Terror Jaap De ideale kandidaat
‘Het is verlossing van alle pijn’:
vandaag 01:12
![]()
Nooit zal Gouden Kooi-winnaar Jaap nog accepteren dat hij als untermensch behandeld wordt. ‘Met al dat geld steek ik gewoon lekker mijn middelvinger op.’
Jaap Amesz (26) klopt tevreden op zijn Jan des Bouvrie-bank. ‘Zestienduizend euro.’ Hij knikt naar zijn slaapkamer. ‘Hästensbed. Vijftienduizend euro.’ Meubilair uit Talpa’s voyeurvilla waarin hij 451 dagen verbleef, tot mei dit jaar. ‘Ik heb een vrachtwagen laten komen en al het spul ingeladen. Daar kreeg ik wel mot mee, maar ja.’ De Gouden Kooi-snuisterijen rieken nog enigszins naar miljonairsschap. Amesz, ofwel Terror Jaap, is verder zuinig. ‘Als je alles gaat verbrassen, is het snel op. Toen Wouter Bos zei: ‘Ik garandeer tot een ton’, heb ik alles over tien rekeningen verspreid. Ik heb een deposito geopend en alles vrij opneembaar staan. Krijg je 4,5 procent rente in plaats van 5,1. Dan rentenier je op bijstandsniveau.’
‘Op dure vakanties kan ik toch niet, ik pas niet in een vliegtuigstoel. En verder heb ik weinig luxe nodig. Ik haal vaak boodschappen bij de Aldi.’
Hij woont in een oude bungalow op het vakantiepark van zijn schoonouders voor 325 euro per maand. Zijn auto is tweedehands. Een vriezer van 900 euro was zijn wildste aankoop. ‘Die is 1.84 hoog. Als ik jou omleg, kan ik je er zo in kwijt. Verder heb ik een Playstation en dvd-speler aangeschaft. Van die Playstation heb ik spijt. Duur, en ik word misselijk van die spelletjes. Ik schaak liever op internet. Vier keer per week.’
Klaar
‘Ik ben er helemaal klaar mee om te laten zien wie ik echt ben. Als Jaap een scheet laat, staat het overal, maar als Jaap iets doet voor KiKa kinderkankerstichting komt niemand kijken. Dan is het: Fok Japie. Kom ik bij het Radboud met duizenden euro’s aan speelgoed en spelletjes, en dan lees je weer op internet: ‘Jaap is gemeen’. Dat is zo klote.
Han Pekel, mijn jeugdheld, heeft gezegd dat ze me op een ijsschots moesten zetten en laten afdrijven.’ Hij wrijft in zijn ogen, zwijgt even. ‘Dat soort reacties hebben me erg geraakt. In de Gouden Kooi zat ik in een rol. Ik bedoel, ik ga niet voor m’n lol tafels omgooien. Ik wilde mijn medebewoners angst inboezemen. Iedereen dacht: dat is een holbewoner, maar ’s nacht lag ik met een notitieboekje in bed plannen te maken.’
‘Talpa wilde een talkshow. Het leek in kannen en kruiken. De pilot werd gemaakt, een late-nightplek, grote zenderbazen die in me geloofden. Ik dacht: ik wordt dé nieuwe host van dé nieuwe show. En ik dacht: de hele maatschappij die mij veroordeelde vóór ik in de Gouden Kooikwam, mij stigmatiseerde, mij behandelde als kluns en kneus, die krijgt ongelijk. Maar toen kwamen die kut-Amerikanen, die kostten me gewoon m’n talkshow met hun veel te dure huizen. Achteraf had ik liever een half miljoen gehad en een talkshow, dan een heel miljoen en geen talkshow. Ik ben een B-ster, maar wel een onwijze cult B-ster, er is niemand zoals ik. Dan zie ik die fokking Ali B met zijn talkshow… dat kan ik gewoon beter. Klotezooi. Pleur op van tv man, ik moet erop.’
Geïnvesteerd
‘Maar ik heb het licht gezien. Ik ga het zelf doen. Mijn Hyves heeft meer dan 80.000 leden. Mensen zeggen: Jaap is een vrek met z’n bungalow. Nee, nee, nee. Ik heb geïnvesteerd in mijn eigen zaak: Terrorjaap.tv. Ik heb mijn eigen camera’s en montageset gekocht, en ik huur een server. Dat kost per maand meer dan een huurhuis. Ik was altijd al aan het filmen, heb honderd uren beeldmateriaal vol interviews. Met strandjutters, een kermisexploitant, een ziek iemand. Terrorjaap.tv wordt een combinatie van inhoud en m’n welbekende streken. Ik heb me heel goed verzekerd. Stel, ik sla jou je tanden uit je bek met een act ,want ik wil grappig doen en jij zegt: ik wil een miljoen, dan ben ik safe. Als ik een vinger verlies, krijg ik zelf twee ton.’
‘Als ik op dit jaar terugkijk, dan denk ik: verlossing. Verlossing uit de wereld van discriminatie, van alle pijn die ik heb gekend. Omdat ik te dik was, werd ik ontslagen en kwam nergens aan de bak. Terwijl ik bedrijfskunde heb gestudeerd en studievrienden mooie traineeships bij Shell kregen. Hoe kan dat in godsnaam in Nederland? Ik had handjes die kunnen werken. In een callcenter ziet toch niemand dat ik dik ben?’
‘Nadat mijn broer overleed bij een verkeersongeluk in 2002 ben ik in twee jaar tijd honderd kilo aangekomen, tot 207 kilo. Ik at mijn verdriet weg, terwijl je zoiets natuurlijk moet oplossen met praten. Daar heb ik spijt van. Met mijn familie had ik veel problemen. Toen ik door een erfstuk van mijn oma zakte, wilde mijn moeder me het huis uitzetten. Ik was radeloos. Toen kwam de Gouden Kooien ik was de ideale kandidaat. Ik had allemaal psychische troubles, was moddervet; gooi me in het huis en je hebt mooie tv. Daar hebben ze me zeker op gecast, en terecht. Ik dacht: this is my way out. Ik koos heel bewust: ik ga hier helemaal los, geef nu voor altijd dat beetje maatschappelijke carrière op. Ik was de enige die niks te verliezen had. Als de Gouden Kooi niet was gekomen? Dan had ik een bank beroofd. Nee, serieus.’
‘Het is gewoon survival of the fittest. Zelfs intellectuele, linksgeoriënteerden die zo mooi praten over socialisme zijn onderhevig aan onbewuste processen van uitsluiting. Je hebt de helden; de Idols-winnaars, de gewone mensen; die bereiken niks, en je hebt de antihelden zoals ik. Ik zal nooit, maar dan ook nooit meer accepteren dat ik als untermensch behandeld word. Het verleden heeft me keihard gemaakt. Jammer? Tja. Maar nu heb ik al dat geld en kan ik gewoon lekker mijn middelvinger opsteken.’
Ziek worden
‘Ziek worden is mijn grootste angst. Als ik doodval, boeien. Maar als ik nu diabetes krijg en mijn poot moet eraf, dan baal ik. Ik zou graag afvallen. Ik heb met genoeg psychologen gepraat. In theorie weet ik precies wat er mis is: ik cope met eten. Eten is mijn drug. I’m loving it. Of ik me goed voel over mezelf? Ja. Nou, mwha. Ik kan niet fietsen, dan zakt het stalen frame in elkaar. En ik pas niet in alle auto’s. Dat is echt rot. Jah. Mensen zijn bang voor mij op straat. Omdat ik heel dik ben en eng. Ja toch? Jij vindt me niet eng? Dat is weer een meevaller.
Ik eet het liefste spareribs. Mijn eerste opnames voor TerrorJaap.tv zijn net afgerond en ik heb mezelf toen op drie porties getrakteerd. Amerikaanse, ketjap en piri-piri. Dikke mensen moeten hun successen natuurlijk niet vieren met eten, zegt Dr. Phil. Ik heb al zijn boeken gelezen. Maar implementeren is zo moeilijk. Ben ik gelukkig? Interessant. Enerzijds denk je: dat moet haast wel als je een miljoen wint. Maar ja, de psychologie zegt ook dat je op een gegeven gewend raakt aan je situatie. En dan wil je alleen maar meer.’
bron
http://www.depers.nl/ente(...)g-van-alle-pijn.html
[img]http://www.plaatjesupload.nl/bekijk/2009/10/15/1255630722-40.gif[/img]