Krantenbezorgers komen rond de feestdagen hun fooi opstrijken. In eerste instantie niks op tegen, want die jongens werken hard in de kou tegen een schamel loon.
Nu wil het zo dat die van mij het wel erg zwaar vindt, en tussen het huis van mij en de buren een sluipweg denkt te hebben gevonden. Die sluipweg bevind zich echter dwars door de beukenhaag, die hier nogal onder te lijden heeft. Toen hij hier dus voor de deur stond om z'n fooi te halen, heb ik hem vriendelijk verteld dat hij het over 4 maanden nog is mag proberen, als de bomen weer blaadjes hebben, en hij ze ook zo weet te houden. Hij mokkend met gebogen hoofd het tuinpad af, en ik dacht dit goed opgelost te hebben. Deze pauper was het alleen duidelijk niet eens met de regeling en sinds vijf dagen terug vind ik iedere ochtend de krant aan stukken gereten in de brievenbus. Als ik de krant wil bereiken sta ik uren in de wacht, dus ik zou hem van de week wel ergens aanspreken. Toen ik vanmorgen beneden kwam lag de krant echter doordrenkt van de cola in de brievenbus. Ik snel achter hem aan, en hem bij z'n kraag gegrepen, en hem op een niet al te vriendelijke toon een nieuwe krant gevraagd. Hij wou hem niet geven, dus ik rits er een uit z'n tas, en vertel hem dat ie niet nog is dit soort geintjes moet flikken, en dat hij nu helemaal naar z'n fooi kan fluiten.
Kom ik thuis, heb ik met m'n kwaaie kop verdomme de Telegraaf uit z'n tas gehaald!
Klacht: Achterbakse krantenjongens van niet nader te noemen komaf.
Klacht 2: Telegraaf!