Opvoeden

quote:

Op maandag 22 december 2008 09:57 schreef Ticootje het volgende:
Yvonne, ik ben het toch niet helemaal met je eens dat er geen slechte ouders zijn, die zijn er wel degelijk. (Denk maar eens aan ouders die hun kind mishandelen ed.)

Tja, en al ben je nog zo'n goede opvoeder, ieder kind is inderdaad verschillend. En op de pubertijd heb je als ouders soms heel weinig grip. Je kan je kind moeilijk aan de ketting leggen in je garage...

Tuurlijk, maar ik wilde de excessen buiten dit topic houden.

Ik weet dat ook wel Yvonne, maar TS blijkbaar niet.

Ik trek m'n eigen plan wel. Heb een aantal dingen gelezen en van de ene helft kreeg ik het spaans benauwd en van de andere helft werd ik heel lacherig.

quote:

Op maandag 22 december 2008 09:54 schreef yvonne het volgende:
BE, er bestaan niet echt slechte ouders, ieder kind is verschillend, en je moet maar zo denken, ook enorm goede ouders zijn kutouders als de kids in de puberteit komen

Iemand die zijn dochter aanbiedt om misbruikt te worden terwijl ze gedrogeerd is is in mijn ogen geen ouder/opvoeder en moet ook meteen uit de ouderlijke macht enzovoorts gezet worden.

quote:

Op maandag 22 december 2008 10:01 schreef Netsplitter het volgende:

[..]

Iemand die zijn dochter aanbiedt om misbruikt te worden terwijl ze gedrogeerd is is in mijn ogen geen ouder/opvoeder en moet ook meteen uit de ouderlijke macht enzovoorts gezet worden.

Excessen, geen dagelijks voorkomend iets, en daar gaat dit gesprek niet over.

quote:

Op maandag 22 december 2008 10:03 schreef yvonne het volgende:

[..]

Excessen, geen dagelijks voorkomend iets, en daar gaat dit gesprek niet over.

quote:

Op maandag 22 december 2008 09:54 schreef yvonne het volgende:
BE, er bestaan niet echt slechte ouders, ieder kind is verschillend, en je moet maar zo denken, ook enorm goede ouders zijn kutouders als de kids in de puberteit komen

Open deur.
Daarbij is dat ook een aspect van opvoeden, ouders die het totaal niet kunnen.

Je kunt nog zo je best doen en een schat van een kind 'creeen' maar zodra je lieftallige zoon/dochter met andere kinderen omgaat, leert het dingen die niet deugen in jouw ogen. En tegenwoordig gaan veel kinderen met 6 weken naar de opvang. Niks mis mee, maar daar zit op een gegeven moment een groot deel van de opvoeding.


_{wellicht is dit punt al eens gemaakt}

quote:

Op maandag 22 december 2008 10:13 schreef botterfly het volgende:
Je kunt nog zo je best doen en een schat van een kind 'creeen' maar zodra je lieftallige zoon/dochter met andere kinderen omgaat, leert het dingen die niet deugen in jouw ogen. En tegenwoordig gaan veel kinderen met 6 weken naar de opvang. Niks mis mee, maar daar zit op een gegeven moment een groot deel van de opvoeding.


_{wellicht is dit punt al eens gemaakt}

6 weken? Nou dat is wel heel vroeg hoor. De meeste vrouwen hebben dan nog verlof hoor.

Maar ben het verder wel met je eens. Maar ik vind de manier van optreden op het kdv ook goed, dat past gewoon in mijn beeld van opvoeden. Laatst kwam ik mijn dochter halen en was ik getuige van dat een kindje een ander kindje beet. Dat mag niet. Het kindje werd zonder pardon aan tafel gezet, weg van de leuke spelletjes, gewoon in zijn eentje aan tafel zitten. Het andere kindje werd getroost en een koude washand op de bijtplek. Prima toch?

quote:

Op maandag 22 december 2008 10:17 schreef Ticootje het volgende:

[..]

6 weken? Nou dat is wel heel vroeg hoor. De meeste vrouwen hebben dan nog verlof hoor.

Maar ben het verder wel met je eens. Maar ik vind de manier van optreden op het kdv ook goed, dat past gewoon in mijn beeld van opvoeden. Laatst kwam ik mijn dochter halen en was ik getuige van dat een kindje een ander kindje beet. Dat mag niet. Het kindje werd zonder pardon aan tafel gezet, weg van de leuke spelletjes, gewoon in zijn eentje aan tafel zitten. Het andere kindje werd getroost en een koude washand op de bijtplek. Prima toch?

Ik kan me 1 geval herinneren waarvan het kind al na 6 weken naar het kdv ging. Maar ik ben te oud om hier kennis van te hebben dus ga af op ervaring en dat is dit dus. (en de moeder had nog 2 weken vrij )
Wat betreft de leidsters: ik denk dat dat ook een mening is die de leidster heeft! Net zoals met opvoeden heeft ieder daar een mening over en handelt daarnaar. Als je kordaat optreed en een ander is meer van pappen en nathouden dan heb je als ouder daar ook mee te maken.
Net als met leerkrachten die uiteindelijk ook deel van de opvoeding op hun bord krijgen. Niet iedereen handelt hetzelfde en daar reageert je kind op. En dat heeft niets te maken met de school want daar kom je allerlei opvoedkundige meningen tegen!
Omgeving bepaalt een groot deel van de opvoeding.

Ik ben als autist anders prima opgevoed door mijn ouders hoor.

Klinkt heel arrogant wrs, maar ik vind dit typisch een vraag voor iemand die geen kind(eren) heeft.
Ik dacht 'vroeger' ook zo. Als professioneel opvoeder had ik een behoorlijk sterke en vooral zwart/witte mening over de opvoeding die kinderen al dan niet krijgen.
Nu ik zelf moeder ben, ervaar ik aan den lijve dat opvoeden helemaal geen zwart/witte kwestie is. Het is aanvoelen, afstemmen, overwegen, afwegen, laveren, overleggen, uitproberen, negeren, belonen, observeren, leren, op je bek gaan etcetcetc.

quote:

Op maandag 22 december 2008 10:59 schreef DumDaDum het volgende:

[..]

Waarom zou er één methode moeten zijn? Ik zeg niet dat we verplicht onze kinderen moeten drillen volgens één vooropgesteld plan. Ik suggereer dat het verstandig zou zijn als we de ouders informeren / evt opleiden. Zodat zij zelf een betere afweging kunnen maken dan zonder die kennis.

En waarom moet iedereen onderling gaan bepalen wat goed / slecht is? Er is zoiets als wetenschap, maak daar gebruik van. Er zijn zat mensen die zweren bij homeopatische geneesmiddelen, wsl ook op dit forum. Dat betekent nog niet dat het werkt.... Het wetenschappelijk uitgevoerde onderzoek hiernaar toont hooguit aan dat er een placebo-effect is.

BTW, ieder kind is verschillend, en natuurlijk heel bijzonder. Dat klinkt leuk, maar ze zijn toch niet zo verschillend en bijzonder dat het onderwijssysteem er bijvoorbeeld geen raad mee weet. Je kunt gewoon opvoeden volgens vaste pedagogische regels. Niets bijzonders. En ja, praktisch ieder kind is daar vatbaar voor, ook die van jou. Uitgezonderd bv autisten, ...

Maar welke 'vaste pedagogische regels' dan? Dat bedoel ik. Vertel jij dan maar eens even welke regels het beste zijn. Er zijn zat wetenschappelijke onderzoeken die de ene theorie onderbouwen, maar ook evenzoveel onderzoeken die diezelfde theorie juist tegenspreken.
Kom maar eens op met die regels dan. Ik ben wel benieuwd naar wat jij dan denkt dat DE beste methode en regels zijn.

En dan nog: ik lees me dus wel helemaal suf in de boeken. Maar tot nu toe ben ik nog niet DE opvoedregels of methode tegengekomen. Zoveel mensen, zoveel meningen, het valt me op dat er enorm veel verschillende invalshoeken zijn voor éénzelfde probleem. En voor beide kanten zijn vaal goede argumenten te verzinnen.

Wat ik bij mezelf merk is dat ik dan toch 'kies' voor de boeken die het meest aansluiten bij mijn eigen ideeen over hoe iets zou moeten. Dat zijn in mijn geval overigens de boeken die een beetje de gulden middenweg kiezen, dus wel met aandacht voor het kind maar ook met bepaalde regels zonder dit militaristisch door te voeren.

Maar mij dochter is nog heel erg jong, dus misschien dat ik over een aantal maanden/jaren heel hard lach om deze post. ;-)

quote:

Op maandag 22 december 2008 10:59 schreef DumDaDum het volgende:

[..]

Waarom zou er één methode moeten zijn? Ik zeg niet dat we verplicht onze kinderen moeten drillen volgens één vooropgesteld plan. Ik suggereer dat het verstandig zou zijn als we de ouders informeren / evt opleiden. Zodat zij zelf een betere afweging kunnen maken dan zonder die kennis.

En waarom moet iedereen onderling gaan bepalen wat goed / slecht is? Er is zoiets als wetenschap, maak daar gebruik van. Er zijn zat mensen die zweren bij homeopatische geneesmiddelen, wsl ook op dit forum. Dat betekent nog niet dat het werkt.... Het wetenschappelijk uitgevoerde onderzoek hiernaar toont hooguit aan dat er een placebo-effect is.

BTW, ieder kind is verschillend, en natuurlijk heel bijzonder. Dat klinkt leuk, maar ze zijn toch niet zo verschillend en bijzonder dat het onderwijssysteem er bijvoorbeeld geen raad mee weet. Je kunt gewoon opvoeden volgens vaste pedagogische regels. Niets bijzonders. En ja, praktisch ieder kind is daar vatbaar voor, ook die van jou. Uitgezonderd bv autisten, ...

goed punt!

zullen we het eens gaan hebben over bijvoeding dan? er zijn onderzoeken waaruit blijkt dat bijvoeding absoluut niet kan en er zijn onderzoeken waaruit blijkt dat het juist beter is. kiest u maar!

je kan de gekste dingen wetenschappelijk bewijzen hoor. dat wil dan nog niet zeggen dat het juist is. en geloof me: wetenschappelijk onderzoek kan dan weliswaar waardelovol zijn, maar heiligmakend is het niet. en dan heb ik het nog niet eens gehad over de ranzige statistische methodes die soms gebruikt worden. ook in onderzoeken die dan blij in het nieuws komen. je schaamt je soms gewoon plaatsvervangend rot.

Nou heb ik toch drie kinderen met hetzelfde genen-pakketje.. Maar qua opvoeding hebben ze toch echt alle drie een andere aanpak nodig
Denk je bij kind 1 op een gegeven moment de best werkbare methode gevonden te hebben, dan is kind 2 daar niet vatbaar voor en kind 3 wil het ook weer net even anders.

Zoals Moonah hierboven zegt:

quote:

Het is aanvoelen, afstemmen, overwegen, afwegen, laveren, overleggen, uitproberen, negeren, belonen, observeren, leren, op je bek gaan etcetcetc.

En dat bij ieder kind opnieuw

Ik krijg een beetje een 'oude koeien uit de sloot gevoel' bij dit topic, als je al wat langer meeleest hier dan weet je wel hoe iedereen erover denkt. Dat er niet 1 manier van opvoeden bestaat weten we ook al heel lang. Het voelt een beetje als een pre-kerst-rel van TS. Maar misschien zie het het verkeerd hoor, ook goed.

quote:

Op maandag 22 december 2008 08:48 schreef DumDaDum het volgende:

[..]

Euhh, nee

En ook geen ambities in die richting....

Dan weet je dus ook niet voor 100% waarover je het hebt. Ja, je noemt wat voorbeelden van mensen die qua decibellen de mist in gaan.

Ik vind mezelf nou ook niet 100% op de hoogte, maar ik leer elke dag weer wat bij. En ja: ik lees wel eens dingen over kinderen en opvoeding, maar meer omdat het leuk vind en sommige dingen ook ter discussie wil stellen met vrienden.

(verplichte) curussen vóór een zwangerschap vind ik ook niet realistisch en nauwelijks uitvoerbaar. Immers, niet iedereen plant een zwangerschap.
Hoe zie je dat voor je? Een ouderbewijs? Zoals een rijbewijs? Kom ff...

Er zitten nu eenmaal zwakke schakels in onze genenpool, get used to it!

Ik heb nog geen kinderen, maar ik ben er al wel heel veel mee bezig. Ik lees trouw in OUD, kijk tv-programma's over opvoeding, ik lees regelmatig boeken over opvoeding maar ook bijv. voeding en dergelijke, ik probeer zo veel mogelijk op te passen op kindjes van verschillende leeftijden. Omdat het me allemaal erg interesseert, maar het interesseert me eigenlijk alleen omdat ik over een aantal jaar ook kindjes wil (over een jaar of 3 beginnen we er aan). Ik vind het leuk er mee bezig te zijn en vind het een prettig idee dat als er over een paar jaar een baby is ik enigzins weet wat me te wachten staat en hoe ik er mee om kan gaan.

Natuurlijk wordt het allemaal anders als je echt een kindje hebt en moet je dan je eigen weg vinden, maar ik denk wel dat het kan helpen om een beetje een basis te hebben. Mijn nichtje heeft een jaartje geleden een dochtertje gekregen en alles lijkt haar te overvallen. Zo wist ze niet dat baby's ook 's nachts gevoed moeten worden boertje laten had ze nog nooit van gehoord, en laatst was ze aan het klagen dat het meisje zoveel kwijlt en jankerig is. Kwam ik langs, had ze ook nog rode wangen. Dus ik zei, misschien een beetje ziek, of tandjes? Tandjes? Nou wat een onzin, dat kregen ze toch pas als ze 3 waren. Ik voelen, ja hoor, anderhalve tand.

Er is natuurlijk niks mis mee om je niet van te voren te informeren, maar doe dat dan wel als het kind er is, vind ik dan. En aangezien er vrij veel te weten valt en ik het leuk vind begin ik alvast. Zelfde doe ik overigens met mn huisdieren. Maanden voor ik kittens ging ophalen heb ik me al verdiept in de allerbeste voeding enzo. Dat is gewoon hoe ik ben, mijn vriend is veel makkelijker en maakt zich pas druk over dingen als ze op zijn pad komen. Dat werkt voor hem beter, en dit voor mij. Zolang je uiteindelijk maar een beetje weet wat je doet en niet zoals mijn nichtje als het CB zegt dat je kindje wel eens wat vast voedsel mag proberen een mars gaat prakken, komt het allemaal wel goed lijkt me.

quote:

Op maandag 22 december 2008 17:35 schreef Paradijsvogeltje het volgende:

[..]

<<snipsnip>>
Hoe zie je dat voor je? Een ouderbewijs? Zoals een rijbewijs? Kom ff...

Er zitten nu eenmaal zwakke schakels in onze genenpool, get used to it!

dan denk ik eerder aan een neuckbewijs
en wie mag dat dan gaan controleren allemaal he?

quote:

Op maandag 22 december 2008 21:24 schreef simmu het volgende:
dan denk ik eerder aan een neuckbewijs
en wie mag dat dan gaan controleren allemaal he?

Neuknazi's

Condome RRRRRRAAAUSSS!!!!

Nou, wat wél laagdrempeliger mag worden is de hulpverlening.
Of eigenlijk ís die al vrij laagdrempelig (opvoedwinkel, sociaal verpleegkundige op scholen, kun je allemaal zo zonder afspraak binnenlopen, gratis), maar bestaat er bij veel ouders een grote gene (kan de accent circonflexe niet vinden...).
Als je een probleem hebt, of niet weet hoe iets aan te pakken, dat je dan gewoon even aan een deskundige kunt vragen hoe die er tegenaan kijkt.

Ik ook had als beroepsopvoeder vrij strak omlijnde ideeen over opvoeden. Ik schaam me nu nog voor de pretenties die ik had .

Wat was namelijk het geval, ik kreeg een kind dat met geen mogelijkheid in dat harnas te duwen viel, d'r zit namelijk een "vlekje" (btw de meest idiote opmerking ooit hier gelezen, maar dat terzijde ) aan/op.

Dat vraagt dus meteen een hele andere invalshoek, dan kom je er nl niet met je standaard gepedagoog.

Dan ga je dus leren relativeren, de dingen met humor te benaderen, wakker liggen, uitproberen en er het beste van hopen.
En al zeg ik het zelf, ik doe het nog niet zo slecht , al sta ik geregeld met mijn handen in het haar. Want wat doe je met een kind dat zo over de rooie gaat dat ie schopt, bijt en slaat uit pure frustratie? Vertel het maar!

Bij mij is het juist andersom: vooraf heb ik er wel veel overgelezen, maar me niet echt een mening gevormd. Tot nu toe vind ik dat het opvoeden ontzettend meevalt. Het eerste half jaar was erg zwaar, maar dat was niet zozeer door de opvoeding. Nu gaat het me best ok af geloof ik.