Ouders van Prachtige Engeltjes (15)

MarMar, hoe is het met je?

Dat vind ik een moeilijke vraag Burdie.
Bij vlagen lijkt het alsof het maar een droom was, bij vlagen komt het juist heel hard binnen.
Langzaam aan begint "het leven" weer een beetje minder ver van mn bed en minder wazig te worden.

Door alles heen is het misschien wel nog intenser geworden om te ervaren watvoor schatten van kids en lieve man in heb, daar ben ik ontzettend dankbaar voor.

Gister zijn de hangertjes met as van Jeff gebracht, voor ons een sterretje van goud en voor de kids eentje van zilver. Voelt goed om iets bij me te kunnen dragen van Jeff, iets wat niet iedereen meteen ziet voor wat het is, maar wat altijd heel dicht bij me is.

Hoe we er als gezin mee omgaan, samen met familie en vrienden om ons heen voelt ook heel goed en bijzonder in a way.

Jeroen heeft in de afgelopen weken een grote kast gebouwd in één van de kamers boven. Een aantal schappen zijn bestemd voor Danyel's kleertjes, die nog steeds in de verhuisverpakking op zolder lagen. Ik kon niet van alle kleertjes afscheid nemen, maar vond het ook rot dat ze daar maar "zo" op zolder lagen.

Vandaag heb ik alles uitgezocht. Bij ongeveer een kwart van de kleertjes had ik weinig tot geen herinneringen, die heb ik dan ook vrij moeiteloos weggedaan. Maar er bleef nog zoveel over; rompertjes, pyama's, sokjes, petjes, broekjes, t-shirts en truien. Uiteindelijk toch nog 8 stapeltjes, waar ik echt (nog) geen afscheid van kan nemen. Ik vraag me eigenlijk af of dat wel gezond is... het is tenslotte al bijna 3 jaar geleden!

Halverwege het sorteren kwamen de tranen, er kwamen zoveel herinneringen boven. Ik heb er wel even aan toegegeven, maar niet te lang, ik wilde er niet in blijven hangen.

Gek is dat, afgelopen nacht had ik een hele fijne droom van Danyel. Ik droom vaak dat ik, terwijl hij dus eigenlijk wel uit ons leven is, ik hem zomaar opeens ergens tegenkom. En altijd is er dan van zijn kant uit dan een enorm blijde herkenning (hij is dan nog steeds 1,5 jaar).
Het komt niet zo heel vaak voor dat ik van Danyel droom, maar de timing was wel weer bijzonder goed gekozen, zo vlak voor de opruimklus van vandaag.

Zo, dat moest ik gewoon even kwijt. Het is fijn af en toe een paar keer zijn naam te kunnen typen.

Lieve Phluphy....bijzonder dat Danyel zo dicht bij je was !
ik weet niet zo goed hoe te schrijven, maar wil zoveel zeggen...

liefs Stout

Phluphy,fijn dat je de kleertjes nu hebt kunnen uitzoeken en dat je daarin werd gesteund door de droom over Danyel.

Net zoals Stout blijf ik het moeilijk vinden om te reageren. Ik schrijf nu wel fijn, maar ik begrijp wel dat dat een hele verkeerde omschrijving moet zijn voor hoe jij deze dag ervaren hebt. Maar zo komt het uiteindelijk uit jouw bericht toch bij mij naar voren.

Ik moet glimachen om je laatste paragraaf. Je beschrijft het heel mooi.

En over die 3 jaar... er staat geen termijn voor. Als die kleertjes er over 10 jaar nog liggen, prima toch? Er is toch al zo weinig tastbaars dat er over is van de korte tijd die hij hier was.

Be, dat is nu wat ik bedoel te zeggen, tijd is zo iets persoonlijks...

Het is in tijd inderdaad 3 jaar, maar het was voor het eerst dat ik alle kleertjes (als in stuk voor stuk in de handen gehad) gezien heb. Maar het was alsof ik ze gisteren voor het laatst zag, dat is wat me echt verbaasde. Het was nog helemaal eigen en bekend. En zó aan Danyel "verbonden" dat ik inderdaad denk dat ik ze over 10, 20 , 40 jaar nog steeds zal hebben.

Stout en Livelink, dat mensen die het moeilijk vinden om te reageren, toch schrijven omdat ze denken daar de ander een plezier mee te doen, vind ik iets heel moois en warms. Een soort onbaatzuchtigheid. Dat soort dingen maken de wereld mooi(er)!

Phluphy, ik begrijp heel goed dat je de kleertjes wil bewaren. Het is soms al zo gek om kleertjes weg te doen van je kindje omdat ze niet meer passen, laat staan hoe dat voor jou moet zijn.
Ik vind dat jullie een mooie oplossing bedacht hebben zo!

PM, ik dacht precies hetzelfde. Ik vind het al moeilijk om te kleine kleertjes weg te doen...
Phluphke.... Mooi dat er een plekje in de kast is voor de kleren van Danyel.
En wat knap dat je 'even' kunt toegeven aan je tranen. Het lijkt me zo verleidelijk om er helemaal in weg te zakken. Maar wellicht heb je de ervaring dat het je niet vooruit helpt. Je krijgt er je ventje immers niet mee terug.

Wat fijn dat je zo met de spulletjes van Danyel bezig hebt kunnen zijn. Het maakt niet uit hoe lang iets in tijd geleden is, dit is de weg die je gevoel aangeeft te volgen, dus dan is het goed. Je manneke is niet geweest, hij is er nog altijd, en zal er altijd blijven in gedachten van heel veel mensen

Wat lijken die "gewone dingen", zoals het opruimen van kleertjes en speelgoed me vreselijk moeilijk
Ik denk dat het inderdaad ook niet uitmaakt hoe lang geleden het is. Het is de emotie die het doet denk ik.


Maffemuts hoe gaat het met jou?

Het is nog maar 3 jaar geleden, niet al. Danyel heeft zoveel harten geraakt in zijn korte leventje, ik vind het een geweldig idee dat je nog kleertjes hebt waarbij je zoveel herinneringen hebt.
En jouw dromen zijn ook prachtig

Fluf, er zijn zoveel mensen die nog kleine kleertjes hebben liggen. Paar maanden terug kreeg ik zelfs nog babykleertjes van mezelf. Helemaal met Danyel is zo heel anders. Ik vind het zo goed voor je dat je dit hebt gedaan.

Fluf, wat ben jij toch een dappere! Heb je dat van je zoon ofzo?

Ik heb ooit de gedachte gehad om van alle kleertjes een stukje uit te knippen en daar een lappendeken van te maken. Een mooie gedachte, maar ik denk niet dat ik 'm echt zou gaan gebruiken.
Dat ze een eigen plekje hebben gekregen, wat altijd "hun" plekje zal zijn, vind ik echt superfijn.

quote:

Op vrijdag 30 januari 2009 20:45 schreef Sugar het volgende:
Fluf, wat ben jij toch een dappere! Heb je dat van je zoon ofzo?

Niet zo heel dapper, als je bedenkt dat ik deze aktie bijna 3 jaar voor me uit geschoven heb.
Deels natuurlijk omdat we toch nog aan het heen-en-weer verhuizen waren, maar deels ook omdat ik het gewoon eng vond.
Maar o.k., als er dan toch wat dapperheid in me schuilt, dan wil ik inderdaad graag denken dat ik dat van mijn zoon heb! Dank je wel voor deze mooie gedachte!

ik vind 't ook een heel mooi idee, die 8 stapeltjes die een eigen plekje in jullie kast hebben nu. hoef je ze ook niet te verknippen, dat lijkt me erg moeilijk nl.

Phluphy, danyel blijft toch altijd op een of andere manier bij jullie, in je hart in je herinnering in je dromen.
Dan mogen zijn kleertjes toch ook best bij jullie blijven zodat je af en toe nog iets kan vastpakken als je dat wilt.

Mooi dat jullie dat zo gedaan hebben!

quote:

Op vrijdag 30 januari 2009 20:15 schreef mrien het volgende:
Wat lijken die "gewone dingen", zoals het opruimen van kleertjes en speelgoed me vreselijk moeilijk
Ik denk dat het inderdaad ook niet uitmaakt hoe lang geleden het is. Het is de emotie die het doet denk ik.


Maffemuts hoe gaat het met jou?

Niet echt geweldig, slapeloosheid en 100en vragen.. maar we slaan ons er (vast) wel doorheen

Phluphy er staat geen houdbaarheidsdatum op verdriet hoor neem gewoon je tijd, en geef jezelf de kans om af en toe te huilen, het lucht echt op

Wanneer krijgen jullie uitslag van de onderzoeken, Maffemuts?

1e gesprek is geweest 4 februari het vervolg gesprek met een arts die gespecialiseerd is in erfelijke aandoeningen.
Ben benieuwd wat die ons te vertellen heeft en wat het in de (mogelijke) toekomst voor gevolgen heeft.
Je krijgt zoveel informatie in zo'n gesprek en volgende week krijgen we dus dan ook n kopie van alles mee zodat we het ook nog rustig doorkunnen lezen en googlen etc.
Maar het is in iedergeval iets erfelijks daardoor moeten wij nog verder onderzocht worden wie van ons de drager is en of ons dochtertje al dan niet drager is.
Spannende tijden

dat is wel schrikken dat het erfelijk is, maffemuts. Zeker ook met het oog op je dochtertje.
nou hoop ik voor je dat ze er misschien wel iets aan kunnen doen...

@maffemuts, hoe ging het gesprek 4 feb. en wanneer krijg je uitslagen van evt. vervolgonderzoeken?

@pluphy, ik kan me zó voorstellen dat je dat hebt uitgesteld, ook ik vind het dapper dat je er aan bent begonnen. Ik ben erg aanhanger van de uitspraak: 'alles op zijn tijd', als je dingen forceert voelt het alleen maar moeilijker.
Kan me ook goed voorstellen dat je geen afscheid kunt nemen van die kleertjes.

Ik heb zelf te weinig om een kast te vullen, alles zit nog in de plastik bewaarbox/doos van het kraampakket maar ik zoek nog steeds de perfecte doos of kist om het in te bewaren (een beetje in kinderkamerstijl of zo). Ik heb al wel leuke manden gezien, maar het moet wel bestand zijn tegen vocht en motten enzo.

Phluphy, wat ik wil zeggen deed BE al voor mij.
Ik vind het dapper.

Tan, van die blikken van Rice (volgens mij hou je daarvan toch?) is dat niet iets.
Ik kan geen linkje vinden...
Nouja, je komt vast iets heel moois tegen.

[ Bericht 33% gewijzigd door Lishe op 10-02-2009 10:33:40 ]