@ Sembam:
Hallo Sembam, van ahrte welkom hier!
Ik ben Nina, M2F, en ik zit zelf in de diagnostische fase bij het VU. Ik heb me vorige jaar ergens rond mei of juni aangemeld en kon toen begin augustus op intake komen. Na de intake heeft het behoorlijk lang geduurd voordat ik een volgende afspraak had. Pas eind oktober kon ik komen voor een psychologisch onderzoek. Mijn eerste gesprek met mijn vaste psycholoog, het begin van de diagnostische fase, had ik begin december. Volgende week kan ik voor een tweede gesprek komen. Mijn psycholoog schat zelf in dat ik ergens tussen juni en augustus groen licht zal krijgen en op bezoek mag bij de endocrinoloog voor een receptje hormonen. Vanaf dat moment moet ik uiterlijk binnen drie maanden de RLT in gaan. In mijn geval duurt het dus ongeveer een jaar van het moment van intake tot het moment van RLT.
Van wat ik van begrijpt van wat ik bij het VU hoor, is mijn 'zaak' redelijk ideaal; geen verdere psychische problemen (meer), een redelijke baan en de middelen om me te redden in het leven, geen twijfel over wie ik voor mijn gevoel ben (en dus wil zijn/worden) en de sterke wil om mezelf daar naartoe te helpen. Met ander woorden, ik neem de 'kortst mogelijke route' door het VU-traject.
Ik weet niet of het traject voor F2M's bij het VU hetzelfde is maar misschien heb je er wat aan. De 'doorlooptijd' van het traject bij het VU die in het foldertje staat genoemd, 6 maanden voor de diagnostishe fase, gaat dus pas in als je op het eerst gesprek met je vaste psycholoog mag komen. En daar bij komt dat die 6 maanden, die staan voor 6 gesprekken, een beetje utopische weergave is van de werkelijkheid (in een wereld zonder feestdagen, zomervakanties etc. zeg maar
).
@ Iedereen:
Het is al weer even terug dat ik hier iets gepost heb. 20 november zelfs... oopsie.
Er gebeurde nogal veel en ik had even de behoefte mijn focus op andere dingen te leggen dan het forum. Wat grappig trouwens dat hier nu zoveel F2M's komen.
Ik zal even een updateje doen van wat er in de afgelopen tijd gebeurd is. Ik ben inmiddels door mijn proeftijd heen bij mijn nieuwe werkgever en heb nu dus een vast contract voor onbepaalde tijd.
Ik heb sinds een maand ook een opdrachtgever waar ik inmiddels al redelijk mee kan komen en van de week kreeg ik het verzoek eens na te denken of ik eventueel wil job-hoppen en voor hun wil gaan werken. Dus met het werk gaat het wel goed.
Ik vraag me alleen af hoe dat zal gaan als ik ook een coming out op het werk heb. Ik zit ook nog te twijfelen of ik het niet gewoon moet vertellen of dat ik er nog mee moet wachten tot de diagnose bij het VU rond is.
Verder weet nu iedereen in mijn directe omgeving wat er het komende jaar allemaal gaat gebeuren. Dat ik in augustus dus wil omgaan en naar Thailand vlieg voor een FFS-operatie. - Ohja, dat is waar ook. Ik heb een assessment met een chirurg in Thailand gehad (via de mail hoor
) En weet dus wat ik aan mijn gezicht zou kunnen vervrouwlijken met plastische chirurgie. En wat het kost natuurlijk (OMG
). Ben nu afwegingen aan het maken wat ik dan ook daadwerkelijk zou willen veranderen. - Maar goed, de coming out naar familie en vrienden zit er voor mij dus wel zo'n beetje op. En nu het bij de meesten een beetje heeft kunnen inwerken merk ik dat iedereen juist erg met me meeleeft en dat ik eigenlijk nog niemand heb hoeven kwijtraken hierdoor, wat echt een pak van mijn hart is.
Natuurlijk kan dat nog wel veranderen als ik srtaks full time ga. Ik merk wel dat relaties mee veranderen met de verandering die ik doormaak, dus ik heb goede hoop.
En nu ik een vaste baan heb ben ik ook actief op zoek naar een woning.
Ook iets waar ik enorm naar uitkijk, eindelijk een eigen plekje. Gek genoeg maak ik me de laatste tijd nogal druk om hoe ik het straks dan wil gaan inrichten enzo.
Naja, dat was het wel zo'n beetje. Oh ja, en ik denk dat ik griep heb.
Doh!
* Nina2602 kijkt naar boven en denkt: 'Zoho, een stukje proza.