Waarom Kinderen #4

Baby met warmteuitslag is ook niet ideaal . Toen Freek net geboren was (is van mei) durfde ik tijdens een hittegolf niet eens met hem naar buiten, uit angst dat mijn verse kind geroosterd werd.
En slapen deed ie ook al niet vanwege heet.

quote:

Op vrijdag 14 november 2008 20:25 schreef Guuzewuus het volgende:

[..]

Oh Vivi . Heerlijk . Arm kind .

Stiekem is het natuurlijk enorm ontroerend dat zo'n kleine freggle instinctief naar zijn veilige haventje vlucht..wat jij dan bent als moeder

_{En ik mot ff zieltjes winnen voor het grappigste filmpje...}

quote:

Op vrijdag 14 november 2008 20:26 schreef Greys het volgende:

[..]

Dát... en dan moet ik veel te lang wachten

Simultaan abspritzen FTW!

quote:

Op vrijdag 14 november 2008 20:32 schreef Vivi het volgende:

[..]

Stiekem is het natuurlijk enorm ontroerend dat zo'n kleine freggle instinctief naar zijn veilige haventje vlucht..wat jij dan bent als moeder

_{En ik mot ff zieltjes winnen voor het grappigste filmpje...}

Zie mijn stemmen, ik heb je net toegevoegd bij grappigste moeder .

En voor een vroege leerling hoeft het ook niet meer want de grens is in '85 opgeschoven van 1 oktober naar 1 januari

_{zelf van november en heb omdat ik dat erg vond toch gemikt op zomerkinderen. zal ik de foto's posten. hangend in de schaduw dik en gezwollen}

quote:

Op vrijdag 14 november 2008 20:37 schreef debuurvrouw het volgende:
En voor een vroege leerling hoeft het ook niet meer want de grens is in '85 opgeschoven van 1 oktober naar 1 januari

_{zelf van november en heb omdat ik dat erg vond toch gemikt op zomerkinderen. zal ik de foto's posten. hangend in de schaduw dik en gezwollen}

Ff iets anders hoor; wat voor uitwerpsel schuifelt er daar zo stiekem door je avatar?!

Zie je..toch!


Ik denk ook steeds zo'n frubbel te zien bij de buuv , maar ik wist het niet zeker en dacht dat ik door alle babypraat voorgoed mijn verstand verloren had!

Die ga je nog leren kennen Vivi . Volgens mij is het Moffel in Sintverpakking.

Ik dacht gewoon een Sinterklaas met een verrekijker?

Toch eens ff checken bij NZ

Wilde je het altijd al?

Ja. Maar toen ik op mijn 18e te horen kreeg dat kinderen krijgen moeilijker zou gaan, werd het een issue. Dus toen lief en ik 'gesetteld' waren zijn we er vrij vlot voor gagaan. Met resultaat gelukkig.

Was het wat je verwachtte?
Het houden van was overweldigend. Alles was mooi en lief en ontroerend. Het zorgen vond ik heftig, nog steeds kan ik huilen om die hulpeloosheid van zo'n kleintje, die totale afhankelijkheid. Dat was boven verwachting.

Viel het mee?
Wat valt er tegen?
Het kinderen krijgen viel mee. Het moeder worden viel een beetje tegen. Daar heb ik echt de meeste moeite mee gehad. Alle, alle tijd gaat naar je kindje. Een weekendje weg? Heerlijk, maar ook; ik mis ze. Eigenlijk is het gewoon nooit meer helemaal goed. Gelukkig merkte ik na een jaar dat het helemaal vanzelf ging. Ik denk voor mezelf en automatisch ook voor de kinderen. Even naar de winkel voelt ook als even naar de winkel nu. Het gedoe zit in mijn systeem.

Waarom vind jij dat het de moeite waard was om 9 maanden met een toeter te lopen?
Omdat ik die tijd ook echt nodig had om aan het idee te wennen dat er dus echt een kindje van ons aankwam. En ook; het gevoel wat je krijgt van dat kleine miniding wat in jou groeit.

Wat maakt jouw helse pijn weer goed?
Die helse pijn duurde hooguit 5 minuten. Toen het echt niet meer ging hingen ze er al bijna uit. En daarbij de kick die het geeft, een kant en klare baby werpen, wat een onvoorstelbare prestatie.

Wat maakt de inlevering van vrijheid, waar velen zo bang voor zijn nietig of onwaar?
Nou, ik vind het niet onwaar. Maar al doende leert men. En gaandeweg vond ik het steeds minder een opgave worden. Want het is ook heel gezellig. En fijn. De momenten dat lief en ik samen uit eten gaan, of een weekend weg zijn zijn kostbaarder. En avonden voor mezelf kunnen makkelijk, ik plan alleen iets later zodat ik ze zelf mee naar bed kan brengen. Het nooit ongeneerd een hele dag lekker niks kan alleen niet zo makkelijk, dat blijf ik best lastig vinden. Voor de rest vind ik het gewoon meer, veel meer dan de moeite waard.

En tot slot: Die liefde, die liefde. Van mijn hoofd tot aan mijn tenen en weer terug. Knotsknettergek ben ik op ze. Ons product, helemaal zelfgemaakt, een mix van mij en mijn lief. Te gek toch?

En, ter illustratie, het blijft OUD he?

En weg. Herkansingen in fototopic.

[ Bericht 27% gewijzigd door Lishe op 14-11-2008 22:00:26 ]

Dit is een zwijmel topic geworden.
Ik zocht net een foto van mijn dikke enkels om te illustreren waarom je niet in de zomer wilt bevallen maar kan 'm niet bewerken. Hersenverweking, komt door 2 zwangerschappen. De bevallingen zal ik het niet over hebben. En het resultaat:

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Niet aan beginnen dus

Hahahaha, ja ik was ook al op zoek naar mijn "walvis-op-het-droge-enkels-als-boomstronken-foto"
Maar die moet ik scannen enzo. Want in 2001 was ik nog niet zo digitaal

wat een heerlijke sadisten.
dat kind op van de tranen en moedertje ziet het wel als een puik kodakmomentje.

Whahahahahahahaah

She, zie je ook hoe ze op die onderste foto mij probeert aan te vallen.
Die bewaar ik voor haar trouwdag

deze is ook geweldig...


Saskia doet na.

Sowieso waren verplichte portret foto's niet echt haar ding

Die foto's en dat filmpje
Ik vind Saskia stoer! Die bovenste foto!

Waarom kinderen?

Daarom

Haha, ik heb nu ook zo'n enorme neiging om een leuke en lieve foto van Jetske te plaatsen. Maar ik doe het lekker niet.

Ah, ik ben niet de enige die op zijn handen zit dus.

Ik zal de mijne ook weer editten. Stel je voor dat die iemand over de streep trekt. En dat het tegenvalt.

Overigens nietitg of onwaar... eerlijkheid gebied mij te zeggen dat ik de afgelopen dagen (oiv zelf niet helemaal fit zijn) idd wel af en toe moeite heb met niet gewoon lekker mijn eigen gang te kunnen gaan.

quote:

Op vrijdag 14 november 2008 21:47 schreef Swetsenegger het volgende:
deze is ook geweldig...
[ afbeelding ]

Saskia doet na.

Sowieso waren verplichte portret foto's niet echt haar ding

[ afbeelding ]

*poeffffffffff*

[ Bericht 14% gewijzigd door SHE op 14-11-2008 22:10:15 ]

quote:

Op vrijdag 14 november 2008 22:03 schreef SHE het volgende:

[..]

Zij vind het ook geweldig Swets

16 pas.... godzijdank.
_{overigens vind ik de photoshop ietwat ongepast, maar ik weet niet of mijn beoordelingsvermogen wellicht niet objectief is in dit geval}

quote:

Op vrijdag 14 november 2008 21:53 schreef Swetsenegger het volgende:
Waarom kinderen?

Daarom
[ afbeelding ]

_{SHE, ik vond die age 16 nowadays ook niet erg shocking eigenlijk}

Doen jullie eens ff HELEMAAL normaal!!!

16 is jong!! 16 is apfelcorn drinken in de tienerdisco. 16 is eerste keer make up. 16 is eerste keer bellen met jongens.

Er wordt NIET, ik herhaal NIET geneukt tot 18jr !

Niet grappig Swets?



Ik zie nu pas je edit. Vooruit, ik pas 'm wel aan.

quote:

Op vrijdag 14 november 2008 22:09 schreef SHE het volgende:
Niet grappig Swets?



Ik zie nu pas je edit. Vooruit, ik pas 'm wel aan.

Nou, op zich kan ik er wel om lachen maar wellicht zij niet
Thnx

Mijn poepie Een kloterige zwangerschap, een superbevalling en een kind waar ik er wel 100 van zou willen
Zo'n kindje gun ik iedereen

Wilde je het altijd al?
Ik denk het wel, ik heb altijd geroepen op jonge leeftijd kinderen te willen maar toen ik eenmaal samenwoonde (was 19) toen was ik er niet meer zeker van, manlief wilde toen nog niet en dat vond ik prima, we wilden eerst verhuizen trouwen enz. De huwelijksnacht was D-day toen is de pil in de prullenbak verdwenen, na jaren van twijfelen door ons beiden.

Was het wat je verwachtte?
Ja, ik had verwacht dat mijn kind altijd belangrijker voor mij zou zijn dan wie dan ook en dat gevoel klopt.
De liefde die ik voor haar voel heb ik nog nooit voor iemand anders gevoeld je kan het ook niet beschrijven het zit heel diep.

Viel het mee?
Ja hoor ik heb de mazzel gehad dat Isa erg handig was als baby slapen,drinken enz alles ging perfect, nu is ze nog steeds enorm handig en lief, ze kan heel goed alleen spelen bijvoorbeeld.
En ik had ik echt nooit een handig kindje verwacht als ik van mijn moeder hoor hoe ik als baby/kind was

Wat valt er tegen?
Ik vond de babyperiode minder leuk, nu Isa wat ouder word is het veel leuker je kan samen dingen doen en toen was het vooral veel voor haar doen. Ik vond het saai

Waarom vind jij dat het de moeite waard was om 9 maanden met een toeter te lopen?
Ik zal eerlijk toegeven als ik een kindje van ons zelf kon krijgen zonder zwanger te hoeven zijn deed ik dat meteen
ik vond het vaker niet leuk als wel, ik wijt dat aan een slechte start met mijn gezondheid en dat werkte door in de hele zwangerschap/kraamtijd en dat maakte het soms wel erg vervelend allemaal.
Ik hoopte dat een 2de zwangerschap beter zou verlopen maar inmiddels hebben we wederom beren op de weg, ik zal het dus nooit ervaren hoe het is om op de roze wolk te mogen klimmen en dat vind ik wel jammer in heb nu soms bijna angst om de kleine te voelen, en dat maakt het emotioneel nu zwaar ipv lichamelijk zwaar.
Als dit allemaal goed mag aflopen dan is dit ook meteen de laatste keer, ik heb mijn portie denk ik dan wel gehad, en dan moet deze freggel er nog uit ook

Maar mijn dochter is het echt dubbel en dwars waard voor haar zou ik alles zo weer doen daar is geen twijfel over mogelijk. Ze is de kers op de taart.


Wat maakt jouw helse pijn weer goed?
Midden in de nacht met je verse baby tegen je aan zitten en een slaapliedje zingen in een doodstil ziekenhuis, ik moest er toen zelf van huilen, beginnende kraamtranen
En helse pijn heb ik bij de bevalling niet gehad ik had het geluk dat het zo snel ging dat ik pijn niet kon waarnemen ofzo daar had ik de tijd niet voor, en toen het echt moeilijk werd kreeg ik een ruggenprik en ging ik de ok in.
Ik had helse jeuk en daar kon ik minder goed mee overweg.

Wat maakt de inlevering van vrijheid, waar velen zo bang voor zijn nietig of onwaar?
Ik ervaar het niet zo als inleveren van vrijheid, ik werkte eerst altijd ruim 50 uur in de week, nu werk ik 2 dagen en de andere dagen ben ik bij Isa. Isa stelt alleen hogere eisen aan me als mijn baas

In de babytijd vond ik het wel saai maar ik heb wel veel tijd gekregen voor hobby's enz
het is dus een andere indeling van de tijd waar ik echt aan heb moet wennen.
En dan ineens ging ze kruipen en nu lopen en dan ben ik de hele dag aan het rennen en dan word het leuk (voor mij dan) ze gaat woordjes zeggen en ze kruipt bij me op schoot om gewoon ff lekker te knuffelen.
Echt daar kan niets tegenop Isa's vingertjes achter door mijn nekhaar en zien dat ze totaal op haar gemak is bij mij En soms word ik bijna blij als ze 's nachts wakker schrikt omdat ze dan gezellig tegen me aan kan komen liggen kroelen weer net zoals de eerste nacht in het ziekenhuis een liedje zingen en samen wakker zijn.
Dat is wel het mooiste denk ik, je bent nooit meer alleen.

Dat is ook super ja, die intimiteit, en die "eigen" humor die je al met ze hebt, zo klein als ze zijn .

ik zie net dat we een leuke foto van dikke benen en enkels zoeken... laat ik er een doneren



hier zat ongeveer 13 liter vocht in en het bloed stroomde nog zei de echo-man.... ja ben je zwanger krijg je echo foto's van je benen in je dossier
En toen moest ik nog ongeveer 15 weken zwangeren *auw* dit was na 1 dag warm weer in april 2007

Lefwijf hoor!!

Mijn god...die arme pootjes Deed dat niet vreselijk zeer?

oh god dat heb ik ook gehad, ja. ik voelde er niks van, maar schrok me rot als ik naar beneden keek. en schoenen die niet meer passen, ook erg prettig. leuk joh, hoogzwanger zijn in de zomer!

quote:

Op zaterdag 15 november 2008 00:33 schreef SHE het volgende:
Lefwijf hoor!!

Mijn god...die arme pootjes Deed dat niet vreselijk zeer?

Jawel, en erger nog ik kon alleen van die oerlelijke slippers aan of erger nog sloffen van de scapino.... en echt normaal zijn alle schoenen me te breed en ik heb maatje 36 en ben slank (53kg)..... ik zwelde letterlijk op
Dit was trouwens een foto van toen ik 's ochtends net uit bed kwam dus niet na 1 dagje werken ofzo.
En het was april het ijs stond in de ochtend nog op je auto ruiten (beetje overdreven maar warm was anders)

Praktisch geen foto's van de tijd dat ik zwanger ben want ik voelde me monsterlijk, en dat rode vlekje op mijn linkervoet... daar begon de jeuk en dat was veul erger als die dikke poten, uiteindelijk na de bevalling werd duidelijk dat mijn lijf aan het vechten was tegen de zwangerschap (auto-immuunziekte)en dat verklaarde dit allemaal, het is dit niet zo dat iedereen dit "zomaar" zo extreem krijgt, het is eerder uitzondering als regel.
Uiteindelijk heeft het er toe geleid dat Isa 3 weken te vroeg kwam omdat mijn lichaam het niet meer trok zo verklaarde de gyn het later, jammer dat ik dat al 3 weken riep en ze me toen niet serieus nam.
Inmiddels dus nieuwe gyn en ander ziekenhuis die beter gericht zijn op aparte gevallen zoals ik
dus nieuwe ronde nieuwe kansen.

laat je hierdoor niet afschrikken he SHE, dit is een uitzondering hé!
maar ik kan dus echt jaloers zijn op dames die op die roze wolk zitten en zichtbaar kunnen genieten van het zwanger zijn.

Wilde je het altijd al?
Ja, van kleins af aan wist ik al dat ik ooit mama wilde worden


Was het wat je verwachtte?
Nee, ik verwachte slapeloze nachten en heel veel gehuil, maar heb het geluk 2 baby's te krijgen waarvan de oudste na 3 dagen doorsliep en de jongste na 4 weken.
Ook huilen ze beide weinig, alleen als ze honger hebben.
Nu de oudste een peuter is valt het me ook mee, ze is een lieve meid waarvan de driftbuien op 1 hand zijn te tellen.
Ze is ontzettend ondeugend en een echte clown, lach me gek met dat kind.


Viel het mee?
Ja dus!

Wat valt er tegen?
Dat ik niet zomaar even spontaan weg kan of van een film/serie kan genieten.
Dat ik zo ontzettend veel van die meiden hou dat de gedachte dat er iets met ze zou gebeuren ondragelijk is.
Soms heb ik te veel angst over wat zou kunnen gebeuren.

Waarom vind jij dat het de moeite waard was om 9 maanden met een toeter te lopen?
De 1ste zwangerschap vond ik heerlijk, de 2de viel zwaar tegen maar ja, wat is 9 maanden op een mensenleven?

En waarom het de moeite waard is?
Dat is zo moeilijk uit te leggen, gewoon het gevoel wat je krijgt als je naar je kindje kijkt of als ik zie hoe mijn man heerlijk met een van zijn meiden aan het stoeien, knuffelen of spelen is.

Wat maakt jouw helse pijn weer goed?
De pijn was de 1ste keer hels (30 uur rugweeën, 2.5 uur persweeeën), bij de 2de viel het enorm mee (5 uur buikweeën, 10 min. persweeën) maar bij beide voelde ik hetzelfde toen ze eenmaal geboren waren, intense liefde en verwonderlijkheid.

Wat maakt de inlevering van vrijheid, waar velen zo bang voor zijn nietig of onwaar?
Het is een feit dat je zaken moet inleveren, maar voor mij is het dat waard.
Het leven bestaat uit keuzes en haast iedere keuze heeft voor en nadelen.
dat is voor iedereen anders.

en hier zijn ze dan, mijn meiden!

(b)engeltje Demi



Nika



en dit vind ik het mooiste wat er is, vooral hoe demi het handje van nika vasthoud.

Wilde je het altijd al
Ja, als klein meisje deed mijn moeder met en trouwring boven je hand kijken of je kinderen zou krijgen, bij mij bewoog dat ding nooit, dat heeft heel wat tranen met tuiten gekost

was het wat je verwachte
Alleen maar nog leuker eigenlijk.

viel het tegen
Nee, het valt reuze mee allemaal, meestal dan
Het is vooral heel erg gezellig en leuk, maar het was dan ook wel echt gepland.

toetervragen
Geweldig zo'n toeter, nee serieus, is best fasinerend zo'n leventje in je, vond ik ook al erg leuk.

waarom het echt de moeite waard is
Het is gewoon ontzettend gezellig, prachtig zo'n kleintje groot te zien worden, heerlijk om die liefde te voelen en ok soms kan je hem wel achter het behang plakken, maar dan zegt hij weer iets innigs liefs en ben je alles weer vergeten.

wat maakte je helse pijn weer goed
Tja, om eerlijk te zijn viel het wel mee, na de horrorverhalen enzo viel het gewoon echt mee, lekker gaat het niet worden, maar een ramp was het ook echt niet, heb dan ook een zeer vlotte bevalling gehad.
Daarna, dat deed pijn, een fikse bloeduitstroting door het prikken op je daarbeneden, niet fijn, echt niet fijn, maarja, dat was de straf dat de rest zo makkelijk ging

Wat maakt de inlevering van vrijheid, waar velen zo bang voor zijn nietig of onwaar?
Het ligt er gewoon aan hoe je leven is en wat je eruit wilt halen, hoe je dat ziet.
Ben je van het spintaan weekendjes weg, echt van vrijdagmiddag beslissen dan lever je wel wat in ja, vooral als je dat echt zou missen.
Bij ons heeft het niet zo belachelijk veel veranderd op dat gebied, ik had al huisdieren en kon al niet zomaar wegblijven, hou van naar het bos gaan, dierentuinen gaan, zwembaden gaan, dat soort dingen, dus de leuke dingen die je met een kind kan doen zijn dingen die ik leuk vind om te doen.

Je leven veranderd wel, daar niet van, maar dat hoeft niet vervelend te zijn, te betekenen dat je wat in moet leveren wat je gaat missen, kijk goed naar wat jij van je leven vindt, wat je leuk vindt, wat je wilt houden, wat weg mag en of daar een kind inpast.
Past dat kind daar gewoon in, is het geen inlvering van vrijheid.

Oeps verekeerde knopje...

[ Bericht 71% gewijzigd door t_igger op 15-11-2008 14:11:12 (Oeps verekeerde knopje...) ]

Wilde je het altijd al?
Jah, ik wilde altijd al vader worden! Tenminste al heel lang! Vond & vind baby's altijd errug lief!

Was het wat je verwachtte?
Het overtreft alles van wat je hebt meegemaakt!

Viel het mee?
Jah, hoor! Nikx geen planning, gewoon dwars door de pil heen!
_{Heb gewoon sterk zaad!}

Wat valt er tegen?
Het geregel, om alles voor elkaar te krijgen! Opvang, werk, studie...
Omdat we allebei onregelmatig werken & p_iglet ook nog een pittige studie doet!
Gelukkig kan p_iglet dat prima organiseren!
Mijn baan, omdat ik nu niet de meest uitdagende baan heb...
Maar dat maken we wel weer goed als ze uitgestudeerd is!

Waarom vind jij dat het de moeite waard was om 9 maanden met een toeter te lopen?
Welke buik?!

Wat maakt jouw helse pijn weer goed?
Ach, die blauwe plekken op mijn handen van het knijpen van p_iglet, daar ben ik wel overheen...

Wat maakt de inlevering van vrijheid, waar velen zo bang voor zijn nietig of onwaar?
Je krijgt er veel voor terug, waardoor het inleveren van vrijheid niet zo errug is!
Het zien opgroeien van je bloedeigen kindje is een mooi proces!

Brighteyes: Het is al eerder gezegd, maar wat heb je dat schítterend opgeschreven . Ik wil ook een kind. Nu! .

quote:

En waarom het de moeite waard is?
Tsja... Omdat ik nu hier een lief klein jongetje heb staan die een goed geprek heeft met de kat, terwijl hij zijn soepstengel met haar deelt. Daarom.

.

Een jaar of 2 geleden riep ik altijd dat ik absolúút geen kinderen wilde, maar nu sta ik er al wat minder afwijzend tegenover. Ik ben bijna 25, dus ik heb nog wel even. Bovendien moet ik eerst maar eens een vaste partner zien te vinden, want ik wil geen single mom worden. Een ander punt waar ik van tijd tot tijd over zit te dubben: "Wil ik een kindje adopteren of wil ik een spermadonor?". En als ik kies voor een donor, moet dat dan een bekende zijn of juist een onbekende? En kan ik het wel maken om mijn kind het recht te ontnemen zijn vader te leren kennen? Want die 'vader', dat is dan mijn vriendin / vrouw (of ikzelf natuurlijk, als zij het kind baart). Eigenlijk wil ik het liefst gewoon een kindje met mijn partner, maar dat is (vooralsnog?) niet mogelijk . Nou ja, het is allemaal nog toekomstmuziek, dus daar denk ik tzt wel over na, als ik een jaartje of 30 ben .

quote:

Op zaterdag 15 november 2008 07:58 schreef Llewella het volgende:

[..]

Het is wel praktischer; want in de zomer kun je nog slippers aan en ballerina's voor de dagen dat je voeten 2x zo groot worden als normaal (wat dan ook weer mede door de warmte veroorzaakt wordt).

Nou... geef mij maar mijn herfst-winterzwangerschap! Bij Ronja kon ik uiteindelijk alleen maar als een opgezwollen walvis op bed liggen. Deze keer heb ik geen last van opgezwollen voeten en handen en het is heerlijk knus om binnen te kunnen blijven nestelen als het buiten toch koud is

Wilde je het altijd al?
Ik heb het nooi níet gewild. Maar de wens was ook niet altijd heel sterk.

Was het wat je verwachtte?
Nee. Het is vreselijk veel mooier dan ik verwachtte en ook vreselijk veel moeilijker. Ik ging altijd uit van een kind dat zich bij je leven voegt waarna je gewoon door kan gaan met leven terwijl dat kind zich voegt. Dat bleek dus niet te kloppen
De eerste paar maanden vond ik het moeilijk om dat te accepteren. Pas toen ik heel bewust ging werken aan het accepteren van mijn veranderde leven en ik niet meer wanhopig probeerde te doen wat niet meer kon ging het beter.
Inmiddels merk ik (bijna) niet meer dat er dingen zijn die ik ingeleverd heb. Mijn leven draait om het zorgen voor mijn kind. Niet dat ik er door geobsedeerd ben, maar het is nou eenmaal niet iets dat je zo maar opzij kan zetten. De rest van mijn leven plooi in er om heen, naar volle tevredenheid. Helemaal álles naar volle vrijheid kunnen doen komt vanzelf wel weer, en dan zijn er hopelijk nog heeeeel veel jaren voor M. en mij samen.

Viel het mee?
Zwanger zijn viel de eerste keer niet mee, de tweede keer wel. De eerste keer was ik (te) veel bezig met wat er allemaal veranderde aan mijn lichaam. Ik vond het vervelend om steeds in onzekerheid te zitten over wat er met me gebeurde en hoe de toekomst zou gaan zijn.
Nu bij de tweede voelt het als een heerlijke verademing om te genieten van de zwangerschap en uit te kijken naar de komende babyperiode. Het zal vast en zeker heel anders gaan dan de eerste keer, maar ik heb nu het voornemen om maar heel hard te gaan genieten want het gaat voorbij voor je het weet. En al die dingen die zo heel belangrijk lijken in boekjes, op het consultatiebureau en in adviezen van anderen vallen eigenlijk best wel mee.

Inmiddels ben ik ook wel handig geworden in het nemen van tijd voor mezelf op momenten dat het kan, in plaats van het vervelend vinden als die tijd voor mezelf niet kan op de momenten dat ik het wil.

Wat valt er tegen?
Zie bovenstaande antwoorden. Het viel me tegen hoe groot de invloed van een kind op je leven is. Hoe je soms kan snakken naar een uur voor jezelf terwijl dat op dat moment nou net echt niet kan.
Het valt me nu soms nog tegen hoe ik onzeker kan worden van al die "regeltjes" en hoe ik steeds maar weer lijk te vergeten dat het eigenlijk heel goed en ontspannen gaat als we al die regeltjes lekker links laten liggen en ons kind opvoeden op de manier die past bij ons. Hoe we dan zelf het meest ontspannen zijn en hoe ons kind dat het meest ontspannen is. Accepteren en loslaten is volgens mij de sleutel bij het hebben van kinderen maar ik vind het soms moeilijk om dat niet te vergeten

Waarom vind jij dat het de moeite waard was om 9 maanden met een toeter te lopen?
Ik vind zwanger zijn geen hobby. Mij zul je niet zo snel zien pronken met mijn dikke buik of dromerig met pufclubvriendinnen zien praten over de nieuwste luieropberginstallaties.
Maar ik vind het een prettige periode om te wennen aan het idee dat er een kind gaat komen. Om je daar een beetje op voor te kunnen bereiden en om er naar uit te kijken.
Zeker bij een eerste zwangerschap kan ik me goed voorstellen dat het best moeilijk zou zijn als je van de ene op de andere dag een kind hebt!

Wat maakt jouw helse pijn weer goed?
Het feit dat het leven met een kind tot nu toe nog steeds leuker is dan het leven zonder kind.

Wat maakt de inlevering van vrijheid, waar velen zo bang voor zijn nietig of onwaar?
Alweer: dat het leven met kind zo veel leuker is dan het leven zonder. Maar het heeft wel wat moeite gekost om die "verloren vrijheid" los te kunnen laten.

Wilde je het altijd al?
Nee. En ik had voornamelijk partners die het absoluut niet wilden. Maar toen kwam ik mijn huidige partner tegen, en toen ik op een dinsdagmiddag zag hoe hij in het zonlicht stond was het oergevoel daar. Het moest. Een kind met die man. Hij keek terug, en het was duidelijk. Wat er ook allemaal te bedenken was aan bezwaren, het haalde niks uit. Wij gingen kinderen krijgen.


Was het wat je verwachtte?
Ja. Ik zit met hart en ziel en huid en haar vast aan mijn kinderen, en aan mijn partner. Wat ik niet verwacht heb is dat je ook met hele kleintjes enorm veel lol kunt trappen.

Viel het mee?
Bij de eerste dochter niet, omdat mijn lichaam niet meewerkte. Bij de tweede ging het wat beter, en kon ik er relaxter mee omgaan.

Wat valt er tegen?
Dat je er minstens een uur over doet om weg te komen als je met de kinders op pad gaat, vanwege het inpakken van de benodigde zaken, zoeken van verloren sokken en schoentjes, meisjes die niet in hun jasje willen, en luiers die altijd net verschoond moeten worden als je op het punt staat de deur uit te gaan.
En dat het zo waar is dat moeders niet ziek kunnen zijn.

Waarom vind jij dat het de moeite waard was om 9 maanden met een toeter te lopen?
Die 9 maanden zijn een goede tijd om je voor te bereiden op de band met je kind en de impact die het op je leven gaat hebben. Je zult hoe dan ook iets in je leven moeten veranderen als er een kind komt, en daar maak je in die negen maanden al een start mee.
Die toeter is handig, kunnen anderen rekening houden met het proces waar je in zit.
Na die negen maanden begon het voor mij dan echt, een leven met het liefste en verschrikkelijkste en leukste en moeilijkste en mooiste dat me ooit overkomen is. En dat later nog eens verdubbeld.

Wat maakt jouw helse pijn weer goed?
Ik wist dat ik het kon, hoe erg de pijn ook zou zijn. Bij de eerste was er helaas niks natuurlijks aan de geboorte, bij de tweede alles. Het is een enorme kick als dat lijfje dat eerst nog in je zat op je borst ligt, en als je voor de eerste keer het gezichtje ziet. Alles overspoelende liefde en trots.

Wat maakt de inlevering van vrijheid, waar velen zo bang voor zijn nietig of onwaar?
Het is niet onwaar en niet nietig. Je levert in, daar moet je je van bewust zijn als je aan kinderen begint. Maar mijn levensvreugde is veel groter sinds ik moeder ben. Met m'n kinderen meekijken, zien hoe ze spelen en ontdekken, met ze lachen en zingen en spelen en knutselen en van alles wat leuk is maar waar ik als volwassene weinig of geen tijd voor nam. Het zo intens kunnen zorgen voor en houden van mijn kinderen is mij meer waard dan weg kunnen gaan als het in mijn hoofd opkomt.

[Wilde je het altijd al?
nee, niet echt, ik wist het nooit zeker. Tot ik mijn huidige partner leerde kennen, met hem wilde ik wel een gezin starten.


Was het wat je verwachtte?
het leek me best zwaar en dat is ook wel uit gekomen. Zo dol was ik nooit op kinderen van anderen en ik was wel bang dat ik daar met een eigen kind misschien ook last van zou hebben. Nou, dat is dus echt heel anders.

Viel het mee?
Ja, want van je eigen kind(eren) hou je dus echt zielsveel en dat maakt alles anders.

Wat valt er tegen?
het vroege wakker worden van ze
de energie die kinderen kosten, het hebben van weinig tijd voor mezelf

Waarom vind jij dat het de moeite waard was om 9 maanden met een toeter te lopen?
zwanger zijn vond ik niet leuk, echt niet, maar zo cliche als het is, de liefde die ik voor mijn kinderen voel maakt alles goed.

Wat maakt jouw helse pijn weer goed?
pijn is tijdelijk en snel vergeten (hoewel ik bevallen echt gruwelijk vond, zeker de eerste keer)
En daarnaast is je eigen baby in je armen echt iets wonderlijks

Wat maakt de inlevering van vrijheid, waar velen zo bang voor zijn nietig of onwaar?
niets. dat is zo. je bent er wel zelf bij hoe je ermee om gaat. Ik spreek regelmatig af met vriendinnen om lekker te gaan eten o.i.d. en plan met mijn man ook regelmatig dingen met zijn tweeën, omdat het hebben van een leven naast de kinderen heel belangrijk voor me is. Maar je kunt weinig spontaan doen, alles moet gepland.

Je moet je leven wat aanpassen. Da's toch wel een groot nadeel.

quote:

Op zondag 16 november 2008 07:17 schreef popolon het volgende:
Je moet je leven wat aanpassen. Da's toch wel een groot nadeel.

Ik heb dat niet echt als een nadeel ervaring, er zijn ook zoveel leuke dingen bijgekomen.

Zoals nu met sinterklaas, kan het weer helemaal opnieuw beleven door de ogen van mijn kinderen, daar geniet ik echt van.
Voor kinderen zaten we ons regelmatig te vervelen op een zondag, nu is er altijd wel iets te doen.

ik had 't zelf vroeger al niet op sinterklaas en had in groep 2 al door dat 't een grote nepzooi was en toen was ik nóg banger voor die man en vond ik die pieten nóg stommer

Ik heb vroeger ontzettend genoten van sinterklaas, geloofde er heilig in, en toen ik niet meer geloofde vond ik het maar wat interessant om bij dat grote complot betrokken te worden
Tegenwoordig is het net wat Snakelady zegt, ik heb dan wel zelf geen kinderen maar ik kan er zó enorm van genieten als ik het spul allemaal zie staan met hun pietenpetjes op, helemaal op van de zenuwen. Fantastisch, zó leuk. _{ik kijk er zelfs speciaal het sinterklaasjournaal voor}

Laatst vroeg ik me af wat ik in hemelsnaam toch met die bergen vrije tijd deed die ik had toen ik nog geen kinderen had... Ik geloof dus niet dat ik het nog mis eigenlijk. (excl. Uitzonderingen;))