R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
D'r is nu een film op ned2.. gaat over een gehandicapte jongen. Ik weet niet wat ie heeft, maar het lijkt me wel autisme wat ie speelt. Met al die vaste dingen die die moet doen enzo.. 
Er gaat niets boven Groningen
Ik heb standaard bio-magnesium van pharma-nord, verkrijgbaar bij Etos, DA en Dirx drogisterijen voor 7,95 geloof ik en die werken goed. Die prut van kruidvat huismerk werkt bijv. niet.quote:Op donderdag 20 november 2008 19:21 schreef Innocence het volgende:
Re, weet jij trouwens wat meer over het gebruik van magnesium-tabletten?
Zijn gewoon vrij verkrijgbaar, ontspannend en helpen wel bij knarsentanden/tandenklapperen bij XTC-gebruik en zelfs om clusterhoofdpijn te voorkomen.
Ik slaap er korter mee en ik heb minder spier- en gewrichtspijn. Ik ben hypermobiel en veel hms'ers gebruiken extra magnesium.
Sanity is (not) statistical
Het zijn niet allemaal sollicitatiegesprekken. De meeste zijn intakegesprekken bij een uitzendbureau of detacheringsbureau. Maar het is inderdaad wel een goed idee om zo min mogelijk afspraken per dag te doen. Gisteren had ik een intakegesprek en een sollicitatiegesprek. Dat vond ik goed te doen. Als er maar genoeg tijd tussen de gesprekken zit zodat ik tijd heb om voor te bereiden gaat het wel.quote:Op vrijdag 21 november 2008 20:37 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Je hoeft het jezelf niet zo moeilijk te maken. Gewoon 1 sollicitatiegesprek per dag plannen, dan ben je waarschijnlijk voor dat ene gesprek een stuk meer gefocust waardoor je meer kans hebt op een baan
Tot nu toe heb ik drie sollicitatiegesprekken gehad. Twee bedrijven vond ik het werk niet interessant genoeg en daarom hebben vonden zo wel ik als het bedrijf het niet verstandig om verder te gaan. Het andere bedrijf vond mijn vaardigheden niet voldoende en gaan iemand anders aannemen.
Ik weet ongeveer wat ik wil. Maar dat kan niet elk bedrijf bieden. Zeker kleine bedrijven niet. Bij kleine bedrijven moet je iets gelijk kunnen en is er eigenlijk geen tijd om iemand in te werken. Dat werkt bij mij niet.
Dus is het voor mij beter dat ik bij een groter bedrijf ga werken waar ik rustig het werk kan leren. Dit ligt zowel aan mijn werkervaring, nauwkeurigheid en mij onzekerheid.
14 SHADES OF GREY
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Wat jij zegt daar herken ik mijzelf ook wel in. Maar toch heb ik de afgelopen 3 jaar gewerkt in de richting waar ik een diploma in gehaald heb. Alleen nog niet op het niveau dat ik zou willen.quote:Op vrijdag 21 november 2008 21:16 schreef sempron2400 het volgende:
[..]
Ik heb ook veel sollicitatiegesprekken gehad (en steeds afgewezen). Dat is iets om moedeloos van te worden. Ik heb er veel voor moeten reizen en veel kosten gemaakt. Ik had het gevoel maatschappelijk mislukt te zijn. Pas in mei 2007 kreeg ik de diagnose Syndroom van Asperger.
Inmiddels verricht ik 30 uur per week routinematig werk achter een computer, dus ik ben blij dat mijn week weer invulling heeft. Door de loondispensatie zal ik, ook als ik in voltijd zou werken, niet eens de volledige arbeidskorting kunnen benutten. De hoop op financiële voorspoed heb ik voorlopig opgegeven (een normaal salaris is al gauw 2200 euro bruto). Ik ben afgestudeerd in 2004 en het is nu bijna 2009... maar ik zeg nooit nooit.
Overigens ben ik nog nooit getest op autisme. Maar ik denk ook niet dat ik dat heb. Ik heb wel veel moeite met sociale interactie maar dat komt door problemen die ik gehad heb als kind. Als ik die problemen een plaats kan geven en meer zelfvertrouwen krijg dan komt het vanzelf goed met mij. Nu alleen die twee dingen nog bereiken. Het zal niet makkelijk zijn om die dingen te bereiken maar ik ben er wel mee bezig.
14 SHADES OF GREY
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Ik begrijp dat je meer geld wilt, maar probeer tevreden te zijn met wat je hebt en ermee te doen wat je kunt. Mijn vriend studeert nog en heeft alleen een bijbaantje en ik verdien 1680 bruto per vier weken. Netto heb ik dan 1400 euro, maar daar zitten weekend- en avondtoeslagen, maaltijd- en reiskostenvergoeding al bij. Het is geen vetpot hoor, maar we leven er ruim van (ik heb 1000 euro vaste lasten) en we doen nog regelmatig leuke dingen ook. Ja ok, een wereldreis zit er dan misschien niet in, maar het had allemaal ook veel erger gekund. Ik had me ook iets anders voorgesteld na alle verhalen over academisch startsalaris en zo, maar het zit er nu eenmaal niet in.quote:Op vrijdag 21 november 2008 21:16 schreef sempron2400 het volgende:
[..]
Ik heb ook veel sollicitatiegesprekken gehad (en steeds afgewezen). Dat is iets om moedeloos van te worden. Ik heb er veel voor moeten reizen en veel kosten gemaakt. Ik had het gevoel maatschappelijk mislukt te zijn. Pas in mei 2007 kreeg ik de diagnose Syndroom van Asperger.
Inmiddels verricht ik 30 uur per week routinematig werk achter een computer, dus ik ben blij dat mijn week weer invulling heeft. Door de loondispensatie zal ik, ook als ik in voltijd zou werken, niet eens de volledige arbeidskorting kunnen benutten. De hoop op financiële voorspoed heb ik voorlopig opgegeven (een normaal salaris is al gauw 2200 euro bruto). Ik ben afgestudeerd in 2004 en het is nu bijna 2009... maar ik zeg nooit nooit.
Sanity is (not) statistical
Ik snap dat dat niet leuk is. Maar ook ik werk onder nivo en verdien te weinig. Echter niet door ASS, maar door hele andere oorzaken, die ook overmacht zijn. Wat ik wel belangrijk vind, is het gevoel mee te doen aan de maatschappij. Er zijn zoveel mensen die om allerlei redenen niet mee kunnen doen (of willen doen), dat ik het erg kan waarderen om igg een onderdeel van de werkende maatschappij te zijn.quote:Op vrijdag 21 november 2008 21:16 schreef sempron2400 het volgende:
[..]
Ik heb ook veel sollicitatiegesprekken gehad (en steeds afgewezen). Dat is iets om moedeloos van te worden. Ik heb er veel voor moeten reizen en veel kosten gemaakt. Ik had het gevoel maatschappelijk mislukt te zijn. Pas in mei 2007 kreeg ik de diagnose Syndroom van Asperger.
Inmiddels verricht ik 30 uur per week routinematig werk achter een computer, dus ik ben blij dat mijn week weer invulling heeft. Door de loondispensatie zal ik, ook als ik in voltijd zou werken, niet eens de volledige arbeidskorting kunnen benutten. De hoop op financiële voorspoed heb ik voorlopig opgegeven (een normaal salaris is al gauw 2200 euro bruto). Ik ben afgestudeerd in 2004 en het is nu bijna 2009... maar ik zeg nooit nooit.
Dankjewel. Ik heb goede hoop dat ik snel weer ander werk heb.quote:Op zondag 23 november 2008 14:05 schreef Black_Tulip het volgende:
Veel succes met verder solliciteren dan tijnbrein
14 SHADES OF GREY
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
TVP over evt asperger gesprekken 
I never think of the future - it comes soon enough. - Albert Einstein
Dat vind ik inderdaad ook heel wat waard: het gevoel nuttig bezig te zijn en mee te draaien in de samenleving (zowel wat werk betreft als daarbuiten). Ik heb het geluk niet al te materialistisch ingesteld te zijn, en op carrièregebied voorzie ik nog wel groeimogelijkheden. Dat heeft wel tijd nodig.quote:Op zaterdag 22 november 2008 23:16 schreef childintime het volgende:
[..]
Ik snap dat dat niet leuk is. Maar ook ik werk onder nivo en verdien te weinig. Echter niet door ASS, maar door hele andere oorzaken, die ook overmacht zijn. Wat ik wel belangrijk vind, is het gevoel mee te doen aan de maatschappij. Er zijn zoveel mensen die om allerlei redenen niet mee kunnen doen (of willen doen), dat ik het erg kan waarderen om igg een onderdeel van de werkende maatschappij te zijn.
Wat contacten betreft gaat het heel redelijk, maar op subtiel niveau merk ik toch dat er met ASS toch verschillen zijn. Tijdens bijvoorbeeld een kerkdienst of muziekoptreden praat degene naast mij vaker met zijn of haar andere buurman of buurvrouw dan met mij. Het zijn kleine dingetjes, maar soms heb ik er toch moeite mee - in bekend gezelschap nog het minst. Om voldoende gespreksstof te hebben doe ik mijn best om levenservaring op te doen. Stilstand is, bij mij in ieder geval, achteruitgang.
Gevonden waar mijn spanning vandaan kwamquote:Op maandag 17 november 2008 13:51 schreef Juup© het volgende:
[..]
Ik dus Oxazepam. Het is niet zo dat ik elke dag zo gespannen ben, maar de laatste tijd wel door omstandigheden die ik niet kan beïnvloeden
[...blaaat...]
Ik was enorm gespannen omdat ik iets wilde gaan ondernemen wat eigenlijk veel prikkels zou gaan opleveren, en op basis van het laatste had ik besloten om het dus niet te gaan doen. Met dat besluit ging ik 100% in tegen mijn innerlijke gevoel, en dat maakte mij verdrietig, voelde mezelf eenzaam, en zat mezelf enorm in de weg, en dat riep enorm veel emoties op.
Ik heb vrijdag na een goed gesprek met mijn vrouw besloten om toch datgene te gaan ondernemen wat ik wilde, en ondanks de hoeveelheid prikkels die ik er door kreeg, heeft het mij enorm goed gedaan en ben ik mijn innerlijke pijn en onrust kwijt.
Ik heb weer wat geleerd mbt mezelf en dat is altijd goed. Ik moet meer naar mijn gevoel luisteren, niet niet altijd alles willen redeneren en voorspellen (invullen).
Mensen hoeven niet altijd te weten dat ik autist ben, het gaat tenslotte om de de inhoud niet om de verpakking.
Ik voel me behoorlijk hopeloos op dit moment, en dat is niet de eerste keer. Ik ga nu regelmatig om met een paar studiegenoten die ik graag vrienden zou willen noemen, afgezien van het feit dat het 'vriendschapsgevoel' ontbreekt. Ik voel niet echt een 'klik', ik heb niet het gevoel dat ze me echt aardig vinden, dat ze ooit aan me denken, tijd voor me vrij willen maken, iets aardigs voor me willen doen, etc. En ondertussen zie ik dat ze dat wel hebben met elkaar. Vandaag was nog wel het absolute dieptepunt. Een van hen is twee weken weggeweest naar Australië en die is sinds gisteren terug. Vandaag bleek hij souvenirs te hebben gekocht voor de twee anderen, maar niet voor mij... We kennen elkaar allemaal even lang, dus dat is het niet. En het ging op het begin zo goed.. Ergens is er iets mis gegaan en ik weet niet wat het is.
Kan iemand mij een crash course "hoe maak ik vrienden" geven..? Please..
We kennen elkaar allemaal even lang, dus dat is het niet. En het ging op het begin zo goed.. Ergens is er iets mis gegaan en ik weet niet wat het is.Kan iemand mij een crash course "hoe maak ik vrienden" geven..? Please..
Nee, helaas niet.quote:Op maandag 24 november 2008 19:30 schreef Black_Tulip het volgende:
Ik voel me behoorlijk hopeloos op dit moment, en dat is niet de eerste keer. Ik ga nu regelmatig om met een paar studiegenoten die ik graag vrienden zou willen noemen, afgezien van het feit dat het 'vriendschapsgevoel' ontbreekt. Ik voel niet echt een 'klik', ik heb niet het gevoel dat ze me echt aardig vinden, dat ze ooit aan me denken, tijd voor me vrij willen maken, iets aardigs voor me willen doen, etc. En ondertussen zie ik dat ze dat wel hebben met elkaar. Vandaag was nog wel het absolute dieptepunt. Een van hen is twee weken weggeweest naar Australië en die is sinds gisteren terug. Vandaag bleek hij souvenirs te hebben gekocht voor de twee anderen, maar niet voor mij...
Kan iemand mij een crash course "hoe maak ik vrienden" geven..? Please..
Maar als je binnen een bepaalde tijd zelf op vakantie gaat, stuur dan op zijn minst een kaartje naar die vriend...
Repent, Pray, Forgive
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Zoiets ja, al kost het ontzettend veel moeite om dat te doen.quote:Op maandag 24 november 2008 17:07 schreef Juup© het volgende:
[..]
Gevonden waar mijn spanning vandaan kwam
Ik was enorm gespannen omdat ik iets wilde gaan ondernemen wat eigenlijk veel prikkels zou gaan opleveren, en op basis van het laatste had ik besloten om het dus niet te gaan doen. Met dat besluit ging ik 100% in tegen mijn innerlijke gevoel, en dat maakte mij verdrietig, voelde mezelf eenzaam, en zat mezelf enorm in de weg, en dat riep enorm veel emoties op.
Ik heb vrijdag na een goed gesprek met mijn vrouw besloten om toch datgene te gaan ondernemen wat ik wilde, en ondanks de hoeveelheid prikkels die ik er door kreeg, heeft het mij enorm goed gedaan en ben ik mijn innerlijke pijn en onrust kwijt.
Ik heb weer wat geleerd mbt mezelf en dat is altijd goed. Ik moet meer naar mijn gevoel luisteren, niet niet altijd alles willen redeneren en voorspellen (invullen).
Mensen hoeven niet altijd te weten dat ik autist ben, het gaat tenslotte om de de inhoud niet om de verpakking.
Repent, Pray, Forgive
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Tja misschien heb jij ook minder voor diegene gedaan dan die andere twee? Ik bedoel het niet lullig, maar misschien dat je ongemerkt gewoon minder aandacht hebt besteed aan dingen die voor diegene belangrijk waren, waardoor diegene het idee heeft gekregen dat jij niet zo geinteresseerd bent? Ik heb zelf bijvoorbeeld dat ik altijd vergeet om naar dingen te vragen die anderen belangrijk vinden. Ten eerste zijn het dingen die voor mij persoonlijk geen rol spelen, daarom denk ik er niet aan. Ten tweede, al schrijf ik het op mijn hand, zodra er een blaadje voorbijwappert ben ik het weer vergeten en dan denk ik er nog niet aan om ernaar te vragen. Ten derde denk ik eigenlijk altijd dat als mensen wat willen vertellen, ze dat toch wel doen simpelweg om het feit dat ik dat zelf ook doe. Ik merk wel dat mensen het om een of andere reden op prijs stellen als je vraagt naar hun rijexamen, verbroken relatie, overleden cavia, etc. ( ja ik wéét het wel en ik snap ook wel een beetje waarom - ik snap alleen niet waarom ik er eerst naar moet vragen als overduidelijk is dat iemand iets kwijt wilquote:Op maandag 24 november 2008 19:30 schreef Black_Tulip het volgende:
Ik voel me behoorlijk hopeloos op dit moment, en dat is niet de eerste keer. Ik ga nu regelmatig om met een paar studiegenoten die ik graag vrienden zou willen noemen, afgezien van het feit dat het 'vriendschapsgevoel' ontbreekt. Ik voel niet echt een 'klik', ik heb niet het gevoel dat ze me echt aardig vinden, dat ze ooit aan me denken, tijd voor me vrij willen maken, iets aardigs voor me willen doen, etc. En ondertussen zie ik dat ze dat wel hebben met elkaar. Vandaag was nog wel het absolute dieptepunt. Een van hen is twee weken weggeweest naar Australië en die is sinds gisteren terug. Vandaag bleek hij souvenirs te hebben gekocht voor de twee anderen, maar niet voor mij...
Kan iemand mij een crash course "hoe maak ik vrienden" geven..? Please..
).
Sanity is (not) statistical
Ik ga me laten testen op autisme, ik kan me goed vinden in de kenmerken die gegeven worden. Het schijnt in de familie te zitten.
Derhalve tvp
Derhalve tvp
Children of the night. What music they make.
Dat is ongetwijfeld zo, en niet eens ongemerkt. Ik neem het hem wat dat betreft absoluut niet kwalijk dat de andere twee meer voor hem betekenen dan ik. Wat ik hem wel kwalijk neem is dat hij kennelijk helemaal niet aan me gedacht heeft.quote:Op maandag 24 november 2008 22:29 schreef Maeghan het volgende:
Tja misschien heb jij ook minder voor diegene gedaan dan die andere twee? Ik bedoel het niet lullig, maar misschien dat je ongemerkt gewoon minder aandacht hebt besteed aan dingen die voor diegene belangrijk waren, waardoor diegene het idee heeft gekregen dat jij niet zo geinteresseerd bent?
Normaal ben ik juist in één-op-één gesprekken een stuk beter dan in gesprekken in de groep, maar met hen is het precies andersom. Eén op één is er maar een met wie ik durf te praten; bij de andere twee weet ik eigenlijk niet wat ik moet zeggen
Ik wil best met ze praten en ik mag ze ook, maar ik klap gewoon dicht. Daarbij moet ik wel zeggen dat zij mij dus ook niet uit zichzelf aanspreken. Tel daarbij op dat de gesprekken in de groep niet veel diepgang hebben en het is gelijk duidelijk dat en waarom zij meer betekenen voor hem dan ik.Even voor de duidelijkheid, het gaat om twee jongens en een meisje. Met het meisje kan ik wel praten, sterker nog, die heb ik net gebeld om mijn hart te luchten. Ze reageerde gelukkig positief, maar zei wel dat ze 'niets voor me kon doen' en dat ik eigenlijk met de andere twee moest praten.
Dat derde kan ik me erg in vinden inderdaad. Er zijn mensen die het vervelend vinden om altijd maar de praatpaal te zijn, maar ik heb daar geen bezwaar tegen. Maar zie eerst maar iemand ervan te overtuigen dat ze bij jou hun ei kwijt kunnen. Als het erop aan komt, ben ik best liefquote:Ik heb zelf bijvoorbeeld dat ik altijd vergeet om naar dingen te vragen die anderen belangrijk vinden. Ten eerste zijn het dingen die voor mij persoonlijk geen rol spelen, daarom denk ik er niet aan. Ten tweede, al schrijf ik het op mijn hand, zodra er een blaadje voorbijwappert ben ik het weer vergeten en dan denk ik er nog niet aan om ernaar te vragen. Ten derde denk ik eigenlijk altijd dat als mensen wat willen vertellen, ze dat toch wel doen simpelweg om het feit dat ik dat zelf ook doe. Ik merk wel dat mensen het om een of andere reden op prijs stellen als je vraagt naar hun rijexamen, verbroken relatie, overleden cavia, etc. ( ja ik wéét het wel en ik snap ook wel een beetje waarom - ik snap alleen niet waarom ik er eerst naar moet vragen als overduidelijk is dat iemand iets kwijt wil
Als ik iemand kan helpen, doe ik dat graag. Ik kom alleen kennelijk niet zo over. Wat betreft vragen naar dingen die anderen belangrijk vinden, dan moet je er wel eerst achterkomen wat iemand belangrijk vindt. Voordat iemand je dat wil vertellen ben je alweer een paar stappen verder, stappen waar ik nu dus moeite mee heb.Nog even wat voorbeeldjes van dingen waar ik me druk over maak:
Er zijn pasgeleden twee feestjes geweest (waar ik bij was) en er is er nog eentje op komst donderdag (Thanksgiving). Een feestje organiseren lijkt de uitgelezen manier om contact met meerdere studiegenoten te hebben. Tsja, groepscontact gaat nu kennelijk beter dan 1 op 1 dus dan doe ik het even zo. Dus ik stelde vandaag voor om Sinterklaas te vieren bij mij thuis en ik nodigde ze alvast uit. De reactie? "...
... Sure "
Daarna nodigde de Australië-jongen waar ik bij stond het meisje uit om die middag een bordspel te spelen met "nummer drie" en nog een andere jongen. Ik vroeg hem of hij nog van plan was om mij uit te nodigen. "Oh ja, hoor, dat kan, maar dat wordt wel lastig, want dat bordspel spelen we altijd met zijn vieren..." Toen bleek dat die andere jongen niet kon, zei hij dat ik moeilijk mee kon omdat ik mijn fiets niet bij me had (ik was met de bus gegaan). Ik ben mijn fiets gaan halen op het station en toen ik bij hem thuis was, waren zij ook nog maar net drie seconden daar. Nou, het bordspel was leuk en de rest weet je dus al. En ik kwam met een kutgevoel thuis.
Stupendous, ik reageer later op je PM, ik moet naar bed.
Hmm
Ik ga hier toch even wat neerzetten mischien dat iemand hier kan helpen.
Ik heb een aantal problemen en kom er maar niet achter of ik er iets mee moet doen of niet.
Mischien kunnen jullie wat tips geven of advies ?
Ik kan alleen maar zwart en wit denken.
Er is geen tussenweg en die is er ook nooit geweest naar mijn gevoel.
Ik ben erg snel overprikkeld als ik veel met andere mensen moet omgaan.
Dat is 1 van de redenen dat ik mijn school niet heb kunnen afmaken.
Ook heb ik last gehad van verlatingsangst, maar dat is al iets aan het inbinden geloof ik.
Ik slaap al jaren slecht, en mijn hoofd raast continue met mach 6 van het ene punt naar het ander punt.
Verder ben ik extreem chaotisch en vergeet ik soms de meest normale dingen en afspraken.
Ook heb ik een hekel aan spiegels en probeer ik die soms toch echt wel te vermijden.
En sport ik gigantisch hard op het moment om die extra kilo's eraf te krijgen.
Ook kan ik niet goed met boze gevoelens en telleurstelingen omgaan.
Dat gevoel blijft maar draaien en draaien tot het punt dat ik iets moet slopen of het er gewoon moet uitgooien op de een of andere manier.
Ik word soms zo moe van alles om mij heen, en van mijzelf dat ik even niet meer weet hoe ik nu verder moet.
Op het moment zit ik echt in een goede fase met alleen maar vooruitgang.
Maar toch kan ik bovenstaande dingen niet vergeten, en blijven die bestaan.
Mischien iemand die mij wat advies kan geven ?
[ Bericht 5% gewijzigd door Noorsbloed op 25-11-2008 03:31:34 ]
Ik ga hier toch even wat neerzetten mischien dat iemand hier kan helpen.
Ik heb een aantal problemen en kom er maar niet achter of ik er iets mee moet doen of niet.
Mischien kunnen jullie wat tips geven of advies ?
Ik kan alleen maar zwart en wit denken.
Er is geen tussenweg en die is er ook nooit geweest naar mijn gevoel.
Ik ben erg snel overprikkeld als ik veel met andere mensen moet omgaan.
Dat is 1 van de redenen dat ik mijn school niet heb kunnen afmaken.
Ook heb ik last gehad van verlatingsangst, maar dat is al iets aan het inbinden geloof ik.
Ik slaap al jaren slecht, en mijn hoofd raast continue met mach 6 van het ene punt naar het ander punt.
Verder ben ik extreem chaotisch en vergeet ik soms de meest normale dingen en afspraken.
Ook heb ik een hekel aan spiegels en probeer ik die soms toch echt wel te vermijden.
En sport ik gigantisch hard op het moment om die extra kilo's eraf te krijgen.
Ook kan ik niet goed met boze gevoelens en telleurstelingen omgaan.
Dat gevoel blijft maar draaien en draaien tot het punt dat ik iets moet slopen of het er gewoon moet uitgooien op de een of andere manier.
Ik word soms zo moe van alles om mij heen, en van mijzelf dat ik even niet meer weet hoe ik nu verder moet.
Op het moment zit ik echt in een goede fase met alleen maar vooruitgang.
Maar toch kan ik bovenstaande dingen niet vergeten, en blijven die bestaan.
Mischien iemand die mij wat advies kan geven ?
[ Bericht 5% gewijzigd door Noorsbloed op 25-11-2008 03:31:34 ]
Vikingen zijn niet dood !
Noorsbloed officiële Fok! Vikingsnelkookpan !
Noorsbloed officiële Fok! Vikingsnelkookpan !
Stap 1: accepteer jezelf zoals je bent. Je hebt nu een rijtje negatieve punten opgesomd; wat kan je wél goed? Probeer daar aandacht aan te besteden zoals je nu focust op je negatieve punten.
Wat betreft overprikkeling: gewoon jezelf aan die prikkels blijven blootstellen en probeer om met zoveel mogelijk mensen om te gaan, met een beetje mazzel word je er vanzelf minder gevoelig voor. Geef jezelf de tijd om te rusten als je dat nodig hebt, maar blijf niet te lang alleen.
Hoe oud ben je en wat voor opleiding deed je als ik vragen mag? Wat zijn andere redenen waarom je bent gestopt?
Heb je al slaapmiddelen geprobeerd?
Probeer meer structuur aan te brengen in je leven door afspraken op te schrijven. Probeer uit te vinden welke manier voor jou het beste werkt. Ik ben begonnen met briefjes op mijn bureau en ik heb nu een Word document waar ik alles in bij houd. Het garandeert niet dat je nu alles gaat doen wat opgeschreven staat, maar je zult merken dat je je rustiger voelt.
Blijf sporten.
Ga op zoek naar verantwoorde manieren om woede kwijt te raken. Boksen of zo.
Misschien helpt dit
Wat betreft overprikkeling: gewoon jezelf aan die prikkels blijven blootstellen en probeer om met zoveel mogelijk mensen om te gaan, met een beetje mazzel word je er vanzelf minder gevoelig voor. Geef jezelf de tijd om te rusten als je dat nodig hebt, maar blijf niet te lang alleen.
Hoe oud ben je en wat voor opleiding deed je als ik vragen mag? Wat zijn andere redenen waarom je bent gestopt?
Heb je al slaapmiddelen geprobeerd?
Probeer meer structuur aan te brengen in je leven door afspraken op te schrijven. Probeer uit te vinden welke manier voor jou het beste werkt. Ik ben begonnen met briefjes op mijn bureau en ik heb nu een Word document waar ik alles in bij houd. Het garandeert niet dat je nu alles gaat doen wat opgeschreven staat, maar je zult merken dat je je rustiger voelt.
Blijf sporten.
Ga op zoek naar verantwoorde manieren om woede kwijt te raken. Boksen of zo.
Misschien helpt dit
Ik denk dat het niet zo handig is om jezelf ergens uit te nodigen, dat werkt juist averechts.quote:Op dinsdag 25 november 2008 01:19 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Dat is ongetwijfeld zo, en niet eens ongemerkt. Ik neem het hem wat dat betreft absoluut niet kwalijk dat de andere twee meer voor hem betekenen dan ik. Wat ik hem wel kwalijk neem is dat hij kennelijk helemaal niet aan me gedacht heeft.
Normaal ben ik juist in één-op-één gesprekken een stuk beter dan in gesprekken in de groep, maar met hen is het precies andersom. Eén op één is er maar een met wie ik durf te praten; bij de andere twee weet ik eigenlijk niet wat ik moet zeggen
Even voor de duidelijkheid, het gaat om twee jongens en een meisje. Met het meisje kan ik wel praten, sterker nog, die heb ik net gebeld om mijn hart te luchten. Ze reageerde gelukkig positief, maar zei wel dat ze 'niets voor me kon doen' en dat ik eigenlijk met de andere twee moest praten.
[..]
Dat derde kan ik me erg in vinden inderdaad. Er zijn mensen die het vervelend vinden om altijd maar de praatpaal te zijn, maar ik heb daar geen bezwaar tegen. Maar zie eerst maar iemand ervan te overtuigen dat ze bij jou hun ei kwijt kunnen. Als het erop aan komt, ben ik best lief
Nog even wat voorbeeldjes van dingen waar ik me druk over maak:
Er zijn pasgeleden twee feestjes geweest (waar ik bij was) en er is er nog eentje op komst donderdag (Thanksgiving). Een feestje organiseren lijkt de uitgelezen manier om contact met meerdere studiegenoten te hebben. Tsja, groepscontact gaat nu kennelijk beter dan 1 op 1 dus dan doe ik het even zo. Dus ik stelde vandaag voor om Sinterklaas te vieren bij mij thuis en ik nodigde ze alvast uit. De reactie? "...
Daarna nodigde de Australië-jongen waar ik bij stond het meisje uit om die middag een bordspel te spelen met "nummer drie" en nog een andere jongen. Ik vroeg hem of hij nog van plan was om mij uit te nodigen. "Oh ja, hoor, dat kan, maar dat wordt wel lastig, want dat bordspel spelen we altijd met zijn vieren..." Toen bleek dat die andere jongen niet kon, zei hij dat ik moeilijk mee kon omdat ik mijn fiets niet bij me had (ik was met de bus gegaan). Ik ben mijn fiets gaan halen op het station en toen ik bij hem thuis was, waren zij ook nog maar net drie seconden daar. Nou, het bordspel was leuk en de rest weet je dus al. En ik kwam met een kutgevoel thuis.
Stupendous, ik reageer later op je PM, ik moet naar bed.
Verder herken ik je verhaal heel erg. Toen ik net aan mijn studie begon vormden zich ook groepjes en ik werd als enige aan tafel niet gevraagd mee uit te gaan enzo. Geen idee waarom.
Ik heb wel vaker dat ik zie dat mensen naar elkaar toe trekken die elkaar evenlang kennen als ik en dat ik dan langzamerhand een beetje het buitenbeentje word. Niet omdat mensen me niet aardig vinden denk ik. Maar ik vind het eng als mensen te dicht bij komen, me aanraken etc. Daar krijg ik het benauwd van, en ik denk dat mensen aanvoelen dat ik me daar dus niet voor open stel. Al zou ik dat wel heel graag willen.
'If the doors of perception were cleansed everything would appear to man as it is, infinite.'
edit: voegt niets toequote:Op dinsdag 25 november 2008 01:19 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Dat is ongetwijfeld zo, en niet eens ongemerkt. Ik neem het hem wat dat betreft absoluut niet kwalijk dat de andere twee meer voor hem betekenen dan ik. Wat ik hem wel kwalijk neem is dat hij kennelijk helemaal niet aan me gedacht heeft.
Normaal ben ik juist in één-op-één gesprekken een stuk beter dan in gesprekken in de groep, maar met hen is het precies andersom. Eén op één is er maar een met wie ik durf te praten; bij de andere twee weet ik eigenlijk niet wat ik moet zeggen
Even voor de duidelijkheid, het gaat om twee jongens en een meisje. Met het meisje kan ik wel praten, sterker nog, die heb ik net gebeld om mijn hart te luchten. Ze reageerde gelukkig positief, maar zei wel dat ze 'niets voor me kon doen' en dat ik eigenlijk met de andere twee moest praten.
[..]
Dat derde kan ik me erg in vinden inderdaad. Er zijn mensen die het vervelend vinden om altijd maar de praatpaal te zijn, maar ik heb daar geen bezwaar tegen. Maar zie eerst maar iemand ervan te overtuigen dat ze bij jou hun ei kwijt kunnen. Als het erop aan komt, ben ik best lief
Nog even wat voorbeeldjes van dingen waar ik me druk over maak:
Er zijn pasgeleden twee feestjes geweest (waar ik bij was) en er is er nog eentje op komst donderdag (Thanksgiving). Een feestje organiseren lijkt de uitgelezen manier om contact met meerdere studiegenoten te hebben. Tsja, groepscontact gaat nu kennelijk beter dan 1 op 1 dus dan doe ik het even zo. Dus ik stelde vandaag voor om Sinterklaas te vieren bij mij thuis en ik nodigde ze alvast uit. De reactie? "...
Daarna nodigde de Australië-jongen waar ik bij stond het meisje uit om die middag een bordspel te spelen met "nummer drie" en nog een andere jongen. Ik vroeg hem of hij nog van plan was om mij uit te nodigen. "Oh ja, hoor, dat kan, maar dat wordt wel lastig, want dat bordspel spelen we altijd met zijn vieren..." Toen bleek dat die andere jongen niet kon, zei hij dat ik moeilijk mee kon omdat ik mijn fiets niet bij me had (ik was met de bus gegaan). Ik ben mijn fiets gaan halen op het station en toen ik bij hem thuis was, waren zij ook nog maar net drie seconden daar. Nou, het bordspel was leuk en de rest weet je dus al. En ik kwam met een kutgevoel thuis.
Stupendous, ik reageer later op je PM, ik moet naar bed.
[ Bericht 1% gewijzigd door Stupendous76 op 25-11-2008 14:22:11 ]
Repent, Pray, Forgive
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Hoewel niet gemakkelijk, probeer alle jouw bekende eigenaardigheden simpel te ordenen. Vergelijk ze daarna met een lijstje van bijvoorbeeld asperger (niet daarvoor, want dan schrijf je daar onbedoeld naar toe) Zitten er veel overeenkomsten tussen en heb je het vermoeden dat dat altijd zo is geweest, ga naar iemand met wie je hierover in vertrouwen kan praten (familie/vriend/arts)quote:Op dinsdag 25 november 2008 03:24 schreef Noorsbloed het volgende:
Hmm
Ik ga hier toch even wat neerzetten mischien dat iemand hier kan helpen.
Ik heb een aantal problemen en kom er maar niet achter of ik er iets mee moet doen of niet.
Mischien kunnen jullie wat tips geven of advies ?
Ik kan alleen maar zwart en wit denken.
Er is geen tussenweg en die is er ook nooit geweest naar mijn gevoel.
Ik ben erg snel overprikkeld als ik veel met andere mensen moet omgaan.
Dat is 1 van de redenen dat ik mijn school niet heb kunnen afmaken.
Ook heb ik last gehad van verlatingsangst, maar dat is al iets aan het inbinden geloof ik.
Ik slaap al jaren slecht, en mijn hoofd raast continue met mach 6 van het ene punt naar het ander punt.
Verder ben ik extreem chaotisch en vergeet ik soms de meest normale dingen en afspraken.
Ook heb ik een hekel aan spiegels en probeer ik die soms toch echt wel te vermijden.
En sport ik gigantisch hard op het moment om die extra kilo's eraf te krijgen.
Ook kan ik niet goed met boze gevoelens en telleurstelingen omgaan.
Dat gevoel blijft maar draaien en draaien tot het punt dat ik iets moet slopen of het er gewoon moet uitgooien op de een of andere manier.
Ik word soms zo moe van alles om mij heen, en van mijzelf dat ik even niet meer weet hoe ik nu verder moet.
Op het moment zit ik echt in een goede fase met alleen maar vooruitgang.
Maar toch kan ik bovenstaande dingen niet vergeten, en blijven die bestaan.
Mischien iemand die mij wat advies kan geven ?
Wat je hier opsomt komt mij erg bekend voor, maar dat wil niets zeggen (helaas
)
Repent, Pray, Forgive
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
De sfeer zal misschien ook gewoon niet leuk zijn. Bij mij is dat meestal wel zo, omdat ik me ongemakkelijk voel of geforceerd doe, voelen andere mensen zich ook niet op d'r gemak bij me.quote:Op dinsdag 25 november 2008 12:11 schreef -Mellow- het volgende:
[..]
Ik denk dat het niet zo handig is om jezelf ergens uit te nodigen, dat werkt juist averechts.
Verder herken ik je verhaal heel erg. Toen ik net aan mijn studie begon vormden zich ook groepjes en ik werd als enige aan tafel niet gevraagd mee uit te gaan enzo. Geen idee waarom.
Ik heb wel vaker dat ik zie dat mensen naar elkaar toe trekken die elkaar evenlang kennen als ik en dat ik dan langzamerhand een beetje het buitenbeentje word. Niet omdat mensen me niet aardig vinden denk ik. Maar ik vind het eng als mensen te dicht bij komen, me aanraken etc. Daar krijg ik het benauwd van, en ik denk dat mensen aanvoelen dat ik me daar dus niet voor open stel. Al zou ik dat wel heel graag willen.
Bovendien is vriendschap geen rationeel iets, waarbij je net zoveel terug hoort te krijgen als je geeft, zoals Black Tulip het volgensmij wel poogt te benaderen. Helaas....
Sweet and innocent...
Vandaag twee sollicitatiegesprekken gehad twee keer afgewezen. Bij het tweede gesprek kwam ik niet enthousiant genoeg over en dat ik daarom niet binnen het team pas. Hoe kan ik nog enthousianter doen dan ik daadwerkelijk ben? Ik bedoel ik kan moeilijk toneel gaan spelen want daar prikken ze toch door heen.
Keer op keer komt het er op neer dat ik niet goed genoeg ben als mens. Als mensen mij niet goed genoeg vinden om wat voor reden dan ook kunnen ze van betreft doodvallen.
Ik trek al dit gedoe niet meer. Weer een gesprek, weer een afwijzing. Hoe moet dit nog doorgaan? Ik begin nu zelfs bijna spijt te krijgen dat ik mijn vorige baan heb opgezegd. Terug gaan wil ik niet. Maar het ziet er naar uit dat er geen andere optie is.
Misschien moet ik accepteren dat ik bepaalde dingen niet kan en dat ik sommige dingen nooit zal bereiken.
Maar als niemand mij ooit een kans geeft om mijzelf te bewijzen hoe kan ik dan ooit iets bereiken in het leven. Werk is belangrijk en je moet in je werk een uitdaging zien en je moer er plezier in hebben. En dat had ik bij mijn vorige baan niet.
Ik word er compleet moedeloos van en weet eigenlijk niet goed meer wat nu verstandig is om te gaan doen.
Keer op keer komt het er op neer dat ik niet goed genoeg ben als mens. Als mensen mij niet goed genoeg vinden om wat voor reden dan ook kunnen ze van betreft doodvallen.
Ik trek al dit gedoe niet meer. Weer een gesprek, weer een afwijzing. Hoe moet dit nog doorgaan? Ik begin nu zelfs bijna spijt te krijgen dat ik mijn vorige baan heb opgezegd. Terug gaan wil ik niet. Maar het ziet er naar uit dat er geen andere optie is.
Misschien moet ik accepteren dat ik bepaalde dingen niet kan en dat ik sommige dingen nooit zal bereiken.
Maar als niemand mij ooit een kans geeft om mijzelf te bewijzen hoe kan ik dan ooit iets bereiken in het leven. Werk is belangrijk en je moet in je werk een uitdaging zien en je moer er plezier in hebben. En dat had ik bij mijn vorige baan niet.
Ik word er compleet moedeloos van en weet eigenlijk niet goed meer wat nu verstandig is om te gaan doen.
14 SHADES OF GREY
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Vrijwel niets is zo frustrerend als keer op keer afgewezen worden. Mijn ervaring is dat als je sociaal niet zo sterk aangelegd bent, de kans veel kleiner is om aangenomen te worden. Een tweede gesprek is wel mogelijk. Heel vervelend, want om je te kunnen bewijzen moet je wel een kans geboden worden. Ervaring opdoen in de vorm van een stage is niet altijd haalbaar. De huur moet tenslotte wel betaald worden.
Een diagnose heeft bij mij wel geholpen om een en ander beter te leren accepteren, maar dan nog blijft veel buiten bereik wat wel vrij gangbaar is in onze maatschappij (bijvoorbeeld een auto of vliegvakantie). Uiteindelijk zal het in financiele zin vaak neerkomen op roeien met de riemen die je hebt. Mensen die bij mij op visite komen kunnen niet hetzelfde comfort verwachten als ze thuis gewend zijn. In ieder geval heb ik nog het geluk dat ik geen schulden heb en er in slaag om rond te komen.
Een diagnose heeft bij mij wel geholpen om een en ander beter te leren accepteren, maar dan nog blijft veel buiten bereik wat wel vrij gangbaar is in onze maatschappij (bijvoorbeeld een auto of vliegvakantie). Uiteindelijk zal het in financiele zin vaak neerkomen op roeien met de riemen die je hebt. Mensen die bij mij op visite komen kunnen niet hetzelfde comfort verwachten als ze thuis gewend zijn. In ieder geval heb ik nog het geluk dat ik geen schulden heb en er in slaag om rond te komen.
Uhm, een kennis van mij heeft erg veel autistische trekken (volgens het lijstje). Mijn vraag is hoe vaak het voorkomt dat een autistische persoon zeer formeel praat (in alle omstandigheden), en woorden/letterlijke zinnen overneemt van hooggeleerde mannen waar hij op geilt. Veel voorkomend? Of? Geen flauw idee.
Dat weet ik, daarom heb ik het ook voorzichtig geprobeerd te vragen: 'was je nog van plan om mij uit te nodigen...?' Ik vond het namelijk vreemd dat hij niks zei terwijl ik recht tegenover hem stond. Dat meisje vond het ook vreemd overigens.quote:Op dinsdag 25 november 2008 12:11 schreef -Mellow- het volgende:
Ik denk dat het niet zo handig is om jezelf ergens uit te nodigen, dat werkt juist averechts.
Ik heb daar eigenlijk geen problemen mee. Ik weet wel dat mensen me onbereikbaar noemden, ook al is dat oordeel ook al weer minstens twee jaar geleden. Ik kan me goed voorstellen dat ik voor sommige mensen nog steeds als onbereikbaar overkom.quote:Maar ik vind het eng als mensen te dicht bij komen, me aanraken etc. Daar krijg ik het benauwd van, en ik denk dat mensen aanvoelen dat ik me daar dus niet voor open stel. Al zou ik dat wel heel graag willen.
Stupendous76, wat heb je weggehaald?
Soms is het heel duidelijk een kwestie van een verkeerde sfeer inderdaad, maar ik denk niet dat het deze keer het geval is.quote:Op dinsdag 25 november 2008 16:07 schreef Innocence het volgende:
De sfeer zal misschien ook gewoon niet leuk zijn. Bij mij is dat meestal wel zo, omdat ik me ongemakkelijk voel of geforceerd doe, voelen andere mensen zich ook niet op d'r gemak bij me.
Ik weet ook wel dat het niet zo werkt. Ik moet er alleen nog achterkomen hoe het dan wel werkt, en dan eigenlijk vooral hoe mensen vrienden met elkaar worden.quote:Bovendien is vriendschap geen rationeel iets, waarbij je net zoveel terug hoort te krijgen als je geeft, zoals Black Tulip het volgensmij wel poogt te benaderen. Helaas....
Ik heb vandaag dus met die jongen gepraat die me in eerste instantie niet had uitgenodigd. Het was een vrij heftig gesprek, maar ik ben wel blij dat ik het gedaan heb
Om het kort te houden: niet uitgenodigd worden kwam doordat ik de vijfde zou zijn bij een traditie om met zijn vieren een spel te spelen. (oplossing: spel meenemen wat met zijn vijven of meer kan worden gedaan). Hij mag me wel, hij komt graag naar mijn Sinterklaasfeest en het was zeker niet kwaad bedoeld. En ik moet niet zo moeilijk doen. Iedereen twijfelt wel eens of vrienden wel vrienden zijn en niet worden uitgenodigd worden is nooit leuk, maar daar moet je je niet zoveel van aantrekken. En hij probeerde me te troosten 
En hij reageerde welwillend op mijn voorstel om eens wat samen te gaan doen Ik heb ook vandaag een gesprek gehad met een coördinator van mijn studie. Ik heb haar verteld over mijn autisme, wat voor haar nogal wat ophelderde omdat er al wat misverstanden waren geweest. En we hebben gepraat over de twijfels die ik had over mijn studie en de major die ik moet gaan kiezen. Ik ben weer back on track en ik ga er weer met volle moed tegenaan.
Het was een goede dag vandaag
quote:Op dinsdag 25 november 2008 16:34 schreef tijnbrein het volgende:
Vandaag twee sollicitatiegesprekken gehad twee keer afgewezen. Bij het tweede gesprek kwam ik niet enthousiant genoeg over en dat ik daarom niet binnen het team pas. Hoe kan ik nog enthousianter doen dan ik daadwerkelijk ben? Ik bedoel ik kan moeilijk toneel gaan spelen want daar prikken ze toch door heen.
Keer op keer komt het er op neer dat ik niet goed genoeg ben als mens. Als mensen mij niet goed genoeg vinden om wat voor reden dan ook kunnen ze van betreft doodvallen.
Geef niet op, blijf proberen. Ik zou willen dat ik je beter kon helpen, maar ik weet natuurlijk niet hoe je overkomt tijdens zo'n gesprek. Ik heb eigenlijk zelf niet heel veel moeite met sollicitatiegesprekken. De moeite komt later wanneer het bedrijf beseft wat voor botte ongezellige trien ze in huis hebben gehaald 
Misschien moet je meer met Maeghan praten? Die wist er wel wat van af geloof ik.Jij bent degene die bepaalt of je goed genoeg bent als mens. Het maakt geen flikker uit wat iemand anders daarvan denkt.
Doe dat niet! Solliciteren kun je leren, daar ben ik van overtuigd (al heb ik het zelf (nog) niet hoeven te leren, gelukkig). Het is een beetje tegenstrijdig, aan de ene kant is het voor je zelfvertrouwen goed om je tekortkomingen te accepteren, aan de andere kant is het juist een enorme boost als je ontdekt dat je bereikt wat je voor onmogelijk hield. Ik wens je veel sterkte. Vooral niet opgeven. Nu nog niet.quote:Misschien moet ik accepteren dat ik bepaalde dingen niet kan en dat ik sommige dingen nooit zal bereiken.
Het paste niet bij die specifieke post maar heb het verder niet meer geplaatst. Was iets als: ik kan vrij slecht verwoorden wat ik denk/weet/voel, maar gelukkig zijn er een aantal mensen hier die precies de voorbeelden aanhalen die ik bedoel.quote:Op dinsdag 25 november 2008 23:02 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Stupendous76, wat heb je weggehaald?
[..]
Voorbeelden:
etc.
Ik heb al eens verschillende posts uit de topicreeks verzameld en doorgestuurd naar de psycholoog (maar dat deed ik te laat
), ik denk dat ik het nog maar eens moet proberen: constant feest der herkenning, maar in hoeverre speelt het en/of kan/moet je er wat aan doen.
Repent, Pray, Forgive
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Hmm even over dat solliciteren, het is denk ik altijd goed om gewoon eerlijk te zijn in zo'n gesprek, maar 't blijft 'n ellende en veel afwijzingen en brieven schrijven en etc. Maar geef niet op. En realiseer je: niet veel mensen komen bij 'n baan terecht die precies aansluit bij hun vooropleiding. 
M.
En realiseer je: niet veel mensen komen bij 'n baan terecht die precies aansluit bij hun vooropleiding. M.
Hallon!
Ik praat en schrijf vaak erg formeel, ook op mijn werk waar een deel van de mensen aan de lopende band schuine moppen vertelt. Voor dergelijke moppentapperij haal ik mijn neus op, ik denk dat de meeste van mijn vrienden er ook niet op zitten te wachten.quote:Op dinsdag 25 november 2008 22:38 schreef Onsterfelijkheid het volgende:
Uhm, een kennis van mij heeft erg veel autistische trekken (volgens het lijstje). Mijn vraag is hoe vaak het voorkomt dat een autistische persoon zeer formeel praat (in alle omstandigheden), en woorden/letterlijke zinnen overneemt van hooggeleerde mannen waar hij op geilt. Veel voorkomend? Of? Geen flauw idee.
Ik praat er nooit met anderen over, maar ik heb volgens mezelf een emotioneel mankement.
Als anderen iets verdrietigs (zouden) vertellen, dan voel ik daar helemaal niets bij. Ik word niet emotioneel geraakt door de gevoelens van een ander.
Ik ben niet zo iemand die grof over andermans gevoelens heenstapt, maar ik heb kennelijk geen vermogen tot medeleven of geen inlevingsvermogen.
Als ik mezelf onbewust met anderen ga vergelijken, dan voel ik me minderwaardig doordat ik weet dat ik een ´mankement´ heb.
Ik vind het extra moeilijk omdat mensen vaak met verhalen naar me toekomen, en ik aan dat gebrek denk.
Als anderen iets verdrietigs (zouden) vertellen, dan voel ik daar helemaal niets bij. Ik word niet emotioneel geraakt door de gevoelens van een ander.
Ik ben niet zo iemand die grof over andermans gevoelens heenstapt, maar ik heb kennelijk geen vermogen tot medeleven of geen inlevingsvermogen.
Als ik mezelf onbewust met anderen ga vergelijken, dan voel ik me minderwaardig doordat ik weet dat ik een ´mankement´ heb.
Ik vind het extra moeilijk omdat mensen vaak met verhalen naar me toekomen, en ik aan dat gebrek denk.
Kom ook gezellig meekotsen in mijn pukeboek!
Eigenlijk wel goed, maar achteraf bezien kon het beter. Zoals gezegd kan ik niet goed verwoorden wat ik bedoel, heb ik niet echt problemen, ben niet dom, kortom: ik kan me redelijk redden. Haar/hun diagnose is dan ook dat ik waarschijnlijk pdd-nos heb, voornamelijk omdat ze wel punten herkent van aandoening X of Y, maar om een stempeltje te krijgen van X of Y moet je zo veel als mogelijk punten van het lijstje X of Y hebben.quote:Op woensdag 26 november 2008 00:34 schreef Black_Tulip het volgende:
Het is een 'feest' van herkenning hier inderdaad.
Hoe is dat gegaan met de psycholoog?
Er zou nu een vervolgtraject moeten komen, maar vanwege drukte bij mij (werk/huis) ben ik daar nog niet mee doorgegaan.
Repent, Pray, Forgive
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Vandaag naar de huisarts geweest, ik krijg een verwijzing zodra zij heeft uitgezocht bij welke instelling ik verder moet. Ben benieuwd!
Children of the night. What music they make.
Tweakers... maar alleen voor de frontpage te lezen en af en toe het forum & de pricewatch als ik iets aan het zoeken ben. Fok! al weer een aantal jaar, dit is mijn tweede account nadat ik het vorige wachtwoord ben vergetenquote:Op donderdag 27 november 2008 01:17 schreef Juup© het volgende:
Komen jullie allemaal alleen op FOK!, of ook nog op andere websites/weblogs/e.d.?
Repent, Pray, Forgive
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
quote:Op donderdag 27 november 2008 01:23 schreef Stupendous76 het volgende:
[..]
Tweakers... maar alleen voor de frontpage te lezen en af en toe het forum & de pricewatch als ik iets aan het zoeken ben. Fok! al weer een aantal jaar, dit is mijn tweede account nadat ik het vorige wachtwoord ben vergeten
Ohja, ik zal het zelf ook nog even aangeven:
Wel ik heb dus de huisarts gebeld.
En die vond mijn klachten verdacht veel lijken op borderline.
Ik vind zelf totaal van niet.
Maar ik moet eerlijk toegeven dat praktisch al mijn " problemen " wel onder alle punten van Borderline passen.
Volgende week heb ik een afspraak bij een psycholoog.
Maar eigenlijk wil ik het helemaal niet weten
Straks heb ik ECHT borderline.
En dan ?
Daar kom je nooit meer vanaf.
Hoe kan ik dat mijn toekomstige vrouw aandoen ?
En het kindje dat op komst is ?
En die vond mijn klachten verdacht veel lijken op borderline.
Ik vind zelf totaal van niet.
Maar ik moet eerlijk toegeven dat praktisch al mijn " problemen " wel onder alle punten van Borderline passen.
Volgende week heb ik een afspraak bij een psycholoog.
Maar eigenlijk wil ik het helemaal niet weten
Straks heb ik ECHT borderline.
En dan ?
Daar kom je nooit meer vanaf.
Hoe kan ik dat mijn toekomstige vrouw aandoen ?
En het kindje dat op komst is ?
Vikingen zijn niet dood !
Noorsbloed officiële Fok! Vikingsnelkookpan !
Noorsbloed officiële Fok! Vikingsnelkookpan !
Als je borderline hebt, dan had je dat al zonder te weten. De diagnose verandert dan eigenlijk weinig. Maar praat er eens met je verloofde over (zie ik dat goed?). Borderline is iets wat vooral je naasten goed merken (in nadelige zin), heeft zij het idee dat jij borderline hebt? Zoals je in dit topic kan lezen is het niet vreemd als mensen eerst een diagnose borderline krijgen om pas daarna te worden gediagnosticeerd als autistisch. En ga praten met die psycholoogquote:Op donderdag 27 november 2008 02:10 schreef Noorsbloed het volgende:
Wel ik heb dus de huisarts gebeld.
En die vond mijn klachten verdacht veel lijken op borderline.
Ik vind zelf totaal van niet.
Maar ik moet eerlijk toegeven dat praktisch al mijn " problemen " wel onder alle punten van Borderline passen.
Volgende week heb ik een afspraak bij een psycholoog.
Maar eigenlijk wil ik het helemaal niet weten
Straks heb ik ECHT borderline.
En dan ?
Daar kom je nooit meer vanaf.
Hoe kan ik dat mijn toekomstige vrouw aandoen ?
En het kindje dat op komst is ?
Ik snap wat jij bedoeldt maar dan moet die baan toch aan de volgende voorwaarden voldoen. Ten eerste moet je het werk leuk en uitdagend vinden. Ten tweede moet je mogelijkheden krijgen om jezelf verder te ontwikkelen. Tot nu toe heb ik nog geen enkele baan gehad die aan beiden voorwaarden voldeed. Ik hoopte daarom ook dat ik bij het bedrijf waar ik ontslagen ben wel die dingen kon vinden. Maar helaas mocht dat niet zo zijn.quote:Op woensdag 26 november 2008 09:26 schreef BlueMage het volgende:
Hmm even over dat solliciteren, het is denk ik altijd goed om gewoon eerlijk te zijn in zo'n gesprek, maar 't blijft 'n ellende en veel afwijzingen en brieven schrijven en etc. Maar geef niet op.
M.
14 SHADES OF GREY
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Volgens mij als je echt borderline hebt dan kun je geen vriendin hebben.quote:Op donderdag 27 november 2008 02:10 schreef Noorsbloed het volgende:
Wel ik heb dus de huisarts gebeld.
En die vond mijn klachten verdacht veel lijken op borderline.
Ik vind zelf totaal van niet.
Maar ik moet eerlijk toegeven dat praktisch al mijn " problemen " wel onder alle punten van Borderline passen.
Volgende week heb ik een afspraak bij een psycholoog.
Maar eigenlijk wil ik het helemaal niet weten
Straks heb ik ECHT borderline.
En dan ?
Daar kom je nooit meer vanaf.
Hoe kan ik dat mijn toekomstige vrouw aandoen ?
En het kindje dat op komst is ?
Enneh verder...'t zijn maar labeltjes die ze op je plakken, misschien kan 't helpen met hoe je met je eigen nare karaktertrekjes omgaat maar als meer moet je zo'n 'diagnose' ook niet zien, bovendien weet 'n huisarts niet zoveel over psychische aandoeningen dus hecht er niet teveel waarde aan. M.
Hallon!
Nog meer goed nieuws hier. Ik was gisteren bij een Thanksgiving feest dat mede georganiseerd werd door het al eerder genoemde meisje. Het was hartstikke tof. Ik heb veel goede gesprekken gehad en het eten was heerlijk en het was gewoon heel gaaf Alleen wel jammer dat ik pas om drie uur 's nachts weer thuis was door de treinen 
Alleen wel jammer dat ik pas om drie uur 's nachts weer thuis was door de treinen
Ik begrijp heel goed hoe je je voelt en heb ook heel veel frustraties mbt werk en solliciteren. Echt een oplossing heb ik niet, maar wel wat tips:quote:Op donderdag 27 november 2008 10:59 schreef tijnbrein het volgende:
[..]
Ik snap wat jij bedoeldt maar dan moet die baan toch aan de volgende voorwaarden voldoen. Ten eerste moet je het werk leuk en uitdagend vinden. Ten tweede moet je mogelijkheden krijgen om jezelf verder te ontwikkelen. Tot nu toe heb ik nog geen enkele baan gehad die aan beiden voorwaarden voldeed. Ik hoopte daarom ook dat ik bij het bedrijf waar ik ontslagen ben wel die dingen kon vinden. Maar helaas mocht dat niet zo zijn.
1. Probeer eerst uit te zoeken wat je écht leuk vindt en solliciteer op banen die je echt wilt. Dat je niet enthousiast overkomt, heeft namelijk misschien ook wel te maken met het feit dat je niet enthousiast bént. Ik weet zelf bijv. vaak niet wat ik nou eigenlijk wil en als je het zelf niet weet, kun je het ook niet op een ander overbrengen.
2. Oefen heel veel met solliciteren. En niet alleen ter plekke, maar ook thuis. Wat heel veel heeft geholpen bij mij is de site carrieretijger.nl. Hier staan veel tips over solliciteren, van het schrijven van een brief tot je lichaamshouding tijdens het gesprek. Door het lezen kun je je beter voorbereiden op standaardvragen. Ik had bijvoorbeeld problemen met uitleggen wat mijn sterke punten zijn en waar dat uit blijkt. Ten eerste heb ik altijd moeite met open vragen: als iemand vraagt, ben je goed in X dan kan ik wel bedenken of dat wel of niet zo is, maar als iemand me vraagt 'waar ben je goed in' dan lijkt het wel alsof m'n hoofd helemaal leeg wordt en ik niet meer na kan denken. Dus zet dat soort standaardantwoorden vast op een rijtje. Carrieretijger heeft me ook goed geholpen om praktijkvoorbeelden te bedenken voor karaktereigenschappen en daardoor verlopen de gesprekken vlotter en zit je met meer vertrouwen in het gesprek, je kunt namelijk 'bewijzen' dat je idd goed bent in iets.
3. Acceptatie. Accepteer dat je anders bent, dat je hier altijd problemen mee zult blijven houden en dat het je meer moeite zal kosten om exact hetzelfde te bereiken als iemand anders die misschien wel minder geschikt is voor het werk, maar gewoon makkelijker praat. Het is helaas nu eenmaal zo dat mensen meer geven om een leuk uiterlijk en een vlotte babbel dan om je capaciteiten. Als je weet dat vrouwen met oorbellen eerder aangenomen worden dan vrouwen zonder oorbellen, dan weet je hoe diepgaand zo'n gesprek is. Dus dat je als persoon afgewezen wordt is echt niet zo; hou gewoon in gedachten dat er een of andere oppervlakkige man of vrouw tegenover je zit die graag voorgelogen wil worden en een mooi toneelstukje wil zien. Misschien kun je het ook zo zien: een sollicitatiegesprek is eigenlijk een toneelstukje waarin alleen de grove lijnen van het verhaal vaststaan: verzin je een leuk toneelstukje, dan ga je door naar de volgende ronde. Het is ook niet zo mijn ding, maar goed. Het zij zo.
Sanity is (not) statistical
Even een vraagje... Mijn vriend wil soms weleens 's avonds uit of een weekend bij vrienden blijven. Op zich begrijp ik dat wel... Eerst had ik er sowieso heel veel moeite mee en bleef hij voor mij thuis of hij belde om te vragen of ik het goed vond, maar kwam dan naar huis omdat ik overstuur raakte. Na ongeveer een jaar is hij zes weken naar familie geweest in het buitenland, ik had het toen heel moeilijk en verwaarloosde het huishouden en mezelf en was heel erg neerslachtig, heb de eerste 2 1/2 week iedere avond gehuild en daarna nog heel veel (al werd het wat minder gelukkig). We belden toen ook ongeveer iedere twee dagen. Tegenwoordig gaat het wel iets beter. Ik begrip dat hij weleens uit wil en als ik het wat langer van tevoren weet kan ik er redelijk mee omgaan, dan kan ik me erop voorbereiden en soms vind ik het helemaal niet erg meer. Als ik gewoon van tevoren weet dat hij bijv. volgende week niet thuis is, dan weet ik dat en dan houd ik mezelf ook nog wel bezig 's avonds. Nu belde hij net om een uur of elf dat hij niet thuis kwam - normaal is hij er rond half twaalf. Kortom, ik verwachtte hem bijna thuis en had het er weer heel moeilijk mee dat hij niet thuis kwam.
Herkent iemand dit en heeft iemand tips om ermee om te gaan?
Herkent iemand dit en heeft iemand tips om ermee om te gaan?
Sanity is (not) statistical
Toch wel vervelend/moeilijk om te lezen dat met een ASS de kans op werk zo klein is. Je kunt in deze maatschappij vele normen en waarden aan de laars lappen, antisociaal zijn, en toch een goede baan hebben. Maar o wee als je wat minder goed kan communiceren. Dan is het maar de vraag of je een financieel gezonde toekomst te wachten staat.
Het is in deze maatschappij schijnbaar normaal om mensen met een handicap als minderwaardig te beschouwen. Maar owee als je dit durft te zeggen over iemand met een ander ras, geloof of geslacht. Want dat is de wereld te klein. Ieder mens is gelijk ongeacht het verschil, handicap of wat dan ook.quote:Op zaterdag 29 november 2008 09:09 schreef sempron2400 het volgende:
Toch wel vervelend/moeilijk om te lezen dat met een ASS de kans op werk zo klein is. Je kunt in deze maatschappij vele normen en waarden aan de laars lappen, antisociaal zijn, en toch een goede baan hebben. Maar o wee als je wat minder goed kan communiceren. Dan is het maar de vraag of je een financieel gezonde toekomst te wachten staat.
Ieder mens zou gelijk moeten zijn in deze maatschappij maar toch blijkt dit nog steeds niet zo te zijn. Zodra je een handicap hebt dan ben je minderwaardig en de maatschappij to last. Waarom? Iedereen levert een bijdrage aan de maatschappij op zijn of haar manier.
Als er maar vaak genoeg tegen jouw wordt gezegd dat je niet goed genoeg bent ga je dit vanzelf geloven terwijl dit helemaal niet zo hoeft te zijn.
In mijn geval ga ik nu bijna geloven dat ik bepaalde dingen niet kan terwijl ik weet dat ik ze wel kan. Alleen dat ik langer nodig heb om iets te leren dat moet niet uitmaken. Dat daar bij veel bedrijven daar geen ruimte voor is, is een kwalijke zaak.
Verder kijk ik in het begin de kat uit de boom. Omdat ik in het begin niet weet wat voor houding ik mijzelf moet aannemen. Als mensen dat raar vinden is dat hun probleem en niet de mijne. Andersom moet ik begrip hebben voor hun problemen maar zij hoeven geen begrip te hebben voor mijn problemen. En als je dat niet doet dan ben je de slechterik en hun niet. Ook hier wordt door bedrijven geen rekening mee gehouden. Als je een afwachtende houding aanneemt bij je onverschillig en niet geïnteresseerd. Terwijl dat in werkelijkheid helemaal niet zo is.
14 SHADES OF GREY
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Dankjewel voor de tips.quote:Op zaterdag 29 november 2008 00:11 schreef Maeghan het volgende:
[..]
Ik begrijp heel goed hoe je je voelt en heb ook heel veel frustraties mbt werk en solliciteren. Echt een oplossing heb ik niet, maar wel wat tips:
1. Probeer eerst uit te zoeken wat je écht leuk vindt en solliciteer op banen die je echt wilt. Dat je niet enthousiast overkomt, heeft namelijk misschien ook wel te maken met het feit dat je niet enthousiast bént. Ik weet zelf bijv. vaak niet wat ik nou eigenlijk wil en als je het zelf niet weet, kun je het ook niet op een ander overbrengen.
2. Oefen heel veel met solliciteren. En niet alleen ter plekke, maar ook thuis. Wat heel veel heeft geholpen bij mij is de site carrieretijger.nl. Hier staan veel tips over solliciteren, van het schrijven van een brief tot je lichaamshouding tijdens het gesprek. Door het lezen kun je je beter voorbereiden op standaardvragen. Ik had bijvoorbeeld problemen met uitleggen wat mijn sterke punten zijn en waar dat uit blijkt. Ten eerste heb ik altijd moeite met open vragen: als iemand vraagt, ben je goed in X dan kan ik wel bedenken of dat wel of niet zo is, maar als iemand me vraagt 'waar ben je goed in' dan lijkt het wel alsof m'n hoofd helemaal leeg wordt en ik niet meer na kan denken. Dus zet dat soort standaardantwoorden vast op een rijtje. Carrieretijger heeft me ook goed geholpen om praktijkvoorbeelden te bedenken voor karaktereigenschappen en daardoor verlopen de gesprekken vlotter en zit je met meer vertrouwen in het gesprek, je kunt namelijk 'bewijzen' dat je idd goed bent in iets.
3. Acceptatie. Accepteer dat je anders bent, dat je hier altijd problemen mee zult blijven houden en dat het je meer moeite zal kosten om exact hetzelfde te bereiken als iemand anders die misschien wel minder geschikt is voor het werk, maar gewoon makkelijker praat. Het is helaas nu eenmaal zo dat mensen meer geven om een leuk uiterlijk en een vlotte babbel dan om je capaciteiten. Als je weet dat vrouwen met oorbellen eerder aangenomen worden dan vrouwen zonder oorbellen, dan weet je hoe diepgaand zo'n gesprek is. Dus dat je als persoon afgewezen wordt is echt niet zo; hou gewoon in gedachten dat er een of andere oppervlakkige man of vrouw tegenover je zit die graag voorgelogen wil worden en een mooi toneelstukje wil zien. Misschien kun je het ook zo zien: een sollicitatiegesprek is eigenlijk een toneelstukje waarin alleen de grove lijnen van het verhaal vaststaan: verzin je een leuk toneelstukje, dan ga je door naar de volgende ronde. Het is ook niet zo mijn ding, maar goed. Het zij zo.
1) Ik weet eigenlijk niet echt wat ik wil. Waarom ik iets leuk vind kan ik ook nauwelijks verwoorden. Op een vraag als (welk eten vind jij het lekkerst?) heb ik geen antwoord. Gewoon weg omdat ik eten niet zo belangrijk vind en niet echt een favoriet gerecht heb.
Maar dit geldt eigenlijk voor alles in het leven. Alles wat ik in het leven bereikt heb daar haal ik mijn schouders vooral. Ik heb een MAVO diploma en een MBO diploma maar het doet me weinig. Zo ook met dingen als een huis, auto en werk. Alle dingen die ik bereikt heb zijn normaal en hebben de meeste mensen ook daarom vind ik het niet speciaal. Mijn verjaardag heeft voor mij ook geen speciaale betekennis. En nu met al dat gedoe ben ik er helemaal niet mee bezig. Vandaag (29 november) ben ik jarig overigens ik word 26. Maar eigenlijk interesseerd met het helemaal niks. Die verjaardag kan me gestolen worden.
Ik ben ongelukkig en vraag mijzelf vaak hard op af waarom ik elke morgen weer op sta. Wat heb ik bereikt in het leven niet veel? Waarom doe ik de dingen die ik doe? Veel vragen waarop ik geen antwoord heb. Eigenlijk weet ik niet wie ik ben en wat ik wil. Als ik in de spiegel kijk heb ik geen idee wie mijn spiegelbeeld is.
2) Ik ga zeker kijken op carrieretijger.
3) Ik accepteer dat ik anders ben. Maar ik heb het gevoel dat ik nog nooit een kans heb gehad om mijzelf te bewijzen. Dat een sollicitatiegesprek een toneel stukje is. Dat weet ik. Maar ik ben liever eerlijk. En toneelspelen is niks voor mij. Het is voor onbegrijpelijk dat mensen zo snel een oordeel vellen zonder een persoon de kans te geven zichzelf te bewijzen.
14 SHADES OF GREY
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
De labels autisme/PDS-NOS/asperger zijn ook ontzettend heftige labels. Mensen met mildere vormen die wel een goede baan hebben, en zich kunnen redden, zullen echt niet snel zeggen dat ze "een beetje autistisch" zijn.quote:Op zaterdag 29 november 2008 09:09 schreef sempron2400 het volgende:
Toch wel vervelend/moeilijk om te lezen dat met een ASS de kans op werk zo klein is. Je kunt in deze maatschappij vele normen en waarden aan de laars lappen, antisociaal zijn, en toch een goede baan hebben. Maar o wee als je wat minder goed kan communiceren. Dan is het maar de vraag of je een financieel gezonde toekomst te wachten staat.
"The courtesy of your hall is somewhat lessened of late."
Ik herken het niet echt eigenlijk, maar misschien helpt het als je zelf ook vaak de hort op gaat. Dat maakt het misschien makkelijker om te accepteren dat hij soms weg is als jij thuis bent. Of misschien kun je zelf op stap gaan als je weet dat hij die avond weg is; dan zit je niet alleen thuis.quote:Op zaterdag 29 november 2008 00:16 schreef Maeghan het volgende:
Herkent iemand dit en heeft iemand tips om ermee om te gaan?
Of iemand is gewoonweg niet gediagnosticeerd en heeft dus nog geen etiket, óf iemand vraagt zich zelf niet af of-ie autistische trekken heeft en het valt anderen ook niet zo op.quote:Op zaterdag 29 november 2008 09:09 schreef sempron2400 het volgende:
Toch wel vervelend/moeilijk om te lezen dat met een ASS de kans op werk zo klein is. Je kunt in deze maatschappij vele normen en waarden aan de laars lappen, antisociaal zijn, en toch een goede baan hebben. Maar o wee als je wat minder goed kan communiceren. Dan is het maar de vraag of je een financieel gezonde toekomst te wachten staat.
Kom ook gezellig meekotsen in mijn pukeboek!
Dat is nou juist het hele punt: door die handicap lijk je als mens per definitie "minder". Een handicap is iets heel anders dan een ander ras of geloof. Die handicap zorgt ervoor dat je minder goed presteert op bepaalde vlakken als een ander mens. Zeker als een ander niet weet wat daarvan de oorzaak is, is het volkomen logisch dat iemand jou niet gaat aannemen omdat hij iemand kan vinden die die taak beter doet dan jij.quote:Op zaterdag 29 november 2008 12:44 schreef tijnbrein het volgende:
Het is in deze maatschappij schijnbaar normaal om mensen met een handicap als minderwaardig te beschouwen. Maar owee als je dit durft te zeggen over iemand met een ander ras, geloof of geslacht. Want dat is de wereld te klein. Ieder mens is gelijk ongeacht het verschil, handicap of wat dan ook.
Ieder mens zou gelijk moeten zijn in deze maatschappij maar toch blijkt dit nog steeds niet zo te zijn. Zodra je een handicap hebt dan ben je minderwaardig en de maatschappij to last. Waarom? Iedereen levert een bijdrage aan de maatschappij op zijn of haar manier.
Het is een leugen/een illusie/wishful thinking dat alle mensen gelijk zijn. We hebben besloten dat alle mensen door hun intrinsieke waarde als mens gelijkwaardig zijn en gelijkwaardig behandeld moeten worden, maar dat is iets heel anders dan gelijk zijn. Het is heel goed mogelijk en eigenlijk ook waarschijnlijk dat we niet geboren zijn met gelijke kwaliteiten. Met andere woorden, als je twee mensen met hun positieve en eigenschappen naast elkaar zou zetten op een soort meetlat, kan de een een 'beter' mens zijn dan de ander. De realiteit is natuurlijk dat we geen meetlat hebben om totaal verschillende eigenschappen op een rechtvaardige manier met elkaar te vergelijken, maar het verschil is wel aanwezig en lijkt soms zo groot dat mensen geneigd zijn elkaar ongelijkwaardig te behandelen. Als autist zul je niet alleen moeten accepteren dat je sommige dingen minder goed kan, je zult moeten accepteren dat de wereld zo werkt dat je minder geaccepteerd zult worden omdat je dingen minder goed kan. Dan kun je wel hard schreeuwen als Calimero dat het niet eerlijk is, maar daar bereik je doorgaans niets mee. Het enige wat je kunt doen is: 1 je schikken naar je mogelijkheden, of: 2 hard vechten om koste wat kost te bereiken waar je wil zijn in je leven. Welke keuze maak jij?
Even voor de duidelijkheid: hiermee wil ik niet zeggen dat autisten per definitie "minder" zijn dan mensen zonder autisme. Voor "normale" mensen lijkt het alleen zo en daar word je naar behandeld.
Ik hoop dat je meer kansen zult zien en aanpakken om jezelf te bewijzen.quote:Als er maar vaak genoeg tegen jouw wordt gezegd dat je niet goed genoeg bent ga je dit vanzelf geloven terwijl dit helemaal niet zo hoeft te zijn.
In mijn geval ga ik nu bijna geloven dat ik bepaalde dingen niet kan terwijl ik weet dat ik ze wel kan. Alleen dat ik langer nodig heb om iets te leren dat moet niet uitmaken. Dat daar bij veel bedrijven daar geen ruimte voor is, is een kwalijke zaak.
Het is wél jouw probleem en dat moet je goed onder ogen zien. Als jij niet aangenomen wordt omdat jij teveel de kat uit de boom kijkt, dan heb jij geen baan en is het voor het bedrijf geen enkel probleem om iemand te vinden die ze wel geschikt achten. Het helpt niet om hier verongelijkt over te doen en te eisen dat het bedrijf zich meer aanpast aan jouw wensen, want dan hebben ze nog meer reden om je niet aan te nemen. Ze kennen je niet, ze hebben geen idee waar je goed in bent; waarom zouden ze iemand aannemen die zeurt? Je zult jezelf aantrekkelijk moeten maken voor een bedrijf. Laat zien waarom ze jou aan moeten nemen. Maar daarvoor zul je eerst in jezelf moeten geloven en weten wat jouw kwaliteiten zijn. Pas dan kan je iemand anders overtuigen.quote:Verder kijk ik in het begin de kat uit de boom. Omdat ik in het begin niet weet wat voor houding ik mijzelf moet aannemen. Als mensen dat raar vinden is dat hun probleem en niet de mijne. Andersom moet ik begrip hebben voor hun problemen maar zij hoeven geen begrip te hebben voor mijn problemen. En als je dat niet doet dan ben je de slechterik en hun niet. Ook hier wordt door bedrijven geen rekening mee gehouden. Als je een afwachtende houding aanneemt bij je onverschillig en niet geïnteresseerd. Terwijl dat in werkelijkheid helemaal niet zo is.
Gefeliciteerd met je verjaardagquote:Op zaterdag 29 november 2008 13:10 schreef tijnbrein het volgende:
Dankjewel voor de tips.
1) Ik weet eigenlijk niet echt wat ik wil. Waarom ik iets leuk vind kan ik ook nauwelijks verwoorden. Op een vraag als (welk eten vind jij het lekkerst?) heb ik geen antwoord. Gewoon weg omdat ik eten niet zo belangrijk vind en niet echt een favoriet gerecht heb.
Maar dit geldt eigenlijk voor alles in het leven. Alles wat ik in het leven bereikt heb daar haal ik mijn schouders vooral. Ik heb een MAVO diploma en een MBO diploma maar het doet me weinig. Zo ook met dingen als een huis, auto en werk. Alle dingen die ik bereikt heb zijn normaal en hebben de meeste mensen ook daarom vind ik het niet speciaal. Mijn verjaardag heeft voor mij ook geen speciaale betekennis. En nu met al dat gedoe ben ik er helemaal niet mee bezig. Vandaag (29 november) ben ik jarig overigens ik word 26. Maar eigenlijk interesseerd met het helemaal niks. Die verjaardag kan me gestolen worden.
Ik ben ongelukkig en vraag mijzelf vaak hard op af waarom ik elke morgen weer op sta. Wat heb ik bereikt in het leven niet veel? Waarom doe ik de dingen die ik doe? Veel vragen waarop ik geen antwoord heb. Eigenlijk weet ik niet wie ik ben en wat ik wil. Als ik in de spiegel kijk heb ik geen idee wie mijn spiegelbeeld is.
En probeer die vragen voor jezelf te beantwoorden. Ze zijn heel belangrijk.Als je bij een sollicitatiegesprek eerlijk zegt dat je bepaalde dingen minder goed kan, zul je daar iets tegenover moeten stellen wat je wel goed kunt. En kansen moet je creëren. Ik weet het, het klinkt allemaal zo cliché, maar het hoort bij een mentaliteit. Niet bij de pakken neer zittenquote:Ik accepteer dat ik anders ben. Maar ik heb het gevoel dat ik nog nooit een kans heb gehad om mijzelf te bewijzen. Dat een sollicitatiegesprek een toneel stukje is. Dat weet ik. Maar ik ben liever eerlijk. En toneelspelen is niks voor mij. Het is voor onbegrijpelijk dat mensen zo snel een oordeel vellen zonder een persoon de kans te geven zichzelf te bewijzen.
"e:Op zaterdag 29 november 2008 12:44 schreef tijnbrein het volgende:
[..]
Ieder mens is gelijk ongeacht het verschil, handicap of wat dan ook.
[..]
---quote:Op zaterdag 29 november 2008 14:21 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
We hebben besloten dat alle mensen door hun intrinsieke waarde als mens gelijkwaardig zijn en gelijkwaardig behandeld moeten worden, maar dat is iets heel anders dan gelijk zijn.
[..]
Grappig, dat had/heb ik ook, collega's vragen wel eens: en, ben je nu trots op die prestatie? En ik dan maar afdoen als: stelt niets voor, wordt ik voor betaald, wat is er nu speciaal aan. Maar ik merk ook dat mensen daar niet naar kijken (die zeggen allen: die is stom dat ie daar niet trots op is), dus ik pas me aan en accepteer het dat anderen blijkbaar 'trots' nodig hebben op prestaties die ik verricht.quote:Op zaterdag 29 november 2008 13:10 schreef tijnbrein het volgende:
[..]
Dankjewel voor de tips.
1) Ik weet eigenlijk niet echt wat ik wil. Waarom ik iets leuk vind kan ik ook nauwelijks verwoorden. Op een vraag als (welk eten vind jij het lekkerst?) heb ik geen antwoord. Gewoon weg omdat ik eten niet zo belangrijk vind en niet echt een favoriet gerecht heb.
Maar dit geldt eigenlijk voor alles in het leven. Alles wat ik in het leven bereikt heb daar haal ik mijn schouders vooral. Ik heb een MAVO diploma en een MBO diploma maar het doet me weinig. Zo ook met dingen als een huis, auto en werk. Alle dingen die ik bereikt heb zijn normaal en hebben de meeste mensen ook daarom vind ik het niet speciaal.
Desondanks toch hartelijk gefeliciteerdquote:Mijn verjaardag heeft voor mij ook geen speciaale betekennis. En nu met al dat gedoe ben ik er helemaal niet mee bezig. Vandaag (29 november) ben ik jarig overigens ik word 26. Maar eigenlijk interesseerd met het helemaal niks. Die verjaardag kan me gestolen worden.
Dit soort vragen kan je waarschijnlijk alleen pas met heel veel moeite en hulp beantwoorden. Overigens zouden veel meer mensen dat soort vragen moeten hebben. Persoonlijk heb ik dat soort vragen ook (altijd al trouwens) en ik probeer ze ook te beantwoorden, maar naar mijn mening is dat nagenoeg niet mogelijk. Volgens mij moet je ze ook niet beantwoorden, maar als een uitdaging zien om zoveel bij zoveel mogelijk onderwerpen die vragen te stellen en daar antwoorden bij te zoeken (iets dat naar mijn mening wel kan)quote:Ik ben ongelukkig en vraag mijzelf vaak hard op af waarom ik elke morgen weer op sta. Wat heb ik bereikt in het leven niet veel? Waarom doe ik de dingen die ik doe? Veel vragen waarop ik geen antwoord heb. Eigenlijk weet ik niet wie ik ben en wat ik wil. Als ik in de spiegel kijk heb ik geen idee wie mijn spiegelbeeld is.
[...]
Zoek je werk en je weet niet wat je leuk vindt? Weet je wel wat je niet leuk vindt? Denk je dat je in een groep beter werkt of liever niet? Zoek je uitdagend werk of werk waarbij je niet hoeft na te denken?
Daarbij: heel veel werk heeft diverse facetten waarbij verschillende zaken meer spelen, alleen zie je die vaak pas na een tijdje.
edit: laatste alinea gewijzigd
[ Bericht 16% gewijzigd door Stupendous76 op 29-11-2008 22:26:48 ]
Repent, Pray, Forgive
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
quote:Op zaterdag 29 november 2008 13:10 schreef tijnbrein het volgende:
[..]
Dankjewel voor de tips.
1) Ik weet eigenlijk niet echt wat ik wil. Waarom ik iets leuk vind kan ik ook nauwelijks verwoorden. Op een vraag als (welk eten vind jij het lekkerst?) heb ik geen antwoord. Gewoon weg omdat ik eten niet zo belangrijk vind en niet echt een favoriet gerecht heb.
Maar dit geldt eigenlijk voor alles in het leven. Alles wat ik in het leven bereikt heb daar haal ik mijn schouders vooral. Ik heb een MAVO diploma en een MBO diploma maar het doet me weinig. Zo ook met dingen als een huis, auto en werk. Alle dingen die ik bereikt heb zijn normaal en hebben de meeste mensen ook daarom vind ik het niet speciaal. Mijn verjaardag heeft voor mij ook geen speciaale betekennis. En nu met al dat gedoe ben ik er helemaal niet mee bezig. Vandaag (29 november) ben ik jarig overigens ik word 26. Maar eigenlijk interesseerd met het helemaal niks. Die verjaardag kan me gestolen worden.
Ik ben ongelukkig en vraag mijzelf vaak hard op af waarom ik elke morgen weer op sta. Wat heb ik bereikt in het leven niet veel? Waarom doe ik de dingen die ik doe? Veel vragen waarop ik geen antwoord heb. Eigenlijk weet ik niet wie ik ben en wat ik wil. Als ik in de spiegel kijk heb ik geen idee wie mijn spiegelbeeld is.
Tja, best herkenbaar eigenlijk (dat van verjaardagen & diploma's ook). Het is dat ik een vriend heb die me overal doorheen sleept, maar anders... En dan nog denk ik soms, 'laat maar, ik pak de auto en ik rij met 120 tegen een muur aan'... Maar als je echt dagelijks met zo'n gevoel rondloopt is dat ook best ernstig. Heb je er hulp voor of gewoon iemand om erover te praten?
Ik wil altijd alles tegelijk en alles ook zo snel mogelijk, maar ik weet nooit hoe ik het aan moet pakken en daarnaast ben ik meestal na drie dagen alweer vergeten dat ik het graag wil
Dat is helaas een nadeel van ons stelsel. Je moet eerst een debiel toneelstuk spelen voordat je ook maar een kans krijgt iets te laten zien. Dat geldt niet alleen voor jou hoor: mannen met vrouw en kinderen maken sneller promotie dan mannen zonder vrouw en kinderen, vrouwen met oorbellen en opgestoken haar worden eerder aangenomen dan vrouwen zonder oorbellen en met los haar, dikke mensen worden minder snel aangenomen dan dunne mensen, blonde vrouwen eerder dan vrouwen met bruin haar, etc. Iedereen wordt beoordeeld op dingen die er niet toe doen.quote:3) Ik accepteer dat ik anders ben. Maar ik heb het gevoel dat ik nog nooit een kans heb gehad om mijzelf te bewijzen. Dat een sollicitatiegesprek een toneel stukje is. Dat weet ik. Maar ik ben liever eerlijk. En toneelspelen is niks voor mij. Het is voor onbegrijpelijk dat mensen zo snel een oordeel vellen zonder een persoon de kans te geven zichzelf te bewijzen.
Daarnaast moet je ook realistisch zijn -- als jij een bedrijf had, zou je dan wel iemand aannemen die meer moeite had met het werk? Iemand met een ASS kan sommige dingen nu eenmaal minder goed. Ik zou ook niet in iedere baan een ASS'er aannemen, ondanks dat ik iedereen een leuke baan gun, sommige mensen en banen passen nu eenmaal niet bij elkaar.
Nu focus je erg op het vinden van werk, maar als je eenmaal werk hebt, loop je daar ongetwijfeld ook weer tegen problemen aan. Dat heb ik nu en daar valt dan ook niet zo heel veel aan te doen. Ik hou altijd in m'n achterhoofd dat ik ook een eigen bedrijf kan beginnen. Het enige probleem is dat ik niet kan kiezen wat voor bedrijf.
Sanity is (not) statistical
Overigens hebben veel autisten ook sterke punten, weliswaar erg afgebakend, maar toch.quote:Op zaterdag 29 november 2008 22:25 schreef Maeghan het volgende:
[..]
Tja, best herkenbaar eigenlijk (dat van verjaardagen & diploma's ook). Het is dat ik een vriend heb die me overal doorheen sleept, maar anders... En dan nog denk ik soms, 'laat maar, ik pak de auto en ik rij met 120 tegen een muur aan'... Maar als je echt dagelijks met zo'n gevoel rondloopt is dat ook best ernstig. Heb je er hulp voor of gewoon iemand om erover te praten?
Ik wil altijd alles tegelijk en alles ook zo snel mogelijk, maar ik weet nooit hoe ik het aan moet pakken en daarnaast ben ik meestal na drie dagen alweer vergeten dat ik het graag wil
[..]
Dat is helaas een nadeel van ons stelsel. Je moet eerst een debiel toneelstuk spelen voordat je ook maar een kans krijgt iets te laten zien. Dat geldt niet alleen voor jou hoor: mannen met vrouw en kinderen maken sneller promotie dan mannen zonder vrouw en kinderen, vrouwen met oorbellen en opgestoken haar worden eerder aangenomen dan vrouwen zonder oorbellen en met los haar, dikke mensen worden minder snel aangenomen dan dunne mensen, blonde vrouwen eerder dan vrouwen met bruin haar, etc. Iedereen wordt beoordeeld op dingen die er niet toe doen.
Daarnaast moet je ook realistisch zijn -- als jij een bedrijf had, zou je dan wel iemand aannemen die meer moeite had met het werk? Iemand met een ASS kan sommige dingen nu eenmaal minder goed. Ik zou ook niet in iedere baan een ASS'er aannemen, ondanks dat ik iedereen een leuke baan gun, sommige mensen en banen passen nu eenmaal niet bij elkaar.
Nu focus je erg op het vinden van werk, maar als je eenmaal werk hebt, loop je daar ongetwijfeld ook weer tegen problemen aan. Dat heb ik nu en daar valt dan ook niet zo heel veel aan te doen. Ik hou altijd in m'n achterhoofd dat ik ook een eigen bedrijf kan beginnen. Het enige probleem is dat ik niet kan kiezen wat voor bedrijf.
Trouwens wel een vrij loze opmerking van mijzelf, ik weet nog steeds niet waar ik echt goed in ben en hoe ik dat dan kan 'uitbuiten'
Repent, Pray, Forgive
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Tja, als hij thuis is, wil ik liever niet (lang) van huis zijn. Ja, soms even een uurtje wat voor mezelf doen of misschien wel een keer een middag winkelen, maar dat is het dan ook echt. Als ik iets met anderen ga doen, dan mis ik m'n vriend ook. Dan denk ik, als hij erbij was zou het leuker zijn.quote:Op zaterdag 29 november 2008 14:00 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Ik herken het niet echt eigenlijk, maar misschien helpt het als je zelf ook vaak de hort op gaat. Dat maakt het misschien makkelijker om te accepteren dat hij soms weg is als jij thuis bent. Of misschien kun je zelf op stap gaan als je weet dat hij die avond weg is; dan zit je niet alleen thuis.
Ik heb dat verder nooit met iemand gehad. Normaalgesproken werken mensen al snel op m'n zenuwen en ik deed vroeger alles alleen; winkelen, naar de bioscoop, op vakantie... Maar hij is echt de enige die ik helemaal vertrouw en bij wie ik mezelf kan zijn en vanaf het begin zijn we zo veel mogelijk samen geweest. Ik vind het heel moeilijk om hem los te laten en in het begin voelde het ook als afwijzing dat hij liever iets met iemand anders ging doen dan met mij.
Het grootste probleem voor mij is als ik me niet voor kan bereiden, dus als ie zoals gisteren opeens belt dat hij niet thuis slaapt. Ik heb hem wel gevraagd daar rekening mee te houden en dat doet hij ook wel. Sterker nog, als ik tegen hem zeg dat ik per se wil dat hij naar huis komt doet hij dat, maar dat wil ik ook niet (al zou ik dat op het moment het liefst wel zeggen). Ik weet ook wel dat het normaal is dat iemand een avondje voor zichzelf wat gaat doen en ik wil daar ook gewoon mee kunnen omgaan.
Sanity is (not) statistical
Aan de ene kant wil ik je zeggen dat het niet praktisch is om zo afhankelijk van iemand te zijn. Misschien kun je proberen met iemand anders ook een band op te bouwen. Aan de andere kant heb ik veel bewondering voor je relatie; zoiets heb ik niet (al zou ik het ook niet willen denk ik). Ik ga vaker op stap zonder dan met mijn vriend.
Ik ben helemaal blij
Vader heeft voor het eerst in 16 jaar toegegeven dat dochter toch wel anders is dan anderen. Het verhaal:
Wij gingen uit elkaar toen zij 1 jaar was. Vader had steeds andere vriendinnetjes waar dochter zich maar aan aan moest passen. Als ik ergens over wilde praten was dat veel te confronterend en werd dat weg gewuifd. Toen ik laatst een gesprek met vader had over het uitgaan zei hij ineens uit zichzelf dat het met dochter toch wat anders lag en je haar niet als een "doorsnee" 16 jarige kon zien.
Iets waar ik 14 jaar lang voor heb moeten "strijden" met hem..........
Vader heeft voor het eerst in 16 jaar toegegeven dat dochter toch wel anders is dan anderen. Het verhaal:
Wij gingen uit elkaar toen zij 1 jaar was. Vader had steeds andere vriendinnetjes waar dochter zich maar aan aan moest passen. Als ik ergens over wilde praten was dat veel te confronterend en werd dat weg gewuifd. Toen ik laatst een gesprek met vader had over het uitgaan zei hij ineens uit zichzelf dat het met dochter toch wat anders lag en je haar niet als een "doorsnee" 16 jarige kon zien.
Iets waar ik 14 jaar lang voor heb moeten "strijden" met hem..........
Ik stop met posten in dit topic, hoe vervelend ik dat ook vind. Er zijn mensen die proberen om mijn identiteit te achterhalen, dat was precies waar ik al bang voor was en daar heb ik geen zin in.
Vond het zo fijn om ergens anoniem over m'n problemen te kunnen praten, maar dat blijkt dus helaas niet mogelijk.
Veel succes nog allemaal en bedankt voor alle herkenning en openbaringen.
Vond het zo fijn om ergens anoniem over m'n problemen te kunnen praten, maar dat blijkt dus helaas niet mogelijk.
Veel succes nog allemaal en bedankt voor alle herkenning en openbaringen.
Sweet and innocent...
Jammer. Bedenk wel dat je nog steeds PM's kan sturen.quote:Op zondag 30 november 2008 12:07 schreef Innocence het volgende:
Ik stop met posten in dit topic, hoe vervelend ik dat ook vind. Er zijn mensen die proberen om mijn identiteit te achterhalen, dat was precies waar ik al bang voor was en daar heb ik geen zin in.
Vond het zo fijn om ergens anoniem over m'n problemen te kunnen praten, maar dat blijkt dus helaas niet mogelijk.
Veel succes nog allemaal en bedankt voor alle herkenning en openbaringen.
Pff ik wil reageren maar ik ben nu te moe en ik even nadenken over een heleboel dingen.
14 SHADES OF GREY
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Same herequote:Op zondag 30 november 2008 12:07 schreef Innocence het volgende:
Ik stop met posten in dit topic, hoe vervelend ik dat ook vind. Er zijn mensen die proberen om mijn identiteit te achterhalen, dat was precies waar ik al bang voor was en daar heb ik geen zin in.
Vond het zo fijn om ergens anoniem over m'n problemen te kunnen praten, maar dat blijkt dus helaas niet mogelijk.
Veel succes nog allemaal en bedankt voor alle herkenning en openbaringen.
Er gaat niets boven Groningen
Wat bezielt iemand in vredesnaam om te gaan zitten proberen uit te vissen wie iemand is? =S
Sanity is (not) statistical
Ja, en wat voor belang heeft die iemand er bijquote:Op zondag 30 november 2008 23:05 schreef Maeghan het volgende:
Wat bezielt iemand in vredesnaam om te gaan zitten proberen uit te vissen wie iemand is? =S
Het spijt me dat jullie je hier niet veilig voelen... Dat vind ik echt erg...
Never explain; your friends do not need it and your enemies will not believe you anyway. (Elbert Hubbard, US author, 1856 - 1915)
quote:Op zondag 30 november 2008 12:07 schreef Innocence het volgende:
Ik stop met posten in dit topic, hoe vervelend ik dat ook vind. Er zijn mensen die proberen om mijn identiteit te achterhalen, dat was precies waar ik al bang voor was en daar heb ik geen zin in.
Vond het zo fijn om ergens anoniem over m'n problemen te kunnen praten, maar dat blijkt dus helaas niet mogelijk.
Veel succes nog allemaal en bedankt voor alle herkenning en openbaringen.
Succes en sterkte, tot dit topic of een volgend?
[ Bericht 2% gewijzigd door Stupendous76 op 02-12-2008 00:12:58 ]
Repent, Pray, Forgive
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
dat zijn helaas de kneuzen van het internet zie zelf geen leven hebben en daarom dat van anderen proberen te vergallen, staat stoer bij de matties jeweetzz...quote:Op zondag 30 november 2008 23:05 schreef Maeghan het volgende:
Wat bezielt iemand in vredesnaam om te gaan zitten proberen uit te vissen wie iemand is? =S
Ik kan er helaas weinig aan doen, ik vind het ontzettend jammer, het breekt het vertrouwen en de mogelijkheid om gewoon anoniem te kunnen meedoen. Het is helaas de realiteit.
Tip is daarom wel dat als je anoniem in een topic mee wil doen je dus een exclusieve kloon moet hebben en er niet mee in andere topics moet posten
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
Ja, nou..., bij mij is het meer zo dat ik niet wil dat dit tot in de oneindigheid in Google blijft staan, en dan zo aan mijn naam te koppelen is. Heb dat gezeik wel eerder meegemaakt, en ik wil gewoon niet dat mijn omgeving alles wat ik hier meld kan lezen. Via Google.quote:
Waarom is het zo vervelend als iemand weet wie je bent? Gaat het om chantage of iets dergelijks?
Dat heb ik dus al eens vaker gehad.. bij mensen die dan op een vrijdag avond niks te doen hebben en dan je naam eens invullen bij Google. Krijg je weer van zulke reacties van 'Zo.. dus jij zegt dit en dit en dit
' . 
En al helemaal omdat ik normaal praktisch niks uit mezelf zeg, laat staan dit soort dingen.. snap je..
Dus ik wil daar gewoon een klein beetje mee oppassen. Het liefst zou ik ook mijn nickname veranderen maar dat doen ze hier bij fok weer niet.
[ Bericht 1% gewijzigd door sander-3 op 01-12-2008 18:15:20 ]
Er gaat niets boven Groningen
[
Ik denk er aan om maar gewoon op te geven en er gewoon helemaal mee te kappen.
Verder ben ik erg onzeker. Bij twijfel zeg ik liever dat ik het niet kan. Ik wou dat ik sterker in mijn schoen sta. Maar helaas is dat niet zo. Deze dingen zullen mij voor de rest van mijn leven blijven achtervolgen.
Welke keuze ik maak dat weet ik niet. Ik probeer te blijven vechten om iets te bereiken met mijn leven. Maar ik word er wanhopig van dat ik weinig bereikt heb in het leven. En dat ik dingen minder goed kan.quote:quote]Op zaterdag 29 november 2008 14:21 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Dat is nou juist het hele punt: door die handicap lijk je als mens per definitie "minder". Een handicap is iets heel anders dan een ander ras of geloof. Die handicap zorgt ervoor dat je minder goed presteert op bepaalde vlakken als een ander mens. Zeker als een ander niet weet wat daarvan de oorzaak is, is het volkomen logisch dat iemand jou niet gaat aannemen omdat hij iemand kan vinden die die taak beter doet dan jij.
Het is een leugen/een illusie/wishful thinking dat alle mensen gelijk zijn. We hebben besloten dat alle mensen door hun intrinsieke waarde als mens gelijkwaardig zijn en gelijkwaardig behandeld moeten worden, maar dat is iets heel anders dan gelijk zijn. Het is heel goed mogelijk en eigenlijk ook waarschijnlijk dat we niet geboren zijn met gelijke kwaliteiten. Met andere woorden, als je twee mensen met hun positieve en eigenschappen naast elkaar zou zetten op een soort meetlat, kan de een een 'beter' mens zijn dan de ander. De realiteit is natuurlijk dat we geen meetlat hebben om totaal verschillende eigenschappen op een rechtvaardige manier met elkaar te vergelijken, maar het verschil is wel aanwezig en lijkt soms zo groot dat mensen geneigd zijn elkaar ongelijkwaardig te behandelen. Als autist zul je niet alleen moeten accepteren dat je sommige dingen minder goed kan, je zult moeten accepteren dat de wereld zo werkt dat je minder geaccepteerd zult worden omdat je dingen minder goed kan. Dan kun je wel hard schreeuwen als Calimero dat het niet eerlijk is, maar daar bereik je doorgaans niets mee. Het enige wat je kunt doen is: 1 je schikken naar je mogelijkheden, of: 2 hard vechten om koste wat kost te bereiken waar je wil zijn in je leven. Welke keuze maak jij?
Ik denk er aan om maar gewoon op te geven en er gewoon helemaal mee te kappen.
Ik wou dat ik eens kans kreeg om mijzelf te bewijzen. Tot nu toe heb ik nog nooit die kans echt gehad. Ik heb nu 4 jaar mijn MBO-diploma maar in de tijd heb ik niks bijgeleerd.quote:Even voor de duidelijkheid: hiermee wil ik niet zeggen dat autisten per definitie "minder" zijn dan mensen zonder autisme. Voor "normale" mensen lijkt het alleen zo en daar word je naar behandeld.
[..]
Ik hoop dat je meer kansen zult zien en aanpakken om jezelf te bewijzen.
[..]
Dat begrijp ik natuurlijk dat het mijn probleem is en dat bedrijven liever een normaal iemand aannemen zonder problemen. Maar toch vind ik dat er wel meer begrip mag bestaat bij sommige bedrijven.quote:Het is wél jouw probleem en dat moet je goed onder ogen zien. Als jij niet aangenomen wordt omdat jij teveel de kat uit de boom kijkt, dan heb jij geen baan en is het voor het bedrijf geen enkel probleem om iemand te vinden die ze wel geschikt achten. Het helpt niet om hier verongelijkt over te doen en te eisen dat het bedrijf zich meer aanpast aan jouw wensen, want dan hebben ze nog meer reden om je niet aan te nemen. Ze kennen je niet, ze hebben geen idee waar je goed in bent; waarom zouden ze iemand aannemen die zeurt? Je zult jezelf aantrekkelijk moeten maken voor een bedrijf. Laat zien waarom ze jou aan moeten nemen. Maar daarvoor zul je eerst in jezelf moeten geloven en weten wat jouw kwaliteiten zijn. Pas dan kan je iemand anders overtuigen.
Verder ben ik erg onzeker. Bij twijfel zeg ik liever dat ik het niet kan. Ik wou dat ik sterker in mijn schoen sta. Maar helaas is dat niet zo. Deze dingen zullen mij voor de rest van mijn leven blijven achtervolgen.
14 SHADES OF GREY
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Waarom zou je je schamen voor wat je op Fok post?quote:Op maandag 1 december 2008 18:09 schreef sander-3 het volgende:
[..]
Ja, nou..., bij mij is het meer zo dat ik niet wil dat dit tot in de oneindigheid in Google blijft staan, en dan zo aan mijn naam te koppelen is. Heb dat gezeik wel eerder meegemaakt, en ik wil gewoon niet dat mijn omgeving alles wat ik hier meld kan lezen. Via Google.
Dat heb ik dus al eens vaker gehad.. bij mensen die dan op een vrijdag avond niks te doen hebben en dan je naam eens invullen bij Google. Krijg je weer van zulke reacties van 'Zo.. dus jij zegt dit en dit en dit
En al helemaal omdat ik normaal praktisch niks uit mezelf zeg, laat staan dit soort dingen.. snap je..
Dus ik wil daar gewoon een klein beetje mee oppassen. Het liefst zou ik ook mijn nickname veranderen maar dat doen ze hier bij fok weer niet.
Dankjewel.quote:Op zaterdag 29 november 2008 14:35 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Gefeliciteerd met je verjaardag
[..]
Als je bij een sollicitatiegesprek eerlijk zegt dat je bepaalde dingen minder goed kan, zul je daar iets tegenover moeten stellen wat je wel goed kunt. En kansen moet je creëren. Ik weet het, het klinkt allemaal zo cliché, maar het hoort bij een mentaliteit. Niet bij de pakken neer zitten
Ik kan een aantal dingen minder goed. Maar ik daar eigenlijk niks in tegenover te stellen wat ik dan wel weer goed kan. Als ik puur en alleen naar mijn werkervaring kijk is die niet bijzonder. Ik heb alleen ervaring in ondersteunde en voorbereidende handelingen en geen ervaring met het doen van analyses of het onderhoud van apparatuur. Dit werkt tegen mij. Iemand die 4 jaar zijn/haar diploma heeft zou veel meer ervaring moeten hebben met analyseren en onderhoud dan ik heb.
Te eerlijk zijn op een sollicitatiegesprek is niet goed. Maar het achterwege laten van je te kortkomingen is ook niet goed. Ik weet eigenlijk niet goed hoe ik hier een middenweg in kan vinden. Of mijn verhaal zo vertellen dat ik wel word aangenomen.
14 SHADES OF GREY
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Met het gevoel dat ik eigenlijk niet meer verder wil met mijn leven loop ik al jaren. Er zijn tijden geweest waar ik elke week dacht ik maak er een eind aan.quote:[quote]Op zaterdag 29 november 2008 22:25 schreef Maeghan het volgende:
[..]
Tja, best herkenbaar eigenlijk (dat van verjaardagen & diploma's ook). Het is dat ik een vriend heb die me overal doorheen sleept, maar anders... En dan nog denk ik soms, 'laat maar, ik pak de auto en ik rij met 120 tegen een muur aan'... Maar als je echt dagelijks met zo'n gevoel rondloopt is dat ook best ernstig. Heb je er hulp voor of gewoon iemand om erover te praten?
Ik loop bij een psycholoog maar de gesprekken liepen zeer moeizaam en er was nog geen enkele progressie. Door al dat gedoe met solliciteren heb ik nog geen contact met hem gehad. De gesprekken lagen stil omdat ik eerst van hem een aantal opdrachten moest uitvoeren. Van die opdrachten is nog niet veel terechtgekomen. Ik ga hem morgen bellen en dan zie ik wel verder. Want zo gaat het niet meer. Ik krijg gewoon fysieke klachten van al dit gedoe. Ik ben heel moe en heb nergens zin in.
Verder praat ik er over met een ex-collega waarmee ik bevriend ben.
Misschien als ik al mijn problemen heb opgelost en sterker in mijn schoenen sta dan krijg ik vanzelf wel leuk werk waarin ik plezier heb en mogelijkheden om mijzelf verder te ontwikkelen.quote:Ik wil altijd alles tegelijk en alles ook zo snel mogelijk, maar ik weet nooit hoe ik het aan moet pakken en daarnaast ben ik meestal na drie dagen alweer vergeten dat ik het graag wil
[..]
Dat is helaas een nadeel van ons stelsel. Je moet eerst een debiel toneelstuk spelen voordat je ook maar een kans krijgt iets te laten zien. Dat geldt niet alleen voor jou hoor: mannen met vrouw en kinderen maken sneller promotie dan mannen zonder vrouw en kinderen, vrouwen met oorbellen en opgestoken haar worden eerder aangenomen dan vrouwen zonder oorbellen en met los haar, dikke mensen worden minder snel aangenomen dan dunne mensen, blonde vrouwen eerder dan vrouwen met bruin haar, etc. Iedereen wordt beoordeeld op dingen die er niet toe doen.
Daarnaast moet je ook realistisch zijn -- als jij een bedrijf had, zou je dan wel iemand aannemen die meer moeite had met het werk? Iemand met een ASS kan sommige dingen nu eenmaal minder goed. Ik zou ook niet in iedere baan een ASS'er aannemen, ondanks dat ik iedereen een leuke baan gun, sommige mensen en banen passen nu eenmaal niet bij elkaar.
Nu focus je erg op het vinden van werk, maar als je eenmaal werk hebt, loop je daar ongetwijfeld ook weer tegen problemen aan. Dat heb ik nu en daar valt dan ook niet zo heel veel aan te doen. Ik hou altijd in m'n achterhoofd dat ik ook een eigen bedrijf kan beginnen. Het enige probleem is dat ik niet kan kiezen wat voor bedrijf.
14 SHADES OF GREY
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Ik zou zeggen, doe dat niet, maar ik weet dat het moeilijk is om als je in zo'n negatieve spiraal zit er weer uit te komen. Maar blijf vooral doorgaanquote:Op maandag 1 december 2008 18:52 schreef tijnbrein het volgende:
Welke keuze ik maak dat weet ik niet. Ik probeer te blijven vechten om iets te bereiken met mijn leven. Maar ik word er wanhopig van dat ik weinig bereikt heb in het leven. En dat ik dingen minder goed kan.
Ik denk er aan om maar gewoon op te geven en er gewoon helemaal mee te kappen.
Wat voor diploma heb je en wat heb je in die vier jaar gedaan?quote:Ik wou dat ik eens kans kreeg om mijzelf te bewijzen. Tot nu toe heb ik nog nooit die kans echt gehad. Ik heb nu 4 jaar mijn MBO-diploma maar in de tijd heb ik niks bijgeleerd.
Meer begrip krijg je als je laat zien ondanks je tekortkomingen iets te betekenen voor het bedrijf. Probeer gewoon bij het sollicitatiegesprek te verzwijgen wat jij zoal denkt dat er niet goed aan je is. Als dat na verloop van tijd toch naar boven komt, maakt het minder uit als je al hebt laten zien wat je kan.quote:Dat begrijp ik natuurlijk dat het mijn probleem is en dat bedrijven liever een normaal iemand aannemen zonder problemen. Maar toch vind ik dat er wel meer begrip mag bestaat bij sommige bedrijven.
Doe dat niet. Als je erin gelooft dat je gebrek aan zelfvertrouwen je zal blijven achtervolgen, dan is dat ook zo. Accepteer het niet als een vaststaand, onveranderlijk feit dat je niet in jezelf gelooft. Je kunt meer zelfvertrouwen krijgen. Geloof me, ik weet dat het kan, want ik was vroeger ook erg onzeker en ik heb ook meer zelfvertrouwen gekregen. Ik zou willen dat ik een formule voor je had voor meer zelfvertrouwen, maar die is er niet, helaas. Ik kan je alleen aanraden om eens 'ja' te zeggen of dingen te doen die je eigenlijk niet goed durft. Houd je gewoon voor dat het niet uitmaakt of het goed gaat of niet; het feit dat je het doet terwijl je het vroeger niet had gedurfd, is al een overwinning.quote:Verder ben ik erg onzeker. Bij twijfel zeg ik liever dat ik het niet kan. Ik wou dat ik sterker in mijn schoen sta. Maar helaas is dat niet zo. Deze dingen zullen mij voor de rest van mijn leven blijven achtervolgen.
Ik wens je veel sterkte. Het is niet makkelijk, maar je zult je zoveel beter voelen als je over een paar jaar op jezelf kan terugkijken en kan zeggen dat je zoveel vooruit bent gegaan.
Ik heb een MLO-diploma richting analytische chemie. Na mijn school ben eerst een paar maanden werkloos geweest. Daarna heb ik een aantal tijdelijke baantjes gehad. Waaronder het afwegen van chemicaliën. Verder heb ik een jaar monstervoorbereiding gedaan. De afgelopen twee jaar heb ik een klein beetje ervaring opgedaan met analyseren van monsters en het werken met apparatuur. Verder registeerde ik ook monsters.quote:[quote]Op maandag 1 december 2008 19:42 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Ik zou zeggen, doe dat niet, maar ik weet dat het moeilijk is om als je in zo'n negatieve spiraal zit er weer uit te komen. Maar blijf vooral doorgaan
[..]
Wat voor diploma heb je en wat heb je in die vier jaar gedaan?
[..]
Mijn werkervaring is dus vooral in de ondersteunde taken en niet in het analyseren van monsters. Terwijl mijn ambitie vooral in het analyseren van monsters ligt. Dat is een van de redenen waarom ik daar weg te gaan. Bij dat bedrijf waar ik ontslagen ben dacht ik dat ik een nieuwe kans kreeg om mijn verder te ontwikkelen.
Iemand in mijn situatie zou veel meer ervaring met het analyseren. Maar dat heb ik niet. Dus veel bedrijven willen mij niet omdat ik gewoon weg geen ervaring genoeg heb.
Dat is makelijker gezegd dan gedaan. Maar toch ga ik het proberen.quote:Meer begrip krijg je als je laat zien ondanks je tekortkomingen iets te betekenen voor het bedrijf. Probeer gewoon bij het sollicitatiegesprek te verzwijgen wat jij zoal denkt dat er niet goed aan je is. Als dat na verloop van tijd toch naar boven komt, maakt het minder uit als je al hebt laten zien wat je kan.
[..]
Doe dat niet. Als je erin gelooft dat je gebrek aan zelfvertrouwen je zal blijven achtervolgen, dan is dat ook zo. Accepteer het niet als een vaststaand, onveranderlijk feit dat je niet in jezelf gelooft. Je kunt meer zelfvertrouwen krijgen. Geloof me, ik weet dat het kan, want ik was vroeger ook erg onzeker en ik heb ook meer zelfvertrouwen gekregen. Ik zou willen dat ik een formule voor je had voor meer zelfvertrouwen, maar die is er niet, helaas. Ik kan je alleen aanraden om eens 'ja' te zeggen of dingen te doen die je eigenlijk niet goed durft. Houd je gewoon voor dat het niet uitmaakt of het goed gaat of niet; het feit dat je het doet terwijl je het vroeger niet had gedurfd, is al een overwinning.
Ik wens je veel sterkte. Het is niet makkelijk, maar je zult je zoveel beter voelen als je over een paar jaar op jezelf kan terugkijken en kan zeggen dat je zoveel vooruit bent gegaan.
14 SHADES OF GREY
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Hoe komt het dat je met analyseren zo weinig ervaring hebt opgedaan?quote:Op maandag 1 december 2008 20:27 schreef tijnbrein het volgende:
[..]
Ik heb een MLO-diploma richting analytische chemie. Na mijn school ben eerst een paar maanden werkloos geweest. Daarna heb ik een aantal tijdelijke baantjes gehad. Waaronder het afwegen van chemicaliën. Verder heb ik een jaar monstervoorbereiding gedaan. De afgelopen twee jaar heb ik een klein beetje ervaring opgedaan met analyseren van monsters en het werken met apparatuur. Verder registeerde ik ook monsters.
Mijn werkervaring is dus vooral in de ondersteunde taken en niet in het analyseren van monsters. Terwijl mijn ambitie vooral in het analyseren van monsters ligt. Dat is een van de redenen waarom ik daar weg te gaan. Bij dat bedrijf waar ik ontslagen ben dacht ik dat ik een nieuwe kans kreeg om mijn verder te ontwikkelen.
Iemand in mijn situatie zou veel meer ervaring met het analyseren. Maar dat heb ik niet. Dus veel bedrijven willen mij niet omdat ik gewoon weg geen ervaring genoeg heb.
quote:Dat is makelijker gezegd dan gedaan. Maar toch ga ik het proberen.
tijnbrein anders kun je ook proberen 'n HBO diploma chemie te behalen? Dat helpt altijd om wat hoger op de ladder te komen.
M.
M.
Hallon!
tvp
Globaal kan je dan nog wel over bepaalde dingen praten toch, zonder er te diep op in te gaan? En mensen die dat soort dingen doen zou ik evengoed niet al te serieus nemen.quote:Op maandag 1 december 2008 18:09 schreef sander-3 het volgende:
[..]
Ja, nou..., bij mij is het meer zo dat ik niet wil dat dit tot in de oneindigheid in Google blijft staan, en dan zo aan mijn naam te koppelen is. Heb dat gezeik wel eerder meegemaakt, en ik wil gewoon niet dat mijn omgeving alles wat ik hier meld kan lezen. Via Google.
Dat heb ik dus al eens vaker gehad.. bij mensen die dan op een vrijdag avond niks te doen hebben en dan je naam eens invullen bij Google. Krijg je weer van zulke reacties van 'Zo.. dus jij zegt dit en dit en dit
En al helemaal omdat ik normaal praktisch niks uit mezelf zeg, laat staan dit soort dingen.. snap je..
Dus ik wil daar gewoon een klein beetje mee oppassen. Het liefst zou ik ook mijn nickname veranderen maar dat doen ze hier bij fok weer niet.
@ Black_tulip en Bluemage. HBO gaan doen zou misschien een idee. Een probleem ik ben heel slecht in wiskunde. Op het MLO begreep ik nauwelijks iets van wiskunde. Op het HBO zal wiskunde nog veel moeilijker worden. Ik kan met formule iets berekenen maar als er nog een formule bij komt dan snap ik het niet meer.
Verder heb ik nooit de mogelijkheid gekregen om ervaring op te doen met analyseren. Het stond niet in mijn takenpakket.
Verder heb ik nooit de mogelijkheid gekregen om ervaring op te doen met analyseren. Het stond niet in mijn takenpakket.
14 SHADES OF GREY
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Ja.. dat is wel zo.quote:
tvp
[..]
Globaal kan je dan nog wel over bepaalde dingen praten toch, zonder er te diep op in te gaan? En mensen die dat soort dingen doen zou ik evengoed niet al te serieus nemen.
Er gaat niets boven Groningen
Ik heb weleens gevraagd of ik door kon groeien en meer de kant op van het analyseren. Als antwoord kreeg ik nee zo lang er niemand weg gaat dan veranderd er niks. En bij die functie was het ook nooit de bedoeling dat ik dat, dat zou gaan doen.quote:Op dinsdag 2 december 2008 14:58 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Had je dat niet kunnen eisen dan?
Verder was het bij mijn vorige werkgever de bedoeling dat ik vooral ondersteunde taken deed zoals de monsters in het apparaat zetten en op de startknop drukken de gegevens verwerken was dan weer de taak van andere die een hogere functie hadden.
Ook leuk mijn voormalig werkgever belt net met de vraag of ik terug wil komen.
Nu weet ik niet wat ik goed wat ik hier van moet denken. Ik ben daar niet zonder reden weg gegaan. En als ik terug ga is dit natuurlijk ook niet goed voor mijn imago. Maar aan de andere kant dan heb ik wel weer werk.
Hoe dan ook. Het is lastig. Terug gaan en dan weer werk hebben. Met als voordeel dat ik al de werkzaamheden al ken. Maar terug gaan naar iets wat niet leuk is/was. En het contact dat ik nog heb met collega's is het alleen maar vervelender geworden daar. Het feit dat sommige collega's mijn raar gaan aankijken en gaan pesten omdat het niet gelukt is om ander werk te vinden. Dat mijn voormalig werkgever nu gaat eisen dat ik blijf.
14 SHADES OF GREY
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Het is eigenlijk heel simpel: jij belt je vorige werkgever en je zegt dat als hij je zo graag terug wil hebben, dat hij je dan de kans moet geven om voldoende werkervaring op te doen in analyseren. Als hij dat niet wil, dan zeg je nee. Als hij ja zegt en nee doet, dan vertrek je weer. Jouw voormalig werkgever gaat eisen dat je blijft? Kom nou zeg. Jij bent nu in een positie om te gaan eisen. Hij wil je terug en jij weet niet zeker of je er nog wil werken, maar misschien wordt de keuze wat makkelijker als hij je wat dingen aanbiedt. Hij belt jou met de vraag of je terug wil komen; dat betekent dat je wat waard bent voor hem! Benut datquote:Op dinsdag 2 december 2008 15:37 schreef tijnbrein het volgende:
Ik heb weleens gevraagd of ik door kon groeien en meer de kant op van het analyseren. Als antwoord kreeg ik nee zo lang er niemand weg gaat dan veranderd er niks. En bij die functie was het ook nooit de bedoeling dat ik dat, dat zou gaan doen.
Verder was het bij mijn vorige werkgever de bedoeling dat ik vooral ondersteunde taken deed zoals de monsters in het apparaat zetten en op de startknop drukken de gegevens verwerken was dan weer de taak van andere die een hogere functie hadden.
Ook leuk mijn voormalig werkgever belt net met de vraag of ik terug wil komen.
Nu weet ik niet wat ik goed wat ik hier van moet denken. Ik ben daar niet zonder reden weg gegaan. En als ik terug ga is dit natuurlijk ook niet goed voor mijn imago. Maar aan de andere kant dan heb ik wel weer werk.
En negeer collega's die zich gedragen als kleuters. Als zij zich zo gedragen, dan heb je hen toch niet nodig?
Ik denk er over na. De enige reden dat ze mij gebeld hebben is dat ze geen mensen kunnen vinden voor die functies. Er staan nog 5 of 6 plaatsen open bij dat bedrijf. En tot nu toe is er een sollicitant geweest die is afgewezen omdat zij niet geschikt was. Verder willen er nog meer mensen weg. Van zeker 5 collega weet dat ze ook weg willen. En een paar willen misschien wel weg maar kunnen niet omdat ze te veel verdienen. Misschien kan ik deze positie benutten om te proberen hogerop te komen. Maar ik weet in hoevere zij daarin mee willen gaan.quote:Op dinsdag 2 december 2008 16:04 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Het is eigenlijk heel simpel: jij belt je vorige werkgever en je zegt dat als hij je zo graag terug wil hebben, dat hij je dan de kans moet geven om voldoende werkervaring op te doen in analyseren. Als hij dat niet wil, dan zeg je nee. Als hij ja zegt en nee doet, dan vertrek je weer. Jouw voormalig werkgever gaat eisen dat je blijft? Kom nou zeg. Jij bent nu in een positie om te gaan eisen. Hij wil je terug en jij weet niet zeker of je er nog wil werken, maar misschien wordt de keuze wat makkelijker als hij je wat dingen aanbiedt. Hij belt jou met de vraag of je terug wil komen; dat betekent dat je wat waard bent voor hem! Benut dat
Over die collega's daar heb je gelijk in. Laat ze maar praten.
14 SHADES OF GREY
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Ik weet niet waarom er zoveel weg willen (zelfde reden als jij?), maar als jouw voormalige werkgever vraagt of je terug wilt komen, vraag dan om de voorwaarde die jij wilt (namelijk doorgroeimogelijkheden, of op zijn minst bijscholing ofzo)quote:Op dinsdag 2 december 2008 17:14 schreef tijnbrein het volgende:
[..]
Ik denk er over na. De enige reden dat ze mij gebeld hebben is dat ze geen mensen kunnen vinden voor die functies. Er staan nog 5 of 6 plaatsen open bij dat bedrijf. En tot nu toe is er een sollicitant geweest die is afgewezen omdat zij niet geschikt was. Verder willen er nog meer mensen weg. Van zeker 5 collega weet dat ze ook weg willen. En een paar willen misschien wel weg maar kunnen niet omdat ze te veel verdienen. Misschien kan ik deze positie benutten om te proberen hogerop te komen. Maar ik weet in hoevere zij daarin mee willen gaan.
Over die collega's daar heb je gelijk in. Laat ze maar praten.
Succes!
Repent, Pray, Forgive
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Als ze zo staan te springen om werknemers, is dat extra reden om eens goed op je strepen te staan.quote:Op dinsdag 2 december 2008 17:14 schreef tijnbrein het volgende:
[..]
Ik denk er over na. De enige reden dat ze mij gebeld hebben is dat ze geen mensen kunnen vinden voor die functies. Er staan nog 5 of 6 plaatsen open bij dat bedrijf. En tot nu toe is er een sollicitant geweest die is afgewezen omdat zij niet geschikt was. Verder willen er nog meer mensen weg. Van zeker 5 collega weet dat ze ook weg willen. En een paar willen misschien wel weg maar kunnen niet omdat ze te veel verdienen. Misschien kan ik deze positie benutten om te proberen hogerop te komen. Maar ik weet in hoevere zij daarin mee willen gaan.
Over die collega's daar heb je gelijk in. Laat ze maar praten.
@ Stupendous76 En Black_Tulip.
De redenen waarom er mensen daar weg verschilt per persoon. De een kan niet doorgroeien, de ander heeft het niet naar zijn zin. Weer een ander wil verhuizen naar een ander plaats.
Verder is mijn situatie nog ingewikkelder dan ik vertelde. Ik was namelijk gedetacheerd bij een bedrijf. Het bedrijf dat mij detacheerde belde mij op met de vraag of ik wil terug komen. Het bedrijf waar ik werkte behandelde mij en een paar collega's die ook gedetacheerd waren als tweede rangs medewerkers en het bedrijf dat ons detacheerde keek ook niet naar ons om. Verder zou ik daar nooit de mogelijkheid krijgen om door te groeien. En bij het bedrijf waar ik werkte in dienst in komen is ook geen optie. Omdat zij liever HBO-ers hebben dan MBO-ers.
Ik kan dus wel op mijn strepen gaan staan maar ik denk niet dat, dat zinvol is. Bijscholing vragen is zinloos want dat is niet nodig voor het uitvoeren van de functie dus krijgen ik dat niet. Doorgroeimogelijkheden binnen die functie zijn er gewoon weg niet. Ik en mijn collega's die gedetacheerd zijn, zijn voor een bepaald takkenpakket aangenomen. En eigenlijk is dat vooral ondersteund werk ipv uitvoerend werk.
Ik denk dat het voor mij beter is dat ik iets anders ga zoeken. Misschien kan het bedrijf dat mij detacheerde mij ergens anders plaatsen waar ik wel verder kan groeien. Zo niet dan ga ik verder zoeken elders.
De redenen waarom er mensen daar weg verschilt per persoon. De een kan niet doorgroeien, de ander heeft het niet naar zijn zin. Weer een ander wil verhuizen naar een ander plaats.
Verder is mijn situatie nog ingewikkelder dan ik vertelde. Ik was namelijk gedetacheerd bij een bedrijf. Het bedrijf dat mij detacheerde belde mij op met de vraag of ik wil terug komen. Het bedrijf waar ik werkte behandelde mij en een paar collega's die ook gedetacheerd waren als tweede rangs medewerkers en het bedrijf dat ons detacheerde keek ook niet naar ons om. Verder zou ik daar nooit de mogelijkheid krijgen om door te groeien. En bij het bedrijf waar ik werkte in dienst in komen is ook geen optie. Omdat zij liever HBO-ers hebben dan MBO-ers.
Ik kan dus wel op mijn strepen gaan staan maar ik denk niet dat, dat zinvol is. Bijscholing vragen is zinloos want dat is niet nodig voor het uitvoeren van de functie dus krijgen ik dat niet. Doorgroeimogelijkheden binnen die functie zijn er gewoon weg niet. Ik en mijn collega's die gedetacheerd zijn, zijn voor een bepaald takkenpakket aangenomen. En eigenlijk is dat vooral ondersteund werk ipv uitvoerend werk.
Ik denk dat het voor mij beter is dat ik iets anders ga zoeken. Misschien kan het bedrijf dat mij detacheerde mij ergens anders plaatsen waar ik wel verder kan groeien. Zo niet dan ga ik verder zoeken elders.
14 SHADES OF GREY
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Heb een vraagje: Ben begin dit jaar door de huisarts naar de psychiater gestuurd op verdenking van een autisme spectrum stoornis. De psych zei: Ik zie niks autistisch in jou. Ik dacht dat hij daar een duidelijke reden voor had, maar later hoorde ik dat hij niet zo gelooft in die "spectra". Nou weet ik niet of hij niet in de aandoening op zich gelooft of in de benaming ervan. Ik geloof er in elk geval wel in......
Nou ben ik gediagnosiceerd met ADD en persoonlijkheidsproblematiek (zoals bang voor nieuwe dingen, me niet aan mensen kunnen hechten, me niet kunnen openen, emoties niet kunnen tonen etc). Ik heb kort geleden ritalin geprobeerd maar dat was tot nu toe geen succes.
Twee familieleden van mij zijn kort geleden gediagnosticeerd met het Syndroom van Asperger en één van de twee heeft ook licht ADHD. Nou is mijn vraag: Kan enorme drukte in je hoofd ook veroorzaakt worden door Asperger? Kun je ook Asperger hebben als je figuurlijk taalgebruik wel goed begrijpt en als je niet veel moeite hebt om bij mensen hun gezichtsuitdrukking te lezen?
Ik heb wel veel moeite met communicatie. Soms weet ik niet wat mensen nou precies bedoelen, maar dat zou ook wellicht ook door ADD verklaard kunnen worden of door de problemen die ik inmiddels heb met mijn zelfvertrouwen.
Ik ben gewoon erg bang, dat ik wellicht óf alleen Asperger heb en géén ADD of een combinatie van beiden.
Ik ben erg graag alleen, heb moeite met contacten leggen, ben erg nerveus voor nieuwe dingen, raak in paniek als ik de weg niet weet, ik zie het overzicht allemaal niet, heb erg beperkte interessen, ben erg serieus vergeleken met leeftijdgenoten en ben zéér geremd. Je zult mij niet gauw in de apres-ski bar zien hoor haha.
Tot nu toe heb ik altijd gedacht dat dit alles door mijn ADD kwam, maar ik begin toch erg te twijfelen....
sorry, voor de lange post.....
Nou ben ik gediagnosiceerd met ADD en persoonlijkheidsproblematiek (zoals bang voor nieuwe dingen, me niet aan mensen kunnen hechten, me niet kunnen openen, emoties niet kunnen tonen etc). Ik heb kort geleden ritalin geprobeerd maar dat was tot nu toe geen succes.
Twee familieleden van mij zijn kort geleden gediagnosticeerd met het Syndroom van Asperger en één van de twee heeft ook licht ADHD. Nou is mijn vraag: Kan enorme drukte in je hoofd ook veroorzaakt worden door Asperger? Kun je ook Asperger hebben als je figuurlijk taalgebruik wel goed begrijpt en als je niet veel moeite hebt om bij mensen hun gezichtsuitdrukking te lezen?
Ik heb wel veel moeite met communicatie. Soms weet ik niet wat mensen nou precies bedoelen, maar dat zou ook wellicht ook door ADD verklaard kunnen worden of door de problemen die ik inmiddels heb met mijn zelfvertrouwen.
Ik ben gewoon erg bang, dat ik wellicht óf alleen Asperger heb en géén ADD of een combinatie van beiden.
Ik ben erg graag alleen, heb moeite met contacten leggen, ben erg nerveus voor nieuwe dingen, raak in paniek als ik de weg niet weet, ik zie het overzicht allemaal niet, heb erg beperkte interessen, ben erg serieus vergeleken met leeftijdgenoten en ben zéér geremd. Je zult mij niet gauw in de apres-ski bar zien hoor haha.
Tot nu toe heb ik altijd gedacht dat dit alles door mijn ADD kwam, maar ik begin toch erg te twijfelen....
sorry, voor de lange post.....
Lange post? Valt wel mee i.v.m. andere hierquote:Op woensdag 3 december 2008 12:25 schreef oceanpony het volgende:
Heb een vraagje: Ben begin dit jaar door de huisarts naar de psychiater gestuurd op verdenking van een autisme spectrum stoornis. De psych zei: Ik zie niks autistisch in jou. Ik dacht dat hij daar een duidelijke reden voor had, maar later hoorde ik dat hij niet zo gelooft in die "spectra". Nou weet ik niet of hij niet in de aandoening op zich gelooft of in de benaming ervan. Ik geloof er in elk geval wel in......
Nou ben ik gediagnosiceerd met ADD en persoonlijkheidsproblematiek (zoals bang voor nieuwe dingen, me niet aan mensen kunnen hechten, me niet kunnen openen, emoties niet kunnen tonen etc). Ik heb kort geleden ritalin geprobeerd maar dat was tot nu toe geen succes.
Twee familieleden van mij zijn kort geleden gediagnosticeerd met het Syndroom van Asperger en één van de twee heeft ook licht ADHD. Nou is mijn vraag: Kan enorme drukte in je hoofd ook veroorzaakt worden door Asperger? Kun je ook Asperger hebben als je figuurlijk taalgebruik wel goed begrijpt en als je niet veel moeite hebt om bij mensen hun gezichtsuitdrukking te lezen?
Ik heb wel veel moeite met communicatie. Soms weet ik niet wat mensen nou precies bedoelen, maar dat zou ook wellicht ook door ADD verklaard kunnen worden of door de problemen die ik inmiddels heb met mijn zelfvertrouwen.
Ik ben gewoon erg bang, dat ik wellicht óf alleen Asperger heb en géén ADD of een combinatie van beiden.
Ik ben erg graag alleen, heb moeite met contacten leggen, ben erg nerveus voor nieuwe dingen, raak in paniek als ik de weg niet weet, ik zie het overzicht allemaal niet, heb erg beperkte interessen, ben erg serieus vergeleken met leeftijdgenoten en ben zéér geremd. Je zult mij niet gauw in de apres-ski bar zien hoor haha.
Tot nu toe heb ik altijd gedacht dat dit alles door mijn ADD kwam, maar ik begin toch erg te twijfelen....
sorry, voor de lange post.....
Die diagnose ADD, wie heeft die gesteld? Diezelfde psycholoog die weinig waarde hecht aan PDD-NOS/Asperger? Kan je die psycholoog op papier laten zetten waarom het volgens hem/haar géén Asperger is. En waarom het wel ADD is. Sterker nog: vraag gewoon een copie op van het rapport dat hij/zij van jou gemaakt heeft, daar moet in staan hoe hij/zij tot die conclusie is gekomen (dat recht heb je)
Daarnaast: als jij meer zekerheid wilt hebben, ga voor een second opinion. De motivatie hiervoor heb je net zelf gegeven: in eerste instantie jouw huisarts die daar een gegrond(?) vermoeden voor heeft, vergelijkbare voorvallen in de (nabije) familie, jouw eigen mening/ervaring, etc.
Succes!
Repent, Pray, Forgive
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Bedankt voor je antwoord! Die betreffende psychiater die ADD heeft vastgesteld doet alleen diagnostiek, dus hij heeft me doorverwezen naar een plek die gespecialiseerd is in neuro-psychiatrie. Daar wilden ze mij testen op ASS, waarschijnlijk vanwege die bovengenoemde klachten. Ik was ervan overtuigd dat die vorige psych dacht dat ik het zeker weten niet had, dus ik heb het even afgeslagen. In het vorige onderzoek ben ik er (volgens de gegevens in het dossier, die niks zeggen over ASS) niet op getest.quote:Op woensdag 3 december 2008 14:18 schreef Stupendous76 het volgende:
[..]
Lange post? Valt wel mee i.v.m. andere hier
Die diagnose ADD, wie heeft die gesteld? Diezelfde psycholoog die weinig waarde hecht aan PDD-NOS/Asperger? Kan je die psycholoog op papier laten zetten waarom het volgens hem/haar géén Asperger is. En waarom het wel ADD is. Sterker nog: vraag gewoon een copie op van het rapport dat hij/zij van jou gemaakt heeft, daar moet in staan hoe hij/zij tot die conclusie is gekomen (dat recht heb je)
Daarnaast: als jij meer zekerheid wilt hebben, ga voor een second opinion. De motivatie hiervoor heb je net zelf gegeven: in eerste instantie jouw huisarts die daar een gegrond(?) vermoeden voor heeft, vergelijkbare voorvallen in de (nabije) familie, jouw eigen mening/ervaring, etc.
Succes!
Ik ga toch maar voorstellen om het nog even te laten uitzoeken..... De nieuwe psychologe vroeg naar de 2 kernpunten (dus het begrijpen van figuurlijk taalgebruik en nonverbale communicatie) en ik zei dat ik met beide niet zoveel problemen had, toen besloot zij er niet verder op in te gaan. Daarom vraag ik me af of je wel Asperger kan hebben zonder die 2 dingen... Bijna alle andere problemen die iemand met Asperger ondervindt, heb ik namelijk weldegelijk......en sommige daarvan kun je niet verklaren vanuit ADD....
Nou, het een sluit het ander zeker niet. Het is niet zo dat je pas 'iets' hebt als je exact aan het bijbehorende lijstje voldoet. Daarnaast, het is heel goed mogelijk dat als je Asperger hebt, hebt leren om te gaan met bepaalde verschijnselen (of ze waren er bij jou uberhaupt nooit, dat zou ook nog kunnen)quote:Op woensdag 3 december 2008 15:02 schreef oceanpony het volgende:
[..]
Bedankt voor je antwoord! Die betreffende psychiater die ADD heeft vastgesteld doet alleen diagnostiek, dus hij heeft me doorverwezen naar een plek die gespecialiseerd is in neuro-psychiatrie. Daar wilden ze mij testen op ASS, waarschijnlijk vanwege die bovengenoemde klachten. Ik was ervan overtuigd dat die vorige psych dacht dat ik het zeker weten niet had, dus ik heb het even afgeslagen. In het vorige onderzoek ben ik er (volgens de gegevens in het dossier, die niks zeggen over ASS) niet op getest.
Ik ga toch maar voorstellen om het nog even te laten uitzoeken..... De nieuwe psychologe vroeg naar de 2 kernpunten (dus het begrijpen van figuurlijk taalgebruik en nonverbale communicatie) en ik zei dat ik met beide niet zoveel problemen had, toen besloot zij er niet verder op in te gaan. Daarom vraag ik me af of je wel Asperger kan hebben zonder die 2 dingen... Bijna alle andere problemen die iemand met Asperger ondervindt, heb ik namelijk weldegelijk......en sommige daarvan kun je niet verklaren vanuit ADD....
In het algemeen hebben autisten moeite met figuurlijk taalgebruik en nonverbale communicatie, maar dus niet iedere autist. Daar kan je achter komen met testen en gesprekken met psychologen.
Overigens: het is een autismespectrumstoornis, dat wil zeggen dat er legio mogelijkheden/combinaties zijn.
Repent, Pray, Forgive
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Ik hoop voor je dat ze dat doen danquote:Op woensdag 3 december 2008 09:55 schreef tijnbrein het volgende:
Misschien kan het bedrijf dat mij detacheerde mij ergens anders plaatsen waar ik wel verder kan groeien. Zo niet dan ga ik verder zoeken elders.
Ja dat hoop ik ook. Maar ik reken er dat ze dat niet gaan doen. DUs ga ik verder zoeken.quote:Op woensdag 3 december 2008 20:25 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Ik hoop voor je dat ze dat doen dan
Verder was ik gisteren bij het CWI. Toen ik aangaf moeite met sociale interactie en onzeker vroeg hij of ik daar hulp voor had gezocht. Dat heb ik.
Verder krijg ik een competentietest.
14 SHADES OF GREY
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Waarom zou je dat zeggen? Door dat te zeggen, beweer je impliciet dat het van belang is. Wat denk je zelf? Is het van belang? Het gaat er uiteindelijk alleen maar toch om dat je je werk goed doet? Maar doordat je het aangeeft, gaat zo'n man zelf denken "hm, als hij sociaal niet zo goed is, zullen werkgevers hem niet aan willen nemen, en gelijk hebben ze". Je beperkt je eigen mogelijkheden door zoiets te zeggen.quote:Op donderdag 4 december 2008 08:51 schreef tijnbrein het volgende:
Toen ik aangaf moeite met sociale interactie en onzeker vroeg hij of ik daar hulp voor had gezocht. Dat heb ik.
Dat hoeft toch niet. En ik denk dat hij dat zelf ook al gemerkt had aan mijn houding en lichaamstaal. Verder heb ik het vooral gehad over het feit dat ik nogal onzeker ben en weinig zelfvertrouwen.quote:Op donderdag 4 december 2008 09:19 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Waarom zou je dat zeggen? Door dat te zeggen, beweer je impliciet dat het van belang is. Wat denk je zelf? Is het van belang? Het gaat er uiteindelijk alleen maar toch om dat je je werk goed doet? Maar doordat je het aangeeft, gaat zo'n man zelf denken "hm, als hij sociaal niet zo goed is, zullen werkgevers hem niet aan willen nemen, en gelijk hebben ze". Je beperkt je eigen mogelijkheden door zoiets te zeggen.
14 SHADES OF GREY
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Ik ben het eens met tijnbrein wat dit betreft; als er iets is waar je toch al merkbaar problemen mee hebt, kun je er maar beter eerlijk over zijn en zeggen dat je er hard aan probeert te werken, dan dat je doet of het probleem er niet is. En natuurlijk is het ook van belang. Als je solliciteert zoek je toch een baan die bij je past en niet eentje waarin je ook veel dingen moet doen waarin je heel slecht bent en waarbij je je niet op je gemak voelt.
Ook vanuit het perspectief van werkgever: ik zou liever iemand aannemen die zei dat ie een bepaald probleem had, maar daarmee om kon gaan of er hulp bij had, dan iemand die zei dat er niks was, maar ondertussen wel 'vreemd' overkwam.
Ook vanuit het perspectief van werkgever: ik zou liever iemand aannemen die zei dat ie een bepaald probleem had, maar daarmee om kon gaan of er hulp bij had, dan iemand die zei dat er niks was, maar ondertussen wel 'vreemd' overkwam.
Sanity is (not) statistical
Maar niets zeggen staat niet gelijk aan zeggen dat er niets is. In het algemeen te weinig zelfvertrouwen hebben en onzeker zijn hoeft geen probleem te zijn, je maakt het een probleem door het feit dat je het erover hebt en daarmee impliciet stelt dat het belangrijk is. Het ligt anders als je problemen hebt met een specifieke vaardigheid of werkomgeving. Dan is het wel van belang dat je dat meldt en op die manier vermijdt dat je ooit in zo'n omgeving hoeft te werken of ooit dat werk hoeft te doen.quote:Op donderdag 4 december 2008 20:15 schreef Maeghan het volgende:
Ik ben het eens met tijnbrein wat dit betreft; als er iets is waar je toch al merkbaar problemen mee hebt, kun je er maar beter eerlijk over zijn en zeggen dat je er hard aan probeert te werken, dan dat je doet of het probleem er niet is. En natuurlijk is het ook van belang. Als je solliciteert zoek je toch een baan die bij je past en niet eentje waarin je ook veel dingen moet doen waarin je heel slecht bent en waarbij je je niet op je gemak voelt.
Ook vanuit het perspectief van werkgever: ik zou liever iemand aannemen die zei dat ie een bepaald probleem had, maar daarmee om kon gaan of er hulp bij had, dan iemand die zei dat er niks was, maar ondertussen wel 'vreemd' overkwam.
Wat betreft 'vreemd' overkomen, ik heb bij mijn sollicitaties nooit wat gezegd over mijn autisme en ik weet zeker dat sommige mensen me een vreemde snuiter vonden, maar ik ben vaak genoeg aangenomen.
Nog even dit: ik raad tijnbrein om pragmatische redenen af om het bij een dergelijk gesprek te hebben over onzekerheid en zelfvertrouwen. Ik vermoed dat je gesprekspartner dan minder bereid zal zijn om je aan het werk te helpen, terwijl een baan hebben bij uitstek een manier is om meer zelfvertrouwen te krijgen.
Ben gisteren bij de psych geweest en heb het met haar besproken. Ze zou het nagaan of ik al getest ben op ASS, zo niet , dan gaan ze me waarschijnlijk toch nog testen......Is maar beter, want dan weten we het zeker. Ze zei inderdaad dat het een het ander niet uitsluit..... Gelukkig wordt er nog een keer naar gekeken, anders blijf je het jezelf maar afvragen...quote:Op woensdag 3 december 2008 16:25 schreef Stupendous76 het volgende:
[..]
Nou, het een sluit het ander zeker niet. Het is niet zo dat je pas 'iets' hebt als je exact aan het bijbehorende lijstje voldoet. Daarnaast, het is heel goed mogelijk dat als je Asperger hebt, hebt leren om te gaan met bepaalde verschijnselen (of ze waren er bij jou uberhaupt nooit, dat zou ook nog kunnen)
In het algemeen hebben autisten moeite met figuurlijk taalgebruik en nonverbale communicatie, maar dus niet iedere autist. Daar kan je achter komen met testen en gesprekken met psychologen.
Overigens: het is een autismespectrumstoornis, dat wil zeggen dat er legio mogelijkheden/combinaties zijn.
