Bij Stroevel is het echt geen probleem. D'r antibioticapilletjes kon ik gewoon tussen d'r brokjes leggen. Werd zo mee naar binnen gehapt. Zelfs toen ze 't pilletje een keer als laatste had laten liggen werd het nog netjes opgelikt

Doortje is een ander verhaal. Die heeft het gelijk door als je haar wil pakken voor iets dat ze niet cool gaat vinden. Dus die maakt dat ze wegkomt. Wat dus als gevolg heeft dat je haar echt tussen je knieën moet klemmen.
D'r ontwormingspil van vorig jaar deden we dus bij de dierenarts. "Wacht maar, ik heb heel lekker voer, dat eten alle katten hier zo op." Yeah, right. Het werd een worsteling, waarbij Doortje door mij klem gehouden werd met twee armen, zodat de dierenarts twee handen over had om het pilletje naar binnen te proppen. Dit jaar was de ontworming een pipetje, dat tussen de nekharen moest. Ze heeft 3 dagen smerig nekhaar gehad, maar 't was een stuk minder geworstel. Al moet je d'r nog steeds goed vasthouden dan.