[WINACTIE] Dierendag! Win een foto van jouw dier op Canvas!

Wij hebben thuis een beagle, Bas(cha).
Beagles kenmerken zich als zeer intelligente, eigenwijze allemansvrienden en zo ook onze Bas

Toen we haar als pup kregen, wilden we haar meteen al leren dat ze niet op de bank en de stoelen mocht liggen tenzij ze bij een van ons op schoot zat. Bas zou Bas ook niet zijn als ze hier meteen op zoek ging naar allerlei maniertjes om de grens op te zoeken of te omzeilen

Ze zat veel mij mijn vader op schoot en op een gegeven moment viel het hem op dat de hond heeeeeeel langzaam van zijn schoot naar beneden gleed om zo naast hem op de stoel te kunnen liggen (tussen de benen en de leuning)

Normaal gesproken reageerde ze meteen wanneer iemand haar naam riep en al helemaal wanneer de deur van de koelkast open ging (eten! ). Maar toen ze naast mijn vader op de stoel lag, kneep ze haar oogjes dicht en reageerde ze nergens op, ze leek haast te willen zeggen: "ik ben er niet! ik ben er niet" of "als ik nou maar heel erg hard mijn ogen dichtknijp gaan ze misschien wel weg en hebben ze niet door dat ik hier lig"

Het mooie hieraan was dus ook dat we Bas het gewoon zagen denken!
Ze kneep echt haar oogjes dicht wanneer we haar riepen en zelfs wanneer we een lang oor optilden kwam er geen reactie

Uiteindelijk mag ze nu alleen bij pap in de stoel liggen en in haar eigen stoel.
Jaja, onze hond heeft haar eigen stoel Hoort ze er toch een beetje bij

Oes Bas


De stoel

Bob is op deze foto voor het eerst zelf uit haar mandje gekomen nadat ze gebeten was door een grote hond. Ze heeft ongeveer 2 dagen in haar mandje gelegen, ik moest haar er voorzichtig uittillen en buiten neerzetten voor een plasje.
Hier is ze voor het eerst weer op eigen kracht uit de mand gekomen om in de keuken dicht bij mij te kunnen zijn

Mijn hond:
Wij kochten haar in een asiel in België. Het is dan ook een Tervurense herder, een echte Belg dus
Ze is nu 8 en altijd heel speels geweest en houdt ook ontzettend veel van rennen. Een lange wandeling van minstens een uur per dag heeft ze dan ook echt nodig.
Ze is, zoals gezegd, pas 8 jaar oud maar begint nu al erg grijs te worden wat haar veel ouder doet uitzien. Veel mensen vragen dan "Hoe oud is zij?" en als ze dan "8 jaar" horen, kijken ze vreemd op
Ze heet Kinga



Mijn kat:
Het zal je wel meteen opvallen dat ze maar één oog heeft.
In de zomer van 2005 begon Gini steeds vaker een tranend oogje te krijgen wat ons op een gegeven moment erg verontrustte. We zijn naar de dierenarts geweest die ons medicatie voorschreef.
Dit hielp echter niet en ze begon steeds verder achteruit te gaan qua gezondheid.
Even hadden we de moed opgegeven en we wilden haar laten inslapen, maar de arts zei dat een oog-amputatie waarschijnlijk wel nog toepasbaar voor Gini zou zijn.
En inderdaad, in het begin van 2006 ging ze verder in het leven met 1 oog en tot op heden maakt ze het erg goed Ze kan zelfs nog steeds muisjes en vogels vangen
Gini is nu 9 jaar oud.



1 van mijn 3 schildpadden:
Blastoise (Ja, van Pokemon afgekeken ) hebben we nu ruim 2 jaar. Hij + de 2 andere schildpadden (Squirtle en Wartortle) hebben hun naam te danken aan mijn broertje die Pokemonfan is momenteel.
Anyway, we kochten ze in een vissenhandelaar die deze schildpadden toevallig had van een gezin die ze niet meer konden verzorgen.
Wij konden ze meenemen voor een schappelijke prijs en dit deden we dus ook.
In het begin waren ze heel schuw en bij iedere beweging zwommen ze zo snel ze konden naar de bodem van onze vijver (waar ze altijd verblijven).
Naderhand werden ze veel tammer en we voerden ze dan ook kleine stukjes vlees uit de hand, totdat ik een keer gebeten werd door zo'n beest een heel stuk vel kwijt!
Nu voeren we ze stukjes vlees met een klein vorkje en ze eten het ook echt van de vork af wat echt grappig om te zien is.
Verder is hun favoriete bezigheid in de zomer zonnen op de steenachtige vijverrand en eten. Verder slapen ze op de bodem.
Ze houden trouwens ook een winterslaap. Tijdens deze periode vind je ze bijna de hele winter land op de bodem van de vijver!



[ Bericht 82% gewijzigd door Neo-Mullen op 06-10-2008 17:50:10 ]

Wat een leuke posts allemaal, ik zou echt willen dat we meer kado's uit konden delen

Mijn lieve lieve mormel Mozes:



Toen ik op een dag op Marktplaats rondsurfte en ondertussen stiekem graag een kat wilde keek ik eens of er ook katten op Marktplaats stonden. En die stonden er. Hele leuke! En bovenaan stond Chelsea, een tweejarige kater zonder balletjes die wegmoest omdat zijn bazinnetje een vriendje kreeg die allergisch was. Hij woonde vlakbij mij. En ik werd verlieeeefd! Ik besloot samen met mijn huisgenootje dat we gingen kijken en hij was natuurlijk hartstikke leuk. Heel zelfstandig, ging gewoon zijn eigen weg en het kon hem werkelijk niks schelen dat wij er waren. Perfect, want wij waren ook niet altijd thuis.

Hij kwam na een week bij ons wonen. Het werd mijn kat en zij zou zijn waterbakje bijvullen. Stap 1 was toch wel een andere naam want Chelsea was veel te nichterig voor zo'n stoere kater. Dat kostte drie dagen, toen vroeg ik aan mijn huisgenootje wat ze van 'Mozes' vond en miauwde hij terug vanachter het gordijn waar hij de eerste maand lag. Dat stond dus vast!

Mozes had in zijn leventje nog nooit ergens anders gewoond en was dus erg bang en stressig. Hij haatte alles en iedereen en lag dus de hele dag achter het gordijn op mijn slaapkamer naar buiten te kijken. Als ik dichter dan anderhalve meter in de buurt kwam werd er enorm gekrijst. Als ik overdag wegwas kwam hij achter het gordijn vandaan om te eten, poepen en drinken. En soms heel stiekem 's nachts.
Na een maand kwam hij per ongeluk naar beneden toen ik in de woonkamer was, waar ook zijn brokjes stonden. Ik ging heel stilletjes op de grond zitten en toen... gaf hij per ongeluk een half kopje tegen mijn knie. En toen was er een klein hekje van de dam. Ik mocht steeds dichterbij komen voordat hij ging krijsen, we speelden af en toe en hij at snoepjes die ik op zijn vensterbank legde op terwijl ik er nog bijwas. En zo ging het heeeel langzaam in de goede richting. Al heeft hij nog steeds zijn buien dat hij een hekel heeft aan alles en iedereen, maar af en toe krijsen hoort bij hem

Hoe dat dan gaat?
Nou zo:



lief he

Meet Baloe. Baloe is 1 van de luiste en aandachtsgeilste honden die ik ken.



Afgezien van spelen en plasjes doen, doet hij niets liever dan slapen.



Baloe is eigenlijk best wel een zielig hondje met veel gebreken. Zo zit hij tot zn eigen grote spijt (sinds voorkort, want vroeger kreeg hij koekjes en ging hij graag mee) regelmatig bij de dierenarts. We zijn er onlangs achtergekomen dat Baloe een voedingsallergie heeft. Meneer is waarschijnlijk allergisch voor meel. Dat houdt in dat hij al ruim 12 weken nu op duur dieet voer staat (maar blijkbaar wel erg lekker, want ik heb hem nog nooit zo snel zn bak zien leeg eten ). Afgezien van zijn voedingsallergie die nu redelijk onder controle is, heeft hij al 2x een kruisband operatie aan beide achterpoten moeten ondergaan in 3 jaar tijd. Beide kruisbanden van de achterpoten waren gescheurd. Daarnaast heeft hij een schildklier probleem (veelste lage waarde), een prostaatprobleem (bloedt piemels), bloedoortjes, een 3de ooglid, artrose in beide achterpoten, HD in de heupen, regelmatig oor ontsteking, en last but not least ook regelmatig oogontsteking (in zn goeie oog, dus niet waar het 3de ooglid zit). Zoals je kunt lezen, is hij dus wel heeeeeeeel zielig. En hij vindt zichzelf dan ook uitermate zielig.



Maaaaaaaaaaaaar afgezien van heel zielig, kan hij ook donders arrogant zijn (en kijken) ;



Maar ondanks dat de beer zo'n stuntelkont is met zn gezondheid, zijn we hartstikke dol op hem (alleen na deze foto was hij niet meer zo dol op ons )

Mijn Chico heb ik toen hij 4 jaar oud was gered uit de handen van een fokker. Hij was gruwelijk mager, had geen spiertje op zijn lijf en was te vies om aan te pakken. Hij was niet zindelijk en had 4 jaar lang in een bench gezeten. Binnen no time wist hij hoe alles bij mij thuis werkte en was ie vriendjes met al aanwezige chihuahua's Frits & Karel. Ik heb maanden met hem getraind, elke dag korte stukje aan de riem en steeds wat verder, zodat ie spieren kreeg.
Op onderstaande foto was hij een paar maanden bij mij en al wat aangekomen:

Hij heeft een beet van een stafford overleefd die hem aan zijn kaak onder een schutting door probeerde te trekken, hij is surrogaatmoeder geweest voor twee chihuahuapuppies van af hun 8e levensdag. En ondertussen is hij zelfs de eerste veteranenkampioen van het ras geworden:

Hij is nu bijna 11 jaar, en nog steeds de roedelleider thuis.
Zijn eigen achterkleinzoon Billy heeft hij onder zijn hoede genomen toen die hier kwam wonen en die twee zijn nu een tweekoppig monster.

En met zn vieren samen is het echt een supergezellig span!

Onze lieve hond Coco



En onze katten, Minoes (de zwarte) en Fleur.

Ondanks dat ze alle 3 heel lief en aanhankelijk zijn, kunnen het ook een stelletje ondeugden zijn

Wat een leuke actie, net terug van vakantie; maar gelukkig nog op tijd!! Ik heb twee schatten van katten, Siem en Pebbel. De een nog ondeugender dan de ander...

Heb er ook nog eentje voor in de Categorie andere huisdieren, want tijdens mijn verblijf in het buitenland waren de aapjes zo goed als mjn huisdier!!!

Naar aanleiding van de asielactie van F&F van vorig jaar hebben Re en ik Ziggy (Stardust) uit het asiel gehaald (toen nog Tiggy geheten), een poes van 16 jaar.


Ziggy op haar eerste dag bij ons.

Ziggy is een enorm lief poesje, maar helaas wel een beetje een 'zorgenkindje'. Na 3 weken komen we erachter dat ze een te snel werkende schildklier heeft en dankzij een oormijtinfectie die maar niet weggaat, moet ze 3 maanden met een kapje omlopen. Later blijkt ook dat haar niertjes niet goed meer werken en dat ze enorm stijf is van de artrose, volop medicijnen en dieetvoer voor Ziggy dus

Dit jaar, na de asielactie, willen Re en ik er nog een kat bij, alleen we hebben geen idee hoe Ziggy dat gaat vinden. We weten iig dat ze oudere katten niet leuk vindt (resultaten uit het verleden ) en besluiten het daarom te proberen met een kitten. Via noekje van FOK! komen we aan Spider (from Mars), een mannetje van ongeveer 14 weken oud (toen nog Xito geheten), die een nieuw huisje zoekt. Wij halen hem op dus.


Spider op zijn eerste dag bij ons.

Ziggy reageert zoals we verwachten, heftig blazend en boos op de indringer. Spider voelt zich direct thuis, maar is wel een beetje bang van die blazende boze poes! Na 3 dagen echter, besluit Ziggy dat ze heus wel even bij Spider in de stoel wil liggen


Samen in de stoel.

En ook samen van een schoteltje eten zorgt niet meer voor drama


Samen eten.

Hoewel Ziggy nog wel blaast en Spider nog wel haar eten jat, vind ik dat het enorm goed gaat met die 2, beter dan ik had durven dromen. Best wel een successtory dus

[ Bericht 1% gewijzigd door MissBliss op 08-10-2008 15:31:56 ]

Dit is Krijtje, onze grootste sjaggerijn Hij sluipt altijd je kant op en laat zich dan min of meer op schoot "vallen". Hij is wat bang, maar verder wel erg lief Beetje jammer dat hij meestal de klos is van onze "terrorist(e)" Foul

Ik heb een lieve poes.
Met een jongensnaam; Youri.




Youri is in augustus 4 jaar geworden, en ze is echt het toppunt van een watje zijn.
Ze is bang voor de stofzuiger, cadeaupapier, flesjes, föhn, speeltjes ( ), bellenblaas bellen etc.



Youri heeft een eigen kattentrapje, want wij wonen op de eerste verdieping van een flat; en als ze dan naar buiten wil, doen we haar op het balkon, waar ze altijd eerst even gaat zitten rondkijken, en vervolgens loopt ze via een klein, dun, zelfgemaakt mini trapje -achter een struik, vanaf het balkon- zo naar beneden. Zo komt ze ook weer boven, en dan komt ze zo voor het raam staan en mauwen, en zo laat ze ons weten dat ze weer naar binnen wil.


Ongelukjes heeft Youri (nog) niet meegemaakt, op een 2x zo dikke poot na. Iemand was op d'r pootje gaan staan en toen zwol hij tot 2x de normale maat op, maar Youri had er geen last van.
Volgende dag was de zwelling weg, maar sindsdien heeft haar voetje een kronkel erin, en die kan je dan zo 'knakken.'

Verder is Youri vooral ont-zet-tend lui, en wil ze alleen maar uit de gieter drinken. Ze is overal, écht overal, bang voor. Ook voor sommige speeltjes dus. Laatst ook een speeltunnel gekocht, maar mevrouw durfde al niet. Hele ding onder de catnip gesmeerd; werkt niet. Iets wat we eerder eigenlijk ook wel wisten; ze reageert niet op catnip.
Vogels vangen kan ze niet. Twee meter voor ze bij een vogel is blijft ze stilstaan, en durft ze niet verder.
En slapen en zitten doet ze op de vreemdste, en meest oncomfortabele plekken.
Soms twijfelen we of ze wel een poes is.
Maar ze is gewoon echt een dotje.



Sorry voor de vele foto's.

Diesel en Petrol op de krabpaal.


Petrol in sierschaal die een week later in stukken tegen de grond ging.

quote:

Op donderdag 9 oktober 2008 22:48 schreef memento__mori het volgende:
[ afbeelding ]
Diesel en Petrol op de krabpaal.

[ afbeelding ]
Petrol in sierschaal die een week later in stukken tegen de grond ging.

Je foto's doen het niet.

Wanneer komt eigenlijk de uitslag?

quote:

Op donderdag 9 oktober 2008 22:49 schreef Ewelina het volgende:
[..]
Je foto's doen het niet.

Ja linkje werkte niet icm webalias

quote:

Op donderdag 9 oktober 2008 22:48 schreef memento__mori het volgende:
[ afbeelding ]
Diesel en Petrol op de krabpaal.

[ afbeelding ]
Petrol in sierschaal die een week later in stukken tegen de grond ging.

Wat een mooie!

Ik had je trouwens bijna verward met een andere user, die bijna dezelfde naam heeft, maar het streepje staat anders bij haar naam. Ik dacht al, huh?! Andere katten?!

Voor de categorie "andere / overige dieren":

Mijn Cavia's verdienen echt een foto uitvergroot op een canvas. Ze zijn met z'n tweeën en kunnen (ondanks het feit dat ze geen familie oid zijn) absoluut niet meer zonder elkaar ! Zodra er 1 het hok uitgetild wordt begint de ander wanhopig te piepen en rond te rennen op zoek naar de ander . Aan de andere kant is het ook wel eens "ieder voor zichzelf" in het hok - bijvoorbeeld wanneer de een wil spelen en de ander niet (dan ligt alles in het hok overhoop inclusief hun huisjes ) of wanneer er 1 groot stuk fruit in het hok wordt gelegd die beide willen hebben . Toch lijkt mij een mooi canvas met een gemoedelijke foto van deze onafscheidelijke vrienden de perfecte manier om hen altijd zo te herinneren (want ze zijn al oud aan het worden helaas ).

_{(ps. om privacy redenen plaats ik hier nu even geen foto / namen, die zou iedereen herkennen die ze kent)}

Dit is Poekie. Poekie leeft niet meer. Poekie is 19 jaar geworden. Ze is helaas overleden aan waarschijnlijk een hersenbloeding



Hier kwam Poekie net van de DA. We dachten dat het wel weer redelijk oke zou komen, maar helaas had ze een terug val.

Poekie heeft maar 1 oog, dat komt omdat ze +- 6 a 7 jaar geleden is aangereden door een auto. Toen moest haar oog geamputeerd worden. Maar ze heeft altijd voldoende kunnen zien met 1 oog Poekie heeft ooit eens een fotoshoot hier op FOK! gewonnen. Dat vondt ze zelf niet zo'n succes





Toen ik klein was, speelde ik met mn kinderwagen. Ik had er geen pop in, ik had Poekie erin ze ging er altijd uit zichzelf inliggen, en ze vondt het meer dan prima om overal naar toe gereden te worden

Poekie had ik gekregen van de ex man van mijn zus. Ik was toen nog niet eens 1



Dit is de laatste foto die van Poekie genomen is. Hier lag de op de tafel bij de DA, en hebben mijn vriend, mn zus, en ik haar in laten slapen.

Voor de categorie "honden":

En natuurlijk heb ik ook een hond(je) die mee wil dingen in zijn eigen categorie. Het is een West Highland White Terrier (lees: caesar hondje). Het is één van de slimste beesten die ik ken aangezien hij qua eten , uitgaan , dieren en andere voor honden interessante dingen alles precies weet . Als je een dier noemt gaat ie naar dat dier op zoek (buiten of tussen zijn speeltjes of op tv) en als je een geluid maakt dat te maken heeft met zijn eten (denk aan de slagroomspuit of het bakje hondenkoekjes) dan is ie er als de kippen bij . Bovendien kent ie alle woorden die ook maar iets met uitgaan te maken hebben en de bijbehorende handelingen zoals schoenen aantrekken. Verder is hij zich 100% bewust van het feit dat de TV niet echt is (hij kijkt er ook niet achter of zo) en spiegels hem zichzelf laten zien . Maar goed, ik kan nog uren doorgaan...het belangrijkste is dat ie gewoon ontzettend lief is. Hij is nu ongeveer 70 jaar (lees: 10 mensenjaren) oud en begint al af te takelen (het aantal ritjes dierenarts stijgt), maar speels is ie nog zeker ! Hij verdient zeer zeker een plekje aan mijn muur!

_{(ps. om privacy redenen plaats ik ook hier geen naam of foto, sorry!)}

Afgelopen vakantie ben ik met m'n vriendin naar Noorwegen gegaan, lekker werken op een camping. De campingeigenaren daar kregen net 2 kittens: beide Noorse boskatten. M'n vriendin vertelde dit meteen aan haar moeder, die acuut riep dat ze er ook een wilde! Dus zij op zoek, en toen kwamen we bij een Noors gezin terecht, waarvan moederkat net een nestje had geworpen. in dit nestje zaten 2 "normale" katten, en 2 boskatten. Resoluut koos m'n vriendin er 1 uit. In Noorwegen nog hebben we het beestje laten chippen, en na anderhalve maand zijn we weer teruggegaan naar Nederland, met de kat.... Eerst 4,5 uur in de bus, vervolgens 3 kwartier in de trein om het af te maken met anderhalf uur vliegen... Skogs, zoals we de kat genoemd hebben (Spreek uit als Skoeks) zat in het begin alleen maar te miauwen, totdat we haar uiteindelijk uit haar kooitje hebben gehaald. Ze wilde de halve bus door, maar uiteindelijk vond ze het bij ons wel best, en is ze de hele reis rustig gebleven .
We waren wel bang over hoe zindelijk ze op dat moment was, gelukkig kwamen we hier snel achter... Ze begon te miauwen, dus we pakten als eerste maar wat te eten. Moest ze niks van hebben. Optie 2: Drinken? Ook niet. Dan maar improviseren, we hadden een soort kattenbak mee (Tupperwarebak met kattengrind). Skogs ging ruiken, "graven", en deponeerde zo haar behoefte... De lucht die ervanaf kwam was ondragelijk, vonden ook de mensen 5 rijen verder naar voren in de bus, ze stonden direct op en liepen nog verder naar voren (We zaten bewust helemaal achteraan). Vervolgens is ze weer rustig gaan zitten/liggen.
Op Oslo Gadermoen kon ik het niet laten om ter plekke vlug een foto van Skogs te maken:


Zoals jullie kunnen zien met tuigje en speelmuis. Die muis raakt ze amper aan, het tuigje past ze onderhand niet meer...



[ Bericht 14% gewijzigd door Luco op 09-10-2008 23:37:21 ]

Net een nieuwe hond gehaald, hij heet Max. Het is niet echt een aparte foto of iets dergelijks, maar ik post hem toch maar:

In 2007 hebben we ons lieve paardje Sylke laten dekken na het uitzoeken van een mooie hengst. Met toen nog 11 maanden in het vooruitzicht en elke dag blij een streep te mogen zetten op de aftel kalender, kwam ik op 14 maart (3 maanden voordat de kleine geboren mocht worden) 's avonds buiten om te roken toen Syl vreemd deed. Wat bleek, er zat een tweeling in en dat kan niet bij paarden. Gevolg was dus een miskraam. Zowel wij als Syl waren erg verdrietig maar inmiddels zijn we weer een aantal maanden op weg naar het veulen dat Kruimeltje gaat heten! Geen positief verhaal, maar ook Raven en Evan (zoals we de twee overleden paardjes genoemd hebben) mogen op dierendag herinnerd worden!




[ Bericht 0% gewijzigd door djpdjpnl op 10-10-2008 20:33:37 ]

Rubriek overige huisdieren. Hoewel niet echt een huisdier, kwam dit er wel heel dichtbij.

Beauty

Toen ik nog thuis bij mijn ouders woonde, had ik altijd dieren om me heen. Natuurlijk vele katten en honden, vogels achter gaas, hamsters, waterschildpadden, geiten, schapen... en op een bepaald moment ook kippen.
Die kippen hadden geluk, weliswaar was hun eindbestemming kippensoep maar toch... we kochten ze van een boer met een legbatterij. De rest van hun (twee-jarig) leven, zouden ze leven in vrijheid. Twaalf kippen kochten we, dus elke dag een vers eitje uit eigen ren.

Van die twaalf kippen waren er twee voor mij en twee voor mijn broertje, de rest was gemeenschappelijk bezit. Een van de kippen die ik koos was de lelijkste en oudste van allemaal, soms hou ik van lelijk. Omdat ik het uiteindelijke lot van deze kip vermoedde besloot ik het een naam te geven "Beauty". Ook als puber van een jaar of 14 kende ik al de wijsheid dat een dier met een naam moeilijker te slachten is, dan een naamloze soortgenoot.
Natuurlijk zou Beauty's lot nog steeds het zelfde zijn, wanneer ze een gewoon kippen karakter had in plaats van een uniek karakter dat haar menselijke trekjes zou geven.

Karakter streken

Gelukkig bleek Beauty de juiste kip; een kip met karakter. Hoewel ze de lelijkste kleinste, kaalste en degene met de meest ingekorte snavel was (en ook de meest kromme tenen), wist Beauty al snel tot een echte leidster uit te groeien. Waren de kippen uit de ren ontsnapt, dan was het altijd Beauty die voorop liep. Was er een hokje niet gevuld met eieren, dan was het die van Beauty. Liet er een kip zich graag aaien, dan was dit wederom Beauty. Was het etenstijd, ja dan was het wederom die lelijke kip genaamd Beauty die van de andere kippen als eerste mocht eten.

Tik, tik, tok, tok.
Op een koude novemberdag, mijn broertje en ik waren op school, hoorde mijn moeder iets of iemand tegen de achterdeur van de kamer tikken. Ze keek door het raam en zag niets. Even later weer dat getik... alsof iemand met een trouwring tegen het hout sloeg. Ze besloot toch maar open te doen... maar wederom zag ze in de verste verte niemand. Ze sloot de deur weer snel om de warmte binnen te houden, en spoedde zich naar een ander gedeelte van het huis om de huishoudelijke klusjes te doen.
Een tijdje later was ze weer in de kamer... en wie zat er lekker op de bank, vlak bij de verwarming?
Inderdaad, die lelijke lieve kip genaamd Beauty. Dit keer was ze in haar eentje ontsnapt, had met haar snavel op de achterdeur getikt, en was stiekem binnen geslopen toen mijn moeder de deur had geopend.

Kippensoep

De eierproduktie nam af, de kippen werden te oud. Tijd voor nieuwe kippen, maar niet voordat de oude kippen werden geslacht. Ze waren te oud om gewoon op te eten, maar in de kippensoep smaken ze nog prima. Alle kippen, behalve Beauty. Beauty mocht blijven leven omdat iedereen dol op haar was.

Het einde

Beauty heeft nog 5 jaar bij ons geleefd. Een volgende groep kippen kwam, tevens een haan waarvan verwacht werd dat deze de leider zou worden van de nieuwe groep kippen. Beauty accepteerde dit niet en werd wederom de leidster die de haan gedoogde, maar niet meer dan dat. Uiteindelijk stierf ze van ouderdom en werd ze begraven in het bijzijn van de hele familie, waarbij de nodige traantjes werden weggepinkt.
Beauty, gewoon een kip? Nee, Beauty een buitengewone kip. Ook 25 jaar later is ze nooit vergeten... en dan te bedenken dat er nog miljoenen Beauty's opeengepakt zitten met andere kippen in legbatterijen. Ik koop alleen nog maar scharreleieren, in de naam van Beauty.

Nawoord; helaas heb ik geen foto van Beauty, maar mocht ik hiermee winnen dan stuur ik een foto in van mijn andere grote dierenliefde (onze overleden hond).

[ Bericht 0% gewijzigd door Paginabeheerder op 10-10-2008 01:42:46 ]