Bevallingsverhalen deel 8

Wat een verhaal Seilram! Goed dat je weer op de been bent nu!

Ik heb na mijn eerste bevalling ook een hematoom gekregen. Verschrikkelijk is dat hè! Dat is 10 keer erger dan bevallen, vind ik. Zo ontzettend veel pijn dat dat doet.
Bij mij hebben ze niet moeten opereren. Het is vanzelf 'opgelost'.
Ik had veel schrik dat ik bij mijn andere bevallingen hetzelfde zou meemaken, maar gelukkig is het bij die ene keer gebleven.

Genieten nu, van je mannetje!!

Seilram, misschien een wat vreemde vraag hoor, maar waarom is je man steeds naar huis gegaan>? Zelfs toen je geopereerd werd aan dat stolsel en zoveel bloed verloor, is hij naar huis gegaan om te gaan slapen? Ik snap dat eigenlijk niet? Ik zou van zn leven niet kunnen slapen als mijn vrouw dusdanig veel pijn heeft dat ze het uitschreeuwt en gelijk geopereerd moet worden?

Inderdaad om te gaan slapen. Hij kon op dat moment ook heel weinig voor mij betekenen en door die morfine was ik helemaal van de wereld (toen had ik ook geen pijn meer hoor). Bovendien (dat is ook de reden waarom ik hem pas om 7 uur die ochtend had gesmst dat ik weeën had...) heb ik liever iemand die is uitgerust bij me, want ik ben al moe en half aanwezig, dus wil ik graag iemand die wel alart is en mij later nog eens kan vertellen wat de artsen nu precies allemaal gezegd hebben.

tvp ben druk bezig een uitgebreid verslag te typen maar tja ik kom tijd te kort

Herkenbaar hoor Seilram . Ik heb mijn man toendertijd ook een paar keer naar huis gestuurd, en toen ik al volop lag te bevallen van mijn oudste dacht ik nog "Jeuh, het is nog zo vroeg, en wie weet hoe lang dit nog gaat duren (wist ik veel ), laat hem nog maar even slapen".

Uiteindelijk was het de gyn die zei dat als ik hem nu niet belde , hij het ging doen, want het kind kwam er toch echt aan
Achteraf had ik gelijk, ik heb K om 6 uur gebeld, om 11 uur was Freek er. Ik had nog tijd genoeg dus

Bevallen deed ik echt alleen, ondanks alle leuke voorbereidingen die we ons bedacht hadden. Bij nr twee ging het nl niet anders.
Mijn (toen nog man) "mocht" van mij niet anders als op een krukje zitten en bij iedere wee (die we ooit zo goed geoefend hadden op de overigens leuke yoga, icl weeendans), wilde ie mij helpen puffen. Ik kon alleen nog maar uitbrengen: "Hou. Je .Kop. Pfffft."

Volledig in mezelf gekeerd, iedereen die maar in de buurt kwam kon een grauw krijgen. Mijn man ook.

Na het verhaal van Jore en door het toch dichterbij komen van de bevalling, kan ik me niet inhouden om sommige verhalen te lezen. Ik pik ze er wel zorgvuldig uit: de verhalen waarop alleen positief wordt gereageerd en waar geen nare dingen in de replies staan. Stukje zelfbehoud, of is het struisvogelpolitiek?

seilram, ik vind jouw verhaal ook erg mooi, hoewel toch heftig.
Sugar had gisteren een linkje gepost nar haar verhaal en ook dat heb ik met tranen in mijn ogen gelezen. Zo mooi
Dat van beefcake stond op diezelfde pagina, ook een verhaal dat ik niet zonder tranen kon lezen.

Hebben jullie in de aanloop naar de eerste bevalling veel verhalen gelezen? Ook de erg heftige? Of juist niet?

quote:

Op zondag 7 juni 2009 11:27 schreef miss_sly het volgende:

Hebben jullie in de aanloop naar de eerste bevalling veel verhalen gelezen? Ook de erg heftige? Of juist niet?

Ik heb alles gelezen. Ik was ook totaal niet nerveus voor de bevalling. Ik was vooral gefixeerd op de borstvoeding, ik wilde per se dat de borstvoeding ging lukken. De bevalling was van 'later zorg'.

haha, grappig dat je dat zo ondergeschikt vond, terwijl het toch een noodzakelijk iets is om aan die borstvoeding te komen

Ik denk dat borstvoeding prima gaat lukken. Ik ga naar een cursus, ik informeer mezelf, probeer het niet te onderschatten, en denk dat het met al die zaken samen (en eventueel een lactatiekundige) prima gaat lukken.

Die bevalling echter Op de zwangerschapscursus hebben ze me inmiddels wel warm gekregen voor de ontsluitingsfase, maar de uitdrijvingsfase (het woord alleen al, moet telkens aan de Excorsist denken) staat me nog erg tegen.

quote:

Op zondag 7 juni 2009 12:27 schreef miss_sly het volgende:
haha, grappig dat je dat zo ondergeschikt vond, terwijl het toch een noodzakelijk iets is om aan die borstvoeding te komen

Ik denk dat borstvoeding prima gaat lukken. Ik ga naar een cursus, ik informeer mezelf, probeer het niet te onderschatten, en denk dat het met al die zaken samen (en eventueel een lactatiekundige) prima gaat lukken.

Die bevalling echter Op de zwangerschapscursus hebben ze me inmiddels wel warm gekregen voor de ontsluitingsfase, maar de uitdrijvingsfase (het woord alleen al, moet telkens aan de Excorsist denken) staat me nog erg tegen.

ik hoor (eh, lees vooral dus ) dat veel vrouwen die uitdrijvingsfase veel minder erg vinden dan de laatste centimeters van de ontsluitingsfase. Omdat je dan eindelijk zelf wat kunt doen.
Geen idee hoe ik er tegen die tijd over denk maar het klinkt wel logisch ergens vind k.

Ik lees ook alle verhalen. Geen idee waarom. Aan de ene kant gewoon omdat ik het heel bijzonder vind om zoiets intiems te mogen lezen _{beelden erbij a la "De Bevalling" hoeft dan weer niet van mij} , maar aan de andere kant ook om voor mezelf een beeld te vormen van hoe het kan gaan. Ik denk zelf, als ik mezelf een beetje kan inschatten dat als ik alleen de positieve verhalen zou lezen dat ik erg zou schrikken als er bij mij een kunstverlossing aan te pas zou moeten komen, soort van heu daar had ik nie op gerekend. Het lezen van ook de drama verhalen geeft wat rust. Het komt wel goed, zelfs de nachtmerrie-bevalling-dames hebben nu mooie kindjes en functioneren nog. Dat idee.

quote:

Op zondag 7 juni 2009 12:27 schreef miss_sly het volgende:
Die bevalling echter Op de zwangerschapscursus hebben ze me inmiddels wel warm gekregen voor de ontsluitingsfase, maar de uitdrijvingsfase (het woord alleen al, moet telkens aan de Excorsist denken) staat me nog erg tegen.

Hier een heerlijke uitdrijvingsfase

Die weeen van de ontsluiting kwamen zo vlot op elkaar dat ik niet goed op adem kon komen. En dus moeite had om daar goed doorheen te komen.
Zodra de persweeen kwamen, werd het beter. Die kwamen minder vaak, en mijn lichaam nam het van me over. Er ging gewoon een golf oerkracht van bovenin mijn buik naar beneden. Dat voelde zo bijzonder!
Ok, mijn uitdrijving was niet helemaal natuurlijk (vacuumpomp), maar dat voelde voor mij een stuk prettiger dan die ontsluitingsweeen.

De afdeling kunstverlossingen gaan we bij de zwangerschapscursus nog behandelen en die krijgen we ongetwijfeld ook bij de voorlichting van de vk.
Ik denk dat ik liever de rationele, objectieve zaken over de mogelijke problemen hoor en lees, maar als het om de persoonlijke verhalen gaat van mensen die je toch min of meer kent al is het maar via een forum, dat ik het gewoon lastig en pijnlijk vind te lezen hoe erg het is geweest.

Misschien heb ik een rare kronkel, hoor, dat wil ik niet uitsluiten

quote:

Op zondag 7 juni 2009 12:36 schreef huuphuup het volgende:

[..]

-Knip-

Het lezen van ook de drama verhalen geeft wat rust. Het komt wel goed, zelfs de nachtmerrie-bevalling-dames hebben nu mooie kindjes en functioneren nog. Dat idee.

Dat!

Als zij het kunnen...

quote:

Op zondag 7 juni 2009 12:44 schreef miss_sly het volgende:
De afdeling kunstverlossingen gaan we bij de zwangerschapscursus nog behandelen en die krijgen we ongetwijfeld ook bij de voorlichting van de vk.
Ik denk dat ik liever de rationele, objectieve zaken over de mogelijke problemen hoor en lees, maar als het om de persoonlijke verhalen gaat van mensen die je toch min of meer kent al is het maar via een forum, dat ik het gewoon lastig en pijnlijk vind te lezen hoe erg het is geweest.

Misschien heb ik een rare kronkel, hoor, dat wil ik niet uitsluiten

haha nee hoor geen kronkel, kan me dat wel voorstellen. Het is toch wat minder plastisch en komt wat dichterbij enzo.

Ach, en de vrouw die de cursus geeft heeft me ook warm kunnen maken voor de ontsluitingsfase, dus wie weet krijgt ze me nog wel enthousiast over de uitdrijvingsfase

Volgende week aan de orde, trouwens.

Ik vind het ook wel logisch klinken, Miss_sly

Zelf vond ik de uitdrijvingsfase juist veel prettiger dan de ontsluitingsfase omdat ik toen pas echt het gevoel had dat het zinvolle pijn was, ik voelde de baby zakken en ik zag hoe om me heen alles klaar werd gezet om de baby te ontvangen.
Toen pas besefte ik dat de bevalling eindig was, inplaats van een lange golf van pijn. Het gevoel ook dat je mee mag en kan persen (ik kon ook niet anders, mijn lichaam ging vanzelf persen) was tot op zekere hoogte prettig, ik had het gevoel iets te kunnen doen inplaats van proberen mijn hoofd boven water te houden tijdens de ontsluitingsfase.

Nou, hier iemand die de ontsluitingsfase helemaal prima doorstond en uitdrijving echt compleet vreselijk vond. Wat een pijn!

maar ja, bij de ontsluitingsfase kon ik me concentreren op alles behalve mijn buik, waardoor de pijnsensatie een heel stuk minder wordt, en bij uitdrijving moet je toch echt met je aandacht naar beneden, naar de plek waar het zo'n zeer doet... mss helpt het complete gebrek aan persweeën ook wel... dan moet je jezelf pijn doen, en is het niet je buik die het doet (zoals DF beschrijft), zeg maar.

trouwens, tip voor uitdrijving: washandje lauwwarm water tegen je (hele) onderkant!

Ik merk trouwens dat ik deze keer wel heel nieuwsgierig ben naar de bevalling en hoe dat allemaal zal gaan.

Vorige keer moest ik snel naar het ziekenhuis (nadat ze ontdekten dat mijn vliezen al 5 dagen gebroken waren) en werd alles opgewekt. Ik heb totaal geen persweeen gehad en dat was toch niet makkelijk *understatement* Uiteindelijk kwam Linde met de vacuumpomp, maar dat heb ik juist niet als vreselijk ervaren. Toen gebeurde er na 2 uur voor niks persen eindelijk wat. Ik was wel bang voor de gevolgen van die pomp (vooraf de waarschuwing dat je wel wat uit kon scheuren enzo gehad, maar ik had helemaal niks!)

Ik vond de uitdrijvingsfase een stuk aangenamer dan de ontsluitingsfase omdat je dan eindelijk mag persen. Er komt zo een oergevoel naar boven dat je niet tegen kan houden. Beide keren had ik al persdrang bij 8 cm ontsluiting en dan moet je nog 2 cm weg puffen. Ik heb me beide keren niet echt druk gemaakt over hoe het zou zijn dat bevallen. De eerste keer kan je je er geen voorstelling van maken hoe het zou moeten voelen, de 2e keer weet je bij de eerste wee precies weer hoe het voelde toen je de 1e keer moest bevallen. Ik wist dat het geen pretje was, dat het ongetwijfeld pijn zou gaan doen maar de mate waarin vond ik beide keren verschillend. De eerste keer had ik rugweeen en die vond ik hel, de 2e keer buikweeen en waren gelijk een stuk makkelijker weg te puffen.

Ik vond ook de ontsluitingsweeën het laatste anderhalf uur (te) zwaar en het persen veel minder. Toen kwam ik juist weer op adem zeg maar.

quote:

Op zondag 7 juni 2009 14:08 schreef Stiemie het volgende:
Ik merk trouwens dat ik deze keer wel heel nieuwsgierig ben naar de bevalling en hoe dat allemaal zal gaan.

Hier ook
Heb er op de een of andere manier ook zo'n zin in en ben er de laatste dagen weer erg mee bezig, op een positieve manier. Zo erg als de vorige bevalling kan het immers vast niet meer worden, ik weet nu wat beter wat me te wachten staat en waar de valkuilen (kunnen) liggen.
Enne, een 2e gaat meestal makkelijker, toch????

Trouwens, de taboe's die er bestaan rondom dat hele bevallen, nog steeds! Sommige dingen worden gewoon collectief verzwegen, maar als het jezelf dan overkomt vraag je je af of het wel normaaal is.
Zoals bijvoorbeeld...

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Ooh kersjes, dat lijkt me vreselijk.
En wat voor mij het grootst bewaarde geheim was: de week na de bevalling... Dat je niet fatsoenlijk naar de wc kan. Daar had ik nooit aan gedacht en vond ik erger dan 2 bevallingen bij elkaar.

Ah, die kende ik dan weer wel. En dan als de dood zijn dat de hechtingen gaan knappen

quote:

Op zondag 7 juni 2009 21:22 schreef Lishe het volgende:
Ooh kersjes, dat lijkt me vreselijk.
En wat voor mij het grootst bewaarde geheim was: de week na de bevalling... Dat je niet fatsoenlijk naar de wc kan. Daar had ik nooit aan gedacht en vond ik erger dan 2 bevallingen bij elkaar.

Dat had ik ook graag wel van te voren willen weten..na de lactulose was het de dagen erna een ramp

Ik vind zelfs nu nog niezen echt heel erg dan lijkt het wel of mijn wond op mijn buik open wil scheuren, een golf van pijn schiet dan door je heen, verder deze ronde weinig klachten gehad alleen ben ik dat vloeien wel beu.... het loopt nu op het einde maar zonder inlegkruisje kan ik nog niet

en eerlijk is eerlijk de ontsluitingsfase ging beiden keren zo snel dat ik geen tijd had om over pijn na te denken laat staan iets te kunnen zeggen of te kunnen kotsen of what so ever.

Ben ik heel raar als ik een overzichtje zou willen maken met linkjes naar de verhalen, zoals bij het estafettetopic?
*tijd over heeft*

Ik heb in het begin heb ik ook een aantal bevallingsverhalen gelezen, ik hoop zo een realistische kijk te krijgen op wat er allemaal zoal kan gebeuren tijdens een bevalling. Ik vertrouw jullie verhalen wat dat betreft meer dan de boekjes uit de bieb...