quote:
Seizoen van uitersten voor Wielaert
Door MAARTEN WIJFFELS
AMSTERDAM - Sinds zondag kan Rob Wielaert Kenneth Perez de hand schudden. Een jaar geleden zongen PSV-spelers de voicemail vol van de tussentijds naar Ajax vertrokken Deen. Het was na het behalen van het kampioenschap. ,,Zondagavond stonden er heel wat feestende Twente-spelers bij mij op de gsm,’’ zegt Wielaert, die in januari Enschede verruilde voor Amsterdam.
Hij kan er wel mee leven, gunt zijn oude club het succes. ,,Want ik weet zelf hoe knap het is hoe Twente speelt. Het is in Nederland nog de enige ploeg die stabiel presteert, terwijl ze elke wedstrijd met drie pure spitsen spelen.
,,De kern van hun succes? Dat jongens zoals Elia of Denneboom, die op de vleugels spelen, het opbrengen om de hele flank te bestrijken. Ze vallen aan, maar verdedigen ook zestig meter mee terug als het teambelang dat vraagt.
,,Het is de ontwikkeling die je ziet in het topvoetbal. AZ is vorig jaar kapotgegaan op het feit dat een paar jongens bij balverlies niet meededen. Die ondermijnden het team. AZ speelde in principe hetzelfde offensieve voetbal als Twente, tot Louis van Gaal het wel moést omzetten om niet langer kwetsbaar te zijn. Dat ze bij Twente de moeilijkste speelwijze in stand hebben kunnen houden, is een groot compliment waard.’’
Het contrast met Ajax is meteen geschetst. Daar is stabiliteit in de prestaties ver te zoeken en hangt het team in de uitvoering te vaak als los zand aan elkaar. Luis Suarez, vleugelaanvaller en individualist pur sang, is topscorer met 22 goals. Maar wat heb je eraan als het team Ajax ook 41 goals binnen krijgt?
Ploegen die met zijn elven aanvallen en ook met zijn elven verdedigen hebben het meeste succes. ,,Ook internationaal. Bij Ajax zit daar nog heel veel rek in,’’ ervaart Wielaert. ,,We hebben heel weinig wedstrijden goed gespeeld en toch heb je nog lang meegedaan voor de tweede plaats. Laat ik eerlijk zijn: op het vlak van discipline zijn Twente en Ajax voorlopig nog twee verschillende werelden. Discipline bedoel ik in het algemeen. Wat mag je van elkaar verwachten en eisen binnen een team dat moet presteren? En wat zijn de consequenties als spelers afspraken niet nakomen?’’
In Enschede maakte trainer Fred Rutten van Elia de speler die hij nu is. Door keihard de strijd met hem aan te gaan. In het begin wisselde Rutten Elia bij wijze van spreken al na vijf minuten bij het tweede elftal als hij verdedigend niets deed. ,,Op een gegeven moment kwam bij Elia het bewustzijn. Het was meedoen of afvallen. En daarna zag je hem groeien van een compliment. Zo zijn ook N’Kufo, Denneboom en Arnautovic voorbeelden van grillige aanvallers die stabieler zijn geworden.’’
Van Basten probeert er bij Ajax ook bovenop te zitten, ziet Wielaert. ,,Absoluut. Met dvd-beelden, in gesprekken. Maar middenin een seizoen dingen bijsturen is moeilijk. Daarnaast is Ajax nog altijd een andere club dan Twente. De schijnwerpers zijn hier vele malen groter. Het proces dat Van Basten moet begeleiden, wordt nóg veel kritischer gevolgd. Al komt het wel dichter bij elkaar. Ook rond Twente gaat het verwachtingspatroon omhoog.
,,De voorbereiding op het nieuwe seizoen wordt enorm belangrijk. Dan heb je vijf, zes weken van betrekkelijke rust om alle afspraken binnen het team opnieuw te benoemen. Dan ook kan de trainersstaf met écht harde consequenties komen als spelers niet nakomen wat er is afgesproken. Er zal iets móeten veranderen na vijf jaar zonder kampioenschap. Het geeft aan dat het probleem wellicht dieper zit, zoals de trainer zegt. Ook bij Ajax moet het zo zijn dat iedereen elkaar beter wil maken en beter máákt.’’
Na een sterke eerste seizoenshelft is Wielaert na de winter in de grilligheid van zijn nieuwe werkgever meegegaan. ,,Je doet er alles aan, maar het is niet makkelijk. Bij Twente draait iedereen een stabiel seizoen, bij Ajax niemand. Dat geldt ook voor mij.’’