In Memoriam

Sterkte, wat een naar verhaal. Zo'n mooi jong beestje.

Heel veel sterkte chocoladedrop, een half jaar is echt veel te jong

*snik* Vanochtend vond ik Yoda dood in de kooi
Yoda was een wilde rat, gevonden als klein naakt babietje op de stoep door spelende kinderen. Opgevoed vanaf baby door mensenhanden. Vanuit de opvang is hij bij mij gekomen. Ik heb nog nooit zo een apart ratje in de kooi gehad. Hij ging hardstikke goed om met alle andere ratjes, maar heeft mij zo vaak en zoooo hard gebeten. Ik haatte hem toen. Maar respect, hij had zn vriendjes in de kooi waar hij zo lief mee omging, en buitenleven snapte ie toch niet. Yoda werd gecastreerd, het hielp niks, hij heeft de dierenarts en zijn assistente zoooo hard gebeten, dat ik me schaamde om hem weer op te halen bij twee mensen die pleisters op hun handen en armen hadden.
Yoda werd ouder en raakte door ouderdom verlamd aan zn achterhand. Hij werd liever naar ons toe, maar we wisten ook dat het einde naderde.
Dag lief speciaal ratje van me

wat lief, een ratje met een gebruiksaanwijzing. hoe oud is hij geworden?

quote:

Op donderdag 29 oktober 2009 11:03 schreef WRH het volgende:
wat lief, een ratje met een gebruiksaanwijzing. hoe oud is hij geworden?

twee en n beetje

Dag Basje

quote:

Op donderdag 5 november 2009 01:37 schreef Peter het volgende:
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]
Dag Basje

Wat een lieverd.

Heel veel sterkte

tnx

quote:

Op donderdag 5 november 2009 01:37 schreef Peter het volgende:
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]
Dag Basje

Wat een liefje, heel veel sterkte

Ahgossie, hou oud is Basje geworden?

Sterkte.

quote:

Op donderdag 5 november 2009 15:10 schreef tonja het volgende:
Ahgossie, hou oud is Basje geworden?

Sterkte.

14 geworden, laatste jaar last van een hartruisje, minder zindelijk, doof, slechter zien en nu ook een aantal tumoren erbij.. Moeders belde gisterochtend dat ze langs de DA zou gaan maar dat als er geen echte toekomst meer was dat het dan ook het einde was. 's avonds belde ze terug dat hij in de tuin begraven ligt. Jammer dat ik de afgelopen week niet ff heb kunnen knuffelen, ouders wonen 2 uur reizen van me vandaan, 't was wel mijn hond.. Tis beter zo.

14 jaar is een mooie leeftijd peter, maar tis altijd te kort
sterkte met het verlies van je dierbare hond

Vanmiddag is totaal onverwachts één van mijn katten overleden . Murphy(poes) was 12,5 jaar en heb ik als poesje van 7 maanden in eind december 1997 opgehaald uit het dierenasiel. Ze was altijd wel een heel angstig poesje(vermoeden dat ze in het wild is geboren) maar leerde toch met mensen om te gaan.

Sinds oktober vorig jaar had ze een voedselintolerantie waarvoor ze speciaal voer kreeg en waarop ze het redelijk deed. Vanmiddag om 3 uur wilde ik even wat uit de koelkast pakken en ze lag, naar ik dacht, er net voor te slapen. Ik wilde haar wakker maken door haar aan te raken maar voelde meteen dat ze hard en koud was ....dat is even schrikken als je dan ineens merkt dat ze is overleden terwijl je een paar meter van haar vandaan aan de computer bezig bent.
Ze is blijkbaar heel rustig gegaan want ik heb er niets van gemerkt. Ik denk dat ze ter plekke een hartstilstand heeft gehad en is gestorven want ik heb echt niet gehoord en een uur daarvoor had ik Tickel, mijn kater met het ontstoken kaakbot, nog zijn medicijnen gegeven en toen lag ze er niet.
Morgen breng ik haar naar het dierencrematorium en dan kan ze haar plekje innemen bij de andere overleden katten.

Rust zacht lieve Murphy, ik zal je missen met al je streken die je uithaalde en zal de littekens die je achterliet als je weer eens in volle paniek me greep met ere dragen.

Waarom klikte ik op dit topic Nu moet ik huilen

Sterkte trovey, gelukkig heeft ze niet lang geleden en een heel mooi leven bij je gehad.

Jeetje wat naar zo plotseling. Ze heeft iig niet geleden, ik hoop dat dat een beetje troost geeft.

Och trovey toch

Ik denk zomaar dat je een redelijk kansarme poes een prachtig leven hebt gegeven. En mijn inschatting is dat ze het zelf ook niet heeft zien aankomen; anders was ze er vast wel vantussen gegaan.

Heel veel sterkte

Ach Trovey, dat lijkt me schrikken voor je

Veel sterkte!

Bedankt voor jullie fijne reacties. Schrikken was eigenlijk niet het goede woord toen ik haar aantrof...verbijstering is een beter woord als je je kat zo aantreft zonder enige vooraankondiging.....ze heeft het inderdaad niet zien aankomen en dat is natuurlijk voor haar de beste dood die je voor je huisdier kan wensen. Waarschijnlijk liep ze gewoon langs het keukenblok op weg naar de vensterbank (om daarna op het aquarium te gaan liggen) en ineens viel ze dood neer doordat haar hartje er mee ophield. Ze lag maar op zo'n 3 meter afstand van mij en ook de aanwezige honden hebben nergens op gereageerd terwijl die zich echt wel hadden laten horen als er problemen waren geweest want zij zijn er altijd als eerste bij als er tumult is. Ook de andere katten hebben blijkbaar niets in de gaten gehad. Ik heb het helaas wel anders meegemaakt met katten...2 katten verloren aan FIP, 1 kat aan longontsteking die niet op antibiotica reageerde en dan in het weekend midden in de nacht naar de dierenarts toe moeten om een stikkende kat te laten inslapen waarbij de poes die de longontsteking had ook nog heftig reageerde (gillen en proberen weg te komen terwijl de dodelijke injectie zijn werk deed, wil je echt niet meemaken)...nachtmerrie. Gelukkig is dit Murphy bespaard gebleven want anders was ze inderdaad weggekropen zoals het een in het wild geboren poes betaamd. Jammer alleen dat het nu al zo moest zijn...zeker haar had ik nog graag minimaal 5 jaar gegund om volledig van haar leventje te genieten omdat ze al zo'n slechte start had gehad in het leven...maar ja het mocht helaas niet zo zijn Morgenmiddag breng ik haar weg naar het dierencrematorium (ik heb niet de gelegenheid om haar in een tuin te begraven), voor mij ook een manier om haar leventje en haar verblijf hier in huis na die bijna 12 jaar af te ronden.

Trovey, heel veel sterkte.
Voor Murphy is het idd mss wel de fijnste manier om te gaan, ondanks dat het voor jou op dit moment niet de makkelijkste is denk ik wel dat je er straks met een fijn gevoel op terug kan kijken

quote:

Op dinsdag 24 november 2009 22:44 schreef oh-oh het volgende:
Trovey, heel veel sterkte.
Voor Murphy is het idd mss wel de fijnste manier om te gaan, ondanks dat het voor jou op dit moment niet de makkelijkste is denk ik wel dat je er straks met een fijn gevoel op terug kan kijken

Bedankt...kan inderdaad nu nog niet echt het fijne er van inzien maar begrijp wel wat bedoeld...voor haar is dit de beste manier maar ja, je blijft hopen dat ze allemaal 18-20 jaar mogen worden alhoewel ik helaas al genoeg ervaring heb dat dat voor vele katten helaas niet opgaat. Ik heb hier twee katten rondlopen die eerder kandiaat zijn om te gaan...eentje met gevorderd nierfalen...graatmager maar niet kapot te krijgen en zo vrolijk als wat(12 jaar) en eentje(ruim 11 jaar) met een kaakbotonsteking welke erg moeilijk behandelbaar is (wordt al behandeld door specialisten)...valt Murphy waarvan je het niet verwacht dood neer....herhaling van 2005 waarin ik twee katten(8 en 6) had met kanker in de kaak en beide opgegeven door de dierenarts....krijgt een derde(10 jaar) op een zatermorgen onverwacht een longembolie en sterft een paar uur later ondanks ingrijpen van de weekenddierenarts:{ .

quote:

Op woensdag 25 november 2009 00:01 schreef trovey het volgende:

[..]

Bedankt...kan inderdaad nu nog niet echt het fijne er van inzien maar begrijp wel wat bedoeld...voor haar is dit de beste manier maar ja, je blijft hopen dat ze allemaal 18-20 jaar mogen worden alhoewel ik helaas al genoeg ervaring heb dat dat voor vele katten helaas niet opgaat. Ik heb hier twee katten rondlopen die eerder kandiaat zijn om te gaan...eentje met gevorderd nierfalen...graatmager maar niet kapot te krijgen en zo vrolijk als wat(12 jaar) en eentje(ruim 11 jaar) met een kaakbotonsteking welke erg moeilijk behandelbaar is (wordt al behandeld door specialisten)...valt Murphy waarvan je het niet verwacht dood neer....herhaling van 2005 waarin ik twee katten(8 en 6) had met kanker in de kaak en beide opgegeven door de dierenarts....krijgt een derde(10 jaar) op een zatermorgen onverwacht een longembolie en sterft een paar uur later ondanks ingrijpen van de weekenddierenarts:{ .

Jeetje trovey, je hebt geen mazzel met je dieren zeg...

quote:

Op woensdag 25 november 2009 00:12 schreef tonja het volgende:

[..]

Jeetje trovey, je hebt geen mazzel met je dieren zeg...

Nee, het wil niet lukken de laatste 5 jaar (en twee katten daarvoor in de 90-er jaren die zeer jong stierven, eentje 1 jaar en eentje 3 maanden) ....heb blijkbaar alle kneusjes te pakken kunnen krijgen die er die jaren waren. Hopelijk mag de rest nu wel eens een fatsoenlijk leeftijd halen...de jongsten zijn nu ruim 10,5 jaar en de oudste is ruim 14,5 jaar (en kerngezond) dus duimen maar dat ik nu eens stokoude katten krijg voordat ik afscheid van ze moet nemen, een beetje rust op dat gebied zou mij ook wel goed doen na al die ellende van de laatste jaren. Enfin...het moet blijkbaar zo zijn dat ze allemaal bij mij hun thuis vonden maar nu maar even ophouden met al die zieke en stervende katten alhoewel ik dus nu ook nog met 2 kneusjes aan de gang ben waarvan het eindresultaat vooral bij die kater met de kaakbotontsteking onzeker is, zal nog zeker maanden duren voordat het duidelijk zal worden of die het zal gaan redden. De andere kater met het nierfalen...tja daar weet je van dat daar geen weg terug voor is maar die doet het boven verwachting al ruim 3 jaar uitstekend op de medicijnen en het nierdieet...ziet er niet uit zo mager als hij is maar ja zolang hij om zijn eten staat te schreeuwen en actief is....gewoon doorgaan .

wat kun je je dan rot voelen he, dat je zo vlakbij was, het liefste zou je het terugdraaien en er gewoon naast gaan zitten, zodat je er toch bij was.
maar ze heeft je vast gehoord en gevoeld en wist wel dat je in de buurt zat.
ga je haar vandaag zelf wegbrengen naar het dierencrematorium? sterkte daar, vind het zelf altijd een heel moeilijk moment omdat je ze dan terugziet in de vorm die ze daarna voor altijd hebben.

Oh, wat erg, Trovey. Veel sterkte.

Lieve Gentoo ik mis je!

Ach Chocoladedrop alsnog. Wel het best voor Gentoo maar 2 in zeer korte tijd. Heel veel sterkte gewenst

@Trovey van Murphy had ik het even gemist ook jij natuurlijk heel veel sterkte. Het is je gegund dat de rest nog erg lang mag blijven leven.

quote:

Op woensdag 25 november 2009 07:19 schreef WRH het volgende:
wat kun je je dan rot voelen he, dat je zo vlakbij was, het liefste zou je het terugdraaien en er gewoon naast gaan zitten, zodat je er toch bij was.
maar ze heeft je vast gehoord en gevoeld en wist wel dat je in de buurt zat.
ga je haar vandaag zelf wegbrengen naar het dierencrematorium? sterkte daar, vind het zelf altijd een heel moeilijk moment omdat je ze dan terugziet in de vorm die ze daarna voor altijd hebben.

Kom net terug van het crematorium en heb definitief afscheid genomen....volgende week weer ophalen. Ja ik breng ze altijd zelf weg, voor mij ook een soort afronding van het leven en sterven van mijn huisdier. Crematorium is hier zo'n half uurtje-45 minuten met de auto rijden vandaan dus dat wil wel. Tja dat ze eigenlijk naast me is overleden is aan de ene kant zuur maar aan de andere kant weet ik zeker dat het snel en zonder pijn is gegaan omdat ik totaal niet heb gemerkt, heb het helaas wel eens anders meegemaakt en een herhaling daarvan hoop ik nooit meer mee te maken. Iedereen nog bedankt voor jullie fijne woorden, doet een mens goed.

quote:

Op woensdag 25 november 2009 15:10 schreef chocoladedrop het volgende:
[ afbeelding ]

Lieve Gentoo ik mis je!

Zeker als ze zo gaan is het moeilijk te verteren dat je afscheid van ze hebt moeten nemen. Ik kan je alleen maar sterkte wensen de komende tijd en voor je hopen dat de fijne tijden die je met Gentoo hebt gehad de slechte tijd van de laatste periode straks gaat overtreffen, hoe moeilijk dat ook zal zijn.

Gentoo lijkt trouwens heel sterk op mijn Murphy valt me ineens op. Wat toevallig dat twee zo op elkaar lijkende katten zo snel achter elkaar in dit topic verschijnen.

Vanochtend is onze Isis overleden. Net vorige week vijf jaar oud geworden, altijd lief en aanhankelijk, nooit ziek. Ze was niet bij het ontbijt, toen ik ging kijken waar ze was lag ze op haar vaste plekje voor de voordeur, alsof ze sliep. Nog warm en niet stijf geworden, rustig ingeslapen.

Ze was bij haar geboorte al een kleine kat, 60 gram is voor een kitten wel heeel klein, maar verder een probleemloos Britje, alleen naar de dierenarts voor enten en chippen.

Nu ligt ze achter in de tuin begraven, bij ons bulletje Frodo en de andere katten, drie rozen uit eigen tuin zijn meegegaan in haar grafje, en er bij een nieuwe hortensia geplant. Strega kon helaas niet mee om haar te begraven.

Wat een beauty! En wat enorm verdrietig om zo plotseling afscheid te moeten nemen van zo'n jonge kat.
Sterkte

Pagan,wat een mooierd
Wat erg zo jong al overleden,sterkte.

Nogmaals sterkte wat een prachtige dame!

Wat een herkenbaar verhaal, dat van Trovey. Ons kleine nierkatje Muddy Socks hebben we afgelopen maandag op 17-jarige leeftijd in laten slapen thuis. Ze was donderdag ziek geworden, nog wel wat opgelapt met vocht en medicijnen tegen misselijkheid en vitamines, maar daar ging ze natuurlijk niet meer van genezen. We maakten een afspraak voor maandag en hebben haar nog een heel weekend lang fijn kunnen verzorgen. Warme kruikjes erbij (ze had ondertemperatuur), lekker geprakt eten met hoge voedingswaarde (nierdieet konden we nu wel laten varen). Ze was maandagochtend zo tevreden dat we bijna de afspraak hadden verzet, maar dat gaf hoogstens kans op vervelende momenten als ze wel ziek en beroerd zou worden voor het inslapen. Nu is ze intens tevreden, goed verzorgd en zonder pijn heengegaan en zo hoort het. Mijn vriend en ik zijn er echt helemaal kapot van, ook al weet je dat het eraan komt. In maart ging Minnie (15 jaar, plaveiselcelcarcinomen, kanker in de bek), in juli ging Gizmo (17 jaar, orgaanfalen), en nu in november Muddy Socks. Er rest ons nog slechts Mickey, broer van Minnie, dus nu inmiddels 15,5. Tandeloos schildklierpatientje en uberverwend. Hij heeft zichzelf een snotneus en traanoogjes gegeven door sinds het kouder wordt, te dicht op de verwarming te gaan zitten. Wij bezorgd met hem naar de dierenarts, maar hij is niet ziek, hij irriteert zelf zijn slijmvliezen.

Ik heb na geen enkel overlijden behoefte gehad aan een nieuwe kat (of hond, mijn twee honden overleden in 2006 en 2007), maar na Muddy nu wel heel erg. Is dat omdat Mickey de allerlaatste is en het huis zo leeg is? Ik voel me een beetje schuldig tov Muddy.

Ik weet dat ik heel laat ben hiermee, maar we hebben sinds kort een kitten en over een half jaar willen we er een kater bij halen en ik merk dat ik weer meer aan Jack denk.

Jack was een exotic shorthair en echt de meest bijzondere (voor mij) kat die ik ooit heb gekend. Hij was lief en dom en echt van mij. Ik heb heel veel huisdieren gehad en ik denk best met liefde terug aan allemaal, maar verdrietig ben ik over geen enkele meer, alleen dus over Jack. Ik heb ook nooit zo'n band gehad met een ander dier als met hem.
Als onze andere kat opgesloten zat in de kelder ofzo, kwam Jack me halen, mauwde net zo lang tot ik mee ging en nee, dat was geen incident, Dexter ging altijd op plekken liggen waar hij niet hoorde te zijn en altijd kwam Jack me halen.
Hij is ooit recht tegen het raam gesprongen zoals je wel in tekenfilms ziet heel zielig, maar zo'n stom gezicht en toen we hem een week hadden oid, wilde hij bij me zogen Ik heb hem maar weggeduwd en hij keek me aan alsof hij zelf ook niet helemaal wist wat hem bezielde

Hij kwam altijd bij mij, andere mensen mochten hem aaien, hij was niet bang ofzo, maar het heeft een jaar geduurd voor hij uit zichzelf bij een ander op schoot kroop.

Hij is al anderhalf jaar dood, maar ik mis hem dus nog steeds af en toe...

Jack ziet er heerlijk eigenwijs uit hij zal inderdaad een heel bijzondere kat geweest zijn, sterkte met je verlies.

Wel angstaanjagend om zo te lezen dat er al twee katten zijn die zomaar plotseling zijn overleden. Wij hebben hier nu 6 gezonde katten rondlopen en ik moet er niet aan denken dat die zo plotseling weg kunnen zijn. Helaas weet ik dat het kan gebeuren want dat hebben we ook al eerder meegemaakt. Aan de ene kant is het heel erg maar aan de andere kant gun je je maatje natuurlijk niets anders dan een pijnloze dood waar ze zelf niks van merken.

quote:

Op donderdag 26 november 2009 19:51 schreef Phedre77 het volgende:
Wat een herkenbaar verhaal, dat van Trovey. Ons kleine nierkatje Muddy Socks hebben we afgelopen maandag op 17-jarige leeftijd in laten slapen thuis. Ze was donderdag ziek geworden, nog wel wat opgelapt met vocht en medicijnen tegen misselijkheid en vitamines, maar daar ging ze natuurlijk niet meer van genezen. We maakten een afspraak voor maandag en hebben haar nog een heel weekend lang fijn kunnen verzorgen. Warme kruikjes erbij (ze had ondertemperatuur), lekker geprakt eten met hoge voedingswaarde (nierdieet konden we nu wel laten varen). Ze was maandagochtend zo tevreden dat we bijna de afspraak hadden verzet, maar dat gaf hoogstens kans op vervelende momenten als ze wel ziek en beroerd zou worden voor het inslapen. Nu is ze intens tevreden, goed verzorgd en zonder pijn heengegaan en zo hoort het. Mijn vriend en ik zijn er echt helemaal kapot van, ook al weet je dat het eraan komt. In maart ging Minnie (15 jaar, plaveiselcelcarcinomen, kanker in de bek), in juli ging Gizmo (17 jaar, orgaanfalen), en nu in november Muddy Socks. Er rest ons nog slechts Mickey, broer van Minnie, dus nu inmiddels 15,5. Tandeloos schildklierpatientje en uberverwend. Hij heeft zichzelf een snotneus en traanoogjes gegeven door sinds het kouder wordt, te dicht op de verwarming te gaan zitten. Wij bezorgd met hem naar de dierenarts, maar hij is niet ziek, hij irriteert zelf zijn slijmvliezen.

Ik heb na geen enkel overlijden behoefte gehad aan een nieuwe kat (of hond, mijn twee honden overleden in 2006 en 2007), maar na Muddy nu wel heel erg. Is dat omdat Mickey de allerlaatste is en het huis zo leeg is? Ik voel me een beetje schuldig tov Muddy.

Ik snap wel dat je je schuldig voelt tegenover Muddy. Ik heb mijn kat gisternacht in moeten laten slapen en zijn broertje vier weken geleden. Toen zijn broertje overleed heb ik zes dagen later een nieuwe kitten erbij genomen voor de nog levende zodat ze lekker samen konden spelen enzo. Ik voelde me ook erg schuldig toen ik een nieuwe erbij nam. Maar ik weet ook dat de katten zouden vinden dat we het lekker moeten doen. Ze zouden ook niet willen dat we weg zouden kwijnen en nooit meer een nieuwe kat erbij zouden nemen.
Gentoo heb ik dus gisternacht in laten slapen en ik had meteen heel erg de behoefte aan een nieuwe kat. Ik heb dan ook vandaag een nieuwe kat erbij genomen. Ik voel me wel schuldig tegenover Gentoo zeker omdat het zo snel al is maar een nieuw katje zorgt wel voor veel afleiding. Als Gentoo alleen over was gebleven had hij ook graag een nieuwe kat erbij gewild. Zo bekijk ik het een beetje. En vergeten zal je je overleden dieren natuurlijk nooit. Ze blijven altijd een speciaal plekje hebben in mijn hart.

Pagan, sterkte met het verlies. Zeker als ze zo jong zijn is het een schok ze te verliezen. Ken het helaas maar al te goed...kitten Perle van 3 maanden wat ik 10 jaar geleden moest laten inslapen...aangeboren afwijking wat niet samenging met het leven, katertje Binky van 1 jaar die binnen 3 maanden van een gezonde kater naar een mager wrak wat zijn urine en ontlasting niet meer kon ophouden ging in de IC in (in januari al 15 jaar geleden). Daarna vanaf 2004 elk jaar ellende met katten waarvan je niet verwacht dat ze ziek worden en sterven. Ik hoop dat je het een plaatsje kunt geven en je hebt je best gedaan om je kat in ieder geval nog die jaren te geven.

Phedre77. Ook jou heel veel sterkte. Nierfalen is helaas een bekend verschijnsel hier. 4 katten aan overleden hier (Kanjer 2006 plotseling nierfalen) en chronisch: Misha(aug.2006), Rianna(jan.2008) en Yang (november 2008). Gelukkig was de dood van de katten met chronisch nierfalen zacht. Allemaal rustig ingeslapen, twee hier in huis en eentje in de wachtkamer van de dierenarts toen we zaten te wachten om haar in te laten slapen. Kaakkanker is helaas hier ook heel bekend en wel dezelfde die jou kat had. daar begon alle ellende hier mee in 2004, binnen 1 week twee katten met dezelfde aandoening, Trovey en Kylie, dan denk je echt dat je gek wordt en je wat fout doet...gewoon toeval volgens de dierenarts maar wel heel zuur als ze pas 8 en 6 jaar oud zijn Nu dan nog Palle, lawaaipapegaai en immens aanwezig Noorse Boskatkater....wat zal ik hem missen als het zover is...hij is net deze maand 12 jaar geworden en ik duim dagelijks dat hij nog 13 mag worden maar wet heel goed dat het morgen ineens fout kan gaan en dat hij zijn laatste beetje werkend nierweefsel verbruikt kan hebben.

JaniesBrownie. Alsnog sterkte met het verlies van Jack, 1,5 jaar daarna nog denken aan een overleden dier is niet zo gek hoor. Ik denk zelf nog regelmatig alle dieren die ik heb verloren in de loop der jaren en zelfs aan de katten die ik had toen ik kind was en die twee zijn al tientallen jaren geleden overleden. Mieki en Pukki, half Siamees (moeder Siamees en vader onbekend) en Siamees, geboren in de jaren 60 en overleden in de jaren 70. Ik heb maar een paar zwart wit foto's van ze maar vergeten doe ik ze nooit. Het verdriet slijt maar de herinnering blijft van de jaren die je met ze mocht delen.