Wesley wordt in januari 4 en dan mag hij dus naar school. Hij is inmiddels al 2x wezen wennen en hem lijkt hem heel erg leuk. En op een gegeven moment zijn ze natuurlijk ook toe aan een stapje verder. De eerste keer dat hij er kwam werd hij door een kindje baby genoemd

daar was hij een beetje verdrietig over geweest vertelde hij later. Ja hij is natuurlijk al een tijdje de oudste op de creche en ineens verandert dat op school. Verder was het hartstikke leuk en de juf zei ook dat hij ontzettend lief was geweest etc.
Hoe was jullie ervaring met voor het eerst naar school gaan of hoe kijken jullie er tegen aan? Ik had van te voren wel zo'n periode dat ik het helemaal niks vond. Dat massale, veel kindertjes, 1 juffrouw enzo. Is hij op school niet nog steeds te druk, krijgt hij dan niet steeds op zn lazer etc? Ikzelf (maar dat kwam pas vele jaren later) was best druk en op een gegeven moment ook vervelend en had het altijd wel aan de stok met de leraar enzo. Ik was bang dat Wesley met de tijd tegen dezelfde problemen zou gaan aanlopen (waar kun je je al niet tijdig druk over maken he

)
En het idee dat iemand een beetje de baas zou gaan spelen over mijn kind!!! Op een creche vond ik dat naar mijn idee weer anders.
En hoe gaat hij om met andere kinderen? Ik weet bijna wel zeker dat Wesley geen kind is dat zal gaan pesten, hij is erg sociaal, maar wat als hij zelf gepest zal gaan worden? Kan hij zichzelf redden? Allemaal vragen die je zo bezig kunnen houden. Het voelde bijna alsof je je kind loslaat in een leeuwenkooi
Op dit moment maak ik me er eigenlijk niet zo'n zorgen meer over. Naar school moet hij toch en veel dingen zal hij gewoon moeten leren. Maar went dat vanzelf of zijn dat dingen waar we ons allemaal stiekem een beetje zorgen over ma(a)k(t)en?