F&F Flora & Fauna
Beesten in het nieuws, vragen over roerende en onroerende organismen, foto's en al het andere met betrekking op de levende have: hier kun je het kwijt...
Mijn lieve Igor.... may he rest in peace
Death is lighter than a feather, duty heavier than a mountain.
The only easy day is yesterday
stay frosty
The only easy day is yesterday
stay frosty
quote:Op zondag 4 januari 2009 14:13 schreef BarraCupraCuda het volgende:
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]
Mijn lieve Igor.... may he rest in peace
wat een mooi beest
Ja doei.
Mijn lieve Bas,het is al weer 5 jaar geleden dat we hem hebben laten inslapen,hij was 18 jaar en echt helemaal op.Maar soms kan ik em nog heeeeel erg missen,dat hondje was alles voor me,mijn beste vriendje en was er altijd voor me,ook toen m'n ouders uit elkaar gingen,hij heeft me zo vaak getroost.Wat heb ik een verdriet gehad toen ie was overleden,ben er echt ziek van geweest.Nu heb ik ook 2 schatjes die ik absoluut niet zou willen missen,ik hoop dat ze net zo gezond door het leven gaan als Bas en ook zo oud worden.Maar Bas was wel echt een heel speciaal hondje...
01-08-2008
quote:
ja he hij was een schatje... ik mis hem na 1.5 jaar nog steeds 
Death is lighter than a feather, duty heavier than a mountain.
The only easy day is yesterday
stay frosty
The only easy day is yesterday
stay frosty
Wat een mooie foto's allemaal! Zit altijd met tranen in mijn ogen als ik de verhalen lees en foto's zie..
Zelf heb ik bijna 2 jaar terug in Maart mijn grote liefde in moeten laten slapen. (Siberische husky)
Had haar als cadeau (mooier en waardevoller kan niet voor mij) gekregen van mijn ouders toen ik 5 jaar werd, was dus echt samen met haar opgegroeid en we waren samen ook echt 1. Verschrikkelijk toen dat moment er aan kwam, was toen echt ff radeloos zeg maar. Heb het er nu nog steeds super moeilijk mee.
Rust zacht mooie beestjes en sterkte voor de baasjes!
Zelf heb ik bijna 2 jaar terug in Maart mijn grote liefde in moeten laten slapen. (Siberische husky)
Had haar als cadeau (mooier en waardevoller kan niet voor mij) gekregen van mijn ouders toen ik 5 jaar werd, was dus echt samen met haar opgegroeid en we waren samen ook echt 1. Verschrikkelijk toen dat moment er aan kwam, was toen echt ff radeloos zeg maar. Heb het er nu nog steeds super moeilijk mee.
Rust zacht mooie beestjes en sterkte voor de baasjes!
Ik was 10 en we gingen eindelijk in een huis wonen dat groot genoeg was voor een poes. Eindelijk mocht ik een poes uitzoeken in het asiel. Eindelijk!! We kwamen binnen en daar lag ze, in een hokje lag ze heerlijk te slapen. Haar vacht kwam door het deurtje heen en dapper als ik was durfde ik haar heus wel te aaien gedurende een halve seconde. Maar ik wist het meteen, dat was MIJN poes! Toen er een verzorgster binnen kwam stond er ineens een ander stel voor ons wat MIJN kat ook wel wou. Het was de eerste keer in mijn hele leven dat ik mijn mama voor zag dringen, wij moesten en zouden deze poes krijgen! En zo gebeurde het.
Thuis werd poes Sara snel omgedoopt in poes Mopsie en ze leek al snel helemaal op haar plek. Binnen een half uur zat ze op schoot te spinnen alsof haar leven er van af hing. Vanaf dat moment waren wij onafscheidelijk. Als ik thuis kwam uit school werd ik begroet door een harde knal (poes die van de trap sprong) en een snoetje aan de bovenkant van de andere trap. Pas wanneer we elkaar een neusje hadden gegeven mocht ik verder lopen. Wij waren twee handen op een buik, we spande samen tegen mijn moeder en waar ik ging, ging poes. Uren heeft poes zich vermaakt op de rommel zolder; als ze weer beneden kwam zaten de spinnenwebben in haar oren en staart. Mijn allerliefste avonturier
Ik verhuisde naar Deventer om te gaan studeren en het duurde een week voordat poes ook hierheen kwam. Wat een verschrikkelijk lege week was dat! Geen poes op mijn bed, geen poes onder mijn deken, geen poes. Waardeloos! Ik was dolgelukkig toen we genoeg hadden uitgepakt en we poes konden ophalen van mijn mama.
Gister kwamen we thuis en was poes zo verschrikkelijk duf. We gingen naar bed en poes wou niet bij ons op bed. Best een beetje vreemd. Vanochtend was poes ook nog duf, ze kreeg ineens een soort aanval. Stond te trillen op haar pootjes en haar ogen leken wel uit hun kassen te knallen. Verschrikkelijk gezicht. We zijn net terug van de dierenarts en die heeft mijn aller liefste Mopsie in laten slapen. Er was beginnen meer aan, alles wat kapot kon was kapot.
Na 11 prachtige lange jaren, waarin we samen zoveel deden en waarin zij zoveel voor mij heeft betekend neem ik vanavond afscheid. Dag allerliefste schat van me Je blijft voor altijd de liefste poes op de hele wereld. Over 3 dagen zou je 15 zijn geworden. Het is goed zo, Ik hou van je.
Thuis werd poes Sara snel omgedoopt in poes Mopsie en ze leek al snel helemaal op haar plek. Binnen een half uur zat ze op schoot te spinnen alsof haar leven er van af hing. Vanaf dat moment waren wij onafscheidelijk. Als ik thuis kwam uit school werd ik begroet door een harde knal (poes die van de trap sprong) en een snoetje aan de bovenkant van de andere trap. Pas wanneer we elkaar een neusje hadden gegeven mocht ik verder lopen. Wij waren twee handen op een buik, we spande samen tegen mijn moeder en waar ik ging, ging poes. Uren heeft poes zich vermaakt op de rommel zolder; als ze weer beneden kwam zaten de spinnenwebben in haar oren en staart. Mijn allerliefste avonturier
Ik verhuisde naar Deventer om te gaan studeren en het duurde een week voordat poes ook hierheen kwam. Wat een verschrikkelijk lege week was dat! Geen poes op mijn bed, geen poes onder mijn deken, geen poes. Waardeloos! Ik was dolgelukkig toen we genoeg hadden uitgepakt en we poes konden ophalen van mijn mama.
Gister kwamen we thuis en was poes zo verschrikkelijk duf. We gingen naar bed en poes wou niet bij ons op bed. Best een beetje vreemd. Vanochtend was poes ook nog duf, ze kreeg ineens een soort aanval. Stond te trillen op haar pootjes en haar ogen leken wel uit hun kassen te knallen. Verschrikkelijk gezicht. We zijn net terug van de dierenarts en die heeft mijn aller liefste Mopsie in laten slapen. Er was beginnen meer aan, alles wat kapot kon was kapot.
Na 11 prachtige lange jaren, waarin we samen zoveel deden en waarin zij zoveel voor mij heeft betekend neem ik vanavond afscheid. Dag allerliefste schat van me
Je blijft voor altijd de liefste poes op de hele wereld. Over 3 dagen zou je 15 zijn geworden. Het is goed zo, Ik hou van je. 
Op woensdag 22 mei 2013 21:42 schreef Dr_Flash het volgende:
Ik moet er ook idd niet zo over zaniken. Sorry :P
Ik moet er ook idd niet zo over zaniken. Sorry :P
Fha , wat een mooi verhaal, wat een mooie foto, heel veel sterkte! 
Op dinsdag 20 december 2011 03:07 schreef minthy het volgende:
Zelfs ik zou oh-oh doen, alleen al op basis van haar postgedrag en ui O+
'Outside of a dog, a book is man's best friend. Inside of a dog it's too dark to read.'
( Groucho Marx )
Zelfs ik zou oh-oh doen, alleen al op basis van haar postgedrag en ui O+
'Outside of a dog, a book is man's best friend. Inside of a dog it's too dark to read.'
( Groucho Marx )
Wat een mooi verhaal, en dan zo'n verdrietig einde. 
Tot ziens lieve mooie bananendoospoes.
Tot ziens lieve mooie bananendoospoes.
Op donderdag 21 juli 2011 23:08 schreef Loveless85 het volgende:
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
vreselijk voor je Fha.
gelukkig heeft mopsie een heel fijn leven bij jou gehad!
sterkte de komende tijd!
en wat een lieve foto
gelukkig heeft mopsie een heel fijn leven bij jou gehad!
sterkte de komende tijd!
en wat een lieve foto
Death is lighter than a feather, duty heavier than a mountain.
The only easy day is yesterday
stay frosty
The only easy day is yesterday
stay frosty
wat een mooie verhalen hier
In A World Of Emoticons, I'm Colon Capital D
Everybody needs a bosom for a pillow!
Everybody needs a bosom for a pillow!
quote:Op maandag 23 maart 2009 22:16 schreef motorbloempje het volgende:
sterkte Fha
quote:Op maandag 23 maart 2009 22:12 schreef BarraCupraCuda het volgende:
vreselijk voor je Fha.
gelukkig heeft mopsie een heel fijn leven bij jou gehad!
sterkte de komende tijd!
en wat een lieve foto
quote:Op maandag 23 maart 2009 21:47 schreef Cat22 het volgende:
Wat een mooi verhaal, en dan zo'n verdrietig einde.
Dankjulliewel allemaalquote:Op maandag 23 maart 2009 21:20 schreef oh-oh het volgende:
erg stil hier in huis, gelukkig mag ik zo naar school (dat ik dat ooit zou zeggen 
)
Op woensdag 22 mei 2013 21:42 schreef Dr_Flash het volgende:
Ik moet er ook idd niet zo over zaniken. Sorry :P
Ik moet er ook idd niet zo over zaniken. Sorry :P
Helaas moet dit topic weer een kick krijgen.
Sietske: 4-4-'96 / 16-6-'09
Ik heb mijn jeugd doorgebracht in een dorp en de katten van de boerderij tegenover ons brachten ons graag een bezoekje. Zo ook een inmiddels hoogzwangere poes die regelmatig langskwam voor een hapje. Op 3 april 1996 mocht ze s’avonds even binnenkomen voor wat extra verwennerij en toen braken PLOEP de vliezen. Ik heb net zolang bij mijn ouders gebedeld totdat ze binnen bij ons mocht bevallen.
Poes werd met mandje, water en lekker voer ondergebracht in een kamer voor de nacht. De volgende ochtend ging ik vol verwachting kijken in het mandje. Geen poes! Al snel bleek ze in de muurkast te liggen en daar, bovenop de oude schoenen, bevallen te zijn van 3 kittens, een rode, een cyperse en een lapje. Het lapje had precies dezelfde witte streep op haar dij als haar moeder.
Het jonge gezin werd ondergebracht in een schuurtje in onze tuin en flink verwend met lekkere hapjes en knuffels. Het lapje bleef wat achter in de groei, dus werd regelmatig mee naar binnen genomen voor extra eten. De rode kater en cyperse poes vonden een nieuw huisje, maar niemand kwam voor het lapje. Omdat één van onze andere katten inmiddels verdwenen was, mocht ze na veel gebedel van mijn kant bij ons komen wonen. En we noemden haar Sietske.
Een jaar later kwam er nog een kat bij, van een nestje van dezelfde moeder. Samen hebben ze verschillende jaren de omgeving onveilig gemaakt en menige muis en zelfs konijnen gevangen. Sietske was een echte buitenkat en kwam zelden binnen. Maar als het winter was, was een plekje bij de verwarming en een warm bedje toch wel erg fijn.
Kleine meisjes studeren af en gaan de wijde wereld in. Al snel vond ik een baan en ging 60 kilometer verderop wonen. Zonder discussie verhuisden Siepke en Sietske met me mee.
Met de voorwaarde dat ze terug mochten naar mijn ouders, als ze het buitenleven echt gingen missen. Maar ze pasten zich wonderwel aan en zijn mee verhuisd van mijn eerste een-slaapkamerwoning naar een groter appartement waar ze een eigen kamer hadden. Helaas werd Siepke ziek en op 10 jarige leeftijd overleed hij aan darmkanker.
Inmiddels was Sietske een echte binnenkat geworden en werd ook veel aanhankelijker. Zo af en toe kwam ze zelfs op schoot zitten en regelmatig meldde ze zich voor krabbeltjes. Haar favoriete plek was haar buik(je), ze kon hele tijden liggen rollen en spinnen, en maar kneden met die pootjes!
Een kat alleen vond ik ook zo eenzaam en ik miste mijn schootkat Siepke, dus Naartjie (8 weken oud) deed zijn intreden. Dat was even wennen voor Siets, zo’n klein druk mormel! Maar toen de puberstreken er vanaf waren tolereerde ze hem wel.
Inmiddels was ik verhuisd naar een woning met een tuin, dus ze konden lekker buiten wandelen en zo af en toe werd ik getrakteerd op een muisje.
Siets werd wat magerder en zat niet lekker in haar vel. In augustus 2008 nam ik haar mee naar de dierenarts: nierfalen. De bloedwaarden waren erg slecht, hij gaf haar niet veel tijd meer. Met medicijnen en een dieet knapte ze wonderwel op, maar echt lekker vond ze al dat stomme eten niet. Doe mij maar wat in Naartjies bakje zit! Ik heb menig maal katten uit een verkeerde bak eten moeten plukken en moeten wisselen van dieetvoer. Maar in deze periode ontdekte ze pas echt dat op schoot zitten niet zo eng is als gedacht en dat je dan nog meer kriebeltjes krijgt.
In het voorjaar van 2009 weigerde ze weer eens een dieet en zag er slechter uit. Na wat pogingen om dan maar gedwongen wat eten naar binnen te krijgen ging ik terug naar de dierenarts die mijn bange vermoeden bevestigde. Siets was er slecht aan toe en zij gaf haar weinig kans. Vocht en medicijnen hielpen haar niet over de drempel heen, ze at nog steeds niets.
Ze had haar keuze gemaakt en ik respecteerde die. In de dagen erna werd ze elke dag wat zwakker en kon ze minder, maar spinnen kon ze nog steeds en kriebeltjes waren nog erg fijn.
Tot het moment kwam dat ook de kriebeltjes niet meer lekker waren. Ze trok zich steeds meer terug in zichzelf en ging op de vreemdste plaatsen liggen. Langzaam zag ik mijn meisje Sietske verdwijnen. Ze was op. Op maandag zijn een paar vrienden gekomen om afscheid van haar te nemen, ze stond het genadig toe, prinses die ze was. Ik had haar wel dood willen knuffelen (dat zou een prachtige dood zijn!) maar dat vond ze niet prettig. Die avond ben ik dus maar regelmatig heel dicht bij haar op de grond gaan liggen en heb haar kopje gekrabbeld. En werd soms zowaar beloond met wat gespin. Die nacht wilde ze graag nog in de tuin wandelen waar ze die ochtend haar laatste zonsopgang heeft gezien.
Op dinsdagochtend 16 juni werd ik wakker met het liedje van Blof in mijn hoofd: Ik ben met haar naar de dierenarts gegaan die haar zachtjes heeft in laten slapen.
Thuis heb ik haar in een doos gelegd, lekker opgekruld met haar staart over haar neus, zoals zij het liefste lag. En uiteraard op een tv gids, mevrouw was altijd gek op papier.
Ze heeft een mooi plekje in de tuin gekregen, in een hoekje, waar ze zo graag vogeltjes zet te kijken en vlakbij de schutting, die ze met haar nageltjes al gemarkeerd had. Hoe kun je zo'n verzoek weigeren?
Dag lieve, mooie, eigenwijze, statige prinses. Dag zusje! Ik heb 13 prachtige jaren met je gehad. Geef je je broertje Siepke een kopje van mij als je hem ziet?
Ik mis hem nog steeds en ik zal jou ook ontzettend missen! Tienduizend op je kopje!
Sietske: 4-4-'96 / 16-6-'09
Ik heb mijn jeugd doorgebracht in een dorp en de katten van de boerderij tegenover ons brachten ons graag een bezoekje. Zo ook een inmiddels hoogzwangere poes die regelmatig langskwam voor een hapje. Op 3 april 1996 mocht ze s’avonds even binnenkomen voor wat extra verwennerij en toen braken PLOEP de vliezen. Ik heb net zolang bij mijn ouders gebedeld totdat ze binnen bij ons mocht bevallen.
Poes werd met mandje, water en lekker voer ondergebracht in een kamer voor de nacht. De volgende ochtend ging ik vol verwachting kijken in het mandje. Geen poes! Al snel bleek ze in de muurkast te liggen en daar, bovenop de oude schoenen, bevallen te zijn van 3 kittens, een rode, een cyperse en een lapje. Het lapje had precies dezelfde witte streep op haar dij als haar moeder.
Het jonge gezin werd ondergebracht in een schuurtje in onze tuin en flink verwend met lekkere hapjes en knuffels. Het lapje bleef wat achter in de groei, dus werd regelmatig mee naar binnen genomen voor extra eten. De rode kater en cyperse poes vonden een nieuw huisje, maar niemand kwam voor het lapje. Omdat één van onze andere katten inmiddels verdwenen was, mocht ze na veel gebedel van mijn kant bij ons komen wonen. En we noemden haar Sietske.
Een jaar later kwam er nog een kat bij, van een nestje van dezelfde moeder. Samen hebben ze verschillende jaren de omgeving onveilig gemaakt en menige muis en zelfs konijnen gevangen. Sietske was een echte buitenkat en kwam zelden binnen. Maar als het winter was, was een plekje bij de verwarming en een warm bedje toch wel erg fijn.
Kleine meisjes studeren af en gaan de wijde wereld in. Al snel vond ik een baan en ging 60 kilometer verderop wonen. Zonder discussie verhuisden Siepke en Sietske met me mee.
Met de voorwaarde dat ze terug mochten naar mijn ouders, als ze het buitenleven echt gingen missen. Maar ze pasten zich wonderwel aan en zijn mee verhuisd van mijn eerste een-slaapkamerwoning naar een groter appartement waar ze een eigen kamer hadden. Helaas werd Siepke ziek en op 10 jarige leeftijd overleed hij aan darmkanker.
Inmiddels was Sietske een echte binnenkat geworden en werd ook veel aanhankelijker. Zo af en toe kwam ze zelfs op schoot zitten en regelmatig meldde ze zich voor krabbeltjes. Haar favoriete plek was haar buik(je), ze kon hele tijden liggen rollen en spinnen, en maar kneden met die pootjes!
Een kat alleen vond ik ook zo eenzaam en ik miste mijn schootkat Siepke, dus Naartjie (8 weken oud) deed zijn intreden. Dat was even wennen voor Siets, zo’n klein druk mormel! Maar toen de puberstreken er vanaf waren tolereerde ze hem wel.
Inmiddels was ik verhuisd naar een woning met een tuin, dus ze konden lekker buiten wandelen en zo af en toe werd ik getrakteerd op een muisje.
Siets werd wat magerder en zat niet lekker in haar vel. In augustus 2008 nam ik haar mee naar de dierenarts: nierfalen. De bloedwaarden waren erg slecht, hij gaf haar niet veel tijd meer. Met medicijnen en een dieet knapte ze wonderwel op, maar echt lekker vond ze al dat stomme eten niet. Doe mij maar wat in Naartjies bakje zit! Ik heb menig maal katten uit een verkeerde bak eten moeten plukken en moeten wisselen van dieetvoer. Maar in deze periode ontdekte ze pas echt dat op schoot zitten niet zo eng is als gedacht en dat je dan nog meer kriebeltjes krijgt.
In het voorjaar van 2009 weigerde ze weer eens een dieet en zag er slechter uit. Na wat pogingen om dan maar gedwongen wat eten naar binnen te krijgen ging ik terug naar de dierenarts die mijn bange vermoeden bevestigde. Siets was er slecht aan toe en zij gaf haar weinig kans. Vocht en medicijnen hielpen haar niet over de drempel heen, ze at nog steeds niets.
Ze had haar keuze gemaakt en ik respecteerde die. In de dagen erna werd ze elke dag wat zwakker en kon ze minder, maar spinnen kon ze nog steeds en kriebeltjes waren nog erg fijn.
Tot het moment kwam dat ook de kriebeltjes niet meer lekker waren. Ze trok zich steeds meer terug in zichzelf en ging op de vreemdste plaatsen liggen. Langzaam zag ik mijn meisje Sietske verdwijnen. Ze was op. Op maandag zijn een paar vrienden gekomen om afscheid van haar te nemen, ze stond het genadig toe, prinses die ze was. Ik had haar wel dood willen knuffelen (dat zou een prachtige dood zijn!) maar dat vond ze niet prettig. Die avond ben ik dus maar regelmatig heel dicht bij haar op de grond gaan liggen en heb haar kopje gekrabbeld. En werd soms zowaar beloond met wat gespin. Die nacht wilde ze graag nog in de tuin wandelen waar ze die ochtend haar laatste zonsopgang heeft gezien.
Op dinsdagochtend 16 juni werd ik wakker met het liedje van Blof in mijn hoofd: Ik ben met haar naar de dierenarts gegaan die haar zachtjes heeft in laten slapen.
Thuis heb ik haar in een doos gelegd, lekker opgekruld met haar staart over haar neus, zoals zij het liefste lag. En uiteraard op een tv gids, mevrouw was altijd gek op papier.
Ze heeft een mooi plekje in de tuin gekregen, in een hoekje, waar ze zo graag vogeltjes zet te kijken en vlakbij de schutting, die ze met haar nageltjes al gemarkeerd had. Hoe kun je zo'n verzoek weigeren?
Dag lieve, mooie, eigenwijze, statige prinses. Dag zusje! Ik heb 13 prachtige jaren met je gehad. Geef je je broertje Siepke een kopje van mij als je hem ziet?
Ik mis hem nog steeds en ik zal jou ook ontzettend missen! Tienduizend
op je kopje!
Op donderdag 21 juli 2011 23:08 schreef Loveless85 het volgende:
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Cat, wat een mooi leven heeft ze gehad bij jullie / jou.
Ik vind het niet hartverscheurend, ik vind het prachtig, je vertelt het zo mooi.
( Toch zit ik hier op mn werk stiekem een traantje weg te pinken hoor )
Ik vind het niet hartverscheurend, ik vind het prachtig, je vertelt het zo mooi.
( Toch zit ik hier op mn werk stiekem een traantje weg te pinken hoor
)
Op dinsdag 20 december 2011 03:07 schreef minthy het volgende:
Zelfs ik zou oh-oh doen, alleen al op basis van haar postgedrag en ui O+
'Outside of a dog, a book is man's best friend. Inside of a dog it's too dark to read.'
( Groucho Marx )
Zelfs ik zou oh-oh doen, alleen al op basis van haar postgedrag en ui O+
'Outside of a dog, a book is man's best friend. Inside of a dog it's too dark to read.'
( Groucho Marx )
Mooi verhaal...Siets heeft een heerlijk leven en een katwaardig einde gehad.
Sterkte
Sterkte
I'm the patron saint of the denial.
With an angel face and a taste for suicidal.
With an angel face and a taste for suicidal.
Wat heb je het leven van Sietske mooi verteld, Cat. Ze heeft het fijn gehad.
Veel sterkte, meissie.
Veel sterkte, meissie.
Het is moeilijk vriendelijkheid weg te geven, het wordt bijna altijd teruggegeven.
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Wat een prachtig verhaal over Sietske Sterkte met het verlies, Cat...
Sterkte met het verlies, Cat...
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
Cat
Ziggy played guitar
Op donderdag 23 maart 2006 18:21 schreef Zhenar het volgende:
De gedachte alleen al om in de sig van MissBliss te staan maakt mij bronstig als een everzwijn bij volle maan :9~
Op donderdag 23 maart 2006 18:21 schreef Zhenar het volgende:
De gedachte alleen al om in de sig van MissBliss te staan maakt mij bronstig als een everzwijn bij volle maan :9~
Cat, Siets haar verhaal is zo prachtig en vol liefde, je hebt het goed gedaan
Op vrijdag 7 januari 2011 19:22 schreef Greys het volgende:[/b]
Ow O+
Jaaaaaaaaaaaaaaaa, ik wil! :* *O*
Ow O+
Jaaaaaaaaaaaaaaaa, ik wil! :* *O*
