Dit ziet er helemaal niet goed uit
Daar ik weinig anders kan dan naast hem zitten, open ik maar een topic...
Nu te slapen? Of gewoon helemaal versuft?
Hij is klaarwakker, schopt wat met zijn pootjes af en toe, maar doet verder helemaal niets. Ik hoop dat ie zo ff gaat slapen, dat lijkt me wel lekker voor hem.
quote:Yeps, ik denk het ook (kwa beroerte). Toen ik naar kantoor ging was er nog niets met hem aan de hand. Met een beetje mazzel doet de prednison iets, maar ik heb er best een hard hoofd in.Op woensdag 17 december 2008 15:09 schreef Lienekien het volgende:
Ach, wat verdrietig. Klinkt als iets van een beroerte. Dan kan 'nog wel weer opkrabbelen. Ik hoop het voor je.
In elk geval ligt ie redelijk senang te wezen volgens mij (naar omstandigheden that is).
[ Bericht 63% gewijzigd door senesta op 17-12-2008 21:08:09 ]
[ Bericht 95% gewijzigd door senesta op 17-12-2008 21:08:27 ]
[ Bericht 60% gewijzigd door senesta op 17-12-2008 21:08:55 ]
quote:Als 'ie nog maar senang is. En nog wil eten en nog op de bak kan.Op woensdag 17 december 2008 15:13 schreef ElisaB het volgende:
[..]
Yeps, ik denk het ook (kwa beroerte). Toen ik naar kantoor ging was er nog niets met hem aan de hand. Met een beetje mazzel doet de prednison iets, maar ik heb er best een hard hoofd in.
In elk geval ligt ie redelijk senang te wezen volgens mij (naar omstandigheden that is).
Twintig jaar, poeh, poeh.
quote:Voorlopig kan hij nog ff helemaal niets. Behalve een beetje liggen knikkebollen.Op woensdag 17 december 2008 15:36 schreef Lienekien het volgende:
Als 'ie nog maar senang is. En nog wil eten en nog op de bak kan.
Twintig jaar, poeh, poeh.
Als dit zijn laatste dag is, dan heeft ie het goed gedaan! Weinig te klagen. Vanmorgen nog helemaal in orde en ineens omgevallen. En nu met de oogjes half dicht een beetje voor de kachel liggen.
Begrijp me goed; als ie nog 5 jaar meekan, dan graag. Maar anders heb ik er - naast verdriet - heel veel vrede mee!
quote:Zo is het wel natuurlijk.Op woensdag 17 december 2008 15:40 schreef ElisaB het volgende:
[..]
Voorlopig kan hij nog ff helemaal niets. Behalve een beetje liggen knikkebollen.
Als dit zijn laatste dag is, dan heeft ie het goed gedaan! Weinig te klagen. Vanmorgen nog helemaal in orde en ineens omgevallen. En nu met de oogjes half dicht een beetje voor de kachel liggen.
Begrijp me goed; als ie nog 5 jaar meekan, dan graag. Maar anders heb ik er - naast verdriet - heel veel vrede mee!
Wens je veel sterkte en hoop van harte dat hij nog wat opknapt.
quote:Dank je wel. Verrassend genoeg ziet het er eigenlijk niet slecht uit. Een uur geleden lag hij nog helemaal verkrampt te wezen. Zonet heb ik hem even op zijn buik gekriebeld en toen draaide hij op zijn rug en rekte zich een soort van uit. Daarna was ie wel ff in paniek, want hij wist niet hoe hij moest terugdraaien.Op woensdag 17 december 2008 15:46 schreef Stali het volgende:
Zo is het wel natuurlijk.
Wens je veel sterkte en hoop van harte dat hij nog wat opknapt.
Overigens klonken zijn hart en longen prima. En zijn ieren leken ook nog helemaal in orde...
Hij slaapt bijna
Ik kan het weten.
quote:Vaak is het toch wel, zoals Uro zegt, het inluiden van de klokken maar goed, dat besef je zelf ook natuurlijk al uit wat je eerder schreef. Hij klinkt wel heel erg gezond, geen geleur met nieren e.d. en al 20 jaar!Op woensdag 17 december 2008 15:50 schreef ElisaB het volgende:
[..]
Dank je wel. Verrassend genoeg ziet het er eigenlijk niet slecht uit. Een uur geleden lag hij nog helemaal verkrampt te wezen. Zonet heb ik hem even op zijn buik gekriebeld en toen draaide hij op zijn rug en rekte zich een soort van uit. Daarna was ie wel ff in paniek, want hij wist niet hoe hij moest terugdraaien.
Overigens klonken zijn hart en longen prima. En zijn ieren leken ook nog helemaal in orde...
Hij slaapt bijna
quote:Ow, dat realiseer ik me maar al te goed hoor.Op woensdag 17 december 2008 16:01 schreef Stali het volgende:
Vaak is het toch wel, zoals Uro zegt, het inluiden van de klokken maar goed, dat besef je zelf ook natuurlijk al uit wat je eerder schreef. Hij klinkt wel heel erg gezond, geen geleur met nieren e.d. en al 20 jaar!
Eigenlijk was ie niet zo heel gezond; de eerste jaren van zijn leven was het sappelen. Na dat hij geamputeerd is (penisamputatie dus) werd hij Hollands welvaren. En afgezien van de gebruikelijke kleine dingen (eens verkouden en wat buikklachten), heeft ie verder nooit echt iets gehad.
In elk geval: beter dit, dan maanden kwakkelen. We zullen wel zien. Hij slaapt nog steeds niet, maar ligt nu een beetje rond te kijken.
Wat sneu! Maar 20 is respectabel 
Onze oude kat was ook een koes (geen kater geen poes
) en die is vorige week overleden. 19 jaar oud, dus ook op leeftijd. Je kan er dan wel vrede mee hebben . Sterke Elisa!
Wel sneu hoor, hopelijk knapt hij nog op... Sterkte!
Volgens de dok moest de prednison het binnen 24 uur gaan doen, want anders zou 't 'm niet meer worden. Ik had me voorgenomen om, als ie zo akelig verkrampt en paniekerig bleef als eerder vanmiddag, de da vanavond nog te vragen te komen om hem te laten inslapen. Maar op dit moment ligt ie er erg ontspannen en tevreden bij. Hij doet niets (alleen een beetje rondkijken), maar hij zweet niet, hij trilt niet, ademt normaal en vind het gezellig als ik een beetje met hem kroel. Vreemd genoeg vind ik het er niet eens zielig uit zien. Het is net als atijd: de ouwe slaapt half (en dat heeft ie de afgelopen twee jaar eigenlijk normaal ook gedaan).
Vooralsnog wil ik het dus maar even aankijken.
Hopelijk gaat het snel beter met hem, heel veel sterkte! Mijn hond die 8 jaar is heeft nog nooit gebreken gehad, kan nu mezelf voorstellen dat hij morgen een ziekte heeft ook. Straks maar even een snack geven ook voor zolang het kan.
En jah, ik vind dieren geweldig, in een aantal gevallen liever dieren dan mensen omdat ze niet dom kunnen lullen en zichzelf niet idioot kunnen gedragen
( idioot in mensentermen want idioot gedrag bij dieren is meteen 
)
En toch Elies, mocht hij nu rustig inslapen dan lijkt me dat een mooi einde voor 'm, al ben je er zelf natuurlijk nooit aan toe. Onze Gijs van 15 heeft een keer of 10 een toeval gahad, hele korte waarna hij telkens vlot weer bij de les was. De DA verzekerde ons dat ze er zelf niks van merken, geen pijn.
Blijf Remie lekker knuffelen, dat stelt 'm vast gerust. Heel veel sterkte voor jullie en de andere poezels.
Ik weet het niet hoor; hij beweegt zijn kop iets meer, maar verder ligt ie indolent te wezen. Ik heb hem net even op mijn schouder genomen, maar daar leek ie na een paar minuten genoeg van te krijgen. Hij ligt nbu weer bij de kachel.
DA vertelde net dat ze blij was te horen dat hij niet meer in de kramp was, want ze was zelf wat bezorgd geweest of het niet nog erger zou worden. Maar dat is dus niet. Ten opzichte van vanmiddag 13:00 ziet het er wat beter uit, maar meer dan dat is het niet.
En inderdaad; dit is zo ongeveer wel het einde dat ik voor hem had gehoopt; lekker leven en ineens omvallen. Het is nog niet zover, maar als het morgen niet aanzienlijk beter gaat, dan wordt 't 'm echt niet meer denk ik.
Ik wil heel de tijd 'kut' typen, maar dat is ook zo flauw
Ik heb de hele nacht naast hem gelegen, maar er veranderde niets. Vanmorgen ben ik even in slaap gevallen. Toen ik weer wakker werd, had ie zich omgedraaid, maar was helemaal slap. Hij ademde nog wat oppervlakig en reageerde nauwelijks meer. Aaien vond ie prima - hij ging er zelfs van knorren - maar de rest van het lijf reageerde nergens meer op.
Ik heb de DA gebeld, want dit zou 'm niet meer worden.
Remie heeft een prachtig leven gehad en ik heb van hem genoten. Hij heeft de dood gekregen waarop ik had gehoopt: geen angst, geen pijn, geen lijden. Gewoon omvallen, nog een beetje liggen knorren en dan het lichtje uit.
Ik ga hem ontzettend missen, maar het is goed zo!
Dag grote vriend
wat sneu, maar je hebt hem vast een prachtig leven gegeven! Heel veel sterkte! Je hebt het goed gedaan, ElisaB. Veel sterkte.
. Sterkte ElisaB! 
Sterkte.quote:Ja, zij het met moeite. Volgens de dok ging het niet zoals gepland. Normaalgesproken reageren de reflexen als laatste nog, maar dat was bij Remie niet zo. De reflexen waren al vrij snel gestopt, maar hij bleef - rustig, gelukkig - doorgaan met ademhalen. Zijn hersenen waren echt niet meer in orde.Op donderdag 18 december 2008 11:41 schreef Maes het volgende:
Och jee, dus toch het lichtje uit. Sterkte ElisaB
Zo ik al eerder zei: ik heb er vrede mee. Maar god, wat voelt het leeg en definitief na 18 jaar samen
quote:Dat is ook niet meer dan logisch toch?Op donderdag 18 december 2008 13:33 schreef ElisaB het volgende:
[..]
Ja, zij het met moeite. Volgens de dok ging het niet zoals gepland. Normaalgesproken reageren de reflexen als laatste nog, maar dat was bij Remie niet zo. De reflexen waren al vrij snel gestopt, maar hij bleef - rustig, gelukkig - doorgaan met ademhalen. Zijn hersenen waren echt niet meer in orde.
Zo ik al eerder zei: ik heb er vrede mee. Maar god, wat voelt het leeg en definitief na 18 jaar samen
Heel veel sterkte Elisa
Sterktequote:Ja, het is ook wel logisch natuurlijkOp donderdag 18 december 2008 14:56 schreef senesta het volgende:
Dat is ook niet meer dan logisch toch?
Heel veel sterkte Elisa
Een beroerte is erg onverwacht. Alsof je aan het hollen bent en tegen een paaltje loopt. Ergens geheel onverwacht. En dat is hard aangekomen. Maar veel liever dit, dan aftakelen.
Heel veel sterkte lieverd.
quote:Ach lieverd. Het is goed zoOp donderdag 18 december 2008 09:24 schreef ElisaB het volgende:
De DA heeft Remie een half urtje geleden laten inslapen.
Ik heb de hele nacht naast hem gelegen, maar er veranderde niets. Vanmorgen ben ik even in slaap gevallen. Toen ik weer wakker werd, had ie zich omgedraaid, maar was helemaal slap. Hij ademde nog wat oppervlakig en reageerde nauwelijks meer. Aaien vond ie prima - hij ging er zelfs van knorren - maar de rest van het lijf reageerde nergens meer op.
Ik heb de DA gebeld, want dit zou 'm niet meer worden.
Remie heeft een prachtig leven gehad en ik heb van hem genoten. Hij heeft de dood gekregen waarop ik had gehoopt: geen angst, geen pijn, geen lijden. Gewoon omvallen, nog een beetje liggen knorren en dan het lichtje uit.
Ik ga hem ontzettend missen, maar het is goed zo!
Dag grote vriend
quote:Natuurlijk is het de mooiste dood voor een oude kat. Dat wens je ieder huisdier toe. Maar voor jou vind ik het heel erg rot.Op donderdag 18 december 2008 18:09 schreef ElisaB het volgende:
[..]
Ja, het is ook wel logisch natuurlijk
Een beroerte is erg onverwacht. Alsof je aan het hollen bent en tegen een paaltje loopt. Ergens geheel onverwacht. En dat is hard aangekomen. Maar veel liever dit, dan aftakelen.
Zelf heb ik een kat gehad die is 17 geworden maar die kreeg tumoren en was binnen een paar weken weg. Ook geen pijn gelukkig maar het gaf wel tijd om aan het afscheid te wennen. Maar om zo plotseling van je dier afscheid te moeten nemen, dat is natuurlijk wel heel erg verdrietig. Sterkte hoor.
. Sterkte. 
Als ik verdrietig was, kwam Remie steevast naast me zitten. Niet dat ie heel lief ging zitten doen, integendeel: hij zat altijd een beetje verveeld voor zich uit te kijken. En dat vond ik dan weer lachwekkend
Rare lui, die katten!
Ken je dat trouwens, dat je vol overgave een beslissing neemt en dat je dan een paar uur later (als het dus al te laat is) tóch weer enorm gaat twijfelen? Heb ik er wel goed aan gedaan? Had ik niet nog even moeten afwachten?
Nou goed, dat had ik dus net even. En dat is ook kut!
quote:Ja, idioot is dat. Of ook weer niet; de beslissing is behoorlijk ingrijpend. En onomkeerbaar. En heel verdrietig.Op vrijdag 19 december 2008 00:05 schreef Harajuku. het volgende:
Dat had ik met Max ook, hoor. Het was overduidelijk dat het nu wel móest, maar toch hè. Je gaat altijd aan jezelf twijfelen.
Ik ben normaalgesproken helemaal geen twijfelaar; ik beslis iets en dan doe ik het ermee. Maar in het geval van euthanasie dus niet...
Overigens, als ik goed nadenk over hoe Remie er vanmorgen bij lag, weet ik weer heel goed waarom ik het toen een goede beslissing vond. En dan vind ik het dat nu nog.
quote:Ik herken het, had ik bij Snuggles (een van onze katten die wij hebben laten inslapen) ook. SterkteOp vrijdag 19 december 2008 00:00 schreef ElisaB het volgende:
Ken je dat trouwens, dat je vol overgave een beslissing neemt en dat je dan een paar uur later (als het dus al te laat is) tóch weer enorm gaat twijfelen? Heb ik er wel goed aan gedaan? Had ik niet nog even moeten afwachten?
Nou goed, dat had ik dus net even. En dat is ook kut!
quote:Is niet idioot. Het allerliefste wil je hem bij je houden, en ook al was het het beste om dat te doen, als het dan eenmaal gebeurd is
[..]
Ja, idioot is dat. Of ook weer niet; de beslissing is behoorlijk ingrijpend. En onomkeerbaar. En heel verdrietig.
Ik ben normaalgesproken helemaal geen twijfelaar; ik beslis iets en dan doe ik het ermee. Maar in het geval van euthanasie dus niet...
Overigens, als ik goed nadenk over hoe Remie er vanmorgen bij lag, weet ik weer heel goed waarom ik het toen een goede beslissing vond. En dan vind ik het dat nu nog.
quote:Het zal er wel gewoon bijhoren. Je wéét tenslotte ook nooit zeker of je er goed aan doet.Op vrijdag 19 december 2008 00:11 schreef Juup© het volgende:
Ik herken het, had ik bij Snuggles (een van onze katten die wij hebben laten inslapen) ook. Sterkte
Wat je vooral niet moet doen is gaan googlen op de waargenomen verschijnselen. Dan lees je ook van die succesverhalen, en daar wordt het niet beter van.
Het is goed zo
Sterkte!
quote:Idd.Op vrijdag 19 december 2008 00:12 schreef Harajuku. het volgende:
[..]
Is niet idioot. Het allerliefste wil je hem bij je houden, en ook al was het het beste om dat te doen, als het dan eenmaal gebeurd is
Zo heb ik afscheid genomen van Snuggles,
en het voelde enorm dubbel want ik wilde hem niet kwijt maar zijn nieren waren op en het lichaam vergiftigde zichzelf.
Dat vergeef ik ze nooit, zit nu alweer te janken.
quote:Snuggles ziet er nog vrij jong uit. Was ie dat ook, of lijkt het maar zo?Op vrijdag 19 december 2008 00:16 schreef Juup© het volgende:
Idd.
Zo heb ik afscheid genomen van Snuggles,
[ afbeelding ]
en het voelde enorm dubbel want ik wilde hem niet kwijt maar zijn nieren waren op en het lichaam vergiftigde zichzelf.
quote:AuwOp vrijdag 19 december 2008 00:17 schreef Harajuku. het volgende:
Max had dus ook nieren. Het lullige is alleen dat mijn ouders dachten dat ik de avond before afscheid had genomen, terwijl ik nadrukkelijk gezegd heb dat ik erbij wilde zijn. Het was dus al gebeurd toen ik wakker werd
Dat vergeef ik ze nooit, zit nu alweer te janken.
Maar ElisaB, het is heel normaal (sorry voor topickaap) En het zal nog wel een hele tijd blijven ook
quote:Dit is geen topickaap hoorOp vrijdag 19 december 2008 00:22 schreef Harajuku. het volgende:
Snuggles lijkt wel wat mager al, herken ik ook heel erg van Max.
Maar ElisaB, het is heel normaal (sorry voor topickaap) En het zal nog wel een hele tijd blijven ook
Ik zit hier niet voor een monoloog. Op een vreemde manier voelt het prettig om van wildvreemden te horen dat al die akelige gevoelens niet nieuw zijn voor de mensheid. Dat er meer zijn die dit hebben of hadden quote:Snuggles was 5,5 jaarOp vrijdag 19 december 2008 00:20 schreef ElisaB het volgende:
[..]
Snuggles ziet er nog vrij jong uit. Was ie dat ook, of lijkt het maar zo?
[..]
Auw
Dit was Max op het eind. De foto's waar je goed kon zien hoe ontzettend mager hij was heb ik gedelete
Was ook nog maar 8. 12 april hebben we hem laten inslapen, maar ik zit nog steeds te janken wanneer ik het over hem heb, bereid je dus maar voor quote:Och toch... Dat is wel heel jong
Wat droevig voor je...
Is er iets gebeurd waardoor zijn nieren zijn beschadigd, of had hij gewoon van zichzelf slechte nieren?
quote:Als dat daar dan zo ligt te liggen, dan weet je eigenlijk genoeg he...Op vrijdag 19 december 2008 00:28 schreef Harajuku. het volgende:
Okay dan
[ afbeelding ]
Dit was Max op het eind. De foto's waar je goed kon zien hoe ontzettend mager hij was heb ik gedelete
En wat het janken betreft: been there, done that. Remie is de zesde kat in drie jaar (waarvan vijf van onszelf, waarvan drie uit een nestje en de kat van mijn ouders). Ik ben een watje en een raar ding (of ik heb verder nog niets meegmaakt), maar ik het blijft zeer doen. Het slijt, het went, maar als ik weer foto's zie, dan knaagt het toch altijd nog.
quote:Ach meiske tochOp vrijdag 19 december 2008 00:33 schreef ElisaB het volgende:
[..]
Als dat daar dan zo ligt te liggen, dan weet je eigenlijk genoeg he...
En wat het janken betreft: been there, done that. Remie is de zesde kat in drie jaar (waarvan vijf van onszelf, waarvan drie uit een nestje en de kat van mijn ouders). Ik ben een watje en een raar ding (of ik heb verder nog niets meegmaakt), maar ik het blijft zeer doen. Het slijt, het went, maar als ik weer foto's zie, dan knaagt het toch altijd nog.
Sterkte...
quote:Op vrijdag 19 december 2008 00:28 schreef Harajuku. het volgende:
Okay dan
[ afbeelding ]
Dit was Max op het eind. De foto's waar je goed kon zien hoe ontzettend mager hij was heb ik gedelete
quote:Door zulke dingen denk ik soms van "Ik neem helemaal geen dieren meer!
[..]
Als dat daar dan zo ligt te liggen, dan weet je eigenlijk genoeg he...
En wat het janken betreft: been there, done that. Remie is de zesde kat in drie jaar (waarvan vijf van onszelf, waarvan drie uit een nestje en de kat van mijn ouders). Ik ben een watje en een raar ding (of ik heb verder nog niets meegmaakt), maar ik het blijft zeer doen. Het slijt, het went, maar als ik weer foto's zie, dan knaagt het toch altijd nog.
" want het wordt inderdaad nooit makkelijker, maar ik zou eigenlijk nooit zonder een Golden kunnen, en jij en Juup & Duchess ook niet zonder hond/kat denk ik.Kon je maar samen met je dier sterven eh.
Toen ik mijn makkertje na 15 jaar in moest laten slapen, wilde ik na 3 weken alweer een andere hond...
Diertje was zo goed voor me geweest dat ik nog veel meer wilde.
Het grootste compliment die je kan geven aan je huisdier.
quote:Op vrijdag 19 december 2008 01:05 schreef Oblivion het volgende:
Mén! 18 jaar de liefde van ElisaB en Pokkahontas!.... Ik teken ervoor als ik als kat terug kan komen...
quote:Ik kan me een leven zonder katten eigenlijk niet voorstellen. Zolang ik me kan herinneren heb ik ze gewild. En dan graag veul! Mijn moeder zei dan altijd: "Als je groot bent en op jezelf woont, kan je zoveel katten nemen als je wilt"Toen ik mijn makkertje na 15 jaar in moest laten slapen, wilde ik na 3 weken alweer een andere hond...
Diertje was zo goed voor me geweest dat ik nog veel meer wilde.
Het grootste compliment die je kan geven aan je huisdier.
Gelukkig kwam er toen eentje aanlopen en die besloot gewoon bij ons te blijven. Punt.
Toen ik op mezelf ging wonen, nam ik een kat van een vriendin mee, want zij wilden 'm niet meer. Die was helaas niet heel gezond en moest snel weer afscheid nemen. Van het leven en van mij.
En toen kwam Remie. Hij was samen met zijn broer naar het asiel gebracht, omdat hun baas niet voor ze kon / wilde zorgen. Een collega van mijn vader nam de broer. En dat vond mijn vader zielig voor Remie. Dus belde hij mij of ik Remie niet wilde. En ja, natuurlijk wilde ik hem!
Toen Pokkehontas en ik hier (gisteren op de kop af) 5 jaar geleden gingen samenwonen, nam zij kater Lucky mee. Daar kwamen Pluim en Sooty bij. Lucky ging en en toen kwam het nestje. Het nestje ging en toen kwam Pooky. En omdat Betsie zielig was in Zwolle, kwam daarna Betsie.
Tel je nog mee?
Nu ging Remie en hebben we er nog 4 over. En toch is het raar leeg in huis!
Wij hebben 3 poezels, ruimte zat voor meer maar helaas wil qltel dat niet. Als het aan mij lag...
Bedankt allemaal voor jullie lieve berichtjes
quote:Ooh dat is niet nieuw. Ik verwijt me soms nog steeds dat ik Poekie heb vermoord. Ook al zei de DA (waar ik echt zelf mijn leven aan zou toe vertrouwen) dat het echt beter was. En op het moment was het ook goed. Alleen achteraf twijfel je altijd.Op vrijdag 19 december 2008 00:24 schreef ElisaB het volgende:
[..]
Dit is geen topickaap hoor
Hoe dan ook ; Sterkte
Je weet dat je beestje je niet overleeft (of je moet een schildpad of olifant als huisdier nemen) maar als je afscheid moet nemen voelt het raar en kut en heb je achteraf twijfels. Ik heb het ook meegemaakt, al heb ik de twijfels niet gehad. Je houdt zoveel van je beestje dat je verder lijden wil besparen. Als er ook maar enige hoop op vooruitgang en betere kwaliteit van leven was geweest, had ik hem niet laten euthanaseren En ik weet zeker dat iedere dierenliefhebber er op die manier naar kijkt. Naja, uiteindelijk is hij zelf gegaan, in de wachtkamer, ook zo'n kuteinde. Dan had ik hem liever niet mee mee die auto ingesleept, als ik dat vooraf geweten had.
Maar, je hebt 18 mooie jaren met hem gehad en die pakt niemand je meer af!
En over die tranen: hier ook hoor.
Toen ik mijn kat verloor heb ik het aan familie, wat vrienden en één collega verteld en die collega een spreekverbod opgelegd omdat ik telkens ging op het werk. En niet iedereen snapt dat. 'Het is maar een beest' 
Na een week kom ik er pas met enigzins droge ogen over praten. Het is nu drie jaar geleden en ik heb zijn laatste dag pas nog hier op fok! gezet. En dan zit ik evengoed nog te snotteren. Zijn foto staat op een mooi plekje in de woonkamer. Hij blijft er gewoon bijhoren.quote:Of ook heel erg: "Ach, je hebt er nóg vier."
Ik weet niet of ik nog twijfel (over twijfel gesproken...) Als ik terugdenk, dan weet ik dat ik op het moment heel zeker was van mijn beslissing. En ik weet ook hoe ongelofelijk verknocht ik was aan dat kereltje. Dus dan moet het wel een integere beslissing zijn geweest. Of ie goed was, zul je nooit zeker weten. Maar ik denk inmiddels van wel.
Arme Remie. En arme jullie, het gemis van je jarenlange makkertje.
Wel een mooi idee dat Remie alsnog bij jullie is, zij het in een urn. Of klinkt dat gek?
Veel sterkte en sorry dat ik je dat niet eerder heb kunnen wensen
Heb je nog een mooie foto van Remie voor in dit topic?
Ik kan echt niet tegen dit soort topics .Veel sterkte
.De kat van mijn ouders heet trouwens ook Remy (zo heb ik hem destijds genoemd).
Voor Elisa en ook nog eentje voor Hara met Max! We hebben inmiddels 3 urntjes* hier staan. Beetje lullig zicht is het wel, maar ik vind het wel gezellig om ze zo bij elkaar te hebben staan. We hebben wel besloten ze na een paar jaar ergens uit te strooien, want anders blijf je ze achter je aan slepen en dat is ook niet goed.
Ik heb nog wat foto's geupload staan. Alle afscheidsgevallen op een rij:
Een Remie in betere tijden:
Het nestje van Pluim: Pjèr, Herman en Dirkje
Lucky:
Napoleon:
* we hebben eigenlijk twee urntjes en een zakje
Roen we Remie gingen ophalen, hebben we voor het nestje een nieuw urntje meegenomen, want één van de lomperds had het van de kast gegooid en er zat een gat + scheur in. Enfin... nieuw urntje uitgezocht, maar ze pasten er niet in Nu liggen ze nog in een zakje in de la, en moeten we nog een keer terug voor een iets grotere Lucky, Pjèr, Herman en Dirkje
[ Bericht 16% gewijzigd door ElisaB op 31-12-2008 19:14:45 ]
En wat een mooie foto's allemaal.
Hebben de kleintjes het alle drie niet gered? Wat zielig voor die ukkies!
quote:Nee, moeder kon niet zelf bevallen, kindertjes met keizersnede, moeder wilde geen moeder zijn, ElisaB & Pokkehontas aan de voeder, kindjes ziek geworden, kindjes een voor een dood gegaan. Té zielig (maar als je interesse hebt):Op dinsdag 30 december 2008 20:21 schreef Viking84 het volgende:
Hoe zijn die kleintjes overleden dan? Moeder dood --> kleintjes dood?
Pluim topic: Het heerlijk avondje is gekomen!
Pluimtopic deel 4: hoe is het nu?
Pluimtopic 5: Dág lieve Herman, Dirkje en Pjèr......
Wat vreselijk triest, ik zat te snotteren
En je zult het allemaal wel weer onzin vinden, maar wát een toppers zijn jullie toch.
Ik heb er haast geen woorden voor
quote:Ik kan er zelf ook nog steeds maar heel moeilijk naar kijken. Ik vond het zo in en in triest. Zo klein, zo zinloos. Maar ook zo vreselijk schattig.Op dinsdag 30 december 2008 22:14 schreef Greys het volgende:
Alle topics gelezen zojuist.
Wat vreselijk triest, ik zat te snotteren
En je zult het allemaal wel weer onzin vinden, maar wát een toppers zijn jullie toch.
Ik heb er haast geen woorden voor
. Remie lijkt precies op mijn wijlen kat Jim. Zo'n lieve kat, ook een cyper en van bezoek hield hij niet, die ging hij vanuit de rieten stoel met een saggerijnige kop wegkijken en hij was in zijn gezonde jaren dusdanig uit de kluiten gewassen dat het het beoogde effect had ook.
. Zal eens wat foto's zoeken voor in memoriam. Tof dat je foto's hebt geplaatst, linkjes zijn gebookmarked, trek dat nu even niet.
.Mooie topics.
quote:Ik heb ze zelf ook nog even gelezen:Op woensdag 31 december 2008 01:36 schreef Stali het volgende:
Toch de linkjes gekeken.
Mooie topics.
en quote:Ik durf het niet te lezen.Op woensdag 31 december 2008 02:38 schreef ElisaB het volgende:
[..]
Ik heb ze zelf ook nog even gelezen:
Ik heb ook een keer zo'n kleintje gehad die in mijn handen tijdens het bijvoeden doodging. Het is al 10 jaar geleden en ik trek het me nog aan!quote:Het siert jeOp woensdag 31 december 2008 19:11 schreef conleche het volgende:
Ik durf het niet te lezen.
Ik denk dat ik over een paar jaar ook nog steeds een steekje in de hartstreek krijg van de kleintjes.
quote:
quote:Tegen beter weten in toch gelezen, en daar gingen de sluizen.
[..]
Nee, moeder kon niet zelf bevallen, kindertjes met keizersnede, moeder wilde geen moeder zijn, ElisaB & Pokkehontas aan de voeder, kindjes ziek geworden, kindjes een voor een dood gegaan. Té zielig (maar als je interesse hebt):
Pluim topic: Het heerlijk avondje is gekomen!
Pluimtopic deel 4: hoe is het nu?
Pluimtopic 5: Dág lieve Herman, Dirkje en Pjèr......
Bij Dirkje kwam ook net Max' liedje
Zo stom. Ik wist door dit topic wat er allemaal ging gebeuren maar toch
quote:Thanks
quote:Echt wel. Als reïncarnatie bestaat en ik kom terug als kat wil ik bij Elisa wonen
quote:Je bent welkom hoor; ook voor je reincarnatie!Op woensdag 31 december 2008 19:51 schreef Harajuku. het volgende:
Echt wel. Als reïncarnatie bestaat en ik kom terug als kat wil ik bij Elisa wonen