Ingrid; wat lief van Kim

Vicky; rot van je migraine, hopelijk blijft het weg nu
Fuente; Wat Jose zegt; soms is het wel lekker, dan keer je je huis even helemaal goed om. Maar kan me ook goed voorstellen dat het je even goed irriteert

Jose; wat leuk dat jullie kamertje klaar is!

Ga je nog foto's plaatsen of blijft het even "jullie" kamertje tot de bevalling?

Marit; ik hoop zo dat je kleintje zich snel aandient
Reinhilde; ik kan er verder niks over zeggen, dus gewoon even een

voor jou!
Hier gaat het echt minder, ik heb zoveel pijn van die katheter, ik voel hem met de dag meer zitten en het doet zoveel pijn, het voelt alsof er een stuk prikkeldraad in m'n kruis zit (vanaf de nier tot de blaas lopend).
Morgen ga ik het ziekenhuis weer bellen, want ik weet niet hoe ik dit uit moet houden. Al was het uitzicht een paar weken, dan kan ik het "uitzitten", maar dit hou ik niet nog 20 weken vol. En ik heb het nu 11 dagen aangekeken sinds de operatie, maar het blijft zo heftig. Ik voel hem bewegen en schuiven...
Ik snap er ook echt niks van hoe ze me geopereerd hebben met de mededeling "zodra die katheter zit ben je van de pijn verlost in je nier", terwijl ik met veel opzoeken bij de nierstichting op internet lees dat bij alle mensen die katheter zoveel pijn doet en dat het pas weg gaat als hij verwijdert is. Waarom is dat niet verteld voor of na de operatie? Ik begrijp dat artsen mensen zijn, maar hoe kun je me opereren en geen enkele informatie geven. Ik kreeg een folder in m'n handen gedrukt een uur voor ik geopereerd werd, niks is verteld verder, niks is overlegd. Bij m'n vragen kreeg ik een "weten we niet" antwoord (terwijl er dus niemand is die geen pijn heeft gehad na de plaatsing van de katheter, alleen zijn dat dan nog tenminste mensen die hem "maar" 6 weken hebben gehad, ik moet het tot het eind van de bevalling houden, dus nog ruim 4 maanden) en nu moet ik 4 weken wachten tot ik eindelijk m'n volgende afspraak heb bij de chirurg die me geopeerd heeft, zodat ik daar deze situatie voor kan leggen. Ik probeer echt geduldig te zijn, te accepteren dat het zo is en maar de dagen door te komen, maar ik hou het gewoon niet uit zo.
En wat ik nog veel erger vind dan deze pijn, is dat m'n reuma zoveel heftiger word zodra ik niet voldoende beweeg. Ik zit nu al weken thuis, doe een paar stappen per dag in huis en mijn gewrichten en spieren zitten helemaal vast. Als ik dit volhoud tot de bevalling dan zit ik daarna dus in een rolstoel en aan een revalidatie periode van een jaar voordat ik weer iets in m'n lichaam opgebouwd heb. Dan kan ik dus helemaal niks doen als ik net een baby heb gekregen en kan ik het eerste jaar van m'n baby vanuit een rolstoel meemaken.
Over 1,5 week heb ik m'n 20-weken echo (en ben ik alweer 21 weken zwanger), maar ik kan de lol er even niet van inzien, ik vind het zo jammer dat alles zo anders loopt dan ik ooit had kunnen denken