Column lieke de Lange
Oktober
Rollercoaster-Ride
Het leven is een mengelmoes van ratio en gevoel, maar wanneer moet je nou beslissingen maken met je hoofd en wanneer met je hart?
Zelf ben ik iemand die heel erg vaart op haar gevoel. Ik vertrouw 100% op mezelf en mijn intuïtie, ik weet immers dat als ik een keuze maak waar ik mij goed bij voel dat, dat me ook het meeste brengt. En toch besluipt me het gevoel (weer dat gevoel), dat ik af en toe toch iets meer moet nadenken. Ik leid een leuk leven, dingen komen op mijn pad, heb leuke vrienden en maak leuke dingen mee. Ik ben ervan overtuigd dat, dat komt doordat ik redelijk onbevangen in het leven sta en go with the flow. Als iets goed voelt is het toch goed?! En mocht later toch blijken, dat je op je bek gaat, dan moet het maar zo zijn. Trek een les eruit, krabbel op en keep on going.
Inmiddels heb ik de leeftijd van een kwart eeuw bereikt en begin ik mij toch af te vragen… ‘Zou ik niet wat meer zekerheden moeten inbouwen in mijn leven…?’ ‘Waar ben ik over 5 jaar…?’ ‘Wat wil ik…?’ Dat soort vragen. Mijn hoofd begint op te spelen.
Nu is mijn leven de afgelopen 25 jaar altijd al een rollercoaster-ride geweest, waar ik enorm van genoten heb, maar zal dit altijd zo blijven? Tot nu toe is alles altijd goed geweest, ook de dingen die ik in het moment als minder goed ervoer, maar uiteindelijk heeft het me ergens gebracht. Kennis, wijsheid en levenservaring en dat is ook wat waard. Zonder de lows, ook niet de highs.
Ik vertrouw er altijd heilig op, dat alles goed komt. Ik heb weinig nodig om gelukkig te zijn en probeer overal het positieve uit te trekken. Dit lukt natuurlijk niet altijd, ik zit ook wel eens zwaar sacherijnig op de bank, maar achteraf kan ik er altijd weer om lachen.
25 dus. Toen ik klein was, stelde ik mij voor dat ik op deze leeftijd een huis had, zo’n typisch huis, zoals een kind dat zou tekenen. Vierkante ramen, een rood puntdak met een schoorsteen en natuurlijk een tuin met een hek eromheen. Ik fantaseerde er een goede baan bij, als advocaat of architect, een man en natuurlijk een kind, misschien wel 2. Jaja… ik weet het, die kinderfantasietjes ; )
Bij mij loopt nooit iets zoals ik plan, dus deze planning is hem ook niet geworden. En blij toe, anders had ik nooit de dingen meegemaakt die ik nu meemaak en zoveel van het leven kunnen leren. En stel je voor. Een 9 tot 5 baan, een man thuis, een kind. En dan zeker ook een Volvo stationwagon en een labrador. Pff… Leuk, maar deze gezapigheid is niet aan mij besteed. Nu in ieder geval nog niet. Ik denk dat ik maar onbevangen blijf, lekker blijf doen wat ik doe. Af en toe even goed nadenk en blijven genieten van het leven. Want uiteindelijk draait het daar toch om? Dat je geniet en gelukkig bent… Dat is de afgelopen 25 jaar ook goed gegaan.
Liefs Lieke
http://www.vvisps.nl/?p=pagina&id=36