Ik heb het er al een keer met K over gehad en we hebben toen gezegd dat we het gewoon zouden blijven proberen zolang het leuk bleef en we het allebei zagen zitten. Dat is tot nu toe prima gegaan maar toch bleef ik me afvragen of dit alles was, ik zat er serieus over na te denken om de relatie te verbreken..
Nu is er in de afgelopen 2 weken iets gebeurd: ik ben een andere meid (laten we haar S noemen) tegen gekomen die ik toch wel meer dan aardig vind. We kunnen het erg goed met elkaar vinden en dat gedeelte lijkt in ieder geval wederzijds. Nu het daadwerkelijke probleem: ik heb het gevoel dat ik S best wel eens leuker zou kunnen gaan vinden en verliefd op haar zou worden als ik haar vaker zie/spreek. Maar aan de andere kant wil ik het contact absoluut niet verbreken, sterker nog, ik ben zo stom (of juist niet) geweest om komende woensdag met haar af te spreken, ook nog eens bij haar thuis
K heeft op een of andere manier gemerkt dat ik wat minder aandacht voor haar heb en vroeg me vandaag op de man af of ze me niet tegenhield in contact met anderen en of iemand anders niet beter bij me zou passen dan zij zelf. Ik heb gezegd dat ik dat in ieder geval op dit moment niet weet maar dat ik dat natuurlijk nooit kan uitsluiten. Zij kent S, weet dat ik veel met haar ben omgegaan de afgelopen weken en doelde ook op haar toen ze me vroeg of iemand anders niet beter bij me past.
Alle serieuze adviezen over wat te doen in deze situatie is welkom. Aan de ene kant hou ik nog wel van mijn vriendin maar weet ik niet zeker of dit nog puur vriendschappelijk is of nog 'relationeel', aan de andere kant wil ik inderdaad niet de kans laten schieten dat ik iemand ontmoet heb die ik inderdaad leuker vind - ik heb overigens geen flauw idee of het überhaupt iets zou worden met S - maar tegelijkertijd wil ik mijn huidige vriendin niet (nodeloos) kwetsen. Ze gaf vandaag aan dat ze nog steeds heel veel van me houdt en niet weet wat ze zonder me zou moeten doen maar dat als het mij gelukkiger zou maken om met een ander te zijn, ze zich hier wel bij zou (moeten) neerleggen en afstand zou nemen.
Samenvatting: Ik heb een relatie maar vind een ander mogelijk leuker alhoewel dat ook gewoon vriendschappelijk zou kunnen zijn. Daarnaast weet ik niet of mijn gevoelens voor mijn huidige vriendin wel van het relationele type zijn.
Met een andere vrouw heb je over 7 jaar óók sleur.
Mijn advies: die andere vrouw niet meer zien of spreken (in ieder geval voorlopig) en met je huidige vriendin praten en kijken hoe je de relatie kan verbeteren en pas als je dat hebt geprobeerd beoordelen of je met haar verder wil.
Wil je dat niet, dan kan je altijd nog weer contact opnemen met de vrouw waarvan je bang bent dat je er verliefd op aan het worden bent. Als je met haar blijft omgaan kan je trouwens nooit een afgewogen oordeel over je huidige relatie vellen.
Verliefdheid en houden van vindt plaats in verschillenden delen van je hersenen en verliefdheid zal altijd winnen als je dat laat gebeuren. Wetenschappelijk is domweg bekend dat verliefdheid je gezonde oordeelsvermogen weg neemt. Daarom doen mensen die verliefd zijn zulke stomme dingen.
Sterkte en ik hoop dat je mijn advies ter harte neemt.
En wat Isabeau zegt
quote:Dat idee heb ik dus ook, de vraag is alleen in hoeverre wij de relatie nog kunnen verbeteren. Dat hebben we na het gesprek enkele maanden ook geprobeerd en is in zekere mate wel gelukt maar toch (voor mij) niet voldoende.Op maandag 20 oktober 2008 08:39 schreef Isabeau het volgende:
Je zit in je 7-jaars crisis en staat op het punt iets heel doms te doen.
Met een andere vrouw heb je over 7 jaar óók sleur.
Ik weet in ieder geval dat mijn vriendin een hele lieve meid is en dat ik zeker iets zou 'weggooien' en inderdaad, het gras is altijd groener..
Mijn probleem komt echter voort uit het feit dat ik al twijfelde voordat ik S ontmoette en dat het nu dus inderdaad de doorslag lijkt te geven. Daarnaast weet ik ook absoluut niet zeker of ik verliefd zou worden op S, ik denk dat het mogelijk is maar zo goed ken ik haar nog niet, dus wellicht is er niets aan de hand en is het gewoon een mooie vriendschap; daar zit ook meteen mijn dilemma; ik maak niet al te snel vrienden aangezien ik nogal kieskeurig ben en de kans om een goede vriend(in) te maken laat ik dan ook niet graag liggen.
quote:Op maandag 20 oktober 2008 09:03 schreef wendytje het volgende:
Mensen verwachten tegenwoordig dat het altijd fantastisch moet zijn. Relaties zijn gewoon hard werken aan en met elkaar en de relatie. Een ander nemen is een makkelijke uitweg, en daar krijg je hetzelfde gevoel mee. In mijn ogen is dit waarom er zo rond het 10de relatiejaar veel relaties stranden. Het lijkt niet meer op de relatie uit de film, met de geweldige sex elke avond en de kaarsjes en het strand.
Filmrelaties en relaties beschreven in de Libelle zijn niet de werkelijkheid.
Mijn god, wanneer begrijpen mensen nou gewoon dat een relatie ook ups en downs heeft en dat je soms in een downperiode zit. Een nieuwe vriendin is dan geen oplossing!! Het zorgt juist alleen maar voor nog veel meer ellende.
Het moet allemaal tegenwoordig maar een soort sprookje blijven. Illusie, nep, dom en een verkeerd beeld van wat een relatie echt is.
Pas als je elke dag ruzie hebt. met meubels gooit, elkaar het leven zuur maakt en je elke seconde dat ze in de buurt is verafschuwt: ja, dan moet je ermee stoppen. Maar ik heb het idee dat jij alleen in een 'is dit het nou' fase zit en ja DAT IS HET NOU. En dat is het straks met een ander ook. Etc.
quote:MYTH #1: A GREAT RELATIONSHIP DEPENDS ON A GREAT MEETING OF THE MINDS
You will never see things through your partner's eyes because you are two entirely different people. You are genetically, physiologically, psychologically and historically different.
You will not solve your relationship problems by becoming more alike in your thinking. Men and women are wired differently. Attempting to blur your fundamentally different viewpoints is unnatural and even dangerous.
Recognize that a relationship is far more enjoyable when you're with someone who enriches your life, not simply reflects it. Appreciate your differences.
MYTH #2: A GREAT RELATIONSHIP REQUIRES A GREAT ROMANCE
Yes, your life with your partner should include plenty of romance. But don't kid yourself and expect an unrealistic Hollywood fairytale. The truth is that in the real world, being in love is not like falling in love.
Falling in love is only the first stage of love. It's impossible to remain in that stage. A mature relationship will shift from dizzying infatuation to a deeper, more secure love.
Don't make the common mistake of thinking that when the initial wild passion fades you aren't in love anymore. The answer is not to start a new relationship so you can recapture that emotional high with someone else. The answer is to learn how to move on to the next stages of love for a different but richer experience.
MYTH #3: A GREAT RELATIONSHIP REQUIRES GREAT PROBLEM-SOLVING
Don't fall into the trap of believing that you and your partner can't be happy if you can't resolve your serious disagreements. Ninety percent of problems in a relationship are not solvable.
There are things that you and your partner disagree about and will continue to disagree about. Why can't you once and for all resolve these issues? Because in order to do so, one of you would have to sacrifice your values and beliefs.
You can simply agree to disagree and reach "emotional closure" even though you haven't reached closure on the issue.
MYTH #4: A GREAT RELATIONSHIP REQUIRES COMMON INTERESTS THAT BOND YOU TOGETHER FOREVER
There is nothing wrong with your relationship if you don't share common interests and activities.
If you and your partner are forcing yourselves to engage in common activities but the results are stress, tension and conflict, don't do it!
MYTH #5: A GREAT RELATIONSHIP IS A PEACEFUL ONE
Don't be afraid to argue because you think it's a sign of weakness or relationship breakdown. Even the healthiest couples argue.
If approached properly, arguing can actually help the relationship by (a) releasing tension and (b) instilling the sense of peace and trust that comes from knowing you can release feelings without being abandoned or humiliated.
Instead of worrying about how many times you argue, worry about how you argue. Here are some guidelines:
Don't abandon the issue and attack the worth of your partner during an argument.
Don't seek conflict because it's stimulating.
Don't pursue a take-no-prisoners approach in your arguments.
Don't avoid achieving emotional closure at the end of an argument.
MYTH #6: A GREAT RELATIONSHIP LETS YOU VENT ALL YOUR FEELINGS
Getting things off your chest might feel good, but when you blurt something out in the heat of the moment, you risk damaging your relationship permanently. Many relationships are destroyed when one partner can't forgive something that was said during uncensored venting.
Before you say something you might regret, bite your tongue and give yourself a moment to consider how you really feel. The things we say while we're letting loose often don't represent how we really feel and shouldn't be communicated — especially if they are potentially destructive.
MYTH #7: A GREAT RELATIONSHIP HAS NOTHING TO DO WITH SEX
The belief that sex is not important is a dangerous and intimacy-eroding myth. Sex provides an important time-out from the pressures of our daily lives and allows us to experience a quality level of closeness, vulnerability and sharing with our partners.
Sex might not be everything but it registers higher (90 percent) on the "importance scale" if it's a source of frustration in your relationship. If your sex life is unfulfilled, it becomes a gigantic issue. On the other hand, couples that have satisfying sex lives rate sex at only 10 percent on the "importance scale."
Don't restrict your thinking by considering sex to be something that only consists of the actual physical act. Touching, caressing, holding hands and any means by which you provide physical comfort to your partner can all be viewed as part of a fulfilling sex life.
MYTH #8: A GREAT RELATIONSHIP CANNOT SURVIVE A FLAWED PARTNER
Nobody's perfect. As long as your partner's quirks are non-abusive and non-destructive, you can learn to live with them.
Instead of focusing on your partner's shortcomings, remember the qualities that attracted you in the first place. Perhaps some of these idiosyncrasies were part of the attraction? Just because a behavior isn't mainstream, doesn't mean that it's toxic to the relationship.
Be careful to distinguish the difference between a partner with quirks and one with a serious problem. Serious problems that are destructive and abusive include substance abuse and mental/physical abuse. Unlike idiosyncrasies, these are not behaviors you should learn to live with.
MYTH #9: THERE IS A RIGHT WAY AND A WRONG WAY TO MAKE THE RELATIONSHIP GREAT
Nothing could be further from the truth. There is no definitive "right way" to be a good spouse, good parent, or to handle any relationship challenge that life throws you.
Do what works for you rather than following some standards you might have read in a book or heard from a well-meaning friend. If what you and your partner are doing is generating the results you want, stick with it. If both of you are comfortable with the principles that work, you can write your own rules.
Remember not to be rigid about the way in which you accept your partner's expressions of love. There is no "right way" for someone to love you. The fact that your partner expresses feelings differently doesn't make those feelings less genuine or of less value.
MYTH #10: YOUR RELATIONSHIP CAN BECOME GREAT ONLY WHEN YOU STRAIGHTEN YOUR PARTNER OUT
Don't fall into the trap of believing that if you could change your partner, your relationship would be better. You are, at the very least, jointly accountable for the relationship.
Let go of the childlike notion that falling in love means finding someone who will be responsible for your happiness. You need to take responsibility for your own happiness.
If your relationship is distressed, the most important person for you to change might be yourself. Once you identify the payoffs you are subconsciously seeking with destructive behavior, you can choose to remove them from your life.
als dat hetgene is dat je wil vermijden heb je twee opties...ofwel je neemt elke paar jaar een andere vriendin, ofwel je blijft hard werken aan dat wat je hebt....7 jaar is niet niks... (al moet ik zeggen dat ik de vraagstelling van je vriendin in deze wel een beetje apart vind...'is er niet iemand anders die beter bij je zou passen?'...denkt zij er ook aan het bijltje erbij neer te gooien?)
quote:Je vriendin inruilen voor die andere muts en over een jaar of zeven zit je in precies hetzelfde schuitje.Op maandag 20 oktober 2008 09:09 schreef Isabeau het volgende:
Maar ik heb het idee dat jij alleen in een 'is dit het nou' fase zit en ja DAT IS HET NOU. En dat is het straks met een ander ook. Etc.
Het gras ís niet groener aan de overkant.
This is it, and it doens't get any better than this.
quote:eind 20...subtiel verschilOp maandag 20 oktober 2008 09:18 schreef CyclingGirl het volgende:
Het is wel 7 jaar wat je ten grabbel legt. Maar ik lees ook dat je 20 bent. Ik denk dat je dan van je leven moet genieten zonder je zo vroeg al zo vast te leggen.
Voor deze vriendin had ik een ander, 4 jaar lang waren we samen, totdat zij (veel te vroeg) overleed. Ook daar was het af en toe aanpoten maar nooit had ik het gevoel 'is dit het nou?'. Misschien spiegel ik mijn huidige relatie teveel met mijn relatie destijds, ik was toen natuurlijk nog een stuk jonger en de hormonen gierden door ons beider lichamen maar toch, ik blijf het me afvragen.
Inderdaad, een nieuw iemand is spannend, leuk, aantrekkelijk, lijkt makkelijk - maar dat is het zeker niet. Voor de duidelijkheid: ik weet absoluut niet zeker of ik überhaupt een relatie zou willen/beginnen met S, daar ken ik haar niet goed genoeg voor. Wat ik wel weet is dat zij me laat zijn wie ik ben, dat ik me op mijn gemak voel bij haar en het idee heb dat ik haar alles kan vertellen.
Nu is een groot deel van het bovenstaande ook waar voor K maar moet ik voor K me vaak anders gedragen dan dat ik daadwerkelijk ben.
MLI; nee, ik hou geen 2 vrouwen aan de lijn, hoogstens 1 en zelfs dat is nog een discussiepunt.
Abbadon; zoals ik al zei, we hebben enkele maanden geleden een gesprek gehad (ik zeg enkele maanden maar realiseer me op het moment dat dit al dik een jaar geleden is...) waarin we beiden zouden proberen de relatie te verbeteren, ervoor te vechten en het beter te maken. Sindsdien is het echter zo dat we vaak kibbelen om niets, elkaar niet uit laten praten, boos worden - tot schreeuwen toe. Maar nee, zoals Mirabeau het beschrijft (nog) niet; maar ik denk dat we daar allebei eigenlijk nooit toe zouden komen.
Ik zie in mijn probleem veel terug van wat mijn ouders door hebben gemaakt in hun huwelijk: aan het begin verliefdheid, later liefde, nog later afgezwakte liefde -> scheiding. Zij hebben beide nu (al ruim 10 jaar) een nieuwe partner en ik heb ze nog nooit zo gelukkig gezien. Wat je dus omschrijft Mirabeau, klinkt mij vreemd in de oren.
Het klinkt voor mij als 'wees blij met wat je hebt en kijk niet verder' - en persoonlijk vind ik dat redelijk kortzichtig. Wellicht ben je een relatie-expert, wat ik absoluut niet ben, maar geloof jij er niet in dat het beter kan zijn dan dit?
Je zoekt bevestiging dat het okay is om de relatie te beëindigen en 'verder te kijken'.
(nee, je 'kijkt niet verder' als je een relatie hèbt
denk je eens in dat èlke vrouw waar jij iets mee zou hebben maar 'verder blijft kijken/zoeken'....succes met lekker slapen dan)wat niet wil zeggen dat je per se ongelijk hebt...als je na 7 jaar hooguit nog op een moeizame manier een soort van vrienden kan zijn, dan is dat onvoldoende voor een relatie...misschien...
quote:Die zijn wel goed ja
Om wat meer inzicht in mijn huidige relatie te geven het volgende:
Mijn vriendin wil (nu) kinderen, ik (nog) niet; dit is al een punt sinds het begin van de relatie wat tot nu toe altijd de ver-van-mijn-bed-show is geweest (de ironie..) maar sinds het afgelopen jaar vrijwel wekelijks een punt van discussie is.
Daarnaast heb ik altijd in mijn relaties gestaan met de instelling dat zolang ik erom geef dat de ander mij kwetst/ik de ander, zolang ik er boos om kan worden, dat er nog genoeg over is van de relatie. Recentelijk merk ik echter dat ik het soms niet eens erg vind als ik mijn vriendin kwets, ik doe het niet opzettelijk, zeker niet, maar als het gebeurd, troost ik haar vaak uit een gevoel van verplichting in plaats van uit liefde/respect voor haar. Dat lijkt mij in ieder geval niet gezond binnen een relatie.
Misschien staat mijn besluit inderdaad al vast maar heb ik het zelf nog niet door, ik hoop dan echter er snel achter te komen aangezien ik helemaal geen zin heb om iemand (inclusief mijzelf) aan het lijntje te houden. Misschien zoek ik hier inderdaad wel bevestiging met betrekking tot het beëindigen van mijn relatie maar is dat verkeerd? Ik zie zelf al een tijdlang niet meer de relatie die er was, niet meer het door dik en dun steunen van elkaar (voornamelijk vanuit mij naar K), niet meer het intieme dat we ooit hadden, niet meer het veel samen doen.. In het kort, ik zie de relatie niet meer (goed), al geruime tijd niet meer en de ontmoeting met S heeft me doen realiseren wat ik heb, heb gehad en (hopelijk weer) kan hebben.
Wie weet lees ik over een aantal jaren deze discussie terug en moet ik jullie inderdaad gelijk geven maar voorlopig blijf ik dus twijfelen
Maar idd je hebt al besloten. En hou je zelf niet voor de gek dat je die vriendschap niet mis wil lopen. Je hebt met dr afgesproken bij S thuis. En mocht ze je willen gebeurt er ook wat.
quote:Daar kan ik heel duidelijk in zijn: nee. Ik ben eerder in situaties terecht gekomen waarbij een vriendin meer dan vriendschappelijke gevoelens voor me had en wat meer probeerde te bereiken maar sta sterk genoeg in mijn schoenen om hier niet op in te gaan. Tenzij ik alle respect voor mezelf (en anderen) wil verliezen zou ik nooit maar dan ook nooit vreemd gaan.Op maandag 20 oktober 2008 09:51 schreef n0a het volgende:Je hebt met dr afgesproken bij S thuis. En mocht ze je willen gebeurt er ook wat.
quote:ik ben zo stom (of juist niet) geweest om komende woensdag met haar af te spreken, ook nog eens bij haar thuis
Maar als jij meer dan vriendschappelijke gevoelens hebt...dan wordt het pas een probleem het te weerstaan.
quote:Bij haar thuis is misschien stom omdat er dan geen anderen omheen zijn, wat tot nu toe wel het geval is geweest. De grooste 'stomheid' is misschien het überhaupt afspreken met haar omdat ik niet weet of ik meer dan vriendschappelijke gevoelens voor haar heb/zou kunnen krijgen. Voor mij staat het echter vast dat er niets zal gebeuren anders dan praten/eten/filmpje kijken.
Mirabeau, zoals ik al zei, ook al zou het moeilijk zijn, ik weet waar de grens ligt en zou die nooit overschrijden.
Verder eens met Isabeau.
quote:Ja sorry maandagochtend
maar dan nog als je gevoelens gaat krijgen voor een ander zit er iets niet goed met je gevoel in je huidige relatie.quote:het is je vergeven...en ik ben het niet helemaal met je eens; iemand anders aantrekkelijk vinden is menselijk en zegt niet per se iets over je huidige situatie...wat je er vervolgens mee doet is natuurlijk een ander verhaal...Op maandag 20 oktober 2008 11:42 schreef CyclingGirl het volgende:
[..]
Ja sorry maandagochtend
Overigens lijkt het hier zo te zijn dat TS het alleen als hefboom lijkt te willen gebruiken om een besluit dat hij toch al genomen heeft te rechtvaardigen voor zichzelf...
de wonderen van de menselijke psyche
Zo lang je niets "doms" doet zoals trouwen of kinderen op de wereld zetten, kan ik me niet voorstellen waarom je het niet zou doen?
Als je er goed over na hebt gedacht (spijt krijg je toch bijna altijd) en je huidige relatie "netjes" afrond, zou ik zeggen: Go for it!
Je bent niet voor niets als 7 jaar samen met je vriendin. 7 Jaar is niet niks, laat die 7 jaren niet verpesten door een meisje die je net kent. Met haar wordt het later ook een sleur. Blijf trouw aan je vriendin en probeer jullie relatie weer nieuw leven in te blazen, praat met elkaar over alles wat je dwars zit en laat haar niet schieten voor een ander meisje. Als je er echt alles aan gedaan hebt, praten we verder.
Ik ben zeer benieuwd wat je met al deze adviezen doet.
Op dit punt ga je namelijk rationele keuzes maken en dat is heel wat anders dan die initiele verliefdheid. Op zich is het prima als jij er voor kiest om weer iets nieuws te beginnen, maar wees wel eerlijk voor jezelf. Zou je stoppen als er niet iemand anders was? Je zegt het wel, maar ik geloof het niet echt. Het gemak waarmee je schijnbaar met die andere vrouw afspreekt is schrikbarend eerlijk gezegd.
quote:Op maandag 20 oktober 2008 08:35 schreef Abcess het volgende:
Maar aan de andere kant wil ik het contact absoluut niet verbreken, sterker nog, ik ben zo stom (of juist niet) geweest om komende woensdag met haar af te spreken, ook nog eens bij haar thuis
(..snip...)
Samenvatting: Ik heb een relatie maar vind een ander mogelijk leuker alhoewel dat ook gewoon vriendschappelijk zou kunnen zijn. Daarnaast weet ik niet of mijn gevoelens voor mijn huidige vriendin wel van het relationele type zijn.
heet komt me eerder een beetje over alsof je het ontwijkt om zélf keuzes te maken en de verantwoordelijkheid voor je tot nu toe gemaakte keuzes (ook om een afspraakje met die andere vrouw te maken) probeert te ontwijken...
en uiteindelijk hoopt dat de keuzes wel voor jou gemaakt worden...
Als je het zo wilt spelen, is dat kennelijk jouw keuze.. het is echter wel en erg domme keuze die een grote garantie geeft dat datgene wat je graag wilt breiken gemist wordt en je mogelijk meer verliest dan dat je zou willen... en vervolgens heb je ook nog eens geen enkel recht op 'medelijden' omdat je, ondaks jee ontkenningen toch gewoon zelf voor je sitatie verantwoordelijk geehouden zult worden.
Wat je ook kiest, tozrg er iig voor dat je op een volwassen wijze zelf verantwoordelijkheid neemt voor datgene wat je doet ... als je die verantwoordelijkheid voor je keuzes niet wilt nemen, doe dan ook niks.
Ik denk dat ik al dik een jaar (misschien al 2) me regelmatig heb afgevraagd of ik de relatie niet zou moeten verbreken en dat dit de druppel is geweest: er achter komen dat je mogelijk gevoelens kunt hebben voor een ander. Voor mij is het eerlijk gezegd ook een schok, aangezien ik dat niet verwacht had. Over het algemeen hebben mijn vriendin en ik het leuk maar de afgelopen maanden overheersen de niet leuke momenten. We hebben niet veel aandacht meer voor elkaar, het enige dat we samen doen is wat tv kijken en af en toe wat praten. De relatie is grondig vastgeroest ondanks eerdere 'reddingspogingen' over het afgelopen jaar.
Misschien is het inderdaad tijd om hier een punt achter te zetten. Ja, dat komt waarschijnlijk nu doordat ik een ander ben tegen gekomen waar ik mogelijk romantische gevoelens voor zou kunnen hebben maar ik verwacht dat het anders alleen uitstel van executie zou zijn geweest.
Overigens zie ik het afspreken nu nog als iets onschuldigs, ik weet dat het zou kunnen gebeuren maar tot nu toe heb ik nog geen verliefde gevoelens voor S. Voor mij is het (voor nu) in ieder geval puur vriendschappelijk, ik ben alleen bang dat het mogelijk meer wordt en weet niet zeker of ik daar wel wil achter komen.
als je eigenlijk al twee jaar lang niets meer in de relatie ziet? ... als 'de negativiteit overheerst'?
En dan wil je nu nog steeds vaan anderen horen dat je best een relatie waar je niet in gelooft kunt verbreken ...? sjees
quote:Als je er niet achter wilt komen of je gevoelens mogelijk meer worden, dan moet je niet met haar afspreken. Verbreek dan alle contacten, dan wordt het gevoel namelijk alleen maar minder. Waarom wil je er eigenlijk niet achter komen of je gevoelens meer worden? Tussen jou en je vriendin is het toch niet echt meer wat? Dat zeg je zelf.Op maandag 20 oktober 2008 15:35 schreef Abcess het volgende:
Wellicht is het inderdaad waar dat ik dit puur als hefboom gebruik om de relatie te verbreken zoals Abbadon het noemt. Een jaar geleden heb ik mijn vriendin verteld dat ik absoluut niet zeker wist of ik altijd bij haar wilde blijven, voor haar was dit een grote schok. Zij wil graag trouwen, kinderen krijgen en settlen. Ik ben daar denk ik nog niet klaar voor, in ieder geval niet met haar.
Ik denk dat ik al dik een jaar (misschien al 2) me regelmatig heb afgevraagd of ik de relatie niet zou moeten verbreken en dat dit de druppel is geweest: er achter komen dat je mogelijk gevoelens kunt hebben voor een ander. Voor mij is het eerlijk gezegd ook een schok, aangezien ik dat niet verwacht had. Over het algemeen hebben mijn vriendin en ik het leuk maar de afgelopen maanden overheersen de niet leuke momenten. We hebben niet veel aandacht meer voor elkaar, het enige dat we samen doen is wat tv kijken en af en toe wat praten. De relatie is grondig vastgeroest ondanks eerdere 'reddingspogingen' over het afgelopen jaar.
Misschien is het inderdaad tijd om hier een punt achter te zetten. Ja, dat komt waarschijnlijk nu doordat ik een ander ben tegen gekomen waar ik mogelijk romantische gevoelens voor zou kunnen hebben maar ik verwacht dat het anders alleen uitstel van executie zou zijn geweest.
Overigens zie ik het afspreken nu nog als iets onschuldigs, ik weet dat het zou kunnen gebeuren maar tot nu toe heb ik nog geen verliefde gevoelens voor S. Voor mij is het (voor nu) in ieder geval puur vriendschappelijk, ik ben alleen bang dat het mogelijk meer wordt en weet niet zeker of ik daar wel wil achter komen.
Volgens mij heb je je keuze al gemaakt en wil je het dolgraag uitmaken met je huidige vriendin. Waar wacht je nog op?
quote:Een twijfelaar bedoel je? Ja, dat ben ik.Op maandag 20 oktober 2008 15:41 schreef RM-rf het volgende:
TS vind je zelf ook niet en beetje dat je in je eigen beschijving van jezelf als een passieve beslissingsloze nul overkomt ...?
Ik hoef niet per se van anderen te horen wat ik moet doen, ik wil simpelweg een andere invalshoek bekijken aangezien ik die tot nu toe niet heb gehad.
Ik heb al zolang de relatie duurt altijd geprobeerd alles eruit te halen en te proberen hem te verbeteren, nu zit ik echter op het punt waarbij ik het idee heb dat dit geen zin meer heeft maar tegelijkertijd geef ik nog genoeg om K om haar niet 'zo maar' in de steek te laten. De reden dat ik niet zeker weet of ik er wel achter wil komen of ik meer voel voor S is dat ik nooit had gedacht dat het kon, de afgelopen 7 jaar zijn met alle ups en downs van dien toch een fijne tijd geweest alleen lijkt de rek er nu uit te zijn. Gedurende die tijd heb ik echter nooit iemand ontmoet waarbij ik het idee had dat ik daar iets meer voor zou kunnen voelen dan normale vriendschap.
quote:Geen idee (ook niet of het überhaupt een vlam genoemd kan worden). Ik vermoed dat het er uiteindelijk op neer zou komen dat ik de relatie zou laten doodbloeden (of eigenlijk dat we dat samen zouden doen) maar wie weet wat er zou zijn gebeurd.... soms zou ik wel in waarzeggers willen gelovenOp maandag 20 oktober 2008 15:47 schreef Re het volgende:
vertel eens TS, als je die nieuwe vlam niet had tegengekomen, wat zou je dan doen?
quote:Dus je bent een beetje naar een goed excuus aan het zoeken om het toch maar te termineren?Op maandag 20 oktober 2008 15:54 schreef Abcess het volgende:
[..]
Geen idee (ook niet of het überhaupt een vlam genoemd kan worden). Ik vermoed dat het er uiteindelijk op neer zou komen dat ik de relatie zou laten doodbloeden (of eigenlijk dat we dat samen zouden doen) maar wie weet wat er zou zijn gebeurd.... soms zou ik wel in waarzeggers willen geloven
quote:en wat verwacht je van een 'andere invalshoek' ...?Op maandag 20 oktober 2008 15:52 schreef Abcess het volgende:
[..]
Een twijfelaar bedoel je? Ja, dat ben ik.
Ik hoef niet per se van anderen te horen wat ik moet doen, ik wil simpelweg een andere invalshoek bekijken aangezien ik die tot nu toe niet heb gehad.
blijft het uiteindeijk niet gewoon exact hetzelfde probleem dat je bekijkt en weet je niet domweg allang wat de oplossing is ...
en nu zit je vooral te aarzelen en die beslissing uit te stellen.... wat verder je goed recht is, maar je moet je toch wel voorbereiden op het gegeven dat je die beslissing niet eeuwig kutn uitstelen en eveneenes moet opassen voor andere schade die een te lang uitstellen kan opleveren... zowel voor je omgang met een mogelijke ex-partner alsook om een eventuele bsis voor een andere relatie.
quote:je hoeft jezelf wmb hier niet te gaan 'rechtvaardigen' hoor ... niemand hier die je verder kent en genoeg info heeft om daarover een oordeel te vellen ...Ik heb al zolang de relatie duurt altijd geprobeerd alles eruit te halen en te proberen hem te verbeteren
enkel zou ik je sterk afraden hier te gaan bedelen om zulk een oordeel, want op basis van de informatie je tot nu toe gegeven hebt over je relatie veranderd je eigen bewering nu dat je zo heel veel doet (nogal in tegenspraak met eerdere beweringen over wat die relatie _is_), niet bijster veel naar het positieve.
quote:Weet je vriendin van jullie afspraak? Als het zo onschuldig is, is er geen reden dat te verzwijgen.Op maandag 20 oktober 2008 15:35 schreef Abcess het volgende:
Overigens zie ik het afspreken nu nog als iets onschuldigs, ik weet dat het zou kunnen gebeuren maar tot nu toe heb ik nog geen verliefde gevoelens voor S. Voor mij is het (voor nu) in ieder geval puur vriendschappelijk, ik ben alleen bang dat het mogelijk meer wordt en weet niet zeker of ik daar wel wil achter komen.
quote:Ja
Af en toe is dat toch wel leerzaam ;D
Ik denk dat je toe bent aan iets niews, maar vergooi die 7 jaren niet, neem haar uit, bedenk dat het je laatste keer kan zyn. Na 7 jaar kan ik me voorstellen dat het allemaal wat saaier is geworden. Als je echt denkt dat een ander meer te bieden heeft dan je huidige vriendin dan moet je misschien wel een break nemen. Maar bedenk wel dat als je toch besluit uit te maken en haar om de een of andere reden niet meer los kan laten dat zy je niet zomaar weer terug neemt.
Think about it & good luck!
quote:Welkom.Op maandag 20 oktober 2008 21:17 schreef foeyonghaii het volgende:
7 jaar is echt lang! Misschien moet je af en toe Oprah kyken
Af en toe is dat toch wel leerzaam ;D
Ik denk dat je toe bent aan iets niews, maar vergooi die 7 jaren niet, neem haar uit, bedenk dat het je laatste keer kan zyn. Na 7 jaar kan ik me voorstellen dat het allemaal wat saaier is geworden. Als je echt denkt dat een ander meer te bieden heeft dan je huidige vriendin dan moet je misschien wel een break nemen. Maar bedenk wel dat als je toch besluit uit te maken en haar om de een of andere reden niet meer los kan laten dat zy je niet zomaar weer terug neemt.
Think about it & good luck!
SPOILERsorry offtopichet regent nieuwe mensen hier in R&P de laatste tijd
quote:Ow, ja , nee, toffe gedachtegang.Op maandag 20 oktober 2008 14:25 schreef RedDevil085 het volgende:
Ik snap het probleem niet zo... Als je op je eerste vriendin bent uitgekeken en je wilt/kunt er verder geen energie insteken is het toch geen schande dat je er gezamelijk een punt achter zet en verder gaat met iemand anders? Als je hier over 7 jaar weer op uit bent gekeken, doe je weer hetzelfde.
Zo lang je niets "doms" doet zoals trouwen of kinderen op de wereld zetten, kan ik me niet voorstellen waarom je het niet zou doen?
Als je er goed over na hebt gedacht (spijt krijg je toch bijna altijd) en je huidige relatie "netjes" afrond, zou ik zeggen: Go for it!
Even 7 jaren van iemands leven nemen.
Moet kunnen.
Doen we gewoon f, zomaar 7 jaar vergooien.
quote:Mijn vriend wilde heel graag kinderen met me en ik met hemOp maandag 20 oktober 2008 23:01 schreef RedDevil085 het volgende:
Nemen? Vergooien? Als je een relatie aangaat ben je niet verplicht dat tot het einde der tijden uit te zingen, he... Het moet "wel leuk blijven" en als het niet meer leuk is en het er niet op lijkt dat het nog leuk gaat worden kun je, naar mijn bescheiden mening, iemand zoeken waar je het wel weer leuk mee hebt. Je leeft toch niet om het andere mensen naar hun zin te maken?
Hij was mijn prins op het witte paard en we zouden gaan trouwen 
Op het moment dat ik al 5 maanden gestopt was met de pil omdat hij heel graag kinderen wilde (ik ook uiteraard, maar ik had wel kunnen wachten tot na de trouwdag) ging hij er vandoor met een ander. Oh ja, zij had hem alleen aan het twijfelen gemaakt, want hij had geen idee of hij wel iets met haar wilde. Nadat ik hem vroeg het huis te verlaten is hij direct bij haar ingetrokken 
Maar met haar heeft hij nog even de tijd, ze was toch 8 jaar jonger dan hij. Oh ja, inmiddels denk ik dat ik nooit meer kinderen zal krijgen. Leeftijd hè. Maar weet je, je kan inderdaad gewoon van relatie naar relatie hoppen elke 7 jaar en ondertussen gewoon het gevoel geven dat het voor altijd is, want anders gaat zij er vandoor om met iemand anders een gezin te stichten. Het idee alleen al, kan je niet eens je 7 jaar vol maken
quote:Heel vervelend, maar ik zou het nog veel vervelender hebben gevonden als jullie wel getrouwd waren en kinderen hadden gekregen en "de prins op het witte paard" na een jaar of wat er alsnog vandoor was gegaan. Klinkt misschien cru, maar nu zijn alleen jou gevoelens gekwetst waar in het andere geval jij, je kinderen, familie/schoonfamilie en natuurlijk "de prins" op allerlei manieren in allerlei uhmm... onplezierige situaties verwikkeld zouden zijn geraakt.Op maandag 20 oktober 2008 23:43 schreef Isabeau het volgende:
[..]
Mijn vriend wilde heel graag kinderen met me en ik met hem
Oh ja, inmiddels denk ik dat ik nooit meer kinderen zal krijgen. Leeftijd hè. Maar weet je, je kan inderdaad gewoon van relatie naar relatie hoppen elke 7 jaar en ondertussen gewoon het gevoel geven dat het voor altijd is, want anders gaat zij er vandoor om met iemand anders een gezin te stichten. Het idee alleen al, kan je niet eens je 7 jaar vol maken
Ja, als je een tiener bent misschien, maar daarna moet je kiezen of je een serieuze relatie wilt of niet. Maar goed, ook dat geeft geen garantie. Alleen als uitgangspunt 'als er wat sleur in komt gewoon inruilen voor de volgende' vind ik een beetje verwerpelijk.quote:Dat ben ik iig met je eensOp dinsdag 21 oktober 2008 00:15 schreef Isabeau het volgende:
Ik wilde alleen illustreren dat je niet zo nonchalant met relaties om kan gaan
Beetje off-topic misschien... jammer overigens dat door "de media" het tegenovergestelde word aangemoedigd
quote:Ik denk ook dat het de tijdsgeest is: alles moet vooral leuk en spannend blijven (maakbare maatschappij: zi eook het jobhoppen). En als het even niet leuk is, dan zet je er een punt achter.... ik vraag me af of er dan ooit mensen 25 jaar getrouwd zouden zijn als iedereen zo dachtOp dinsdag 21 oktober 2008 00:51 schreef RedDevil085 het volgende:
Beetje off-topic misschien... jammer overigens dat door "de media" het tegenovergestelde word aangemoedigd
Daarnaast heb ik mijn afspraak met S afgezegd en zal ik haar niet meer zien tot na die 3 maanden, zij heeft gezegd hier alle begrip voor te hebben.
Wie weet valt er nog wat te redden binnen mijn relatie, misschien ook niet; de tijd zal het leren! Bedankt voor al jullie adviezen in ieder geval.
quote:Nee dat is waar, maar na 7 jaar is het wel logisch dat alles minder leuk is dan in het begin. In een relatie moet je ook gewoon initiatieven blyven nemen. En ik denk zelf dat hier het geval is dat beide kanten beetje lui zyn om meer tyd aan elkaar te besteden.Op maandag 20 oktober 2008 23:01 schreef RedDevil085 het volgende:
Nemen? Vergooien? Als je een relatie aangaat ben je niet verplicht dat tot het einde der tijden uit te zingen, he... Het moet "wel leuk blijven" en als het niet meer leuk is en het er niet op lijkt dat het nog leuk gaat worden kun je, naar mijn bescheiden mening, iemand zoeken waar je het wel weer leuk mee hebt. Je leeft toch niet om het andere mensen naar hun zin te maken?
quote:;D wat goed! Samen komen jullie er wel uit! Hou ons op de hoogte! ;DOp dinsdag 21 oktober 2008 09:44 schreef Abcess het volgende:
Tot diep in de nacht gepraat met mijn vriendin over hoe onze relatie er voor staat. Niet alleen ik heb mijn twijfels over onze relatie, dat blijkt wederzijds te zijn. Na een lang overleg gaan we proberen om binnen een periode van 3 maanden een flink stuk verbetering erin te brengen. Mocht dat niet lukken, kijken we tegen die tijd hoe we verder gaan.
Daarnaast heb ik mijn afspraak met S afgezegd en zal ik haar niet meer zien tot na die 3 maanden, zij heeft gezegd hier alle begrip voor te hebben.
Wie weet valt er nog wat te redden binnen mijn relatie, misschien ook niet; de tijd zal het leren! Bedankt voor al jullie adviezen in ieder geval.
Ik zou even afstand nemen van beiden.
Tot je het zeker weet.
Je gaat je huidige vriendin in alle hoogstwaarschijnlijkheid
missen, na een tijdje...krijg je spijt enzo, en blijkt die S. het dalijk tóch niet
helemaal te zijn als je met haar een relatie zou beginnen...
Moeilijk he..
En maak er wat van!
