Volgens mij wordt het verschil tussen arrogantie en zelfkennis, en ook de kennis die mensen over je (kunnen) hebben, een beetje teniet gedaan. Ik heb bewondering voor mensen die (duidelijk) kunnen stellen; ik ben goed in a,b en c, want ik heb d,e en f gedaan. Het wordt pas arrogantie zodra mensen er van uitgaan (en/of het vanzelfsprekend vinden) dat ze a,b en c kunnen, zonder enige tastbare aanleiding. Dat wil niet zeggen dat die mensen hetgeen dat ze claimen te kunnen niet kunnen (ze zouden er best er goed in kunnen zijn), maar het heeft met de redenering te maken.
Dat mensen, bij voorbaat, zeggen dat iemand iets niet kan mag ook niet onderschat worden. Ik heb ook wel eens tegen mensen (voornamelijk familie, vrienden en soms een kennis) gezegd dat ze iets beter niet kunnen doen, omdat ik er geen vertrouwen in had. Deze mensen ken ik en daar kan ik, denk ik, een aardige mening over vormen. Bij sommige mensen heb je het 'gevoel' dat ze iets niet kunnen en dan bevind je je op dun ijs.
Waarom we in Nederland iemand 'sneller' arrogant noemen weet ik niet. Er is niks mis met een winnaarsmentaliteit. Misschien komt het omdat wij voorzichtiger zijn als het betrekking heeft op onszelf of omdat wij graag bewijzen willen zien voordat we in iemands claims geloven? Ik weet het niet