Waarom Kinderen #4

Thanks Llewella, anders had ik daar weer gezeten met mijn post:

Faithy, vergeef me de jubelzang.

Wilde je het altijd al?
Ja, ik wilde het altijd al.

Was het wat je verwachtte?
Ja, en nog veel meer dan dat. Ik kan soms nog steeds vol schieten als ik naar hem kijk, zo leuk is het. Zo leuk vind ik het. Je kan hier niks mee, het is niet uit te leggen.

Viel het mee?
Ja, absoluut. Wij hadden de mazzel dat Sasha vanaf de 3e week keurig elke nacht van 11 tot 7 sliep, en dat was toch wel erg prettig. Geen slapeloze nachten voor ons dus.

Wat valt er tegen?
Dat je nog wel alles kan doen, maar dat je er net even iets meer over na moet denken. Kan ik met vriendinnen weg? Even checken of F. dan die avond wel op tijd thuis is. Dus niet meer meteen ja zeggen, maar pas na een minuut of 5. En dat geldt voor veel dingen. Je moet er toch wel gewoon rekening mee houden.
Oh ja, en als ik net mezelf op de bank nestel met boek en kop thee... dat hij dan wakker wordt. Of dat je wel gewoon lekker zit te lezen, maar dat hij dan wakker wordt net zo'n 20blz voor het einde ofzo. Of middenin ER.


Waarom vind jij dat het de moeite waard was om 9 maanden met een toeter te lopen?
Die 9 maanden zelf waren gewoon al leuk vond ik. Ik ben niet ziek of supermoe geweest, dus al weer een mazzeltje. Maar ik vond het ook gewoon echt leuk. Het is een heel bijzonder gevoel, dat kindje in je en heel opppervlakkig: iedereen is aardiger tegen je. Echt! Heel veel mensen lachen naar je etc. etc.

En waarom het de moeite waard is?
Tsja... Omdat ik nu hier een lief klein jongetje heb staan die een goed geprek heeft met de kat, terwijl hij zijn soepstengel met haar deelt. Daarom.

Wat maakt jouw helse pijn weer goed?
Die hoefde van mij niet goed gemaakt te worden. Het was verschrikkelijk, maar het hoort erbij.
En ja, je vergeet het. Maar ik ben ook vergeten hoe zeer het deed toen ik 2 maanden geleden mijn teen brak, dus dat dat kindje dat goed maakt is gelul. Dat is gewoon de tijd die eroverheen gaat.
Scheelt wel dat ik persoonlijk daarna iig zo stikgelukkig was met dat kleine ventje in dat wiegje dat ik het voor lief nam dat ik een week lang amper mijn bed in en uit kwam.

Wat maakt de inlevering van vrijheid, waar velen zo bang voor zijn nietig of onwaar?
Onwaar is het niet. Je levert zeker een bepaalde mate van vrijheid in. En in welke mate verschilt van mens tot mens en van kind tot kind.
Maar nietig... het wordt zo nietig als dat jij er zelf (nog) waarde aan hecht.
Als je een bewuste keuze voor een kind maakt, dan maak je ook de overweging dat je idd niet meer zomaar even spontaan van alles kan gaan doen. Dat je er net even iets langer over na moet denken.

Maar 's ochtends nog met z'n drietjes in bed luieren en dutjes doen. En dan wakker worden van een warm handje op je wang. Lief gebrabbel tegen een knuffelschaap. Je ogen open doen. Je kindje zien, en op de achtergrond je vent waarmee je dat prachtige kind gemaakt hebt... Tsja, veeg mij maar op dan hoor. En die vrijheid mag je hebben dan.

Sorry, ik kan het niet met hoogdravende en bevlogen woorden, ik kan het alleen met sentiment.

Oh, en ter illustratie:

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

En ik kan het nog veel sentimenteler zelfs:
Waarom het het waard is?
Omdat er op enig moment een moment komt dat dat kleine kindje van ooit weer met een studie bezig is, nadat ze in talloze kutbaantjes gewerkt heeft. Ze is met die studie bezig omdat je ergens in die opvoeding dat kind de ruimte gegeven heeft zich te ontplooien en ze een bepaalde drive of motivatie meegekregen heeft. Waardoor ze die studie wil doen en bepaalde ambities heeft. En waardoor ze plannen aan het maken is om met de motor de wereld rond te gaan.
En ik kan me zo voorstellen dat je dan apetrots bent, dat dat toch maar mooi jouw kind is. En dat jij haar (of hem) geholpen hebt te worden wie zij (of hij) nu is.

Ik heb een kind, een heel leuk kind. En net was ik met dat leuke kind aan het oppassen bij een ander kind. Waarbij een vriendje kwam spelen. En dat vriendje he, dat vond het leuk, om luchtgitaar te spelen met een open pak hagelslag. Ik haat kinderen. Behalve mijn eigen dan, want die is lief, knap, schattig, en slim.

Die zou dat ook nooooit doen toch Viev?

quote:

Op vrijdag 14 november 2008 15:37 schreef Llewella het volgende:

Foto van man met draagdoek

Ik ben overtuigd. In één keer: dit ziet er wel cool uit

Nou Moblo als dat geen veren in je kont zijn doordat BE het helemaal op jou toegespitst heeft dan weet ik het ook niet meer

Ik ben er redelijk van overtuigd dat ik kinderen wil sinds mijn broer en zus kinderen hebben gekregen. Vooral met de oudste, die nu 3 is, heb ik door veel op te passen en vaak langs te gaan, zo'n enorm goede band gekregen dat ik me niet kan voorstellen dat nooit te zullen beleven met een kindje van mezelf. Het is nog maar m'n nichtje, niet eens een kindje van mezelf, maar als ze d'r armpjes om m'n nek slaat en een dikke kus op m'n mond plant, stroomt de liefde in zo'n grote vloed door me heen...

quote:

Op vrijdag 14 november 2008 15:40 schreef Brighteyes het volgende:

Verhaal + foto

Oooooh... dit topic begint gevaarlijk op stoom te komen - nog even en ik wil een vierde kind

quote:

Op vrijdag 14 november 2008 15:45 schreef Brighteyes het volgende:
Die zou dat ook nooooit doen toch Viev?

Tja, en zelfs dat zou ik schattig vinden van hem. Tis erg he, moederliefde.

Oh en als we gaan fotospammen moet ik natuurlijk ook weer he .



Zo raar, dat IK dat gemaakt heb.. .

quote:

Op vrijdag 14 november 2008 15:48 schreef Vivi het volgende:

[..]

Tja, en zelfs dat zou ik schattig vinden van hem. Tis erg he, moederliefde.

Viev was je altijd nou al zo anders dan hier op fok of was je daar ook zo hard en ongeduldig als hier maar is dat veranderd sinds je Dean hebt? Je komt enorm geduldig over in je filmpjes en sue me maar dat had ik nooit verwacht gezien je posthistory.

Nope, ik ook niet van mezelf..ik was tijdens mijn zwangerschap ook echt bang dat ik geen geduld zou kunnen opbrengen en hem ms wel een optater zou geven .
Ik ben nog steeds een ongeduldig standje hoor, maar met die kleine freggle ben ik het geduld zelve...en ik probeer er nu wel wat bewuster mee om te gaan, ook naar anderen .

Edit : Ik ben trouwens helemaal niet hard hoor, ik kan alleen niet tegen gemauw, zeg maar. Van een ander maar ook niet van mezelf. Maar ik ben stiekem een supersoftie.

Och Sasha en Dean Die vind ik toch wel érg leuk, hoor. Ook al zijn het 'andermans kutkinderen' (oeh, die is multi-interpretabel! )

ik kreeg een traan in mn ogen BE (echt waar!)

Dank je voor dit openhartige jubelrelaas (en voor je lieve woorden )

quote:

Op vrijdag 14 november 2008 15:53 schreef Sugar het volgende:
Och Sasha en Dean Die vind ik toch wel érg leuk, hoor. Ook al zijn het 'andermans kutkinderen' (oeh, die is multi-interpretabel! )

De OUD-kindjes beschouw ik ook als "eigen" dan he . Al die anderen, dat zijn de kutkinderen

@Vivi:

Jouw verhaal had ik idd al gelezen zowel hier dan nu als in Slank
En ik kan me het heel goed voorstellen dat mocht ik ooit aan de kinderen gaan, dat het een beetje wordt zoals bij jou: de rest van de kinderen blijft stom maar je eigen is dan wel je eigen en dus lief, tof, mooi en geweldig

quote:

Op vrijdag 14 november 2008 15:53 schreef Faithy het volgende:
ik kreeg een traan in mn ogen BE (echt waar!)

Dank je voor dit openhartige jubelrelaas (en voor je lieve woorden )

Tut!
Maar zo stel ik me dat dus wel voor he!

quote:

Op vrijdag 14 november 2008 15:41 schreef Vivi het volgende:
Ik heb een kind, een heel leuk kind. En net was ik met dat leuke kind aan het oppassen bij een ander kind. Waarbij een vriendje kwam spelen. En dat vriendje he, dat vond het leuk, om luchtgitaar te spelen met een open pak hagelslag. Ik haat kinderen. Behalve mijn eigen dan, want die is lief, knap, schattig, en slim.

Ik wilde eigenlijk niet meer posten, maar:

O en over je verhaal op het einde van het vorige topic: ik denk en dacht er hetzelfde over als jij, met dat verschil toen ik op mijn dertigste een beetje twijfelde, dat weer overging en ik niet onverwacht toch zwanger ben geraakt. Als dat wel was gebeurd, dan weet ik ook zeker dat ik er heel veel van had gehouden hoor!!

Oh, en Faithy. Ik vergeet voor het gemak natuurlijk wel even dat je als ouder volgens mij ook je stinkende best kan doen en dat je dan nog steeds je kind op 28 december bij bureau Halt af kan gaan leveren omdat hij met vuurwerk aan het kloten is geweest bijvoorbeeld. En dat zijn dan nog de 'onschuldigere' dingen.

..

[ Bericht 98% gewijzigd door Vivi op 14-11-2008 16:00:35 ]

quote:

Op vrijdag 14 november 2008 15:58 schreef conleche het volgende:

[..]

Ik wilde eigenlijk niet meer posten, maar:

O en over je verhaal op het einde van het vorige topic: ik denk en dacht er hetzelfde over als jij, met dat verschil toen ik op mijn dertigste een beetje twijfelde, dat weer overging en ik niet onverwacht toch zwanger ben geraakt. Als dat wel was gebeurd, dan weet ik ook zeker dat ik er heel veel van had gehouden hoor!!

Ik had niet anders van je verwacht hoor Co .

Hihihiiii.



_{Je lijkt me wel een leuke moeder, zo kunstzinnig enzo..}

quote:

Op vrijdag 14 november 2008 15:59 schreef Brighteyes het volgende:
Oh, en Faithy. Ik vergeet voor het gemak natuurlijk wel even dat je als ouder volgens mij ook je stinkende best kan doen en dat je dan nog steeds je kind op 28 december bij bureau Halt af kan gaan leveren omdat hij met vuurwerk aan het kloten is geweest bijvoorbeeld. En dat zijn dan nog de 'onschuldigere' dingen.

ja, daar ben ik ook bang voor, dat mn kind totaal 'mislukt'

was zelf ook niet te pruimen (ok, geen bureau halt en heb braaf mn vwo afgemaakt) thuis en heb medelijden met mn ouders bij nader inzien en nou ja, ik denk dat ik daar heel wat minder tactvol en genuanceerd dan mijn ouders mee om zal gaan, mezelf kennende

Wilde je het altijd al? Ja,ik wilde altijd al moeder worden. Had ook 10 oppasadressen. heb zelfs als 16 jarige op 5 kinderen gepast terwijl de moeder met een longembolie in bed lag, zwanger van de 6e. Nu ik zelf kinderen heb vraag ik me af hoe ze dat een goed idee heeft kunnen vinden
Wilde je het maar niet nu en gebeurde het toch? Of ben je ineens omgeslagen? Ik dacht rond mijn 30e aan kinderen te gaan beginnen. Tot ik een griepje kreeg en mijn dacht dat ik zwanger was. toen dit (uiteraard) niet zo bleek te zijn vond hij dat met name heel jammer. En aangezien ik het toch altijd al graag wilde... Bewust gekozen dus. Maar "al " toen ik 25 was.

Was het wat je verwachtte? Viel het mee? Wat valt er tegen? Het is alles wat ik verwachtte en meer. Vooral bij de eerste vond ik het verantwoordelijkheidsgevoel en "waar is de gebruiksaanwijzing?" wel heel zwaar. Borstvoeden, een kind wat overdag niet sliep (7 maanden lang) de onzekerheid, doe ik het wel goed? En dat een half metertje mens álles voor je bepaald.(je hele ritme. dit kind vroeg écht om rust reinheid en regelmaat) Maar dat kindje die maakt toch alles goed. eerste woordjes, stapjes, hapjes.
Waarom vind jij dat het de moeite waard was om 9 maanden met een toeter te lopen? Je loopt niet 9 maanden met een toeter. Voordat er iets te zien is ben je al 20 weken op stap En ja, het hoort er nou eenmaal bij. Ik vond het heel bijzonder een kindje onder mijn hart te hebben. DAt getrappel en gedraai. Maar ikw as daarna ook wel weer blij mijn lijf voor mijzelf te hebben. (olifantendracht)
Wat maakt jouw helse pijn weer goed? Endorfine Nog nooit zo lekker stoned geweest als van mijn eigen hormonen. en een energie! Nou had ik ook turbobevallingen. Geen klagen dus.
Wat maakt de inlevering van vrijheid, waar velen zo bang voor zijn nietig of onwaar? Het maakt het niet nietig en onwaar. Het is een feit. Maar ik wíl ook helemaal niet zoveel vrijheid. ik wil mijn jongens. Als zij straks op eigen benen staan ben ik waarschijnlijk nog geen 50. Dus nog een heel leven voor me.

Wilde je het altijd al?
Nee. Nooit over nagedacht, ik was met mezelf en mijn studie bezig. Toen steeds meer mensen om me heen aan kinderen begonnen, dacht ik: 'Wil ik dat uiteindelijk ook?' Het antwoord was 'ja', en toen heb ik er gemakshalve maar meteen werk van gemaakt. Ik ken mezelf: tobben kan ik heel lang volhouden en dit is typisch zo'n onderwerp waarover je rustig twintig jaar kunt twijfelen. En diep in mijn hart wist ik best waar de hele zoektocht uiteindelijk op zou uitdraaien: een kind, namelijk. Dan liever meteen dan pas na jaren wikken en wegen. Ik heb mezelf dus voor het blok gezet.

Was het wat je verwachtte?
Ik verwachtte niet zoveel. Ik was tijdens mijn zwangerschap hard aan het werk en verdrong het hele gebeuren een beetje. Ik had geen wiegje, geen kleertjes, niks. Ik zat op de ochtend van de bevalling nog koppig met drie handdoeken onder mijn kont een deadline te halen en mezelf wijs te maken dat die handdoeken weliswaar doorweekt waren, maar dat er vast niks aan de hand was (De baby kwam 3 en een halve week te vroeg).

Viel het mee?
Die onbevangenheid - geen verwachtingen, dus - was achteraf wel fijn. Ik vond het meteen heel erg leuk, en tot mijn stomme verbijstering bleek ik best een natural mother. Alles liep op rollen: borstvoeding geen probleem, bab lief en relaxed, en na twee weken zat ik weer achter de computer met als enig verschil dat er nu een klein mandje naast mijn bureau stond.

Wat valt er tegen?
Drie kinderen is een ander verhaal dan één baby, en dat valt mij soms tegen, want ook daarin ben ik een beetje onwetend geweest: ze worden groot en op een dag ben je een echt gezin en dat maakt mij dus tot een echte moeder die getrouwd is met een echte vader. Ik geniet ervan, hoor. Maar soms, als ik op zaterdagochtend om 8 uur langs het hockeyveld sta en om 11 uur langs het voetbalveld, en ik daarna met het zweet op mijn rug moet doorsjeezen naar een kinderfeestje, besef ik wel dat het eigenlijk een wonder is dat ik nog wel eens tijd heb voor mezelf. Toch zou ik geen leven zonder kinderen willen. Nooit. Als wij 's avonds met z'n allen aan de keukentafel zitten en we een echt gesprek voeren, en er wordt gelachen, dan is dat het allermooiste dat er is.

Waarom vind jij dat het de moeite waard was om 9 maanden met een toeter te lopen?
De zwangerschappen zijn mij niet zo zwaar gevallen, gelukkig. Bovendien waren er in diezelfde tijd zoveel vriendinnen zwanger, dat die buik nauwelijks opviel. Ik ben zeker niet het type dat 'geniet' van een zwangerschap, ik vond het ook niet mooi of zo, maar het idee dat er een baby in mijn buik zat vond ik wel heel bijzonder en spannend.

Wat maakt jouw helse pijn weer goed?
Vanochtend zijn er 2 verstandskiezen bij me getrokken, dat doet ook helse pijn maar er staat niks tegenover. Doe mij dan maar een bevalling. Ik hield me tijdens de weeën op de been met de gedachte aan de grote verrassing die op me wachtte. En stiekem vond ik het ook gewoon echt spannend, ik wilde die strijd wel aangaan, kijken of het me zou lukken.

Wat maakt de inlevering van vrijheid, waar velen zo bang voor zijn nietig of onwaar?
Ik houd wel hele verhandelingen over die vrijheidsbeperking, maar in de praktijk heb ik een heel leuk leven en ben ik echt gelukkig met wat ik heb. Dat geldt voor de meeste mensen die ik ken; ze hebben het goed geregeld, al heeft het wel vaak lang geduurd voordat ze die balans hadden gevonden. Bij ons was dat ook zo. Ik zie wel dat degenen die er niet samen uitkomen (werken-thuisblijven) echt een probleem hebben, vaak leidt het tot een scheiding. Het is dus wel een heel belangrijk punt waar je echt samen uit moet zien te komen. Maar als dat lukt, heb je ook iets heel moois gewonnen.

quote:

Op vrijdag 14 november 2008 14:54 schreef Nadine26 het volgende:
maar een draagdoek heb ik bij een man nog nooit gezien.