Fotoreisverslag Peru

In december ben ik even last minute naar Peru gegaan voor 3 weken. Echt een fantastische reis door een fantastisch land. In plaats van een 30 paginas lange reisverslag te posten, zoals ik vaker heb gedaan, maak ik dit keer een fotoverslag. Hier is vast deel 1:



We beginnen in Lima met een zonsondergang in de Love park in Miraflores, Lima.


via de Pan-American Highway vertrekken we naar Pisco. Dit is een van de vele kleine groepen huizen langs de weg. Er is blijkbaar een wet, als je xx jaar een stuk land illegaal bezet, word het je eigendom. En door ver buiten de stad te gaan zitten, is de kans klein dat je weggestuurd word. Dit leidt tot surreele "dorpjes" midden in de woestijn zonder voorzieningen.



Pisco, zwaar beschadigt vorig jaar in een aardbeving, 80% van het stadje werdvernietigd. Momenteel is eigenlijk alleen het centrale plein gerestaureerd, de rest van het dorp ligt nog in puin.


Bij gebrek aan gas, word er buiten gekookt op een vuurtje.


Met een speedboat varen we naar de Ballestas Eilanden, slechts 30 minuten varen in de Stille Oceaan.


Pinguins op de Ballestas Eilanden.



Nogmaals Ballestas Eilanden.


Met buggy de woestijn in, nabij Huacachina oasis. Zand links, zand rechts, zand voor, zand achter, zand in mn.....


Zandboarden van hoge en steile heuvels. Staand of liggend, beide even eneverend. Liggend lig je met je neus 10 centimeter boven het zand en voel je elke hobbeltje in het zand in je hele lijf.


Even nagenieten van het zandboarden met een biertje en een hangmat


Nazca woestijn, de afdakjes zijn gebouwd om graven met mummies te beschermen. Op de grond slingeren nog talloze botfragmenten rond van de 2000 jaar oude mummies.


Een van de mummies in de graven, perfect gebleven door het extreem droge klimaat.


Extreem droge woestijn levert ook dit op...



Met kleine Cessna de Nazca lijnen gaan bekijken...


"Wait.... and now on the right we see the spider... hang on!!"


Een van de vele figuren in de woestijn. Wel redelijk misselijk na een hobbelige vlucht.


Plaza de Armas in Arequipa. Bijgenaamd de witte stad, en een van de mooiste steden van Peru.


Lunch in Arequipa. Een lekkere Cuy, ook wel bekend als een cavia, ook wel bekend als huisdier genaamd Fluffy.....


Arequipa word omringt door hoge vulkanen



Wat is Peru zonder alpacas en lamas? Deze foto is ergens genomen tussen Arequipa en de Colca vallei.


Coporaque, dorpje in de Colca vallei waar we 2 nachten verbleven.


Indrukwekkende uitzichten in de vallei. Hele vallei is bedekt met deze terrassen.


Pad moet gedeeld worden met lokale vervoersmiddelen. We hadden een extra wandeltocht van 1,5uur omdat onze bus de bergwegen niet aankon. We konden een lfit krijgen naar een naburige dorp, echter lag deze aan de andere kant van de vallei, wat dus een best zware tocht opleverde.



We belanden toevallig tussen het feestgedruis in Chivay, er is iets met Maria deze dag. Voor we er erg in hebben worden we meegetrokken door een paar vrouwen om mee te dansen. De hoogte maakt het wel erg zwaar om blijven te bewegen. De vrouwen houden het vol door na elk rondje om het marktplein een flinke borrel te nemen. Ik word niet overgeslagen als de fles bruine drank van hand naar hand gaat....


Peruvaanse humor...


Uitzicht van hotelletje.


Andes gebergte is letterlijk adembenemend mooi wanneer we een pas overgaan op 4910 meter...


Klein kind op Taquile Eiland, wat in Lake Titicaca ligt.


Lunch op Taquile. Helemaal bovenop de top, slechts 600 treden omhoog (op een hoogte van ~4000 meter is dit erg pittig).


Mijn tijdelijke familie op Amanti Eiland waar we 1 nacht bij verbleven. De vrouwen zijn daar nonstop bezig met breien, zelfs tijdens het lopen! Overigens dragen we mutsen, zo kunnen de families onthouden wie bij wie hoort.


Keuken van ons huisje. Mijn kamer zag er iets beter uit, daar was de muur versiert met een oude pinup kalender, en een oude verkiezingsbanner deed dienst als vloerkleed.


Feestavond in het dorp. Vrouwen leren ons te dansen, kinderen zorgen voor live muziek, mannen zitten aan de kant bier te drinken. Echt ongelofelijk hoeveel energie die oude vrouwtjes hebben, wij zitten hijgend aan de kant, en zij trekken ons constant de dansvloer op....


Uros, drijvende rieteilanden.


Lake Titicaca, hoogst bevaarbare meer ter wereld.


Tot zover deel 1, deel 2 volgt later...

Cavia smaakt erg goed smaakt vooral naar kip met een krokant korstje.

Cavia vond het niet echt erg om opgegeten te worden, kijk hoe blij hij kijkt na de maaltijd:

quote:

Op zondag 11 januari 2009 21:58 schreef nerd4sale het volgende:

[..]

Ik vond het nogal lijken op een taai konijn. Met heel veel kleine botjes.
Dat was in Chivay overigens. Misschien kunnen ze daar gewoon niet koken.

De cuy die ik had was een lekkere vette beest, totaal niet taai maar wel vol met kleine botjes.

ik heb uiterst goed gegeten in Chivay, eigenlijk bijna overal in Peru heb ik goed gegeten. Echter heb ik voorlopig genoeg alpaca gegeten, gewoon te lekker als het goed is klaargemaakt


kwam dit tegen in Pisac

quote:

Op maandag 12 januari 2009 13:59 schreef Lemans24 het volgende:
Prachtige foto's, vooral die zeeleeuw is mooi! Een deel is een trip down memory lane.
Ongelooflijk dat Pisco nog steeds in puin ligt, niks veranderd sinds ik er in februari 2008 was.

Hm, cavia vond ik ook best lekker. Heb ik toch een aantal keer op in Ecuador, Peru en Bolvia en smaakte meestal een beetje naar kalkoen.

Ook lijkt het er op dat je in Chivay opging in het lokale leven, met een paar toevallige feesten. En niet zo'n flauw toeristisch restaurant-feestje, waar ik op getrakteerd werd. Altijd beter als het echt is!

Dat dorpsfeest was echt mooi. We kwamen net terug van de hotsprings en wilde een hapje gaan eten in Chivay (in Coporaque zijn er gewoon geen restaurants). Omdat het restaurant in de buurt van de marktplein lag, hoorde we muziek spelen. Dan ga je natuurlijk ook een kijkje nemen. Een paar honderd man stond daar dus te dansen, machtig mooi gezicht. En dat je dan spontaan mee wordt getrokken door een paar vrouwtjes in het feestgedruis maakt het helemaal mooi. Echter die dag hadden al flink wat afgelopen in de vallei en ik had nog last van de hoogte, dus ik was ook echt helemaal kapot na een paar rondjes om de markt.

Overigens werden we later dus ook naar een flauw toeristisch restaurantje gebracht waar we dus ook een dansoptreden kregen. Animo om dan mee te dansen was dan ook erg laag


In de binnenstad van Pisco zijn alleen de gebouwen rond de plein heropgebouwd (oerlelijk, helft van de gebouwen zijn moderne bankgebouwen). Letterlijk 1 straat verder sta je tussen de ruines, en in het donker omdat er nauwelijks straatverlichting is. Indrukwekkend was ook een geimproviseerde kerk. Kerk zelf lag gewoon in puin, maar voor het gebouw hadden ze met tentdoeken toch een soort zaaltje gecreeerd waar dan toch diensten werden gehouden.

En aan de rand van de stad is regering druk bezig met het bouwen van nieuwe (pastelkleurig natuurlijk) prefab huisjes. Er word dus wel aan gewerkt, maar gaat erg traag.


Vanavond even 2e deel posten, met natuurlijk Machu Picchu en het Amazonegebied.

En dan hier het 2e deel:


Onderweg van Puno naar Cusco, nog steeds in het Andesgebergte.


Cusco, het centrum van het oude Incarijk. Zeer mooie stad, maar hier wordt wel duidelijk dat toerisme in Peru toeneemt. Vooral rond het centrale plein wordt je om de 5 meter een massage aangeboden. Als je deze hebt ontweken kom je de hordes kinderen tegen die je iets willen verkopen of je schoenen willen poetsen voor 50 cent. Buiten Cusco en Machu Picchu valt het erg mee met het massatoerisme, je komt natuurlijk wel wat andere toeristen tegen, maar niet zoals in Cusco.


Omdat er veel toeristen op Cusco afkomen, worden er ook veel andere activiteiten aangeboden, zoals met een quad de omliggende bergen verkennen. Aan de ene kant fantastisch om op volle snelheid over de paadjes te crossen en langs diepe afgronden, maar aan de andere kant voel je je wel wat opgelaten als je met je quad door een van de vele arme dorpjes heenscheurt.


Men zegt wel eens:"Hoe viezer je wordt, hoe meer plezier je hebt."


Terug in de nauwe straten van Cusco. Dit is een van de stegen richting San Blas, een van de oude gedeeltes van de stad.


Pleintje in San Blas


Groot verschil tussen het goed onderhouden toeristische stadscentrum en het omringende gebied. Raad eens waar dit is... De stenen aan de onderkant van de muur zijn nog de orginele muren uit de Inca tijd.


Grote witte Jesusbeeld dat uitkijkt over Cusco.


Incaruines nabij Cusco. De naam van deze site is Sacsayhuaman, een naam die je raar genoeg nooit zal vergeten. Spreek deze naam eens hardop uit


We verlaten Cusco om de Sacred Valley te verkennen. Via een extreem smal bergpad komen we aan in Ccaccaccollo. Reden dat we dit dorp aandoen is dat de reismaatschappij (GAP) een speciale binding heeft. Een paar jaar geleden zijn ze een weefproject begonnen, GAP zorgde voor trainingen en materialen. Zodoende hoopt men dat deze kennis bewaard blijft. We krijgen dan ook een kleine demonstratie van hoe het weefproces verloopt. En voor E1,20 koop ik een paar handschoenen, mijn bijdrage aan deze gemeenschap


Ruines nabij Pisac, met een van de locals die voor achtergrond muziek zorgt


Pisac


Wandelpad boven Ollantaytambo.


Ollantaytambo


Straatje in Ollantaytambo met de ruines op de achtergrond.


Laatste kijk op de ruines voordat we vertrekken naar Machu Picchu.


Met de trein richting Machu Picchu. We doen ruim 2 uur over de 42km, echter het landschap is echt spectaculair.


Aguas Calientes, dorpje dat gebouwd is puur voor de toeristen die naar Machu Picchu gaan. Aguas Calientes betekend warm water, het is dus ironisch dat we geen warm water hebben in het hotelletje hier...


En dan zijn we er toch echt, Machu Picchu. Tot ongenoegen van onze gids wilden we erg graag met de eerste bus om 5:30 omhoog rijden naar MP. Een slingerweg door de groene "cloudforest" brengt ons 400 meter hoger bij de ingang van MP. Het is nog best een klim naar de mooie uitkijkplekken. Omdat we erg vroeg waren, hadden een prachtig mooie en rustige uitzicht op de stad. De foto is genomen vlak voor de wolken binnendreven.


Pad richting een van de uitkijkpunten


Heilige plaza


Beetje surreele sfeer wanneer het begint te regenen bij de "stone quarry"


Lamas ontbreken natuurlijk niet


Er komt gelukkig veel geld binnen dat voor onderhoud gebruikt kan worden.


Trein staat klaar om ons terug te brengen naar Ollantaytambo.



Na 24 uur vertraging kunnen we alsnog richting de Amazone vertrekken. We landen in Puerto Maldonado, een junglestad in het regenwoud. Het is slechts 30 minuten vliegen vanuit Cusco, maar bijna de gehele vlucht zie je alleen maar groen, groen en groen in alle richtingen. Bruine kronkelende rivieren vormen het enige contrast. We landen dan echt midden in de jungle, de jungle begint dus ook letterlijk 20 meter naast het vliegtuig op de foto.


Straat in Puerto Maldonado


Rivier haven, vanuit hier is het slechts 3,5 uur varen naar de lodge.


Daar zit je dan, 3,5 uur lang in je gemotoriseerde kano. 1e uur is het natuurlijk fantastisch, je kijkt je ogen uit. 2e uur is ook nog wel aardig, je realiseert dat je in het regenwoud zit en steeds dieper en dieper gaat. In het 3e uur realiseer je je dat het wel erg warm en benauwd is, en je hoopt al snel bij de lodge aan te komen.


Tambopata rivier. We zijn even gestopt bij de ranger station om ons aan te melden. Nu merk je pas echt hoe heet en benauwd het is. Op de boot heb je nog wel een verkoelende wind, hier dus niet. Overigens komt er van de rechter kant een goudzoekersboot aan.


En wat is nu een jungletocht zonder wilde apen?!!!


10 hutjes in een open veldje, omringt door het dichte woud, onze thuis


Links het enige verkrijgbare lokaal gezuiverde drinkwater, rechts drinkwater wat ik nog zelf had. Door de hitte en hoge luchtvochtigheid blijf je constant zweten. Einde van deze dag had ik zware hoofdpijn door uitdroging ondanks 2 liter water te drinken.


Eerste wandeltocht door de jungle. Het pad is meer een tunnel door de dichte begroeiing. Het is net voor zonsondergang, dus momenteel is er nog licht, maar dat zal snel veranderen.



1e "gevaarlijke beest" die we tegenkomen, een bullet ant. Ik hou mijn hand zo dicht mogelijk bij ter referentie, achteraf gezien misschien niet zo handig. Een steek/bijt van deze mier is volgens wikipedia de meest pijnlijke op de pijnindex. Het wordt als volgt beschreven: "Pure, intense, brilliant pain. Like fire-walking over flaming charcoal with a 3-inch rusty nail in your heel"


Vuistgrote sprinkhaan


Zoek de megaspin



Gids: "Je kan beter je hand niet zo dichtbij houden"
Ik: "Waarom, ik wil alleen maar een mooie closeup foto"
Gids: "Nou... omdat de gif van deze spin 20x sterker is dan een zwarte weduwe"
Ik: "oh..."






Kaaimannetje...


Door de lange vertraging op de heenweg, hebben we maar weinig tijd om de jungle te verkennen. Dus na 4 uur slaap staan we weer op om een klein meertje te bezoeken.


Een van de megabomen


Door de dichte begroeiing is er geen wind, dus je hebt een bijna spiegelgladde meer...


Na deze ochtendwandeltocht varen we terug naar Puerto Maldonado. Van hieruit pakken we de vliegtuig naar Lima, en daar houdt deze reis op. Er staat nog geen volgende grote reis gepland, maar die gaat er vast nog wel komen

quote:

Op dinsdag 13 januari 2009 11:55 schreef Zith het volgende:

[..]

Heb zelf in een rondreis door Tunesie/Algerije ook een heel belangrijk xD kaartje kapot zien gaan, sindsdien werk ik alleen met compact flash (mijn dSLR werkt met beide).

Fotos kwijtraken is toch een van de grootste angsten op een reis, misschien was ik zelfs licht paranoide Ik probeer genoeg sd kaartjes mee te nemen zonder dat ik er een hoef te wissen, en ik back ze up op een imagetank. En als ik de kans krijg, laat ik de kaartjes op een DVD zetten. Plan was eigenlijk om de DVD dan naar huis te sturen, maar ik was daarvoor te lui sd kaartjes koop je voor een paar euro, en op dvd zetten kost je meestal ook maar paar euro, en het is zo geruststellend.

Ik heb vele cameras zien sneuvelen op mijn reizen. Vooral woestijnen zijn funest voor cameras, hoe goed je je camera ook beschermt, zand komt echt overal. Vorig jaar in de VS, toen sneuvelden 6 cameras onderweg van andere mensen. 1 daarvan ligt ergens in vele stukjes op de bodem van de Grand Canyon....