In Memoriam

@ Daniman: wat vreselijk sneu, heel veel sterkte morgen! En zo te lezen had Lacey zich geen beter baasje mogen wensen

Goed (maar zielig) topic!!

@Daniman: heeel veeel sterkte morgen en de komende tijd


In mei werd Spunky na 5 jaar trouwe dienst als lieve knuffel rat ingeslapen omdat ze zodanig verlamd was dat laten leven gewoon zielig was. Ik mis haar nog steeds en van de week kwam ik haar kooi weer tegen in de schuur. Toen heb ik toch weer even flink staan janken
_{foto is van 2 uur ongeveer voor het inslapen, vandaar de super smerige oogjes ook want mevrouw was gewoon echt niet lekker}

Snuggles was trouwens een prachtige kat!!!

Hij was hier al erg ziek zoals te zien is aan zijn vacht.
Ramses mijn eerste eigen kat gekregen toen ik 15 was gestorven toen hij 4 was. Ik mis hem nog weleens. Vooral omdat ik weet als Ramses nu nog geleefd had (hij zal nu 9 zijn) had ik Zorro en Fire nooit gehad. Ik zal heel blij zijn als Zorro, Fire en Snowy de 5 gehaald hebben.
Ik heb weinig foto's van Ramses ik had net een digitaal fototoestel voor mijn verjaardag gekregen een paar dagen later was het op.

Wij hebben altijd een kat gehad toen ik 1 was kwam Vera toen ik 15 was stierf ze. En zelfs bijna 10 jaar na dato mis ik haar nog weleens. Nooit zo'n chagrijnende mopperkont als kat gehad.

Zal er geen topic over openen... maar het is hier op moment van schrijven -12 graden.
En ik vind het echt zo zwaar ruk voor de daklozen en ook alle dieren die buiten zijn. .

Zag net een veldmuisje rennen over het terras omdat ik de vervelende gewoonte om te roken heb... buiten.
Het is zo koud. Heb stiekem de keukendeur op een kier gezet.
Mocht er wat binnenkomen dan jaag ik dat met beter weer wel terug naar buiten.

quote:

Op zondag 28 december 2008 22:58 schreef Stali het volgende:
Zal er geen topic over openen... maar het is hier op moment van schrijven -12 graden.
En ik vind het echt zo zwaar ruk voor de daklozen en ook alle dieren die buiten zijn. .

Dat is de natuur hè, alleen de sterkere exemplaren overleven. .

quote:

Op zondag 28 december 2008 23:01 schreef Ryan3 het volgende:

[..]

Dat is de natuur hè, alleen de sterkere exemplaren overleven. .

Jij bent een sterk en groot figuur met reserves en daarom mag jij vannacht best eens buiten slapen. .

quote:

Op zondag 28 december 2008 23:05 schreef Stali het volgende:

[..]

Jij bent een sterk en groot figuur met reserves en daarom mag jij vannacht best eens buiten slapen. .

Ik beschik alleen niet over een pels hè. Bovendien mijn soort heeft een beschaving voort gebracht, aan het eind van de lijn tot nu toe waarvan ik leef en die dus naast stenen omhulsels, de cv heeft opgeleverd, een uiterst handige uitvinding als het zo koud is.

quote:

Op zondag 28 december 2008 23:08 schreef Ryan3 het volgende:

[..]

Ik beschik alleen niet over een pels hè. Bovendien mijn soort heeft een beschaving voort gebracht, aan het eind van de lijn tot nu toe waarvan ik leef en die dus naast stenen omhulsels, de cv heeft opgeleverd, een uiterst handige uitvinding als het zo koud is.

Superieur aan alles he?
Maar Ollie zet je niet buiten natuurlijk. Ik mag het toch wel klote vinden voor die arme dieren buiten.
Paarden zonder dek, vogels, katten en ja, ook veldmuizen. Al Gore lijkt ze ook flink in de steek te laten met -12.

ach daniman toch
je hebt zo je best gedaan voor lacey. wat jammer dat het dan toch zo moet eindigen.
veel sterkte en wijsheid.

quote:

Op zondag 28 december 2008 23:11 schreef Stali het volgende:

[..]

Superieur aan alles he?
Maar Ollie zet je niet buiten natuurlijk. Ik mag het toch wel klote vinden voor die arme dieren buiten.
Paarden zonder dek, vogels, katten en ja, ook veldmuizen. Al Gore lijkt ze ook flink in de steek te laten met -12.

Ik denk dat de notie superieur/inferieur niet geheel op zijn plaats is, wel dat de mens idd leerde om dieren en mensen te scheiden, aangezien dieren voor de mens nare parasieten met zich mee konden brengen.

quote:

Op zondag 28 december 2008 23:14 schreef Ryan3 het volgende:

[..]

Ik denk dat de notie superieur/inferieur niet geheel op zijn plaats is, wel dat de mens idd leerde om dieren en mensen te scheiden, aangezien dieren voor de mens nare parasieten met zich mee konden brengen.

Jeezz.
Ik heb toch maar topic geopend. Want dit is in memoriam en gene discussie.

quote:

Op zondag 28 december 2008 23:22 schreef Stali het volgende:

[..]

Jeezz.
Ik heb toch maar topic geopend. Want dit is in memoriam en gene discussie.

Dankjewel, ik vind deze discussie hier namelijk helemaal niet op z'n plek.

Mooi topic

Op de goudvissen na heb ik twee huisdieren die overleden zijn.

De eerste was Lucky, mijn hangoorkonijntje.
Het was geen lieverdje en je kon hem niet echt aaien of op schoot nemen, maar verder was hij net een hond.
Kwam elke ochtend naast mijn bed bedelen om een boterham die hij zo lekker vond, want ja, hij liep vrij door het huis heen. Meneer kon zelf zijn kooi open maken en zelfs slotjes waren niet genoeg om hem binnen te houden, dus hebben we dat maar opgegeven

Toen we gingen verhuizen van een bovenwoning naar een benedenwoning mocht hij lekker in de tuin struinen
Mooi buitenhok gekocht waar hij eigenlijk alleen 's avonds in moest, wat hij eigenlijk heul niet leuk vond

Op een avond in februari kon ik 'm nergens vinden en ben ik gaan zoeken. Scheel als ik was zag ik niet dat 't arme beest naast zijn kooi lag, dood..
De dag ervoor was hij blijkbaar al wat ziekig, want toen kwam hij even op schoot zitten, zomaar

Heb helaas geen foto's van hem

Hij is toch een jaar of 7 geworden


Sushi, ons kleine krengetje dat langzaam bij begon te draaien is in maart van dit jaar overleden
We hadden twee asielkatjes uit een hokje gehaald en geadopteerd, Cato en Sushi.
Cato wende heel snel, maar Sushi bleef onwennig, bang en vals.. hij viel ons uit het niets aan, plaste het huis onder en wij waren ten einde raad.
Net toen hij begon te wennen, we hadden toch besloten hem wéér een kans te geven en ineens draaide hij bij , werd hij ziek.
Na een antibiotica kuur knapte hij wel wat op, maar zodra die afgelopen was stortte hij weer in.

Op 31 maart 2008 is hij overleden, nog geen half jaar oud
De mensen van het asiel waar we hem hebben laten cremeren zeiden dat hij uberhaupt niet gezond was. een hartaanval had gehad en zijn balletjes nog niet eens waren ingedaald een katje met 't syndroom van down dus

Ik mis 'm nog steeds wel, al hebben we nu een andere leuke deugniet erbij, Sushi was toch sushi, toen hij eenmaal bijgedraaid was en doorhad dat wij hem niets zouden doen

Ik mis mijn Meneer Bo...

Meneer Bo kreeg ik toen ik elf was. Op een zaterdagmiddag moest ik naar een verjaardagsfeestje en net voordat ik ging, gaf mijn moeder me een zak voer. Ik ; Mijn moeder: Verassing!! en in haar jas had ze een klein rood katertje. Meneer Bo kwam uit een nestje van een bevriend stel van mijn moeder en had al een hele reis meegemaakt; moederpoes was per ongeluk ingesloten in de vouwwagen onderweg naar in Italie en ze had tijdens de reis 2 kittens gekregen. Gelukkig was de familie weer terug in Nederland en mocht Meneer Bo bij mij wonen.

16 jaar is hij mijn maatje geweest. Bij 8 jaar ging zijn vacht er wat spieterig uitzien en gingen we naar de dierenarts, hij bleek erg nierfalen te hebben; zijn nieren werkte nog maar 3 a 5% en hij moest op niervoer. Uiteindelijk heeft hij het nog 8 jaar volgehouden

Helaas ging het begin 2007 minder met hem. Hij wilde niet meer eten en drinken.. uiteindelijk is hij 1e paasdag 2007 overleden en heeft hij een mooi plaatsje gekregen onder een struik met bloemen in een hoek van de tuin.

Meneer Bo 1992 -2007 Ik mis je...

Oe, dit topic is precies wat ik zoek.
Ok, sorry. Even wat cynisme als coping mechanisme...


Even serieus nu. Precies 2 weken geleden hebben we afscheid moeten nemen van Kaya. Het was op, het was klaar en het moment was daar en precies goed. Na die mooi middag op het strand heeft ze waarschijnlijk een virusje opgelopen en ging ze aan de diarree (inclusief rode bonus). Een keer of 15 per dag / nacht in de poep-houding, de roofbouw van het strand plus de beroerde fysieke gesteldheid die ze al had en op zondag kon ze niet meer omhoog komen. Als ze eenmaal liep dan leek het mee te vallen maar als deze jongedame niet naar haar etensbak wandelt klopt er toch iets niet helemaal. Maandag in de ochtend gebeld om te kijken wat we nog konden doen (het scheen toch te heersen op dat moment en ze leek bijna geen pijn te hebben), wel alvast "de" afspraak gemaakt maar toch nog even aangekeken. Als snel bleek in de latere middag dat je kon aankijken tot je een ons woog want er zat geen verbetering in...

Op dinsdag nog naar het veld van een kennis met een hondenschool geweest waar ze nog even lekker gescharreld heeft met haar beste vriendinnetje. Tijdens de terug-rit naar huis lag ze half op schoot voor wat minder druk op haar voorpoten, keek ze ineens heel guitig naar boven en bedacht ze dat het wel leuk was om me te zoenen. *Slik* Verder is ze nog even "boos" geworden op de dierenarts toen hij binnenkwam maar, na een lekker wc-rolletje met inhoud (ja, zelfs op het laatst heeft ze moeten "werken" voor haar eten) ter afleiding, is ze zelf op haar kussen, onder de kerstboom en met een huis vol kaarsjes, gaan liggen. En daarna hebben we afscheid genomen en haar laten inslapen. Eindelijk vond ze haar rust en was ze heerlijk warm en ontspannen. Alles klopte die dinsdag en alles viel op zijn plek. Het was nogmaals echt het juiste moment om deze stap te nemen. Hoe enorm verdrietig ook.

Het is wel ernstig vreemd: geen wandelingen meer, nog steeds die split-second dat als de deurbel gaat dat je een blaf verwacht en vooral geen pret-ogen als je de hoek van de kamer omloopt. Af en toe een weg-trek-momentje maar als ik aan alles denk wat we hebben meegemaakt, wat ze voor goeds te weeg heeft gebracht voor mijn gezondheid en wat ik voor fantastische mensen die haar hebben geprobeerd te helpen heb mogen ontmoeten dan kan ik niet anders dan blij zijn met de, zij het korte 4-en-een-halve jaar, die we samen hebben doorgebracht.

Ja, ze heeft me bijvoorbeeld meermaals het bloed onder de nagels vandaan gehaald toen ze de eerste 3 weken van de cursus alles afblafte wat met 4 poten en een staart maar in de buurt kwam. Maar dat weegt absoluut niet meer op tegen alle momenten dat ze me na verloop van tijd steeds meer verraste met wat ze geleerd had en zich wel flexibel opstelde, alle wandelingen in de polder, alle spoortjes die we uitgelopen hebben en geweldige TTouch-sessie die we hebben gehad waarin ze heerlijk ontspande. Zeker de laatste 2 wandelingen op een besneeuwde hei in Blaricum en het strand van Noordwijk zullen altijd extra speciaal blijven.

Ik kan trots op haar zijn op alles wat ze geleerd heeft en ook op hoe kranig ze zich heeft geweerd en geprobeerd heeft zich goed te gedragen ondanks zo'n beroerde gezondheid. Het is gewoon eeuwig jammer, en stiekem en beetje frustrerend, dat waar we samen 2 jaar geleden aan zijn begonnen niet hebben kunnen afmaken. En dan vooral in de zin van dat het haar gezondheid zou verbeteren. Maar het is voor haar beter zo. Zo'n levendig, vrolijk en eigenwijs hondje moet je op een gegeven moment niet meer lastig vallen met een beroerd lichaam waardoor ze alleen maar gefrustreerd raakt. Ik weet zeker dat dit weer een begin is van een nieuwe en een net zo mooie periode.


Zo, als dat geen In Memoriam is dan weet ik het ook niet meer. Lucht wel weer op, dat wel. Rest mij niks anders dan nog wat laatste foto's van Kaya te laten zien. Een paar van dinsdag en een paar van hoe ik me haar herinner: vrolijk, karaktervol, met humor en het is altijd een Spaans hondje gebleven dus ook nog zonnig. En ik denk dat ik af en toe nog wel wat foto's van andere honden waar een ik foto-shoot mee heb gedaan zal laten zien in het centrale foto-topic.

Wat een mooi topic

Oh Kaya
Ik wist niet dat ze er niet meer is
Wat zal je haar missen, dat markante ding.

quote:

Op dinsdag 30 december 2008 21:54 schreef P_B het volgende:

Even serieus nu. Precies 2 weken geleden hebben we afscheid moeten nemen van Kaya.
[ afbeelding ]

Oh mooie Kaya
Wel fijn dat ze nu haar rust heeft. Mooie karakteristieke Kaya zal niet snel vergeten worden Sterkte P_B!

mijn parkiet is dood
hij was al een hele tijd ziek, een soort van epilepsie, maar volgens de DA kon dat verder lichamelijk geen kwaad

quote:

Op zaterdag 3 januari 2009 11:16 schreef Schunckelstar het volgende:
mijn parkiet is dood
hij was al een hele tijd ziek, een soort van epilepsie, maar volgens de DA kon dat verder lichamelijk geen kwaad

[ afbeelding ]

Wat zielig
Maar is hij echt dood gegaan aan de epilepsie?

quote:

Op zaterdag 3 januari 2009 18:20 schreef senesta het volgende:

[..]

Wat zielig
Maar is hij echt dood gegaan aan de epilepsie?

tja, weet het natuurlijk niet zeker, maar verder was er weinig aan te zien/merken....
het ging de laatste dagen juist weer wat beter dacht ik

Crockett, 18 jaar heb ik van hem mogen genieten. Hij was zeer eenkennig, alleen ik mocht 'm eigenlijk aaien. Ik gaf hem altijd kusjes op zijn kop en dan kopte hij terug.

In 2004 moest ik hem laten inslapen nadat bleek dat hij maagkanker had. Ik mis hem nog steeds, hoewel ik nu ook alweer bijna 4 jaar erg blij ben met Harry en Loes. Crockett zal altijd een speciaal plekje in mijn hart hebben.





Tv gids moest altijd dood




een van de laatste foto's die ik van hem gemaakt heb


Rust zacht lieve Crockett