Ik vertrek #2

Ik vertrek: Uitzending 30-10-2008



De familie Oosterbaan lijkt niet voor het geluk geboren. Nog voordat ze in het Tsjechische dorpje Krásný Dvůr een camping zijn begonnen, wordt de familie aangevallen door drie valse honden. Ronald wordt met de traumahelikopter naar het ziekenhuis gebracht, waar amputatie van zijn arm ternauwernood voorkomen kan worden. Zoon Jesse houdt zestig hechtingen aan het drama over.

De familie besluit niet bij de pakken neer te gaan zitten en begint aan de verbouwing van de boerenhoeve met grond die in verouderde staat heeft gekocht. Eenmaal begonnen aan de verbouwing, zit het de familie nóg niet mee. Als Ronald het gras wil zaaien, blijkt dat de buurman doodleuk zijn graan in de daarvoor bestemde grond heeft gezaaid. Als dan ook nog het gloednieuwe, én met de allerlaatste centen gebouwde kantinedak door een storm wordt weggeblazen, wordt de positieve instelling van de familie Oosterbaan wel érg op de proef gesteld…

Zometeen om 20:30 een verse aflevering

wel vreselijk dat het gezin word aangevallen door honden

vader bijna zijn arm geamputeerd en zoontje 60 hechtingen

"ja je vind het hier veel leuker als in nederland he"
dat kind: "ja mamma, "
en die stokslagen op school
en oma

[ Bericht 0% gewijzigd door roburt op 30-10-2008 21:20:33 ]

kutwijf die moeder en oma

Stelletje paupers uit het westen die denken dat daar geen regels zijn om een camping te beginnen

check dat bloempotten kapsel ook van die moeder

Om te huilen was dit.

Ze voeren helemaal geen ene fuck uit, paar maanden later was het nog de zelfde puinhoop.
Raar genoeg geloofde ze er nog steeds in terwijl ze bijna niks bereikt hadden in die 1.5 jaar.
Vooral die opening was belachelijk, want er is helemaal niks of was dat gewoon in scene gezet?

Omi kwam niet meer

Omi had wel het meeste inzicht.

Hoe kun je in vredesnaam een verbouwing plannen als je afhankelijk bent van 2 schadevergoedingen die never uitgekeerd gaan worden...?

Leuk altijd als de voice-over triomfantelijk aankondigt dat de eerste gasten arriveren en dan blijken het weer ooms of tantes of oud-buurtjes te zijn.
En ze dan vervolgens twee weken lang laten meeklussen aan dat bouwval.

Die hele omgeving leek me trouwens redelijk troosteloos, tijdens die rondleiding. "Kijk, een zwembad! Kijk, een vijver met vissen! En als je verder kijkt zie je het belangrijkste....... -tromgeroffel-.......HOP." :/

Omi was ook zo lekker positief over alles
En die man kon zo voor papagaai doorgaan... wel fijn dat het op school goed gaat met het zoontje, dat vind ik vaak nog het ergste van het hele emigreren... dat die arme kinderen niet kunnen aarden.

Omi = Oma

En die vent maar klagen dat het hem allemaal zo tegen zit..... gek he als je je niet voorbereid.
En omi (=oma op zijn duits) was lachen
Wel opvallend dat die zoon met vermeend ADHD het nu op school wel naar zijn zin heeft...

quote:

Op donderdag 30 oktober 2008 22:00 schreef sander89 het volgende:
Om te huilen was dit.

Ze voeren helemaal geen ene fuck uit, paar maanden later was het nog de zelfde puinhoop.
Raar genoeg geloofde ze er nog steeds in terwijl ze bijna niks bereikt hadden in die 1.5 jaar.
Vooral die opening was belachelijk, want er is helemaal niks of was dat gewoon in scene gezet?

Omi had inderdaad het meeste inzicht

Bij de opening: "ach het ziet er netjes uit" en ze hadden een dikke modderlaag aan de schoenen Triest...

Dat kapsel van dat mens! Op het eind ook nog roze en zwarte strepen erin!

Wat een drama. We gaan er niet voor honderd, maar voor duizend procent voor!

quote:

Op vrijdag 31 oktober 2008 08:31 schreef RobertoCarlos het volgende:

Wel opvallend dat die zoon met vermeend ADHD het nu op school wel naar zijn zin heeft...

Ik kan je uit ervaring vertellen dat dat vaker voorkomt. Mijn zoon kreeg in Nederland ook al gauw allerlei stempeltjes op geplakt, waarvan een ook ADHD. Verder wist een schoolpsycholoog te vertellen dat ie bij de geboorte zuurstofgebrek had gehad, terwijl ik van ons tweeen toch de enige aanwezige was bij de geboorte en er van zulks totaal geen sprake was. Maar meneer de psycholoog bleef volhouden en vermeldde dit zelfs in rapportages, ook al hield ik hem het bevallingsversslag onder de wijze neus. Kortom, mijn kind moest in Nederland naar een speciale school.

Hier in Ierland zit ie nu 3,5 jaar op een gewone middelbare school, niks bijzonder onderwijs. Heeft het prima naar de zin en heeft zijn Junior Cert (soort VMBO) met vlag en wimpel gehaald en zit nu in de vijfjde klas voor zijn leaving cert (soort Havo). Het gaat hem prima af, niks adhd-erigs te bekennen ofzo.

Mijn verklaring is dat de scholen in Nederland allemaal veel te losjes zijn. Er zijn niet zoveel regeltjes. Je noemt je leraar gewoon Jaap, of Kees, hebt een grote bek tegen hem als het zo uitkomt. En anders komt papa wel even naar school om de leraar mores te leren. Respect is ver te zoeken.

Hier in Ierland is het een stuk eenduidiger. Je noemt geen leraar bij de voornaam ofzo, maar gewoon Mr. White, je zegt netjes U, je spreekt een leraar niet tegen. Je let gewoon op de in de klas, maakt geen ruzie. En iedereen houdt zich daaraan want je wordt anders zonder pardon van school getrapt. Pesten komt een stuk minder voor op school, want het wordt erg hard aangepakt. Die kinderen leren wat respect is. Niet alleen voor de leraren maar ook voor elkaar. In Nederland hebben kinderen op scholen geen respect. Bovendien, als ik de boeken zo eens doorneem, dan leren ze hier toch heel wat meer dan in Nederland. De lesstof is veel pittiger.

Mijn zoon is van een stil muisje in Nederland dat door alle etiketjes wat ie kreeg opgeplakt met zichzelf geen raad meer wist opgebloeid naar een zelfverzekerd prettig mens van 17 jaar, die het enorm naar zijn zin heeft en een hele stroop vrienden heeft. In Nederland had ie één vriendje. Ik vind zijn verandering in 3 jaar spectaculair en ben er heel blij mee.

Ditzelfde zag ik gisteren bij die knul terug. Striktere regels op school werken echt.

[ Bericht 0% gewijzigd door ElizabethR op 31-10-2008 11:39:21 ]

En de website

http://www.ronest.com/nl/de-camping/

Hij is dus terug in Nederland om te werken en inkomen te genereren

http://www.ronest.com/nl/tijdelijk-terug/

ElizabethR, Fijn om te lezen dat de verzhuizing voor je zoon goed heeft uitgepakt

quote:

Op vrijdag 31 oktober 2008 11:17 schreef ElizabethR het volgende:

[..]

Ik kan je uit ervaring vertellen dat dat vaker voorkomt. Mijn zoon kreeg in Nederland ook al gauw allerlei stempeltjes op geplakt, waarvan een ook ADHD. Verder wist een schoolpsycholoog te vertellen dat ie bij de geboorte zuurstofgebrek had gehad, terwijl ik van ons tweeen toch de enige aanwezige was bij de geboorte en er van zulks totaal geen sprake was. Maar meneer de psycholoog bleef volhouden en vermeldde dit zelfs in rapportages, ook al hield ik hem het bevallingsversslag onder de wijze neus. Kortom, mijn kind moest in Nederland naar een speciale school.

Hier in Ierland zit ie nu 3,5 jaar op een gewone middelbare school, niks bijzonder onderwijs. Heeft het prima naar de zin en heeft zijn Junior Cert (soort VMBO) met vlag en wimpel gehaald en zit nu in de vijfjde klas voor zijn leaving cert (soort Havo). Het gaat hem prima af, niks adhd-erigs te bekennen ofzo.

Mijn verklaring is dat de scholen in Nederland allemaal veel te losjes zijn. Er zijn niet zoveel regeltjes. Je noemt je leraar gewoon Jaap, of Kees, hebt een grote bek tegen hem als het zo uitkomt. En anders komt papa wel even naar school om de leraar mores te leren. Respect is ver te zoeken.

Hier in Ierland is het een stuk eenduidiger. Je noemt geen leraar bij de voornaam ofzo, maar gewoon Mr. White, je zegt netjes U, je spreekt een leraar niet tegen. Je let gewoon op de in de klas, maakt geen ruzie. En iedereen houdt zich daaraan want je wordt anders zonder pardon van school getrapt. Pesten komt een stuk minder voor op school, want het wordt erg hard aangepakt. Die kinderen leren wat respect is. Niet alleen voor de leraren maar ook voor elkaar. In Nederland hebben kinderen op scholen geen respect. Bovendien, als ik de boeken zo eens doorneem, dan leren ze hier toch heel wat meer dan in Nederland. De lesstof is veel pittiger.

Mijn zoon is van een stil muisje in Nederland dat door alle etiketjes wat ie kreeg opgeplakt met zichzelf geen raad meer wist opgebloeid naar een zelfverzekerd prettig mens van 17 jaar, die het enorm naar zijn zin heeft en een hele stroop vrienden heeft. In Nederland had ie één vriendje. Ik vind zijn verandering in 3 jaar spectaculair en ben er heel blij mee.

Ditzelfde zag ik gisteren bij die knul terug. Striktere regels op school werken echt.

Interessant verhaal en dat geeft maar weer eens aan dat we in NL niet zo goed zijn als we ' allemaal' denken.
Ik ga er dan natuurlijk maar vanuit dat de strenge aanpak ook weer niet helemaal doorslaat.
Anywayz: good4u!

quote:

Op vrijdag 31 oktober 2008 11:24 schreef iggy_in_the_house het volgende:
En de website

http://www.ronest.com/nl/de-camping/

Hij is dus terug in Nederland om te werken en inkomen te genereren

http://www.ronest.com/nl/tijdelijk-terug/

Verder noemenswaardig aan deze website:

Een golfbaan in de buurt waar men zorgvuldig met de Tsjechische monumenten omgaat, let op foto 3:
http://www.ronest.com/nl/de-omgeving/krasny-dvur/golf/

En ze kunnen daar ook AstroTV ontvangen, want de ontwikkelingen van morgen zijn al bekend;
http://www.ronest.com/news/5/54/

Ehm, Elizabeth...

quote:

je zegt netjes U

Kun je mij het verschil uitleggen tussen jij en u in het Engels?

Maar inderdaad, in Nederland zijn ze veel te ver doorgeslagen. Hier in Argentinië gaat het ook veel strenger en volgens mijn bescheiden mening (en nog geen kids) ook stukken beter

Oma.

''Heb je nog brood mee genomen ook in barst van de honger''

En maar fikkies steken in de achtertuin.

quote:

Op vrijdag 31 oktober 2008 18:44 schreef RobertoCarlos het volgende:

[..]

Interessant verhaal en dat geeft maar weer eens aan dat we in NL niet zo goed zijn als we ' allemaal' denken.
Ik ga er dan natuurlijk maar vanuit dat de strenge aanpak ook weer niet helemaal doorslaat.
Anywayz: good4u!

In Tsjechie is het veel beter geregeld natuurlijk

Vage aflevering dit keer.... het kon me eerlijk gezegd ook niet veel boeien.