quote:
Op maandag 1 december 2008 16:29 schreef Soempie het volgende:Rollenspellen zijn inderdaad stom. Ik weet dat ik het liefst anderen voor laat als er een rollenspel gedaan moet worden, dus ik had me voorgenomen om maar gewoon eens initiatief te nemen en het te doen. Nou was voorbereiding daar op zich wel handig bij geweest.

Kreeg wel allemaal positieve feedback, maar voor m'n gevoel liep het voor geen meter.
Ben wel benieuwd hoe het in het gezin gaat. Aan de ene kant best wel zin in, maar aan de andere kant ook totaal niet.

Hahaha, herkenbaar =) Ik speel ook nooit vrijwillig hulpverlener. Op m'n oude opleiding niet en hier al helemaal niet. Vind het vooral lastig omdat je je niet kunt voorbereiden. Als dat wel zou kunnen, zou ik me een stuk prettiger voelen en zou ik het wellicht ook minder eng vinden. Maar aangezien het blijkbaar niet de bedoeling is voorbereid te zijn, weiger ik om als eerste zo'n gesprek in te gaan =)
Ik heb a.s. zaterdag m'n eerste afspraak met het gezin staan. Vind het best wel een beetje spannend, heb ook nog niet echt duidelijk wat nu de bedoeling is van die gesprekken. Hopelijk wordt dat morgen tijdens de werkgroep nog een beetje toegelicht!
quote:
Op maandag 1 december 2008 16:31 schreef Soempie het volgende:Echt heftig allemaal.

Wat had/ heeft hij?
Ik zou me als ik jou was niet te druk maken om PAV. Mijn ervaring is dat ze wel soepel zijn in zulke situaties. Komt vast allemaal goed.

Dat hoop ik ook maar =)
Papa heeft hemofilie (zijn bloed stolt niet en hij krijgt spontaan bloedingen in zijn gewrichten en spieren). Door die ziekte slijten je gewrichten en papa heeft al jarenlang áltijd pijn. Nu was het zo erg geworden met z'n knieën dat hij nog amper kan lopen, dus die moesten nu echt vervangen worden. Naja, prima op zich, wel meer mensen krijgen nieuwe knieën. Maar door papa's ziekte is dat allemaal net ff wat spannender en ingrijpender. De operatie zelf is gelukkig helemaal prima gegaan; ze hebben geen grote aders geraakt en er is geen extreme bloeding opgetreden. Twee dagen na de operatie ging het helaas mis; hij had een bijzonder heftige reactie op de narcose zeggen de artsen. Hij kon niet meer goed ademen, eten, drinken, praten...er mocht zelfs geen bezoek meer bij... Dat was allemaal heel erg níet leuk!
Inmiddels mogen we weer bij hem en lukt het allemaal wat beter. Nu is het vooral spannend of er nabloedingen gaan komen. Hij krijgt nu constant stollingsfactoren ingespoten en dat moet afgebouwd worden (dat kan helaas niet z'n hele leven, is hartstikke slecht voor bepaalde organen). En juist dat afbouwen maakt het risico op bloedingen heel groot. Nou is een bloeding op zich geen drama, maar op sommige plaatsen wel, zoals z'n hersenen of z'n hart. Als daar een adertje besluit te gaan lekken, is het afgelopen... Over een paar dagen wordt met het afbouwen begonnen begreep ik, dat wordt weer vrij stressvol. En als het allemaal goed gaat mag hij over anderhalve week naar huis =) Hoeven wij niet meer zo vaak naar Utrecht te reizen, wat één groot drama is op de A2.
Dat is er dus met hem, beetje lang verhaal geworden....