Goedheid die niet wordt beantwoord

Ik beschouw mijzelf doorgaans als een goed persoon. In relatie met anderen probeer ik mensen zoveel mogelijk te respecteren en te accepteren zoals zij zijn. Ook ben ik altijd bereid om anderen te helpen met woorden, daden en luisteren. Kortom: ik probeer mijn steentje bij te dragen aan de goedheid in dit bestaan.

Maar wat ik vaak merk is dat deze goedheid in de praktijk niet zelden wordt beantwoord met pure opportunisme. In plaats van dat de goedheid wordt beantwoord met goedheid, wordt deze gebruikt door de ander als een instrument om zichzelf te verrijken. Het gevolg is dat wanneer de rollen omgedraaid zijn (ik zoek hulp of steun) men er niet de geringste behoefte aan heeft om een wederdienst te verlenen. Nee, dan heeft men geen tijd, of men doet alsof men geen verstand heeft van het onderwerp.

Ik moet natuurlijk wel genuanceerd blijven en toegeven dat er ook wel mensen zijn die wel degelijk goedheid met goedheid beantwoorden, maar in mijn leven zijn zij in de minderheid.

Hoe komt het dat mensen zo zijn? Is het bewust opportunisme, of is het voornamelijk onbewust en staat men er feitelijk niet bij stil? En wat zou een wezen zoals ik moeten aanvangen? Mijn goedheid selectief verdelen? Terughoudend zijn in mijn goedheid en ook ordinair de goedheid van andere misbruiken om er zelf beter van te worden? Met andere woorden: ordinair parasiteren op anderen zonder een greintje geweten? Alles in dienst stellen van mijn eigen genot en behoeften?

Dit is niet een topic om anderen te veroordelen. Laat ik daar heel duidelijk in zijn. Ik ben simpelweg benieuwd naar de ideeën hierover en ervaringen van anderen.

quote:

Op zondag 23 november 2008 12:14 schreef Copycat het volgende:
De mens is van nature egoïstisch. Eigen gewin eerst en als er dan nog tijd en animo over is, dan ben jij aan de beurt.

De mens in zijn algemeenheid wellicht, maar hoe komt het dan dat ik hoofdzakelijk niet zo ben? Ik heb heel vaak geen behoefte om een ander te helpen, maar ik doe het toch. Of ben ik eigenlijk gewoon dom bezig en zou ik in deze harder moeten zijn? Ik ben misschien te altruïstisch.

quote:

Op zondag 23 november 2008 12:18 schreef Copycat het volgende:
Ook altruïsme komt imo voort uit egoïsme. 'Kijk eens hoe onbaatzuchtig ik ben. En geef me nu een schouderklopje.'
En mensen verschillen natuurlijk. De een is wat meer uit op eigenbelang dan de ander.

Ik paradeer niet met mijn goede daden. Dat altruïsme voortkomt uit egoïsme ben ik met je eens. Maar dan in de zin van: als ik jou help, dan verwacht ik dat je mij ook helpt.

Maar zou ik mijn houding moeten veranderen? Meer terughoudend zijn in het helpen van mensen? Mensen gewoon de deur wijzen? Mij geen moer interesseren voor de problemen van anderen?

quote:

Op zondag 23 november 2008 12:17 schreef Bot13 het volgende:
Ik herken me hier in een zekere zin wel in. Je moet echter natuurlijk (en dat doe je misschien ook niet, maar algemene opmerking) niet jezelf superieur stellen op het moment dat je door hebt dat jij wel een 'gever' bent en anderen 'nemers'. Misschien bereik je wel veel meer als een 'nemer' en storen mensen zich er nauwelijks aan dat je er eentje bent.

Ik voel mij niet superieur als 'gever'. Voor mij is het de natuurlijke manier van doen. Maar als het steeds maar weer van één kant blijkt te moeten komen (wat niet in alle gevallen zo, zoals ik al zei), dan zet je dat toch aan het denken.

Dat je meer bereikt met nemen lijkt mij inderdaad het geval te zijn. Althans in relatie tot mensen die voornamelijk geven. Want een nemer die tracht te nemen van een andere nemer, die zal snel met de neus in de boter vallen.

quote:

Op zondag 23 november 2008 12:17 schreef Bot13 het volgende:
That being said; ik denk dat het in je persoonlijkheid ligt of je mensen helpt zonder iets terug te willen. Dat kun je niet zomaar uitzetten want voor je het weet doe je het weer. En zo zal dat ook met mensen werken die hulp krijgen en niets in return doen; het gaat heel lastig zijn voor die mensen om dat te veranderen denk ik.

Ja, dat geloof ik ook. Je bent zus of zo en als je je bewust anders opstelt, dan voelt dat heel onnatuurlijk aan. Maar wellicht als je het lang genoeg volhoudt, ook al val je af en toe terug in je oude patroon, dan kan het wellicht. Waar het mij gewoon om gaat is dat ik geen energie wil steken in parasieten.

quote:

Op zondag 23 november 2008 12:25 schreef Papierversnipperaar het volgende:
Je moet alleen mensen helpen waar je een relatie mee hebt. Als er een band is zal men minder makkelijk handelen uit puur opportunisme alleen.

Het gaat ook om mensen met wie ik een relatie heb, of beter gezegd: dacht te hebben. Ik snap het wel. Iedereen heeft het druk. Het is niet alleen opportunisme, maar ook het idee van mensen dat ze er geen tijd voor hebben. Het is voor velen een kwestie van prioriteiten stellen en dan komt men zelf op de eerste plaats, zoals Copycat al zei en wat ook geheel logisch is.

Misschien moet ik relaties met mensen meer economisch gaan benaderen. Kosten en baten analyses uitvoeren. En aan de hand daarvan moeite steken in het onderhouden van die relaties.

quote:

Op zondag 23 november 2008 12:34 schreef Copycat het volgende:

[..]



Gewoon het hele gevoel uitvlakken dus. Lijkt me leuk ...

Nou niet zozeer het gevoel uitvlakken, maar heel selectief daarmee om gaan. Waarom gevoel steken in een relatie met iemand van wie je zelden wat terugkrijgt?

quote:

Op zondag 23 november 2008 12:42 schreef Copycat het volgende:
Misschien moet je niet alles in relaties met anderen afwegen op basis van 'Ik deed dit, dus verwacht ik minimaal dat terug'.
Dan raak je namelijk altijd teleurgesteld. Omdat wat voor jou belangrijk is, niet even belangrijk voor een ander hoeft te zijn. Of ze staan er domweg niet bij stil.

Dat ben ik geheel met je eens. Maar het is ook niet de bedoeling dat men hier het idee krijgt dat ik iemand ben die alles op een weegschaal legt. Dat is helemaal niet waar, namelijk. Maar er zijn wel degelijk grenzen voor wat betreft de verhouding tussen geven en nemen. Ik open zo'n topic echt niet vanwege een incident of omdat ik onlangs een vriend vijf euro heb geleend en hij mij op een later moment niet vijf euro wilde lenen.

quote:

Op zondag 23 november 2008 12:41 schreef Garisson72 het volgende:
TS heeft veelteveel verwachtingen van andere mensen. Da's vragen om problemen.

Zoveel is mij onderhand wel duidelijk geworden. Jammer hoor.

Mensen plakken heel snel het etiket 'vriend' op mensen met wie zijn contacten onderhouden. Dat is natuurlijk vooral ook een sociaal iets, want het is sociaal wenselijk om veel vrienden te hebben. Maar wat is nu werkelijk een vriend? Echte vrienden? Die zijn erg zeldzaam.

quote:

Op zondag 23 november 2008 12:45 schreef ThaMadEd het volgende:
Heel herkenbaar. Ik ben er inmiddels achter dat je simpelweg gewoon niet 'te aardig' moet zijn voor mensen. Als jij niet af en toe je grenzen aangeeft en op je strepen gaat staan, gaan mensen over je heenlopen omdat het voor hen vanzelfsprekend wordt. Tevens zijn ze veel eerder geneigd om boos op je te worden (eerder dan dat ze bij andere mensen zouden doen) als je dan eindelijk een keer geen zin hebt om ze te helpen want ze zijn het al van je gewend dat je voor ze klaarstaat.

Is dat jammer? Ja. Valt het te verhelpen? Ja, simpelweg niet altijd de nice guy zijn.

Nou, ik denk dat wat je hier zegt een hele scherpe en realistische weerspiegeling is van de werkelijkheid. Het is ook wat ik heb ervaren.

Het is vooral jammer omdat mensen die feitelijk heel erg altruïstisch zijn gedwongen worden om die eigenschap in de vrieskist te zetten, terwijl het nu net die mensen zijn die de wereld ietsjes mooier kunnen maken.

quote:

Op zondag 23 november 2008 12:51 schreef sigme het volgende:
Je voelt je het prettigst bij gedrag dat je ligt. Als jij een welwillend persoon bent maakt je andere mensen niet aangenamer, als je ophoudt welwillend te zijn zal dat dan ook niet hun beinvloeden, maar jou. Wil jij een minder aardig persoon zijn / je minder aardig voordoen dan je bent?
Ik zou me daar onprettig bij voelen.

Ik voel mij daar ook onprettig bij en ja, het is een kwestie van je anders voordoen dan hoe je bent. Ik probeer dat wel eens en voel mij na afloop dan ook erg schuldig. Dus ja, of dat de echte oplossing is. Maar goed, het gaat mij om het principe. Want altijd klaarstaan voor anderen terwijl de dienst zelden weder wordt geleverd geeft mij ook een naar gevoel. Het geeft mij het gevoel dat ik word gebruikt.

quote:

Op zondag 23 november 2008 12:51 schreef sigme het volgende:
Overigens verleen ik altijd alle hulp en assistentie die wordt gevraagd, maar ik bied niet veel aan en ik onderhoud niet veel contacten. En ik vraag niks terug.

Zo ben ik ook . Ik bied niet snel hulp aan. Ik help pas wanneer men mij vraagt. Niet altijd, het ligt ook aan de context. Zo zal ik wel snel hulp aanbieden aan een dierbare naaste, zoals directe familieleden met wie ik een sterke band heb.

quote:

Op zondag 23 november 2008 12:52 schreef djenneke het volgende:
Het feit dat je blijkbaar iets terug verwacht van die ander geeft al aan dat je geen ware altruïst bent.
Je wil helemaal niet geven. Je wil een geven-en-nemen relatie. In feite doe je het dus eigenlijk voor jezelf.

Zoals ik hierboven al was overeengekomen met Copycat: ware altruïsme bestaat niet. De altruïsme die er bestaat wordt gevoed door egoïstische grondmotieven. Maar dat maakt je niet opeens hypocriet als je op die manier in het leven staat. Het is toch volstrekt logisch dat je een geven en nemen relatie wilt hebben? Een ander zit eens in de put, maar jij kunt ook eens je problemen hebben. Een sociale relatie moet er op gebaseerd zijn dat je van elkaar op aan kunt. Dat het niet van één kant moet komen. Dat is niet hypocriet, dat is hoe het werkt. Als je lang genoeg geeft terwijl je niets terugkrijgt, dan is het naar mijn mening volstrekt logisch dat je eens bij jezelf gaat nadenken over waar je nu helemaal mee bezig bent.