Nieuwe relatie en je kind(eren).

Niets zinnigs te zeggen, maar is 'samengesteld gezin' het nieuwste mode eufemisme oid? Wat een verschrikkelijk jeuk woord.

Ik vind patchworkgezin nog erger

Het lijkt me nu nog wel gezellig met z'n 3en boven elkaar slapen. Maar gaat dat niet onwijze ruzie geven rond een jaar of 14? Hersens inslaan om een lippenstift enzo? .

Ik heb mijn zoon door omstandigheden alleen gekregen en er is (tot hij 16 was) ook nooit contact met zijn vader geweest, hij wist niet hoe hij heette, hoe hij eruitzag, niets. Hij had simpelweg geen papa, alleen een mama.

Toen mijn zoon net 3 was kreeg ik een relatie, hij was gelijk van mijn zoon op de hoogte, maar mijn zoon wist in eerste instantie niet beter dan dat hij een bekende was.
Zoonlief heeft hem altijd bij zijn voornaam genoemd, en toen hij toch een stuk regelmatiger bij ons thuis kwam, en echt duidelijk was dat wij een relatie hadden, bleef hij nog heel lang gewoon M.

Tot we Jr. eens bij een vriendje opgehaald hadden (toen was hij al 5) en daar de "papavraag" gevallen was, en toen bleek Jr. te hebben gezegd dat M. zijn "beetje-papa" was
Niet al te lang daarna besprak Jr. het zelf met mij; hij zou het toch wel fijn vinden als hij "papa" tegen M. kon zeggen, waarop ik zei dat ik dat zou overleggen.

Overlegd met M. en die vond dat geen probleem, dus toen vrij snel daarna een keer tegen Jr. gezegd "jij wilde M toch wat vragen?"
Jr: "M, mag ik papa tegen jou zeggen?"
M: "Ja, hoor, als jij dat wilt dan mag jij papa tegen mij zeggen"
Jr: "Maar nu nog niet hè.... "

Ik weet niet of Jr. het aanvoelde maar nog geen half jaar later waren M en ik uit elkaar, Jr. heeft nooit papa tegen hem gezegd, hoewel ze/we altijd erg goed met elkaar zijn blijven omgaan (we wonen bij elkaar in de buurt, dus dan kom je elkaar met feesten en dergelijke regelmatig tegen), en gaan ze altijd even samen staan babbelen, ook nu Jr. 18 is.

Met mijn huidige partner is het uiteraard een andere situatie, het is door de leeftijd van Jr. vooral een vriendschappelijke band, afgezien van het feit dat het de vader van het brusje van zoonlief is.

quote:

Op zondag 23 mei 2010 10:57 schreef k_i_m het volgende:
Het lijkt me nu nog wel gezellig met z'n 3en boven elkaar slapen. Maar gaat dat niet onwijze ruzie geven rond een jaar of 14? Hersens inslaan om een lippenstift enzo? .

Dat komt dan wel lijkt me En volgens mij doen ze dat evengoed wel, al zouden ze allemaal een eigen verdieping hebben in het huis

quote:

Op zondag 23 mei 2010 08:54 schreef Pvoesss het volgende:
Dat vind ik dus juist geen oplossing... Een inklap of uitschuif iets.
Er moet ook plaats gemaakt worden en de kinderen moeten ook inleveren zo is het nou eenmaal.
Het nieuwe meisje kan je ook niet meer zomaar wegstoppen en dat idee moeten de andere 2 ook niet hebben,
Ze hoort er bij met bed en spullen of ze er nou is of niet.


Samenwonen kan makkelijker dan het terugdraaien. Het samenwonen een tijdje op proef ?
Zoals bijvoorbeeld de hele zomervakantie dan hebben ze allemaal veel vrije tijd en dan kan er daarna besloten woorden van laten we het zo. En praten heel veel praten

Maar waarschijnlijk heeft ze ook al een kamertje bij haar moeder??
Nee ik vind niet dat de kinderen iets moeten inleveren, daar ben ik helemaal niet van.
Dan krijg je op den duur ook veelste veel ruzies & strijd.

Ja dus omdat ze bij de moeder al een kamertje heeft is het nu niet nodig..?
Dan zal ze zich altijd te gast voelen in het huis waar papa nu woont.

quote:

Op zondag 23 mei 2010 14:15 schreef Pvoesss het volgende:
Ja dus omdat ze bij de moeder al een kamertje heeft is het nu niet nodig..?
Dan zal ze zich altijd te gast voelen in het huis waar papa nu woont.

Ja dat zou kunnen, maar ik vind het erg dubbel.
Doordat er niet genoeg ruimte is moeten de kinderen nu inleveren.
Ik snap dat het beter zou zijn als ze een eigen plekje heeft.
Maar het lijkt mij dat je dat met een stapelbed ook niet kunt creeëren.

quote:

Op zondag 23 mei 2010 14:18 schreef SacreCoeur het volgende:

[..]

Ja dat zou kunnen, maar ik vind het erg dubbel.
Doordat er niet genoeg ruimte is moeten de kinderen nu inleveren.
Ik snap dat het beter zou zijn als ze een eigen plekje heeft.
Maar het lijkt mij dat je dat met een stapelbed ook niet kunt creeëren.

Een van de dingen die ik het eerst zou willen voorkomen, is een gevoel van ongelijkheid tussen de kinderen. Die zal er altijd wel zijn, denk ik, maar door de een minder ruimte te geven dan de andere twee, lijkt mij reden voor frustraties. En inleveren gaan ze hoe dan ook doen: aandacht moet over meer verdeeld, computertijd, weet ik veel. En dat is niet erg, zolang dat maar wel over de drie gelijk verdeeld wordt, vind ik. En een stapelbed is denk ik best een pirma oplossing, en een speelkamer ernaastw aar ze ook alledrie gelijk zijn.

Succes! En leuk dat het zo goed gaat voorlopig, je hoort soms wel anders...

Ik vind zo'n 3-bed echt een uitkomst in deze situatie hoor.
Zeker ook omdat de leeftijden zo dicht bij elkaar liggen.
Zo heeft ze gewoon echt haar eigen plekje en hoeft er niet eerst ene half huis overhoop gehaald worden als ze eens op haar bed wil gaan liggen. ;Y

Enneh, leuk voor je!

ik ben onverwacht alleenstaand mama geworden toen zoonlief 6 weekjes oud was (hij is nu 1.5 jr oud, ben zelf 21). Het 1e levensjaar voornamelijk bezig geweest met het regelen van de omgangsregeling, gerechterlijke procedures enzovoorts. Eind vorig jaar leerde ik een nieuwe man kennen, stapel op hem, maar hij kon moeizaam met mijn zoontje over weg... om die reden dan ook vrijwel direct een punt achter de relatie gezet.

net toen ik me had voorgenomen geen man meer te willen haha, kwam mijn huidige vriend uit het niets ons leventje binnen gewandeld. Klikte enorm, ook tussen hem en zoonlief... inmiddels is hij mijn vriend uit zichzelf 'papa' gaan noemen, en is het papa voor en papa na. Voor beiden voelt dat prima, wetende dat we een toekomst voor ons hebben (verloofd, trouwdatum bekend, kinderwens enz.) De biologische vader heeft daar eveneens vrede mee, omdat hij weet dat mijn nieuwe vriend gewoon goed voor hem is.

Lady-S! Wat heerlijk voor jullie dat het zo goed gaat!
Hoewel ik het nogal voortvarend vind om nu al te gaan samenwonen (maar wie ben ik ), lijkt het me een heel goede zet van jullie om je grondig in te lezen en je aan te sluiten bij een gespreksgroep.
Veel geluk!

Lady-S! Wat leuk om je weer eens te zien en wat leuk dat jullie zo gelukkig zijn

Even snel over een eigen plekje bij de andere ouder... Ik denk dat je als je de mogelijkheid hebt dat zeker moet bieden. Gaat het niet dan is het niet anders.

Oh en Jen heeft wel een eigen kamer maar slaapt er niet op.. Maar als verhuizen er nog even niet inzit, dan gaan de 2 jongsten op 1 kamer... ooit.. Als ze groter zijn .

Moonah, ik lees het nu pas :$ Ik vind het ook wat voortvarend hoor, daarom nog een beetje de rem erop! Ik gebruik de tij nu voor de voorbereidingen, zeg maar.

Amber en Iris slapen eigenlijk ook altijd bij elkaar. Zat er gisteren over te denken om die 2 gewoon 'officieel' op 1 kamer te doen. De kamer van Amber is er groot genoeg voor. Dan kan zijn dochter in de kamer van Iris. Ofzo. Nou ja, het is nog niet zover, maar ik wil er gewoon vast goed over nadenken

Mijn lief heeft gisteren van zijn vakantiegeld een 106cm plasma tv gekocht. Hij heeft hem echter bij mij thuis geinstalleerd, want dan zal hij die tv vaker zien dan dat hij hem bij hem thuis zet Dat zegt genoeg, volgens mij

Mijn vriend komt uit een "samengesteld" gezin. Hij was 3 en z`n zus 4 toen hun vader er opeens vandoor ging.

Ongeveer een jaar later trouwede mijn schoonmoeder met een andere man. Toen mijn vriend 12 was en z`n zus 13 kregen ze er nog een halfzusje bij en een jaar later nog een halfbroertje.

Mijn vriend is dus opgevoed door zijn stiefvader, noemt hem ook gewoon pa want voor hem is het z`n vader.

Z`n biologische vader heeft nooit meer contact met hun opgenomen, m`n vriend hoorde ook nooit iets van die familie tot 2 jaar geleden. Werd die opeens gebeld met de mededeling dat z`n vader was overleden. Maar `t kon `m niets schelen. Hij heeft die man nooit als z`n vader gezien.

en zo zie je hoe iedereen dit soort zaken verwerkt. Boeiend!