Precies 12 jaar geleden kreeg ik hem. Ik werd bijna 11. Ik had na jaren zeuren mijn zin gekregen. Ik kreeg een hond!!
Ik kon mijn lol niet op. Er toen nog niet bij stilstaand dat ik hem ooit kwijt zou raken. Ik zou die lieve kop op een gegeven moment niet meer zien.
Mijn moeder zei : "Hij is van jou. Je hoeft alleen maar van hem te houden."
Heb nooit begrepen waarom ze dat zei. Tot op de dag van vandaag. Maandag aanstaande 2 paasdag en ook mijn verjaardag. Dat is de dag die ik nooit vergeten zal. Ik ga dan met mijn hondje voor de laatste keer naar het strand. Ik ga voor de laatste keer ontroerd kijken als ik hem s'ochtends naar me toe zie lopen.
In de loop der jaren is het lieve dier ouder geworden zijn lichaam ging achteruit. Hij werd een beetje dement en zag dingen niet meer zo goed.
Ik heb me hier jarenlang stil voor gehouden. Ik heb niks gezien. Tot vandaag. Hij moest voor een controle naar de dierenarts. Kijken of de medicijnen nu wel aansloegen.
Niet dus. Ik heb de beslissing moeten nemen om hem in te laten slapen. Ik heb 2e paasdag gekozen omdat ik die dag ALTIJD bewust meemaak. Ik dus zelfs als ik 83 ben nog weet dat mijn hondje er ooit is geweest. Hij zal dus altijd in mijn herrinering blijven. Nooit zal ik mijn hondje vergeten.
Hij heeft nog 1 week. Ik ga nu mijn laatste maandag in met mijn roald. Ik zal nooit meer een voor mij normale dag meemaken. Ik weet wel het slijt maar ik mis de lieverd nu al gigantisch. Ik zit voor het eerst in mijn leven iets te tikken terwijl de tranen over mijn gezicht lopen.
Mijn beste vriend gaat dood!!!
1 ding zeg ik erbij als er hier een opmerking over een chinees komt met betrekking met mijn hond zal ik persoonlijk al je posts van dit hele forum verwijderen
Sterkte man...
For what I have to say, you already know.
Veel sterkte.
Sterkte.
sterkte !!!
[Dit bericht is gewijzigd door cenobite op 25-03-2002 21:08]
Sterkte!
Sterkte, en geniet nog van de laatste week !!!
Wat voor hond heb je?
[Dit bericht is gewijzigd door Soundlevel op 25-03-2002 21:16]
We hadden het afgelopen weekend er nog over...
Ik weet dat het heel moeilijk is om afscheid te nemen van je huisdier, zeker als ie zo lang bij je is geweest. Al maakt het voor mij geen verschil hoe lang mijn huisdier bij me is geweest. Het verlies word er niet minder om.
Maak er nog een leuke week van met hem! Hij zal wel aanvoelen dat er iets te gebeuren staat. Ik weet dat het een moeilijke beslissing is om over een leven te beslissen, en zeker als het om je beste vriendje gaat.
Maar vergeet niet, je maatje zou jou ook nooit vergeten, en hij is vast heel blij dat hij zijn leven bij jou heeft mogen slijten.
Wees trots op je maatje Knut, want dat zal hij ook op jou zijn!
Veel liefs en sterkte,
dolfie 
Zal 'm nooit vergeten.
Kut voor je.
Jij bent altijd heel vrolijk, elke dag weer
Je hebt alles over voor de baas, maakt niet uit wanneer
Niets is te gek bij jou en alles kan
Met jou heb ik een bijzondere band
Toen ik het moeilijk had maakte jij mij aan het lachen
Ondanks je ziekte bleef je glimlachen.
Sterkte Knut!
Heel veel sterkte Knut, ik weet hoe moeilijk het voor je is...
Als ik zo je post lees heeft hij een fantastisch leven gehad, houd dat in je achterhoofd.
Ik weet dat het erg moeilijk is, ik heb het vorige maand ook meegemaakt met mijn beste vriendje.
Ik heb daar toen ook een topic over geopend waar zeer veel lieve reacties op kwamen, ik weet zeker dat dat nu ook gaat gebeuren (ik heb er veel aan gehad).
Het is misschien een cliche, maar het is beter zo, denk daar altijd aan.
Heel veel sterkte.
[Dit bericht is gewijzigd door static op 25-03-2002 21:25]
Veel sterkte Knut....
Maak er maar een bijzondere laatste week van met z'n tweetjes.
Heel veel sterkte de komende tijd..
Het lezen van je verhaal raakt een gevoelige noot.
Allemaal zoeken we een woord van troost,
Als Knut zijn relaas doet in een gevoelige post,
Zijn beste maatje Roald gaat binnenkort dood.
Sterkte Knut. We zullen de komende week stilletjes aan je denken.
ik zal er aan denken op 2e paasdag.
Ook al is het beter voor je hond, het blijft erg. Je zal hem missen maar wel veel goede herinneringen aan hem hebben.
Een gedicht waar je wellicht wat aan hebt. Geen idee wie het geschreven heeft, alleen dat het vaak aan mensen wordt meegegeven:
Als twee bruine ogen je vragen,
Help me, want ik voel me niet zo fijn.
Mag je dan, omdat je voelt, dit is het einde...
Egoïstisch zijn?
Als je van de dokter hoort,
Dit komt nooit meer goed.
En hij krijgt steeds meer pijn.
Mag je dan, omdat je hem niet wilt missen...
Egoïstisch zijn?
Als twee lieve bruine ogen zich sluiten gaan.
Voorgoed en je zonder hem naar huis toe moet.
Met de riem in je hand en een hart vol pijn.
Dan probeer je jezelf te overtuigen,
Dit was het beste.
Ik mocht niet egoïstisch zijn.
Vele jaren was hij bij ons,
Elke dag samen was een feest.
En in al die fijne jaren Is hij zelf niet een keer...
EGOÏSTISCH GEWEEST.
------------
Het slijt, en wie weet kom je elkaar ooit nog eens tegen!
~mim
[voeg hier een schouderklopsmiley in]
Heel veel sterkte hiermee, het zal je best zwaar vallen.
voor jou
en een dikke voor je hond.
Mijn hond kon niet meer lopen na 11 jaar, zijn achterpoten wilden gewoonweg niet meer. Maar tot op het laatst wilde die mafkees nog steeds met zijn tennisbal spelen. De dierenarts is langsgekomen en ik heb hem in de tuin begraven (mag officieel wel niet, maar fuck it, hij moest gewoon onder zijn favoriete boom liggen).
Heb een hele mooie laatste week met je maatje.
ben niet zo'n fanatiek poster maar soms moet het even
Maak er iets leuks van deze week!
Veel sterkte in deze tijd... Ik weet hoe het voelt
Sterkte...
Ik zal een moeilijke week krijgen.
Bedankt voor die mooie gedichten. Heb bij zo'n beetje iedere post hier nog harder zitten huilen.
En dat terwijl ik nooit huil...
Mijn hond een 1/2 jaar geleden voor eventueel geintreseerden
[Dit bericht is gewijzigd door shmoopy op 25-03-2002 22:52]
[Dit bericht is gewijzigd door shmoopy op 25-03-2002 23:00]
quote:Jij bent zo zwaar de lul vanaf nu, mannetje.
Op maandag 25 maart 2002 22:48 schreef StefanFM het volgende:
[Dit bericht is gewijzigd door shmoopy op 25-03-2002 22:53]
succes in ieder geval... laat hem nog eeen weekje genieten
-edit-
bedoelde StefanFM het wel zo 
Misschien begreep hij het wel gewoon niet ...
quote:Knut,
Op maandag 25 maart 2002 22:46 schreef Knut het volgende:
Allen dank voor jullie reply'sIk zal een moeilijke week krijgen.
Bedankt voor die mooie gedichten. Heb bij zo'n beetje iedere post hier nog harder zitten huilen.
En dat terwijl ik nooit huil...Mijn hond een 1/2 jaar geleden voor eventueel geintreseerden
Als je nou zo'n foto in een mooi lijstje op je bureau zet? Dan is hij toch nog een beetje bij je.
quote:Mooie hond !
Op maandag 25 maart 2002 22:46 schreef Knut het volgende:
Allen dank voor jullie reply'sIk zal een moeilijke week krijgen.
Bedankt voor die mooie gedichten. Heb bij zo'n beetje iedere post hier nog harder zitten huilen.
En dat terwijl ik nooit huil...Mijn hond een 1/2 jaar geleden voor eventueel geintreseerden
[Dit bericht is gewijzigd door Soundlevel op 25-03-2002 22:55]
wat ontzettend klote voor je.
Ik zal aan jullie allebei denken,
en ik hoop dat je ook nog wat vreugde haalt uit deze week.
Heel veel sterkte.
quote:Edit mijn post even als je wil!
Op maandag 25 maart 2002 22:55 schreef shmoopy het volgende:
Eej Knutkoppie,
wat ontzettend klote voor je.
Ik zal aan jullie allebei denken,
en ik hoop dat je ook nog wat vreugde haalt uit deze week.
Heel veel sterkte.
Onze eerste hond die heel veel impact op ons gezin heeft gehad (mijn ouders hadden haar als eerste en het was echt hun dochter, dat beest deed alles voor ons heeft zelfs onze strontluiers leeggelikt en weet ik niet wat.) hebben we moeten inslapen toen ze op haar dagelijkse wandeling door een vrachtwagen is geraakt.
Onze huidige 2 monstertjes gaat het ook niet zo goed mee. Ze zijn vergiftigd een aantal jaar geleden en hebben dus geen haar meer en hun huid is aan het afsterven. Nou worden ze allebei blind en het mannetje is aan het dementeren. Bij hen zullen we binnenkort ook de beslissing moeten nemen. Maar dit is zo vreselijk moeilijk. Hoe kan je besluiten datgene waar je het meeste van houdt dood te maken, niet meer verder te laten leven? Lijden ze wel? de ene keer denk ik ja, de andere keer zijn ze weer zo vrolijk en blij dat ik denk nee.
Sterkte Knut dit lijkt me echt een vreselijke week voor je.
De vogel van mijn vriendin is vandaag ook overleden, hij is verdronken in het aquarium, vreselijk om een geliefd en trouw huisdier te verliezen...
Het is belangrijk om er over te praten, want op deze manier kun je het verlies het best verwerken.
Veel sterkte nog deze komende paar dagen en verwen hem maar lekker....
...leef met je mee ....een hond maakt soms veel los in een mens ...verder tsja ...tis gewoon kut !!!....veel sterkte
ik leef met je mee.
Het volgende gedicht geeft je hopelijk wat steun.
Verdorie, ik schiet altijd vol als ik het lees..........
Just this side of heaven is a place called Rainbow Bridge. When an animal dies that has been especially close to someone here, that pet goes to Rainbow Bridge. There are meadows and hills for
all of our special friends so they can run and play together. There is plenty of food, water and sunshine, and our friends are warm and comfortable.
All the animals who had been ill and old are restored to health and vigor; those who were hurt or maimed are made whole and strong again, just as we remember them in our dreams of days and
times gone by. The animals are happy and content, except for one small thing; they each miss someone very special to them, who had to be left behind.
They all run and play together, but the day comes when one suddenly stops and looks into the distance. His bright eyes are intent; His eager body begins quivers. Suddenly he begins to run from
the group, flying over the green grass, his legs carrying him faster and faster.
You have been spotted, and when you and your special friend finally meet, you cling together in joyous reunion, never to be parted again. The happy kisses rain upon your face; your hands again
caress the beloved head, and you look once more into the trusting eyes of your pet, so long gone from your life but never absent from your heart.
Then you cross Rainbow Bridge together....
En alleen maar omdat die foto roaldopbergje.jpg heet... dat vind ik zó zielig voor je... stom he hoe sommige dingen je kunnen raken...
Ik weet hoe het is om een huisdier kwijt te raken waar je erg aan gehecht bent. En of je m nou lang of kort had, of t nou een muisje of een olifant was, het kan soms echt verschrikkelijk zijn.
Heel veel sterkte maandag en denk idd maar aan dat ontzettend ontroerende gedicht over egoïsme.... man!
Sterkte knut
prrrrr
Als mededierenvriend, en dan in het bijzonder eigen dieren..
zit ik hier alleen maar mijn tranen weg te slikken.
Ik voel helemaal wat jij voelt.
Heb altijd tranen in mijn ogen bij dit soort verhalen. Mijn hond is 17 en zal ook niet zo lang meer hebben.. Heel veel sterkte en weet dat je het beste doet..
Hier nog een gedichtje van iemand anders die zijn hond moest laten inslapen. Ik heb elke keer dat ik het lees weer tranen in mijn ogen.
She looked at me as if to ask
Am I dying?
My words were silent as I tried
Responding to her. I nearly cried
To express, the truth I denied
So, I patted her head and lied.
I cuddled and held her
And told her I knew her pain.
Come now. Lay down and rest.
Her eyes so innocent and unknowing
While mine were red and watery.
She looked at me,
So, tell me Master, dear.
Why am I still lying here?
ik hoop dat ik dit gedicht van de schrijver mag plaatsen, laat even weten als het niet zo is
quote:Idd, het is een hele moeilijke beslissing omdat je niet kunt weten hoe het dier zich voelt
Op maandag 25 maart 2002 23:19 schreef Uiruru het volgende:
Maar dit is zo vreselijk moeilijk. Hoe kan je besluiten datgene waar je het meeste van houdt dood te maken, niet meer verder te laten leven? Lijden ze wel? de ene keer denk ik ja, de andere keer zijn ze weer zo vrolijk en blij dat ik denk nee.
Ik weet wel hoe je je zelf voelt
Knut heel veel sterkte!
sterkte...
quote:
Op maandag 25 maart 2002 22:48 schreef StefanFM het volgende:
-edit-jij bent echt een enorm triest figuur!-edit-
quote:
Op maandag 25 maart 2002 22:51 schreef static het volgende:[..]
Jij bent zo zwaar de lul vanaf nu, mannetje.
quote:ja ik vroeg me af wat dat nou was??? sorry hoor! dat verklaart meteen mijn mailtje... Kenneth Vermaas
Op maandag 25 maart 2002 22:52 schreef Cheiron het volgende:
Echt rot voor je Knut. Ik weet hoe erg je aan een hond gehecht kunt raken. Weet ngo goed toen mijn Doenja dood ging ...
succes in ieder geval... laat hem nog eeen weekje genieten-edit-
bedoelde StefanFM het wel zo
Misschien begreep hij het wel gewoon niet ...
sterkte daarmee 
Veel Sterkte Knut.
voor Knut.Heel veel sterkte op tweede paasdag en de dagen die daarop volgen. Hoe zwaar het verlies zal zijn, je kunt je denk ik troosten met de gedachte dat jouw vriend, naar ik aanneem, 12 prachtige jaren heeft gehad en dat hij niet alleen een goede vriend voor jou was, maar jij ook voor hem.
Sterkte,
ludo
wat ontzettend rot voor je
Sterkte!
sterkte!
Ik hoop dat je kan genieten van de laatste dagen samen.
Sterkte.
Weet natuurlijk niet exact wat er nu allemaal door je heen gaat, maar kan het me wel enigszins voorstellen. Heb exact twee jaar geleden mijn paard verloren na ruim 14 jaar trouwe vriendschap, ook vanaf mijn 11e lief en leed gedeeld.
Koester je herinneringen, ze zijn goud waard.
Heel veel sterkte!
*knuf*
Tis zwaar klote, de eerste hond die ik had was 8 weken oud...na 1 week was ie overleden aan Parvo (soort kanker bij honden........). Het moment dat ik m levensloos aantrof zal ik dan ook nooit vergeten.
Tis nu afwachten hoelang "Donut" (huidige hond) het nog volhoudt. Ook al sterft het wandelende hoopje lol en liefde, the memories stay 4 ever
I know how you're feeling....sterkte!
[Dit bericht is gewijzigd door Robhimself op 26-03-2002 10:39]
Sterkte!
Ik kan dit gevoel niet met je delen daar ik nooit een huisvriend alszodanig hebt gehad, al kan ik me er genoeg bij voorstellen
Vergeet niet te genieten die laatste dagen!
De herinnering aan jouw hond kunnen ze je iig nooit meer afnemen.
*knuf*
Valt altijd heel erg zwaar zo'n beslissing..
Heel veel sterkte.. en geniet nog even van de komende dagen
Knuffel
Yvet
quote:Totaal offtopic : Yvet!!!/
Op dinsdag 26 maart 2002 11:35 schreef Yvet het volgende:
Heel veel sterkte Knut. En geef nog een dikke knuffel aan dat beestje van me. Geniet van de laatste dagen, hoe moeilijk dat ook is.Knuffel
Yvet
Helaas realiseerde ik me opeens wel dat m'n kat ook al 12 is...
Heel veel sterkte de komende dagen en maak er nog wat van...
Sterkte komende tijd
Een schamel "sterkte" zal weinig helpen. Misschien zijn alle "sterktes" samen wel een kleine pleister op de wonde.
Sterkte Knut!
Maak er een mooie dag van van de week!
Is het een idee om veel foto's of een video te maken??? ...tis maar een idee.
HEEL veel sterkte!
Een trouwere kameraad kan je je niet wensen en het heengaan doet altijd pijn ..
vervanging is onmogelijk .. hooguit compensatie voor het verlies....
Verwen je grote vriend nog ffies extra.
Marjolein
Liefde voor een huisdier/hond overtreft alle mogelijke soorten liefde!!
* freud geeft vriendelijke klap op schouder
Sterkte man...
quote:Rivella. Een beetje vreemd, maar wel lekker...
Op dinsdag 26 maart 2002 17:42 schreef Aphrodite het volgende:
Liefde voor een huisdier/hond overtreft alle mogelijke soorten liefde!!
Sterkte Knut, lijkt me rot voor je.
Ik kan maar 1 ding zeggen, sterkte.Moge al die mooie herinneringen vooraltijd blijven bestaan!
quote:owjee...vind het nu al moeilijk...jemig,wat ben ik toch ook vreemd. Heb het lieve beest 1 keer gezien en maak me er toch druk om
Op dinsdag 26 maart 2002 18:12 schreef freud het volgende:
Sterkte man! Het ziet er naar uit dat ik die beslissing ook binnen niet al te lange tijdmoet nemen over Rusty (mijn hond). Hij is nu ook al weer 13...
Tja,ben gek op beesten, maakt niet uit wat...maar goed, die tijd komt idd Freud
Iig heel veel sterkte Knut...kan er verder niet meer over zeggen
Ik realiseer mezelf ook regelmatig dat onze labrador ook al 12 is, en er een dag komt dat we voor deze verschrikkelijke ervaring komen te staan.
Ik weet niet zo goed meer wat ik moet zeggen.....
Sterkte.......
quote:Ik zit zelf zowat te janken terwijl ik dit lees. Heel veel sterkte met het verwerken van het verlies.
Op maandag 25 maart 2002 20:54 schreef Knut het volgende:
En nu heb ik net de beslissing moeten nemen. Ik heb als het ware het doodvonnis getekend van mijn beste vriend ooit.Precies 12 jaar geleden kreeg ik hem. Ik werd bijna 11. Ik had na jaren zeuren mijn zin gekregen. Ik kreeg een hond!!
Ik kon mijn lol niet op. Er toen nog niet bij stilstaand dat ik hem ooit kwijt zou raken. Ik zou die lieve kop op een gegeven moment niet meer zien.Mijn moeder zei : "Hij is van jou. Je hoeft alleen maar van hem te houden."
Heb nooit begrepen waarom ze dat zei. Tot op de dag van vandaag. Maandag aanstaande 2 paasdag en ook mijn verjaardag. Dat is de dag die ik nooit vergeten zal. Ik ga dan met mijn hondje voor de laatste keer naar het strand. Ik ga voor de laatste keer ontroerd kijken als ik hem s'ochtends naar me toe zie lopen.
In de loop der jaren is het lieve dier ouder geworden zijn lichaam ging achteruit. Hij werd een beetje dement en zag dingen niet meer zo goed.
Ik heb me hier jarenlang stil voor gehouden. Ik heb niks gezien. Tot vandaag. Hij moest voor een controle naar de dierenarts. Kijken of de medicijnen nu wel aansloegen.Niet dus. Ik heb de beslissing moeten nemen om hem in te laten slapen. Ik heb 2e paasdag gekozen omdat ik die dag ALTIJD bewust meemaak. Ik dus zelfs als ik 83 ben nog weet dat mijn hondje er ooit is geweest. Hij zal dus altijd in mijn herrinering blijven. Nooit zal ik mijn hondje vergeten.
Hij heeft nog 1 week. Ik ga nu mijn laatste maandag in met mijn roald. Ik zal nooit meer een voor mij normale dag meemaken. Ik weet wel het slijt maar ik mis de lieverd nu al gigantisch. Ik zit voor het eerst in mijn leven iets te tikken terwijl de tranen over mijn gezicht lopen.Mijn beste vriend gaat dood!!!
1 ding zeg ik erbij als er hier een opmerking over een chinees komt met betrekking met mijn hond zal ik persoonlijk al je posts van dit hele forum verwijderen
Succes.
Het is gewoon zwaar klote...
veel sterkte
hij blijft in je hart, dus verlies je hem niet volledig...
Ik weet hoe het voelt, en ik kan alleen maar zeggen heel erg veel sterkte.. en hopen dat je niet zo depri wordt als ik werd.(iedereen heeft het geweten ook dat mn hondje was heengegaan)
Ik heb het zelf helaas ook al 2 keer mogen meemaken
Tip: Geniet nog zoveel van zijn gezelschap nu het nog kan dat zal hij zelf zeker ook waarderen, maak bijvoorbeeld een boswandeling (hoop dat dat nog gaat
) nu het zo'n prachtig weer is, daar heeft je kameraad ook veel plezier aan. Geef hem een aai van me en voor jou een stevige hand van mij
knep, hondenliefhebber in hart en nieren
Bij het lezen van jouw verhaal liepen de tranen al in een hoog tempo, de reakties en zeker de gedichten maken het nog erger...
wat zal het tikken van de klok ellendig voor jullie zijn nu zeg...
Ik zal er in ieder geval even bij stilstaan 2e paasdag.
Everyday I wake up, you welcome me with a smile
Your shining eyes, they aren't shining anymore
When did it change, when did I truly lost you
When was the day your life was catching up
Why go, why leave, we still got a couple of years
The question keeps wondering in your head
The pain still rises, If I just could trade
Trade places, take the pain he's feeling
I want this soul to go on, even though I know it can't
All I can do is give comfort
Just a few days of comfort, that's all I'm good for
I have to watch and see you go, drift away
Just one more day I want with you
Just one more day to see you live
Your time is up and so is mine
I might find another but it will never be the same
tears fill my eyes when the moment comes
but it is not in my power to help you
Sleep well, friend of mine
Someday we will see eachother again.
Sterkte nogmaals knut
quote:En Knut kerel, 't zal zwaar worden maar uiteindelijk weet je dat dit het beste is voor hem. Enorm veel sterkte...
Op woensdag 27 maart 2002 01:55 schreef Havoc het volgende:
Friend of mineEveryday I wake up, you welcome me with a smile
Your shining eyes, they aren't shining anymore
When did it change, when did I trulylostloose you
When was the day your life was catching up
Why go, why leave, we still got a couple of years
The question keepswonderingwandering in your head
We hebben net een nieuwe hond, 8 weken, maar ik zou haar nu al niet meer kwijt willen.
Ik wens je veel sterkte toe.
Er is een nummer van Fred Eaglesmith, je moet het eigenlijk horen, heb ik op mp3 voor je als je wil.
He's a good dog
I've had him for years
he used to get up when I'd walk by
now he just lifts up his ears
and he thumps his tail on the floor
when I talk to him
when I talk to long he just ignores me
and goes to sleep again
he's a good dog
I got him as a pup
I tried to teach him all the tricks
then I just gave up
'cause he never acted very bright
though his eyes they've got this glow
and I think he actually knows some things
that actually I don't
and he never barks at strangers
and he never barks at cars
and he howls at the coyotes
while they're howling at the stars
and he scratches at the back door
'til someone lets him in
then he scratches at the other side
'cause he wants back out again
he's a good dog
but one of these days
I'm gonna have to drive him into town
and have him put away
'cause he don't hear that good no more
and he can't hardly walk
but until then I look at him
and I say to him
he's a good dog
Heel heel heel veel sterkte Knut en geef t beestje een knuffel van me...
*huilt*
quote:Geen verder commentaar nodig...
Liefde voor een huisdier/hond overtreft alle mogelijke soorten liefde!!
quote:Sorry, maar dit vind ik redelijk zielig. Ik ben stapeldol op onze honden, maar ik hou nog altijd meer van mijn ouders en zusje. Zeker in het licht dat in mijn omgeving net mensen hun dochtertje van 3 hebben verloren, kan ik zeggen: dit is in mijn omgeving in ieder geval niet waar.
Op dinsdag 26 maart 2002 17:42 schreef Aphrodite het volgende:Liefde voor een huisdier/hond overtreft alle mogelijke soorten liefde!!
On-topic: Knut, veel sterkte. Maar dat wist je al.
Niets of niemand kan nu jouw pijn en verdriet verzachten, maar ik denk dat je wel wat kracht kunt halen uit de wetenschap dat heel veel mensen hier ooit hetzelfde hebben doorgemaakt.
Ik heb ooit op het asfalt gezeten met de kop van mijn lieve hond Boris op m'n schoot. De rest van zijn lijf was kapotgereden. Hij stierf in mijn armen en keek me tot het allerlaatste moment aan, alsof ik er wat aan kon doen dat hij was aangereden. Ik kreeg het halsbandje mee naar huis en mocht het zelf aan m'n ouders gaan vertellen.
Je denkt dat het nooit meer slijt, maar toch gebeurt dat. Nu kan ik weer lachen als ik foto's zie van Boris. Gekke, dolle hond.
Misschien klinkt het nu heel oneerbiedig voor je, maar ik was heel blij dat we snel na Boris een nieuwe hond kregen. Niet als vervanger, dat kan nooit, maar als afleiding. En al snel ga je ook van die nieuwe hond houden.
Roald is gewoon op. Die heeft een heel mooi leven gehad met jou. Zelfs dit doe je voor hem. Het is het beste voor hem en dat weet jij zelf ook.
Anyway, heel veel sterkte.
sterkte Knut
Onze hond bleek ineens een tumor te hebben. Toen ik terugkom van het sporten was het al gebeurd.
Gebruik deze laatste week goed.
gebeurt me zelden maar ik zit nu heftig m'n best te doen om m'n tranen te verbergen...
Geniet van die laatste wandeling, snuif nog een keer diep de geur van z'n vacht in je neus op....
take care
[Dit bericht is gewijzigd door Gompy58 op 28-03-2002 13:55]
De moedigste en grootmoedigste beslissing die je hebt moeten nemen, de beslissing om niet egoistisch te zijn, maar om je trouwe, liefste vriend een zachte dood te gunnen na een liefdevol leven.
Niets wat ik zou kunnen zeggen kan jouw pijn verzachten, maar ik heb je topic gebookmarkt, omdat ik weet dat ik over niet al te lang waarschijnlijk een soortgelijke beslissing zal moeten nemen.
Ik zal op 2e paasdag bidden voor je vriend en voor jou.
Heel, heel veel sterkte met deze moeilijke stap.
Mijn maatje is alweer bijna een jaar niet meer bij me. 14 jaar en kreeg zware hart problemen. Ik heb het er nog moeilijk mee merk ik wel.
Heel veel sterkte toegewenst en geniet van alle momenten!
Ik heb mijn lieve hondje in moeten laten slapen toen ze 3 was. Ik mis haar nog steeds ontzettend.
Het is heerlijk weer buiten, dus geniet samen nog van die heerlijke honden momenten!
In your heart forever
heeft brok in keel vanwege eigen hond (een jaar geleden)
Ik snap het ook niet dat soms mensen zeggen, het is maar een hond doe normaal, nee echt, zo'n lief beesie maakt deel uit van je gezin en leven om dan na 12 jaar in jouw geval zo'n leuke hond te verliezen is vreselijk.
Doe deze laatste dagen nog leuke dingen met hem, verwen en knuffel hem nog maar eens lekker. Je mag je blij zijn dat je op deze manier afscheid van hem kunt nemen, het blijft natuurlijk klote.
Een foto of misschien wallpaper van je trouwe viervoeter is altijd nog leuk om als herinnering te hebben op je bureau.
Heel veel sterkte volgende week maandag en de tijd die er na zal volgen. De leegte die hij zal achterlaten kun je het beste vullen met herinneringen aan hem en alles wat jullie samen hebben meegemaakt, op deze manier blijft hij voortleven maar dan in je herinnering, zolang je hem bij je houd in je gedachte zal ie altijd nog een beetje bij je zijn.
Sterkte.
Denk maar terug aan alle leuke dingen die je met je hond hebt kunnen doen, moiie herringerinnen zijn altijd fijn gelukkig. En dat kunnen ze je niet afnemen
Sterkte Man.
Keb 2mnd geleden ook afscheid van m'n labrador moeten nemen en keb er nog steeds verdriet van ! Het zal echt enorm stil worden in huis waar je echt niet aan kunt wennen. Ik kreeg hem toen ik 3 was en nu ... nu ben ik 18. Vijftien jaar voor een labrador ... daar tekent iedereen voor hij had een mooi leven... *snik*
Sterkte !
Ik zat vier jaar geleden in de bus richting de uni, toen mijn pa me belde dat die middag onze lieve Golden Retriever zou worden laten ingeslapen. We wisten toen al een week dat ze een tumor had maar het kwam toch als een enorme klap.
Ik ben meteen naar huis gegaan en heb haar vastgehouden tot ze er niet meer was.
Het was de laatste keer dat ik heb gehuild als een kind, hoewel ik het er nog steeds af en toe moeilijk mee heb als ik er weer aan terug denk, zoals nu.
Nu ik dit schrijf, besef ik me dat je net als ik toen afscheid moet nemen van een kameraad en dat doet pijn.
Ik wens je veel sterkte, onthoud de mooie momenten!
PrivateRyan.
Hoe dan ook. Ook ik wens je heel erg veel sterkte, plezier en mooie herinneringen toe.
Je hond, die ken ik natuurlijk al helemaal niet, maar ook aan hem, ontzettend veel fijne dingen enzo voor de komende dagen.
Voor wat het waard is: ik leef met jullie beiden mee.
MvdLubbe.
Ik kan me nog herinneren dat mij werd verteld dat mijn hond, Floris, naar de dierenarts zou gaan om in te laten slapen. Wat een moment van verschrikking. Hij had al een tijdje een tumor, maar na een paar maanden was dan toch het moment gekomen dat je moet kiezen: laten lijden of vredig laten sterven. Een vreemd gevoel, die beslissing over leven en dood. Het voelt zo tegenstrijdig, maar je weet dat spijt komt als je egoistisch blijft en je niet los wilt maken van je lieveling. Mijn moeder vertelde het me na een leuke avond in het theater. Expres gewacht tot die avond was geweest, zodat het niet zou worden verpest (ik vraag me af of ik wel wat leuks had willen doen als ik het had geweten). Ook ik had het wel zien aankomen, maar had het genegeerd om mezelf geen pijn te doen. Dan dringt de realiteit zich op en moet je afscheid nemen. We hebben nog een boswandeling gemaakt en mijn god wat heb ik de hele wandeling lopen janken. Janken en lachen. Moet een vreemd gezicht zijn geweest voor anderen in dat bos. Gelukkig heeft Floris voor altijd een plekje in mijn hart en geen enkel dier kan hem ooit vervangen. Ik heb hierna nooit meer een hond willen hebben, hoe bizar het ook lijkt, ik ben bang dat ik dan zijn of haar hele leven bang ben voor dat moment dat het dier sterft. Het deed zo veel pijn. Staat natuurlijk tegenover dat er ook heel veel prachtige momenten zijn geweest en als ik daar aan terugdenk dan geeft me dat een prettig gevoel; de band die we samen hadden. Jullie hebben ook zo'n hechte band, laat dat nooit los, Ken. en een *knuffel* voor een wereldgozer.
Knut, sterkte ...
Je weet wel wie.
Sterkte morgen en figuren zoals jij mogen wat mij betreft altijd huisdieren hebben.
hij heeft het leven gehad zoals hij dat heeft verdiend.
Voor het laatst met hem naar het strand,
voor het laatst hem een knuffel geven voor het slapen.
Wat zou het stil zijn morgen en de dagen erna.
Maar hij weet dat je hem nooit zou vergeten,
hij voelt je liefde voor hem.
Met veel liefde heb je hem bij je gehouden,
met veel liefde gaat hij bij je vandaan.
En vergeet niet, je komt nog een keer oog om oog met hem te staan!
Succes Knut
Ik zal aan je denken
Sterkte.
J.
Ik heb mijn hond 4 jaar geleden laten inslapen.
Ik zou proberen er niet te veel aan te denken, je hoeft jezelf niet te verwijten dat je te weinig verdriet voelt, je hoeft jezelf ook helemaal geen verdrietgevoelens op te leggen. Hoe stom het ook klinkt: je moet toch echt zelf verder. Succes!
quote:Hier sluit ik me graag bij aan.
Op maandag 01 april 2002 12:46 schreef Lucille het volgende:
In gedachten leven we vandaag allemaal met je mee. Sterkte Knut.
Hou je taai,Knut.
Een kille stilte
Alleen het idée is zo al stom
Dan is de oprit leeg, geen kabaal, geen grote mond
Wat is die oprit nou?
Die mooie oprit, zonder hond?
En wat is de mooie grote tuin zonder bewaker?
En wat is de voorkamer met een lege mand?
Ik had je nog vaker willen zien, heel veel vaker
Waar wij vroeger speelden aan het water,
schrijf ik nu je naam
Met grote letters in het zand
----------------------------------------------
Veel sterkte...je mededeling sloeg nogal aan, ik leef erg met je mee!
Veel sterkte.
Het is zo'n lieverd en ik zal hem zo missen. Ik weet verdomme zelf geeneens meer wat ik moet zeggen of wat ik moet denken. Het enige dat door mijn hoofd spookt is Roald is er niet meer en dat om de 2 seconden. Er is in mijn hoofd helemaal geen ruimte meer over voor wat dan ook. Ik hoor mijn muziek niet en let eigenlijk geeneens op mijn scherm. Hij is er niet meer. Hij zal er nooit meer zijn. Hij slaapt nu ongeveer in. Zijn laatste adem neemt hij tot zich. Zijn hartje slaat voor de laatste keer. En na al die jaren is mijn beste vriend er niet meer ...
You know what I try to say,
but the words are not here.
En gecondoleerd
quote:Oh God...wat is het moeilijk om dit te lezen. HEEL VEEL sterkte man...ik weet precies hoe jij je voelt..mijn oom en tante hebben heel lang naast ons gewoont, en die hadden een hondje, genaamd Honnie (ja echt). Een paar jaar geleden kreeg hij last van een lekkende hartklep. Hij was 14...ze hebben hem moeten laten inslapen...ik ben nog nooit zo kwaad geweest op mijn oom en tante, maar het was het beste voor hem. Ik heb wekenlang gehuild...ik weet nog dat ik buiten met mijn vriendjes aan t spelen was toen mijn moeder aan kwam lopen. Ze vroeg aan mij of ik Honnie nog een x wilde zien, waarop ik vroeg waarom dat ze dat vroeg. Ze gaan hem laten inslapen zei ze toen. Ik ben op straat flauwgevallen....
Op maandag 01 april 2002 18:01 schreef Knut het volgende:
Daar zit ik dan weer. Achter mijn PC. Mijn hond zal ik nooit meer zien. Nooit meer zal ik thuiskomen en hem naar me zien kijken. Nooit meer zal ik zijn lieve koppie zien. Ik zit nu achter mijn PCtje en weet dat hij over enkele minuten helemaal weg is. Ik kon het niet aan om zelf mee te gaan naar de dierenarts. Mijn hart breekt al in duizenden stukjes als ik denk aan het feit dat hij dood gaat. Laat staan dat ik mijn lieve trouwen hondje ook nog dood zou moeten zien. De ziel keek zo lief toen hij weer achterin de auto gezet werd. Vanmorgen ook al alleen gingen we toen genieten van een lange strandwandeling. Ik heb genoten. Eigenlijk is het beestje te oud om er nog echt plezier van te hebben maar hij beet door de zure appel en "rende" in het rond en dook de zee in. Genoten heb ik van hem de afgelopen week. Ieder ogenblik er bewust van geweest dat hij er voor me was voor deze laatste week. Hij leek het zelf ook te snappen. Op een of andere manier heeft het diertje doorgehad dat we afscheid zouden moeten nemen. Hij bleef me vanmiddag maar aankijken toen we terug waren van het strand. Alsof hij wist dat er iets te gebeuren stond.Het is zo'n lieverd en ik zal hem zo missen. Ik weet verdomme zelf geeneens meer wat ik moet zeggen of wat ik moet denken. Het enige dat door mijn hoofd spookt is Roald is er niet meer en dat om de 2 seconden. Er is in mijn hoofd helemaal geen ruimte meer over voor wat dan ook. Ik hoor mijn muziek niet en let eigenlijk geeneens op mijn scherm. Hij is er niet meer. Hij zal er nooit meer zijn. Hij slaapt nu ongeveer in. Zijn laatste adem neemt hij tot zich. Zijn hartje slaat voor de laatste keer. En na al die jaren is mijn beste vriend er niet meer ...
Ik heb een pasfoto van hem...jawel..een heuse pasfoto
Die heb ik laten uitvergroten en staat ingelijst op mijn bureau hier. Toen ik dit topic las en ik keek naar die foto sprongen de tranen mij in de ogen. Hier zit ik dan...hij is alweer 6 jaar weg maar ik zit hier dus te huilen als een kind Het was een beetje mijn hondje...elke dag bij elkaar, als ik binnenkwam rende ie van gekkigheid door de kamer...ging ik een minuut weg en kwam ik terug was ie weer net zo blij..gekke kleine Honnie Knut heel veel sterkte kerel...het doet ontzettend veel pijn dat weet ik, maar het wordt minder, echt. NU geloof je dat misschien niet maar je zult zien dat er een moment komt waarop je aan hem kunt denken zonder dat de tranen je over de wangen rollen...
Sterkte man...echt heel veel sterkte...doe gewoon wat je voelt, als je wil slaan, doe dat dan gewoon, breek iets...een glas of erger. Who cares wat anderen zeggen...dit is jou pijn, laat het gaan op een manier die jij wil. Ik hou nu op want onder dat ik dit typ komen alle herinneringen aan mijn lieve kleine Honnie weer voorbij
Sterkte met dit verlies.....Wij hebben nu een nieuwe hond, 8 weken oud, en vernoemd naar de hond die we ervoor hadden, maar helaas ook overleed. Zo blijft zij toch nog altijd bij ons in gedachten.
Misschien is dit voor jou ooit ook een manier om dit verlies te verwerken. Op dit moment kan ik je niks anders wensen dan sterkte.
Ik zit met tranen in mijn ogen je stukje te lezen, ik weet niet wat ik zeggen moet. Weet alleen hoe het voelt om je huisdier te moeten zien gaan. Ik kan me indenken dat je er niet bij wilde zijn, ik heb er toen bewust wel voor gekozen om mijn katje Pino in mijn armen te laten sterven.
Ik weet zeker dat Pino lief zal zijn voor Roald!
Maar in ieder geval veel sterkte.
sterkte knut... moet je eerlijk zeggen heb een traan moeten weg vegen toen ik net je stukje las
Sterkte Knutje...
quote:hee Knut, het maakt eik niet uit welke woorden ik nu opschrijf... omdat het je nu allemaal weinig zal helpen
Op maandag 01 april 2002 18:01 schreef Knut het volgende:
-een heel droevig verhaal-
maar toch heel veel sterkte gewenst en houd het hoofd omhoog, je moet zelf ook weer verder...
Hij zal altijd een plekje in je hart hebben.
Maar toch moet het fijn geweest zijn om nog een laatste week zo met hem door te brengen.
* ROEN moest zelf ook ff een traantje wegpinken toen hij het las...
Heel heel heel veel sterkte, je beste vriend verdient het beste, en ik hoop dat hem op deze manier veel pijn bespaart is gebleven. *arm om knut heen slaat plaatje*
Tijdje geleden heb ik samen met twee vrienden waarvan de een een jackie had, het betreffende beestje in laten slapen omdat het in ene heel erg slecht ging. Ik paste op, samen met die andere vriend, en werd tijdens werk gebeld dat het slecht ging, als de brandweer naar toe gegaan (ik reed toen nog taxi) en naar de dierenarts, maar het was te laat. Het hondje was al op leeftijd. Gelukkig hebben we afscheid van hem kunnen nemen, (hij had z'n andere hondje paar weken terug ook al moeten laten inslapen) en heel rustig ademde hij z'n laatste adem uit. Het is maar een hond zullen sommigen zeggen, maar het was niet eens het mijne en toch vond ik het heel moeilijk...
Maar goed hij is heel vredig ingeslapen. Hij heeft geen pijn meer gevoeld. Hij is weg. Ik geloof niet in god en de islam is ook niks voor mij. Hij is gewoon weg.Dood! Niks meer van hem over behalve een lichaam. Dit lichaam wordt morgen begraven. Ja begraven ja. Ik weet dat een hoop mensen hun huisdier laten cremeeren of naar het destructie bedrijf sturen. Dit betekend echter dat ik mijn hond waar ik 12 jaar van gehouden heb en waar ik nog steeds zielsveel van hou in de fik zou moeten laten steken. Ik stoot hier mischien mensen mee voor de kop die wel hun dier/familie laten cremeeren maar ik kan daar neit tegen.
Ik zat daar dus. Tranen rolden over mijn wangen en ik probeerde het uit te spreken. "Dood" dat kreeg ik niet over mijn lippen. Met moeite kon ik het uit mijn mond krijgen "Hij is Weg". Dit werd gevolgd door een huilpartij van een kwartier ongeveer. Ik ben geloof ik uit onmacht in slaap gevallen. Ik had iig het gevoel dat ik wakker werd en het eerste instinct dat mij te binnen schoot was hem te roepen. Dit kon ik niet. Ik besefte meteen dat het niet kon en ik voelde weer tranen over mijn wangen rollen.
Maar nu komt het moeilijkste nog. Ik moet nu aan hem denken en de goede dingen gaan zien. Ik moet het verdriet op een of andere manier gaan verdingen. Ik moet nu het proces van verdriet naar mooie herinneringen in. Dit is voor mij nu nog de moeilijkste opgave
Knut, heel veel sterkte.
Sterkte de komende dagen...
omdat ik nog nooit zoveel van een dier gehouden hebt.
maar ik kan me wel voorstellen wat je mee maakt.
sterkte.
Sterkte Knut
heel veel sterkte Knut, ik, en heel veel anderen hier, voelen met je mee en weten hoe je je voelt. Sterkte. Meer kan ik niet zeggen...
Ik heb dat zelden, dat de tranen mij over de wangen lopen als ik iets lees op internet. Maar na het lezen van dit bericht hield ik het niet droog. En dat zeg ik, een jonge vent van 31. Tuurlijk mogen mannen huilen maar mannen staan niet bekend om hun emotie.
Zelf heb ik 2 honden gehad en alleen mensen die een hond hebben gehad weten hoe dat is. Het zijn kameraden voor het leven. De mijne zijn nu al een jaar dood maar denk nog bijna elke dag aan ze. Ook jou verhaal zal me erg lang bijblijven.
Ik wens jou alle sterkte en hoop dat je ook kunt 'genieten' van je verdriet. Dat klinkt misschien raar maar je snapt wel wat ik bedoel, hoop ik. Als je immers geen verdriet gehad zou hebben wat voor mens zou je dan zijn...?
Ik heb vroeger eens een tekenfilm gezien en die heette....
ALL DOGS GO TO HEAVEN
Michiel
en ik weet hoe moeilijk je het nu hebt..
quote:Ik vind het bewonderenswaardig zoals jij je gevoelens beschrijft...
Op maandag 01 april 2002 21:46 schreef Knut het volgende:
Maar nu komt het moeilijkste nog. Ik moet nu aan hem denken en de goede dingen gaan zien. Ik moet het verdriet op een of andere manier gaan verdingen. Ik moet nu het proces van verdriet naar mooie herinneringen in. Dit is voor mij nu nog de moeilijkste opgave
Ik vind dat jij op een heel mooie manier met het afscheid van je allerbeste vriend omgaat.
Je schrijft "Ik moet..." Jij moet niets. Je doet het goed (imho) op deze manier. Je voelt je verdriet intens. En dat verdient je vriend ook. Iemand van wie jij 12 jaar lang zo ontzettend veel hebt gehouden verdient het om over te rouwen. En dat doe je. En dat zal heus nog best lang duren.
En ik denk dat dan vanzelf de mooie herinneringen terug komen. Daar zul je niet zo veel moeite voor hoeven doen. Als jouw verdriet nu de ruimte en de tijd krijgt, hoef je het niet te verdringen. Alles op zijn tijd.
Sterkte !!!Ik wens jou en jouw ouders de komende tijd heel veel sterkte en kracht toe om dit verlies te dragen en te verwerken. Geniet van alle mooie momenten en herinneringen van de de afgelopen 12 jaar en wees trots op jezelf dat je Roald zo'n mooi leven hebt gegeven en dat je zo'n dierenvriend bent. Daar kan een hoop mensen een voorbeeld aan nemen.
sterkte!
Knuttie, ik wens je alle sterkte van de wereld toe en een dikke knuffel......
quote:Ik vind 't niet zielig. Ook ik beschouw mijn katten als zusjes/broertjes. Hun dood is voor mij net zo onverwerkbaar als dat van een familielid...
Op woensdag 27 maart 2002 13:41 schreef Ripley het volgende:[..]
Sorry, maar dit vind ik redelijk zielig. Ik ben stapeldol op onze honden, maar ik hou nog altijd meer van mijn ouders en zusje. Zeker in het licht dat in mijn omgeving net mensen hun dochtertje van 3 hebben verloren, kan ik zeggen: dit is in mijn omgeving in ieder geval niet waar.
Heel veel sterkte met het verlies van je maatje...
quote:Knut, je moet dus niet je verdriet gaan verdringen. Verdringen is verdriet houden en er niks mee doen. Maar dat is niet echt een goede zaak, want dan blijft het probleem. Wat je zal merken na verloop van tijd is dat de gevoelens van lief en leed die je hebt gedeeld nooit zal verdwijnen (gelukkig maar), en dat dit gewoon een apart plekje blijft innemen in je herinnering. Een kennis van mij zegt altijd dat dit weer een moment is dat je meeneemt in 'je rugzakje met herinneringen die je altijd bij blijven'.
Op maandag 01 april 2002 21:46 schreef Knut het volgende:
Maar nu komt het moeilijkste nog. Ik moet nu aan hem denken en de goede dingen gaan zien. Ik moet het verdriet op een of andere manier gaan verdingen. Ik moet nu het proces van verdriet naar mooie herinneringen in. Dit is voor mij nu nog de moeilijkste opgave
Het is dus een herinnering en een gevoel dat je moet koesteren. Uiteindelijk zijn het deze ervaringen die je op een gegeven moment tot een persoon maakt met levenservaring. Iemand die zowel goede als minder goede zaken heeft meegemaakt en juist door deze momenten een plek te geven in je leven maakt het je alleen maar sterker. Sterker in je gevoelens, in het uiten van die gevoelens en ook in je visie op hoe de wereld nu eigenlijk een beetje in elkaar zit. En hoewel je dit nooit op het moment zelf zal zien, zal je over enige tijd, als je terug kijkt op wat er hier wordt gezegd, enige lijn ontdekken (hopelijk) in het verhaal. Tegen die tijd heeft het moment dan al een zeker plekje gekregen en ben je de goede weg ingeslagen.
Hier spreekt dus een dertiger die uit eigen ervaring spreekt, maar dan bij een verlies van naaste familieleden.
Je kent mijn emailadres Knut, dus als je behoefte hebt om te schrijven, schroom niet.
IK HEB MIJN KIND DOOD OP TAFEL ZIEN LIGGEN, dat is ook geen pretje!!!! En hoewel ik mijn kind altijd belangrijker zal vinden dan mijn huisdier, kan ik jou goed begrijpen
quote:Niet als het je kind is.....nooit!!!! Ik snap jullie allemaal erg goed, ben zelf ook een enorme dierenliefhebber maar een kind verliezen is voor mij zoveel malen erger! Maar dat besef je pas als je een kind hebt en als dat kind bijna sterft zoals ik heb meegemaakt....
Op dinsdag 02 april 2002 17:08 schreef SEMTEX het volgende:[..]
Ik vind 't niet zielig. Ook ik beschouw mijn katten als zusjes/broertjes. Hun dood is voor mij net zo onverwerkbaar als dat van een familielid...
quote:[offtopic] Ik heb eigenlijk helemaal geen zin om offtopic te gaan, vergeef me, maar ik moet heel even:
Op dinsdag 02 april 2002 17:52 schreef Muurbloempje het volgende:[..]
Niet als het je kind is.....nooit!!!! Ik snap jullie allemaal erg goed, ben zelf ook een enorme dierenliefhebber maar een kind verliezen is voor mij zoveel malen erger! Maar dat besef je pas als je een kind hebt en als dat kind bijna sterft zoals ik heb meegemaakt....
Muurbloempje, ik weet dat je er heel erg mee zit dat je je kindje bijna dood hebt zien gaan, maar ik denk niet dat Knut hier erg mee geholpen is...
Zoals je zelf al zegt: als je geen kinderen hebt, kun je je dat dus niet voorstellen en sommige mensen houden meer van hun huisdier dan van wat dan ook! [/offtopic]
[ontopic] Ik ben hard op zoek naar het gedicht wat een vriendin van heeft gekregen van haar moeder, toen ze haar hond heeft laten ingeslapen.
Ik vind het een heel mooi en toepasselijk gedicht!
* Little_Missy gaat verder zoeken
Ik reageer meer op anderen...
Mijn oprechte medeleven en veel sterkte voor de komende tijd.
Iemand wil zijn verhaal kwijt,en alle reacties hier zijn zo hartverwarmend en meelevend,dat moet toch wel een beetje extra troost geven.
quote:Ik weet niet wat ik moet zeggen hierop, sterkte jongen.
Op maandag 25 maart 2002 20:54 schreef Knut het volgende:
En nu heb ik net de beslissing moeten nemen. Ik heb als het ware het doodvonnis getekend van mijn beste vriend ooit.Precies 12 jaar geleden kreeg ik hem. Ik werd bijna 11. Ik had na jaren zeuren mijn zin gekregen. Ik kreeg een hond!!
Ik kon mijn lol niet op. Er toen nog niet bij stilstaand dat ik hem ooit kwijt zou raken. Ik zou die lieve kop op een gegeven moment niet meer zien.Mijn moeder zei : "Hij is van jou. Je hoeft alleen maar van hem te houden."
Heb nooit begrepen waarom ze dat zei. Tot op de dag van vandaag. Maandag aanstaande 2 paasdag en ook mijn verjaardag. Dat is de dag die ik nooit vergeten zal. Ik ga dan met mijn hondje voor de laatste keer naar het strand. Ik ga voor de laatste keer ontroerd kijken als ik hem s'ochtends naar me toe zie lopen.
In de loop der jaren is het lieve dier ouder geworden zijn lichaam ging achteruit. Hij werd een beetje dement en zag dingen niet meer zo goed.
Ik heb me hier jarenlang stil voor gehouden. Ik heb niks gezien. Tot vandaag. Hij moest voor een controle naar de dierenarts. Kijken of de medicijnen nu wel aansloegen.Niet dus. Ik heb de beslissing moeten nemen om hem in te laten slapen. Ik heb 2e paasdag gekozen omdat ik die dag ALTIJD bewust meemaak. Ik dus zelfs als ik 83 ben nog weet dat mijn hondje er ooit is geweest. Hij zal dus altijd in mijn herrinering blijven. Nooit zal ik mijn hondje vergeten.
Hij heeft nog 1 week. Ik ga nu mijn laatste maandag in met mijn roald. Ik zal nooit meer een voor mij normale dag meemaken. Ik weet wel het slijt maar ik mis de lieverd nu al gigantisch. Ik zit voor het eerst in mijn leven iets te tikken terwijl de tranen over mijn gezicht lopen.Mijn beste vriend gaat dood!!!
1 ding zeg ik erbij als er hier een opmerking over een chinees komt met betrekking met mijn hond zal ik persoonlijk al je posts van dit hele forum verwijderen
Je kent me wel niet, want zoveel post ik nou ook weer niet op Fok!, maar hier móest ik gewoon even op reageren... Ik heb zelf ook een trouwe viervoeter, en ik kan me heel goed voorstellen hoe erg het voor je moet zijn...
Ik wens je heel veel sterkte... Ik weet wat je doormaakt omdat mijn ouders mijn kat een paar weken geleden ook een spuitje hebben laten geven. Ik heb geen afscheid kunnen nemen (ik zit op kamers) en dat vond ik verschrikkelijk.
Hij was mijn vriendje, heb zo zitten janken toen ik het hoorde, moest steeds weer denken aan de manier waarop hij op mijn schoot sprong of me kwam begroeten als ik thuiskwam.
De eerste week had ik het het lastigst. Ik rouwde echt, ook al vonden heel wat mensen in mijn omgeving dat belachelijk. Soms moest ik gewoon op een dwaas moment aan hem denken, en aan het feit dat ik er niet was toen hij stierf.
Knut, ik hoop echt dat je dit verdriet een plaats geeft, net zoals je je hond een plaats hebt gegeven in je leven.
In elk geval heel veel sterkte.
Ik doe het mezelf de eerste tijd niet aan.
quote:sorry voor de kick maar ik zit na dit verhaal ook gewoon weer met tranen in me ogen
Op maandag 1 april 2002 18:17 schreef CoolGuy het volgende:[..]
Oh God...wat is het moeilijk om dit te lezen. HEEL VEEL sterkte man...ik weet precies hoe jij je voelt..mijn oom en tante hebben heel lang naast ons gewoont, en die hadden een hondje, genaamd Honnie (ja echt). Een paar jaar geleden kreeg hij last van een lekkende hartklep. Hij was 14...ze hebben hem moeten laten inslapen...ik ben nog nooit zo kwaad geweest op mijn oom en tante, maar het was het beste voor hem. Ik heb wekenlang gehuild...ik weet nog dat ik buiten met mijn vriendjes aan t spelen was toen mijn moeder aan kwam lopen. Ze vroeg aan mij of ik Honnie nog een x wilde zien, waarop ik vroeg waarom dat ze dat vroeg. Ze gaan hem laten inslapen zei ze toen. Ik ben op straat flauwgevallen....
Ik heb een pasfoto van hem...jawel..een heuse pasfotoKnut heel veel sterkte kerel...het doet ontzettend veel pijn dat weet ik, maar het wordt minder, echt. NU geloof je dat misschien niet maar je zult zien dat er een moment komt waarop je aan hem kunt denken zonder dat de tranen je over de wangen rollen...
Sterkte man...echt heel veel sterkte...doe gewoon wat je voelt, als je wil slaan, doe dat dan gewoon, breek iets...een glas of erger. Who cares wat anderen zeggen...dit is jou pijn, laat het gaan op een manier die jij wil. Ik hou nu op want onder dat ik dit typ komen alle herinneringen aan mijn lieve kleine Honnie weer voorbij
Ik heb mijn hondje die we 4 weken geleden hebben gekocht na een week al in moeten laten slapen
Dat je in 8 dagen al zoveel van een hond kan gaan houden zeg. das echt zo raar he.
Het is nu 1 jaar geleden.
Ik mis hem.
Ik wil hem roepen ik wil hem aaien ik wil troost bij hem zoeken.
En dat is alleen nog maar het egoitische gedeelte.
Ik zou zou graag willen dat ik HEM een kroel kon geven. dat ik hem achter zijn oor kon krabben. Dat ik hem blij zag zijn.
De lieve blik als ik de deur binnen kwam lopen.
Dat ultieme "jabaasroephetmaarenikdoehetvoorje".
Eigenlijk ben ik jarig vandaag en dat vind ik we leuk.
Maar als dit gevoel een voorgevoel is voor wat ik op zijn eigenlijke sterfdag 2e paasdag ga voelen dan weet ik niet of ik 2e paasdag wel mee wil maken.
Er vallen 2 grote dikke tranen op mijn toetsenbord.
Ik vang ze maar niet meer op met mijn handen ik kan het toch niet bijhouden.
Roald.
Ik zou alles geven om je weer te zien.
Alles geven om je weer blij te laten zijn.
Ik mis je godverdomme zo ontzettend.
Je bent nog steeds mijn beste vriend ooit. Ik hou van je Altijd.
quote:Wat zou ik je nu graag een knuffel willen geven!
Op dinsdag 1 april 2003 00:12 schreef Knut het volgende:
Daar zit ik dan.Het is nu 1 jaar geleden.
Ik mis hem.
Ik wil hem roepen ik wil hem aaien ik wil troost bij hem zoeken.En dat is alleen nog maar het egoitische gedeelte.
Ik zou zou graag willen dat ik HEM een kroel kon geven. dat ik hem achter zijn oor kon krabben. Dat ik hem blij zag zijn.De lieve blik als ik de deur binnen kwam lopen.
Dat ultieme "jabaasroephetmaarenikdoehetvoorje".Eigenlijk ben ik jarig vandaag en dat vind ik we leuk.
Maar als dit gevoel een voorgevoel is voor wat ik op zijn eigenlijke sterfdag 2e paasdag ga voelen dan weet ik niet of ik 2e paasdag wel mee wil maken.Er vallen 2 grote dikke tranen op mijn toetsenbord.
Ik vang ze maar niet meer op met mijn handen ik kan het toch niet bijhouden.Roald.
Ik zou alles geven om je weer te zien.
Alles geven om je weer blij te laten zijn.Ik mis je godverdomme zo ontzettend.
Je bent nog steeds mijn beste vriend ooit. Ik hou van je Altijd.
Knut, sterkte ermee, en ik weet niet wat ik moet zeggen.
quote:Schatje toch,
Op dinsdag 1 april 2003 00:12 schreef Knut het volgende:
..
.......
het is soms ook zo oneerlijk
Mijn hond is nu al 13 jaar dood, maar ik mis hem nog steeds...
Ik heb nu 3 katten en ik word gek als ik denk aan de dag dat ik ze moet missen...
Sterkte!!
Nu zou ik er eigenlijk stiekum overheen moeten zijn.
Ik woon nu op mezelf en ik heb geen dingen die me terug doen denken aan hem hier.
Behalve.
- Als ik een hond door de straat zie lopen.
- Als ik bij mijn ouders ben
- Als ik opeens een herrinering heb aan hem
Dit zijn op zich niet echt heel veel momenten als je het zo leest.
Toch gaat er bijna geen dag voorbij dat ik toch niet even terug denk aan mijn roaldje.
Mensen die ik ken en mensen die hier thuis komen waar ik mee achter de computer zit krijgen het fillmpje te zien dat ik van foto's en van een muziekstukje heb gemaakt.
De emoties zijn minder.
Ik kan het liedje dat in dit topic gepost is (en onder de foto's in het filmpje staan) nu horen zonder te huilen.
Ik kan nu terugdenken aan hem terwijl ik de goede dingen zie. En het missen gevoel is minder.
Maar nu niet.
Ja ik ben jarig.
Maar vooral mis ik hem.
Morgen voel ik me wel jarig. Als ik geslapen heb. Nu is het tijd om aan mijn hondje te denken.
Nu is het tijd om te weten wat goed was.
Roald ? Ik mis je nog steeds.
Mja sterkte.
.Dieren ...het zijn en blijven je trouwste vrienden...voor altijd...waar ze ook zijn.
Slaap lekker voor straks..
Dikke knuffel en je weet me te vinden.
. 
. Knut
Succes kerel..Sterkte kerel!
[ Bericht 60% gewijzigd door OProg op 01-04-2004 17:43:39 ]
Wees iig blij dat je hem gehad hebt en blijf aan hem denken. Meer kan je (helaas) niet doen
Mijn allerliefste kat Ozzy ligt hier vredig opgekruld naast me te ronken. Ik hou van die kleine lieve rakker. Ik moet er niet aan denken om die schattebout te moeten missen...
Maar als het goed is moet je er nu aan terugdenken met toch ook een glimlach...de mooie tijden die je met hem hebt doorgemaakt moeten het droevige moment van het einde overheersen.
En wie weet later...hol je met je nieuwe beessie langs de branding...
Ik was dagenlang stil. Had nergens zin meer in. Max was onze hond, mijn eerste
Nu is dit al meer dan 10 jaar geleden, en we hebben ondertussen 2 nieuwe honden (ook weer retrievers, want dat blijven de liefste, trouwste, en tofste honden), eentje van nu ook weer 8 en eentje van 2. Het zijn schatten van beesten, en ik hou van ze allebei. Toch denk ik ook nu nog terug aan Max. Simpelweg omdat je huisdieren als vrienden beschouwt, ze voelen het als je pijn hebt, als je vrolijk bent, als je boos bent.
Knut, sterkte!
Het is echt erg ... en dat er mensen zijn die zouden durven zeggen : "het was maar een beest jong" ...
Maar ik weet ook dat een hond (of eenders welk huisdier) groeit tot een beste vriend
Veel sterkte in deze moeilijke tijd
[ Bericht 2% gewijzigd door DavyS op 01-04-2004 16:41:59 ]
Sterkte joh!
.Echt heel raar. Maar gisteravond kwamen we met z'n allen thuis na uit eten te zijn geweest. Kwamen binnen en normaal stond onze hond ons daar te begroeten, ik liep al met de gedachte 'goh, normaal komen we binnen en is het 'haaaaai Aron' Mijn vader had blijkbaar precies dezelfde gedachten en zei hardop 'heeeeeej Aron.................
'.Toch echt zo'n slik moment, ik mis dat beestje wel zeg
.Ik mis de hondjes van mijn ouders nu al, terwijl ze nog gewoon leven en ik ze alleen veel minder zie omdat ik niet meer thuis woon. De komende twee weken pas ik op ze en dat is zo fijn.
Ik durf het bijna niet te opperen, maar een andere hond is zeker geen optie? Het wordt nooit hetzelfde als met roald natuurlijk, maar het kan toch heel fijn zijn.
In any case: sterkte
Ik heb zelf 2 hondjes gehad en heb ze moeten laten inslapen: ene had kanker, andere werd ook dement etc. Dit is nu ondertussen al een aantal jaar geleden en sinds vorig jaar december hebben mijn ma en ik er een trouwe viervoeter bij hier in huis.
Als ik nu naar buitenkijk, zie ik hem aan de borstel van mijn ma hangen terwijl ze het terras probeert te poetsen. En hij tovert een glimlach op mijn gezicht, ook al kan hij soms best heel vervelend zijn.
Maar ow.. ik wil er helemaal nog niet aan denken wat het zou zijn, moest hij er opeens niet meer zijn. Maar toch.. soms komt dat gevoel wel eens boven want ik herinner me nog maar al te goed het gevoel dat ik had toen ik moest beslissen dat onze hondjes een prikje gingen krijgen (de rest van het gezin had die beslissing al een tijdje genomen maar ik wou het telkens uitstellen...)
Veel sterkte alleszins, ik kan me voorstellen dat je je er nog niet helemaal lekker bij voelt.
nieke
Sterkte
En alvast gefeliciteerd voor morgen.
Er is wederom een ontzettende hoeveelheid aan shit veranderd in mijn leven. Ik woon samen met een geweldige meid. De liefde van mijn leven zoals sommige het soms zelfs wel zouden noemen. Ik heb eigenlijk alles wat mijn hartje begeert. Maar op de een of andere manier mist er toch nog steeds iets ergens diep in mijn hart. Een pijn die afentoe zijn kop opsteekt als een serie messteken. De gedachte aan Roald is nog altijd goed om een beetje van slag te raken en in een stil schulpje te kruipen.
Ik toon het weinig maar op sommige momenten (zoals nu) lopen er nog steeds grote tranen over mijn wangen terwijl ik een beetje voor me uit zit te staren. Roald zijn foto's hangen nog niet in mijn nieuwe huisje maar als het goed is komen die morgen met wat laatste verhuisdingen mee en komen ze op een mooie plek te hangen. Ik ben een beetje in de war op een dag als vandaag en ook afgelopen maandag (2e paasdag) was het hier en daar een beetje te slikken. Op de een of andere manier krijg ik het voor elkaar om op iedere straathoek een golden retriever te zien. Weer eens een keer een confrontatie met een gemis dat altijd zou blijven. Waar ik altijd probeer een koele kikker te zijn kijk ik toch op en uit naar vandaag/vannacht. Een kans om weer eens ECHT aan hem te denken. Het is niet dat ik me ervoor schaam of iets dergelijks maar ik ben me er van bewust dat het me niet altijd van slag mag laten raken.
Ik ben na 3 jaar nog steeds tevreden over de regeling die ik getroffen heb 3 jaar geleden. Roald heeft op een mooie manier rust gekregen en hij zou inderdaad tot mijn 83ste ieder jaar een keertje goed aan hem denken.
Ondertussen heb ik ook 2 kleine kittens rondbanjeren in mijn huisje en ik begin ook weer door te krijgen dat de liefde die ik voor een huisdier kan hebben erg goed bij me past. Ik ga me nu nog even bezig houden met mooie foto's van Roald en een liedje wat ik in mp3 vorm heb liggen. Genieten van het gevoel dat hij mij 12 jaar heeft kunnen geven. Genieten van de herrineringen van vroeger. Tranen laten van verdriet dat gevuld word uit een groot gapend gat in mijn hartje wat vandaag open staat en vanaf morgenochtend weer op een kiertje komt te staan.
Nog immer hou ik zielsveel van je Roald. En nog steeds zou ik er bijna alles voor overhebben om je terug te krijgen.
Ik heb diep respect voor de liefdevolle en loyale manier waarop je hiermee omgaat!
[ Bericht 0% gewijzigd door Copycat op 31-03-2005 23:45:54 ]
.En de rest, mja, weet je wel.
.Heel veel sterkte kerel!
En maak wat van die laatse dagen die je met m hebt!
Ik word gewoon misselijk omdat ik weet dat onze hondjes er ook een keer niet meer zullen zijn.
Sterkte Knut, rouwen doet pijn, maar hoort er wel bij. Je bent vast een heel goede baas voor Roald geweest
quote:Zie nu pas hoe oud dit topic isOp donderdag 31 maart 2005 23:46 schreef BlueEyed het volgende:
Flashback..
Heel veel sterkte kerel!
En maak wat van die laatse dagen die je met m hebt!
But still, afscheid nemen van een trouwe vriend is een van de moeilijkste dingen die dit leven te bieden heeft.
ik heb twee honden gehad en ik was te jong, ik wist het niet maar de oudste had kanker. ouders uit elkaar, hond niet mee, wel de kat (die is 20 geworden) toen ik later hoorde (was toen al drie jaar terug) dat chica overreden was, moest ik alsnog 3 dagen huilen. soms droom ik er nog van.
*huil*
iig heb ik wel afscheid kunnen nemen van de kat.
Sterkte
Een eigen huis waar jij het heel erg naar je zin zou kunnen hebben. Om de hoek van het bergje waar je zo trots op stonds in je laatste tijd bij ons. Ik heb nog steeds niks te klagen over mijn leven. Zelfs nog minder dan de vorige keer. Ik heb dus die twee nieuwe katten en ik ben daar ontzettend blij mee. Maar hoe hard het ook klinkt is dat niet hetzelfde.
Ik mis je iedere keer weer en eens in de zoveel tijd zie ik jou nog steeds lopen. Ik kijk nog eens beter en zie dat het een andere hoogbejaarde Golden is. Gelukkig aan de ene kant (Ik zou wat gemist hebben namelijk) maar aan de andere kant maakt mijn hart iedere keer weer een sprongetje. Nog steeds loop ik rond mijn verjaardag aan je te denken. Ik heb gisteren bij het verhuizen met een traan in mijn oog de foto's opgehangen op een mooie plek in het nieuwe huis. Misschien ga ik dat nog wel verplaatsen zodat je foto's ongeveer hangen op de plek waar jouw mand zou hebben gestaan.
Ik mis je, en ik denk dat ik dat altijd blijf doen.
Ik heb in mijn huidige huis nog geen internetverbinding om de traditie van hier posten vol te houden rond een uurtje of 0.00. Ik heb gisterenavond voor ik doodvermoeid in slaap viel wel heel veel aan je moeten denken. En het is suf maar ik kan er niks aan doen. Sorry dat deze post zo laat komt
Mijn hond heb ik bewust niet laten inslapen. Gewoon wachten tot de dag er is, uiteindelijk is hij 18 geworden. Zo'n laatste week zou me echt slopen als je dat weet. Dan heb ik liever dat het zomaar opeens voorbij is.
quote:Knut, heb net de foto bekeken: je hond ziet er inderdaad ontzettend lief en trouw uit. Een soort golden retriever/labrador mix is ie?Op maandag 25 maart 2002 22:46 schreef Knut het volgende:
Ik heb nooit een hond gehad. Wel altijd een gewild. Durf er niet goed aan te beginnen, juist omdat ik bang ben er een beste vriend in te vinden, en die dieren leven maar een decennium of zo. En dat verdriet zoals Knut nu mee moet leven...weet niet of ik dat aan zou kunnen.
Maar Knut, je moet maar zo denken, zoals the saying goes,
"BETTER TO HAVE LOVED & LOST THAN TO NOT HAVE LOVED AT ALL". En zo is het.
Ik heb het zelf ook een paar keer mee moeten maken..
heb jij al besloten of je erbij wil blijven of niet ?
woorden die mijn zoontje van 6 tegen zijn vader zei toen vorige week zijn opa overleed...
"het is wel heel zielig, maar je moet niet verdrietig zijn hoor. Je moet wel huilen, maar hij gaat toch niet weheg ? Hij zit toch gewoon in je hartje als je aan hem denkt ?
En ook kan hij nu vliegen. Hier op aarde kunnen wij niet alles, maar als je naar de maan en de sterren gaat dan kan je wel alles. Dan kan je ook vliegen.
En dan wordt je blij.
Je mag daar ook wachten op je kindjes of je papa of mama en dan kan je samen alles doen wat je wil. Want je kan daar echt alles wat je wil."
Tegen jou zou hij waarschijnlijk gezegd hebben dat er honderd duizend hondebotjes en tennisballen op jouw trouwe vriend wachten.
Voor jou is het moeilijk, voor hem ongetwijfeld het beste.
Hij heeft voor zover ik kan zien een heel fijn thuis gehad. Geef hem een dikke knuffel van mij !
edit: ik zie nu pas de data
quote:zo is het idd. Wat een mooi herdenkingstopic is dit geworden, ik heb er een brok van in m'n strot gekregen.Op zondag 2 april 2006 00:21 schreef Walrik het volgende:
[..]
Knut, heb net de foto bekeken: je hond ziet er inderdaad ontzettend lief en trouw uit. Een soort golden retriever/labrador mix is ie?
Ik heb nooit een hond gehad. Wel altijd een gewild. Durf er niet goed aan te beginnen, juist omdat ik bang ben er een beste vriend in te vinden, en die dieren leven maar een decennium of zo. En dat verdriet zoals Knut nu mee moet leven...weet niet of ik dat aan zou kunnen.
Maar Knut, je moet maar zo denken, zoals the saying goes,
"BETTER TO HAVE LOVED & LOST THAN TO NOT HAVE LOVED AT ALL". En zo is het.
Huisdieren leven veels te kort..
edit : 4 jaar te laat..
ze at al een week slecht en sliep erg veel, totaal geen energie meer terwijl het een heel energiek hondje was.
Ze is toen ongemerkt naar boven gegaan om op mijn bed te sterven...
Heb nu wel een schat van een hondje dat inmiddels alweer 2 jaar oud is, maar als ik terug denk krijg ik weer een brok in mijn keel.
Veel sterke!
Ook ik heb een golden gehad (14 jaar) die met mij veel vreugde maar ook verdriet heeft gedeeld. Ze is bij mij thuis, met haar kop in mijn handen ingeslapen. Nooit zal ik haar vergeten, iedere dag denk ik nog aan haar!
Inmiddels 4 jaar later ben ik toch weer begonnen aan een nieuwe hond. Toch weer een golden omdat het gewoon de hond is die bij me past. Deze keer een reu, om zeker te zijn dat ik geen vergelijking ging maken. Maar dat is nooit gebeurd, iedere hond is uniek en geen enkele hond kan een andere vervangen. Wel beleef ik veel plezier aan mijn nieuwe vriend en zie ik vooral veel leuke dingen van vroeger terug. Als je situatie het toelaat, denk eens over een andere hond, je zal zien dat het je goed doet en dat je daardoor de andere hond zeker niet te kort doet of hem zal vergeten.
Pedro
Als je dieren leert kennen zie je pas dat mensen beesten zijn!
quote:Wat cuteOp zondag 2 april 2006 00:40 schreef Mirage het volgende:
woorden die mijn zoontje van 6 tegen zijn vader zei toen vorige week zijn opa overleed...
"het is wel heel zielig, maar je moet niet verdrietig zijn hoor. Je moet wel huilen, maar hij gaat toch niet weheg ? Hij zit toch gewoon in je hartje als je aan hem denkt ?
En ook kan hij nu vliegen. Hier op aarde kunnen wij niet alles, maar als je naar de maan en de sterren gaat dan kan je wel alles. Dan kan je ook vliegen.
En dan wordt je blij.."
Mooi verwoord knut!
Nog steeds sterkte ermee, sommige dingen vergeet je nooit meer.
Afscheid nemen van ze
maar bedenk wel iets, je kunt gelukkig voor het dier het lijden zo min mogelijk houden, dat is ook een teken van liefde voor het dier!
en believe me, het gat zal kleiner worden
/edit zie nu ook pas de data... maja dan klopt nog wel wat ik zeg
Ik wens je heel,heel,heel erg veel sterkte. Alsnog.Ook al is het topic zo oud. Je blijft je maatje altijd missen. Sterkte knut
[ Bericht 17% gewijzigd door Zwaffel op 11-04-2006 21:59:16 ]
Het is ondertussen tien jaar geleden dat je rustig in slaap viel. Zes jaar geleden heb ik voor het laatst in dit topic gepost. Er is ondertussen nogal wat veranderd in die zes jaar. Ik heb twee geweldige kinderen die ik graag met je had laten spelen. Ik had graag de tijd zo gehad dat je inderdaad dit soort mooie dingen mee kon maken.
Ik ben gelukkig, erg gelukkig zelfs maar ik mis je nog steeds. Een stukje pijn dat weliswaar minder scherp is geworden over de jaren maar de pijn gaat niet weg. Ik zit met meewoed te kijken naar puppys die op je lijken die hier door de wijk heenlopen. Ik denk met een traan in mijn ogen aan je terug als ik weer eens bij ons oude huis achter sta. Ik zie nog voor me hoe je door alles heen gelopen bent daar hoe je de ballen kwijtraakte en hoe je zo trots op dat bergje was geklommen.
Ik lees met regelmaat mijn verhalen hier terug, ik doe dit ondertussen niet meer terwijl de tranen over mijn wangen lopen maar met een trieste glimlach op mijn gezicht, je hebt me zoveel gegeven in de jaren dat je bij me bent geweest. Ik had zo graag wat meer terug gegeven,
Ik hou nog steeds van je lief beest.
[ Bericht 94% gewijzigd door Felixa op 01-04-2012 11:31:12 ]
Lieve Knut. Ik weet exact hoe jij je destijds moest voelen. Ik heb 'mijn' hondje twee weken voor Kerst moeten laten inslapen. Het beestje was zestien jaar, en mentaal was hij soms net een puppie, maar zijn lijfje liet hem in de steek. Hij kreeg een opgezette prostaat, en plaste puur bloed. We wisten als gezin dat het moment daar was. En er is nooit een 'juist' moment om afscheid te nemen van je vriendje. Nooit.
Het was een vrijdagavond, toen we met ons hondje naar de dierenarts gingen. Het vlammetje in zijn ogen was opgebrand. Hij is in mijn moeder's armen ingeslapen, en ik heb geschreeuwd en gehuild in die kamer. Ons hondje.. Ik heb mijn vader nog nooit zien huilen, maar dat was de eerste keer. Mijn vader heeft me vastgepakt, en fluisterde zacht: 'Ik had drie kinderen. Twee dochters, en een zoontje'. Zo heeft mijn vader dat altijd ervaren. Ons leven als gezin, ons wereldje, hebben we al die jaren aangepast aan ons hondje. Op vakanties moest de hond mee kunnen, anders gingen we niet.
Mijn zusje en ik zijn groot geworden met hem, en we konden lezen en schrijven met hem. We hebben als gezin ontzettend veel van hem geleerd, bewust en onbewust. Zijn taak zat er op, in ons gezin.
We hebben hem laten cremeren, en toen hij daar zo bijzonder mooi lag opgebaard, heb ik onderstaand gedichtje voor gelezen.
Als twee bruine ogen vragen,
Help me, want ik voel me niet zo fijn.
Mag je dan, omdat je voelt, dit is het einde..
Egoistisch zijn?
Als je van de dokter hoort,
Dit komt nooit meer goed.
En hij krijgt steeds meer pijn.
Mag je dan, omdat je hem niet wilt missen..
Egoistisch zijn?
Als twee lieve bruine ogen zich sluiten gaan, voorgoed.
En je zonder hem naar huis toe moet.
Met zijn riempje in je hand en een hart vol pijn.
Dan probeer je jezelf te overtuigen,
Ik mocht niet egoistisch zijn.
Vele jaren was hij bij ons,
Elke dag samen was een feest.
En in al die jaren, is hij zelf niet een keer..
Egoistisch geweest.
Ik heb - midden in het zonnetje, het mooiste plekje in mijn appartement - een kleine urn staan, met daarin een beetje as van hem. Daarnaast staat een foto van hem, van de laatste dagen dat hij er was. Hij was een schat van een hond, die mij veel over het leven heeft geleerd. En ook al heb ik nu zelf twee lieve honden.. Hij is nooit vervangbaar. En hij heeft een heel bijzonder plaatsje in mijn hart veroverd.
Knut, een hele warme, liefdevolle knuffel. Mocht je er nog behoefte aan hebben om er over te willen praten, staat mijn PM-box voor je open.
Daarom hier en daar mijn post een beetje aangepast.
Huisdieren zijn de beste homies. Ik mis mijn kat nog iedere dag.
Lief Knut, dat je na zoveel jaar nog met zoveel liefde aan je hond terugdenkt.
Ik heb 3 weken geleden te horen gekregen dat mijn hond van net 8 jaar hartfalen heeft, ik ben nu blij met iedere extra dag.
Maar oh wat zie ik op tegen "het" moment
) neem ik dus ook geen hond of kat.Sterkte.
Ik was lichtelijk verbaasd, dit topic.. actief... Toch eens kijken, ik lees de OP, ik denk.. Ja, 10 jaar...
10 jaar geleden, dat we samen zaten te janken achter onze pc om en voor Roald.
Het gemis blijft, dat merk ik ook.. en heel soms kost het wel wat tranen.
Ik weet zeker dat Roald tof was geweest met je kids (kolere.. tijd gaat hard!!! 2kids joh!!)
En als ie het voor het kiezen had gehad, had hij gekozen voor het eeuwige leven. Wat was Roald gek met jou en jij met hem!
Vandaag toch een beetje Roald dag!
SPOILERTis dit jaar ook weer 10 jaar geleden van Deviltje.. Voor mijn lieve Devil!
[ Bericht 12% gewijzigd door dolfina-chica op 01-04-2012 17:58:10 ]
Vandaag is toch wel weer een beetje bijzonder, of eigenlijk, gisteren was toch een beetje bijzonder. Gisteren is Voljin bij ons komen wonen. Voljin, de 7 weken oude golden retriever.
Niet voor mezelf, al vind ik het wel heel erg fijn, maar vooral voor mijn kinderen, om hun hetzelfde plezier te geven als jij mij gegeven hebt. Ik denk nog steeds met regelmaat aan je Roald alle pijn is ondertussen weg, het zijn alleen nog maar goede gevoelens, blije gevoelens. En hopelijk krijgen we die straks ook met Voljin!
Het wordt een mooi nieuw hoofdstuk.
Onze kat bleef achter en gedroeg zich duidelijk alsof ze eenzaam was. We hebben er dus twee kittens bij genomen voor haar. En dat heeft geholpen.
Cool! Lieve pup!quote:Op vrijdag 26 september 2014 08:08 schreef Knut het volgende:
Daar zit ik dan, het is ondertussen 12 jaar na de orginele openingspost, 12 jaar waarin zoveel veranderd is.
Vandaag is toch wel weer een beetje bijzonder, of eigenlijk, gisteren was toch een beetje bijzonder. Gisteren is Voljin bij ons komen wonen. Voljin, de 7 weken oude golden retriever.
Niet voor mezelf, al vind ik het wel heel erg fijn, maar vooral voor mijn kinderen, om hun hetzelfde plezier te geven als jij mij gegeven hebt. Ik denk nog steeds met regelmaat aan je Roald alle pijn is ondertussen weg, het zijn alleen nog maar goede gevoelens, blije gevoelens. En hopelijk krijgen we die straks ook met Voljin!
[ afbeelding ]
Vriend voor het leven
Ik herinner je eerste post als gisteren. Daar hield ik het niet bij droog.
Veel plezier met jullie nieuwe viervoeter
Awww, wat een schat.quote:
Daar zit ik dan, het is ondertussen 12 jaar na de orginele openingspost, 12 jaar waarin zoveel veranderd is.
Vandaag is toch wel weer een beetje bijzonder, of eigenlijk, gisteren was toch een beetje bijzonder. Gisteren is Voljin bij ons komen wonen. Voljin, de 7 weken oude golden retriever.
Niet voor mezelf, al vind ik het wel heel erg fijn, maar vooral voor mijn kinderen, om hun hetzelfde plezier te geven als jij mij gegeven hebt. Ik denk nog steeds met regelmaat aan je Roald alle pijn is ondertussen weg, het zijn alleen nog maar goede gevoelens, blije gevoelens. En hopelijk krijgen we die straks ook met Voljin!
[ afbeelding ]
Hij doet me zo denken aan mijn Golden als pup. Tevens wat tranen gelaten door een aantal posts in dit topic. Deed me denken aan de Labrador die ik sinds mijn vierde levensjaar had en waar ik mee ben opgegroeid. Inmiddels ben ik bijna 23 en is ze al bijna 6 jaar overleden. Ik mis haar nog elke dag, ondanks dat ik inmiddels weer een hond heb.
Wel heel bijzonder dat er nog steeds updates komen in dit topic.
Veel plezier met de nieuwe hond
cute.Maar wel
Wie is wie?quote:
Daar zit ik dan, het is ondertussen 12 jaar na de orginele openingspost, 12 jaar waarin zoveel veranderd is.
Vandaag is toch wel weer een beetje bijzonder, of eigenlijk, gisteren was toch een beetje bijzonder. Gisteren is Voljin bij ons komen wonen. Voljin, de 7 weken oude golden retriever.
Niet voor mezelf, al vind ik het wel heel erg fijn, maar vooral voor mijn kinderen, om hun hetzelfde plezier te geven als jij mij gegeven hebt. Ik denk nog steeds met regelmaat aan je Roald alle pijn is ondertussen weg, het zijn alleen nog maar goede gevoelens, blije gevoelens. En hopelijk krijgen we die straks ook met Voljin!
[ afbeelding ]
. Cool beest en cool topic zo
.Roald zal altijd zijn plekkie in jouw (en ons) hart houden. Ook bij mij liepen de tranen over mijn wangen toen ik dit topic weer doorlas.
Maar dit nieuwe mormeltje is ook weer geweldig. Toen ik hem gisteren voor het eerst zag, en zag hoe hij vol vertrouwen bij jullie was en hoe hij naar jullie keek was het gewoon goed.
Welkom lieve Voljin, we gaan allemaal van je houden.
[ Bericht 45% gewijzigd door Snakey op 26-09-2014 14:48:27 ]
Ze hebben een prima leven gehad bij ons en mensen/dieren gaan nu eenmaal dood. Een nieuwe hond aanschaffen z.s.m. (en het liefst een uit het asiel) zal ook het verdriet sneller doen stillen.
Het was godnondeju een lieve hont jonguh!
een mooi stukje FOK! geschiedenis, en wat een leuk droppie die Volijn
quote:
Daar zit ik dan, het is ondertussen 12 jaar na de orginele openingspost, 12 jaar waarin zoveel veranderd is.
Vandaag is toch wel weer een beetje bijzonder, of eigenlijk, gisteren was toch een beetje bijzonder. Gisteren is Voljin bij ons komen wonen. Voljin, de 7 weken oude golden retriever.
Niet voor mezelf, al vind ik het wel heel erg fijn, maar vooral voor mijn kinderen, om hun hetzelfde plezier te geven als jij mij gegeven hebt. Ik denk nog steeds met regelmaat aan je Roald alle pijn is ondertussen weg, het zijn alleen nog maar goede gevoelens, blije gevoelens. En hopelijk krijgen we die straks ook met Voljin!
[ afbeelding ]
Krijgen jouw kinderen dezelfde boodschap mee als jij toendertijd?
Wat een schattige pup en leuke foto ookquote:
Daar zit ik dan, het is ondertussen 12 jaar na de orginele openingspost, 12 jaar waarin zoveel veranderd is.
Vandaag is toch wel weer een beetje bijzonder, of eigenlijk, gisteren was toch een beetje bijzonder. Gisteren is Voljin bij ons komen wonen. Voljin, de 7 weken oude golden retriever.
Niet voor mezelf, al vind ik het wel heel erg fijn, maar vooral voor mijn kinderen, om hun hetzelfde plezier te geven als jij mij gegeven hebt. Ik denk nog steeds met regelmaat aan je Roald alle pijn is ondertussen weg, het zijn alleen nog maar goede gevoelens, blije gevoelens. En hopelijk krijgen we die straks ook met Voljin!
[ afbeelding ]
Ik hoop dat Voljin hetzelfde voor je kinderen gaat betekenen als Roald voor jou!
Veel geluk met jullie nieuwe vriend
(super coole naam overigens 
)Veel plezier met z'n allen.
.Je bent een enorme stoere vent. Mag ik je aanraken? Ik wil ook zo stoer worden!quote:
Halverwegen de OP heb ik een teiltje gepakt, waar ik na het lezen van de grote kick wel 8x in heb zitten braken. Wat een sentiment om een huisdier
En het is 'halverwege'.
Wat een schatje
Veel plezier met je nieuwe hond verder.
Awwwwwwww quelle drôlleke!! Minstens zo leuk als Roald.quote:
Daar zit ik dan, het is ondertussen 12 jaar na de orginele openingspost, 12 jaar waarin zoveel veranderd is.
Vandaag is toch wel weer een beetje bijzonder, of eigenlijk, gisteren was toch een beetje bijzonder. Gisteren is Voljin bij ons komen wonen. Voljin, de 7 weken oude golden retriever.
Niet voor mezelf, al vind ik het wel heel erg fijn, maar vooral voor mijn kinderen, om hun hetzelfde plezier te geven als jij mij gegeven hebt. Ik denk nog steeds met regelmaat aan je Roald alle pijn is ondertussen weg, het zijn alleen nog maar goede gevoelens, blije gevoelens. En hopelijk krijgen we die straks ook met Voljin!
[ afbeelding ]
Wat fijn voor jullie!! Heel veel geluk ermee. . Mooi beestje hoor, echt een popje.
.quote:
Daar zit ik dan, het is ondertussen 12 jaar na de orginele openingspost, 12 jaar waarin zoveel veranderd is.
Vandaag is toch wel weer een beetje bijzonder, of eigenlijk, gisteren was toch een beetje bijzonder. Gisteren is Voljin bij ons komen wonen. Voljin, de 7 weken oude golden retriever.
Niet voor mezelf, al vind ik het wel heel erg fijn, maar vooral voor mijn kinderen, om hun hetzelfde plezier te geven als jij mij gegeven hebt. Ik denk nog steeds met regelmaat aan je Roald alle pijn is ondertussen weg, het zijn alleen nog maar goede gevoelens, blije gevoelens. En hopelijk krijgen we die straks ook met Voljin!
[ afbeelding ]
topic wending Op verzoek van TS
.