U zult het niet geloven, maar mensen het is waar:
ik heb alweer een beetje minder zin dan vorig jaar.
Een beetje minder adem, een beetje minder kracht.
Wat had u anders van zo’n hoogbejaarde man verwacht?
Mijn knecht die staat te lachen en huppelt op en neer.
Oh nee dat doet mijn paard, enfin, het hoeft van mij niet meer.
Het is hier in het noorden zo schemerig en koud
en wat ik ook vertel of doe: de kinderen blijven stout
Als ik mijn kazuifel door kathedralen schuifel
dan kan het leven er nog wel mee door.
Maar komt de maand november, dan denk ik aan december
en met een holle stem bereid ik mij op het ergste voor.
Het is altijd weer die poespas en steeds in vol ornaat.
Ze noemen mij kapoentje, ik weet niet waar dat op slaat.
En altijd die gezichten, dat snerpende gezang
en niemand die beseft hoe ik naar mijn pensioen verlang
Ze hebben immers weken hier naar mij uitgekeken,
belust op speculaas en pepernoot
“Toe jongens, niet zo dringen en geen beschadigingen.
Hij komt hij komt, de goede Sint, hij zit weer in de boot!”
De maan schijnt door de bomen, het bos niet meer te zien,
maar ja, die zit daar lekker boven in zijn vliegmachien
En ik loop hier beneden, van het kastje naar de muur,
er moet toch wel iets mis zijn met de maatschappijstructuur.
Maar ik moet eerlijk zeggen: ik vind het toch wel fijn
Om net zo populair als Drs. P te zijn!
http://aloeette.web-log.n(...)0-%20Sinterklaas.wmaDrs.

.