R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Goed, ik heb dus een vriendin (we noemen haar maar K), al een kleine 7 jaar. We wonen inmiddels een jaartje of 5 samen en alles lijkt prima te gaan. Maar ik zou hier niet posten als dat ook daadwerkelijk zo zou zijn. Al enkele maanden vraag ik me af of dit nou alles is, of zijn nou echt degene is waar ik de komende jaren nog mee verder wil gaan. We zijn beide nog jong (eind 20) en hebben ons leven nog voor ons.
Ik heb het er al een keer met K over gehad en we hebben toen gezegd dat we het gewoon zouden blijven proberen zolang het leuk bleef en we het allebei zagen zitten. Dat is tot nu toe prima gegaan maar toch bleef ik me afvragen of dit alles was, ik zat er serieus over na te denken om de relatie te verbreken..
Nu is er in de afgelopen 2 weken iets gebeurd: ik ben een andere meid (laten we haar S noemen) tegen gekomen die ik toch wel meer dan aardig vind. We kunnen het erg goed met elkaar vinden en dat gedeelte lijkt in ieder geval wederzijds. Nu het daadwerkelijke probleem: ik heb het gevoel dat ik S best wel eens leuker zou kunnen gaan vinden en verliefd op haar zou worden als ik haar vaker zie/spreek. Maar aan de andere kant wil ik het contact absoluut niet verbreken, sterker nog, ik ben zo stom (of juist niet) geweest om komende woensdag met haar af te spreken, ook nog eens bij haar thuis
K heeft op een of andere manier gemerkt dat ik wat minder aandacht voor haar heb en vroeg me vandaag op de man af of ze me niet tegenhield in contact met anderen en of iemand anders niet beter bij me zou passen dan zij zelf. Ik heb gezegd dat ik dat in ieder geval op dit moment niet weet maar dat ik dat natuurlijk nooit kan uitsluiten. Zij kent S, weet dat ik veel met haar ben omgegaan de afgelopen weken en doelde ook op haar toen ze me vroeg of iemand anders niet beter bij me past.
Alle serieuze adviezen over wat te doen in deze situatie is welkom. Aan de ene kant hou ik nog wel van mijn vriendin maar weet ik niet zeker of dit nog puur vriendschappelijk is of nog 'relationeel', aan de andere kant wil ik inderdaad niet de kans laten schieten dat ik iemand ontmoet heb die ik inderdaad leuker vind - ik heb overigens geen flauw idee of het überhaupt iets zou worden met S - maar tegelijkertijd wil ik mijn huidige vriendin niet (nodeloos) kwetsen. Ze gaf vandaag aan dat ze nog steeds heel veel van me houdt en niet weet wat ze zonder me zou moeten doen maar dat als het mij gelukkiger zou maken om met een ander te zijn, ze zich hier wel bij zou (moeten) neerleggen en afstand zou nemen.
Samenvatting: Ik heb een relatie maar vind een ander mogelijk leuker alhoewel dat ook gewoon vriendschappelijk zou kunnen zijn. Daarnaast weet ik niet of mijn gevoelens voor mijn huidige vriendin wel van het relationele type zijn.
Ik heb het er al een keer met K over gehad en we hebben toen gezegd dat we het gewoon zouden blijven proberen zolang het leuk bleef en we het allebei zagen zitten. Dat is tot nu toe prima gegaan maar toch bleef ik me afvragen of dit alles was, ik zat er serieus over na te denken om de relatie te verbreken..
Nu is er in de afgelopen 2 weken iets gebeurd: ik ben een andere meid (laten we haar S noemen) tegen gekomen die ik toch wel meer dan aardig vind. We kunnen het erg goed met elkaar vinden en dat gedeelte lijkt in ieder geval wederzijds. Nu het daadwerkelijke probleem: ik heb het gevoel dat ik S best wel eens leuker zou kunnen gaan vinden en verliefd op haar zou worden als ik haar vaker zie/spreek. Maar aan de andere kant wil ik het contact absoluut niet verbreken, sterker nog, ik ben zo stom (of juist niet) geweest om komende woensdag met haar af te spreken, ook nog eens bij haar thuis
K heeft op een of andere manier gemerkt dat ik wat minder aandacht voor haar heb en vroeg me vandaag op de man af of ze me niet tegenhield in contact met anderen en of iemand anders niet beter bij me zou passen dan zij zelf. Ik heb gezegd dat ik dat in ieder geval op dit moment niet weet maar dat ik dat natuurlijk nooit kan uitsluiten. Zij kent S, weet dat ik veel met haar ben omgegaan de afgelopen weken en doelde ook op haar toen ze me vroeg of iemand anders niet beter bij me past.
Alle serieuze adviezen over wat te doen in deze situatie is welkom. Aan de ene kant hou ik nog wel van mijn vriendin maar weet ik niet zeker of dit nog puur vriendschappelijk is of nog 'relationeel', aan de andere kant wil ik inderdaad niet de kans laten schieten dat ik iemand ontmoet heb die ik inderdaad leuker vind - ik heb overigens geen flauw idee of het überhaupt iets zou worden met S - maar tegelijkertijd wil ik mijn huidige vriendin niet (nodeloos) kwetsen. Ze gaf vandaag aan dat ze nog steeds heel veel van me houdt en niet weet wat ze zonder me zou moeten doen maar dat als het mij gelukkiger zou maken om met een ander te zijn, ze zich hier wel bij zou (moeten) neerleggen en afstand zou nemen.
Samenvatting: Ik heb een relatie maar vind een ander mogelijk leuker alhoewel dat ook gewoon vriendschappelijk zou kunnen zijn. Daarnaast weet ik niet of mijn gevoelens voor mijn huidige vriendin wel van het relationele type zijn.
Je zit in je 7-jaars crisis en staat op het punt iets heel doms te doen.
Met een andere vrouw heb je over 7 jaar óók sleur.
Mijn advies: die andere vrouw niet meer zien of spreken (in ieder geval voorlopig) en met je huidige vriendin praten en kijken hoe je de relatie kan verbeteren en pas als je dat hebt geprobeerd beoordelen of je met haar verder wil.
Wil je dat niet, dan kan je altijd nog weer contact opnemen met de vrouw waarvan je bang bent dat je er verliefd op aan het worden bent. Als je met haar blijft omgaan kan je trouwens nooit een afgewogen oordeel over je huidige relatie vellen.
Verliefdheid en houden van vindt plaats in verschillenden delen van je hersenen en verliefdheid zal altijd winnen als je dat laat gebeuren. Wetenschappelijk is domweg bekend dat verliefdheid je gezonde oordeelsvermogen weg neemt. Daarom doen mensen die verliefd zijn zulke stomme dingen.
Sterkte en ik hoop dat je mijn advies ter harte neemt.
Met een andere vrouw heb je over 7 jaar óók sleur.
Mijn advies: die andere vrouw niet meer zien of spreken (in ieder geval voorlopig) en met je huidige vriendin praten en kijken hoe je de relatie kan verbeteren en pas als je dat hebt geprobeerd beoordelen of je met haar verder wil.
Wil je dat niet, dan kan je altijd nog weer contact opnemen met de vrouw waarvan je bang bent dat je er verliefd op aan het worden bent. Als je met haar blijft omgaan kan je trouwens nooit een afgewogen oordeel over je huidige relatie vellen.
Verliefdheid en houden van vindt plaats in verschillenden delen van je hersenen en verliefdheid zal altijd winnen als je dat laat gebeuren. Wetenschappelijk is domweg bekend dat verliefdheid je gezonde oordeelsvermogen weg neemt. Daarom doen mensen die verliefd zijn zulke stomme dingen.
Sterkte en ik hoop dat je mijn advies ter harte neemt.
"Dear life, When I said "can my day get any worse?" it was a rhetorical question, not a challenge."
Tja... het gras is altijd groener...
En wat Isabeau zegt
En wat Isabeau zegt
* I intend to live forever, so far so good! *
Dat idee heb ik dus ook, de vraag is alleen in hoeverre wij de relatie nog kunnen verbeteren. Dat hebben we na het gesprek enkele maanden ook geprobeerd en is in zekere mate wel gelukt maar toch (voor mij) niet voldoende.quote:Op maandag 20 oktober 2008 08:39 schreef Isabeau het volgende:
Je zit in je 7-jaars crisis en staat op het punt iets heel doms te doen.
Met een andere vrouw heb je over 7 jaar óók sleur.
Ik weet in ieder geval dat mijn vriendin een hele lieve meid is en dat ik zeker iets zou 'weggooien' en inderdaad, het gras is altijd groener..
Mijn probleem komt echter voort uit het feit dat ik al twijfelde voordat ik S ontmoette en dat het nu dus inderdaad de doorslag lijkt te geven. Daarnaast weet ik ook absoluut niet zeker of ik verliefd zou worden op S, ik denk dat het mogelijk is maar zo goed ken ik haar nog niet, dus wellicht is er niets aan de hand en is het gewoon een mooie vriendschap; daar zit ook meteen mijn dilemma; ik maak niet al te snel vrienden aangezien ik nogal kieskeurig ben en de kans om een goede vriend(in) te maken laat ik dan ook niet graag liggen.
Je hebt geen zin in advies, je hebt al lang besloten. Je wilt alleen horen dat het wel ok is. Dat is het niet.
"Dear life, When I said "can my day get any worse?" it was a rhetorical question, not a challenge."
Mensen verwachten tegenwoordig dat het altijd fantastisch moet zijn. Relaties zijn gewoon hard werken aan en met elkaar en de relatie. Een ander nemen is een makkelijke uitweg, en daar krijg je hetzelfde gevoel mee. In mijn ogen is dit waarom er zo rond het 10de relatiejaar veel relaties stranden. Het lijkt niet meer op de relatie uit de film, met de geweldige sex elke avond en de kaarsjes en het strand.
uit een aspergernest
quote:Op maandag 20 oktober 2008 09:03 schreef wendytje het volgende:
Mensen verwachten tegenwoordig dat het altijd fantastisch moet zijn. Relaties zijn gewoon hard werken aan en met elkaar en de relatie. Een ander nemen is een makkelijke uitweg, en daar krijg je hetzelfde gevoel mee. In mijn ogen is dit waarom er zo rond het 10de relatiejaar veel relaties stranden. Het lijkt niet meer op de relatie uit de film, met de geweldige sex elke avond en de kaarsjes en het strand.
Filmrelaties en relaties beschreven in de Libelle zijn niet de werkelijkheid.
Mijn god, wanneer begrijpen mensen nou gewoon dat een relatie ook ups en downs heeft en dat je soms in een downperiode zit. Een nieuwe vriendin is dan geen oplossing!! Het zorgt juist alleen maar voor nog veel meer ellende.
Het moet allemaal tegenwoordig maar een soort sprookje blijven. Illusie, nep, dom en een verkeerd beeld van wat een relatie echt is.
Pas als je elke dag ruzie hebt. met meubels gooit, elkaar het leven zuur maakt en je elke seconde dat ze in de buurt is verafschuwt: ja, dan moet je ermee stoppen. Maar ik heb het idee dat jij alleen in een 'is dit het nou' fase zit en ja DAT IS HET NOU. En dat is het straks met een ander ook. Etc.
"Dear life, When I said "can my day get any worse?" it was a rhetorical question, not a challenge."
De 10 relatie mythen:
quote:MYTH #1: A GREAT RELATIONSHIP DEPENDS ON A GREAT MEETING OF THE MINDS
You will never see things through your partner's eyes because you are two entirely different people. You are genetically, physiologically, psychologically and historically different.
You will not solve your relationship problems by becoming more alike in your thinking. Men and women are wired differently. Attempting to blur your fundamentally different viewpoints is unnatural and even dangerous.
Recognize that a relationship is far more enjoyable when you're with someone who enriches your life, not simply reflects it. Appreciate your differences.
MYTH #2: A GREAT RELATIONSHIP REQUIRES A GREAT ROMANCE
Yes, your life with your partner should include plenty of romance. But don't kid yourself and expect an unrealistic Hollywood fairytale. The truth is that in the real world, being in love is not like falling in love.
Falling in love is only the first stage of love. It's impossible to remain in that stage. A mature relationship will shift from dizzying infatuation to a deeper, more secure love.
Don't make the common mistake of thinking that when the initial wild passion fades you aren't in love anymore. The answer is not to start a new relationship so you can recapture that emotional high with someone else. The answer is to learn how to move on to the next stages of love for a different but richer experience.
MYTH #3: A GREAT RELATIONSHIP REQUIRES GREAT PROBLEM-SOLVING
Don't fall into the trap of believing that you and your partner can't be happy if you can't resolve your serious disagreements. Ninety percent of problems in a relationship are not solvable.
There are things that you and your partner disagree about and will continue to disagree about. Why can't you once and for all resolve these issues? Because in order to do so, one of you would have to sacrifice your values and beliefs.
You can simply agree to disagree and reach "emotional closure" even though you haven't reached closure on the issue.
MYTH #4: A GREAT RELATIONSHIP REQUIRES COMMON INTERESTS THAT BOND YOU TOGETHER FOREVER
There is nothing wrong with your relationship if you don't share common interests and activities.
If you and your partner are forcing yourselves to engage in common activities but the results are stress, tension and conflict, don't do it!
MYTH #5: A GREAT RELATIONSHIP IS A PEACEFUL ONE
Don't be afraid to argue because you think it's a sign of weakness or relationship breakdown. Even the healthiest couples argue.
If approached properly, arguing can actually help the relationship by (a) releasing tension and (b) instilling the sense of peace and trust that comes from knowing you can release feelings without being abandoned or humiliated.
Instead of worrying about how many times you argue, worry about how you argue. Here are some guidelines:
Don't abandon the issue and attack the worth of your partner during an argument.
Don't seek conflict because it's stimulating.
Don't pursue a take-no-prisoners approach in your arguments.
Don't avoid achieving emotional closure at the end of an argument.
MYTH #6: A GREAT RELATIONSHIP LETS YOU VENT ALL YOUR FEELINGS
Getting things off your chest might feel good, but when you blurt something out in the heat of the moment, you risk damaging your relationship permanently. Many relationships are destroyed when one partner can't forgive something that was said during uncensored venting.
Before you say something you might regret, bite your tongue and give yourself a moment to consider how you really feel. The things we say while we're letting loose often don't represent how we really feel and shouldn't be communicated — especially if they are potentially destructive.
MYTH #7: A GREAT RELATIONSHIP HAS NOTHING TO DO WITH SEX
The belief that sex is not important is a dangerous and intimacy-eroding myth. Sex provides an important time-out from the pressures of our daily lives and allows us to experience a quality level of closeness, vulnerability and sharing with our partners.
Sex might not be everything but it registers higher (90 percent) on the "importance scale" if it's a source of frustration in your relationship. If your sex life is unfulfilled, it becomes a gigantic issue. On the other hand, couples that have satisfying sex lives rate sex at only 10 percent on the "importance scale."
Don't restrict your thinking by considering sex to be something that only consists of the actual physical act. Touching, caressing, holding hands and any means by which you provide physical comfort to your partner can all be viewed as part of a fulfilling sex life.
MYTH #8: A GREAT RELATIONSHIP CANNOT SURVIVE A FLAWED PARTNER
Nobody's perfect. As long as your partner's quirks are non-abusive and non-destructive, you can learn to live with them.
Instead of focusing on your partner's shortcomings, remember the qualities that attracted you in the first place. Perhaps some of these idiosyncrasies were part of the attraction? Just because a behavior isn't mainstream, doesn't mean that it's toxic to the relationship.
Be careful to distinguish the difference between a partner with quirks and one with a serious problem. Serious problems that are destructive and abusive include substance abuse and mental/physical abuse. Unlike idiosyncrasies, these are not behaviors you should learn to live with.
MYTH #9: THERE IS A RIGHT WAY AND A WRONG WAY TO MAKE THE RELATIONSHIP GREAT
Nothing could be further from the truth. There is no definitive "right way" to be a good spouse, good parent, or to handle any relationship challenge that life throws you.
Do what works for you rather than following some standards you might have read in a book or heard from a well-meaning friend. If what you and your partner are doing is generating the results you want, stick with it. If both of you are comfortable with the principles that work, you can write your own rules.
Remember not to be rigid about the way in which you accept your partner's expressions of love. There is no "right way" for someone to love you. The fact that your partner expresses feelings differently doesn't make those feelings less genuine or of less value.
MYTH #10: YOUR RELATIONSHIP CAN BECOME GREAT ONLY WHEN YOU STRAIGHTEN YOUR PARTNER OUT
Don't fall into the trap of believing that if you could change your partner, your relationship would be better. You are, at the very least, jointly accountable for the relationship.
Let go of the childlike notion that falling in love means finding someone who will be responsible for your happiness. You need to take responsibility for your own happiness.
If your relationship is distressed, the most important person for you to change might be yourself. Once you identify the payoffs you are subconsciously seeking with destructive behavior, you can choose to remove them from your life.
"Dear life, When I said "can my day get any worse?" it was a rhetorical question, not a challenge."
een nieuw iemand is altijd leuk en spannend, natuurlijk....maar dat gaat net zo hard voorbij, want elke relatie gaat onherroepelijk richting een bepaald soort sleur...
als dat hetgene is dat je wil vermijden heb je twee opties...ofwel je neemt elke paar jaar een andere vriendin, ofwel je blijft hard werken aan dat wat je hebt....7 jaar is niet niks... (al moet ik zeggen dat ik de vraagstelling van je vriendin in deze wel een beetje apart vind...'is er niet iemand anders die beter bij je zou passen?'...denkt zij er ook aan het bijltje erbij neer te gooien?)
als dat hetgene is dat je wil vermijden heb je twee opties...ofwel je neemt elke paar jaar een andere vriendin, ofwel je blijft hard werken aan dat wat je hebt....7 jaar is niet niks... (al moet ik zeggen dat ik de vraagstelling van je vriendin in deze wel een beetje apart vind...'is er niet iemand anders die beter bij je zou passen?'...denkt zij er ook aan het bijltje erbij neer te gooien?)
Give a man a fire and he'll be warm for a day. Set a man on fire and he'll be warm for the rest of his life.
Het is wel 7 jaar wat je ten grabbel legt. Maar ik lees ook dat je 20 bent. Ik denk dat je dan van je leven moet genieten zonder je zo vroeg al zo vast te leggen.
Haters gonna hate.
Je vriendin inruilen voor die andere muts en over een jaar of zeven zit je in precies hetzelfde schuitje.quote:Op maandag 20 oktober 2008 09:09 schreef Isabeau het volgende:
Maar ik heb het idee dat jij alleen in een 'is dit het nou' fase zit en ja DAT IS HET NOU. En dat is het straks met een ander ook. Etc.
Het gras ís niet groener aan de overkant.
This is it, and it doens't get any better than this.
A lie may take care of the present, but it has no future..
You can't pay me enough to be nice to you...
You can't pay me enough to be nice to you...
eind 20...subtiel verschilquote:Op maandag 20 oktober 2008 09:18 schreef CyclingGirl het volgende:
Het is wel 7 jaar wat je ten grabbel legt. Maar ik lees ook dat je 20 bent. Ik denk dat je dan van je leven moet genieten zonder je zo vroeg al zo vast te leggen.
Give a man a fire and he'll be warm for a day. Set a man on fire and he'll be warm for the rest of his life.
Isabeau, ik wil zeker wel advies maar dat wil niet zeggen dat ik het eerste advies dat ik krijg direct opvolg. Op dit moment is het inderdaad zo dat mijn ratio het onderspit dreigt te delven. Mijn vraag aan jou echter, wat maakt het uit dat het 3,5,7 of meer jaren zijn? Ik heb altijd keihard geknokt voor mijn (onze) relatie, soms met meer succes dan anders. Natuurlijk verwacht ik niet altijd verliefd te blijven op de manier zoals dat in het begin was, maar ik verwacht ook niet de rest van mijn leven te settlen met iemand waar ik het goed mee kan vinden maar toch dat ene gevoel lijk te missen.
Voor deze vriendin had ik een ander, 4 jaar lang waren we samen, totdat zij (veel te vroeg) overleed. Ook daar was het af en toe aanpoten maar nooit had ik het gevoel 'is dit het nou?'. Misschien spiegel ik mijn huidige relatie teveel met mijn relatie destijds, ik was toen natuurlijk nog een stuk jonger en de hormonen gierden door ons beider lichamen maar toch, ik blijf het me afvragen.
Inderdaad, een nieuw iemand is spannend, leuk, aantrekkelijk, lijkt makkelijk - maar dat is het zeker niet. Voor de duidelijkheid: ik weet absoluut niet zeker of ik überhaupt een relatie zou willen/beginnen met S, daar ken ik haar niet goed genoeg voor. Wat ik wel weet is dat zij me laat zijn wie ik ben, dat ik me op mijn gemak voel bij haar en het idee heb dat ik haar alles kan vertellen.
Nu is een groot deel van het bovenstaande ook waar voor K maar moet ik voor K me vaak anders gedragen dan dat ik daadwerkelijk ben.
MLI; nee, ik hou geen 2 vrouwen aan de lijn, hoogstens 1 en zelfs dat is nog een discussiepunt.
Abbadon; zoals ik al zei, we hebben enkele maanden geleden een gesprek gehad (ik zeg enkele maanden maar realiseer me op het moment dat dit al dik een jaar geleden is...) waarin we beiden zouden proberen de relatie te verbeteren, ervoor te vechten en het beter te maken. Sindsdien is het echter zo dat we vaak kibbelen om niets, elkaar niet uit laten praten, boos worden - tot schreeuwen toe. Maar nee, zoals Mirabeau het beschrijft (nog) niet; maar ik denk dat we daar allebei eigenlijk nooit toe zouden komen.
Ik zie in mijn probleem veel terug van wat mijn ouders door hebben gemaakt in hun huwelijk: aan het begin verliefdheid, later liefde, nog later afgezwakte liefde -> scheiding. Zij hebben beide nu (al ruim 10 jaar) een nieuwe partner en ik heb ze nog nooit zo gelukkig gezien. Wat je dus omschrijft Mirabeau, klinkt mij vreemd in de oren.
Het klinkt voor mij als 'wees blij met wat je hebt en kijk niet verder' - en persoonlijk vind ik dat redelijk kortzichtig. Wellicht ben je een relatie-expert, wat ik absoluut niet ben, maar geloof jij er niet in dat het beter kan zijn dan dit?
Voor deze vriendin had ik een ander, 4 jaar lang waren we samen, totdat zij (veel te vroeg) overleed. Ook daar was het af en toe aanpoten maar nooit had ik het gevoel 'is dit het nou?'. Misschien spiegel ik mijn huidige relatie teveel met mijn relatie destijds, ik was toen natuurlijk nog een stuk jonger en de hormonen gierden door ons beider lichamen maar toch, ik blijf het me afvragen.
Inderdaad, een nieuw iemand is spannend, leuk, aantrekkelijk, lijkt makkelijk - maar dat is het zeker niet. Voor de duidelijkheid: ik weet absoluut niet zeker of ik überhaupt een relatie zou willen/beginnen met S, daar ken ik haar niet goed genoeg voor. Wat ik wel weet is dat zij me laat zijn wie ik ben, dat ik me op mijn gemak voel bij haar en het idee heb dat ik haar alles kan vertellen.
Nu is een groot deel van het bovenstaande ook waar voor K maar moet ik voor K me vaak anders gedragen dan dat ik daadwerkelijk ben.
MLI; nee, ik hou geen 2 vrouwen aan de lijn, hoogstens 1 en zelfs dat is nog een discussiepunt.
Abbadon; zoals ik al zei, we hebben enkele maanden geleden een gesprek gehad (ik zeg enkele maanden maar realiseer me op het moment dat dit al dik een jaar geleden is...) waarin we beiden zouden proberen de relatie te verbeteren, ervoor te vechten en het beter te maken. Sindsdien is het echter zo dat we vaak kibbelen om niets, elkaar niet uit laten praten, boos worden - tot schreeuwen toe. Maar nee, zoals Mirabeau het beschrijft (nog) niet; maar ik denk dat we daar allebei eigenlijk nooit toe zouden komen.
Ik zie in mijn probleem veel terug van wat mijn ouders door hebben gemaakt in hun huwelijk: aan het begin verliefdheid, later liefde, nog later afgezwakte liefde -> scheiding. Zij hebben beide nu (al ruim 10 jaar) een nieuwe partner en ik heb ze nog nooit zo gelukkig gezien. Wat je dus omschrijft Mirabeau, klinkt mij vreemd in de oren.
Het klinkt voor mij als 'wees blij met wat je hebt en kijk niet verder' - en persoonlijk vind ik dat redelijk kortzichtig. Wellicht ben je een relatie-expert, wat ik absoluut niet ben, maar geloof jij er niet in dat het beter kan zijn dan dit?
Zoals ik al zei: je hebt al besloten. 
Je zoekt bevestiging dat het okay is om de relatie te beëindigen en 'verder te kijken'.
(nee, je 'kijkt niet verder' als je een relatie hèbt
denk je eens in dat èlke vrouw waar jij iets mee zou hebben maar 'verder blijft kijken/zoeken'....succes met lekker slapen dan)
Je zoekt bevestiging dat het okay is om de relatie te beëindigen en 'verder te kijken'.
(nee, je 'kijkt niet verder' als je een relatie hèbt
denk je eens in dat èlke vrouw waar jij iets mee zou hebben maar 'verder blijft kijken/zoeken'....succes met lekker slapen dan)
"Dear life, When I said "can my day get any worse?" it was a rhetorical question, not a challenge."
zo te lezen is het besluit om de relatie te beeindigen eigenlijk al genomen, en ben je nu vooral op zoek naar iets om de knoop ook écht door te hakken en dat besluit voor jezelf te rationaliseren, zodat je je er niet al te lullig onder hoeft te voelen...
wat niet wil zeggen dat je per se ongelijk hebt...als je na 7 jaar hooguit nog op een moeizame manier een soort van vrienden kan zijn, dan is dat onvoldoende voor een relatie...misschien...
wat niet wil zeggen dat je per se ongelijk hebt...als je na 7 jaar hooguit nog op een moeizame manier een soort van vrienden kan zijn, dan is dat onvoldoende voor een relatie...misschien...
Give a man a fire and he'll be warm for a day. Set a man on fire and he'll be warm for the rest of his life.
Die zijn wel goed jaquote:
Wetenschappelijk is domweg bekend dat verliefdheid je gezonde oordeelsvermogen weg neemt.
Liefde: Hans Teeuwen || Youp ||Theo Maassen
Mannen over vrouwen _O-
Altijd blijven lachen
Liefde: Hans Teeuwen || Youp ||Theo Maassen
Mannen over vrouwen _O-
Altijd blijven lachen
Dat was misschien een verkeerde verwoording, natuurlijk ga je niet actief op zoek/verder kijken, maar als je iemand tegenkomt die beter bij jou (lijkt) te passen, doe jij dan oogkleppen op?
Om wat meer inzicht in mijn huidige relatie te geven het volgende:
Mijn vriendin wil (nu) kinderen, ik (nog) niet; dit is al een punt sinds het begin van de relatie wat tot nu toe altijd de ver-van-mijn-bed-show is geweest (de ironie..) maar sinds het afgelopen jaar vrijwel wekelijks een punt van discussie is.
Daarnaast heb ik altijd in mijn relaties gestaan met de instelling dat zolang ik erom geef dat de ander mij kwetst/ik de ander, zolang ik er boos om kan worden, dat er nog genoeg over is van de relatie. Recentelijk merk ik echter dat ik het soms niet eens erg vind als ik mijn vriendin kwets, ik doe het niet opzettelijk, zeker niet, maar als het gebeurd, troost ik haar vaak uit een gevoel van verplichting in plaats van uit liefde/respect voor haar. Dat lijkt mij in ieder geval niet gezond binnen een relatie.
Misschien staat mijn besluit inderdaad al vast maar heb ik het zelf nog niet door, ik hoop dan echter er snel achter te komen aangezien ik helemaal geen zin heb om iemand (inclusief mijzelf) aan het lijntje te houden. Misschien zoek ik hier inderdaad wel bevestiging met betrekking tot het beëindigen van mijn relatie maar is dat verkeerd? Ik zie zelf al een tijdlang niet meer de relatie die er was, niet meer het door dik en dun steunen van elkaar (voornamelijk vanuit mij naar K), niet meer het intieme dat we ooit hadden, niet meer het veel samen doen.. In het kort, ik zie de relatie niet meer (goed), al geruime tijd niet meer en de ontmoeting met S heeft me doen realiseren wat ik heb, heb gehad en (hopelijk weer) kan hebben.
Wie weet lees ik over een aantal jaren deze discussie terug en moet ik jullie inderdaad gelijk geven maar voorlopig blijf ik dus twijfelen
Om wat meer inzicht in mijn huidige relatie te geven het volgende:
Mijn vriendin wil (nu) kinderen, ik (nog) niet; dit is al een punt sinds het begin van de relatie wat tot nu toe altijd de ver-van-mijn-bed-show is geweest (de ironie..) maar sinds het afgelopen jaar vrijwel wekelijks een punt van discussie is.
Daarnaast heb ik altijd in mijn relaties gestaan met de instelling dat zolang ik erom geef dat de ander mij kwetst/ik de ander, zolang ik er boos om kan worden, dat er nog genoeg over is van de relatie. Recentelijk merk ik echter dat ik het soms niet eens erg vind als ik mijn vriendin kwets, ik doe het niet opzettelijk, zeker niet, maar als het gebeurd, troost ik haar vaak uit een gevoel van verplichting in plaats van uit liefde/respect voor haar. Dat lijkt mij in ieder geval niet gezond binnen een relatie.
Misschien staat mijn besluit inderdaad al vast maar heb ik het zelf nog niet door, ik hoop dan echter er snel achter te komen aangezien ik helemaal geen zin heb om iemand (inclusief mijzelf) aan het lijntje te houden. Misschien zoek ik hier inderdaad wel bevestiging met betrekking tot het beëindigen van mijn relatie maar is dat verkeerd? Ik zie zelf al een tijdlang niet meer de relatie die er was, niet meer het door dik en dun steunen van elkaar (voornamelijk vanuit mij naar K), niet meer het intieme dat we ooit hadden, niet meer het veel samen doen.. In het kort, ik zie de relatie niet meer (goed), al geruime tijd niet meer en de ontmoeting met S heeft me doen realiseren wat ik heb, heb gehad en (hopelijk weer) kan hebben.
Wie weet lees ik over een aantal jaren deze discussie terug en moet ik jullie inderdaad gelijk geven maar voorlopig blijf ik dus twijfelen
In het begin is het altijd rozengeur en manenschijn. Na verloop van tijd zijn er altijd dingen die niet leuk zijn.
Maar idd je hebt al besloten. En hou je zelf niet voor de gek dat je die vriendschap niet mis wil lopen. Je hebt met dr afgesproken bij S thuis. En mocht ze je willen gebeurt er ook wat.
Maar idd je hebt al besloten. En hou je zelf niet voor de gek dat je die vriendschap niet mis wil lopen. Je hebt met dr afgesproken bij S thuis. En mocht ze je willen gebeurt er ook wat.
Daar kan ik heel duidelijk in zijn: nee. Ik ben eerder in situaties terecht gekomen waarbij een vriendin meer dan vriendschappelijke gevoelens voor me had en wat meer probeerde te bereiken maar sta sterk genoeg in mijn schoenen om hier niet op in te gaan. Tenzij ik alle respect voor mezelf (en anderen) wil verliezen zou ik nooit maar dan ook nooit vreemd gaan.quote:Op maandag 20 oktober 2008 09:51 schreef n0a het volgende:Je hebt met dr afgesproken bij S thuis. En mocht ze je willen gebeurt er ook wat.
Waarom dan:
quote:ik ben zo stom (of juist niet) geweest om komende woensdag met haar af te spreken, ook nog eens bij haar thuis
Oh, vriendinnen met 'meer dan vriendschappelijke gevoelens' zijn uitstekend te weerstaan. Geen probleem.
Maar als jij meer dan vriendschappelijke gevoelens hebt...dan wordt het pas een probleem het te weerstaan.
Maar als jij meer dan vriendschappelijke gevoelens hebt...dan wordt het pas een probleem het te weerstaan.
"Dear life, When I said "can my day get any worse?" it was a rhetorical question, not a challenge."
Bij haar thuis is misschien stom omdat er dan geen anderen omheen zijn, wat tot nu toe wel het geval is geweest. De grooste 'stomheid' is misschien het überhaupt afspreken met haar omdat ik niet weet of ik meer dan vriendschappelijke gevoelens voor haar heb/zou kunnen krijgen. Voor mij staat het echter vast dat er niets zal gebeuren anders dan praten/eten/filmpje kijken.quote:
Mirabeau, zoals ik al zei, ook al zou het moeilijk zijn, ik weet waar de grens ligt en zou die nooit overschrijden.
TS, je durft niet te kiezen, lijkt het. Of beter: je durft je keuze niet dóór te zetten. Je vriendin heeft dat allang door, die begrijpt allang dat het over is tussen jullie. Uitstel van executie dus.
Verder eens met Isabeau.
Verder eens met Isabeau.
Breasts! helping men to avoid eye contact since 1865.
|
|
