Fenomenale show, wat een frontman. Vanaf de eerste noten van spannende "Cold Turkey"-achtige opener "Better Left Invisible" was duidelijk dat hij terug is, voor goed. Opgekomen met de duistere Steve Mason remix van "Come Closer" was de sfeer gelijk gezet.
Hij stond altijd al bekend om zijn enthousiaste en speelse podiumpresentatie, deze keer was dat nog meer dan de 6 keer dat ik hem 2.5 jaar geleden (!) zag bij elkaar. De expressie op z'n gezicht bij de zinnen die hij zong en de herkenningsknikjes naar het publiek lieten merken dat hij ontzettend zelfverzekerd is. De energie die hij gaf kreeg hij ook gelijk terug van het publiek wat was gekomen voor Beady Eye.
Wat gelijk opvalt zijn de liedjes van de man, erg gegroeid sinds de Rascals-tijd. Anthem na anthem, met "Rearrange" vroeg in de set, wat een briljante song blijft en een slim gekozen tweede officiële single. Daar gaat hij hoge ogen mee gooien. Z'n freakbeat-achtergrond kwam ook nu weer naar boven tijdens "King Crawler". Een erg matige song met gênante hook, maar live op een goed moment in de set geplaatst, en meer een vertoning van zijn karakteristieke gitaarwerk dan een liedje. Hij is wel echt de frontman, en voelt zich heel goed in die rol, de band was erg anoniem. Neemt niet weg dat ze alsnog goed op elkaar waren ingespeeld. Het zijn niet wat sessiemuzikanten bij elkaar.
"Quicksand" is weer zo'n indie anthem, die Miles vol passie bracht en waarmee hij de zaal nog verder op zijn hand kreeg. Wat ik al zei, Miles genoot zichtbaar. De relatief gezien meer obscure Beatles-song "Hey Bulldog" was een grote verrassing, werd opgedragen aan het hoofdprogramma, en deed helemaal niets af aan het origineel, met de gebruikelijke gitaar-virtuositeit van Miles. Z'n Lennon-obsessie steekt ook live telkens de kop op, maar dat is alles behalve vervelend. En toen moesten de uitsmijters nog komen. "Come Closer" met nog meer vuur als op de plaat, en met grote herkenning in het publiek. Met afsluiter "Inhaler" gaf hij alles, en dat hij op een punt het refrein bleef herhalen terwijl de band verder ging met het couplet merkte niemand.
Ik kan je zeggen, Paradiso mocht niet klagen met die voorprogramma, en Beady Eye had heel wat te overtreffen. De meest vermakelijke 30 live-minuten die ik in tijden heb gezien. Pure rock and roll, gebracht met verve. Als je de kans hebt om Miles Kane live te zien: Twijfel geen moment. En die kans zal sneller komen dan jullie denken

. Zal m'n fanboy-verhalen verder voor me houden

.
Setlist:
Better Left Invisible
Rearrange
My Fantasy
King Crawler
Quicksand
Hey Bulldog
Come Closer
Inhaler
uit m'n hoofd...