in de tuin met boompjes waar alle katjes hun eigen plekje krijgen.
we hebben de avond ervoor een mooie afscheidsavond gehad dat hij op schoot lag, veel gerookte zalm te eten gegeven, foto's gemaakt en geknuffeld.
de volgende dag foto's gemaakt terwijl hij op zijn kleedje op de kachel lag en ook nog nadat hij ingeslapen was.
je zag alleen aan zijn oogjes dat hij al vertrokken was, maar het was nog steeds ons prachtige lieve dotje en zo hebben we zo bewust mogelijk afscheid genomen.
maar het is nooit tijd genoeg en toen hij al in het crematorium lag wilde ik hem weer meenemen omdat het afscheid te snel ging, tot ik mij realiseerde dat hij er niet meer was, alleen zijn mooie vachtje en ik wilde gewoon weer mijn levende katje terug.
ik ben nog lang niet uitgehuild en ik mis hem geregeld. ik hoor hem soms ook snachts, dan wordt ik wakker omdat ik denk dat ik hem hoorde mauwen, ook al weet ik dat dat niet kan.
hoe lang het nog duurt? geen idee, maar ik neem er de tijd voor, dat verdient hij.
en een nieuw katje, ja maar niet nu. er zijn er nu nog 2 van bijna 16 jaar oud, als deze er niet meer zijn komen er weer een paar, weer van die oudjes, de lelijkste oude knarren die er in het asiel zitten dan en ik zal net zoveel van houden en net zoveel verdriet van hebben als ze er niet meer zijn.
inderdaad, en omdat we een ruggengraat hebben zijn er ook verschillen in emoties en hoe buigbaar die ruggengraat is. die dien je dan ook te respecteren.quote:Op woensdag 21 januari 2009 10:27 schreef Ringo het volgende:
Is het wel gezond om je zo aan een dier te hechten? Ik snap best dat je je hond/kat/konijn/goudvis/wandelende tak mist, die eerste periode, maar al dat gedoe met rouwverwerking, knuffelsessies, teraardebestellingen en plotselinge nachtelijke huilbuien, dat lijkt me toch iets overdreven.
Kwestie van de knop omzetten en doorgaan met je leven. We zijn mensen, met een ruggegraat enzo.
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |