R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
edit: voegt niets toequote:Op dinsdag 25 november 2008 01:19 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Dat is ongetwijfeld zo, en niet eens ongemerkt. Ik neem het hem wat dat betreft absoluut niet kwalijk dat de andere twee meer voor hem betekenen dan ik. Wat ik hem wel kwalijk neem is dat hij kennelijk helemaal niet aan me gedacht heeft.
Normaal ben ik juist in één-op-één gesprekken een stuk beter dan in gesprekken in de groep, maar met hen is het precies andersom. Eén op één is er maar een met wie ik durf te praten; bij de andere twee weet ik eigenlijk niet wat ik moet zeggenIk wil best met ze praten en ik mag ze ook, maar ik klap gewoon dicht. Daarbij moet ik wel zeggen dat zij mij dus ook niet uit zichzelf aanspreken. Tel daarbij op dat de gesprekken in de groep niet veel diepgang hebben en het is gelijk duidelijk dat en waarom zij meer betekenen voor hem dan ik.
Even voor de duidelijkheid, het gaat om twee jongens en een meisje. Met het meisje kan ik wel praten, sterker nog, die heb ik net gebeld om mijn hart te luchten. Ze reageerde gelukkig positief, maar zei wel dat ze 'niets voor me kon doen' en dat ik eigenlijk met de andere twee moest praten.
[..]
Dat derde kan ik me erg in vinden inderdaad. Er zijn mensen die het vervelend vinden om altijd maar de praatpaal te zijn, maar ik heb daar geen bezwaar tegen. Maar zie eerst maar iemand ervan te overtuigen dat ze bij jou hun ei kwijt kunnen. Als het erop aan komt, ben ik best liefAls ik iemand kan helpen, doe ik dat graag. Ik kom alleen kennelijk niet zo over. Wat betreft vragen naar dingen die anderen belangrijk vinden, dan moet je er wel eerst achterkomen wat iemand belangrijk vindt. Voordat iemand je dat wil vertellen ben je alweer een paar stappen verder, stappen waar ik nu dus moeite mee heb.
Nog even wat voorbeeldjes van dingen waar ik me druk over maak:
Er zijn pasgeleden twee feestjes geweest (waar ik bij was) en er is er nog eentje op komst donderdag (Thanksgiving). Een feestje organiseren lijkt de uitgelezen manier om contact met meerdere studiegenoten te hebben. Tsja, groepscontact gaat nu kennelijk beter dan 1 op 1 dus dan doe ik het even zo. Dus ik stelde vandaag voor om Sinterklaas te vieren bij mij thuis en ik nodigde ze alvast uit. De reactie? "..."
Daarna nodigde de Australië-jongen waar ik bij stond het meisje uit om die middag een bordspel te spelen met "nummer drie" en nog een andere jongen. Ik vroeg hem of hij nog van plan was om mij uit te nodigen. "Oh ja, hoor, dat kan, maar dat wordt wel lastig, want dat bordspel spelen we altijd met zijn vieren..." Toen bleek dat die andere jongen niet kon, zei hij dat ik moeilijk mee kon omdat ik mijn fiets niet bij me had (ik was met de bus gegaan). Ik ben mijn fiets gaan halen op het station en toen ik bij hem thuis was, waren zij ook nog maar net drie seconden daar. Nou, het bordspel was leuk en de rest weet je dus al. En ik kwam met een kutgevoel thuis.
Stupendous, ik reageer later op je PM, ik moet naar bed.
[ Bericht 1% gewijzigd door Stupendous76 op 25-11-2008 14:22:11 ]
Repent, Pray, Forgive
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Hoewel niet gemakkelijk, probeer alle jouw bekende eigenaardigheden simpel te ordenen. Vergelijk ze daarna met een lijstje van bijvoorbeeld asperger (niet daarvoor, want dan schrijf je daar onbedoeld naar toe) Zitten er veel overeenkomsten tussen en heb je het vermoeden dat dat altijd zo is geweest, ga naar iemand met wie je hierover in vertrouwen kan praten (familie/vriend/arts)quote:Op dinsdag 25 november 2008 03:24 schreef Noorsbloed het volgende:
Hmm
Ik ga hier toch even wat neerzetten mischien dat iemand hier kan helpen.
Ik heb een aantal problemen en kom er maar niet achter of ik er iets mee moet doen of niet.
Mischien kunnen jullie wat tips geven of advies ?
Ik kan alleen maar zwart en wit denken.
Er is geen tussenweg en die is er ook nooit geweest naar mijn gevoel.
Ik ben erg snel overprikkeld als ik veel met andere mensen moet omgaan.
Dat is 1 van de redenen dat ik mijn school niet heb kunnen afmaken.
Ook heb ik last gehad van verlatingsangst, maar dat is al iets aan het inbinden geloof ik.
Ik slaap al jaren slecht, en mijn hoofd raast continue met mach 6 van het ene punt naar het ander punt.
Verder ben ik extreem chaotisch en vergeet ik soms de meest normale dingen en afspraken.
Ook heb ik een hekel aan spiegels en probeer ik die soms toch echt wel te vermijden.
En sport ik gigantisch hard op het moment om die extra kilo's eraf te krijgen.
Ook kan ik niet goed met boze gevoelens en telleurstelingen omgaan.
Dat gevoel blijft maar draaien en draaien tot het punt dat ik iets moet slopen of het er gewoon moet uitgooien op de een of andere manier.
Ik word soms zo moe van alles om mij heen, en van mijzelf dat ik even niet meer weet hoe ik nu verder moet.
Op het moment zit ik echt in een goede fase met alleen maar vooruitgang.
Maar toch kan ik bovenstaande dingen niet vergeten, en blijven die bestaan.
Mischien iemand die mij wat advies kan geven ?
Wat je hier opsomt komt mij erg bekend voor, maar dat wil niets zeggen (helaas
)
Repent, Pray, Forgive
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
De sfeer zal misschien ook gewoon niet leuk zijn. Bij mij is dat meestal wel zo, omdat ik me ongemakkelijk voel of geforceerd doe, voelen andere mensen zich ook niet op d'r gemak bij me.quote:Op dinsdag 25 november 2008 12:11 schreef -Mellow- het volgende:
[..]
Ik denk dat het niet zo handig is om jezelf ergens uit te nodigen, dat werkt juist averechts.
Verder herken ik je verhaal heel erg. Toen ik net aan mijn studie begon vormden zich ook groepjes en ik werd als enige aan tafel niet gevraagd mee uit te gaan enzo. Geen idee waarom.
Ik heb wel vaker dat ik zie dat mensen naar elkaar toe trekken die elkaar evenlang kennen als ik en dat ik dan langzamerhand een beetje het buitenbeentje word. Niet omdat mensen me niet aardig vinden denk ik. Maar ik vind het eng als mensen te dicht bij komen, me aanraken etc. Daar krijg ik het benauwd van, en ik denk dat mensen aanvoelen dat ik me daar dus niet voor open stel. Al zou ik dat wel heel graag willen.
Bovendien is vriendschap geen rationeel iets, waarbij je net zoveel terug hoort te krijgen als je geeft, zoals Black Tulip het volgensmij wel poogt te benaderen. Helaas....
Sweet and innocent...
Vandaag twee sollicitatiegesprekken gehad twee keer afgewezen. Bij het tweede gesprek kwam ik niet enthousiant genoeg over en dat ik daarom niet binnen het team pas. Hoe kan ik nog enthousianter doen dan ik daadwerkelijk ben? Ik bedoel ik kan moeilijk toneel gaan spelen want daar prikken ze toch door heen.
Keer op keer komt het er op neer dat ik niet goed genoeg ben als mens. Als mensen mij niet goed genoeg vinden om wat voor reden dan ook kunnen ze van betreft doodvallen.
Ik trek al dit gedoe niet meer. Weer een gesprek, weer een afwijzing. Hoe moet dit nog doorgaan? Ik begin nu zelfs bijna spijt te krijgen dat ik mijn vorige baan heb opgezegd. Terug gaan wil ik niet. Maar het ziet er naar uit dat er geen andere optie is.
Misschien moet ik accepteren dat ik bepaalde dingen niet kan en dat ik sommige dingen nooit zal bereiken.
Maar als niemand mij ooit een kans geeft om mijzelf te bewijzen hoe kan ik dan ooit iets bereiken in het leven. Werk is belangrijk en je moet in je werk een uitdaging zien en je moer er plezier in hebben. En dat had ik bij mijn vorige baan niet.
Ik word er compleet moedeloos van en weet eigenlijk niet goed meer wat nu verstandig is om te gaan doen.
Keer op keer komt het er op neer dat ik niet goed genoeg ben als mens. Als mensen mij niet goed genoeg vinden om wat voor reden dan ook kunnen ze van betreft doodvallen.
Ik trek al dit gedoe niet meer. Weer een gesprek, weer een afwijzing. Hoe moet dit nog doorgaan? Ik begin nu zelfs bijna spijt te krijgen dat ik mijn vorige baan heb opgezegd. Terug gaan wil ik niet. Maar het ziet er naar uit dat er geen andere optie is.
Misschien moet ik accepteren dat ik bepaalde dingen niet kan en dat ik sommige dingen nooit zal bereiken.
Maar als niemand mij ooit een kans geeft om mijzelf te bewijzen hoe kan ik dan ooit iets bereiken in het leven. Werk is belangrijk en je moet in je werk een uitdaging zien en je moer er plezier in hebben. En dat had ik bij mijn vorige baan niet.
Ik word er compleet moedeloos van en weet eigenlijk niet goed meer wat nu verstandig is om te gaan doen.
14 SHADES OF GREY
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Vrijwel niets is zo frustrerend als keer op keer afgewezen worden. Mijn ervaring is dat als je sociaal niet zo sterk aangelegd bent, de kans veel kleiner is om aangenomen te worden. Een tweede gesprek is wel mogelijk. Heel vervelend, want om je te kunnen bewijzen moet je wel een kans geboden worden. Ervaring opdoen in de vorm van een stage is niet altijd haalbaar. De huur moet tenslotte wel betaald worden.
Een diagnose heeft bij mij wel geholpen om een en ander beter te leren accepteren, maar dan nog blijft veel buiten bereik wat wel vrij gangbaar is in onze maatschappij (bijvoorbeeld een auto of vliegvakantie). Uiteindelijk zal het in financiele zin vaak neerkomen op roeien met de riemen die je hebt. Mensen die bij mij op visite komen kunnen niet hetzelfde comfort verwachten als ze thuis gewend zijn. In ieder geval heb ik nog het geluk dat ik geen schulden heb en er in slaag om rond te komen.
Een diagnose heeft bij mij wel geholpen om een en ander beter te leren accepteren, maar dan nog blijft veel buiten bereik wat wel vrij gangbaar is in onze maatschappij (bijvoorbeeld een auto of vliegvakantie). Uiteindelijk zal het in financiele zin vaak neerkomen op roeien met de riemen die je hebt. Mensen die bij mij op visite komen kunnen niet hetzelfde comfort verwachten als ze thuis gewend zijn. In ieder geval heb ik nog het geluk dat ik geen schulden heb en er in slaag om rond te komen.
Uhm, een kennis van mij heeft erg veel autistische trekken (volgens het lijstje). Mijn vraag is hoe vaak het voorkomt dat een autistische persoon zeer formeel praat (in alle omstandigheden), en woorden/letterlijke zinnen overneemt van hooggeleerde mannen waar hij op geilt. Veel voorkomend? Of? Geen flauw idee.
Dat weet ik, daarom heb ik het ook voorzichtig geprobeerd te vragen: 'was je nog van plan om mij uit te nodigen...?' Ik vond het namelijk vreemd dat hij niks zei terwijl ik recht tegenover hem stond. Dat meisje vond het ook vreemd overigens.quote:Op dinsdag 25 november 2008 12:11 schreef -Mellow- het volgende:
Ik denk dat het niet zo handig is om jezelf ergens uit te nodigen, dat werkt juist averechts.
Ik heb daar eigenlijk geen problemen mee. Ik weet wel dat mensen me onbereikbaar noemden, ook al is dat oordeel ook al weer minstens twee jaar geleden. Ik kan me goed voorstellen dat ik voor sommige mensen nog steeds als onbereikbaar overkom.quote:Maar ik vind het eng als mensen te dicht bij komen, me aanraken etc. Daar krijg ik het benauwd van, en ik denk dat mensen aanvoelen dat ik me daar dus niet voor open stel. Al zou ik dat wel heel graag willen.
Stupendous76, wat heb je weggehaald?
Soms is het heel duidelijk een kwestie van een verkeerde sfeer inderdaad, maar ik denk niet dat het deze keer het geval is.quote:Op dinsdag 25 november 2008 16:07 schreef Innocence het volgende:
De sfeer zal misschien ook gewoon niet leuk zijn. Bij mij is dat meestal wel zo, omdat ik me ongemakkelijk voel of geforceerd doe, voelen andere mensen zich ook niet op d'r gemak bij me.
Ik weet ook wel dat het niet zo werkt. Ik moet er alleen nog achterkomen hoe het dan wel werkt, en dan eigenlijk vooral hoe mensen vrienden met elkaar worden.quote:Bovendien is vriendschap geen rationeel iets, waarbij je net zoveel terug hoort te krijgen als je geeft, zoals Black Tulip het volgensmij wel poogt te benaderen. Helaas....
Ik heb vandaag dus met die jongen gepraat die me in eerste instantie niet had uitgenodigd. Het was een vrij heftig gesprek, maar ik ben wel blij dat ik het gedaan heb
Om het kort te houden: niet uitgenodigd worden kwam doordat ik de vijfde zou zijn bij een traditie om met zijn vieren een spel te spelen. (oplossing: spel meenemen wat met zijn vijven of meer kan worden gedaan). Hij mag me wel, hij komt graag naar mijn Sinterklaasfeest en het was zeker niet kwaad bedoeld. En ik moet niet zo moeilijk doen. Iedereen twijfelt wel eens of vrienden wel vrienden zijn en niet worden uitgenodigd worden is nooit leuk, maar daar moet je je niet zoveel van aantrekken. En hij probeerde me te troosten 
En hij reageerde welwillend op mijn voorstel om eens wat samen te gaan doen Ik heb ook vandaag een gesprek gehad met een coördinator van mijn studie. Ik heb haar verteld over mijn autisme, wat voor haar nogal wat ophelderde omdat er al wat misverstanden waren geweest. En we hebben gepraat over de twijfels die ik had over mijn studie en de major die ik moet gaan kiezen. Ik ben weer back on track en ik ga er weer met volle moed tegenaan.
Het was een goede dag vandaag
quote:Op dinsdag 25 november 2008 16:34 schreef tijnbrein het volgende:
Vandaag twee sollicitatiegesprekken gehad twee keer afgewezen. Bij het tweede gesprek kwam ik niet enthousiant genoeg over en dat ik daarom niet binnen het team pas. Hoe kan ik nog enthousianter doen dan ik daadwerkelijk ben? Ik bedoel ik kan moeilijk toneel gaan spelen want daar prikken ze toch door heen.
Keer op keer komt het er op neer dat ik niet goed genoeg ben als mens. Als mensen mij niet goed genoeg vinden om wat voor reden dan ook kunnen ze van betreft doodvallen.
Geef niet op, blijf proberen. Ik zou willen dat ik je beter kon helpen, maar ik weet natuurlijk niet hoe je overkomt tijdens zo'n gesprek. Ik heb eigenlijk zelf niet heel veel moeite met sollicitatiegesprekken. De moeite komt later wanneer het bedrijf beseft wat voor botte ongezellige trien ze in huis hebben gehaald 
Misschien moet je meer met Maeghan praten? Die wist er wel wat van af geloof ik.Jij bent degene die bepaalt of je goed genoeg bent als mens. Het maakt geen flikker uit wat iemand anders daarvan denkt.
Doe dat niet! Solliciteren kun je leren, daar ben ik van overtuigd (al heb ik het zelf (nog) niet hoeven te leren, gelukkig). Het is een beetje tegenstrijdig, aan de ene kant is het voor je zelfvertrouwen goed om je tekortkomingen te accepteren, aan de andere kant is het juist een enorme boost als je ontdekt dat je bereikt wat je voor onmogelijk hield. Ik wens je veel sterkte. Vooral niet opgeven. Nu nog niet.quote:Misschien moet ik accepteren dat ik bepaalde dingen niet kan en dat ik sommige dingen nooit zal bereiken.
Het paste niet bij die specifieke post maar heb het verder niet meer geplaatst. Was iets als: ik kan vrij slecht verwoorden wat ik denk/weet/voel, maar gelukkig zijn er een aantal mensen hier die precies de voorbeelden aanhalen die ik bedoel.quote:Op dinsdag 25 november 2008 23:02 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Stupendous76, wat heb je weggehaald?
[..]
Voorbeelden:
etc.
Ik heb al eens verschillende posts uit de topicreeks verzameld en doorgestuurd naar de psycholoog (maar dat deed ik te laat
), ik denk dat ik het nog maar eens moet proberen: constant feest der herkenning, maar in hoeverre speelt het en/of kan/moet je er wat aan doen.
Repent, Pray, Forgive
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Hmm even over dat solliciteren, het is denk ik altijd goed om gewoon eerlijk te zijn in zo'n gesprek, maar 't blijft 'n ellende en veel afwijzingen en brieven schrijven en etc. Maar geef niet op. En realiseer je: niet veel mensen komen bij 'n baan terecht die precies aansluit bij hun vooropleiding. 
M.
En realiseer je: niet veel mensen komen bij 'n baan terecht die precies aansluit bij hun vooropleiding. M.
Hallon!
Ik praat en schrijf vaak erg formeel, ook op mijn werk waar een deel van de mensen aan de lopende band schuine moppen vertelt. Voor dergelijke moppentapperij haal ik mijn neus op, ik denk dat de meeste van mijn vrienden er ook niet op zitten te wachten.quote:Op dinsdag 25 november 2008 22:38 schreef Onsterfelijkheid het volgende:
Uhm, een kennis van mij heeft erg veel autistische trekken (volgens het lijstje). Mijn vraag is hoe vaak het voorkomt dat een autistische persoon zeer formeel praat (in alle omstandigheden), en woorden/letterlijke zinnen overneemt van hooggeleerde mannen waar hij op geilt. Veel voorkomend? Of? Geen flauw idee.
Ik praat er nooit met anderen over, maar ik heb volgens mezelf een emotioneel mankement.
Als anderen iets verdrietigs (zouden) vertellen, dan voel ik daar helemaal niets bij. Ik word niet emotioneel geraakt door de gevoelens van een ander.
Ik ben niet zo iemand die grof over andermans gevoelens heenstapt, maar ik heb kennelijk geen vermogen tot medeleven of geen inlevingsvermogen.
Als ik mezelf onbewust met anderen ga vergelijken, dan voel ik me minderwaardig doordat ik weet dat ik een ´mankement´ heb.
Ik vind het extra moeilijk omdat mensen vaak met verhalen naar me toekomen, en ik aan dat gebrek denk.
Als anderen iets verdrietigs (zouden) vertellen, dan voel ik daar helemaal niets bij. Ik word niet emotioneel geraakt door de gevoelens van een ander.
Ik ben niet zo iemand die grof over andermans gevoelens heenstapt, maar ik heb kennelijk geen vermogen tot medeleven of geen inlevingsvermogen.
Als ik mezelf onbewust met anderen ga vergelijken, dan voel ik me minderwaardig doordat ik weet dat ik een ´mankement´ heb.
Ik vind het extra moeilijk omdat mensen vaak met verhalen naar me toekomen, en ik aan dat gebrek denk.
Kom ook gezellig meekotsen in mijn pukeboek!
Eigenlijk wel goed, maar achteraf bezien kon het beter. Zoals gezegd kan ik niet goed verwoorden wat ik bedoel, heb ik niet echt problemen, ben niet dom, kortom: ik kan me redelijk redden. Haar/hun diagnose is dan ook dat ik waarschijnlijk pdd-nos heb, voornamelijk omdat ze wel punten herkent van aandoening X of Y, maar om een stempeltje te krijgen van X of Y moet je zo veel als mogelijk punten van het lijstje X of Y hebben.quote:Op woensdag 26 november 2008 00:34 schreef Black_Tulip het volgende:
Het is een 'feest' van herkenning hier inderdaad.
Hoe is dat gegaan met de psycholoog?
Er zou nu een vervolgtraject moeten komen, maar vanwege drukte bij mij (werk/huis) ben ik daar nog niet mee doorgegaan.
Repent, Pray, Forgive
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
