Liefdesperikelen van een kloon

Even voorstellen, ik ben z.o.z, ik ben door mijn meester aangemaakt om een flink probleempje op te lossen. Met de hulp van FOK!

ENORM lange tekst

btw; sommige fokkers weten mijn echte gebruikersnaam, svp niet posten ivm schoolgenoten die ook op FOK! zwerven.

'Klasgenoten? Dus het is een kalverliefde! PUB!! >>' Hier zit ik dus niet op te wachten, doe het dus ook niet.
Tot zover de huishoudelijke mededelingen.

Het verhaal
Ik heb het 'ziet ze het in me zitten'-topic gelezen, en heb daar een paar overeenkomsten gezien. Het begon allemaal aan het begin van het jaar. Ik ben in de onderbouw(2 jaar geleden) een keer blijven zitten, en was eindelijk in de grotemensenwereld bij ons op school. Zij, voor het gemak X genoemd, is vorig jaar blijven zitten. We hebben dus precies dezelfde leeftijd, in een klas met jongere klasgenoten. Door dat feit, ben ik vanaf de 3e week ongeveer met haar gaan praten. Van het een kwam het ander en in de klas waren we 'onafscheidelijk'.

Ik wil echt niet arrogant en popi jopi doen, maar omdat ik in een overwegend CM-klas zit, ben ik één van de 2 enige 'populairdere' jongens bij ons op school in de klas. Ik praat met iedereen en met meisjes heb ik nooit problemen gehad. In de klas ben ik 'de grappenmaker' en met gym ben ik de fanatiekste. Over sociaal contact hoef ik dan ook niet teleurgesteld te zijn, ik heb 'vrienden voor het uitkiezen'.

Terug naar X. Ze heeft hetzelfde profiel en heeft op 1 vak na precies dezelfde keuzevakken. 2 weken lang hebben we constant contact gehad en ging alles koek en ei. Het is een zeer sportief, slim meisje met een hoop 'inhoud'. We kunnen altijd een praatje maken en ook qua muziek zijn we het meestal eens. We kregen contact buiten school om. Ik begon geïntresseerd in haar te raken. Intresse veranderde in verliefdheid en verliefdheid veranderde in hartstocht. Dit is dus 'de eerste liefde' zoals ze dat zo mooi zeggen. En het mooiste was; itt vorige 'verliefdheden' wist ik nu zeker dat het andersom ook zo was. De blik in haar, mooie helderblauwe, ogen. De blik wanneer ze me zag. Sms'jes als ik met vrienden onder schooltijd aan het spijeblen was waar ik was. Alles ging goed.

Op een zonnige donderdag kreeg ik een smsje met de vraag of ik naar buiten kwam met haar en een vriendin van haar, en ik mocht mijn beste vriend (die is blijven zitten) meenemen. Ik bedacht me geen moment en stuurde terug dat ik er meteen aan kwam. En dat deed ik.

We spraken af voor haar sportclub en hebben daar met z'n 4'en een kwartier zonder wat te zeggen gestaan. Ik had mezelf al 7x denkbeeldig in elkaar geslagen tot ik de, nu ik eraan terugdenk geniale opmerking, 'Laten we wat te drinken halen?' maakte. Langzaam kwam het gesprek gelukkig weer op gang. We pakten een paar biertjes en ander gekleurd spul mee uit de super en zochten een afgelegen bankje op. We praatten en praatten, en alles leek voor de wind te gaan. Maar daar kwam ik mezelf weer tegen...

Iets na 10'en zei ze, terwijl het nog lekker warm was, dat ze het koud had. Ik keek haar een beetje aan met een blik van 'wat moet ik hier nou mee'. Een normale klasgenote zou ik meteen omhelsd hebben. Maar omdat ik het 'niet wilde verneuken' deed ik dat niet. Ze kwam dichterbij zitten en ik scheet in m'n broek. De zekerheid die ik altijd heb bezeten veranderde als sneeuw voor de zon in angstzweet. _{Nu ik eraan terugdenk krijg ik suïcidale neigingen van mijn eigen stupiditeit, maar dat terzijde.}
Ik vroeg aan m'n vriend (no homo) of hij zijn handschoenen wilde afstaan, maar ze verzekerde dat het wel weer ging. Amper 5 minuten na die vraag, en een koortsachtig gesprek over negerts merkte ze op dat ze ijskoude vingers had. Ik was inmiddels alweer vergeten dat ze even daarvoor handschoenen afwees, en hield d'r hand dan toch eindelijk vast. Maar in plaats van dichterbij te gaan zitten en een hand over haar schouders te leggen liet ik los..

Amper 10 secondes na dat incident belde haar beste vriendin. Haar beste vriendin heeft een hekel aan alles met een hartslag en niemand mag haar. Zo ook mij niet. Desondanks mijn, soms hielenlikkerige gedrag om toch in de gratie te vallen bij haar, wilde ze me zosnel mogelijk van school zien verdwijnen. Tot dusver luisterde X daar niet naar, gelukkig. De heksenvriendin, hierna H, eiste dat we naar een café moesten komen. X was het daar neit mee eens en de 2 kregen bijna ruzie over de telefoon. Omdat je een meisje om half 11 niet over straat kan laten gaan, en ik niet bij haar vandaan wilde gaan, gaf ik haar een lift.

Eenmaal aangekomen (ik had een pet, dikke jas en geen geld bij me) ging ik niet naar binnen. Ik bleef met mijn vrind staan buiten, terwijl ze naar binnen liep. Amper 30 secondes later vroeg ze of we naar binnen wilden, maar ik weigerde. Ik wilde haar geen keuze tussen haar vriendin en mij laten maken, maar ik was gewoon niet gekleedt voor een cafébezoekje. Iets wat niemand voor mogelijk zou houden gebeurde, ze koos voor mij. We zaten weer samen, ditmaal voor een café. We hadden een 'filmzoenmoment en ik was al bij de 7e hemel voordat de poorten opengingen. Tot het hollywoodmoment werd verstoord door een chagerijnige stem. Het was H. Ze wilde 'even met X praten' en de 2 liepen ietswat verder.

In het resterende verloop gebeurde er vrij weinig. Ze moest na een half uur naar huis, en ik bracht haar dan ook. Ze was nog gewoon blij..

Mooi toch?


Die zaterdag sloeg echter een komeetgezwel ter grootte van de staat Texas in in mijn toekomst. Ik besloot een drankwedstrijdje met mijn vrienden te houden. Om 10 uur ging ze al slapen smste ze me. Rond half 1 zeiden m'n vrienden, het was inmiddels geen geheim meer dat we wat zouden krijgen, dat ik maar eens initiatief moest nemen. Ik stuurde haar het kanslooste berichtje wat je je ooit kan verzinnen waarin het eropneerkwam dat ze gewoon veel voor me betekent en dat ik wel meer wil. Ik kreeg geen reactie en de rest van de avond kan ik me amper herinneren.

Ben ik normaliter, vooral na een avondje tanken, een flinke vaste slaper, was dit deze keer niet het geval. Alsof ik door mijn onbewustzijn om 10 uur werd gewekt wsa het eerste waar ik aan dacht het smsje. Wát heb ik gedaan. Ik stuurde meteen een smsje dat ik het zo niet bedoelde, en dat ik flink van de wereld was.

Ik kreeg geen reactie en ik zat aan de tissues naast mijn mobiel. Om 12 uur kreeg ik dan toch eindelijk een smsje. Ze vroeg of ik op msn kwam, en dat deed ik. We hadden een gesprek waarin ik met mijn ballen bloot moest. Ik zei dat ze wel wat voor me betekent, en dat ik het eigenlijk wel gewoon meende, maar dat ik het verkeerd heb verwoord. Ze zei dat ze me geen valse hoop wilde geven, en wees me af. Ze vond het geen tijd voor een relatie en ze wist niet hoe ze moest reageren. Toch zei ze tot 4 keer toe dat 'wat niet is, nog kan komen'. We spraken af om het hele smsdebacle te vergeten en begonnen 'met een schone lei'.

De week erna ging als een sneltrein. We reden met elkaar mee om beurten na schooltijd en smsten 10 keer per dag. Die week spraken we af om naar de stad te gaan vrijdag. Ik wilde haar wat van 'mijn' chinees (geweldig eten) laten proeven en wederom ging haar vriendin (geen H) mee. Dit keer had ik geen vriend om bij te schuilen als ik even niet wist hoe ik het moest aanpakken en alles verliep gewoon goed. Tot we op een moment uit een winkel liepen, we waren alledrie doodop en we(eigenlijk X) besloten alvast naar huis te gaan. Het eten en het 'misschien-uitgaan' ging dus niet door. Ik dacht dat het gewoon aan haar lag, misschien was het de periode van de maand, misschien was ze ziekjes aan het worden.. etc etc.

Ik zat er toch mee in m'n maag, en ik merkte dat er wat aan de hand was. (Moet je een kauwgompje z.o.z? - Nee ik ben aan de lijn (knipoog). X: Nou er zitten amper calorieën in hoor ) Ik stuurde haar een smsje nadat ik haar thuisbracht waarin ik zei dat ze altijd bij me terecht kon, en dat ik dag en nacht beschikbaar voor d'r was, als ze ergens over wilde praten. Ik was bedroefd en ging half-depressief naar bed. Ik vroeg nog in het smsje of ze op MSN kwam, en dat ik dan wel wakker bleef. Ze zei nee en ik liet de computer aan staan om zielige liedjes te luisteren, terwijl ik mezelf in slaap snikte. -drama-

De volgende dag moest ze sporten, en ik was toevallig in de buurt omdat een paar van mijn beste vrienden in hetzelfde sportpark voetbalden. Ik heb even staan kijken maar omdat we een watergevecht hadden kon ik niet lang blijven. Ik smste na afloop van haar wedstrijd dat ik d;r heb zien spelen. Ik kreeg een kil smsje terug met waar ik dan stond, en wat ik daar deed. Ik reageerde maar ik kreeg geen reactie terug. Ik was ervan overtuigd dat ik teveel initiatief had genomen.

Sindsdien was de hellepoort geopend. VIJF weken lang heeft ze me genegeerd. Ik sloofde me uit in de klas met de rest van de klas, terwijl ze boos in een hoek van de klas naar me keek. Telkens als ik erover wilde praten keek ze de andere kant op en op smsjes, msnberichten reageerde ze niet. Ik was ten einde raad. Ik ging alleen nog met mijn beste vriend om en zegde voor de rest afspraken etc. af. Ik was niet vooruit te branden. M'n vrienden wisten gelukkig wat er aan de hand was en op een gegeven moment stonden ze met een filmpje voor de deur. We zijn toen nog uitgegaan en ze probeerden me even ergens anders aan te laten denken. Ik amuseerde me wel, maar zoals het woord al kut klinkt, daar bleef het bij. Amusement.

In de afgelopen vakantie had ik een feestje. Ze was ook uitgenodigd. Ze was iets later dan mij maar ik was met een meisje die vaak met onze vriendengroep uithangt. Ik zag haar killerblik en tegen mij zei ze maar koortsachtig 'hoi'. Vrienden van me zagen meteen wat er aan de hand was en trokken me mee de tuin in, even weg uit dezelfde woonkamer als X. Het meisje waar ik mee was, was echter een beetje een dom wicht. Ze vertelde me dat ze niet naar huis kon in dit donker, en zei dat ze niet werd gehaald. Ik móest haar wel thuisbrengen. een uur na mijn vertrek, stond ik weer bij het feestje. X was al vertrokken. Het feestje ging door tot 5 uur en voor het eerst kon ik weer een beetje lachen.

Ik was met een andere vriendin van X op de fiets en we gingen naar de macdonalds. (was toen 2 uur nogmaar). Ik deed een beetje gek toen het over de billenman/tietenmandiscussie ging en ik kreeg meteen, een directe opmerking naar mijn hoofd.'Zozo, dat vind X niet leuk hoor! Ik weet alles hoor!!'
Aangezien ze het blijkbaar toch wel wist, en deze vriendin mij niet haatte, vroeg ik haar waarom ze zo afstandelijk is. 'Je moet misschien meer initiatief nemen..'

Initiatief. Kolerewoord...

We waren bij het feestje tot 5 en de rest bleef daar slapen. Ik wees een overnachting af omdat mijn eigen bed beter ligt dan een 'designerbank' die sterke overeenkomsten heeft met een houten plank. Ik keerde dus naar huis. Wat voor magnifiek idee ik toen kreeg, is niet uit te leggen. Direct nadat ik thuiskwam besloot ik de zaak te onderzoeken en na te gaan. Ik wíst dat er wat op de bewuste 'staddag' was gebeurd, maar ik kon het nog niet plaatsen. Ik keek in mijn MSNgespreksgeschiedenis en ik schrok me de pestpleuris.

Op de staddag, amper 30 minuten na mijn 'je kan altijd bij me terecht-smsje', waar ik als antwoord op kreeg dat ze niet op msn kwam, heeft ze me 20 minuten lang zitten buzzeren. TWINTIG MINUTEN. ik lag toen al te maffen en iemand anders heeft de computer uitgezet, zonder te zeggen dat ik open gesprekken had uitstaan.
De volgende dag wist ik niet waar ik het moest zoeken. Eureka! Ik wist waar het aan lag waarom ze, toen al 2 weken, afstandelijk deed. Diezelfde middag nog, een dag na het feestje, sprak ze me weer aan op msn. Ze zei dat ze juist dacht dat ík afstandelijk deed. Ik zei tegen d'r dat dat nonsens is, omdat ik nog een stuk of 4 onbeantwoorde smsjes had verzonden. Blijkbaar was dat niet haar verwachte antwoord en de 3 weken daarna bleef het hetzelfde liedje. Ik had het verprutst....

Wat een kolerelap met tekst, en wat een kuteinde

Dat valt mee. Sinds vorige week gaat het steeds beter, en ze komt weer uit haarzelf naast me zitten. We kunnen weer praten en ik maak weer grapjes waar ze tenmisnte nu wel om lacht. Het is blijkbaar zo duidelijk dat ik een stuk of 9 smsjes heb gehad met mensens die vragen 'Is het weer goed tussen jou en X?!' Echter ben ik benieuwd of ik nog een 2e kans heb..

Ja leuk. En nu?!

Heb ik theorieën bedacht waarop het stuk kon zijn gegaan.

- Ze denkt dat ik een playertje ben,
- Ik moest het 2e smsje niet verzenden, ze heeft ze toch allebij pas 's ochtends, tegelijk, gelezen.
- H heeft lopen praten over me. Echter kan ik de omslag in haar gedrag niet verklaren toen we in de stad waren.
- Ee andere rede.. Namelijk: .... insert jullie theorieën.

Wat moet ik nu doen, en wat is er in godsnaam verkeerd gegaan tussen ons.. We waren volgens velen 'voorbestemd'. Ik weet dat ze me leuk vond, wat ik gehoord heb van vriendinnen, en mensen die ik niet kon wisten dingen, die wel bekend mogen zijn, die ik alleen haar heb verteld en waarmee ze heeft lopen opscheppen. Wat is de rede dat ze zo raar doet/deed.. Zou ik nog een kans maken?

*btw, aan reacties als: HET WORDT TOCH NIKS MEER!11!!!!1!!!11!1111!1!1 heb ik al helemaal niks.